του Κώστα ΓιαννακίδηΣχόλια
Τον Ιούλιο η ανεργία στη χώρα έφτασε το 25%. Και όλα δείχνουν ότι μπορεί να διεκδικήσει υψηλότερες επιδόσεις. Σε μία χώρα που βυθίζεται στην ύφεση το μόνο βέβαιο είναι ότι η ανεργία θα αυξάνεται, τα χρήματα θα φεύγουν στο εξωτερικό και η πολιτική ηγεσία θα δείχνει αμήχανη προς ένα θολό μέλλον.
Την ώρα, λοιπόν, που οι άνεργοι μετριούνται με εκατομμύρια, αποκαλύπτεται ότι ένας σεβαστός αριθμός συμπατριωτών μας-και δυστυχώς απροσδιόριστος-κατάφερε να επεκτείνει τα όρια της ασφαλιστικής ζωής και πέρα από τους φραγμούς του βιολογικού θανάτου. Η υπόθεση είναι βέβαια γνωστή σε όλους: χιλιάδες Έλληνες έπαιρναν σύνταξη που δεν έπρεπε να χορηγείται. Νεκροί που συνέχιζαν να ζουν, υγιείς ανάπηροι, κοινοί απατεώνες που πλιατσικολόγησαν στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, δεν απογράφησαν περισσότεροι από 90.000 δικαιούχοι κύριας σύνταξης ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, επικουρικής σύνταξης ΕΤΕΑΜ, κύριας σύνταξης ΤΑΠΙΛΤ, καθώς και κύριας σύνταξης ΤΑΠ-ΟΤΕ.
Ειδικότερα, δεν απεγράφησαν:
- 52.189 δικαιούχοι κύριας σύνταξης ΙΚΑ-ΕΤΑΜ
- 33.960 δικαιούχοι επικουρικής σύνταξης ΕΤΕΑΜ
- 222 δικαιούχοι κύριας σύνταξης ΤΑΠΙΛΤ
- 4.753 δικαιούχοι κύριας σύνταξης ΤΑΠ-ΟΤΕ
Αν προσθέσετε και τις αντίστοιχες (πλην όμως αδιευκρίνιστες ποσοτικά) περιπτώσεις των άλλων ταμείων θα βρεθούμε μπροστά σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον φαινόμενο. Ένα μεγάλο κομμάτι του εγχώριου πληθυσμού θα μπορούσε να βεβαιώσει ότι γνωρίζει τουλάχιστον μία περίπτωση σύνταξης που χορηγείται παρανόμως. Εντάξει, αυτό δεν τους καθιστά συνενόχους. Δείχνει, όμως, το μέγεθος του προβλήματος. Ασφαλώς δεν έχει να κάνει μόνο με την ηθική των ανθρώπων που εξαπατούν τα ταμεία. Δεν μπορείς να λειτουργείς ένα κράτος βασιζόμενο στην εντιμότητα των πολιτών του. Συχνά η εντιμότητα επιβάλλεται. Το πρόβλημα έχει να κάνει με τον σχεδιασμό που έγινε κατά τον «εκσυγχρονισμό» του κράτους.
Αυτό, λοιπόν, που μας αποκαλύπτεται από το μέγεθος της απάτης, είναι οι πρωτόγονες δομές της δημόσιας διοίκησης. Δεν ξέρω ποιος αποφάσισε να μη συνδεθούν τα ληξιαρχεία με τα ασφαλιστικά ταμεία. Δεν έγινε έτσι. Απλώς ουδείς ασχολήθηκε. Ίσως επειδή θα έπρεπε να συνεργαστούν δύο και τρία υπουργεία. Ξέρω, όμως, ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια έχουν τρέξει πολλά πράγματα εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης με την εισαγωγή μηχανογράφησης. Σχεδιάστηκαν δαιδαλώδη δίκτυα, αλλά όχι διασυνδεδεμένα. Προφανώς επειδή δεν θα ήταν εύκολο να υλοποιηθεί. Τα ληξιαρχεία υπάγονται στους Δήμους και εκ πρώτης όψεως ο γενικός συντονισμός δείχνει ανέφικτος. Βέβαια το έργο μπορούσε να γίνει ακολουθώντας την αντίστροφη οδό, ξεκινώντας από την κορυφή της πυραμίδας. Αν μη τι άλλο, ο «Καποδίστριας» και ο «Καλλικράτης» έδωσαν ευκαιρίες. Χάθηκαν και αυτές, τώρα δεν υπάρχουν λεφτά.
Η προσφυγή στους συμβολαιογράφους είναι ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα. Και όταν πληρώνετε συμβολαιογράφο για οικογενειακή μεταβολή, να το θεωρείτε κάτι σαν σπονδή σε όλα όσα έχετε ακούσει περί ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Πρωτόγονες πρακτικές στη χώρα των πονηρών.
http://www.protagon.gr