Του Στέφανου Τζουμάκα
«Συζητήσαμε προκειμένου να μάθουμε εάν η Ελλάδα θα έπρεπε να φύγει από τη ζώνη του ευρώ και πιστεύω πως εάν αυτό είχε συμβεί, θα έπρεπε όλοι μας να εγκαταλείψουμε [την ΟΝΕ] σε μεταγενέστερο χρόνο», αυτό φέρεται να δήλωσε η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ κατά την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις 19 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με «σύνθεση» των συνομιλιών κορυφής που έχει στη διάθεσή της η γαλλική εφημερίδα Le Monde. Του Στέφανου Τζουμάκα
Η δήθεν μεγάλη αποκάλυψη της Α. Μέρκελ, που διοχετεύθηκε στο γαλλικό τύπο, δεν έγινε τυχαία. Αποτελεί μια θεατρική και προσχηματική πολιτική πρόκληση στα πλαίσια διαμόρφωσης των πολιτικών όρων για την υλοποίηση της δεύτερης φάσης της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
Η καγκελάριος Α. Μέρκελ, σε απόλυτη σύμπνοια με τις βασικές επιδιώξεις της γερμανικής ολιγαρχίας και της τραπεζικής της «ναυαρχίδας», Deutsche Bank, αρχικά διαμόρφωσαν τους όρους ενσωμάτωσης και υποταγής στη νεοφιλελεύθερη στρατηγική για μια σειρά από χώρες. Επέβαλαν στην πρώτη φάση της κρίσης, τους όρους πολιτικής απάτης με εκβιασμούς, απειλές και κινδυνολογία περί δήθεν αποβολής χωρών, όπως η Ελλάδα από την Ευρωζώνη. Δεν είχαν ωστόσο, τολμήσει να αναφερθούν τότε σε διάλυση της Ευρωζώνης, διότι αυτό θα ήταν το καθοριστικό ζήτημα.
Διότι την εν λόγω επιλογή δεν την επιδίωκε καμία πολιτική δύναμη στην Κεντρική Ευρώπη. Τότε ουδείς έθετε θέμα διάλυσης της ΟΝΕ. Η απειλή αφορούσε την αποβολή χωρών, προκειμένου να εκφοβίσουν το εκλογικό σώμα τόσο της Ελλάδας όσο και άλλων χωρών ιδιαίτερα του Νότου. Επαναφέρουν τώρα τα συνολικό ζήτημα της ΟΝΕ με την προβολή της εν λόγω δήλωσης της Α. Μερκελ στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, επιχειρώντας να αποπροσανατολίσουν εκ νέου και να προετοιμάσουν με πολιτικές αποφάσεις τη δεύτερη φάση της νεοφιλελεύθερης, μνημονιακής στρατηγικής.
Βασικοί όροι αυτής, που αφορά την επί της ουσίας, συνέχιση της στρατηγικής της λιτότητας υπό άλλο μανδύα, μετά τις Ευρωεκλογές και την εκπνοή της τυπικής ισχύος του μνημονίου την άνοιξη του 2014, θα αποτελέσουν:
η οριστική διαμόρφωση του σχεδίου της Τραπεζικής ενοποίησης που θα τη διαχειριστεί η ελληνική Προεδρία.
Το Συμβούλιο Κορυφής έχει ήδη αναθέσει στις επόμενες Προεδρίες Ελλάδας και Ιταλίας, πέραν των εθνικών προτεραιοτήτων που οι ίδιες θα θέσουν π.χ. θαλάσσια πολιτική, μετανάστευση κ.λ.π., την προώθηση των λεγομένων «μεταρρυθμίσεων» που ουσιαστικά αφορούν σε αναδιαρθρώσεις του συστήματος και στην εμβάθυνση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου μέσω πολιτικών όπως η περαιτέρω απορρύθμιση της εργασίας, η εργασιακή κινητικότητα, η φορολογική ελάφρυνση του κεφαλαίου, η παράταση του επαγγελματικού βίου, η σύνδεση μισθών με παραγωγικότητα.
η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές με πολιτική απόφαση το δεύτερο εξάμηνο του 2014
η επιβολή ενός νέου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής την περίοδο 2014-2016, υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ και υπό την υψηλή εποπτεία του Βερολίνου με βάση το Δημοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας του Eurogroup.
η σύσταση ενός ελληνικού «Επενδυτικού Ταμείου», βασικές επιδιώξεις του οποίου είναι η προώθηση της φθηνής εργασίας για το ελληνικό «πρεκαριάτο» στις γερμανικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜμΕ) που θα δημιουργήσουν θυγατρικές στην Ελλάδα και σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο, προσποριζόμενες έτσι ευρωπαϊκά κονδύλια καθώς και η εξασφάλιση δραστικής μείωσης τόσο του κόστους εργασίας όσο και του κόστους χρηματοδότησης τους.
η μετάθεση αποπληρωμής του χρέους αλλά όχι η διαγραφή του, προκειμένου να καταστεί προσωρινά βιώσιμο αλλά ταυτόχρονα θα μετατρέπει τη χώρα σε αποικία και όμηρο χρέους για δεκαετίες.
Η Α. Μέρκελ επαναφέρει προσχηματικά με τη δήλωση της το ζήτημα της ΟΝΕ, με όρους επικυριαρχίας που δεν διέθετε το 2010, τώρα που πλέον υπέταξαν πολιτικές ηγεσίες μιας σειράς χωρών της Ευρωζώνης, οι οποίες αποδείχτηκαν κατώτερες των περιστάσεων. Τώρα πού επέβαλαν τους όρους της Γερμανικής ολιγαρχίας αλλά και μερίδων του μεγάλου κεφαλαίου της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας κ.ο.κ.
Τώρα που λαφυραγώγησαν τις καταθέσεις από τις τράπεζες χωρών της Ευρωζώνης, κινδυνολογώντας περί της εξόδου χωρών από το ευρώ προκειμένου μεταξύ των άλλων, να αποτελέσουν τόσο οι γερμανικές αλλά και γαλλικές τράπεζες, πόλο έλξης των Ευρωπαίων καταθετών.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια πάνω από 350 δισεκατομμύρια ευρώ μεταφέρθηκαν σε γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. Αυτή η επιλογή αποτελούσε βασικό σχεδιασμό και όρο για να επιβάλλουν μια Τραπεζική Ένωση με όρους επικυριαρχίας της Γερμανίας με τράπεζες κολοσσούς στην Κεντρική Ευρώπη και τράπεζες- δορυφόρους στις υπόλοιπες χώρες.
Με το σχέδιο που καταρχήν αποφάσισε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου του 2013, προωθούν ένα πολύπλοκο σύστημα για τη διαδικασία διάσωσης ή μη τραπεζών, υιοθετώντας την γερμανική απαίτηση να εφαρμοστούν τουλάχιστον ύστερα από μια 5ετία οι όροι της χρήσης κεφαλαίων του ταμείου διάσωσης των τραπεζών.
Το εν λόγω σχέδιο έχει ήδη προκαλέσει την αντιδράσεις από πολιτικές δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το βασικό ζήτημα είναι η άρνηση της γερμανικής πλευράς της απαίτησης για αμοιβαιοποίηση του χρέους των χωρών του Eurogroup, που αποτελεί πάγια απαίτηση όλων των προοδευτικών δυνάμεων της Ευρώπης.
Πλήρως υποταγμένη σε αυτό τον στρατηγικό σχεδιασμό είναι τόσο η ελληνική παρασιτική ολιγαρχία όσο και οι συν αυτώ νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλ-φιλελεύθεροι του «μνημονιακού μπλοκ».
Γίνεται τώρα που πλέον έκλεισε ο κύκλος του «πρώτου πακέτου» των νεοφιλελεύθερων επιδιώξεων, που αφορούσαν:
στο να οικειοποιηθούν όσα μπορούσαν για λογαριασμό των τραπεζών
να υποτιμήσουν μια σειρά οικονομίες, αξίες, αμοιβές και δικαιώματα σε μια σειρά από χώρες της Ευρωζώνης αλλά και της ΕΕ συνολικά
να επιβάλλουν νέο-αποικιακά μοντέλα περιφερειακής ανάπτυξης με ταυτόχρονη λαφυραγώγηση της δημόσιας περιουσίας μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, των πλουτοπαραγωγικών πόρων και πρώτων υλών και
να εξασφαλίσουν επιχειρηματικές δραστηριότητες για πολυεθνικές στην ενέργεια, στις μεταφορές, στην ανακύκλωση, στα δημόσια έργα, στην ιδιωτική ασφάλιση υγείας και συντάξεων, στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της παιδείας, δηλαδή στα βασικά του νεοφιλελεύθερου πακέτου, με όρους πλέον επικυριαρχίας της γερμανικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ.
Η εν λόγω ζοφερή εξέλιξη αποτελεί ένα μάθημα για τους «υπηκόους» και στην Ελλάδα.
Γιατί οι προοδευτικοί πολίτες τα γνωρίζουμε και είμαστε αποφασισμένοι να οδηγήσουμε σε ήττα τόσο το ελληνικό «μνημονιακό μπλοκ» όσο και να συμβάλλουμε συνολικά σε μια πανευρωπαϊκή και δημοκρατική δράση από κοινού ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του Βερολίνου και άλλων δυνάμεων στην Ε.Ε.
Ανοίγοντας το δρόμο για την προοδευτική έξοδο από τη κρίση.
Στέφανος Τζουμάκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου