Photo: Μαρία Μαράκη
Ο κόσμος πια σταμάτησε να καίει πετρέλαιο για να ζεσταθεί και έχει στραφεί στο ηλεκτρικό ρεύμα, σε διάφορα άλλα καύσιμα που σνομπάραμε για δεκαετίες, αλλά και στα ξύλα, όσοι βέβαια έχουν σπίτι με τζάκι... Αλήθεια, ποιοι έχουν σπίτι με τζάκι στην Αθήνα;
Πριν από 40 και 50 χρόνια όταν έφταναν στην πρωτεύουσα οι ορδές των μετοίκων από την περιφέρεια για να κυνηγήσουν το όνειρό τους, η πρωτεύουσα δεν μπορούσε να τους φιλοξενήσει, έτσι η πολιτική της αντιπαροχής έλυσε το πρόβλημά τους και διέλυσε την πόλη.
Χιλιάδες πολυκατοικίες ξεπηδούσαν στο κέντρο της Αθήνας και του Πειραιά με εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά διαμερίσματα, δύο δωμάτια με ένα μπάνιο και μία κουζίνα, ήταν έτοιμα να φιλοξενήσουν το αστικό όνειρο κάθε Έλληνα που επιτέλους ήθελε να απαλλαχθεί από τη λάσπη και την εξωτερική τουαλέτα του χωριού του και να ζήσει τις πολυτέλειες της αστικής ζωής.
Όσοι από αυτούς πρόκοψαν χρεώθηκαν με δάνεια για να γλιτώσουν από το νοίκι και μετακόμισαν σε καλύτερες γειτονιές, σε οροφοδιαμερίσματα, μεζονέτες και μονοκατοικίες, πάντα με τζάκι, βλέπεις τους έδινε την ψευδαίσθηση ότι δεν εντάχθηκαν απλά στη μεσαία τάξη αλλά έγιναν με μιας μεγαλοαστοί, τώρα βέβαια για να λέμε και την αλήθεια το αγαπούσαν το τζάκι, τους θύμιζε τα δύσκολα χρόνια στο χωριό που άφησαν πίσω τους...
Κάποιοι δεν κατάφεραν να φύγουν ποτέ από την Κυψέλη, το Παγκράτι, τα Πετράλωνα ή τον Νέο Κόσμο, στα χρόνια που ήρθαν είδαν μετανάστες να νοικιάζουν τα διπλανά τους διαμερίσματα κυνηγώντας και αυτοί με τη σειρά τους το δικό τους όνειρο. Έτσι οι γειτονιές του κέντρου συνέχιζαν να φιλοξενούν την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή και οι νέες συνοικίες τη νεοελληνική μεσαία τάξη.
Η κρίση όμως ήρθε να επαναφέρει τη μεσαία τάξη σε μια μικροαστική κατάσταση και τα τζάκια από πολυτέλεια έγιναν βασικό μέσο θέρμανσης, πολλοί μάλιστα εγκατάστησαν ενεργειακά τζάκια, ουσιαστικά μετέτρεψαν το τζάκι τους σε καυστήρα ξύλου που τροφοδοτεί με ζεστό νερό τα καλοριφέρ που μέχρι πρόσφατα λειτουργούσαν αποκλειστικά με πετρέλαιο.
Οι κάτοικοι των λαϊκών γειτονιών υποφέρουν και αυτοί από τη μόλυνση όμως δεν έχουν τζάκι για να ζεσταθούν, δεν είναι πια μικροαστοί αλλά νεόπτωχοι, το ρεύμα μπορεί να μην έχει κοπεί ακόμα αλλά είναι τόσο ακριβό που δεν τολμούν να ανάψουν τα κλιματιστικά που αγόρασαν την προηγούμενη δεκαετία με 60 δόσεις…
Τώρα που αποφασίσαμε ότι αυτός που θέλει να ζεστάνει τα παιδιά του πρέπει να πληρώνει τον ίδιο φόρο με αυτόν που χρησιμοποιεί πετρέλαιο για οποιονδήποτε άλλο λόγο πρέπει να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε και με όλους αυτούς που δεν μολύνουν την ατμόσφαιρα όχι γιατί έχουν οικολογική συνείδηση αλλά γιατί δεν έχουν τζάκι για να κάψουν, και απλά κρυώνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου