Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
Ακόμα και στα Χριστούγεννα, γιορτή της γέννησης του νέου και ελπιδοφόρου, ο χρυσός έχει τη θέση του. Χρυσό, σμύρνα και λίβανο έφεραν οι τρεις μάγοι για να τα προσφέρουν στο θείο βρέφος. Κίνηση που με κάποια δόση καλόπιστης αυθαιρεσίας μπορεί να ερμηνευτεί ως εξής: Καλά και άγια η σμύρνα της θυσίας και ο λίβανος των ιδεών. Αλλά και ο χρυσός του ρεαλισμού έχει τη χρησιμότητά του σε ένα κόσμο υλικών αναγκών. Ακόμα και για τον Χριστό -κατά τους μάγους τουλάχιστον.
Ο ρεαλισμός του χρυσού είναι σήμα κατατεθέν και των ημερών μας. Η κτήση χρυσού όμως, αν και νόμιμη και γενικευμένη ως επιδίωξη, στις δύσκολες εποχές της φτώχειας ούτε θεωρείται ηθική, ούτε είναι δημοφιλής. Διότι, σύμφωνα με το σαρκασμό του Σαίξπηρ, ο χρυσός κάνει "άσπρο το μαύρο, άσχημο τ' όμορφο, σωστό το λάθος, σπουδαίο το χυδαίο, νέο το παλιό, γενναίο το δειλό... Βρίσκει γαμπρό μέχρι στη χήρα τη γριά". Και θυμηθείτε το νεανικό σαρκασμό του Μαρξ στο γνωστό -αν και όχι τόσο... μαρξιστικό- βιβλιαράκι Το Χρήμα Χορεύει για Σένα.
Ούτε οι κατέχοντες χρυσό -ή μετοχές εν πάση περιπτώσει και καταθέσεις- είναι φυσικά δημοφιλείς. Όση σμύρνα θυσίας και λιβάνι ιδεών κι αν διαθέτουν, εφόσον διαθέτουν αρκετό χρυσό, το μάτι κολλάει εκεί. Διότι ο χρυσός την έχει αυτή την ιδιότητα -να χλομιάζουν μπροστά του όχι μόνο άνθρωποι, αλλά και ιδέες. Πράγμα που αποδείχτηκε τελευταία με τα σχόλια που δημιούργησε η κτήση και η επένδυση χρυσού από ανθρώπους που κατά τα άλλα τη σμύρνα και το λιβάνι τους δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει.
Αλλά ο Χριστός κι ο Μαρξ, πέθαναν στην ψάθα. Αν έχεις δυο χιτώνες δώσε τον ένα -είπε ο πρώτος. Πάρε τους χιτώνες από τους πλούσιους για να ντύσεις τους φτωχούς, είπε ο δεύτερος. Η σμύρνα και ο λίβανος καθοδήγησαν δηλαδή τη ζωή τους - κι αυτό το μάθημα είναι επίκαιρο Ας κρατήσουν λοιπόν τη σμύρνα και το λίβανο κι ας δουν τι θα κάνουν με το χρυσό. Σο κάτω-κάτω, η συζήτηση που προκλήθηκε, με πολλές κακόπιστες ανοησίες και πολύ περισσότερες καλόπιστες επιφυλάξεις, δείχνει ότι η ανέχεια δεν ταιριάζει με την ανοχή. Η γριά η χήρα να μείνει στο ράφι -ζητάμε πολλά;
*Δημοσιεύθηκε στην Αυγή την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου