Μονάδα 731: Το πιο αποτρόπαιο έγκλημα του ανθρώπινου είδους

Του Νικόλα Ακτύπη

Υπάρχουν πολλά σημεία του πλανήτη στα οποία κατά καιρούς το ανθρώπινο είδος λησμόνησε την ανθρωπιά του. Πουθενά όμως δεν συνέβη αυτό με τον πέρα από κάθε αρρωστημένη φαντασία φρικιαστικό τρόπο που έγινε στη Μονάδα 731.

Οι εικόνες φρίκης δεν είναι κάτι άγνωστο στους στρατιώτες σε περίοδο πολέμου. Ειδικά όταν μιλάμε για τον πιο φονικό που είχε ζήσει ως τότε η ανθρωπότητα, τον Β’ Παγκόσμιο. Ακόμη κι αυτοί, όμως, ανατρίχιασαν όταν έμπαιναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το βλέμμα τους διασταυρώθηκε με εκείνο των αποστεωμένων μαρτύρων της ναζιστικής κτηνωδίας. Αντίθετα, από το ιαπωνικό Άουσβιτς, τη φοβερή και τρομερή Μονάδα 731, δεν έμειναν πολλά που να θυμίζουν ότι εκεί συντελέστηκαν τα πιο αποτρόπαια πειράματα στην ιστορία του ανθρωπίνου είδους. Ένα έγκλημα διαρκείας για το οποίο δεν αποδόθηκαν ποτέ ευθύνες και -ακόμη χειρότερα- οι βασικοί υπεύθυνοι όχι μόνο δεν λογοδότησαν, αλλά έζησαν για να τιμηθούν για την προσφορά τους στην επιστήμη…

Κανένα δίλημμα για τους Ιάπωνες

Ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού στην ιατρική κοινότητα είναι τα πειράματα σε ανθρώπους. Το αιώνιο δίλημμα του αν δικαιούσαι να αφαιρέσεις μια ζωή για να σώσεις σε μεταγενέστερο χρόνο πολλαπλάσιες. Για την πολεμοχαρή ιαπωνική αυτοκρατορία των δεκαετιών του ’30 και του ’40 τέτοιοι ενδοιασμοί δεν υπήρξαν. Στη Μονάδα 731 (ή Θάλαμο 731) ήταν απλά αμέτρητες οι ζωές που χάθηκαν, με στόχο να ανακαλύψουν τρόπους για να χαθούν κι άλλες.

ΟΗΕ: Ο πόλεμος «θρέφει» την πείνα

Οι συγκρούσεις επιδεινώνουν τους λιμούς παγκοσμίως, τόνισε χθες Τρίτη ο ΟΗΕ, ζητώντας να καταβληθούν περισσότερες ειρηνευτικές προσπάθειες προκειμένου να τερματιστεί η πείνα για σχεδόν 500 εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν σε εμπόλεμες περιοχές.

Στις οκτώ χώρες του κόσμου που καταγράφονται τα περισσότερα περιστατικά πείνας, τουλάχιστον ένας στους τέσσερις ανθρώπους δεν έχει επαρκή τροφή, τόνισαν δύο υπηρεσίες του ΟΗΕ σε έκθεσή τους προς το Συμβούλιο Ασφαλείας.

Οι μεγαλύτερες ανάγκες καταγράφονται στην Υεμένη, όπου το 60% του πληθυσμού, 17 εκατομμύρια, είναι αντιμέτωπο με την πείνα, ενώ ακολουθεί το Νότιο Σουδάν, με το 45% του πληθυσμού να μην διαθέτει επαρκή τροφή.

«Αν δεν σταματήσουν οι πόλεμοι, αυτό που χτίζουμε κάθε ημέρα θα καταστρέφεται τη νύκτα», τόνισε ο Άντρε Βόρνιτς εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος από τη Ρώμη. Χωρίς ειρήνευση «δεν έχουμε καμία πιθανότητα να σταματήσουμε την πείνα, ό,τι κι αν κάνουμε», πρόσθεσε.

Όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, η εξάλειψη του λιμού και του υποσιτισμού ως το 2030 είναι ένας από τους 17 φιλόδοξους παγκόσμιους στόχους που έθεσαν οι κυβερνήσεις το 2015. Όμως το ποσοστό της πείνας αυξήθηκε το 2016 για πρώτη φορά εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία, πλήττοντας 815 εκατομμύρια ανθρώπους, σε σχέση με τα 777 εκατομμύρια που ήταν το 2015.

Το κοινωνικό πείραμα που έδειξε στους μαθητές πώς οι Γερμανοί έγιναν ξαφνικά ναζί

Όταν το 1967, ένας καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια, προσπάθησε να διδάξει στους μαθητές του τα γεγονότα που οδήγησαν στο Ολοκαύτωμα, διαπίστωσε ότι πολλοί από αυτούς δεν μπορούσαν να δώσουν μία πειστική απάντηση στο ερώτημα πώς οι Γερμανοί πολίτες έγιναν τόσο εύκολα συνένοχοι με το καθεστώς Χίτλερ.

Ο Ron Jones ήταν τότε ένας 25χρονος, χαρισματικός και αγαπητός καθηγητής, που σκέφτηκε ότι ο καλύτερος τρόπος για να διδάξει στους μαθητές του το πόσο εύκολα οι άνθρωποι μπορούν να επηρεαστούν από απολυταρχικούς ηγέτες ή να παρασυρθούν από μία ιδεολογία, ήταν να τους το δείξει να συμβαίνει.

Έτσι αποφάσισε να κάνει ένα κοινωνικό πείραμα, με «πειραματόζωα» τους μαθητές του. Όπως έχει διηγηθεί ένας μαθητής του, μια μέρα ξεκίνησε να συμπεριφέρεται πιο αυστηρά και ανακοίνωσε μία νέα σειρά κανόνων που θα έπρεπε να τηρούνται στην τάξη. Ήταν ενοχλητικό, αλλά όπως κάθε τι που σπάει την μονοτονία του σχολείου, αρχικά ήταν και διασκεδαστικό συνάμα.

Ο Jones πίστευε ότι το πείραμα δεν θα άντεχε για πάνω από μία μέρα. Όταν όμως το επόμενο πρωί μπήκε στην τάξη, οι μαθητές του κάθονταν με τάξη στα θρανία τους και είπαν εν χορώ «καλημέρα κύριε Jones», όπως τους είχε πει να κάνουν. «Θεέ μου!», είπε όταν είδε το θέαμα. Έτσι το πείραμα συνεχίστηκε και ονομάστηκε «Το τρίτο κύμα» - με σαφή αναφορά στο Γ’ Ράιχ…

Το βρώμικο μυστικό στις όχθες του Έβρου

TVXS Αποκλειστικό: Το βρώμικο μυστικό στις όχθες του Έβρου [Ντοκουμέντα]

Ένα μεγάλο μυστικό του ελληνικού κράτους, κρύβουν οι όχθες του ποταμού Έβρου. Ντόπιοι, μετανάστες, αλλά και δικηγόροι που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, καταγγέλλουν ότι τα τελευταία χρόνια λειτουργεί ένας παρακρατικός μηχανισμός, που απαγάγει, ξυλοκοπεί και επαναπροωθεί ανθρώπους, που έχουν περάσει τα ελληνικά σύνορα, στη γειτονική Τουρκία.

Λευτέρης Αρβανίτης

Πρόκειται για παράνομη δραστηριότητα αστυνομικών και πιθανά στρατιωτικών που δρουν υπό την ανοχή –αν όχι υπό τις εντολές- του κράτους, δίχως να ανησυχούν για τις καταγγελίες που έχουν κατά καιρούς δει το φως της δημοσιότητας, αλλά και για τις μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής και δικηγόρων που διηγούνται πάνω-κάτω την ίδια ιστορία. Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έχει καταδικάσει στο παρελθόν τέτοιες πρακτικές και οι αρχές έχουν διαψεύσει διάφορες καταγγελίες οργανώσεων. Όμως μετά τα αποκαλυπτικά στοιχεία που φέρνει στο φως το Tvxs.gr θα πρέπει να υπάρξει πλέον μια επίσημη τοποθέτηση - απάντηση, χωρίς υπεκφυγές και ατέρμονες εσωτερικές έρευνες. 

Ομάδες μεταναστών περνούν το ποτάμι συνήθως τις βραδινές ώρες και έρχονται σε επαφή αυτοβούλως με τις ελληνικές αρχές προκειμένου να καταγραφούν και να καταθέσουν αιτήσεις για άσυλο. Σε πολλές περιπτώσεις αστυνομικοί και κουκουλοφόροι άνδρες με στολές παραλλαγής, ξυλοκοπούν τους μετανάστες, κλέβουν τα προσωπικά τους αντικείμενα και τους πετούν πίσω στα φουσκωμένα νερά του ποταμού, προκειμένου να βγουν στην απέναντι τουρκική όχθη.

Το επικίνδυνο άλμα Μητσοτάκη στην «βαθιά δεξιά»

H θέση της «μη λύσης» του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Μακεδονικό υπαγορεύθηκε από τρεις προφανείς λόγους: Την – από αρχής της θητείας του – ομηρίας του στον σκληρό άξονα Σαμαρά, την απροθυμία του Κώστα Καραμανλή να βγει μπροστά και να υπερασπιστεί την, δική του, γραμμή του Βουκουρεστίου, και τον φόβο δημιουργίας νέου κόμματος στα δεξιά της ΝΔ.

Και οι τρεις αυτοί παράγοντες έχουν κοινή αναφορά στο δομικό πρόβλημα του προέδρου της ΝΔ – την ελλειμματική ηγεσία του και την αδυναμία του να ελέγξει την παράταξή του. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη χάρις στην συμμαχία του και την στήριξη του Αντώνη Σαμαρά, η πλειοψηφία της Κοινοβουλευτικής του ομάδας ελέγχεται από τον υπερσυντηρητικό πρώην πρωθυπουργό, και εν είδει «γραμματίου» αυτής της συμμαχίας έχρισε «νούμερο 2» της παράταξης τον, προερχόμενο από το υπερδεξιό και εθνικοπατριωτικό ΛΑ.ΟΣ, Αδωνι Γεωργιάδη.

Την ίδια ώρα, οι σχέσεις του με το καραμανλικό μπλοκ κινούνται εξ αρχής στα όρια ανάμεσα στην ανυπαρξία και την απόλυτη καχυποψία, η φιλελεύθερη ατζέντα την οποία έκανε σημαία της εκλογής του παραμένει κενό γράμμα, και οι προσωπικές του επιτελικές επιλογές απέφεραν τη μία στρατηγική αστοχία μετά την άλλη – από το διετές πλέον αίτημα για εκλογές «εδώ και τώρα» έως το διαρκές ποντάρισμα στην κατάρρευση των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές.

Ο Χοσέ Μαρτί γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1853 και απεβίωσε στις 19 Μαΐου του 1895. Υπερασπίστηκε την πατρίδα του Κούβα, τη «δική του Αμερική» και αφοσιώθηκε σε αυτήν τη μεγάλη υπόθεση. Αυτός ο αστός και Ισπανός στην καταγωγή δεν ζητούσε μόνο την αναδιανομή του πλούτου και των περιουσιών. Ήξερε πως η κοινωνία που οραματίζεται απαιτεί και έναν νέου τύπου άνθρωπο.

Ο Χοσέ Μαρτί, ποιητής και κορυφαίος μαχητής της Κουβανικής ανεξαρτησίας,είναι από τις πλέον εμβληματικές φυσιογνωμίες της ιστορίας της Κούβας. Αποτέλεσε σημείο αναφοράς και έμπνευσης για τους ηγέτες της Επανάστασης στο νησί και ιδιαίτερα για τον Τσε Γκεβάρα και τον Φιντέλ Κάστρο.

Γεννημένος το 1853 στην Αβάνα από ισπανούς γονείς, άρχιζε να δημοσιεύει ποιήματα του σε τοπικές εφημερίδες σε ηλικία μόλις 16 ετών. Το 1869, η υποστήριξη που παρείχε μέσω των γραπτών του στους ξεσηκωμένους κουβανούς ενάντια στο αποικιοκρατικό καθεστώς, τον έβαλε σε σοβαρά προβλήματα. Συνελήφθη και καταδικάστηκε σε έξι χρόνια καταναγκαστική εργασία για προδοσία και υποκίνηση ανταρσίας. Με παρέμβαση των γονιών του η ποινή του μειώθηκε, ο ίδιος όμως εξορίστηκε στην Ισπανία. Ευρισκόμενος στην Ευρώπη ο Μαρτί σπούδασε Νομικά συνεχίζοντας ταυτόχρονα να γράφει για την κατάσταση που επικρατούσε στην Κούβα. Κατά την ίδια περίοδο χρειάστηκε να χειρουργηθεί δύο φορές προκειμένου να διορθωθεί η βλάβη που είχαν υποστεί τα πόδια του από τις χειροπέδες των φυλακών.

Πως ο Αραφάτ διέφυγε από τις Ισραηλινές επιχειρήσεις δολοφονίας

Οι δυνάμεις ασφαλείας του ισραηλινού έθνους

προσπάθησαν επί δεκαετίες να σκοτώσουν τον Παλαιστίνιο ηγέτη, Yasser Arafat. Τώρα, οι πρώην Ισραηλινοί αξιωματούχοι αφηγούνται την ιστορία. Πώς απέτυχαν και πόσο μακριά έφτασαν για να πετύχουν.

Τις αφηγήσεις των Ισραηλινών αξιωματούχων που αποφάσισαν να μιλήσουν εξασφάλισαν και δημοσιεύουν οι New York Times.

Ο Arafat στην Αθήνα

Ήταν το απόγευμα της 23ης Οκτωβρίου 1982. Τα ραντάρ των ισραηλινών F-15 αναγνώρισαν το σωστό αεροπλάνο. Ένα DHC-5 Buffalo. Όλοι περίμεναν μια εντολή να ανοίξουν πυρ, αλλά ο αρχηγός της Πολεμικής Αεροπορίας, David Ivry, δίσταζε. Το πράσινο φως για να καταρρίψει το αεροπλάνο ήρθε από τον υπουργό άμυνας, Ariel Sharon. Οι αμφιβολίες όμως του Ivry υπερίσχυσαν. «Αρνητικό», είπε στον πιλότο. «Επαναλαμβάνω: Αρνητικό για πυρ».

Η στρατιωτική επιχείρηση - η στοχευμένη δολοφονία του Arafat, προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής και της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) - είχε τεθεί σε κίνηση την προηγούμενη μέρα από την Μοσάντ, την ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών. H Μοσάντ είχε λάβει αναφορές από δύο πληροφοριοδότες μέσα στην P.L.O. ότι ο Arafat θα απογειωθεί από την Αθήνα με ιδιωτικό αεροσκάφος και θα κατευθυνθεί προς το Κάιρο. Να σημειωθεί πως 40 μέρες μόλις μετά την νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου του 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αναγνωρίσει την PLO, μια απόφαση που «πάγωσε» την Δύση, δεδομένου πως οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ την θεωρούσαν τρομοκρατική οργάνωση. Στάλθηκαν λοιπόν αμέσως δύο συνεργάτες για να συγκεντρώσουν περισσότερες πληροφορίες. Στο αεροδρόμιο της Αθήνας, οι συνεργάτες της Μοσάντ περίμεναν τον Arafat στην περιοχή όπου σταθμεύουν ιδιωτικά αεροσκάφη.

Κοβάλτιο «boom»

Με την ζήτηση για ηλεκτρικά οχήματα, αλλά και για ακόμη πιο εξελιγμένα smartphones και λοιπές «έξυπνες» ηλεκτρονικές συσκευές, να αυξάνεται συνεχώς, είναι προφανές και αναμενόμενο, ότι ανάλογη αύξηση της ζήτησης - και τις τιμής - θα καταγραφεί τα επόμενα χρόνια και για τις πρώτες ύλες για την παραγωγή τους. «Μια χαρά», θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος. «Ανάπτυξη». Ναι, αλλά μακράν όχι για όλους, είναι η απάντηση. Διότι η μία εκ των δύο βασικών πρώτων υλών για την παραγωγή μπαταριών, το κοβάλτιο (η άλλη είναι το λίθιο) εξορύσσεται από παιδιά - σκλάβους στα ορυχεία του Κονγκό. Με τις μεγάλες πολυεθνικές - από αυτοκινητοβιομηχανίες μέχρι κολοσσούς ηλεκτρονικών - να χύνουν απλώς κροκοδείλια δάκρυα.

Από τα φλυτζάνια τσαγιού στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα

Το κοβάλτιο έχει χρησιμοποιηθεί από την αρχαιότητα, όταν οι τεχνίτες ήθελαν να προσδώσουν στο γυαλί και στα κεραμικά ένα σκούρο μπλε χρώμα. Τον 18ο αιώνα, ο Σουηδός επιστήμονας Georg Brandt απομόνωσε το μέταλλο. ΄Εκτοτε, το κοβάλτιο διαδραμάτισε ρόλο σε πολλές εξειδικευμένες αγορές, λόγω της αντοχής του στην θερμότητα και την δύναμή του σε μείγματα και κράματα μετάλλων όπως αυτά που χρησιμοποιούνται σε κινητήρες αεριωθουμένων.

Τώρα, ως βασικό συστατικό στις μπαταρίες ιόντων λιθίου, το κοβάλτιο έχει καταστεί ένα σημαντικό εμπόρευμα στις αναπτυσσόμενες αγορές ηλεκτρονικών και ηλεκτρικών οχημάτων. Περίπου το ήμισυ όλου του κοβαλτίου που καταναλώνεται παγκοσμίως πηγαίνει στην παραγωγή μπαταριών που χρησιμοποιούνται για ηλεκτρονική αποθήκευση, ηλεκτρονικά είδη ευρείας κατανάλωσης και ηλεκτρικά οχήματα. Καθώς η δημοτικότητα των ηλεκτρικών οχημάτων μεγαλώνει, το ίδιο ισχύει και για τη ζήτηση κοβαλτίου. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι εάν τα ηλεκτρικά οχήματα αντιπροσωπεύσουν το 30% των πωλήσεων νέων αυτοκινήτων το 2030, θα απαιτηθεί τρεις φορές η συνολική ποσότητα κοβαλτίου που παράγεται σήμερα. Ακόμα κι αν η διείσδυση των ηλεκτρικών οχημάτων στην αγορά είναι μικρότερη από αυτές τις εκτιμήσεις, η αύξηση της ζήτησης θα εξακολουθήσει να είναι σημαντική.

Τον φοβισμένο μην τον φοβάσαι…

Ευαγγελία Τυμπλαλέξη

Καμμία Τάξη Πραγμάτων δεν ήταν ρόδινη! 

Όλες οι Τάξεις των Πραγμάτων είναι φασιστικές! 

Κάθε Παλιά και Νέα Τάξη Πραγμάτων πάσχισε με διαφορετικό τρόπο να κληροδοτήσει μία Εκκλησία-ένα Σχολείο-ένα Δίκαιο-έναν λογοτεχνικό κλοιό που θα περιβάλλει με «τρυφερότητα» τα προλεγόμενα… 

Κάθε Παλιά και Νέα Τάξη Πραγμάτων θεωρείται προηγμένη! 

Υπερμάχεται της Ειρήνης-διατρανώνει τη φιλειρηνική δράση της-προάγει τις στρατιωτικές δαπάνες στα έδρανα… 

Κάθε Παλιά και Νέα Τάξη Πραγμάτων επαφίεται στο Τίποτα! 

Απολλύει την αθωότητά της-προδίδεται απ’ τους εραστές της-αποκαθηλώνει τους Θεούς της-καταρρίπτει τις θεωρίες της - λανθάνοντας επανειλημμένως εγείρει την οργή… 

Κάθε Παλιά και Νέα Τάξη Πραγμάτων αυταπατάται για τη διαφορετικότητά της! 

Αυθαδιάζει για ανάκτηση της πολιτειακής συλλογικότητάς της - αλλοτριώνει τον χαρακτήρα της - ευνουχίζει τους πολίτες της - αναιρεί την αξιοθρήνητη ενοχή της… 

Τον φοβισμένο μην τον φοβάσαι… 

Κάνει συλλαλητήρια ενάντια σε ονοματοδοσίες Κρατών που υποστήριξε δια μέσω της ψήφου και της ανοχής του. 

Κρύβει μέσα σε καβούκι το Πνεύμα και το πετά σε θάλασσα ιδεοληψιών, οι οποίες τον προσανατολίζουν να φλυαρεί με όμοιους - να είναι ανατρεπτικός απ’ τον καναπέ του - να ανακουφίζεται κάθε που ενδύεται το κορμί του. 

Επιθυμεί να μετατρέπει την Τέχνη σε αντικείμενα ιδιοποίησής του για να μπορεί να συνειδητοποιεί την κανονιστική πραγματικότητά του. 

Γεωπολιτική Ανάλυση και Γεωστρατηγική Σύνθεση

του Ιωάννη Μάζη 

Η Γεωπολιτική δεν προτείνει πολιτικό Λόγο, δεν προτείνει ιδεολογικό πρότυπο, δεν προτείνει πολιτική θεωρία. Η Γεωπολιτική ανάλυση περιγράφει, καταγράφει το σύστημα και τα υποσυστήματά του. Συμπληρώνει την εικόνα του συστήματος που μελετά, απαλλάσσοντάς την από τον κονιορτό των ιδεολογημάτων, των συλλογικών φαντασιώσεων, των εθνικιστικών στερεοτύπων. Η Γεωπολιτική είναι Γνώση, ασφαλώς, και ως Γνώση δεν ευθύνεται για την χρήση, η οποία της επιφυλάσσεται από κοινωνικούς ή πολιτικούς φορείς.

Η Γεωπολιτική δεν «χωροποιεί» την διεθνή πολιτική, με την έννοια ότι δεν συνηγορεί σε προειλημμένες πολιτικές αποφάσεις, ενδύοντάς τις εκ των υστέρων με το δελεαστικό και πειστικό ένδυμα της χωρικής μετρήσιμης ποσοτικά, πραγματικότητας. Τουναντίον η Γεωπολιτική μπορεί να αποκαλύψει τις ιδιοτέλειες της πολιτικής, τα απόκρυφα και μυστικά σημεία της. Αυτά που η σκεπτόμενη κοινωνία δεν πρέπει να γνωρίζει, ώστε να είναι χειραγωγήσιμη. Μπορεί να αποκαλύψει τις υστερόβουλες χωροποιήσεις.

Η Γεωπολιτική ανάλυση με την αποστειρωμένη από προσηλώσεις και ιδεοληψίες καταγραφική συστημική της μέθοδο, ανατρέπει τα πολιτικά ιερατεία και εργάζεται προς όφελος του σκεπτόμενου πολίτη. Άλλο, λοιπόν, η Γεωπολιτική και άλλο η Γεω-προπαγάνδα και ο Γεω-μεσσιανισμός που προκύπτει και καλύπτεται από αυτήν.

Πως μπορούμε να μετρήσουμε την ευημερία μιας χώρας;

Για σχεδόν εκατό χρόνια, χρησιμοποιήθηκαν δύο τύποι μετρήσεων για να καταλάβουν οι ειδικοί τα επίπεδα ευημερίας μιας χώρας, οι οποίες επικεντρώθηκαν στο ΑΕΠ και το ποσοστό ανεργία της. Αλλά όταν πρόκειται να υπολογίσουμε πόσο καλά εξυπηρετεί μια χώρα τις ανάγκες των πολιτών της, αυτά τα εργαλεία μετρήσεων είναι στην πραγματικότητα ελλιπή ή ακόμα και άχρηστα σε κάποιες περιπτώσεις.

Όσον αφορά τις εκτιμήσεις της κοινωνικής προόδου, για παράδειγμα, οι οποίες μετρούν στοιχεία όπως την πρόσβαση στην εκπαίδευση, τα τρόφιμα και κατά πόσο προσιτές στο κοινό είναι οι τιμές των κατοικιών, οι φτωχότερες χώρες τις περισσότερες φορές βρέθηκαν σε καλύτερη μοίρα σε σχέση με τις πλουσιότερες. «Αυτό που διαπιστώνουμε ξεκάθαρα, είναι ότι η κοινωνική πρόοδος δεν εξαρτάται πλήρως από τις οικονομικές μεταβλητές. Το ΑΕΠ μιας χώρας δεν καθορίζει απαραίτητα και την ευημερία της», ανέφερε ο Michael Green, διευθύνων σύμβουλος του δείκτη κοινωνικής προόδου, σε δημοσίευμα του BBC.

Ο δείκτης κοινωνικής προόδου είναι ένας από τους δείκτες που συγκεντρώνει στοιχεία για τις χώρες σε όλο τον κόσμο, σχετικά με το πόσο καλά εξυπηρετούν τους κατοίκους τους. Και τα πρωτεία κατακτούν χώρες όπως η Δανία, η Σουηδία και η Νέα Ζηλανδία. Όμως αυτό το είδος πληροφοριών εξυπηρετεί κι άλλους σκοπούς. Ειδικότερα, μπορεί να δείξει πολλά πράγματα για την διακυβέρνηση, το κράτος δικαίου ή ακόμα και να συμβάλει σε προβλέψεις για το μέλλον.

Γκλιγκόρωφ το 1992: Δεν έχουμε καμία σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο

Η συνέντευξη του τότε προέδρου της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, τον Απρίλιο του 1992 στην γαλλική Le Monde, είναι χαρακτηριστική για την τροπή που πήραν στη συνέχεια οι εξελίξεις στο μακεδονικό ζήτημα, σε βάρος των ελληνικών θέσεων.

Ο Κίρο Γκλιγκόρωφ δήλωνε τότε στη «Le Monde» ότι «είμαστε Σλάβοι, που ήρθαμε εδώ κατά τον έκτο και έβδομο αιώνα» και επομένως οι ομοεθνείς του δεν έχουν «καμία σχέση με τους Μακεδόνες της εποχής του Αλεξάνδρου του Μεγάλου».

Ο πρόεδρος της γειτονικής Δημοκρατίας απέρριπτε τις κατηγορίες ότι η χώρα του θα γίνει όχημα αλυτρωτισμού στα χέρια της Τουρκίας - επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν τότε οι εθνικιστές της ελληνικής πλευράς παρουσιάζοντας τους Σλαβομακεδόνες ως Μουσουλμάνους παρότι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι - και εμφανιζόταν πρόθυμος για μια ειρηνική επίλυση της διαφοράς.

Ωστόσο, η αδιαλλαξία των Ελλήνων εθνικιστών που ακολούθησε, τροφοδότησε την εξτρεμιστική πτέρυγα στη FYROM, η οποία και ενισχύθηκε τα επόμενα χρόνια από την αναγνώριση της ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από 140 χώρες.

Ακολουθεί η συνέντευξη του Κίρο Γκλιγκόρωφ στη «Le Monde» με τίτλο: «Η αναγνώριση της Μακεδονίας έχει γίνει ζήτημα δεοντολογίας για την ΕΟΚ». 

Ένας μόνος του, όλοι μαζί;

Άντρας φύτεψε μόνος του δέντρα σε έκταση 1360 στρεμμάτων!

Σχεδόν πριν από 30 χρόνια, ένας έφηβος, που ονομαζόταν Jadav Molai Payeng, άρχισε να φυτεύει σπόρους σε μια εντελώς άγονη περιοχή, κοντά στη γενέτειρά του στη βόρεια Ινδία, με στόχο να αναπτυχθεί έντονη βλάστηση στην περιοχή. Λίγο αργότερα, αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του σε αυτό το όνειρό του, κι έτσι μετακόμισε στην άγονη περιοχή, ώστε να μπορεί να φυτεύει σπόρους για πολλές ώρες μέσα στη μέρα. Σήμερα, όσο απίστευτο κι αν φαντάζει, το σημείο αυτό φιλοξενεί μια ζούγκλά έκτασης 1.360 στρεμμάτων, την οποία ο Payeng φύτεψε εντελώς μόνος του.

Όπως δηλώνει ο ίδιος, όλα ξεκίνησαν γύρω στο 1979, όταν έπειτα από πλημμύρες πολλά ερπετά ξεβράστηκαν μέχρι την ακτή της κοντινής θάλασσας. Μερικές μέρες αργότερα, κι αφού τα νερά από τις πλημμύρες είχαν υποχωρήσει, ο Payeng, είδε ότι τα ερπετά πέθαιναν από τη ζέστη, καθώς δεν υπήρχε κάποιο δέντρο ή σκιερό σημείο να προφυλαχθούν. Αυτή η εικόνα τον οδήγησε σε αυτή την κίνησή του, για την οποία σήμερα έγινε γνωστός.

Μπορεί να χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να αναγνωριστεί σε διεθνές επίπεδο η αφοσίωση που έδειξε ο Payeng στη φύτευση σπόρων, δεν χρειάστηκε όμως πολύς χρόνος για τη ​​φύση να επωφεληθεί από τη φύτευσή τους. Κατανοώντας τη σημασία της οικολογικής ισορροπίας, ο Payeng μετέφερε στην περιοχή ακόμη και μυρμήγκια για να ενισχύσει τη φυσική αρμονία. Σύντομα η άγονη περιοχή μετατράπηκε σε ένα λειτουργικό οικοσύστημα που κατάφερε να φιλοξενεί πλήθος φυτών και ζώων.

Μέχρι να κάνουμε πράξη ένα όνειρο

«Οι κομμουνιστές και όλες οι αριστερές πατριωτικές δυνάμεις στη Ρωσία καταλαβαίνουν ότι ο Κομμουνισμός είναι τόσο κοντά στον Χριστιανισμό όσο η μορφή του καπιταλισμού που υπάρχει στη χώρα μας σήμερα και η οικονομία μας είναι πολύ μακριά από τον Χριστιανισμό».

Ivan Melnikov μέλος του Κ.Κ. Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Επειδή οι δηλώσεις του Ρώσου Προέδρου Πούτιν είχαν πολλές ερμηνείες από τα ελληνικά ΜΜΕ θα πούμε τι ειπώθηκε και για ποιο λόγο.

"Ίσως θα πω κάτι σε κάποιον να μην αρέσει, αλλά αυτό είναι ο τρόπος που το βλέπω", δήλωσε ο Πούτιν σε μια συνέντευξη για ένα ντοκιμαντέρ.

«Πρώτα απ 'όλα, η πίστη μας βοηθούσε πάντα, να γίνουμε ισχυρότεροι κάθε φορά που η χώρα μας, ο λαός μας, είχε περάσει δύσκολες στιγμές… Υπήρχαν εκείνα τα χρόνια μαχητικού αθεϊσμού, όταν οι ιερείς εξαλείφθηκαν, οι εκκλησίες καταστράφηκαν, αλλά ταυτόχρονα δημιουργήθηκε μια νέα θρησκεία. Η κομμουνιστική ιδεολογία είναι παρόμοια με τον Χριστιανισμό, στην πράξη: Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη, Δικαιοσύνη - όλα βρίσκονται στην Αγία Γραφή, είναι όλα εκεί. Κι ο κώδικας της οικοδόμησης του Κομμουνισμού; Αυτό είναι εξύψωση, είναι απλά ένα τόσο πρωτόγονο απόσπασμα από τη Βίβλο, τίποτα καινούργιο δεν εφευρέθηκε…

Η διάλεξη του καθηγητή-ιδιοφυΐα Κωνσταντίνου Δασκαλάκη και τα σενάρια για το μέλλον

Μια εκπληκτική διάλεξη για την εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης τα επόμενα «5 έως 50 χρόνια» έδωσε στη Θεσσαλονίκη ο γεννηθείς το 1981 Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, καθηγητής της Επιστήμης των Υπολογιστών στο περίφημο πανεπιστήμιο ΜΙΤ.

Στην κατάμεστη αίθουσα τελετών του ΑΠΘ μοιράστηκε με τους παρευρισκόμενους τις εκτιμήσεις του, παραδεχόμενος ότι η πραγματικότητα ενδέχεται τελικά να διαψεύσει κάθε πρόβλεψη, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο. 

Μερικά από τα ερωτήματα που έθεσε:

Μπορούν τα ρομπότ να σώσουν το παγκόσμιο ασφαλιστικό σύστημα από την επαπειλούμενη κατάρρευση; Πόσο πιθανό είναι ένας ...καλοκάγαθος αλγόριθμος να εξελιχθεί σε ρατσιστή συνωμοσιολόγο μέσα σε λίγες ώρες;

Θα εναπόκειται στις ηθικές αξίες του ...software ενός αυτοοδηγούμενου αυτοκινήτου να αποφασίσει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, όταν το όχημα «συνειδητοποιεί» ότι επίκειται ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα με εμπλοκή πεζών;

Πώς θα χρησιμοποιήσει τη στατιστική ένα ρομπότ, για να αποφασίσει σε ποιον υποψήφιο πελάτη θα δώσει η τράπεζα ένα δάνειο και ποιος θεωρείται αναξιόπιστος;

Είναι εφικτό μια ομάδα ανθρώπων να «πείσει» έναν αξιόπιστο αλγόριθμο αναγνώρισης εικόνας ότι μια καραμπίνα που έχει μπροστά του είναι ένα αθώο παιδικό παιχνίδι;

Η εποχή της τεχνητής νοημοσύνης έρχεται «φορτωμένη» με υποσχέσεις, προκλήσεις και κινδύνους. Και παρότι για να ανοίξει ο νέος αυτός οικονομικός κύκλος στην ιστορία της ανθρωπότητας απαιτείται ένα μεγάλο άλμα (η μετάβαση από την τεχνητή νοημοσύνη ειδικών εφαρμογών -που ήδη «βλέπουμε» να εφαρμόζεται σε αρκετές περιπτώσεις- στη γενική τεχνητή νοημοσύνη, η πλήρης ανάπτυξη της οποίας πιθανότατα θα απαιτήσει αρκετές δεκαετίες), μια νέα συναρπαστική εποχή ήδη ανατέλλει.

Μακεδονικό: Και το όνομα αυτής...;

Το πολιτικό «παράθυρο ευκαιρίας» άνοιξε, Αθήνα και Σκόπια ζυγίζουν εκ προοιμίου δυνητικά οφέλη, παγίδες και εσωτερικούς συσχετισμούς, αλλά το πρώτο πραγματικό crash test ως προς τον ρεαλισμό του στόχου επίλυσης του Μακεδονικού θα γίνει σήμερα στην Νέα Υόρκη.

Εκεί, ο ειδικός διαμεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών Μάθιου Νίμιτς δίνει ραντεβού με τους διαπραγματευτές των δύο πλευρών Αδαμάντιο Βασιλάκη και Βάσκο Ναουμόφκσι σε μια συνάντηση κατά την οποία θα μπουν για πρώτη φορά στο τραπέζι επίσημες προτάσεις για την ονομασία της πΓΔΜ. Από τα διπλωματικά “σήματα” που θα εκπέμψει η συνάντηση αυτή θα εξαρτηθεί και το εάν θα προχωρήσει ο σχεδιασμός για το ραντεβού κορυφής της επόμενης εβδομάδας στο Νταβός ανάμεσα στον έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον ομόλογό του της πΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ – τίποτε όμως δεν θεωρείται ακόμη δεδομένο και τίποτα δεν προεξοφλείται.

Το θέμα του ονοματολογικού, άλλωστε, ανοίγει με φόντο ένα ιδιαιτέρως σύνθετο πολιτικό περιβάλλον τόσο στην Αθήνα όσο και στα Σκόπια, οι αντοχές και η ευελιξία αμφότερων των κυβερνησεων δεν είναι απεριόριστες, ενώ η διαπραγματευτική διαδικασία μπαίνει στον πυρήνα της με φόντο την ανοιχτή πλέον μάχη επιρροής Ουάσιγκτον και Μόσχας στην περιοχή των Βαλκανίων.

Ο αλυτρωτισμός και τα μηνύματα Νίμιτς

Δεν είναι τυχαίο των πιέσεων που θα ασκηθούν το γεγονός ότι η συνάντηση της Νέας Υόρκης συμπίπτει με την σημερινή επίσκεψη στα Σκοπια του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, όπως επίσης δεν είναι τυχαία και η κλιμακούμενη επισήμανση των τελευταίων ημερών από ελληνικές διπλωματικές πηγές πως για την Αθήνα το διακύβευμα δεν είναι απλά το όνομα, αλλά κυρίως μια συμφωνία-πακέτο με μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που θα ακυρώνουν κάθε ίχνος αλυτρωτισμού από την ατζέντα της πΓΔΜ.

Υεμένη: Η φρίκη σε εξέλιξη

Η Unicef δημοσιοποίησε σήμερα σοκαριστικά στοιχεία για τις επιπτώσεις του πολέμου στην Υεμένη, όπου περισσότερα από 5.000 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους ή έχουν τραυματιστεί στις εχθροπραξίες και 1,8 εκατομμύρια υποφέρουν από οξύ υποσιτισμό.

Σε έκθεση που παρουσιάστηκε σήμερα στη Σαναά, το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για την Παιδική Ηλικία επισημαίνει ότι σχεδόν 2 εκατομμύρια παιδιά δεν πηγαίνουν πλέον σχολείο, εκ των οποίων τα 500.000 από την κλιμάκωση της σύρραξης τον Μάρτιο του 2015 συνέπεια της στρατιωτικής επέμβασης της Σαουδικής Αραβίας και των συμμάχων της.

Περισσότερα από 3 εκατομμύρια παιδιά έχουν γεννηθεί έκτοτε και «μια ολόκληρη γενιά» θα σημαδευθεί από τη βία, τους εκτοπισμούς, τις ασθένειες, τη φτώχεια και τον υποσιτισμό, τονίζεται στην έκθεση.

Το 50% και πλέον των μικρών Υεμενιτών δεν έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό ή σε ένα επαρκές αποχετευτικό δίκτυο, προειδοποιεί επίσης η Unicef, υπογραμμίζοντας ότι 1,8 εκατομμύρια παιδιά υποφέρουν από οξύ υποσιτισμό, εκ των οποίων σχεδόν 400.000 έχουν ανάγκη από επείγουσα ιατρική φροντίδα για να μπορέσουν να επιζήσουν.

Περισσότερα από ένα εκατομμύριο άνθρωποι—εκ των οποίων το ¼ είναι παιδιά κάτω των 5 ετών, έχουν νοσήσει από χολέρα και οξεία διάρροια, τονίζεται επίσης στην έκθεση.

Η Κούβα εξάγει φάρμακα σε δεκάδες χώρες. Η Αμερική θα ήθελε πολύ να είναι μία από αυτές

Η Κούβα εξάγει τώρα εμβόλια, διαγνωστικά κιτ και φάρμακα που αναπτύχθηκαν από το Κέντρο Γενετικής Μηχανικής και Βιοτεχνολογίας - το μεγαλύτερο ερευνητικό κέντρο στο νησί - σε 51 χώρες. Αλλά εκτός από μια μικρή αποστολή για μια κλινική δοκιμή, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι μια από αυτές.

Οι επιστήμονες σε αυτό το εκτεταμένο ερευνητικό κέντρο στο τμήμα Cubanacan της Αβάνας θα ήθελαν να το αλλάξουν. Θεωρούν τις Ηνωμένες Πολιτείες ως μια φυσική αγορά στην οποία οι διαβητικοί και όσοι πάσχουν από διάφορες μορφές καρκίνου χάνουν τις θεραπείες που αναπτύσσονται στο πρωτοποριακό κέντρο που είναι γνωστό από το ισπανικό ακρωνύμιό του ως CIGB.

Για την Κούβα, η εξίσωση είναι απλή: οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι μόνο κοντά, αλλά έχουν έναν τεράστιο αριθμό ασθενών που θα μπορούσαν να επωφεληθούν από τα ναρκωτικά και τα εμβόλια που αναπτύχθηκαν με όλες τις πιθανότητες στο κύριο ερευνητικό κέντρο του νησιού - και την εξαγωγή αυτών των προϊόντων στις αγορές των ΗΠΑ θα μπορούσε να αποφέρει έσοδα.

"Μερικές φορές δεν καταλαβαίνω γιατί οι χώρες μας δεν εκμεταλλεύονται μια τέτοια καλή ευκαιρία να συνεργαστούν", δήλωσε ο Manuel Rafael Raices Perez-Castaneda, βιολόγος και διευθυντής ανάπτυξης επιχειρήσεων στο κέντρο. "Αντιμετωπίζουμε παρόμοια προβλήματα. Γιατί να μην επικεντρωθούμε στα προβλήματα που μπορούμε να λύσουμε μαζί και όχι στις διαφορές; "

Οι κουβανοί ερευνητές κατάφεραν να αναπτύξουν θεραπείες που δίνουν προοπτικές σε όλο τον κόσμο - και παρά το εμπάργκο και την ψύχρα στις σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Κούβας, ενδιαφέρεται πολύ η αγορά των ΗΠΑ. Η πρώτη κλινική δοκιμή ενός εμβολίου που αναπτύχθηκε στην Κούβα για τον καρκίνο του πνεύμονα βρίσκεται σε εξέλιξη στο Roswell Park Cancer Institute στο Buffalo στη Νέα Υόρκη.

Παρόλο που 99 διπλώματα ευρεσιτεχνίας για τα βιοτεχνολογικά προϊόντα της Κούβας είχαν εγκριθεί από το Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και Εμπορικών Σημάτων των ΗΠΑ μέχρι το Δεκέμβριο του 2015, κανένα κουβανέζικο φάρμακο δεν καταχωρείται επί του παρόντος στην Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων ή πωλείται στις Ηνωμένες Πολιτείες.

«Θέλετε να γίνουμε Κούβα;»…

Την 1η Γενάρη συμπληρώθηκαν 59 χρόνια από την επικράτηση της Επανάστασης στην Κούβα. Ήταν Πρωτοχρονιά του 1959 όταν οι δυνάμεις των επαναστατών μπαίνουν θριαμβευτικά στην Αβάνα με επικεφαλής τον Τσε Γκεβάρα.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 8 του μήνα, φτάνει στην Αβάνα και ο Φιντέλ Κάστρο. Ο Κάστρο δηλώνει: 

«Ζούμε μια αποφασιστική στιγμή της ιστορίας μας. Η τυραννία έπεσε. Απέραντη είναι η λαϊκή χαρά. Έχουμε όμως ακόμα πολλά να κάνουμε. Δεν έχουμε την αυταπάτη να πιστεύουμε ότι από δω και μπρος όλα θα είναι εύκολα. Ισως στο μέλλον όλα θα ‘ναι ακόμα πιο δύσκολα»… 

Τα λόγια του Κάστρο αποδεικνύονται προφητικά όταν δυο χρόνια αργότερα, τον Απρίλη του 1961, εκδηλώνεται η ανοιχτή επέμβαση των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας στον Κόλπο των Χοίρων. 

Οι Κουβανοί τσακίζουν τους εισβολείς και υπό τις επευφημίες μιας τεράστιας διαδήλωσης ο Κάστρο ανακοινώνει την εθνικοποίηση όλων των Αμερικάνικων πολυεθνικών, ανακηρύσσει τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης και τονίζει: 

Αμίν Νταντά. Ο "χασάπης" δικτάτορας της Ουγκάντα, που έτρωγε τα θύματά του

Τον έχουν αποκαλέσει και Χίτλερ της Αφρικής.

Ο πρώην πρωταθλητής μποξ και αργότερα υψηλόβαθμος στρατιωτικός Αμίν Νταντά, κατέλαβε με τη βία την εξουσία το 1971, από τον πρόεδρο Απόλο Μίλτον Ομπότε, γράφοντας μια από τις πιο αισχρές σελίδες στην ιστορία της χώρας.

Στη διάρκεια των 8 ετών που κυβέρνησε, μπήκαν στο στόχαστρό του όλοι οι πολίτες της χώρας.

Περισσότεροι από 300 χιλιάδες εκτελέστηκαν και 70 χιλιάδες απελάθηκαν με κριτήρια «πολιτικά», «νομικά» και κυρίως ρατσιστικά.

Ανθρωποφάγος;

Εκτός όλων των άλλων, παραμένει αδιευκρίνιστη η φήμη περί ανθρωποφαγίας, που τον συνόδευε.

Γινόταν λόγος για τη μανία του Αμίν να τρώει το συκώτι των θυμάτων του, πεπεισμένος ότι έτσι θα εμπόδιζε το πνεύμα τους να επιστρέψει για να ζητήσει εκδίκηση.

Ο δικτάτορας πίστευε με κλειστά τα μάτια, κάθε δοξασία που έβγαινε από το στόμα των μάγων που είχε στην υπηρεσία του.

Πώς οι θρησκευτικές διαμάχες έστειλαν στην πυρά 40.000 «μάγισσες»

Σύμφωνα με έρευνα δύο οικονομολόγων η δίωξη των «μαγισσών» αφορά τη διαμάχη Καθολικής και Προτεσταντικής Εκκλησίας για το «μερίδιο στην αγορά των πιστών» μετά τη Μεταρρύθμιση.

Ήταν μία ιστορία, τόσο τρομακτική, ώστε σε ορισμένα μέρη της Ευρώπης η σκιά της ακόμα, κατά έναν τρόπο, πλανάται βαριά. Η καταδίωξη διεξαγόταν με ιδιαίτερη επιμονή για εξακρίβωση ενοχοποιητικών στοιχείων που να αποδεικνύουν πιθανή «χρήση μαγείας». Η συγκεκριμένη έρευνα είχε στόχο τη δημιουργία κλίματος ηθικού κινδύνου, μαζικής υστερίας και λιντσαρισμάτων.

Μεταξύ 1550 και 1700, μέσα σε ενάμιση αιώνα, περίπου 80.000 άνθρωποι δικάστηκαν με την κατηγορία της μαγείας. Οι μισοί από αυτούς εκτελέστηκαν -στις περισσότερες περιπτώσεις βρήκαν τραγικό θάνατο στην πυρά, όπου κάηκαν ζωντανοί. Και τότε, αιφνιδίως, ως… διά μαγείας οι δίκες εξαφανίστηκαν.

Η εμφάνισή τους δε, ήταν ακόμα πιο περίεργη, καθώς μεταξύ 900 και 1400 οι επικεφαλής της Εκκλησίας αρνούνταν να αναγνωρίσουν ότι υπάρχουν μάγισσες, πόσο μάλλον να οδηγήσουν κάποιον σε δίκη. Αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι η πίστη στην ύπαρξη μαγισσών ήταν εξαιρετικά διαδεδομένη στη μεσαιωνική Ευρώπη και παρά το γεγονός ότι το 1258 ο Πάπας Αλέξανδρος ο Δ’ εξέδωσε κανόνα θέλοντας να αποτρέψει τις τυχόν διώξεις: Για την ακρίβεια, διέταξε την Ιερά Εξέταση να μην ερευνά υποθέσεις με την κατηγορία της μαντείας ή της μαγείας εκτός και αν εμπλέκονταν αιρετικοί.

Οι ΗΠΑ υποχωρούν. Mπορεί η Γερμανία να αναλάβει τα ηνία;

Από τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου μέχρι σήμερα,η Γερμανία μοιάζει να βρίσκεται σε μια βαθιά ενδοσκόπηση. Ακόμη και εσωστρέφεια. Η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης μοιάζει να έχει απορροφήσει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας του πολιτικού σκηνικού της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τα κόμματα να προσπαθούν να βρουν κοινά σημεία επαφής σε ζητήματα όπως τα δημοσιονομικά (φορολογικές ελαφρύνσεις, αυξήσεις στις κοινωνικές παροχές, δημόσιες δαπάνες), το ασφαλιστικό αλλά και η ευρωπαϊκή πολιτική.

Ως προς το τελευταίο, οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες σχεδόν ταυτίζονται με τις προτάσεις του Γάλλου προέδρου Μακρόν που στοχεύουν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ενώ οι Χριστιανοδημοκράτες - και κυρίως οι Χριστιανοκοινωνιστές, ο μικρότερος εταίρος του κόμματος της Μέρκελ - διατηρούν τις επιφυλάξεις. Ωστόσο, αυτή η «ενδοσκόπηση» και «εσωστρέφεια» είναι φαινομενικές. Ο γενικός γραμματέας του SPD (Σοσιαλδημοκράτες) Λαρς Κλίνγκμπαϊλ, σε δήλωσή του για την πορεία των διαβουλεύσεων, είπε, μεταξύ άλλων, πως «τα νέα δεδομένα στην Ευρώπη και η νέα σύνθεση του γερμανικού κοινοβουλίου δείχνει ότι βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή, η οποία απαιτεί μια νέα πολιτική (…)».

Η Κατρίν Ντενέβ κόντρα στο ρεύμα: 'Αφήστε τους άνδρες να ενοχλούν'

 

Σε άρθρο της που συνυπογράφει μαζί με 100 περίπου γυναίκες, η Γαλλίδα ηθοποιός αντιτίθεται στην «εκστρατεία κατάδοσης» ανδρών που παρενοχλούν σεξουαλικά, κάνοντας λόγο για πουριτανισμό

Μια ομάδα γυναικών, μεταξύ των οποίων η ηθοποιός Κατρίν Ντενέβ, δημοσιοποίησε σήμερα στη Γαλλία ένα άρθρο για να υπερασπιστεί την ελευθερία των ανδρών «να ενοχλούν» και να αντιταχθεί στην «εκστρατεία της κατάδοσης» που έκανε την εμφάνισή της μετά την υπόθεση Γουάινστιν, υιοθετώντας μια στάση αντίθετη ως προς τις αντιδράσεις που έχουν προκληθεί απ' αυτό το παγκόσμιο σκάνδαλο.

«Ο βιασμός είναι ένα έγκλημα. Όμως το επίμονο ή αδέξιο 'καμάκι' δεν είναι αδίκημα, ούτε η αβρότητα φαλοκρατική επίθεση» γράφουν στην εφημερίδα Le Monde μια εκατοστή ηθοποιοί, συγγραφείς, ερευνήτριες ή δημοσιογράφοι, απορρίπτοντας τον «πουριτανισμό» που έχει κάνει την εμφάνισή του μετά τις πρώτες κατηγορίες για παρενόχληση και σεξουαλική επίθεση με στόχο τον ισχυρό αμερικανό παραγωγό.

Σύμφωνα μ' αυτές, αν μετά την υπόθεση υπήρξε «μια θεμιτή συνειδητοποίηση των σεξουαλικών βιαιοτήτων που ασκούνται σε βάρος των γυναικών, ιδιαίτερα μέσα στο επαγγελματικό πλαίσιο», «αυτή η απελευθέρωση του λόγου στρέφεται σήμερα στο αντίθετό της: μας διατάσσουν να μιλάμε καθώς πρέπει, να αποσιωπούμε αυτό που προκαλεί θυμό, και αυτές που αρνούνται να υποκύψουν σε τέτοιες εντολές θεωρούνται προδότριες, συνεργοί!».

Να προστατευτούν ως «ικέτες» οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί

Την έντονη αντίθεση της στην αίτηση ακύρωσης παροχής ασύλου σε έναν από τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς, που έχουν καταφύγει στην χώρα μας, εκφράζει η Πρωτοβουλία πολιτών «Όχι στην έκδοση των 8 Τούρκων αξιωματικών». Παραλλήλως, μέλη της Πρωτοβουλίας χαρακτηρίζουν κορυφαία στιγμή για την ελληνική δικαιοσύνη την απόφαση του Αρείου Πάγου να μην εκδοθούν οι Τούρκοι στρατιωτικοί.

«Οι τρείς συνθέσεις του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου με τις αμετάκλητες αποφάσεις τους, έκριναν να μην εκδοθούν οι οκτώ ικέτες Τούρκοι αξιωματικοί στην Τουρκία με το σκεπτικό ότι δεν θα έχουν δίκαιη δίκη και πιθανόν τίθεται σε κίνδυνο η ζωή τους», αναφέρει η επιστολή μελών της Πρωτοβουλίας.

Χαρακτηρίζει επίσης «αξιοσημείωτη» την τοποθέτηση του αντεισαγγελέα του Α.Π. Χαράλαμπου Βουρλιώτη ότι «οι άνθρωποι αυτοί κινδυνεύουν. Είναι ικέτες. Ακόμη και αν είναι εχθροί της Ελλάδος, να μην εκδοθούν στην Τουρκία».

« Ήταν μια κορυφαία στιγμή των Ελλήνων δικαστών που ανακούφισε και ικανοποίησε το δημοκρατικό κίνημα που αναπτύχθηκε κατά της έκδοσης των οκτώ Τούρκων αξιωματικών. Οι εκδηλώσεις συμπαράστασης γι αυτό τον σκοπό έφεραν τους πολίτες που σέβονται την δημοκρατία να συσπειρωθούν και να δημιουργήσουν μια πρωτοβουλία πολιτών η οποία πρόταξε στον αγώνα της τον Μανώλη Γλέζο, βασικό ομιλητή στην μεγάλη εκδήλωση που έγινε στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, για την μη έκδοση των 8 Τούρκων αξιωματικών», υπογραμμίζουν στην επιστολή τους τα μέλη της Πρωτοβουλίας.

Αναφερόμενοι μάλιστα στο δελτίο τύπου που εκδόθηκε αμέσως μετά την ιστορική απόφαση του Α.Π από την πρωτοβουλία πολιτών (27 Ιανουαρίου 2017) τονίζουν ότι «είναι η δέουσα απάντηση στους υπερασπιστές του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα και της κυβέρνησής του, για την απαράδεκτη άσκηση της αίτησης ακύρωσης απόφασης, για την παροχή ασύλου σε έναν από τους 8 Τούρκους αξιωματικούς».

Σαν σήμερα το 1919 ξεσπάει η εξέγερση των Σπαρτακιστών

Σαν σήμερα, στις 5 Γενάρη του 1919 ξεκίνησε στη Γερμανία η εξέγερση της Ένωσης των Σπαρτακιστών ή αλλιώς εξέγερση του Ιανουαρίου. Πρωταγωνιστικό ρόλο στον λαϊκό ξεσηκωμό είχε το προλεταριάτο του Βερολίνου, υπό την καθοδήγηση των «Σπαρτακιστών».

(Η Ένωση Σπάρτακος -γερμ., Spartakusbund, Σπάρτακουσμπουντ-, γνωστή και ως Σπαρτακιστική Ομοσπονδία, ή απλά Σπαρτακιστές ήταν ένα αριστερό Μαρξιστικό επαναστατικό κίνημα που δημιουργήθηκε στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου. Το κίνημα ονομάστηκε έτσι από τον Σπάρτακο, ηγέτη της μεγαλύτερης εξέγερσης δούλων της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Ιδρύθηκε από τον Καρλ Λίμπκνεχτ, τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, την Κλάρα Ζέτκιν, και άλλους».

Οι «Σπαρτακιστές» είχαν αποκτήσει μεγάλη επιρροή στην εργατική τάξη των γερμανικών μεγαλουπόλεων (Βερολίνο, Στουτγκάρδη, Αμβούργο κ.ά.) με την αντίθεση τους στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο υποστηρίζοντας παράλληλα την ταξική πάλη και την επαναστατική δράση των μαζών.

Η «εξέγερση των Σπαρτακιστών» δεν ξεκίνησε ως εξέγερση. Ξεκίνησε ως μια καλά υπολογισμένη πρόκληση της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης στην εργατική τάξη και στην επαναστατική Αριστερά του Βερολίνου.

Η κυβέρνηση είχε προκύψει από την επανάσταση των στρατιωτών και εργατών στις αρχές του Νοέμβρη, που κατέληξε στην ανατροπή του Κάιζερ και στον τερματισμό του πολεμικού σφαγείου. Σε εκατοντάδες σημεία σε όλη τη Γερμανία, οι εργάτες και οι φαντάροι συγκροτούσαν συμβούλια, όπως τα σοβιέτ στη Ρωσία ενάμιση χρόνο πριν.

Τα κόμματα που κυριαρχούσαν σε αυτό το κίνημα ήταν το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας (SPD) και το Ανεξάρτητο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (USPD). Οι Ανεξάρτητοι είχαν διαγραφεί το 1917 από το SPD λόγω της εντεινόμενης αντίθεσής τους στη στήριξη που έδινε η κομματική ηγεσία στην κυβέρνηση και στον πόλεμο.

Οι άνθρωποι που αφαιρούν πέη από τα social media

Άρης Χατζηστεφάνου

Στρατιές δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων σε χώρες του Τρίτου Κόσμου αφαιρούν καθημερινά άσεμνες ή αποκρουστικές εικόνες από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η δουλειά τους είναι άλλοτε απάνθρωπη και άλλοτε… επικίνδυνα πολιτική.

Στο Μπακόρ, μια πόλη μόλις 20 χιλιόμετρα από τη Μανίλα στις Φιλιππίνες, δεκάδες εργάτες μπαίνουν κάθε πρωί σε ένα από τα πιο περίεργα γραφεία του πλανήτη. Πάνω σε πάγκους υπάρχουν μεγάλες οθόνες υπολογιστών στις οποίες εμφανίζονται οι πιο αποκρουστικές φωτογραφίες και βίντεο που μπορεί να σκεφτεί κανείς: από «αθώες» εικόνες με πέη (dick pics) μέχρι σκηνές βιασμού ανηλίκων ή αποκεφαλισμούς θυμάτων του ISIS. Κάθε εργάτης έχει στη διάθεσή του μερικά δευτερόλεπτα για να αποφασίσει αν η κάθε εικόνα μπορεί να εμφανιστεί σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή πρέπει να διαγραφεί – ενδεχομένως μαζί με τον χρήστη που θέλησε να τις ποστάρει στον λογαριασμό του.

Στα πολυτελή γραφεία αμερικανικών κολοσσών, όπως η Facebook και η Twitter, η συγκεκριμένη εργασία παρουσιάζεται με τον βαρύγδουπο τίτλο «content moderation». Η πραγματικότητα, όμως, που είδε στις Φιλιππίνες ο δημοσιογράφος του περιοδικού Wired, Αντριαν Τσεν, έμοιαζε βγαλμένη από την κόλαση του Δάντη. Ενα νέο προλεταριάτο της ψηφιακής εποχής λειτουργεί σαν ανθρώπινο σφουγγάρι απορροφώντας όλη τη βρομιά που ο υπόλοιπος πλανήτης δεν θέλει ή δεν αντέχει να δει.

Τουλάχιστον 100.000 άνθρωποι υπολογίζεται ότι απασχολούνται σε εταιρείες υπεργολάβων στον συγκεκριμένο τομέα – δηλαδή διπλάσιος αριθμός από τους εργαζόμενους της Google και 14 φορές περισσότεροι από όσους εργάζονται στη Facebook. Οι ιστορίες που έχουν να διηγηθούν ξεπερνούν την πιο διεστραμμένη φαντασία και συνήθως λειτουργούν σαν οδοστρωτήρας για την ψυχική τους υγεία.

Ευλογία, ευλογιά, ανεμοβλογιά και ανεμογκάστρι

Tου Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ

Πολλές φορές ξορκίζουμε -ή νομίζουμε πως ξορκίζουμε- κάποιο κακό δίνοντάς του ένα όνομα που θυμίζει το αντίθετό του: κάτι καλό και επιθυμητό. Έτσι π.χ. τη βαριά αρρώστια που προκαλεί άσχημα εξανθήματα στο πρόσωπο όπου και αφήνει μόνιμα σημάδια, αν δεν οδηγεί και στο θάνατο, την ονοματίσαμε ευλογιά και όχι κατάρα όπως θα ήταν σωστότερο.

Αυτή η πρακτική της αποτρόπαιης ονοματοδοσίας δεν συμβαίνει όμως μόνο με τις αρρώστιες. Συμβαίνει συχνά και με τις πράξεις που ξεκινούν από παράτυπες ή και παράνομες αποφάσεις οι οποίες υποσυνείδητα δημιουργούν ενοχικά σύνδρομα. Πολύ συχνά επίσης συναντάται στις πράξεις της εξουσίας (κάθε βαθμού και είδους) η οποία για να μετριάσει τη βαριά επίπτωση κάποιων έργων ή αποφάσεών της (στην περίπτωση που δεν τις αποκρύπτει τελείως) τις ντύνει με χαρακτηρισμούς παραπειστικούς και καθησυχαστικούς. Το ξεπούλημα π.χ. δημόσιας περιουσίας τo ονομάζει κατά κανόνα αξιοποίησή της, τη με χίλιους δυο τρόπους υποβάθμιση του περιβάλλοντος την ονομάζει άλλοτε προστασία, άλλοτε αναβάθμιση και άλλοτε ανάδειξή του κ.ο.κ.

Πρόσφατα, σε αγιασμό που έγινε για τα «θυρανοίξια» ενός χώρου …υγειονομικής (ουάου) ταφής επικίνδυνων (τοξικών) αποβλήτων στην Χαλκιδική [1], διαβάσαμε το εκπληκτικό, και άκρως καθησυχαστικό βεβαίως, ότι εγκαινιάστηκε με τον πρέποντα αγιασμό ένα έργο ‘’μεγάλης περιβαλλοντικής σημασίας’’ (sic) –ουδεμία αναφορά φυσικά στην ΧΥΤΕΑ ταυτότητά του. Το ενδεδειγμένο βέβαια στην περίπτωση αυτή θα ήταν αντί αγιασμού να γινόταν μια πλήρης και με όλους τους σχετικούς κανόνες τελετή εξορκισμού (του παραμονεύοντα στα θεμέλια του ΧΥΤΕΑ αυτού κακού).

Σε άλλη περίπτωση, κάποιος ιδιαίτερα ενθουσιώδης αρθρογράφος στην προσπάθειά του να παρουσιάσει τις επικείμενες έρευνες, και οσονούπω γεωτρήσεις, για υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο αλλά και στην Ήπειρο, ως περιβαλλοντικά εντελώς ακίνδυνες -αν όχι και ωφέλιμες- έγραψε την εξής φράση [2]:

«Η κινδυνολαγνεία για την αξιοποίηση των πιθανών αποθεμάτων υδρογονανθράκων συνεχίζεται. Μετά τα Ιόνια νησιά σειρά έχουν τα Ιωάννινα (Ωστόσο μία απορία πρέπει να εκφρασθεί ειδικά για τα Ιόνια νησιά. Από τι κινδυνεύουν πραγματικά τα Ιόνια νησιά και γενικότερα οι τουριστικές περιοχές;)». Προσέξτε στο παραπάνω τον ενστικτώδη ενδοιασμό του γράφοντος όταν εκφέρει τη ρητορική απορία του:«Από τι κινδυνεύουν…..». Φρόνιμα ποιώντας αμέσως μετά φροντίζει να αναφερθεί «ειδικά για τα Ιόνια νησιά» και τις «τουριστικές περιοχές», βγάζοντας από το κάδρο του ρητορικού του ερωτήματος ειδικότερα τα Ιωάννινα των χερσαίων ερευνών και γεωτρήσεων. Γιατί αντιλαμβάνεται βεβαίως ότι για την περίπτωση των Ιωαννίνων στο ρητορικό του ερώτημα χωρούν μία ή πολλές απαντήσεις που δεν στηρίζουν καθόλου την ιστορία που αφηγείται στο υπόλοιπο άρθρο του.

Συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη στο Club Decadense

Ο Μίκης Θεοδωράκης δίνει μια διαφορετική συνέντευξη στους Decadence Times και στον Νίκο Λακόπουλο – Αναδρομή στο έργο του, στις αναμνήσεις του, στις δουλειές που έκανε και σε εκείνες που θα ήθελε να κάνει. Και μια “προφητεία” για τη σημερινή κρίση, από το 2006.

*****

Θα ξεκινήσω με μια ερώτηση που ζήτησαν να σας μεταφέρω. Είναι μια ομάδα νέων καλλιτεχνών- περίπου δέκα- που θέλουν να σας συναντήσουν με σκοπό λένε ένα μανιφέστο, ένα πλάνο ιδεών, για το μέλλον του σύγχρονου πολιτισμού. Θα μπαίνατε στον κόπο να τους δεχτείτε; Κι αν όχι τι θα τους λέγατε μέσα από αυτή την συνέντευξη;

Είναι θέμα υγείας. Ο γιατρός δεν μου επιτρέπει συχνές επισκέψεις και κατά προτίμηση όχι πάνω από τρία άτομα. Με αυτούς τους όρους θα μπορούσε να διοργανωθεί η συνάντηση. Σημειωτέον ότι θα ήθελα κι εγώ να γνωρίσω προσωπικά τους νέους μας μουσικούς.

Σερφάρετε; Έχετε λογαριασμό το Facebook και το τουίτερ;

Έχω έναν τράγο, ονόματι Χανιώτη, που με εκπροσωπεί στο Facebook. Μόνο που η φωτογραφία του είναι ελλιπής. Κανονικά στο ένα κέρατο θα έπρεπε να είναι περασμένη η Κρητική λύρα και στο άλλο ένα τουφέκι. Πρόκειται για τον οικογενειακό μου θυρεό.

Yπήρξατε συνεργάτης – αρθρογράφος της «Ελευθεροτυπίας» το 1975. Moυ είπαν ότι έχετε υπάρξει και μουσικοκριτικός με το ψευδώνυμο «Δαφνωτής»! Τι γράφατε; Υπάρχουν αυτά τα κείμενα σας; Θα μπορούσαμε να τα βρούμε και να τα αναδημοσιεύσουμε;

Κούβα, η δύναμη του παραδείγματός της

Συγχαρητήρια μηνύματα από παγκόσμιους ηγέτες για την 59η Επέτειο του θριάμβου της Κουβανικής Επανάστασης επιβεβαιώνουν το κύρος που κέρδισε το νησί της Καραϊβικής διεθνώς.

Η Κούβα είναι ένα παράδειγμα αξιοπρέπειας και ελπίδας για τους φτωχούς του κόσμου και παγκόσμιο σημείο αναφοράς στους τομείς της υγείας, της εκπαίδευσης, της προστασίας των παιδιών και άλλους δείκτες ανθρώπινης ανάπτυξης, δήλωσε ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο.

Συγχαίροντας τον Πρόεδρο Ραούλ Κάστρο για την 59η Επέτειο, ο Μαδούρο ονόμασε ηρωική την αντίσταση του λαού της Κούβας για σχεδόν έξι δεκαετίες ενάντια στην επιθετικότητα που δέχεται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

«Η κουβανική επαναστατική διαδικασία εξακολουθεί να ισχύει, παρά τη μισθοφορική εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων, πολλές πράξεις σαμποτάζ και ανατρεπτικές δραστηριότητες, και παρά τον οικονομικό και εμπορικό αποκλεισμό που έχει επιβληθεί από την Ουάσιγκτον για περίπου 60 έτη.»

Εκ μέρους της κυβέρνησης και του λαού της Βενεζουέλας, ο Μαδούρο έστειλε μια αγκαλιά αλληλεγγύης προς τον κουβανικό λαό, τον οποίο περιέγραψε ως πομπώδη αρχιτέκτονα «αυτού του μεγάλου καθολικού έπους».

Επίσης ο βολιβιανός πρόεδρος, Έβο Μοράλες, χαιρέτησε τον λαό και την κυβέρνηση της Κούβας, για την σημαντική επέτειο.

«Δηλώνουμε τον θαυμασμό μας για τα επιτεύγματα, για τον αγώνα τους για κοινωνική δικαιοσύνη και για την αντοχή τους στον αποκλεισμό των ΗΠΑ που μετράει πάνω από μισό αιώνα. Ζήτω η Κούβα!» δήλωσε ο πρόεδρος με ένα μήνυμα στον λογαριασμό του στο Twitter.

Φιλοσοφία της ιστορίας (1): θεώρηση του Hegel

Γκέοργκ Χέγκελ 1770–1830

Ο Λόγος μέσα στην ιστορία

§1. Ο Χέγκελ συνοψίζει ως εξής τη συνολική του αντίληψη για την ενεργό παρουσία του Λόγου μέσα στην ιστορία: εάν συμπεριφερόμαστε έλλογα στην ενεργό πραγματικότητα (Wirklichkeit), θα μας συμπεριφερθεί κι αυτή έλλογα. Υπό ένα τέτοιο πνεύμα επιχειρεί να εισχωρήσει στη φιλοσοφία της ιστορίας του κόσμου, της παγκόσμιας ιστορίας. Τι σημαίνει φιλοσοφία της παγκόσμιας ιστορίας; Εκ πρώτης όψεως σημαίνει θεώρηση, εξέταση της ιστορίας που πραγματοποιεί η νόηση, ο στοχασμός (Denken). Κάθε θεώρηση της ιστορίας που γίνεται δεν είναι έργο αυτής της νόησης, αυτού του στοχασμού; Ο Χέγκελ δεν το αμφισβητεί αυτό· προσθέτει μόνο, από τη δική του διαλεκτική σκοπιά, πως το ζητούμενο δεν είναι μια οποιαδήποτε θεώρηση της ιστορίας, αλλά πρωτίστως η φιλοσοφική της θεώρηση.

§2. Για τον κοινό νου, την κοινή αντίληψη, φιλοσοφική πραγμάτευση της ιστορίας φαντάζει ως κάτι το αντιφατικό, το ασύμβατο, το ακατανόητο. Φιλοσοφία και ιστορία λογίζονται, για την εν λόγω αντίληψη, ως δυο διαφορετικές, διαμετρικά αντίθετες έννοιες: η μεν πρώτη παραπέμπει στη νοητική δραστηριότητα του υποκειμένου ως τέτοιου, η δε δεύτερη ασχολείται με αντικειμενική περιγραφή, παρουσίαση συμβάντων· είναι μια απλή ιστοριογραφία. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μια ενεργό, ανήσυχη υποκειμενικότητα, στη δεύτερη με μια παθητική, απτή, συμβατική αντικειμενικότητα, όπου καταγράφονται γεγονότα και συμβάντα. Όχι σπάνια δε καταγράφονται και παρουσιάζονται με βάση τις κυρίαρχες πολιτικές, ιδεολογικές, θρησκευτικές, επιστημονικές σκοπιμότητες, με αποτέλεσμα η ιστορία να υποβιβάζεται σε όργανο προπαγάνδας και να χάνει τον γεμάτο νοήματα χαρακτήρα της.

Η ΚΥΡΙΑ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΚΟΡΝΗΛΙΟ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗ...

Είκοσι χρόνια μετά τον θάνατο του Κορνήλιου Καστοριάδη (1922-1997) το πολύπτυχο έργο του παραμένει εξαιρετικά γόνιμο και επίκαιρο για σύγχρονες αναζητήσεις. 

Η φιλοσοφική του προσφορά είναι σημαντική, όπως επίσης η ψυχαναλυτική και η πολιτική του παρακαταθήκη. Ιδιαιτέρως η πολιτική ανάλυσή του περιέχει μία δυναμική πρόταση για τις σημερινές δύσκολες συνθήκες, μετά την αποτυχία των κυρίαρχων θεωρητικών αφηγήσεων και πολιτικών πρακτικών.

Πράγματι, η απόληξη των κομμουνιστικών κρατών σε ανελεύθερα και ολοκληρωτικά καθεστώτα δηλώνει με εμφατικό τρόπο την αποτυχία της μαρξικής-μαρξιστικής θεωρίας και πρακτικής που αποτέλεσαν την επίσημη ιδεολογία των καθεστώτων αυτών καθώς και το ιδεώδες της Αριστεράς σε όλον τον κόσμο. 

Από την άλλη, η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, και ιδιαιτέρως οι χρεοκοπίες ευρωπαϊκών χωρών, αναδεικνύουν με χαρακτηριστικό τρόπο την αποτυχία του αντιπροσωπευτικού συστήματος στις συνθήκες του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. 

Από αυτές τις αρνητικές εμπειρίες αναδεικύεται η ανάγκη για ένα άλλον προσανατολισμό και μία άλλη πολιτική. Στοιχεία μιας τέτοιας πολιτικής βρίσκονται στο έργο του Καστοριάδη.

Οι εξαρτήσεις πηγάζουν από τη δυστυχία – και η συμπόνια ίσως να είναι η θεραπεία

Του Γκαμπόρ Ματέ – Μετάφραση: Νίκος Λάιος

Εξάρτηση: Ούτε επιλογή, ούτε γονίδια

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΚΡΟΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΙΩΠΕΣ

(Συνεργασία του Νόστιμον Ήμαρ με το Σωματείο των Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης)

Ο Τόμας Ντε Κουΐνσυ, φυσιογνωμία των γραμμάτων στις αρχές του 19ου αιώνα, ήταν χρήστης οπίου. «Οι λεπτές δυνάμεις που καταλύουν σε τούτο το πανίσχυρο ναρκωτικό», γράφει με ενθουσιασμό, «καταλαγιάζουν όλους τους ερεθισμούς του νευρικού συστήματος […] διεγείρουν την μπόρεση της απόλαυσης […] διατηρούν για είκοσι τέσσερις ώρες τις -αλλιώτικα πτωτικές- ζωικές δυνάμεις […] Ω, όπιο ακριβοδίκαιο, αβρό, που καθετί δαμάζεις […] Συ μοναχά προσφέρεις τα δώρα αυτά στον άνθρωπο˙ και συ μόνο κατέχεις του Παραδείσου τα κλειδιά». Ένας ασθενής μου στο κακόφημο Νταουντάουν Ήστσαϊντ του Βανκούβερ, το είπε πιο λιτά: «Ο λόγος που κάνω ναρκωτικά, είναι για να μη νιώθω τα γα**μένα τα συναισθήματα, που νιώθω όταν δεν κάνω ναρκωτικά».

Όλοι οι τοξικομανείς, ακόμα και (ή, ίσως, ιδιαίτερα) ο εξαθλιωμένος και περιθωριοποιημένος χρήστης του δρόμου, αναζητούν στην έξη τους τον ίδιο παράδεισο, που ραψωδεί ο Ντε Κουΐνσυ: μιαν αίσθηση παρηγοριάς, ζωτικότητας και ελευθέρωσης από τον πόνο. Πρόκειται για αναζήτηση καταδικασμένη, που θέτει σε κίνδυνο την υγεία, την κοινωνική θέση, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία τους. «Δεν φοβάμαι τον θάνατο», μου είπε ένας άλλος ασθενής. «Πιο πολύ με φοβίζει η ζωή». Ποια απόγνωση θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον, να βάλει τη βραχυπρόθεσμη ανακούφιση του πόνου πάνω από τη ζωή την ίδια; Και ποια θα μπορούσε να είναι η πηγή τέτοιας απόγνωσης;

Ούτε επιλογή, ούτε γονίδια

Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος: Να αντισταθούμε στην παρακμή

ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ

«Μη φανταστείτε ότι μιλώ για την αυτοκριτική των άλλων, μιλώ για την αυτοκριτική τη δική μας, των θρησκευτικών λεγομένων, των εκκλησιαστικών ανθρώπων», λέει ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος στον Αλέξη Παπαχελά.

Αντίσταση στην παρακμή και στη διαφθορά που έχει εισβάλει σε όλους τους τομείς της ζωής μας ζητεί ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος σε συνέντευξή του στην «Κ». Ο διαπρεπής ιεράρχης καλεί τους πολίτες να μάθουν να βλέπουν την πραγματικότητα με τα μάτια της αλήθειας, σημειώνοντας ότι «η οικονομική κρίση δεν ήρθε σαν αλεξίπτωτο από τον ουρανό. Είναι μία συνέπεια μιας συμπεριφοράς, ενός τρόπου ζωής του λαού μας».

Προσθέτει, μάλιστα, με έμφαση ότι για την κατάσταση που δημιουργήθηκε στη χώρα έχουμε όλοι μας ευθύνη. Γιατί, όπως εξηγεί, με τον έναν τρόπο ή τον άλλο κάναμε όλοι ζαβολιές και πήραμε με το δαχτυλάκι μας κάτι από το μέλι. Είναι καιρός για σοβαρή αυτοκριτική και μετάνοια από τον ελληνικό λαό γιατί η αιτία της κρίσης είμαστε εμείς και όχι οι ξένοι.

Ακόμη, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος αντιτίθεται στις φωνές περί μοντερνισμού της Εκκλησίας, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι δεν πρόκειται να γίνει MKO. «Το νερό δεν χρειάζεται μοντερνισμό. Το νερό που έπιναν ο Ομηρος και οι άλλοι, το πίνουμε κι εμείς σήμερα. Δεν είμαστε πιο μοντέρνοι επειδή θα πιούμε κόκα κόλα», σημειώνει. Τέλος, μιλώντας για τον πόλεμο του Ισλάμ στην Ευρώπη, ζητεί από τη Δύση να μελετήσει τις αδικίες που έχει κάνει και να πάψει να υπονομεύει τον χριστιανισμό – γιατί αυτό δημιουργεί κενό πίστης στο οποίο ευκολότερα εισδύει το Ισλάμ.

– Ανταποκρινόμαστε αυτή την ώρα ως λαός στις υποχρεώσεις που έχουμε απέναντι στην Ιστορία; Ως Ελλάδα;