Αστοί, νοικοκύρηδες και νοικοκυραίοι..

Reply 

  

Αντίθετα με την ισχύουσα άποψη ότι ο όρος «νοικοκυραίος» είναι δημιούργημα των αριστερών της δεκαετίας του 70, τον όρο εμπνεύστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 80 ο Ευάγγελος Αβέρωφ.

Ο τότε πρόεδρος της Νέα Δημοκρατίας, μετά από μια συντριπτική ήττα της συντηρητικής παράταξης και την προέλαση του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, θέλησε να συσπειρώσει τους οπαδούς της ΝΔ απέναντι στο προοδευτικό τσουνάμι του ΠΑΣΟΚ των αρχών του 80, το οποίο πέρασε πρωτόγνωρα μέτρα για την εσωστρεφή συντηρητική κοινωνία της εποχής. Ο πολιτικός γάμος, η αποποινικοποίηση της μοιχείας, ο νόμος για την ισότητα των δυο φύλων, η διατήρηση του πατρικού ονόματος της γυναίκας, η κατάργηση των νόμων περί τεντιμποϊσμού, ήταν μεταρρυθμίσεις που σόκαραν ένα μεγάλο μέρος της βαθιά θρησκευόμενης και συντηρητικής Ελλάδας.
Ο Αβέρωφ θέλησε να δώσει μια θετική χροιά σε ένα σύνολο χαρακτηριστικών του συντηρητικού ακροατηρίου της χώρας. Ο νοικοκυραίος του Αβέρωφ ήταν εργατικός, σεμνός, διήγε βίο λιτό, χωρίς εξαλλοσύνες. Είχε αρχές, ήταν θρήσκος και κατά βάση προβλέψιμος. Ήταν όμως και εσωστρεφής, φοβικός, καχύποπτος απέναντι σε οτιδήποτε νέο, θεωρούσε ότι ο φυσικός χώρος της γυναίκας είναι στο σπίτι. Ήταν από επιφυλακτικός έως εχθρικός απέναντι στην καταπιεσμένη ΛΟΑΤ κοινότητα της εποχής, η οποία δεν μπορούσε να βρει χώρο στην συντηρητική κοινωνία των νοικοκυραίων και ζούσε στις παρυφές της στην καλύτερη περίπτωση, στο περιθώριο συχνότερα.

Μετανοείτε! Τα θεϊκά σημάδια του Αμβρόσιου και ο «αστεφάνωτος» Τσίπρας

Ως… θεόσταλτο σημάδι ερμήνευσε ο Αμβρόσιος

τα διασταυρούμενα ίχνη των καυσίμων δύο αεροπλάνων στον ουρανό, τα οποία φωτογράφισε ένας συνεργάτης του, προσφέροντας στο μητροπολίτη ακόμη μία ευκαιρία για νέα παραληρηματική ανάρτηση στο προσωπικό του ιστολόγιο.

Αυτό που «είδε» ο Αμβρόσιος είναι… ο «Τίμιος Σταυρός», στην θέα του οποίου «τα μάτια μας γέμισαν από δάκρυα», διότι «νοιώσαμε, ότι αυτό το θεοσημείο είναι ένα χάδι του Σωτήρος Χριστού στις ψυχές μας», αφού «ζούμε σε μια εποχή, όπου και ο Χριστός μας διώκεται και η Ελλάδα μας πεθαίνει!»

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Διότι… ο πρωθυπουργός είναι άθεος και αστεφάνωτος που «γκρεμίζει τους Ορθόδοξους Ναούς», «καταργεί την πρωϊνή προσευχή» και τον εκκλησιασμό στα σχολεία,, το μάθημα των θρησκευτικών κλπ. «Με απλά λόγια» εξηγεί ο Αμβρόσιος, «ο Πρωθυπουργός της αθεΐας αγωνίζεται για να γκρεμισθεί ο Τίμιος Σταυρός, να εξαφανισθεί οτιδήποτε χριστιανικό Σύμβολο, και στη θέση του να τεθή οτιδήποτε άλλο Σύμβολο!».

Καημένε Ζακ, εσύ δεν είχες κανέναν Χατζιδάκι

Του Αντώνη Μποσκοΐτη

Κάποτε ένας μεσήλικας κύριος την ώρα που επέστρεφε στο σπίτι του άκουσε θόρυβο. Κατάλαβε πως ήταν ληστής μέσα. Αμέσως είδε να έχει κάνει φτερά το ολοκαίνουργιο πανάκριβο στερεοφωνικό του. Βγήκε στο μπαλκόνι και αντίκρισε τον ληστή, έναν νεαρό – παρία της ζωής, να ακροβατεί στην μεσοτοιχία με το διπλανό διαμέρισμα και με το στερεοφωνικό στα χέρια του. Έκανε ησυχία για να μην τον τρομάξει και πέσει και σκοτωθεί.

Ο νεαρός εισβολέας πράγματι σαν είδε τον ιδιοκτήτη έπεσε στο κενό ευτυχώς από μικρό ύψος. Έντρομος ο ιδιοκτήτης τηλεφώνησε αμέσως στις Πρώτες Βοήθειες κι έπειτα πήγε γρήγορα κάτω να δει σε τι κατάσταση βρισκόταν ο κλέφτης. Τον ρώτησε αν είναι καλά. Τον συνόδευσε στο νοσοκομείο με το νοσοκομειακό όχημα. Στους γιατρούς που τον ρώτησαν από που ήξερε τον νεαρό τραυματία, απάντησε ''Είναι συγγενής μου''. Όλη την ώρα κι αφού οι γιατροί ενημέρωσαν πως δεν διατρέχει κίνδυνο η ζωή του, εκείνος του χάιδευε το κεφάλι. Τον ρωτούσε αν είναι μόνος στον κόσμο, αν έχει οικογένεια. Ο νεαρός αισθανόταν περίεργα και όμορφα, παρά το φόβο που πέρασε. Στο τέλος ο ιδιοκτήτης του είπε ''πάρε αυτά για μόλις βγεις από δω μέσα'', του έδωσε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό και έφυγε, έχοντας ήδη ξημερώσει.

4ο Ράιχ (ΟΗΕ, Ε.Ε., ΜΜΕ, ΜΚΟ)... η ανάσταση του ναζισμού & φασισμού!

 

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Βρισκόμαστε ενώπιον μιας μετωπικής σύγκρουσης
μεταξύ των...
μεγάλων διεθνών εταιρειών και των Κρατών.
Τα κράτη υποφέρουν από παρεμβάσεις στις πολιτικές,
οικονομικές και στρατιωτικές αποφάσεις,
από τις παγκόσμιες οργανώσεις που δεν εξαρτώνται από κανένα Κράτος.
Για τις δραστηριότητές τους αυτές δεν λογοδοτούν σε καμία κυβέρνηση
και δεν ελέγχονται από κανένα Κοινοβούλιο»
Πρόεδρος Salvador Allende
Η "προφητεία" του σοσιαλιστή προέδρου της Χιλής, που πέθανε υπερασπιζόμενος το λαό του με το τουφέκι που του είχε δωρίσει ο Φιδέλ (Η 11η Σεπτέμβρη των λαών), έγινε πραγματικότητα.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το σύνθημα "Η Ελλάδα στους Έλληνες" -που για πρώτη, μοναδική και τελευταία φορά έφερε στην κυβέρνηση το λαό και την αριστερά-, σήμερα αποτελεί ρατσιστική πολιτική κι είναι ποινικό αδίκημα που διώκεται από τους "θεσμούς της παγκόσμιας κοινότητας".
Ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ΜΚΟ, τα ΜΜΕ... είναι πλέον φανερό σ' όλους όσους δεν είναι στρατευμένοι στο υπερεθνικό κεφάλαιο, τέθηκαν επικεφαλής ενός αδυσώπητου αγώνα εναντίον της Εθνικής Κυριαρχίας των λαών και των Εθνών, που αποτελούν το τελευταίο ανάχωμα στη "νέα τάξη", την "παγκοσμιοποίηση".
O OHE, ο πιο αναξιόπιστος διεθνής οργανισμός στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστών, έριξε τη μάσκα του και πέρασε σε μια χυδαία επίθεση που ούτε ο γερμανικός ναζισμός του Χίτλερ δεν θ' αποτολμούσε.
Η "αριστερή" Michelle Bachelet, Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα κι ο Faisal bin Hassan Thad, πρέσβης στον ΟΗΕ του μοναρχικού δικτατορικού καθεστώτος της Σαουδικής Αραβίας και με την υπόδειξη κι υποστήριξη των ΗΠΑ Πρόεδρος του Συμβουλίου του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα -εκεί κατάντησε ο ΟΗΕ-, μπροστά στην άρνηση της ιταλικής κυβέρνησης να δέχεται παράνομους μετανάστες, αποφάσισαν: «Στην Ιταλία επικρατεί βία και ρατσισμός. Θα σταλεί μια ομάδα από το προσωπικό μας...».
Η "αριστερή" Michelle Bachelet, Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που την επόμενη της εκλογικής της νίκης στη Χιλή (2013) η Κεντρική Τράπεζα της χώρας (Banco del Cile) έδωσε "δάνειο" 10.3 εκατομμυρίων δολαρίων στη σύζυγο του Sebastian Davalos, δηλαδή του γιου της. Το μέγα σκάνδαλο που είναι σε εξέλιξη κι έχει ονομασθεί "Nuora-Gate" (Σκάνδαλο Νύφης).

Για να ξεβρομίσει ο τόπος θέλει δουλειά πολύ ...

 

Πριν από κάποιους μήνες ένα γνωστό μέλος αναρχικής ομάδας, ο Γιώργος Καλαϊτζίδης, από τον "Ρουβίκωνα", σε μια μάλλον φραμπαλετζίδικη ανάρτησή του, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, είχε γράψει: «Τον ΣΚΑΙ θα τον κάψουμε. Σήμερα αύριο σε δέκα χρόνια δεν ξέρω... Αλλά θα τον κάψουμε. Και θα χορεύουμε σαν ινδιάνοι γύρω από τα αποκαϊδια του».

Επακολούθησε ψιλοχαμός. Μια ατάκα -απ' τις χιλιάδες που γράφονται καθημερινά στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, πετυχημένη ή ατυχή δεν το συζητάμε εδώ- αποτέλεσε απ' τα κεντρικά θέματα των τηλεοπτικών ειδήσεων.
Μπάτσοι επιστρατεύτηκαν για να συλλάβουν τον αναρχικό, ανακριτές ξέθαψαν ένα μετεμφυλιακό άρθρο του Ποινικού Κώδικα για να του προσάψουν κατηγορία, δικαστές κλήθηκαν να τον δικάσουν. Τελικά το δικαστήριο και παρά την αντίθετη πρόταση του εισαγγελέα απέφυγε να λειτουργήσει σαν έκτακτο στρατοδικείο και ο αναρχικός αθωώθηκε. (Ο εισαγγελέας άσκησε έφεση κατά της αθωωτικής απόφασης και περιμένουμε την συνέχεια).

Ο τύπος λέγεται Σάκης Μουμτζής. Εκανε τα πρώτα του πολιτικά βήματα στην "ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος" και στο ¨λεγόμενο "ΚΚΕ Εσωτερικού", για να καταντήσει σήμερα ένας σφοδρός αντικομμουνιστής.

Ανδρέας Λυκουρίνος – Το ασύγκριτο παλικάρι των δεκατεσσάρων χρόνων (Εκτελέστηκε στις 5 Σεπτέμβρη 1944)

«Με τους 50, που εκτελέστηκαν πέντε – πέντε στην Καισαριανή, στις 5-9-44, ήταν και το 12χρονο παιδάκι ο Σουλδίνος. Καθώς στάθηκε ανάμεσα στους τέσσαρες άνδρες, ο Γερμανός, που το είχε αναλάβει, κατάλαβε πως ήταν πολύ μικρό στο μπόι και τα βόλια δε θα το παίρνανε. Κατέβασε λοιπόν προς τα κάτω την κάννη του πολυβόλου του. Και τότε, κείνο το ηρωικό παιδάκι, σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του για να φθάσει εις το ύψος της κάννης του δημίου του! Για να μη αργήσει στο ραντεβού του με το χάρο…».

Στην Αθήνα στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, οι Γερμανοί εκτελούν 50. Ανάμεσά τους ο Αντρέας Λυκουρίνος, 13 χρονών, που σηκώνεται στις μύτες των ποδιών του για να τον πάρει η ριπή

Ο Αντρέας Λυκουρίνος γεννήθηκε στα 1931. Κι ο κατακλυσμός της σκλαβιάς τον βρίσκει έντεκα χρονών.

Πήρε ενεργό μέρος στην πρώτη φάση του αγώνα: Στην επίθεση πείνας. Το ελληνικό φρούριο κράτησε άμυνα γερή ένα χρόνο. Σύνθημα ήτανε, η επιβίωση
του Λαού. Η ζωή κι η υγεία μας θα χρειάζονταν στη φάση της εθνικής εξόρμησης που σίμωνε.Ο Αντρέας Λυκουρίνος έπρεπε να διαλέξει μεταξύ του σχολικού βαθμολογίου και του ανοιχτού αγώνα της Πατρίδας του. Ητανε ο πρώτος μαθητής.

Ο Εληνας που δολοφόνησε το Aπαρτχάιντ

Να σκοτώσεις μέσα στην Βουλή της Νότιας Αφρικής με τέσσερις μαχαιριές τον πρωθυπουργό - οραματιστή του απαρτχάιντ Εντρικ Φερβούρτ και, όταν πεθάνεις, έγκλειστος σε ψυχιατρείο, να μη βάλουν στον τάφο σου ούτε καν μια πλάκα με τ' όνομά σου, μόνο μία πέτρα ανάμεσα σε δύο «κανονικούς» τάφους για να δηλώνει ότι κι εκεί υπάρχει θαμμένος κάποιος, υπερβαίνει και τον σουρεαλισμό, και την έννοια της αχαριστίας.

Αλλά μάλλον θα έκανε τον εκτελεστή του ρατσιστή πρωθυπουργού να χαμογελάσει ειρωνικά. Τριάντα περίπου χρόνια μετά τη δολοφονία, ασπρομάλλης πια ο Δημήτρης Τσαφέντας, αυτός είναι ο μετέπειτα νεκρός κάτω απ' την πέτρα, φοράει τη ριγέ ρόμπα των τροφίμων στα ψυχιατρεία της Νότιας Αφρικής, φοράει καμπόικο πράσινο καπέλο, κάθεται σε αναπηρικό καροτσάκι, είναι ροδομάγουλος και καλοξυρισμένος, μιλάει άνετα, δείχνει χαρούμενος και με αυτοπεποίθηση και λέει έχοντας σταυρωμένα τα χέρια: «(Ο Φερβούρτ) ήταν ένας ανήθικος άνθρωπος και αποφάσισα να τον μαχαιρώσω. Και τον σκότωσα». Στα τελευταία λόγια ξεσταυρώνει τα χέρια και αναπαριστά τη μαχαιριά που έδωσε στο στήθος του Φερβούρτ, που καθόταν στην πρωθυπουργική καρέκλα.

Ήταν 6 Σεπτεμβρίου 1966, ο Μίμης Τσαφέντας, γεννημένος το 1918 στη Μοζαμβίκη από τον Μανώλη Τσαφεντάκη και τη Μοζαμβικιανή Αμίλια Βίλιανς, εργαζόταν στη Βουλή ως κλητήρας και είχε εύκολη πρόσβαση. Ηταν η κατάληξη μιας οδύσσειας που άρχισε από τη γέννησή του.

Ιδρυτική διακήρυξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος 3 Σεπτεμβρίου 1974

Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα.

Όμως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας, δε δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής.

Είναι βαθιά η ανησυχία του Ελληνικού λαού, γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δε συνοδευτούν - το γρηγορότερο δυνατό - από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Λέγεται ότι δεν ήρθε η ώρα. Ότι τώρα προέχει το εθνικό θέμα. Μα το επιχείρημα δεν ευσταθεί.

Πώς είναι δυνατό να παραμένουν σε θέσεις κρίσιμες για το έθνος εκείνοι που ευθύνονται για την εθνική συμφορά; Ακριβώς γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε αποφασιστική καμπή, ακριβώς γι' αυτό το λόγο, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος στην τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση.

Για να προστατέψουμε το έθνος, για να ανοίξουμε το δρόμο που οδηγεί στην αδέσμευτη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία. Σ' αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί και η δικιά μας απόφαση να προχωρήσουμε σήμερα σε μια πολιτική πράξη, στη διακήρυξη των βασικών αρχών και στόχων ενός νέου πολιτικού Κινήματος, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.

Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη

Ιδρυτική διακήρυξη του
Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος
3 Σεπτεμβρίου 1974

Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα.
Όμως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας, δε δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής.
Είναι βαθιά η ανησυχία του Ελληνικού λαού, γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δε συνοδευτούν - το γρηγορότερο δυνατό - από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Λέγεται ότι δεν ήρθε η ώρα. Ότι τώρα προέχει το εθνικό θέμα. Μα το επιχείρημα δεν ευσταθεί.
Πώς είναι δυνατό να παραμένουν σε θέσεις κρίσιμες για το έθνος εκείνοι που ευθύνονται για την εθνική συμφορά; Ακριβώς γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε αποφασιστική καμπή, ακριβώς γι' αυτό το λόγο, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος στην τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση.
Για να προστατέψουμε το έθνος, για να ανοίξουμε το δρόμο που οδηγεί στην αδέσμευτη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία. Σ' αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί και η δικιά μας απόφαση να προχωρήσουμε σήμερα σε μια πολιτική πράξη, στη διακήρυξη των βασικών αρχών και στόχων ενός νέου πολιτικού Κινήματος, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.
Μόνο με την ενεργό πολιτική παρουσία των πολιτών, απ' άκρου εις άκρο της Ελλάδας, θα εξασφαλιστούν τόσο η εθνική μας ανεξαρτησία όσο και η λαϊκή κυριαρχία. Ήρθε η ώρα να περάσουμε από την παθητική αναμονή στην ενεργό λαϊκή παρουσία για τη διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας μας.