Ρόζα Λούξεμπουργκ: η κριτική στον λενινιστικό συγκεντρωτισμό

 Σπύρος Κουτρούλης  

Το 1904 η Ρόζα Λούξεμπουργκ δημοσίευσε δύο άρθρα με τον τίτλο “Λενινισμός ή μαρξισμός” ως απάντηση στο έργο του Λένιν “Τι να κάνουμε”. Η σημασία της έγκειται στο γεγονός ότι επισημαίνει τα βασικά χαρακτηριστικά της πορείας που θα οδηγήσει στον ολοκληρωτισμό. Πλέον η εργατική τάξη ως πολιτικό σύνολο αντικαθίσταται από τους επαγγελματίες επαναστάτες, ενώ στην ίδια την εργατική τάξη εισάγεται η επαναστατική ιδεολογία από έξω, από αστούς διανοούμενους. Οι επισημάνσεις της ενέπνευσαν και αξιοποιήθηκαν από άλλους σημαντικούς στοχαστές όπως η Χάνα Άρεντ και ο Κώστας Παπαϊωάννου. Το άρθρο της Ρ.Λ. περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Χέλμουτ Γκρούμπερ “Επανάσταση στην Ευρώπη (1917-1923)” (Εκδόσεις Κομμούνα, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 1985).

Πρώτα-πρώτα η Ρ.Λ. επισημαίνει ότι η θέση του Λένιν ότι η κεντρική επιτροπή του κόμματος θα πρέπει να έχει το προνόμιο να καθορίζει όλες τις τοπικές επιτροπές του κόμματος θα έχει σαν αποτέλεσμα η «κεντρική επιτροπή θα μπορεί να καθορίζει, όπως τη βολεύει, τη σύνθεση των ανώτατων κομματικών οργάνων, όπως επίσης και του συνεδρίου του κόμματος. Η κεντρική επιτροπή θα είναι το μοναδικό σκεπτόμενο σώμα του κόμματος. Όλες οι άλλες ομαδοποιήσεις θα είναι τα εκτελεστικά της μέλη…»[1]. Συμπεραίνει μάλιστα ότι ο «σοσιαλδημοκρατικός συγκεντρωτισμός δεν μπορεί να στηρίζεται στην αυτόματη μηχανική υποταγή και την τυφλή υπακοή των μελών του κόμματος στο ηγετικό του κέντρο»[2]. Πρόκειται για προτεραιότητες εντελώς διαφορετικές από αυτές της λενινιστικής οργάνωσης όπου

«1. Η τυφλή υποταγή, ως την παραμικρή λεπτομέρεια, όλων των κομματικών οργάνων, στο κομματικό κέντρο, που μόνο αυτό σκέφτεται, καθοδηγεί και αποφασίζει για όλα.

2. Τον αυστηρό διαχωρισμό του οργανωμένου πυρήνα των επαναστατών από τον κοινωνικό-επαναστατικό τους περίγυρο…»[3].

Ένας ολόκληρος όχλος ζητούσε να τη βιάσουν: Καμία γυναίκα, ούτε καν η αδελφή της, δεν τη βοήθησε

Σεϊντή Εύα - CNN Greece

Το χρονικό μιας, καθόλου σπάνιας, σεξουαλικής επίθεσης στο ΔελχίCNNi

Στην Ινδία, ο αγώνας κατά των φυλετικών εγκλημάτων δεν είναι απλά ένα σύνθημα σε διαδηλώσεις και πορείες διαμαρτυρίας. Είναι μια εξίσωση για πολύ δυνατούς λύτες. Και ο μισογυνισμός ένα καρκίνωμα που πρέπει να ξεριζωθεί από τις ψυχές πρώτα απ’ όλα των ίδιων των γυναικών.

Της έκοψαν τα μαλλιά και έβαψαν το πρόσωπό της με το μαύρο του κάρβουνου. Έπειτα την έσυραν στον δρόμο και την περιέφεραν σαν άγριο ζώο, διαπομπεύοντάς την. Το πλήθος είχε ενθουσιαστεί. Πολλοί ζητούσαν να τη βιάσουν.

Ωστόσο ίσως η πιο σοκαριστική πτυχή της επίθεσης σε αυτή τη γειτονιά του Δελχί τον περασμένο μήνα είναι ότι στο βίντεο που κυκλοφόρησε στα κοινωνικά δίκτυα φαίνεται καθαρά ότι το μεγαλύτερο μέρος του όχλου ήταν γυναίκες.

Τουλάχιστον δώδεκα άνθρωποι συνελήφθησαν από την αστυνομία, ανάμεσά τους οχτώ γυναίκες. Δύο ήταν ανήλικες. Η αστυνομία δεν απέδωσε κατηγορίες για το συμβάν, δήλωσε ωστόσο ότι το 20χρονο θύμα της επίθεσης της 26ης Ιανουαρίου απήχθη ενώ δέχτηκε σωματική και σεξουαλική κακοποίηση.

Η ανάμειξη των γυναικών στην επίθεση άγγιξε ένα ευαίσθητο νεύρο σε μια χώρα που πολύ καιρό τώρα αγωνίζεται να αντιμετωπίσει τη φυλετική βία. Οι ακτιβιστές υποστηρίζουν ότι η υπόθεση καταδεικνύει το μέγεθος του εσωτερικευμένου μισογυνισμού στην Ινδία, όπου οι γυναίκες από πολύ μικρές διδάσκονται να υπακούουν στις δομές της πατριαρχίας. Επίσης ανησυχούν ότι ο φόβος απέναντι στις γυναίκες θα χειροτερέψει καθώς η στήριξη προς ακροδεξιές πολιτικές ομάδες που αγκαλιάζουν τους παραδοσιακούς, πατριαρχικούς κανόνες όλο και μεγαλώνει.