Είναι Σάββατο 9 Απριλίου μεσημεράκι, όταν χτυπάει το τηλέφωνο. Το νούμερο στην οθόνη του κινητού άγνωστο. Το σηκώνω αλλά από πίσω ακούω μια γνώριμη φωνή. «Πάμε για καφέ;» με παροτρύνει.Είναι φίλος από τα παλιά με μακρά θητεία στο χώρο της δημοσιογραφίας και του πολιτικού – διπλωματικού ρεπορτάζ. Γνώστης καταστάσεων μπροστά και πίσω από την κουρτίνα, επί χρόνια είχε επαφές με πολιτικούς, διπλωμάτες, αλλά και ανθρώπους των μυστικών υπηρεσιών. Μάθαινε πράγματα πριν απ ‘ όλους. Κάλχα τον έλεγα χαϊδευτικά , γιατί πάντα με τις προβλέψεις του έπεφτε μέσα σε όλα. Όταν ήθελα να τον εκνευρίσω , βέβαια, τον έλεγα Κασσάνδρα, αφού όλο καταστροφές μου έλεγε. Η πρόταση του με εξέπληξε.
«Συμβαίνει κάτι;;» τον ρώτησα. Δικαιολογήθηκε πως απλά ήθελε ένα καφέ και είχε επιθυμήσει την παρέα μου. Δώσαμε ραντεβού μετά από μια ώρα στο Θησείο. Ήμουν σίγουρη ότι ο Κάλχας- για ευνόητους λόγους δε μπορώ να αναφέρω το όνομα του- ήθελε ή να με ψαρέψει για κάτι που πιθανόν να ήξερα ή να προωθήσει κάποια πληροφορία [ ίσως και να την κάψει,ποτέ δεν ξέρεις].
Βρεθήκαμε, πήραμε καφέ και αρχίσαμε να μιλάμε για όλους και για όλα. ΓΑΠ, Παπακωνσταντίνου, Πάγκαλος, οικονομική πολιτική, διπλωματία, φον Δρούτσας τα θέματα που αναλύσαμε.
«Δώσε μου ένα τσιγάρο» μου λέει κάποια στιγμή. «Νόμιζα πως το είχες κόψει» του είπα ενώ του πρόσφερα το πακέτο. Πήρε τσιγάρο και καθώς το άναβε μου είπε: «Θα δολοφονήσουν τον Στρος- Καν»
«Πλάκα κάνεις!!!!!!!!!!!!!!!!» ακούστηκε η φωνή μου. «Δε κάνω τέτοιες πλάκες και το ξέρεις», μου είπε καθώς τραβούσε μια ρουφηξιά. Η αλήθεια είναι πως το ήξερα. Ο Κάλχας πάντα όταν έλεγε κάτι το εννοούσε. «Ποιος;» ρώτησα. «Γιατί;;» ξαναρώτησα. Με κοίταξε και δεν απάντησε. Χαμογελώντας μου είπε: «Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει και θα καταλάβεις». Η πληροφορία , όπως μου αποκάλυψε του είχε δοθεί από άτομο ξένων μυστικών υπηρεσιών που δρούσε και στον Ελλαδικό χώρο. Αναρωτήθηκα γιατί να μου το πει. «Τι κάνω με την πληροφορία;» τον ρώτησα. «Ο,τι νομίζεις» μου είπε χαμογελώντας. Ήξερε πως δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω μια τέτοια πληροφορία, όχι χωρίς να τον κάψω και σίγουρα δεν θα τον έκαιγα. Άσε που θα με έβγαζε τρελή.
Όλη την υπόλοιπη μέρα φανταζόμουν μια δολοφονία σε στυλ Κέννεντυ. ‘Εβαζα το μυαλό μου να δουλέψει ποιοι και γιατί θα ωφεληθούν. Άρχισα να μελετώ την πορεία του Στρος -Καν. Είχα κάνει και παλαιότερα ρεπορτάζ για την εκπομπή μου και δεν μου ήταν δύσκολο να θυμηθώ για τον συγκεκριμένο κύριο κάποια πράγματα.
Ντομινίκ Στρος- Καν, λοιπόν, ή αλλιώς ο «monsieur ΔΝΤ» ή όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του ο «DSK» [να η επίδραση από Κέννεντυ σκέφτηκε το μυαλό μου και πήγε πάλι στη δολοφονία]. Έψαξα το βιογραφικό του και ιδού τι βρήκα:
Ο Ντομινίκ Στρος-Καν γεννήθηκε στις 25 Απριλίου του 1949 από γονείς Γαλλοεβραίους με καταγωγή από την Τυνησία, σ΄ ένα από τα ακριβότερα προάστια του Παρισιού, το Νεϊγύ συρ Σεν. Τα πρώτα παιδικά του χρόνια πέρασε στο Μαρόκο και το 1960 εγκαταστάθηκε στο Μονακό. Αργότερα μετέβη στη Γαλλία όπου και σπούδασε σε μία από τις σημαντικότερες εμπορικές σχολές – κολέγια επιχειρήσεων -το HEC Paris- γενόμενος τότε και μέλος της ένωσης κομμουνιστών φοιτητών. Το 1972 ολοκλήρωσε σπουδές πολιτικών επιστημών, λαμβάνοντας πτυχίο στο δημόσιο δίκαιο και διδακτορικό οικονομικών από το πανεπιστήμιο του Παρισιού.
Ακολούθως δίδαξε σε διάφορα πανεπιστήμια και σχολές μακροοικονομική και μικροοικονομική Ασχολήθηκε με την πολιτική για πρώτη φορά επί πρωθυπουργίας του Λιονέλ Ζοσπέν με τον οποίο και διατηρούσε μακρά φιλία, όταν ανέλαβε τότε για λογαριασμό του σοσιαλιστικού κόμματος και δημιούργησε τη σχολή «Σοσιαλισμός και Ιουδαϊσμός» όπου και ανέλαβε μέλος της επιτροπής σχεδιασμού.
Μέχρι εδώ όλα καλά αλλά για πάμε παρακάτω σκέφτηκα. Βρίσκω ότι το 1995 παντρεύεται την τηλεπαρουσιάστρια του γαλλικού καναλιού TF-1 Ανν Σινκλέρ (Anne Sinclair) και μοιραία κάνω τον συνειρμό μου με τον Πάγκαλο και την Χριστοφάκη. Και συνεχίζω ψάχνοντας την πολιτική του καριέρα. Το 1998 αναλαμβάνει υπουργός οικονομικών στην κυβέρνηση Ζοσπέν, θέση όμως που διατήρησε για ένα χρόνο μέχρι το 1998.
Στη μικρή αυτή διάρκεια της υπουργίας και αντίθετα από τις πολιτικές θέσεις και εξαγγελίες του κόμματός του ξεκίνησε ένα ευρύτατο πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης ακόμα και της κρατικής επιχείρησης επικοινωνιών της γνωστής Φρανς Τελεκόμ. Σύμφωνα με ειδικούς αναλυτές αυτό επέφερε μία σχετική αύξηση του ΑΕΠ, μειώνοντας παράλληλα την ανεργία και το δημόσιο χρέος χαρίζοντάς του αναγνώριση ως ηγέτη των μεταρρυθμίσεων.
Παρά ταύτα το 1999 εμπλέκεται σε δύο οικονομικά σκάνδαλα που τον αναγκάζουν σε παραίτηση και για τα οποία τελικά θα αθωωθεί τον Νοέμβριο του 2001. Από το 2002 μέχρι το 2007 παρέμεινε στην αντιπολίτευση. Την περίοδο αυτή αγωνίσθηκε υπέρ του «ναι» στο δημοψήφισμα για το Σύνταγμα της Ευρώπης πλην όμως οι Γάλλοι το καταψήφισαν με συνέπεια το κόμμα του να εκτεθεί και ο ίδιος να μειωθεί. Λίγο αργότερα στις επικείμενες προεδρικές εκλογές ξεκίνησε ένα πολιτικό μέτωπο κατά του Σαρκοζί, μέχρι που παραιτήθηκε από το κόμμα του κατηγορώντας το προεδρείο του. Παρά τη στάση του όμως αυτή ο Σαρκοζί υποστήριξε ιδιαίτερα τον Ντομινίκ Στρος-Καν στην υποψηφιότητά του ως διευθύνων σύμβουλος του ΔΝΤ. Έτσι στις 28 Σεπτεμβρίου του 2007 τα μέλη του ΔΝΤ εξέλεξαν τον Ντομινίκ Στρος-Καν ως νέο διευθύνοντα σύμβουλο αναλαμβάνοντας επίσημα τα καθήκοντά του στις 1 Νοεμβρίου 2007 , θέση την οποία κατέχει μέχρι σήμερα.
Όλα αυτά καλά , αλλά εγώ θέλω κι άλλες πληροφορίες. Πάμε, λοιπόν, πίσω από την κουρτίνα.
Ντομινίκ , πολύτεκνος, λάτρης του ωραίου φίλου και της πολυτελούς ζωής -σοσια-ληστής με όλη τη σημασία της λέξης- βουλιμικός και μονίμως εξαρτημένος από διαιτολόγους, στη Γαλλία θεωρείται ως αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Σε ένα από τα τηλεγραφήματα του Wikileaks, ο Αμερικανός πρεσβευτής στο Παρίσι Κρεγκ Στάπλετον, γράφει για τον Ντομινίκ το 2007: «είναι ο πιο ικανός των σοσιαλιστών , αλλά του λείπει ο ζήλος που θα τον ωθήσει στη νίκη». Η νίκη του χρίσματος χάθηκε από τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ η οποία βρέθηκε τελικά απέναντι στο Σαρκοζί και ο Ντομινίκ στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού όπου έβαλε ως σκοπό του, όπως δήλωσε στη Le Monde το 2008 «να το αναμορφώσει». Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα ο Ντομινίκ , που εκτός από γκομενιάρης είναι και μαρτυριάρης. Όλοι θυμόμαστε τον τρόπο με τον όποιο άδειασε τον δικό μας σοσια-ληστή τον ΓΑΠ στη συνέντευξη που έδωσε στη προσπάθεια να προβάλλει τον εαυτό του για την διεκδίκηση της γαλλικής προεδρίας. Και ενώ διαβάζω όλα αυτά εξακολουθεί η αποκάλυψη της δολοφονίας να μην φεύγει από το μυαλό μου.
«Αχ , βρε Κάλχα, φωτιές που μου έβαλες» σκέφτομαι και συνεχίζω το ψάξιμο.
Και ενώ ψάχνω ένα έντονο άρωμα γυναίκας βγαίνει από τις επόμενες κινήσεις του Ντομινίκ. Λάτρης του ωραίου φίλου, το είπαμε με πολλές ατασθαλίες που η σύζυγος -η οποία εγκατέλειψε τη καριέρα της για να του αφοσιωθεί- συγχωρούσε. Η Journal du Dimanche τον έχει χαρακτηρίσει ως τον «μεγάλο αποπλανητή» και οι αντιπαλοί του τον αποκαλούν «θερμόαιμο κούνελο».
Το 2008, είχε αποκαλυφθεί ότι διατηρούσε παράνομο δεσμό με το στέλεχος του ΔΝΤ, οικονομολόγο Πιρόσκα Νάγκι. Το ειδύλλιο απεκαλύφθη όταν ο «κερατάς» πρώην κεντρικός τραπεζίτης της Αργεντινής ανακάλυψε τα ερωτικά e-mail που αντάλλασσε η σύζυγός του με τον επικεφαλής του ΔΝΤ. Η οικονομολόγος απομακρύνθηκε από το Ταμείο, ο…ατακτούλης Ντομινίκ ζήτησε δημοσίως συγνώμη και η μεγαλόψυχη σύζυγος τον συγχώρεσε… «Αυτή η περιπέτεια της μιας βραδιάς για μένα έχει παρέλθει» δήλωσε.
Η 26χρονη Εμιλί Μπιέ, συνεργάτης του στην προεκλογική εκστρατεία για το χρίσμα των Σοσιαλιστών το 2007, βρέθηκε ασκούμενη στο ΔΝΤ, παρακάμπτοντας
άλλους υποψηφίους, με παρέμβαση Στρος Καν.
Η νεαρή δημοσιογράφος και συγγραφέας Τριστάν Μπανόν, τον έχει καταγγείλει ότι κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης, όταν βρέθηκαν μόνοι στο ίδιο
δωμάτιο, προσπάθησε να τη βιάσει.
Εξακολουθούσα να μην καταλαβαίνω για τη προσπάθεια να δολοφονήσουν του Ντομινίκ, σύμφωνα με την αποκάλυψη του Κάλφα και στο μυαλό μου γύριζαν πολλά για μέρες. Διάβαζα τις δημοσκοπήσεις στη Γαλλία και έβλεπα ότι προηγείται του Σαρκοζί τη στιγμή μάλιστα που αμειβόταν δεόντως από το ΔΝΤ [ είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος αξιωματούχος σε όλη την Ουάσιγκτον , με ετήσιες αποδοχές ύψους 420.930 δολ.]. Ξαφνικά θυμήθηκα ένα παλιό δημοσίευμα της Le Monde όπου στην ουσία κατηγορούσε τους Έλληνες που έδωσαν πρόσβαση στο μεγάλο κακό λύκο να περάσει τον Ατλαντικό και να πατήσει το πόδι του στη Γηραιά Ήπειρο. Σίγουρα αυτό στους διπλωματικούς κύκλους είχε συζητηθεί ιδιαίτερα εκείνη την εποχή , μια και ο ΓΑΠ είχε προσφύγει στο ΔΝΤ πολύ πριν ζητήσει τη στήριξη της ΕΕ , κάτι που ούτε η Άνγκελα, ούτε ο Τρισέ , ούτε ο Σαρκοζί θα συγχωρούσαν. Άρχισε κάτι να μου κάνει στο μυαλό αλλά μετά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στην Ελλάδα η επικείμενη δολοφονία του Ντομινίκ ήταν το τελευταίο που με απασχολούσε.
Σήμερα το πρωί και ενώ είχα αποφασίσει να μην σηκωθώ από το κρεβάτι πριν μεσημεριάσει , χτύπησε το τηλέφωνο. Άρχισα να σιχτιρίζω Θεούς και Δαίμονες μέχρι να το σηκώσω και να ακούσω τη φωνή του Κάλχα στην άλλη πλευρά της γραμμής. «Πήρα να πω μια καλημέρα» μου είπε εύθυμα. Πριν προλάβω να γκρινιάξω με προέτρεψε να ανοίξω τον υπολογιστή και να μάθω τα νέα. «Τα λέμε μετά μικρή» μου είπε και έκλεισε. Το θέμα της καμαριέρας φιγουράριζε σε όλες τις ηλεκτρονικές εφημερίδες… τελικά πολλά πράγματα μπορούν να γίνουν χωρίς να χυθεί μια σταγόνα αίμα.
Γιώτα Χουλιάρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου