Γιάννα Χρυσικού*
Αύγουστος και αυτός! Εκεί που όλοι περιμένουν να ξεφύγουν λίγο… να σου η κυβέρνηση να μη σε αφήνει σε χλωρό κλαρί! Φυσικά η επίθεση δεν έχει σταματήσει λεπτό. Απλώς θα προσποιούμασταν ότι ξεχνάμε για λίγο την τρόικα και την τρύπια τσέπη μας προτού πλακώσει η βαρυχειμωνιά κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Λίγο πριν ανοίξει επίσημα το «μέτωπο» με την εξαγορά-χάρισμα της Αγροτικής Τράπεζας, όλοι το περιμέναμε μέρα με τη μέρα να σκάσει. Στο μεταξύ οι προθέσεις της νέας κυβέρνησης είχαν ήδη φανεί. Ο βίαιος τερματισμός με τα ΜΑΤ της εννιάμηνης ηρωικής (ανεξαρτήτως του άμεσου αποτελέσματος) απεργίας των συναδέλφων στη Χαλυβουργεία του Μάνεση, οι εξευτελισμοί των απεργών και οι νέες απολύσεις που ακολούθησαν, δεν άφηναν περιθώριο παρανόησης. Το μήνυμα της κυβέρνησης προς όλους τους εργαζόμενους για το ποια θα είναι τα «έργα και ημέρες» της από εδώ και πέρα, ήταν ξεκάθαρο…
Στην ΑΤΕ, δεν έστειλαν τις δυνάμεις καταστολής …«την» έστειλαν, όμως, στο Σαλλα! Όπως και με τη Χαλυβουργεία, το ξεπούλημα της Αγροτικής Τράπεζας αποτελεί μια υπόθεση που σχετίζεται με όλη την κοινωνία. Στο ερώτημα «γιατί να είμαι ενάντια στην συγκεκριμένη κυβερνητική απόφαση;» «Γιατί να είμαι αλληλέγγυος στους αγώνες των εργαζομένων σε αυτή;», οι προσεγγίσεις πραγματικά ποικίλλουν. Υπάρχει η συναισθηματική προσέγγιση: Μια σχεδόν κρατική τράπεζα που λειτουργεί αδιάλειπτά από το 1929 να χαρίζεται έτσι; Υπάρχει η πλευρά του σκανδάλου: Το υπερβολικά χαμηλό τίμημα, το άρον άρον ξεπούλημα καθώς και όλα όσα συνθέτουν το «αμαρτωλό» παρελθόν και παρόν τόσο της Τράπεζας Πειραιώς, που θεωρείται, και είναι, προβληματική τράπεζα, όσο και της προσωπικότητας του ίδιου του ιδιοκτήτη της! Υπάρχει επίσης η πλευρά των επιπτώσεων: α) για τους εργαζόμενους στην Αγροτική Τράπεζα και συνολικά για όλους τους τραπεζοϋπαλλήλους. Θεωρείται και είναι δεδομένο, άλλωστε, ότι η εξαγορά αυτή ανοίγει το ντόμινο των συγχωνεύσεων και στις υπόλοιπες Τράπεζες. Δεύτερη «τραπεζική Ιφιγένεια», θα είναι όπως όλα δείχνουν το καθόλου προβληματικό Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. β) για τις θυγατρικές της ΑΤΕ (ΔΩΔΩΝΗ, ΕΒΖ, ΣΕΚΑΠ, ΕΤΑΝΑΛ) και των εργαζομένων σε αυτές. γ) για την κοινωνία ευρύτερα: Μικροαγρότες, και συνεταιρισμοί με δάνεια και υποθηκευμένη αγροτική γη να φτάνει στο 70%. Μικροεπαγγελματίες και ιδιώτες- δανειολήπτες με τις δικές τους δανειακές υποχρεώσεις να μετράνε τους μήνες καθυστέρησης των δόσεών τους για να δουν αν ανήκουν στο «καλό» ή «κακό» κομμάτι της Τράπεζας…
Μύθοι και πραγματικότητα...
Παρασκευή 27 Ιούλη το απόγευμα μια ολιγόλεπτη κάλυψη από τα εθνικής εμβέλειας ΜΜΕ ανακοινώνει την αναστολή λειτουργίας της Αγροτικής Τράπεζας και το πέρασμά της στην τράπεζα Πειραιώς. Ο λαός στη γλώσσα του, αψηφώντας ή και αγνοώντας νούμερα και αριθμούς (το ύψος του τιμήματος, το κόστος που επωμίζεται το δημόσιο με την «εξαγορά» κτλ), αντιλαμβανόμενος, όμως, το «τι παίζεται» χαρακτηρίζει τη διαδικασία «πλιάτσικο»!
Κοιτώντας, λίγο πιο προσεχτικά, η συντριπτική πλειοψηφία των φτωχών εργαζόμενων και αγροτοκτηνοτρόφων, ίσως, διακρίνει ένα κομμάτι του εαυτού της στις επιπτώσεις που επιφέρει αυτό το «πλιάτσικο», ακόμη και αν δεν είχε ποτέ επαφές με την Αγροτική Τράπεζα ως εταιρεία!
Στην προσπάθεια να το καταδείξουμε αυτό, οφείλουμε να καταρρίψουμε κάποιους «μύθους».
Μύθος πρώτος: η Αγροτική πάντα λειτούργησε ως «Τράπεζα». Ισχύει, ότι λόγω του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος, του πελατολογίου της και της γκάμας των δραστηριοτήτων της αντιμετώπισε πιο «χαλαρά» αγρότες, συνεταιρισμούς κτλ, αλλά θα ήταν αναληθές να υποστηρίξουμε ότι στο παρελθόν, είχε αποκλειστικό μέλημα το όφελος του λαού. Η συναισθηματική προσέγγιση του ρόλου της Αγροτικής, «ως η κρατική τράπεζα που βοηθάει τον αγρότη», έχει την αξία της. Δεν ξεχνάμε, όμως, τα «μελανά σημεία» προνομιακής μεταχείρισης «ημετέρων», τα θαλασσοδάνεια, τη χρησιμοποίηση της Αγροτικής ως εργαλείο εξυπηρέτησης των συμφερόντων των εκάστοτε παραγόντων, διοικήσεων των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΕΑΣ), βουλευτών, κυβερνήσεων κτλ).
Μύθος δεύτερος: Η δική μας «ελληνική τρόικα» που καλείται κυβέρνηση (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ), δεν ξεπουλά την Αγροτική Τράπεζα, επειδή απλά είναι δωσίλογη. Δεν υπακούει μόνο σε «ξένες εντολές». Δεν κάνει γενικά «κακούς χειρισμούς». Η πώληση της Αγροτικής αποτελεί όρο του Μνημονίου. Γιατί συνέβη αυτό; Τι το χαρακτηριστικό έχει η Αγροτική Τράπεζα που της «χάρισε» μια θέση στις σελίδες του Μνημονίου; Αν δεν απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, δεν μπορούμε στη συνέχεια να εξηγήσουμε το γιατί η ακύρωση της συγκεκριμένης απόφασης πρέπει να μας ενδιαφέρει όλους. Το επαίσχυντο τέλος που προσπαθεί να δώσει η κυβέρνηση στην Αγροτική σχετίζεται άμεσα με την καπιταλιστική κρίση. Έχοντας ενυπόθηκο το 70% της αγροτικής γης, αποτελώντας εργαλείο για την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή και κατέχοντας πλειοψηφικά πακέτα μετοχών σε μια σειρά συνεταιριστικές αγροτικές και κτηνοτροφικές εταιρείες, αποτέλεσε καθοριστικής αξίας κομμάτι του δημόσιου πλούτου που τώρα εκχωρείται κατευθείαν στο κεφάλαιο. Το χάρισμά της, δηλαδή, είναι ένα βήμα πολύ σημαντικό για την παραπέρα «καπιταλιστικοποίηση» του πρωτογενούς τομέα. Η εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής στα πλαίσια της Ε.Ε. συνθέτει με σαφήνεια τον προσανατολισμό που ήδη έχει δώσει το κεφάλαιο στην «ανάπτυξη» της γεωργίας και της κτηνοτροφίας στη χώρα μας: ΘΕΛΟΥΝ να ξεμπερδεύουν, επιτέλους, με το καθεστώς της μικροκαλλιέργειας-μικροϊδιοκτησίας, να συγκεντρωθεί η αγροτική γη σε όσο το δυνατόν λιγότερα και εύρωστα καπιταλιστικά χέρια, να ελέγξουν πλήρως οι πολυεθνικές την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή της χώρας, να προωθηθεί το πρόγραμμα HELIOS, να γίνει έλεγχος της διατροφής και να διευρυνθεί η προώθηση των μεταλλαγμένων. Στην ίδια λογική υπακούει και η πώληση των θυγατρικών της ΑΤΕ (ΔΩΔΩΝΗ, ΣΕΚΑΠ, ΕΛΒΙΖ- Ζωοτροφές κ.λπ.). Είναι προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με ένα άκρως κερδοσκοπικό «παιχνίδι». Στόχος και πάλι; Να μεταφερθεί στα χέρια του κεφαλαίου με εξευτελιστικό τίμημα ένας βασικός τομέας διατροφής του λαού.
Η «εξαφάνιση», λοιπόν, της Αγροτικής Τράπεζας αποτελεί, ένα ακόμη είδος «προϋπόθεσης» για την υλοποίηση όλων των παραπάνω.
Παράλληλα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι τα τελευταία χρόνια η ΑΤΕ «άλλαζε» διαρκώς. Σταδιακά και σταθερά απομακρυνόταν από τον αγροτικό τομέα. Έγινε η προσπάθεια να μετατραπεί σε καθαρά εμπορική τράπεζα με δραστηριοποίηση στο χρηματιστήριο, με άλλες επενδύσεις, με άνοιγμα δανειοδοτήσεων παντός τύπου, με πιστωτικές κάρτες και όλα τα υπόλοιπα προϊόντα που χορηγεί μια οποιαδήποτε τράπεζα, αφόρητη πίεση στον αγρότη να αγοράσει και άλλα τραπεζικά προϊόντα, κτλ. Επιπλέον εύκολος δανεισμός για ένα διάστημα σε ιδιώτες, μικρομεσαίους, εταιρείες, bonus σε καταστήματα και υπαλλήλους που «πούλησαν» ξεπερνώντας τη στοχοθεσία κτλ. Με το που άρχισε η κρίση; πλήρη παύση χορήγησης αγροτικών δανείων, εγγραφή οίκοθεν, υποχρεωτικών δηλαδή υποθηκών, σε μη απόλυτα διασφαλισμένα δάνεια, εξώθησή αγροτών και ιδιωτών σε ρυθμίσεις υπερήμερων οφειλών τους που όχι μόνο δεν τους ανακούφιζαν οικονομικά, αλλά τους επιβάρυναν ακόμη περισσότερο. Η αποκάλυψη της «φούσκας» πολλών δανείων που απλώς αλυσόδεναν τους πελάτες στα νύχια της Τράπεζας σε συνδυασμό με τα ληστρικά επιτόκια που συνεχώς ανέβαιναν, όλο αυτό, δημιουργούσε ένα εκρηκτικό μείγμα δυσαρέσκειας. Συχνά η πηγή του κακού δεν ενδιέφερε. Η κατάληξη; ένα σιχτίρισμα ενάντια στους ίδιους τους υπαλλήλους που «είναι τεμπέληδες και δεν δουλεύουν, που πρέπει να τους πουλήσουν για να μάθουν»! Πρόκειται για μια ιδεολογική προετοιμασία αποδοχής του ξεπουλήματός της ΑΤΕ. Απαξίωση συνεχής. Ξεκάθαρα προμελετημένη. Τι θα απομείνει τώρα για τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους; Πλειστηριασμοί, κατασχέσεις, για αυτούς που βρίσκονται στην bad bank, ακόμη μεγαλύτερη τοκογλυφική εκμετάλλευση όσων βρεθούν στο «καλό» κομμάτι της τράπεζας. Θα γευτούν πολύ σύντομα επιπλέον αυξήσεις επιτοκίων και, πίεση αφόρητη για εξόφληση των δόσεών τους, φαινόμενο που θα εντείνεται λόγω της ραγδαίας επιδείνωσης που αναμένεται στα εισοδήματα τους. Για να μην αναφέρουμε πόσο «στοργικά» θα φερθεί η Πειραιώς στα υποθηκευμένα ακίνητα που διασφαλίζουν δάνεια που από εδώ και πέρα θα εμφανίζουν σοβαρά προβλήματα εξυπηρέτησης. Όσο για τους μικρομέτοχους, Έγινε και αυτό! Διαγράφηκαν οι μετοχές που διαπραγματεύονταν μέχρι τελευταία στιγμή στο Χρηματιστήριο. Φυσικά και δεν ελήφθη υπ’ όψιν ότι για πολλούς από αυτούς αποτελούσαν επένδυση από το υστέρημά τους!
Στο πεδίο των επιπτώσεων, τελευταίους αφήσαμε τους εργαζόμενους της Αγροτικής. Αν αναλογιστούμε: α) τις ήδη άθλιες εργασιακές σχέσεις στην Πειραιώς προ μνημονίου (κλίμα τρομοκρατίας, άπειρες απλήρωτες υπερωρίες κτλ), β) το πρόγραμμα «Χρηματοδότησης Μακροχρόνιας Άδειας Sabbatical» (το εφάρμοσε το 2010 η Πειραιώς για δυνατότητα των εργαζομένων να πάρουν άδεια για 2 χρόνια με το 40% των αποδοχών τους, ή 3 χρόνια με το 50% των αποδοχών), γ) τις μειώσεις μισθών ή την προσπάθεια εφαρμογής 4ήμερης απασχόλησης το 2011 και δ) ότι ο Σάλλας δεν πρόκειται να κρατήσει όλο αυτό το πλήθος των καταστήματων και όλο αυτό το προσωπικό στη δούλεψή του, τότε καταλαβαίνουμε το πόσο γελοίο ακούγεται το ότι η Αγροτική του χαρίστηκε επειδή αυτός υποσχέθηκε να διασφαλίσει όλες τις θέσεις εργασίας! Δυστυχώς, πολύ σύντομα, αν δεν ακυρωθεί η εξαγορά, οι απολυμένοι της Αγροτικής θα γίνουν αριθμός που θα αυξήσει τους πάνω από 1 εκατομμύρια ανέργους της χώρας μας! Το με τι όρους θα παραμείνουν στην Πειραιώς όσοι δεν καταδικαστούν στην ανεργία, καθώς και το τι συνεπάγονται όλα αυτά για το σύνολο των τραπεζοϋπαλλήλων δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Την ίδια στιγμή η ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών γίνεται από το αίμα του ελληνικού λαού για να σωθούν οι τραπεζίτες. Το δημόσιο και η Ε.Ε. δίνουν λεφτά στις τράπεζες και στους δανειστές και όχι στους εργαζόμενους για μισθούς, κοινωνικές δαπάνες, δημόσιες επενδύσεις. Οι δήθεν εξαγγελίες για δημόσιο πυλώνα τραπεζών, αποδεικνύονται στάχτη στα μάτια. Οι δημόσιες τράπεζες έχουν παραδοθεί και συνεχίζουν να παραδίδονται στους τραπεζίτες-καπιταλιστές για τη διαχείριση και για τα κέρδη τους και οι εργαζόμενοι φορτώνονται τις ζημιές και την επιχορήγησή τους. Το ληστρικό αχόρταγο τραπεζικό καρτέλ παίρνει στον έλεγχό του ένα-ένα όλα τα κομμάτια του δημόσιου πλούτου. Η επιχείρηση αυτή συμπληρώνεται με τα νέα μέτρα των 11,6 δις όπως αυτά μεταφράζονται με τη νέα επίθεση στις συντάξεις, τη διάλυση της δημόσιας υγείας, την ιδιωτικοποίηση σειράς δημόσιων οργανισμών και υποδομών, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.
Εργαζόμενοι Αγροτικής: Δυνατότητες ρήξης, αλλά κίνδυνος υποταγής
Στο θέμα της ΑΤΕ η συνδικαλιστική γραφειοκρατία του ΣΕΑΤΕ (Σύλλογος Εργαζομενων ΑΤΕ), φέρει τεράστια ευθύνη που όλο το προηγούμενο διάστημα αναλωνόταν σε συμφωνίες με τη διοίκηση και διαβουλεύσεις με τα κομματικά επιτελεία, σπέρνοντας στο προσωπικό ψευδείς υποσχέσεις για το σχέδιο του μεγάλου κρατικού πυλώνα αντί να οργανώσουν τον αγώνα μπροστά στη λαίλαπα που ερχόταν.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι εργαζόμενοι της ΑΤΕ βρίσκονται για 2η βδομάδα με 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες, με διαδηλώσεις, περιφρουρήσεις, συσκέψεις με φορείς και μια ζωντάνια που οργανώνεται μόνο από τα κάτω (βλ. ΠΡΙΝ προηγούμενης Κυριακής 5/8, σελ. 10-11). Το Δ.Σ. σύρθηκε κυριολεκτικά σε αυτή τη διαδικασία καθώς το μόνο που επιδίωκε ήταν να κάνει μερικές 24ωρες και να το «κλείσει»!
Οι εργαζόμενοι από την Τρίτη 7 Αυγούστου έχουν λάβει το «ραβασάκι». Μέχρι τις 10 Αυγούστου πρέπει να υπογράψουν τις Συμβάσεις τους. Το Δ.Σ. με ομόφωνη πρόταση του -ΔΗΣΥΕ (ΠΑΣΟΚ), ΔΑΚΕ (ΝΔ), ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ (ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο), ΕΣΑΚ (ΚΚΕ)- ζήτησε και έλαβε από την πλειοψηφία της συνέλευσης της Δευτέρας 6 Αυγούστου την εξουσιοδότηση να διαπραγματευτεί για τις συμβάσεις μας. Για να μην έχουμε καμιά αυταπάτη για το πού γράφει ο Σάλλας τη διαπραγμάτευση αυτή, έστειλε την αμέσως επόμενη μέρα συμβάσεις στα προσωπικά μέιλ των διευθυντών των καταστημάτων προτρέποντας τους να τις υπογράψουν οι συνάδελφοι. Το Δ.Σ. ενημέρωσε την Τετάρτη 8 Αυγούστου μετά το συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, ότι ούτε λίγο ούτε πολύ «αυτές είναι οι συμβάσεις», «δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλές αλλαγές», «συνεχίζουμε τις 24ωρες και τις διαπραγματεύσεις», για κάποια «θολά», ασαφή ζητήματα!
Ο κίνδυνος μια σειρά πολύ ελπιδοφόρων για την εποχή κινητοποιήσεων που απλώνονται σε μια σειρά πόλεων σε όλη την Ελλάδα από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη και που έγιναν ΜΟΝΟ με την πρωτοβουλία και την αυτοοργάνωση των εργαζομένων, να καταλήξουν σε ήττα, όσον αφορά το θέμα της εξαγοράς και των εργασιακών είναι κάτι που πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο.
ΔΗΣΥΕ, ΔΑΚΕ καθαρά εργοδοτικές μια ζωή. «Παλιές καραβάνες», επάγγελμα «συνδικαλιστής». Πρωτοκλασάτα στελέχη με τραμπουκική συμπεριφορά στις συνελεύσεις. Δημιούργησαν ένα ρουσφετολογικό, πελατειακό, τομαρίστικο κλίμα στο σύλλογο όλα αυτά τα χρόνια. Συνέβαλαν στη διευκόλυνση εφαρμογής πάμπολλων εργοδοτικών αποφάσεων. Τα ερωτήματα που μπορούμε να θέσουμε και επιβεβαιώνουν την παραπάνω άποψη είναι πολλά. Πώς είναι δυνατόν να γίνονται εργασίες περάσματος λειτουργιών της ΑΤΕ στην Πειραιώς και αυτοί να μην ξέρουν τίποτα; Τα ψηφοδέλτιά τους κάθε φορά είναι «σεντόνια» από την πληθώρα των υποψηφίων. Κανείς δεν τους είπε τίποτα; Κανείς δεν γνώριζε; Ποιος δούλεψε για να γίνουν όλα αυτά και πόσο κρυφά έγιναν όλες οι ενέργειες! Αποκορύφωμα τώρα αποτελεί το ζήτημα των νέων συμβάσεων. Είναι ικανοί αν τελικά κρατήσουμε το ταμείο υγείας που είναι αυτοδιαχειριζόμενο, να μιλήσουν και για νίκη οι θεομπαίχτες!
Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ πάντα στη λογική του «εφικτού», του «διαπραγματεύσιμου», «επαναστάτες» στο σάιτ της παράταξης, υποταγμένοι στο «δια ταύτα», χωρίς ποτέ να έχουν εμπιστοσύνη στους εργαζομένους, δίχως καμία διάθεση για γενική συνέλευση, ούτε όταν ξεπουλήθηκε η ΑΤΕ. Συνεργάζονται διαρκώς με τη ΔΗΣΥΕ. Θέλετε να δείτε την πρόσκληση της εκδήλωσης που προπαγάνδιζαν; «Ο χρηματιστηριακός τομέας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ διοργανώνει ημερίδα την Πέμπτη 19 Ιουλίου στις 4. 30μ.μ. στο ξενοδοχείο Τιτάνια με θέμα: «Ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών- Το μέλλον της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτήριου- Επιπτώσεις στην Οικονομία και την Κοινωνία». Ραυτοπούλου Κερασίνα, (συνταξιούχος- πρώην στέλεχος της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ) ανώτατο στέλεχος ΑΤΕ, τμήμα οικονομικής πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ : «Ανακεφαλαιοποίηση ΑΤΕ και Τ.Τ. –Διαχωρισμός τους σε καλή και κακή Τράπεζα και οι επιπτώσεις. Τη συζήτηση θα συντονίσει ο Ζώης Πεπές, Μέλος της ΠΣΕ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Θα υπάρξουν παρεμβάσεις από στελέχη Τραπεζών και στελέχη από άλλους Επιστημονικούς και Οικονομικούς Φορείς». 10 μέρες πριν «κάτι ήξεραν» για το διαχωρισμό σε «καλή» και «κακή» τράπεζα. Καλώς προπαγάνδιζαν την εκδήλωση. Πώς, όμως, προετοίμασαν αγωνιστικά τον εργασιακό τους χώρο; Αλλά, εδώ «κολλάει» η δήλωση Τσίπρα: «Όταν γίνουμε κυβέρνηση θα ακυρώσουμε την εξαγορά»! Μια πολύ καλή συνταγή για το πώς οι αγώνες γίνονται …κυβέρνηση.
Η ΕΣΑΚ, μπροστά σε ένα τόσο σημαντικό αγώνα, ενώ θα μπορούσε να έχει λειτουργήσει θετικά, τελικά η απαρασάλευτη τήρησης της «γραμμής» του κόμματος κατάπιε για άλλη μια φορά την κοινή λογική! Ενώ μιλάνε σωστά για μέτωπο αγώνα με αγρότες, εργάτες κτλ, αρνούνται να δουν ότι αυτό γίνεται ήδη προσπάθεια να συγκροτηθεί εδώ και δύο εβδομάδες, από τα κάτω αυθόρμητα αλλά και οργανωμένα από τους ίδιους τους συναδέλφους τους! «Δεν το ελέγχουμε, άρα δεν υπάρχει!» Με την απαράδεκτη λογική που οδηγεί στην ηττοπάθεια, «τι στην Αγροτική, τι στο Σάλλα, εμείς προασπίζουμε τα εργασιακά μας δικαιώματα», τάχθηκαν ομοφώνα με τους εργοδοτικούς στο ζήτημα της διαπραγμάτευσης των συμβάσεων και εγκάλεσαν τα μέλη της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας επειδή αυτά τόνιζαν την αναγκαιότητα να μη φύγουμε από το αίτημα της ακύρωσης της εξαγοράς, που είναι το μόνο που μπορεί να μας διασφαλίσει στοιχειωδώς το πραγματικό δικαίωμα στην εργασία και ταυτόχρονα έχει άμεση σχέση με την κοινωνία ολόκληρη! Όπως χαρακτηριστικά σχολίασε ένας σύντροφος «αν πραγματικά συνεχίσουν έτσι, δυστυχώς, σε λίγο θα μας κάνουν παρέα εκτός βουλής, και η Χρυσή Αυγή θα κάνει πάρτι!»
Όλη, δηλαδή, η κοινοβουλευτική Αριστερά, στο όνομα της «κυβερνητικής» ή «λαϊκής» εξουσίας, διαπαιδαγωγεί τον κόσμο με τη λογική ότι «οι αγώνες δεν μπορούν να νικήσουν στο σήμερα!»
Τέλος η Αγωνιστική Πρωτοβουλία, η πιο μικρή παράταξη στον ΣΕΑΤΕ, χωρίς εκπροσώπηση στο Δ.Σ. Το κάθε μέλος της έδωσε και δίνει όλες του τις δυνάμεις στις κινητοποιήσεις. Με αυτοθυσία, έμπνευση, ελπίδα, εμπιστοσύνη στη δύναμη των συναδέλφων, στις συνελεύσεις, στις συλλογικές διαδικασίες, στην επιτροπή αγώνα, στην αυτοοργάνωσή τους από τα κάτω, έδωσαν και δίνουν ένα δυσανάλογο για το μπόι τους αγώνα μαζί με τους συναδέλφους τους. Προσπαθούν να μετατρέψουν την αγανάκτησή των συναδέλφων σε δύναμη ακύρωσης της εξαγοράς, σε διασφάλιση του δικαιώματος στην εργασία και όλα αυτά στα πλαίσια συγκρότησης μετώπου αγώνα ρήξης και ανατροπής με το σύνολο των μικρών αγροτοκτηνοτρόφων, των εργαζομένων, της νεολαίας, των φτωχών. Γιατί η υπεράσπιση της Αγροτικής και του δημόσιου χαρακτήρα της, γίνεται από τη σκοπιά όχι «του τι ήταν η Αγροτική Τράπεζα», αλλά του «τι μπορεί να γίνει και τη μορφή μπορεί να πάρει», προς όφελος του λαού στις σημερινές βάρβαρες καπιταλιστικές συνθήκες.
*Η Γιάννα Χρυσικού είναι εργαζόμενη στην Αγροτική Τράπεζα, μέλος του ΝΑΡ
Δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ, 12.8.2012
Σύντομη Περιγραφή:
Γιάννα Χρυσικού
Το δημόσιο και η Ε.Ε. δίνουν λεφτά στις τράπεζες και στους δανειστές και όχι στους εργαζόμενους για μισθούς, κοινωνικές δαπάνες, δημόσιες επενδύσεις. Οι δήθεν εξαγγελίες για δημόσιο πυλώνα τραπεζών, αποδεικνύονται στάχτη στα μάτια. Οι δημόσιες τράπεζες έχουν παραδοθεί και συνεχίζουν να παραδίδονται στους τραπεζίτες-καπιταλιστές για τη διαχείριση και για τα κέρδη τους και οι εργαζόμενοι φορτώνονται τις ζημιές και την επιχορήγησή τους. Το ληστρικό αχόρταγο τραπεζικό καρτέλ παίρνει στον έλεγχό του ένα-ένα όλα τα κομμάτια του δημόσιου πλούτου.
http://aristeroblog.gr