Κίνηση "Απελάστε το Ρατσισμό"
Αυτός ο τόπος είναι και δικός μου
Στην Ελλάδα ήρθαμε οικογενειακώς το 1998, ήμουν έξι χρόνων. Στην αρχή μετακομίζαμε συνέχεια. Ο πατέρας μου δεν έβρισκε δουλειά. Πέρασα δύσκολα. Ημουν καινούργια στο σχολείο και δεν με κάνανε παρέα. Ημουν μόνη. Ντυνόμουν κάπως περίεργα, θυμάμαι, γιατί προσπαθούσα να αντιγράψω το ντύσιμο των άλλων παιδιών, χωρίς επιτυχία. Ημασταν ξένοι, έπρεπε να συμβιβαστούμε με τον ελληνικό τρόπο ζωής, αλλιώς θα ήμασταν μάλλον στο περιθώριο.
Δεν μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει αν είμαι Ελληνίδα ή Αλβανίδα και γι’ αυτό έχω αποφύγει έντονα ρατσιστικά ή άλλα σχόλια για την καταγωγή μου. Βέβαια, όταν λέω από που είμαι, διακρίνω κάποια αμηχανία, αλλά γενικά οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους δεν είναι δύσκολες. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για το κράτος. Στο κράτος πρέπει να δηλώνεις μονίμως την καταγωγή σου και αντιμετωπίζεις δυσκολίες χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Κάθε φορά που πηγαίναμε για ανανέωση της άδειας παραμονής, μας ταλαιπωρούσαν με διάφορα γραφειοκρατικά ζητήματα, ενώ η λύση ήταν πολύ απλή.
Με κάτι τέτοια, δεν πρόλαβε ο πατέρας μου να ανανεώσει την άδεια παραμονής και έληξε. Τώρα πια, επειδή δεν μπορεί να βρει δουλειά λόγω της κρίσης, δεν μπορεί να συμπληρώσει τα απαιτούμενα ένσημα για να ανανεώσει την άδειά του. Ετσι, η τύχη του κρίνεται στα δικαστήρια. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να δίνουμε πολλά λεφτά κάθε χρόνο, για να μπορέσει να βρίσκεται ο πατέρας μου εδώ. Και όλα αυτά έπειτα από δεκατρία χρόνια στην Ελλάδα.
Ξέρω ότι τα ίδια προβλήματα θα αντιμετωπίσω και εγώ μόλις τελειώσω το τμήμα κοινωνικής ανθρωπολογίας της Παντείου και βγω στην αγορά εργασίας. Οχι ότι λείπουν τα προβλήματα στο ίδιο το πανεπιστήμιο. Μόλις μπήκα, πήγα να πάρω ένα φοιτητικό επίδομα. Μου είπαν ότι δεν το δικαιούμαι διότι δεν είμαι πολίτης της Ε.Ε. Λες και η Ε.Ε. καθορίζει τις ανάγκες μου!
Σκέφτομαι καμιά φορά ότι αυτό το κράτος δεν μπορεί να βοηθήσει τους δικούς του, θα βοηθήσει εμένα; Και όμως, αυτός ο τόπος είναι και δικός μου, τον αγαπάω. Δεν θέλω να φύγω, πρέπει όμως να προχωρήσω.
Μαρία (Αλβανία)
* Επιμέλεια: Μοχαμάντ Βαχέντι και Χάλεντ Τάχερ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου