Προέλαση ISIS στη Συρία, πιέζει και την Τουρκία

efsyn.gr

Το Ισλαμικό Κράτος προελαύνει στα συριακά εδάφη κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, όπου κατέλαβε τη Μάρεα, προπύργιο των δυνάμεων της αντιπολίτευσης έπειτα από ισχυρές συγκρούσεις.

Την ίδια στιγμή τις δυνάμεις των ανταρτών της αντιπολίτευσης χτυπούν και τα κυβερνητικά στρατεύματα στις πόλεις γύρω από το Χαλέπι αυξάνοντας εκατέρωθεν τις πιέσεις προς τους αντάρτες.

Ταυτόχρονα, αυξάνεται και η πίεση προς την Τουρκία, έπειτα από νέα επίθεση με ρουκέτες του Ισλαμικού Κράτους από τη Συρία προς την τουρκική πόλη Κιλίς, τουρκικά και συμμαχικά αεροσκάφη βομβάρδισαν δυνάμεις του ISIS στη συριακή μεθόριο.

Εξαιτίας των μαχών, περισσότεροι από 160.000 πολίτες βρίσκονται παγιδευμένοι ενώ οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είναι αναγκασμένοι να προχωρήσουν στην εκκένωση ενός από τα τελευταία νοσοκομεία που λειτουργούν στην περιοχή.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το Συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, πριν από την ένοπλη επίθεση στη Μάρεα το Ισλαμικό Κράτος είχε χτυπήσει την πόλη με βομβιστές αυτοκτονίας.

Οι επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους εναντίον του προπυργίου της αντιπολίτευσης ξεκίνησαν το βράδυ της Πέμπτης, επιτυγχάνοντας να καταλάβουν έξι χρόνια κοντά στην Αζάζ, εγκλωβίζοντας δεκάδες χιλιάδες αμάχους ενώ σύμφωνα με της Διεθνή Επιτροπή Διάσωσης (IRC), υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις οικογένειες που ξεκληρίστηκαν στη διάρκεια των μαχών.

Ζοζέ Σαραμάγκου - Για την κρίση (November 4, 2014)

Αναδημοσίευση από koutipandoras.gr

«ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ, αδύναμοι, τη συνθλιπτική προέλαση των μεγάλων οικονομικών και χρηματοπιστωτικών ηγεμόνων, ξετρελαμένων για να κατακτήσουν όλο και περισσότερο χρήμα, όλο και περισσότερη εξουσία, με όλα τα μέσα, νόμιμα ή παράνομα, που έχουν στο χέρι τους, καθαρά ή βρόμικα, ομαλά ή εγκληματικά;».

«ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ στα χέρια των ειδημόνων; Δεν είναι αυτοί οι ίδιοι, οι τραπεζίτες, οι πολιτικοί ανώτατου επιπέδου παγκοσμίως, οι διευθυντές των μεγάλων πολυεθνικών, οι κερδοσκόποι, με τη συνενοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης, οι οποίοι, με την υπεροχή αυτού που θεωρεί τον εαυτό του κάτοχο της απόλυτης σοφίας, μας πρόσταζαν να σωπάσουμε, όταν τα τελευταία τριάντα χρόνια δειλά διαμαρτυρόμασταν, λέγοντας πως δεν ξέρουμε τίποτα, και γι’ αυτό μας γελοιοποιούσαν;».

«ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΛΥΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ, εκατομμυρίων θυμάτων της επονομαζόμενης κρίσης, που εξαιτίας της φιλαργυρίας, της κακοήθειας ή της ηλιθιότητας των δυνατών, θα συνεχίσουν να είναι άνεργοι, κακοζώντας προσωρινά με άθλια κρατικά επιδόματα, ενώ τα μεγάλα στελέχη και οι διευθυντές επιχειρήσεων που οδηγήθηκαν σε πτώχευση απολαμβάνουν ποσά εκατομμυρίων καλυμμένοι από θωρακισμένα συμβόλαια;».

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

 Σήμερα συμπληρώνονται 53 χρόνια από την στυγνή δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. 

Το κράτος που είχε στηθεί κατά τα πρότυπα της εγχώριας πλουτοκρατίας και είχε οικοδομηθεί πάνω στις βόμβες ναπάλμ της αμερικανοκρατίας, 

το κράτοςπου δήλωνε ότι οι «Νέοι Παρθενώνες» του χτίζονταν στη Μακρόνησο, που η δημοκρατία του ήταν τόσο απαράμιλλη ώστε στις εκλογές του έφτασαν να ψηφίζουν οι πεθαμένοι και τα «δέντρα», 

το κράτος που οι εσωτερικές αντιθέσεις μεταξύ παλατιού και μερίδων του αστικού πολιτικού κόσμου ουδέποτε διατάραξαν τον αντιλαϊκό προσανατολισμό και αντιδημοκρατικό παροξυσμό του, 

το κράτος που τέσσερα χρόνια αργότερα θα παραχωρούσε την διαχείριση των υποθέσεων της ολιγαρχίας στους Παττακούς, στους Παπαδόπουλους, στους Ντερτιλήδες και στους Μάλλιους, 

το κράτος που ο πολιτικός του υπόκοσμος είχε πάντα δοσοληψίες με τον κανονικό υπόκοσμο των Γκοτζαμάνηδων, πριν από 53 χρόνια θα χρησιμοποιούσε ένα ακόμα εργαλείο «εκδημοκρατισμού» και «σωφρονισμού»: Τα τρίκυκλα… 

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ - ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Του ΒΑΣΙΛΗ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ*

Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ψήφισε στις 22/5 εν όψει και του «κρίσιμου» ραντεβού στο Eurogroup στις 24/5, το πολυνομοσχέδιο (έκτασης 7.500 σελίδων) που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων

Α). Τη θεσμοθέτηση δυνατότητας πώλησης των δανείων από τις τράπεζες σε εταιρείες ειδικού σκοπού, το θεσμικό πλαίσιο των οποίων ήδη υπάρχει (ν. 4354/2015). Μέσω της διαδικασίας αυτής το χρηματιστικό κεφάλαιο θα «βάλει» στο χέρι τις ιδιωτικές περιουσίες των πολιτών ή καλύτερα αίρονται σταδιακά πρόνοιες και προστασίες των δανειοληπτών, που αποτελούσαν ανασταλτικό παράγοντα στην αύξηση του ποσοστού εκμετάλλευσης των κυριαρχούμενων κοινωνικών τάξεων, αλλά και αποτελούσαν υλικούς όρους μιας σχετικής αυτονομίας των πολιτών. Έχουμε τονίσει αρκετές φορές, ότι ένας βασικός στόχος των μνημονιακών πολιτικών είναι η απαλλοτρίωση της μικροϊδιοκτητικής κοινωνικής δομής, ως βάση του εκτεταμένου ποσοστού αυτοαπασχόλησης υπέρ της μονοπωλιακής συσσώρευσης. Αυτό που οι θεωρητικοί του εκσυγχρονισμού χαρακτηρίζουν ως καπιταλιστικό ανορθολογισμό της ελληνικής οικονομίας ή μιας οικονομίας βασισμένης στην εσωτερική ζήτηση.

Β). Τη λειτουργία του υπερταμείου που θα «ρευστοποιήσει» τη δημόσια περιουσία. Ουσιαστικά πρόκειται για τη δημιουργία δομών απαλλοτρίωσης του δημόσιου πλούτου και εκποίησής του, δημιουργίας μιας «νέας αγοράς» στο πλαίσιο της διεθνοποιημένης καπιταλιστικής συσσώρευσης. Η εγχώρια οικονομία δεν θα έχει ούτε τη δυνατότητα, ούτε το δικαίωμα να παράγει.

ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΖΕΡΒΑ*

Προκύπτουν αρκετά διδάγματα από τον πρωτόγνωρο αναβρασμό που επικρατεί στη γαλλική κοινωνία τις τελευταίες εβδομάδεςεξαιτίας του νόμου για τα εργασιακά που επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση Ολάντ.

Κατά πρώτον, γιατί αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς νοείται η «μεταρρύθμιση» στη σύγχρονη Ενωμένη Ευρώπη (κι όχι μόνο), η οποία μάλιστα υποτίθεται πως έχει πάντα ως στόχο την «τόνωση της ανάπτυξης». Άλλωστε, ο ίδιος ο Γάλλος πρόεδρος διατείνεται πως οι επιχειρούμενες αλλαγές στην εργασιακή νομοθεσία έχουν ως βασικό στόχο τη μείωση της ανεργίας. Με αυτό το πρόσχημα δίνει ως «δώρο» στους εργοδότες τη δυνατότητα να παρακάμπτουν τις εθνικές και κλαδικές συμβάσεις για τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας με ατομικές συμβάσεις, ενώ παράλληλα μειώνει δραστικά για αυτούς το κόστος απολύσεων μέσω της συρρίκνωσης των νόμιμων αποζημιώσεων.

ΠΟΣΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΟΛΑΝΤ;

Ο Φρανσουά Ολάντ, βέβαια, δεν είχε καμιά Τρόικα στο κεφάλι του, τουλάχιστον όχι εμφανώς (η αλήθεια είναι πως υπήρχαν σχετικές πιέσεις από Κομισιόν και ΔΝΤ). Αντιθέτως, το όλο σχέδιο είναι έμπνευσης δικής του και του επιτελείου του. Έχει καθαρά «σοσιαλιστική απόχρωση» θα μπορούσε να πει κανείς, αφού η γαλλική δεξιά έχει ανέβει στα κάγκελα καταθέτοντας μέχρι και πρόταση μομφήςεναντίον της κυβέρνησης Βαλς. Εδώ βρίσκουμε λοιπόν μια ακόμη αυταπάτη (μιας κι είναι της μόδας ο όρος), η οποία καλό είναι να καταρριφθεί. Αυτή έχει να κάνει με την εντύπωση που συστηματικά καλλιεργείται από μεγάλη μερίδα των κυβερνητικών στελεχών ότι η Ευρώπη μπορεί να «αλλάξει» σε πιο προοδευτική κατεύθυνση μέσω της προσέγγισης με την καθεστώσα ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία. Αλήθεια, πόσο προοδευτική θεωρείται η προσπάθεια επιβολής του εργασιακού νόμου μέσω διατάγματος, με την παράλληλη παράκαμψη του Κοινοβουλίου, υπό τον φόβο μαζικών διαρροών κατά την ψήφισή του; Επιπλέον, μήπως η ρητορεία περί «ταραξιών» που χρησιμοποίησε ο Φρανσουά Ολάντ αναφερόμενος σε όσους κινητοποιούνται αντιδρώντας θυμίζει σε τελική ανάλυση πιο πολύ Σαμαρά;

Τι συμβαίνει στη Γαλλία; Είναι μια εξέγερση; «Οχι, μεγαλειότατε, είναι μια Επανάσταση»…

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΥ 

Οταν το βράδυ της 14ης Ιουλίου 1789 τα νέα της πτώσης της Βαστίλης έφθασαν στον απομονωμένο στις Βερσαλλίες Λουδοβίκο 16ο, φέρεται να ρώτησε έναν αυλικό του: «Είναι μια εξέγερση;», για να πάρει την απάντηση: «Οχι, μεγαλειότατε, είναι μια Επανάσταση»! 

Τον Απρίλιο του 1968 η έγκυρη «Μοντ» δημοσίευε σε τρεις πρωτοσέλιδες συνέχειες ανάλυση του αρχισυντάκτη της Viansson Ponte με τον τίτλο «Η Γαλλία βαριέται» όπου διαπίστωνε την πολιτική αδιαφορία της κοινής γνώμης. Λίγες μέρες μετά οι φοιτητές του Πανεπιστημίου της Ναντέρ κατέλαβαν τις Φοιτητικές Εστίες με αίτημα τη δυνατότητα να διανυκτερεύουν στα δωμάτια των συμφοιτητριών τους, μια είδηση που πέρασε ως μονόστηλο ή σχολιάσθηκε χιουμοριστικά. Λίγες μέρες αργότερα το Παρίσι καιγόταν από τις διαδηλώσεις! 

Τον Οκτώβριο του 1995 ο πρόεδρος Σιράκ και ο πρωθυπουργός Ζιπέ που είχαν ταχθεί κατά της μονομερούς λιτότητας στην προεκλογική εκστρατεία της άνοιξης της ίδιας χρονιάς, ανακοίνωσαν λιτότητα σκληρότερη από αυτήν των Μιτεράν-Μπαλαντίρ, με αποτέλεσμα απεργιακές κινητοποιήσεις που παρέλυσαν τη χώρα για τρεις μήνες και κλείδωσαν την ήττα της Δεξιάς στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές της άνοιξης του 1997. 

Συμφωνική Ορχήστρα των Αιγοπροβάτων – Tο… κούρδισμα των κουδουνιών

 του Γιάννη Γιαννακόπουλου

Είναι γνωστό ότι οι κτηνοτρόφοι μας κρεμάνε κουδούνια στα αιγοπρόβατα. Η κατασκευή τους γίνεται από χαλκό η ορείχαλκο. Το σημαντικότερο όμως στοιχείο στη όλη διαδικασία είναι το “κούρδισμα” των κουδουνιών. Είναι μία διαδικασία χρονοβόρα που γίνεται από τους βοσκούς μας εμπειρικά. Σκοπός είναι το “κάλιασμα” όπως το λένε, δηλαδή το ταίριασμα των ήχων.

Έτσι όταν τα αιγοπρόβατα μετακινούνται ή βόσκουν, οι παραγόμενοι ήχοι, από τα κουδούνια, βρίσκονται σε συμφωνία και το άκουσμα είναι μελωδικότατο και ευχάριστο.

Πόσα μας δάνεισαν, πόσα πήραμε. Ούτε ένα ευρώ δεν πήγε στα ελλείμματα

Του Γιάννη Αγγέλη 

Το τελευταίο δίμηνο έχουν γίνει στην Ευρωζώνη πέντε έρευνες για το που πήγαν τα λεφτά των δανείων προς την Ελλάδα. Το Capital.gr έκανε τη δική του έρευνα με βάση τα στοιχεία του προϋπολογισμού και "εντοπίζει” το που πήγαν τα 234,7 δισ. ευρώ των δανείων της περιόδου 2010 – 2015. 

Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια, αλλά το πως διαβάζει κανείς τους αριθμούς ή το ποιούς αριθμούς επιλέγει για να διαβάζει κανείς διαμορφώνουν την δική του αλήθεια. 

Οι έρευνες που έχουν γίνει για το που πήγαν τα χρήματα των δανείων που έχουν δοθεί στην Ελλάδα και τα οποία αγγίζουν τα 234,7 δισ. ευρώ έχουν δώσει παραπλήσια αποτελέσματα, όπως αποκάλυψε η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, η οποία πληροφόρησε το γερμανικό κοινό ότι μόνο το 5% των δανείων πήγε για να καλυφθούν ελλείμματα, ενώ το 95% των δανείων εξόφλησε δανειστές και κυρίως τράπεζες, ευρωπαϊκές τράπεζες, κατά βάση γαλλικές και γερμανικές... 

Δυστυχώς δεν είναι ακριβώς έτσι.

Το Capital.gr έκανε την δική του έρευνα και στηρίχθηκε στα απολογιστικά στοιχεία των προϋπολογισμών από το 2010 μέχρι και το 2015. 

Η επιλογή αυτή έγινε προκειμένου να είναι τα στοιχεία μη αμφισβητήσιμα καθώς έχουν γίνει αποδεκτά και από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Αποκαλύψεις-ντοκουμέντα 75 χρόνια από τη «Μάχη της Κρήτης»

Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά την ηρωική εποποιία μίας από τις πιο λαμπρές σελίδες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, την Παρασκευή οι «Αντιθέσεις», άνοιξαν το φάκελο σπάνιων ντοκουμέντων για την Κρήτη.

Ο Ιστορικός Ερευνητής Κώστας Μαμαλάκης, πρώην επιμελητής Νεώτερης Ιστορίας του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης, παρουσίασε για πρώτη φορά στη τηλεόραση, άγνωστα ντοκουμέντα και σπάνιο φωτογραφικό υλικό από την Κρήτη πριν την έκρηξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τη Μάχη της Κρήτης, την περίοδο της Κατοχής και Αντίστασης στο νησί μας αλλά και τις μέρες της απελευθέρωσης.

Περιγραφές και στοιχεία από το τι συνέβη σε πόλεις και χωριά της Κρήτης με επίκεντρο το Ηράκλειο, κατά την εισβολή των Γερμανών, αλλά και σπάνιες εικόνες από την σκοτεινή καθημερινότητα της Κατοχής σε αστικά κέντρα του νησιού και την ύπαιθρο. Το Ηράκλειο της Μάχης της Κρήτης και το Ηράκλειο τις πρώτες μέρες της Κατοχής.

Ξεπουλημένα γουρούνια!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

«(…) Ξεπουλημένα γουρούνια!

Δεν ανήκουν άραγε σ’ αυτό το χοιροστάσιο όλοι εκείνοι που για κάποια χρήματα ή για λίγη δόξα, για ένα πορτοφόλι, μια εσάρπα, μια κορδέλα, μετατρέπουν τις πεποιθήσεις τους σε άχυρα κάτω από τα πόδια των μεγάλων; 

Εκείνοι, οι ακόμα πιο αξιολύπητοι, που για να απολαμβάνουν το προνόμιο της αργομισθίας ή για να φανούν κάπως πιο λαμπεροί, μετατρέπονται σε αυλικούς, βαλέδες και παράσιτα στις παρακάμαρες των υπουργών ή στις τραπεζαρίες των πλουσίων; 

Κι αυτός ο δημοσιογράφος που πουλάει την πένα του σε όποιον πληρώνει καλύτερα, αυτός ο χρονογράφος που γλείφει τις μπότες για να αφηγείται τάχα πώς τις γυαλίζουν, ο νταβατζής, ο ξερόλας γραφιάς, όλοι αυτοί οι τύποι, ξεπουλημένα γουρούνια. 

Ξεπουλημένο γουρούνι

εκείνος ο γελωτοποιός που διατηρεί το κύρος του και κερδίζει το ψωμί του κάνοντας τον παλιάτσο μπροστά στο πλήθος, 

ξεπουλημένο γουρούνι, εκείνος ο κλαψιάρης ποιητής που ζητιανεύει τι θα φάει - όχι τι θα πιει - στις επιτροπές και τα υπουργεία! Ξεπουλημένα γουρούνια, 

όλα εκείνα τα ανθρωπάκια που κάποτε παρίσταναν τους ενθουσιώδεις ή τους σκληρούς και τους άκαμπτους, που επιδείκνυαν την υποτιθέμενη ανεξαρτησία και εκκεντρικότητά τους, ενώ κάποιο ωραίο πρωί, εντελώς κενοί, τελειωμένοι, έδεσαν ένα κόκκινο μεταξωτό φουλάρι στο λαιμό, στόλισαν τη μουσούδα τους με ένα τετράγωνο σκούφο όπως τα αδέλφια τους τα γουρούνια των πανηγυριών και στριφογυρίζοντας και γρυλίζοντας προχώρησαν αυτόβουλα προς τη σκάφη της μετριότητας. 

Ξεπουλημένο γουρούνι

Σαν σήμερα το 1963 δολοφονείται από παρακρατικούς ο Γρηγόρης Λαμπράκης.

Σαν σήμερα το 1963 δολοφονείται από παρακρατικούς ο αγωνιστής της αριστεράςΓρηγόρης Λαμπράκης. Με την ευκαιρία αυτή θα θέλαμε να παραθέσουμε τον ορισμό του παρακράτους όπως τον έδωσε ο αείμνηστος εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας, κατά την αγόρευσή του στη δίκη των δολοφόνων του Λαμπράκη, το Δεκέμβρη του 1966. Ο λόγος είναι γιατί ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά έχουν και σήμερα οι παρακρατικοί μηχανισμοί με την διαφορά ότι πολλαπλασιάστηκαν οι στόχοι τους και εκτός απ' τους αντιφασίστες στρέφονται και κατά μεταναστών και σε αυτοδιαχειριζόμενα νεολαιίστικα στέκια:

«Οι μηχανισμοί που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη, αποτελούνται «από κατάλοιπα υποπροϊόντων του Χίτλερ, από γιγαντοκύτταρα δοσιλογικής λευχαιμίας... από κακοποιούς διαφόρων βαθμών και ειδών, από ιδεολογικούς σκηνίτες και από άλλους φτωχούς διαβόλους... Από τέτοια κοινωνικά βυθοκορήματα αναμενόταν βοήθεια και σ’ αυτά θα ανατιθόταν σε ώρα κρίσης, η ενίσχυση των Σωμάτων Ασφαλείας και η μεγάλη και άγια υπόθεση «της υπερασπίσεως της Πατρίδος και του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού παντού, πάντοτε και δι’ όλων των μέσων», κατά τους σκοπούς της οργάνωσης του Γιοσμά που αναγράφονται πίσω από την ταυτότητα του Γκοτζαμάνη... Σήμερα, εδώ, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται (προς εθνοκαπηλεία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς) ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης. Τι άλλο έπρεπε να περιμένει κανείς απ’ αυτό πλην του ότι θα εξελισσόταν σε κακοήθη νεοπλασία της κοινωνίας;».

Και ένα απόσπασμα από περασμένο κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου

Το Κίνημα του Ναυτικού

Το Αντιτορπιλικό «Βέλος»

Συνωμοτική ενέργεια ομάδας αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού για την ανατροπή της Χούντας των Συνταγματαρχών και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Το Κίνημα που ετοίμαζαν από το 1969 δεν εκδηλώθηκε, γιατί προδόθηκε στις 22 Μαΐου 1973. Ακολούθησαν αθρόες συλλήψεις και βασανισμοί.

Το Ναυτικό, στρατιωτικό σώμα με φιλελεύθερη παράδοση, δεν έλαβε ενεργά μέρος στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Αυτό φάνηκε και από την παραίτηση του αρχηγού του Κωνσταντίνου Εγκολφόπουλου, αμέσως μετά την επικράτηση των συνταγματαρχών. Η πρώτη αντίδραση του Ναυτικού στη Χούντα εκδηλώθηκε στο αποτυχόν κίνημα του Βασιλιά Κωνσταντίνου (13 Δεκεμβρίου 1967), όταν ο Στόλος εξήλθε στο Αιγαίο.

Αμέσως μετά, στελέχη του Ναυτικού της τάξεως του 1940, όπως οι Πλωτάρχες Παππάς, Σέκερης και Μάλιαρης, άρχισαν να οργανώνουν ένα συνωμοτικό πυρήνα εντός του στρατεύματος, με στόχο την ανατροπή της Δικτατορίας. Από τις αρχές του 1969 ο μικρός πυρήνας των στελεχών αυτών άρχισε να μεγαλώνει, με τη συστηματική μύηση αξιωματικών στο κίνημα τα οποία έδιδαν όρκο ότι θα αγωνιστούν για την ανατροπή της Χούντας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα.

Στο πλαίσιο αυτό είχαν εκπονηθεί διάφορα σχέδια: από την απαγωγή του Παπαδόπουλου κατά τη διάρκεια της άσκησης του Στόλου με την επωνυμία «Θρίαμβος» (Αύγουστος 1969), μέχρι την κατάληψη της Κρήτης, της Μήλου και άλλων νησιών και το σχηματισμό εκεί κυβέρνησης από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, με την επάνοδο και του Βασιλιά Κωνσταντίνου (Ιούνιος 1969). Στην πράξη, όμως, τα σχέδια αυτά ποτέ δεν υλοποιήθηκαν.

Έμμα Γκόλντμαν, η πιο επικίνδυνη γυναίκα της Αμερικής

Η Έμμα Γκόλντμαν ήταν αναρχικιά.

Ήταν μάλιστα τόσο ριζοσπαστική που ούτε ο «πρίγκιπας των αναρχικών», o γερο-Κροπότκιν, δεν την άντεχε. Ήταν τόσο προοδευτική που οι σύντροφοι της δεν της επέτρεψαν να μιλήσει στην Αναρχική Συνέλευση στο Παρίσι, το 1900.

Την είχαν χαρακτηρίσει ως την πιο επικίνδυνη γυναίκα της Αμερικής, αλλά όταν απελάθηκε (ήταν Ρωσίδα) το 1919, κάποιος είπε: «Με τον ερχομό της ποτοαπαγόρευσης και την αποχώρηση της κόκκινης Έμμα αυτή η χώρα θα γίνει πιο βαρετή από ποτέ.»

Το στοιχείο της Έμμα που δεν άντεχαν οι σύντροφοι και οι εχθροί της ήταν… το φύλο της!

Ο φεμινισμός της Γκόλντμαν ήταν τόσο μπροστά από την εποχή της («8.000 χρόνια μπροστά») που ακόμα και σήμερα ακούγεται καινοτόμος.

Αλλά ας δούμε ποια ήταν η Έμμα Γκόλντμαν και μετά θα φτιάξουμε ένα φλεγόμενο-παγωμένο κοκτέιλ μολότοφ για να πιούμε.

Η Γκόλντμν γεννήθηκε στην προεπαναστατική Ρωσία. Ο πατέρας της δυσαρεστήθηκε που το πρώτο του παιδί ήταν κορίτσι και της το έλεγε συχνά.

Όταν η Έμμα είχε για πρώτη φορά περίοδο η μητέρα της την αντάμειψε με ένα ηχηρό χαστούκι και της είπε: «Αυτό χρειάζεται σε μια κοπέλα όταν γίνεται γυναίκα, σαν προστασία κατά της ατίμωσης.»

Στο σχολείο ήταν άριστη μαθήτρια, αλλά δεν της επιτράπηκε να συνεχίσει στο Γυμνάσιο επειδή «δε συμμορφώθηκε σε θέματα διαγωγής». Οπότε ξεκίνησε να δουλεύει σε εργοστάσιο.

Όταν έγινε δεκαπέντε ο πατέρας της ξεκίνησε να ψάχνει για γαμπρό και να κανονίζει την αμοιβή της αγοραπωλησίας.

ΤΕΛΟΣ ΣΕ ΚΑΘΕ IΧΝΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ

ΛΥΣΗ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΣΤΗΡΙΞΗ ΛΑΪΚΩΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΩΝ 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ (14-15) ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΓΕΛ. Κ. ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΥ

Στη Βουλή, ακόμη και οι πολιτικοί του αντίπαλοι παραδέχονται πως αν είχε εκλεγεί, η αντιπολίτευση προς τον ΣΥΡΙΖΑ θα διεξαγόταν με διαφορετικούς όρους και τα περιθώρια για επικοινωνιακούς τακτικισμούςαπό την κυβέρνηση θα στένευαν ασφυκτικά. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, επτά μήνες μακριά από τα κοινοβουλευτικά έδρανα, έχει αναζητήσει τααίτια της απουσίας του. Αποδίδει την ήττα της Λαϊκής Ενότητας στις εκλογές - εξπρές του περασμένου Σεπτεμβρίου και σε μια, όπως λέει, ''συνωμοσία των πάντων'' ώστε το κόμμα να μην προλάβει να προετοιμαστεί. Επιμένει στην επιστροφή στο εθνικό νόμισμα καιδιαψεύδει τα σενάρια περί τηλεφωνικού ''αδειάσματος'' της Ελλάδας από τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο επικεφαλής της ΛΑ.Ε, παραδέχεται πως δεν έχει εκπλαγεί από τη ''μνημονιακή μετάλλαξη'' του Αλέξη Τσίπρα γιατί πάντοτε θεωρούσε ως πολύ πιθανή ''μια τέτοια άθλια εξέλιξη''. Υποστηρίζει εξάλλου ότι ηφυγή του ίδιου και άλλων βουλευτών από τον ΣΥΡΙΖΑ καθυστέρησε για νη μη γίνουν άλλοθι στην ''κωλοτούμπα''.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ Λ. ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΥ

Στη συνέχεια παρατίθεται ολόκληρη η συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη στα Νεα του Σαββατοκύριακου (14/5) και η οποία έχει ως εξής:

1. Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι ούτε ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν καταψήφισε το ασφαλιστικό-φορολογικό νομοσχέδιο το βράδυ της Κυριακής; 

17 Μάη γεννιέται ο Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα

*Ο Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρν (14 Μαΐου1928 – 9 Οκτωβρίου 1967), γνωστός ως Τσε Γκεβάρα, ήταν Αργεντινός γιατρός, επαναστάτης, ένας από τους αρχηγούς των ανταρτών στην Κούβα και πολιτικός.

Συμμετείχε στο κίνημα της 26ης Ιουλίου που πέτυχε την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα στην Κούβα, αρχικά προσφέροντας τις ιατρικές γνώσεις του και αργότερα ως διοικητής των ανταρτών, ενώ υπήρξε μέλος της επαναστατικής κουβανικής κυβέρνησης προωθώντας ριζικές μεταρρυθμίσεις.

Το 1965, πιστός στη νίκη της επανάστασης στην Κούβα, έφυγε με στόχο την οργάνωση νέων επαναστατικών κινημάτων στο Κονγκό και αργότερα στη Βολιβία, όπου τραυματίστηκε, συνελήφθη και δολοφονήθηκε.

Όπως και ο Μάο Τσετούνγκ, ο Ερνέστο Γκεβάρα ανάπτυξε θεωρίες πάνω στη στρατηγική και την τακτική του μοντέρνου ανταρτοπολέμου και προσπάθησε να εφαρμόσει τις θεωρίες στην πράξη.

Παιδικά χρόνια και εφηβεία

Ο Ερνέστο Γκεβάρα γεννήθηκε στο Ροσάριο της Αργεντινής, γιος της Σέλια ντε λα Σέρνα και του Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς, το μεγαλύτερο από τα συνολικά πέντε παιδιά της οικογένειας. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό γέννησής του, γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1928. Κατά τον βιογράφο του, Τζον Λι Άντερσον, η πραγματική ημερομηνία γέννησής του τοποθετείται νωρίτερα, στις 14 Μαΐου του ίδιου έτους. Η άποψη αυτή στηρίζεται σε μαρτυρία μίας αστρολόγου, στην οποία φέρεται να εξομολογήθηκε η μητέρα του πως ήταν ήδη τριών μηνών έγκυος όταν παντρεύτηκε τον Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς.

Το ξέπλυμα των Ουκρανών νεοναζί στη Eurovision, οι Τάταροι και η ιστορική αλήθεια

Γράφει η ιστορικός, Ελένη Νικολαϊδου

Και η Eurovision εφαρμόζει πολιτική; Το αντίθετο θα ήταν το παράξενο. Το τραγούδι της Ουκρανίας που νίκησε στον φετινό διαγωνισμό, αναφέρεται και υπερασπίζεται τους Τάταρους οι οποίοι μετακινήθηκαν κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από την ΕΣΣΔ επειδή συνεργάστηκαν με τους Ναζί. Να θυμίσουμε βέβαια πως αυτή την στιγμή στηνΟυκρανία ύστερα από αιματηρές συγκρούσεις, κυβερνάνε φασίστες οι οποίοι έχουν κάνει εγκλήματα κατά ρωσόφωνων πλυθησμών και ουκρανών αντιφασιστών της περιοχής. 

Κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν και, από τις αρχές του 1942 η χερσόνησος της Κριμαίας είχε περιέλθει στην κυριαρχία των ναζί, με μεγάλο ποσοστό του ντόπιου πληθυσμού να εκτελείται ή να αποστέλλεται στη Γερμανία σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για «κοινωφελή εργασία».

Oι Τάταροι της Κριμαίας συνεργάστηκαν ενεργά με τις Γερμανικές αρχές κατοχής, συμμετέχοντας στις λεγόμενες «Ταταρικές Εθνικές Επιτροπές», που συστάθηκαν από τα Γερμανικά όργανα πληροφοριοδοτών, και χρησιμοποιήθηκαν συχνά για την διείσδυση στα νώτα του Κόκκινου Στρατού από κατασκόπους και δολιοφθορείς. Με την υποστήριξη των Τατάρων της Κριμαίας, οι «Ταταρικές Εθνικές Επιτροπές», στις οποίες ηγετικό ρόλο έπαιξαν οι Λευκοφρουροί-Τάταροι του εξωτερικού, προσανατόλισαν τις δραστηριότητές τους στις διώξεις και την καταπίεση του μη-Ταταρικού πληθυσμού της Κριμαίας, ξεκινώντας τις προετοιμασίες για την απόσπαση της Κριμαίας από τη Σοβιετική Ένωση με την βία, με την βοήθεια των Γερμανικών στρατιωτικών δυνάμεων.

ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ

ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΣΤΗ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ\ 

ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος πραξικοπήματοςολοκληρώθηκε χθες με την καθαίρεση της εκλεγμένης προέδρου της Βραζιλίας Ντίλμα Ρούσεφ από τη Γερουσία και την παράδοση της εξουσίας στον δεξιό αντιπρόεδρο Μισέλ Τέμερ. Με την ανατροπή της Ρούσεφ, η οποία στα νιάτα της αγωνίστηκε εναντίον της αμερικανοκίνητης χούντας και βασανίστηκε αγρίως από το στρατιωτικό καθεστώς, έπεσε η αυλαία 13 χρόνων διακυβέρνησης της Βραζιλίας από το αριστερών καταβολών Κόμμα Εργατών του πρώην προέδρου Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, σε ένα περιβάλλον γενικότερης υποχώρησης της Αριστεράς και παλινόρθωσης της ολιγαρχικής Δεξιάς στον αμερικανικό Νότο.

Ακόμη και ναυαρχίδες του αμερικανικού Τύπου, όπως οι New York Times, υποχρεούνται να αναγνωρίσουν, ουσιαστικά, τον πραξικοπηματικό χαρακτήρα της ανατροπής. Η Ντίλμα Ρούσεφ μπορεί να κατηγορηθεί για πάρα πολλά πράγματα- διάψευση των λαϊκών ελπίδων για ριζοσπαστικές αλλαγές, φαραωνικά έργα, τύπου Ολυμπιάδας, αντί για την αντιμετώπιση ζωτικών κοινωνικών προβλημάτων. Ωστόσο, ούτε οι πιο φανατικοί αντίπαλοί της δεν την κατηγόρησαν ποτέ για προσωπική εμπλοκή στασκάνδαλα διαφθοράς που συγκλονίζουν τη χώρα- γίγαντα της Λατινικής Αμερικής, με προεξάρχτον το μέγα σκάνδαλο της υπό δημόσιο έλεγχο πετρελαϊκής εταιρείας Petrobras. Το μόνο που βρήκαν να της προσάψουν για να κινήσουν τη διαδικασία της καθαίρεσης ήταν η κατηγορία ότι παραποίησε, με “δημιουργική λογιστική”, στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού. Κάτι που έγινε όχι με διάταγμα της Ρούσεφ, αλλά με απόφαση της Βουλής και αποτελεί συνήθη πρακτική όχι μόνο στη Βραζιλία, αλλά και σε χώρες του Δυτικού κόσμου, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε στην Ελλάδα.

Γεωθρησκείας το ανάγνωσμα. Ή αλλιώς πως το Βατικανό μετατρέπεται στο νέο παίκτη της γεωπολιτικής σκακιέρας

«Αν κάποιος θέλει να προβλέψει το μέλλον, πρέπει να συμβουλευτεί το παρελθόν, καθώς τα γεγονότα του σήμερα μοιάζουν με του παρελθόντος. Αυτό συμβαίνει, επειδή δημιουργούνται από ανθρώπους που πάντοτε ωθούνταν και θα ωθούνται από τα ίδια πάθη και έτσι αναγκαστικά επιφέρουν τα ίδια αποτελέσματα.»

Μακιαβέλι

Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα

Το πρωί της 29ης Μαΐου 1453, ημέρα Τρίτη, κατά χιλιάδες οι στρατιώτες του Μωάμεθ εφόρμησαν στη σχεδόν ανυπεράσπιστη Κωνσταντινούπολη και την κατέλαβαν μέσα σε λίγες ώρες. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που νωρίτερα απέκρουσε με υπερηφάνεια τις προτάσεις συνθηκολόγησης του Μωάμεθ, έπεσε ηρωικά μαχόμενος. Αφού έσφαξαν τους υπερασπιστές της Πόλης, οι Οθωμανοί Τούρκοι προέβησαν σε εκτεταμένες λεηλασίες και εξανδραποδισμούς. Το βράδυ, ο Μωάμεθ ο Πορθητής εισήλθε πανηγυρικά στην Αγία Σοφία και προσευχήθηκε στον Αλλάχ «αναβάς επί της Αγίας Τραπέζης», όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά οι χρονικογράφοι της εποχής.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία και ο Βυζαντινός Ελληνισμός, που για χίλια έτη δεχόταν ασφυκτικές πιέσεις, κατέρρευσε. Η πτώση, όμως δεν προκλήθηκε από τις επιδρομές που έπρεπε να αντιμετωπίσει εξ Ανατολής. Η πτώση ήρθε ως αποτέλεσμα της πολιτικής εχθρότητας της Δύσης. Ας μην λησμονούμε πως από την πτώση της Ρώμης το 476, η Δύση και η Ανατολή είχαν αρχίσει αργά αλλά σταθερά να δημιουργούν δυο νέους κόσμους. Στη Δύση η λατινική παιδεία και οι γερμανικές επιδράσεις και στην Ανατολή τα κατάλοιπα του Ελληνισμού και οι ανατολικές επιρροές. Λατίνοι και Γραικοί, Φράγκοι και Έλληνες, Παπικοί και Ορθόδοξοι βρέθηκαν αντιμέτωποι σ΄έναν ανταγωνισμό επικράτησης και εξουσίας που εκδηλώθηκε πολύ πριν το σχίσμα των δυο εκκλησιών το 1054.

Κι Ο Μωάμεθ Ήταν Κάποτε Παιδί

Ήταν η πρώτη Κυριακή με καλό καιρό κι η παραλία είχε γεμίσει κόσμο και μυρωδιές. Ο Αχμέτ κατέβηκε από ένα μεγάλο μαύρο φορτηγό. Κουβαλούσε μια θήκη κοντραμπάσου. Πήγε ως την άκρη της παραλίας κι έστησε την ψάθα του. Γύρισε προς την ανατολή και προσευχήθηκε γονυπετής.

Οι περισσότεροι περνούσαν όσο πιο μακριά μπορούσαν. Ακούστηκαν και καναδυό “τράβα στη χώρα σου, βρωμιάρη”. Τέλειωσε την προσευχή, στάθηκε όρθιος κι έπιασε τη θήκη. Έπειτα φώναξε “Αλλάχ ου άκμπαρ” και πέταξε τη θήκη του κοντραμπάσου στη θάλασσα.

~

Η θήκη εξερράγη με δυνατό κρότο. Σ’ εκείνο το σημείο δεν υπήρχαν λουόμενοι. Όλοι γύρισαν και τον κοίταξαν. Πανικόβλητοι, άρχισαν να τρέχουν μακριά απ’ τον Αχμέτ.

Εκείνος έπεσε στο έδαφος και ψέλλιζε κλαίγοντας. Η αποστολή που του είχε ανατεθεί μάλλον είχε αποτύχει. Ή ίσως αυτό το περιστατικό να ήταν αντιπερισπασμός, ώστε να παραπλανηθούν οι Αρχές.

~

Όταν συνάντησα τον Αχμέτ στη φυλακή δεν μιλούσε, δεν έτρωγε, δεν έκανε τίποτα. Καθόταν με το κεφάλι σκυφτό και ώρες ώρες ταλαντευόταν όπως οι αυτιστικοί μπρος-πίσω. Τον πήρα υπό την προστασία μου και χωρίς πολλές ερωτήσεις, προσπάθησα να τον κάνω να ηρεμήσει. Πράγματι, σιγά σιγά, άρχισε να μ’ εμπιστεύεται, να χαλαρώνει, να τρώει λίγο από τα σκατοφαγητά που μας έδιναν. Ώσπου μια μέρα μου μίλησε:

Τα ρετάλια της Κεντροαριστεράς

Του Σπύρου Αντωνίου

Συνεχίζονται οι ζυμώσεις για την ανασύνθεση της λεγόμενης «κεντροαριστεράς». Κόμματα, κινήσεις και διάφοροι παράγοντες του «μεσαίου χώρου» προσπαθούν να πλασαριστούν ως εναλλακτική για το σύστημα, καθώς τα αδιέξοδα της οικονομικής και πολιτικής κρίσης πολλαπλασιάζονται.

Οι διεργασίες για την ενοποίηση ή μη των σχηματισμών και των θραυσμάτων της άλλοτε κραταιάς σοσιαλδημοκρατίας θα ενταθούν τις αμέσως επόμενες μέρες. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους (όχι ο μοναδικός βέβαια) που τόσο η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), όσο και το Ποτάμι απεύχονται οποιαδήποτε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

Το Σαββατοκύριακο (14-15/5), θα πραγματοποιηθεί η Συνδιάσκεψη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, όπου θα προσδιοριστεί η κοινή προγραμματική πλατφόρμα ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και Κινήσεων Πολιτών. Με την έγκριση των προγραμματικών θέσεων από τους συμμετέχοντες, θα γίνει το πρώτο βήμα για τη διεύρυνση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και την ίδρυση ενιαίου φορέα της «κεντροαριστεράς» σε ένα επόμενο στάδιο, διαδικασία που όμως δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Συγχρόνως, την Κυριακή συνεδριάζει η Μεγάλη Συνάντηση των Αντιπροσώπων του Ποταμιού.

Η παρουσίαση του πορίσματος της Επιτροπής Διαλόγου ανάμεσα στη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι αναμένεται στα τέλη Ιουνίου με αρχές Ιουλίου. Με την αμφίσημη στάση του Θεοδωράκη («Το Ποτάμι δεν θα πάει ούτε στη ΝΔ, ούτε στο ΠΑΣΟΚ, ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουμε να ανατρέψουμε το παλιό σύστημα, όχι να γίνουμε τσόντα του»), που παίζει «παιχνίδια ισορροπίας» ανάμεσα στη ΝΔ και την «κεντροαριστερά», η συμμετοχή ολόκληρου το Ποταμιού στο κοινό εγχείρημα δεν είναι εξασφαλισμένη. Εφόσον τελικά βρεθεί έδαφος σύγκλισης, τότε θα πραγματοποιηθεί και η ανάδειξη –από τη βάση– του επικεφαλής του νέου φορέα, που θα συγκροτηθεί κάποια στιγμή το φθινόπωρο, σχεδιασμό που είχε παρουσιάσει δημόσια πριν λίγο καιρό η Φ. Γεννηματά, προαναγγέλλοντας την υποψηφιότητά της. Βέβαια, δεν λείπουν οι φωνές που θα ήθελαν κάποιο νεότερο πρόσωπο στο τιμόνι του «καινούργιου» σχήματος.

Ο Κόφτης ο Μόρτης

Του Στάθη

«Γιατί χαίρεται ο τόπος και χαμογελά, πατέρα;», διότι πανηγυρίζει ο κ. Τσίπρας. Και γιατί πανηγυρίζει ο κ. Τσίπρας, πατέρα; Διότι πέρασε τα νέα μέτρα απ’ τη Βουλή αβρόχοις ποσί, αποδεικνύοντας

έτσι στον κ. Σόιμπλε ότι θα μπορέσει να περάσει και τα επόμενα μέτρα, κάτι που θα εξασφαλίσει στη χώρα την πολυθρύλητη πολιτική σταθερότητα: Κόκαλο ως το 2022 (πιθανώς ως το 2060) κι όποιος ερίφης φάει ένα σουβλάκι παραπάνω θα του κόβει ο κόφτης τον... συγγνώμην, την όρεξη. (Με δακρυγόνα; με κεφαλοκλείδωμα; με αφαλοκόψιμο ή καρούμπαλo; - με ό,τι και να ’ναι, πλην όμως αυτό θα ’ναι καταδικαστέο απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ - να εξηγούμεθα.)

Γιατί χαίρεται και ξεκαρδίζεται στα γέλια ο Τσίπρας, πατέρα; Διότι μας διαβεβαίωσε απ’ τη Βουλή (ανήμερα του προκρούστειου νομοσχεδίου) ότι «οι συντάξεις δεν θα μειωθούν ούτε ένα ευρώ»(!) κι ως εκ τούτου έχει πιάσει ένα νευρικό γελάκι 380.000 χαμηλοσυνταξιούχους που χάνουν το ΕΚΑΣ κι εκατοντάδες χιλιάδες άλλους που θα υποστούν δραματικές μειώσεις στις επικουρικές - διότι τι ήταν οι επικουρικές; μια αυταπάτη ήταν.

«Γέλιο και χαρά» όλη η επικράτεια, αγόρι μου, «βουνά και κάμποι αγάλλονται, μαζί τους και οι αγρότες, ψένουν αρνιά στη Λιβαδειά, κατσίκια στη Γαστούνηκαι στην Παλαιοβαρβάσαινα δαμάλια διαλεγμένα - 612.778 ασφαλισμένοι αγρότες θα καταβάλλουν στο εξής τριπλάσιες εισφορές! είναι να μην πανηγυρίζουν;

Μα πάνω απ’ όλα, συντρόφισσες και σύντροφοι, κυρίες και κύριοι, το πανελλήνιον πανηγυρίζει που ο κ. Τσίπρας λυτρώθηκε απ’ τις αυταπάτες του. Κι όχι μόνον, αλλά διότι ο κ. Πολάκης βρήκε το know how για να γιατρεύει το ΕΣΥ τις αυταπάτες όλων μας: θα τις χώνει τρία μέτρα κάτω απ’ τη γη, να βλέπουν τα μποτσίκια ανάποδα.

Δεν ξεχνάμε τη Νίκη! 9 Μάη 1945... ο Κόκκινος Στρατός τελείωσε το ναζιστικό κτήνος!

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Να καταγγείλουμε διεθνώς το μακάβριο παιχνίδι των δανειστών

Κώστας Βεργόπουλος: 

Τη συνέντευξη πήρεο Παύλος Κλαυδιανός

Τελικά, το Eurogroup δεν συνεδρίασε τη Μ. Πέμπτη, όπως ήταν πιθανό. Ποιο το σχόλιό σου;

Εφόσον, τελικά, δεν μπόρεσε να κλείσει η διαπραγμάτευση, αυτό σημαίνει ότι δεν ήταν επιτυχής. Το αποτέλεσμα μας κάνει να υποθέσουμε ότι η διαπραγμάτευση δεν διεξήχθη με τρόπο αποτελεσματικό. Θέλω να θέσω ένα ερώτημα: έχει ακολουθηθεί σωστή διαπραγματευτική τακτική; Το εάν είναι σωστή μια διαπραγμάτευση, δεν είναι ζήτημα αρχής, αλλά εξαρτάται από το αποτέλεσμά της. Όταν φθάνει σε αποτυχία, αυτό θα πει ότι δεν ήταν αυτή που θα έπρεπε για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Δεν υπάρχει σωστή και λάθος διαπραγμάτευση γενικά, αλλά εξαρτάται από τις συγκεκριμένες συνθήκες: αυτή που αποφέρει αποτέλεσμα είναι σωστή, αυτή που δεν αποφέρει, δεν είναι.

Εκτός αν η μία πλευρά είναι αποφασισμένη, ανεξάρτητα από επιχειρήματα και τακτική, να αποτύχει η διαπραγμάτευση.

Μα αυτό έπρεπε να το γνωρίζει η άλλη πλευρά ή να το διαισθάνεται. Ενώ, αντιθέτως, μας διαβεβαίωνε σε κάθε ευκαιρία και μέχρι την παραμονή ότι η διαπραγμάτευση πάει καλά. Δεν είναι δυνατόν να μαθαίνουμε ότι την τελευταία νύχτα κάτι πήγε στραβά. Δεύτερον, ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει κατ’ επανάληψη ότι όταν αναλάβει την κυβέρνηση, δεν έχει σκοπό να βλέπει την Μέρκελ και τον Ολάντ σε διμερείς επαφές, αλλά σκοπός του ήταν να θέσει το θέμα ενώπιον των 18, στην ολομέλεια των ηγετών. Γιατί εκεί, ασφαλώς, θα είχε περισσότερες πιθανότητες να βρουν απήχηση οι ελληνικές θέσεις. Ήταν διατεθειμένος για υποχωρήσεις, αλλά πίστευε ότι στην ολομέλεια θα ήταν καλύτερα. Και εγώ το πιστεύω αυτό. Στην πράξη, όμως, έκανε το αντίθετο.

ΞΥΠΝΑ ΑΓΑΘΟΚΛΗ

Παλιά και νέα ρατσιστική βιοπολιτική

Σπύρος Μανουσέλης

Στα δύο τελευταία μας άρθρα είδαμε ότι από τις απαρχές της εξελικτικής περιπέτειας του ανθρώπινου είδους στην Αφρική, κοιτίδα κάθε ανθρωποειδούς και ανθρώπινου πλάσματος, οι άνθρωποι δεν έπαψαν να μετακινούνται και να αποδημούν και, μέσα από αλλεπάλληλα μεταναστευτικά κύματα, απλώθηκαν σε κάθε γωνιά του πλανήτη (βλ. ΕΔΩ και ΕΔΩ).

Αν όμως, όπως είδαμε, θεωρείται επιστημονικά αδιαμφισβήτητη η ευεργετική λειτουργία της μετανάστευσης και της επιμειξίας των ανθρώπινων πληθυσμών -από τους προϊστορικούς χρόνους έως σήμερα- τότε πώς εξηγούνται οι επίμονες ρατσιστικές και φυλετικές προκαταλήψεις που δικαιολογούν άλλοτε τη διαχείριση και άλλοτε την καταστολή του διαχρονικού φαινομένου της μετανάστευσης; 

Στο τελευταίο μέρος αυτού του τρίπτυχου θα εστιάσουμε στις φυλετικές και ρατσιστικές προκαταλήψεις με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι οι μετανάστες. Εξάλλου, οι ρατσιστικές ιδέες και πρακτικές συνοδεύουν κάθε μικρή ή μεγάλη μεταναστευτική ροή, τουλάχιστον στους νεωτερικούς χρόνους. Χρειάζεται λοιπόν να ανατρέξουμε σε κάποια επιστημονικά και ιστορικά τεκμηριωμένα παραδείγματα για να κατανοήσουμε πόσο κοντόφθαλμες είναι οι σημερινές βιοπολιτικές επιλογές της «πολιτισμένης» Δύσης, όταν υψώνει τείχη για να αποτρέψει τα μεταναστευτικά κύματα που η ίδια δημιουργεί με την πλανητική πολιτική της. 

Ουκρανικό σενάριο στα Δυτικά Βαλκάνια;

Γιώργος Τζαφέρης

Ταραχές στη FYROM, η Σερβία κοιτά προς Δυσμάς

Οι κρίσεις στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία έχουν ωθήσει τα Βαλκάνια προς τα κάτω στη λίστα προτεραιότητας για πολλούς ηγέτες ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού. Η σχετική ηρεμία όμως δεν θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη. Η οικονομική δυσπραγία και η προσφυγική και μεταναστευτική κρίση έχουν πιέσει τις αδύναμες και εξαρτημένες χώρες των Βαλκανίων στα όριά τους, και άνοιξαν νέες σελίδες στην αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ, Ε.Ε. και Ρωσίας στο έδαφός τους.

Στη γειτονική μας FYROM η ένταση του περασμένου έτους επανήλθε με συνεχείς διαδηλώσεις και επιθέσεις σε γραφεία πολιτικών κομμάτων. Ουσιαστικά, σήμανε το τέλος της συμφωνίας που είχαν επιβάλει οι διορισμένοι από ΗΠΑ και Ε.Ε. επίτροποι στα 4 μεγάλα κόμματα της χώρας αυτής. Η συμφωνία προέβλεπε αντικατάσταση του προέδρου Γκρούεφσκι, μια σειρά μεταρρυθμίσεων και εκλογές τον Απρίλη του 2016.

Τελικά οι εκλογές μεταφέρθηκαν για τις 5 Ιουνίου, αλλά και πάλι χωρίς τη συμμετοχή της φιλοδυτικής αντιπολίτευσης. Η τελευταία, με την υποκίνηση της Δύσης, όχι μόνο δεν συμμετέχει αλλά κινητοποιείται δυναμικά για την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης του προέδρου Ιβάνοφ. Ο Ιβάνοφ φρόντισε αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του να ψηφίσει νόμο που αμνήστευε τον προκάτοχό του Γκρούεφσκι και άλλους 55 εμπλεκόμενους στο σκάνδαλο των υποκλοπών, ενώ ο ίδιος φέρεται εμπλεκόμενος και στην περιβόητη υπόθεση των offshore του Παναμά.

46 χρόνια από το μακελειό των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κεντ

Tin soldiers and Nixon coming,

We’re finally on our own.

This summer I hear the drumming,

Four dead in Ohio

Στις 4 Μαΐου του 1970 η εθνοφρουρά του Οχάιο διατάχθηκε να διαλύσει φοιτητική συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά του πολέμου του Βιετνάμ στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κεντ. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, τέσσερις φοιτητές έπεσαν νεκροί από τα πυρά των εθνοφρουρών και 11 τραυματίστηκαν.

Εκατοντάδες κολέγια, γυμνάσια και πανεπιστήμια έκλεισαν τις επόμενες μέρες ως αντίδραση στο μακελειό, σε μια πρωτοφανή μαθητική απεργία με τη συμμετοχή περισσότερων από 4.000.000 μαθητών και φοιτητών η οποία αποτέλεσε ορόσημο στον αντιπολεμικό αγώνα της εποχής.

Το αιματηρό γεγονός συντάραξε τις Ηνωμένες Πολιτείες και αποτέλεσε πλήγμα για τον πρόεδρο Νίξον, στην προσπάθειά του να πείσει τους συμπατριώτες του για την αναγκαιότητα του πολέμου στο Βιετνάμ.

Ψηφίζουν αυτά που συμφώνησαν

Τα προαπαιτούμενα ψηφίζονται στην Βουλή

Τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα συνεχίζουν να κοροϊδεύουν ότι υπάρχει δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία. 

Της Μαρίας Τσολακίδη

Δεν πρόκειται για κανέναν απολύτως αιφνιδιασμό η απόφαση της κυβέρνησης να κατεβάσει το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό-φορολογικό προς ψήφιση από την Βουλή μέσα στο Σαββατοκύριακο.  Ήδη έχει αργήσει και οι δανειστές βιάζονται να κάνουν την αξιολόγηση έτσι ώστε να ανοίξουν την κάνουλα της επόμενης δόσης δανεικών. 

Από την στιγμή που στο τελευταίο Eurogroup δεν υπήρξε ούτε μία ένσταση ως προς τα νέα επιβαλλόμενα χαράτσια αλλά και τον μηχανισμό αυτόματης δημοσιονομικής διόρθωσης (που η κυβέρνηση κομπάζει ότι είναι δική της πρόταση!) έδωσε το πράσινο φως να γίνουν νόμοι του κράτους τα προσυμφωνηθέντα που όλοι γνώριζαν από την ψήφιση του Μνημονίου 1-2 και της Κύρωσης του Μνημονίου 3 τον Αύγουστο του 2015 με τα 222 βουλευτικά ΝΑΙ. 

Η ΝΔ παίζοντας τον ρόλο του αντιπολιτευόμενου δηλώνει την δυσαρέσκειά της υποστηρίζοντας ότι δεν ήταν η ψήφιση του ασφαλιστικού-φορολογικού ως προαπαιτούμενο από τους δανειστές για το Eurogroup της 9ης Μαΐου. Βέβαια, η ΝΔ όπως και όλα τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα δεν φέρουν καμία αντίδραση για τις περικοπές που έρχονται σε μισθούς και συντάξεις καθώς και και την αλλαγή όλου του φορολογικού με τα τραγικά αποτελέσματα που σε λίγο θα είναι ακόμη μία πραγματικότητα. Ήταν γνώστες και ενέκριναν το κάθε προαπαιτούμενο για την τελευταία δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση. 

Είμαστε τυφλοί;

Του Στάθη

Τι λέει η Ιστορία; Οτι όπου πήγε το ΔΝΤ έκαψε, κατέστρεψε, λεηλάτησε.

Τι λέει η (οποιαδήποτε) οικονομική θεωρία, δεξιά ή αριστερή; Oτι το «πρόγραμμα» που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, α) σκοτώνει, β) δεν βγαίνει.

Τι λέει η λογική; Οτι μόνον παράφρονες ή εγκληματίες εφαρμόζουν και ξαναεφαρμόζουν και ξαναματαεφαρμόζουν ένα πρόγραμμα που δεν βγαίνει.

Γιατί λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ενωση με προεξάρχουσα τη Γερμανία, γιατί το ΔΝΤ υπό τη σκέπη των ΗΠΑ και γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις (Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά, Τσίπρα) επιμένουν στην εφαρμογή του «ελληνικού προγράμματος» με αλλεπάλληλα μνημόνια, το ένα χειρότερο από το άλλο; Παράφρονες

δεν είναι, ούτε ηλίθιοι. Σκοπίμως δολοφονούν τη χώρα, είναι εγκληματίες. Επωφελούνται από την οικονομική «γενοκτονία» των Ελλήνων. Η ιστορία με το χρέος (όπως την περιγράφει τώρα η «Handelsblatt») ήταν φανερή από την πρώτη στιγμή και γινόταν ακόμα πιο φανερή στην εξέλιξή της. Από το 2010 η χώρα έλαβε 220 δισ. μνημονιακά δάνεια. Απ’ αυτά, μόνον το 5% (ήτοι 9,7 δισ) μπήκαν στην ελληνική οικονομία (των πλουσίων). Τα υπόλοιπα πήγαν: 86,9 δισ. για εξυπηρέτηση παλαιών χρεών, 52,3 δισ. για εξόφληση τόκων και 37, 3 δισ.για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Αποτέλεσμα 1: οι Ευρωπαίοι έσωσαν τις τράπεζές τους από το ελληνικό χρέοςκαι το ελληνικό χρέος μετακυλήθηκε από τις ιδιωτικές τράπεζες στα ευρωπαϊκά κράτη. Με τα οποία πλέον η σχέση της Ελλάδας έγινε διά των μνημονίων σχέση δανειζόμενου (στο διηνεκές) με τοκογλύφους. Αποτέλεσμα 2: Το δημόσιο χρέος, αντί να μειωθεί, διογκώθηκε! Το ΑΕΠ κατέρρευσε, το ιδιωτικό (προς ιδιώτες και Δημόσιο) χρέος «τρελάθηκε», η αγορά παρέλυσε, η κοινωνία εξαθλιώθηκε, η εργασία σκλαβώθηκε. Αυτό δεν είναι έργο ηλιθίων, δεν είναι «λάθος συνταγή», είναι έργο εγκληματιών (πολέμου σε καιρόν ειρήνης).

Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος: «Ανίκανοι ή διεφθαρμένοι οι άρχοντες;»

Συνέντευξη στον Τριαντάφυλλο Σερμέτη 

Στο πλαίσιο της αναζήτησης για τις δύσκολες συνθήκες που βιώνει ο λαός μας και για τη διέξοδο από την πολύπλευρη κρίση, συνομιλούμε με έναν φωτισμένο ιεράρχη, τον Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλο, ο οποίος με τις εμπεριστατωμένες απόψεις του και το συγκροτημένο λόγο του αναδεικνύει τη δυνατότητα που υπάρχει στη χώρα μας, μέσα από την Ορθόδοξη παράδοση και τον δυναμικό χριστιανικό λόγο, να δοθεί λύση στο αδιέξοδο της πατρίδας μας.

Το Πάσχα νοείται ως το πέρασμα από τη σκλαβιά της αμαρτίας στην ελευθερία. Για έναν χριστιανό, που είναι ταυτόχρονα και πολίτης, ποια σημασία αποκτά στην κοινωνική του ζωή;

Τό ρῆμα ἁμαρτάνω σημαίνει ἀποτυχαίνω-κάνω λάθος. Ἡ λέξη ἁμαρτία κατά συνέπεια σημαίνει ἀποτυχία. Ἁμαρτία δέν σημαίνει μιά ἠθική παράβαση ἤ ἔστω ἕνα ἁπλό λάθος. Σημαίνει κάτι τό ριζικότερο καί οὐσιοδέστερο. Ἔτσι ἡ ἀποτυχία ἔχει καθολικό χαρακτήρα, ἀγγίζει δηλαδή ὅλες τίς πλευρές καί τίς περιοχές τῆς ὕπαρξης. Ἀποτυχαίνουμε στόν ὑπαρκτικό μας προορισμό, ἀποτυχαίνουμε στήν προσωπική μας ζωή, ἀποτυχαίνουμε στήν κοινωνική μας ζωή. Αὐτό δέν ἀποτελεῖ μιά ἰδεολογική τοποθέτηση, ἀλλά τήν σκληρή πραγματικότητα τήν ὁποία ζοῦμε. Ἡ κοινωνία μας εἶναι ἀκοινώνητη. Μέσα στό ἴδιο μας τό σπίτι εἴμαστε ἀνίκανοι νά ἀγαπηθοῦμε. Στεροῦμε ἀπό τά παιδιά μας τό χαμόγελο μέσα στό ἴδιο μας τό σπίτι. Εἴμαστε μιά μπερδεμένη κοινωνία πού δέν ξέρει πραγματικά τί θέλει. Τό Πάσχα γιά μᾶς εἶναι ὁ Χριστός καί μέ τόν Χριστό τό Πάσχα νοεῖται ὡς τό πέρασμα ἀπό τόν ἐγωϊσμό καί τήν ἀλαζονεία στήν ταπείνωση καί στήν ἀγάπη πού εἶναι τό μόνο ἀληθινό θεμέλιο τῆς ἰσότητας καί τῆς δικαιοσύνης.Θεωρείτε ότι η Εκκλησία πρέπει να έχει πολιτικό λόγο ή ανάμειξη στα πολιτικά δρώμενα; Ποιες πρέπει να είναι οι σχέσεις Πολιτείας-Εκκλησίας;

Στις 5 Μαϊου 1981 πέθανε ο ηρωϊκός απεργός πείνας Μπόμπι Σαντς

Ο Μπόμπυ Σαντς γεννήθηκε το 1954 στο βόρειο Μπέλφαστ. 

Η ζωή στην γκετοποιημένη, υποβαθμισμένη γειτονιά τον παρακίνησε να δραστηριοποιηθεί από πολύ νωρίς. Ο ίδιος έλεγε «ήμουν μονάχα ένα φτωχόπαιδο, που ζούσα σ’ ένα γκέτο, με διαιρεμένη πατρίδα, αλλά πάλι είναι η καταπίεση που γεννά το επαναστατικό πνεύμα της ελευθερίας. Δεν θα ησυχάσω, ώσπου να απελευθερωθεί η πατρίδα μου, ώσπου η Ιρλανδία να γίνει μια ανεξάρτητη σοσιαλιστική δημοκρατία.»

Στα 18 του χρόνια έγινε μέλος του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA). Στο ημερολόγιό του έγραφε: 

«Η ζωή μου τώρα έχει αλλάξει. Τις νύχτες κοιμάμαι υποχρεωτικά με το ένα μάτι ανοιχτό κι όταν διεξάγουμε κάποια επιχείρηση, είμαστε συνέχεια σε εγρήγορση, για να αποφύγουμε τους ελέγχους των Βρετανών. Ο κόσμος όμως είναι στο πλευρό μας. Δεν είναι μονάχα το ότι μας άνοιξαν διάπλατα τα σπίτια τους κι ότι μας βοηθούν όπως μπορούν, αλλά το ότι μας έχουν ανοίξει την καρδιά τους. Έμαθα ότι χωρίς τη συμπαράσταση του κόσμου, δεν είναι δυνατόν να επιβιώσουμε πολιτικά και τώρα ξέρω ότι τους χρωστώ τα πάντα».

Τον Οκτώβριο του 1972, ο Μπόμπυ Σαντς συλλαμβάνεται για πρώτη φορά. Κατηγορείται για οπλοκατοχή (τέσσερα περίστροφα, που βρέθηκαν στο σπίτι όπου φιλοξενείτο) και καταδικάζεται σε τρία χρόνια φυλάκιση, στα μπουντρούμια τουLong Kesh. Στη διάρκεια αυτών των ετών, διαβάζει όσο μπορεί περισσότερο και μαθαίνει μόνος του ιρλανδικά. Αργότερα, θα μεταδώσει όσα έμαθε στους συγκρατούμενούς του, στη διαβόητη Πτέρυγα Η.

Το 1976 αποφυλακίζεται και επιστρέφει στο Τουίνμπρουκ, του Δυτικού Μπέλφαστ, στο οποίο διαμένει η οικογένειά του, πολύ κοντά στην «υγειονομική» διαχωριστική ζώνη, που απαγορεύει την ελεύθερη διακίνηση Καθολικών και Προτεσταντών. Εκεί γίνεται ενεργό μέλος της κοινότητάς του. Ασχολείται με το Σύνδεσμο Ενοικιαστών και πείθει τα ταξί της περιοχής να μεταφέρουν κόσμο από τη μία περιοχή στην άλλη, δεδομένου ότι τα λεωφορεία δεν επαρκούσαν. Μέσα σε έξι μήνες, συλλαμβάνεται ξανά, έπειτα από βομβιστική επίθεση και ανταλλαγή πυρών. Ο Μπόμπυ τη στιγμή της έκρηξης και των γεγονότων που ακολούθησαν, βρισκόταν μέσα σ’ ένα αμάξι λίγο πιο κει και η Αστυνομία βρήκε πάνω του ένα ρεβόλβερ.

Γ. Δελαστίκ: Εκλογές θέλει πάλι ο Κυριάκος!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Με τίποτα δεν κρατιόταν ο αρχηγός της ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά τη συζήτηση της Τρίτης στη Βουλή. «Σύντομα θα είστε ο νεότερος πρώην πρωθυπουργός!» είπε στον Αλέξη Τσίπρα. «Αφού δεν μπορείτε να κυβερνήσετε, να παραιτηθείτε!» διακήρυξε απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό. «Η Ελλάδα δεν σας αντέχει άλλο», πρόσθεσε, μπερδεύοντας τη χώρα με τους οπαδούς της ΝΔ, οι οποίοι με εξαίρεση το 1974, πριν από σαράντα χρόνια, ουδέποτε ξεπέρασαν τους μισούς Έλληνες ψηφοφόρους. Τους μισούς ψηφοφόρους, όχι το μισό ελληνικό πληθυσμό.

Άλλο που δεν ήθελε ο Τσίπρας για να τον αρχίσει στο δούλεμα. «Δεν σας έφτασαν τρεις εκλογικές αναμετρήσεις που έχασε η παράταξή σας; Είσαστε έτοιμος να χάσετε και τέταρτη;», του είπε ο Τσίπρας ειρωνικά, αλλά ο Κυριάκος ήταν ανένδοτος. Θέλει προφανώς εκλογές κάθε έξι… μήνες (!) μέχρι να τις κερδίσει η ΝΔ για να γίνει κι αυτός πρωθυπουργός σαν τον μπαμπά του και να μπει στο μάτι της αδελφής του, της Ντόρας Μπακογιάννη. Τελικά όμως εκεί που σκυλοτρώγονταν και υποτίθεται ότι διαφωνούσαν μέχρις εσχάτων, όταν την Πέμπτη ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ έφεραν την πρότασή τους για τη συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής της Βουλής «για τη διερεύνηση της νομιμότητας της δανειοδότησης των πολιτικών κομμάτων καθώς και των ιδιοκτητριών εταιριών μέσων μαζικής ενημέρωσης από τα τραπεζικά ιδρύματα της χώρας» συναίνεσαν στη δημιουργία της επιτροπής αυτής και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι! Το αίτημα σύστασης αυτής της εξεταστικής επιτροπής υπογράφουν όλοι ανεξαιρέτως και οι 153 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Υπενθυμίζεται ότι για να γίνει μια εξεταστική επιτροπή απαιτείται η πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών και πάντως όχι λιγότεροι από 120 βουλευτές.

Αριστοτέλης: τι είναι διαλεκτική;

Αριστοτέλης  : 384–322 π.Χ.

Τα ἔνδοξα και η διαλεκτική

§1

Σύμφωνα με τον Χέγκελ, ο Αριστοτέλης ανήκει στα πιο βαθυστόχαστα μυαλά της ανθρωπότητας και απέναντί του καμιά εποχή δεν έχει να αντιτάξει παρόμοιο ανάστημα (Werke19, σ.132). Μια γενικότερη αντίληψη που ισχύει για την αριστοτελική φιλοσοφία, κατά τον γερμανό φιλόσοφο, είναι ότι ο Αριστοτέλης έχει αναγάγει σε αρχή της γνώσης την εμπειρία (ό.π., σ. 145). Ωστόσο δεν μένει σε αυτή την εμπειρική περιοχή, αλλά επιχειρεί να συνδυάσει την εμπειρικά/εξωτερικά εκτυλισσόμενη επιχειρηματολογία με μα βαθύτατα θεωρησιακή διαδικασία (ό.π.). Αυτός ο συνδυασμός αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της αριστοτελικής θεωρίας περί διαλεκτικής. Το έργο, στο οποίο ο Αριστοτέλης αναπτύσσει κυρίως την εν λόγω θεωρία του, είναι ταΤοπικά, χωρίς να παραγνωρίζεται ορισμένως και το άλλο έργο του: ΣοφιστικοίΈλεγχοι, όπου συζητά περισσότερο τη λειτουργική σχέση και αντίθεση σοφιστικής και διαλεκτικής υπό το πρίσμα μιας θεωρίας της αντίφασης. Στα Τοπικά πραγματεύεται τουςτόπους, ήτοι «τις απόψεις, με βάση τις οποίες μπορεί να εξεταστεί ένα πράγμα» (ό.π., σ. 235). Έτσι, οι τόποι αποτελούν, υπό ένα ευρύ πνεύμα, σχήματα εξέτασης και έρευνας ενός αντικειμένου, κατάΛόγοσχήματα που επιτρέπουν μια σφαιρικήκάτοψητου τελευταίου και μια αντίστοιχη εκδίπλωση επιχειρηματολογίας, εναρμονισμένης με τις διάφορες όψεις του αντικειμένου (ό.π., σ. 236). Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα είδοςδιαλεκτικής, που χαρακτηρίζεται από «εξωτερικούς προσδιορισμούς ανασκόπησης ή ανασκοπικής επιστροφής» (ο.π.), κάτι δηλαδή σαν την εξωτερική ανασκοπική δραστηριότητα της σκέψης στην εγελιανή θεωρία της ουσίας[1]. Η διαλεκτική κατανοείται ως εκ τούτου στον Αριστοτέλη ως η μέθοδος εκείνη, που μας δίνει τη δυνατότητα να συλλογιζόμαστε για κάθε πρόβλημα και να υποβάλλουμε τη σκέψη μας σε έλεγχο, χωρίς να πέφτουμε σε αντιφάσεις, ακολουθώντας τους εν λόγω τόπους, που γενικώς είναι οι εξής: «α) διαφορετικότηταˑ β) ομοιότηταˑ γ) αντίθεσηˑ δ) σχέση-αναλογίαˑ ε) σύγκριση» (Χέγκελ, ό.π.).

Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1945 -1980… (Eξαιρετικό)

Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1945 -1980

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε…

Είμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.

Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.

Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί..

Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα

σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Το Πουέρτο Ρίκο ανακοίνωσε ότι δε θα πληρώσει τα χρέη του. Τόσο απλά...

Ο κυβερνήτης του Πουέρτο Ρίκο, Alejandro García Padilla, ανακοίνωσε όπως διαβάζουμε στη γαλλική έκδοση της HP ότι η κυβέρνησή του δεν θα είναι σε θέση να προχωρήσει σε μια σημαντική καταβολή για το χρέος της ύψους $ 370 εκατομμυρίων την προσεχή Δευτέρα, μετά την αποτυχία της προσπάθειάς της για μια αναδιάρθρωση των οφειλών και γενικότερα την εξεύρεση μιας κοινά αποδεκτής λύσης στο ζήτημα του χρέους.

Ο ηγέτης του νησιού της Καραϊβικής, δήλωσε ότι το Πουέρτο Ρίκο δεν μπορεί να πληρώσει τους πιστωτές επειδή το κράτος χρειάζεται χρήματα για να πληρώσει τους μισθούς του δημόσιου...

τομέα όπως επίσης αδυνατεί να χρησιμοποιήσει χρήματα από τους προϋπολογισμούς της υγείας και άλλων τομέων.

Το συνολικό χρέος του Πουέρτο Ρίκο ανέρχεται σε πάνω από 70 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ και η σχετική ανακοίνωση έρχεται μετά από δύο ημέρες εντατικών διαπραγματεύσεων για την επίλυση του αδιεξόδου.

Η χώρα έχει προσπαθήσει για αρκετούς μήνες να απελευθερωθεί από την οικονομική θηλιά ενώ ο Alejandro García Padilla ζήτησε από το Κογκρέσο των ΗΠΑ να επιτρέψει στο νησί να αναδιαρθρώσει το χρέος της για την προστασία των πιστωτών.

Εκπληκτικό: Tι «κρύβεται» κάτω από τη γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου (vid)

Δεν υπάρχει ταξιδιώτης που να έχει διασχίσει έστω και μια φορά την Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου και δεν έχει νιώσει θαυμασμό και δέος για το σύγχρονο αυτό μηχανικό θαύμα.

Όπως είναι γνωστό, η καλωδιωτή γέφυρα που ολοκληρώθηκε το 2004 μεταξύ του Ρίου και του Αντιρρίου συνδέει την Πελοπόννησο με τη δυτική ηπειρωτική Ελλάδα.

Ποιος έχει αναρωτηθεί όμως τι «κρύβεται» κάτω από αυτή;

Το ντοκιμαντέρ του Discovery Channel είναι εντυπωσιακό και αξίζει να το δείτε...

ΑΥΤΗΝ την εικόνα (της Πρωτομαγιάς) έκρυψαν τα μέσα ενημέρωσης...

Πλατεία της Δημοκρατίας. Παρίσι. Πρωτομαγιά 2016 [Τα μέσα μούγκα διεθνώς. Κάτι λίγα είπαν οι Γερμανοί και το Γαλλικό TV5 αλλά χωρίς εικόνα].

Η ματαίωση μιας ελπίδας

Ορισμένες σκέψεις για την τροχιά του ΣΥΡΙΖΑ

Του Ρούντι Ρινάλντι

Όσο απομακρυνόμαστε από τα γεγονότα του 2015 βλέπουμε πιο καθαρά την πραγματική εικόνα και μας εμφανίζεται πλέον ένας ΣΥΡΙΖΑ εντελώς «αγνώριστος», αλλά και εμείς νιώθουμε πολύ μακριά από αυτό το μόρφωμα που αποτέλεσε μιαν ελπίδα σε μια συγκεκριμένη στιγμή της πρόσφατης περιό­δου. Κι όσο πιέζει η ανάγκη να ασχοληθούμε ουσιαστικά με τα ζητήματα που θέτει ο νέος κύκλος που άνοιξε δραματικά (3ο μνημόνιο, προσφυγικό, πόλεμος στην περιοχή, διάλυση της χώρας) τίθεται επίμονα από πολλούς ανθρώπους το ερώτημα πώς και γιατί φθάσαμε σε αυτήν την κατάσταση.

Στο σημείωμα αυτό θα εκτεθούν ορισμένες σκέψεις κι όχι οριστικές απα­ντήσεις με την προσοχή στραμμένη στο να απαντηθούν τα ζητήματα που είναι μπροστά μας κι όχι πίσω μας.

Διαρροές στις πλάτες της εξαθλιωμένης Ελλάδας- Μια ακόμη ευκαιρία που χάθηκε

Εισήγηση της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη στην ημερίδα που διοργάνωσε η Πυρίκαυστος Ελλάδα (Γιώργος Καλεάδης) στις 22.04.2016)

Η διαρροή συνομιλιών υπαλλήλων του ΔΝΤ προκάλεσε αναστάτωση, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και στην ΕΕ και σε ολόκληρη την υφήλιο. Ωστόσο, οι ερμηνείες που δόθηκαν από τα διεθνή ΜΜΕ, όχι μόνο δεν συμπίπτουν σε καίρια σημεία, αλλά και ειδικότερα δεν διαφωτίζουν τα ακόλουθα ερωτήματα:

*από ποιους και επιδιώκοντας τι έγινε αυτή η διαρροή;

* ποιοι ωφελούνται και ποιοι βλάπτονται από τη διαρροή αυτή;

*η Ελλάδα θα μπορούσε να αξιοποιήσει προς όφελός της αυτήν τη διαρροή, και αν ναι το προσπάθησε ή όχι;

*τι μπορεί να συγκαλύπτει αυτό το γεγονός αναφορικά και με την Ελλάδα;

Α. Και θα αρχίσω με το ΔΝΤ που άλλωστε βρίσκεται στη βάση των πρόσφατων γεγονότων

Για μας τους Έλληνες το περιεχόμενο των συνομιλιών μεταξύ των υπαλλήλων του ΔΝΤ δεν ήταν έκπληξη, εφόσον, δυστυχώς, γνωρίζουμε εδώ και καιρό, ότι:

*Το ΔΝΤ μας εκβιάζει με απαράδεκτες μεθοδεύσεις, όχι βέβαια για να μας πείσει να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις, που θα είναι προς όφελός μας, αλλά για να εξασφαλίσει την παρουσία του στο ελληνικό πρόγραμμα, για να προωθήσει το ακραίου δογματισμού νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά του και, φυσικά, για να εξυπηρετήσει τους δανειστές. 

Ένας "άγιος" χασάπης!!

Της Niki Vikou

Το πρωί στο κρεοπωλείο μια κυρία πολύ ταλαιπωρημένη, πήρε τέσσερα σουβλάκια και δύο μπουτάκια κοτόπουλο. Μου έκανε εντύπωση που ο χασάπης παρά το ότι υπήρχαν πολλοί πελάτες στην αναμονή, της έπιασε κουβέντα για την κόρη της, αν βρήκε δουλειά, -δεν βρήκε- ακόμη και για τι τάξη πηγαίνουν τα εγγόνια της. Ο υπάλληλος του κάπου έλειπε κι η γυναίκα του και ταμίας, βρήκε την ώρα να πάει στην τουαλέτα.

Σε κανένα δεκάλεπτο, όλοι ήταν ξανά στη θέση τους και μόλις πήγε η κυρία να πληρώσει, η ταμίας πετάχτηκε σαν τρελή κι άρχισε να χειροκροτεί.

"Κυρία Βάσω είστε η εκατοστή πασχαλινή πελάτισσα μας κι όπως κάθε χρόνο το κατάστημα στον τυχερό, προσφέρει δωρεάν ένα πλήρες γεύμα πέντε ατόμων."

Της έβαλε στα χέρια τρεις σακούλες με όλα του Θεού τα καλά και δυο πασχαλινές λαμπάδες.

Οι υπόλοιποι πελάτες, που μάλλον είχαν ζήσει κι άλλες παρόμοιες σκηνές, χειροκροτούσαν κι αυτοί, φωνάζοντας συγχαρητήρια!

Η πελάτισσα σάστισε, δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της, ψέλλισε ένα ευχαριστώ, να είστε καλά τα πήρε κι έφυγε.