Η Επανάσταση των Γαρυφάλλων

Υπήρξε το κίνημα που έβαλε οριστικό τέλος στη φασιστική δικτατορία Σαλαζάρ στην Πορτογαλία.

Ένα σχεδόν αναίμακτο κίνημα του πορτογαλικού στρατού που εκδηλώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 25ης Απριλίου 1974 τερματίζοντας μια στυγνή δικτατορία που διήρκεσε περίπου μισό αιώνα.

Η κίνηση που «έριξε» τη χούντα της Πορτογαλίας, έμεινε στην ιστορία με το όνομα «Επανάσταση των Γαρυφάλλων», καθώς οι χιλιάδες Πορτογάλοι που ξεχύθηκαν στους δρόμους προέτρεψαν τους κυβερνητικούς στρατιώτες να ενωθούν με τους επαναστάτες και να βάλουν στις κάννες των όπλων τους από ένα κόκκινο γαρίφαλο σε ένδειξη ειρήνης και συμφιλίωσης.

Στις 28 Μαΐου του 1926, πραξικοπηματίες στρατιωτικοί εγκατέστησαν στην Πορτογαλία μια φασιστική δικτατορία με επικεφαλής τον Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ. Το δικτατορικό καθεστώς ονομάστηκε «Estado Novo» (Νέο Κράτος) και έμεινε στην εξουσία έως το 1974, δηλαδή για 48 χρόνια. Από το 1968 και μετά τον Σαλαζάρ διαδέχθηκε ο Μαρσέλο Καετάνο.

Σρι Λάνκα: Κατάσταση Εκτακτης Ανάγκης και απαγόρευση της κυκλοφορίας για 36 ώρες

ΑΠΟ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

Με αυταρχικά μέτρα και απαγόρευση κυκλοφορίας από το Σάββατο στις 6:00 απόγευμα μέχρι τις 6:00 το πρωί της Δευτέρας αντιμετωπίζει η κυβέρνηση της Σρι Λάνκα το διογκούμενο κύμα δυσαρέσκειας του λαού

Με αυταρχικά μέτρα και απαγόρευση κυκλοφορίας από το Σάββατο στις 6:00 απόγευμα μέχρι τις 6:00 το πρωί της Δευτέρας αντιμετωπίζει η κυβέρνηση της Σρι Λάνκα το διογκούμενο κύμα δυσαρέσκειας του λαού.

Ο πρόεδρος της Σρι Λάνκα, Γκοτοπάγια Ρατζαπάκσα, κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης αργά το βράδυ της Παρασκευής, μετά τις έντονες λαϊκές διαμαρτυρίες για τον ραγδαία αυξανόμενο πληθωρισμό και τις εκτεταμένες διακοπές ρεύματος και τις συγκρούσεις που ακολούθησαν μεταξύ των διαδηλωτών και της αστυνομίας έξω από το σπίτι του πρωθυπουργού.

Οι διαδηλωτές ζητούσαν την παραίτηση της κυβέρνησης Ρατζαπάκσα, εξοργισμένοι από τις ελλείψεις καυσίμων και άλλων βασικών ειδών και με τον πληθωρισμό να φτάνει στο 17,8% , εκατοντάδες διαδηλωτές συγκρούστηκαν την Πέμπτη με την αστυνομία και τον στρατό έξω από το σπίτι του Ρατζαπάκσα, και έκαψαν πολλά οχήματα της αστυνομίας και του στρατού.

Η Φόνισσα

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Η Φραγκογιαννού, όπως γράφει ο Παπαδιαμάντης, πέθανε ανάμεσα στην ανθρώπινη και τη θεία δικαιοσύνη. Για να γλιτώσει από τους χωροφύλακες που την κυνηγούσαν βούτηξε στη θάλασσα και πνίγηκε. Λογοτεχνική μεταφορά με φιλοσοφική αξία. Η φρίκη που έσπειρε η φόνισσά του υπερβαίνει τα όρια της ανθρώπινης δικαιοσύνης. Δεν φτάνει η καταδίκη της από κάποιο δικαστήριο για να εξιλεωθεί. Eχει ξεπεράσει τα όρια της ανθρώπινης συνθήκης, κοινώς τα όρια του δικαίου που μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Και για να μη μου πείτε ότι ο Παπαδιαμάντης τα γράφει αυτά επειδή ήταν χριστιανός ας θυμηθούμε την τύχη της Μήδειας. Μετά τον φόνο της αντιζήλου της, του πατέρα της και των παιδιών της η Μήδεια αποθεώνεται κατά τον Ευριπίδη. Την παίρνει το άρμα του Hλιου και την οδηγεί στην Αθήνα, στο πλευρό του Αιγέα.

Με τόσους αιώνες διαφορά και σε εντελώς διαφορετικό θρησκευτικό αλλά και κοινωνικό περιβάλλον οι δύο μεγαλοφυείς συγγραφείς καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα. Υπάρχουν δυνάμεις στο ανθρώπινο σύμπαν που ξεπερνούν τα όριά του. Η φρίκη που σπέρνουν μπορεί να υπόκειται στην ανθρώπινη συνθήκη, όμως αυτή δεν είναι ικανή για να επουλώσει το τραύμα της. Ακόμη και στο άθεο περιβάλλον τής μετανεωτερικότητας έρχονται στιγμές που αναγκαζόμαστε να παραδεχθούμε πως ο ανθρώπινος νους δεν είναι παντοδύναμος. Γι’ αυτό και η τραγική σκέψη είναι ακόμη ζωντανή.