@ Michael Varaklas/AP/TASS
Κείμενο: Gevorg Mirzayan, Αναπληρωτής Καθηγητής, Οικονομικό Πανεπιστήμιο
Ο δυτικός Τύπος χαίρεται - για πρώτη φορά μια ορθόδοξη χώρα νομιμοποίησε τους γάμους ομοφυλοφίλων. Γιατί η Ελλάδα αποφάσισε να κάνει αυτό το βήμα και η ισχυρή τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπόρεσε τελικά να αποτρέψει αυτό που συνέβαινε; Παραδόξως, η απόφαση που προωθήθηκε από τη Δύση έχει επίσης μια θετική πλευρά για τη Ρωσία.
«Αυτό είναι ένα βασικό ορόσημο για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δείχνει σε όλους τη σημερινή Ελλάδα - μια προοδευτική και δημοκρατική χώρα, με πάθος προσηλωμένη στις ευρωπαϊκές αξίες». Με αυτά τα λόγια απάντησε ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην ψηφοφορία στο εθνικό κοινοβούλιο, όπου οι βουλευτές ψήφισαν υπέρ 176 για να επιτραπεί ο γάμος ομοφυλοφίλων στη χώρα. Επιπλέον, τα ομόφυλα ζευγάρια μπορούν πλέον να υιοθετούν παιδιά και να έχουν πλήρη γονικά δικαιώματα. Η μόνη εξαίρεση είναι ότι τους απαγορεύεται να γεννήσουν μέσω παρένθετης μητρότητας.
Αυτό φυσικά δεν άρεσε στους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ούτε ο νόμος, σύμφωνα με τα λόγια της Διεθνούς Αμνηστίας , "αναγνωρίζει ταυτότητες εκτός του δυαδικού φύλου...ούτε τροποποιεί τη νομοθεσία για να απαγορεύσει τις αλλαγές φύλου στα πιστοποιητικά γέννησης των τρανσέξουαλ". Ωστόσο, γενικά, τα φιλοδυτικά μέσα ενημέρωσης και οι ακτιβιστές εκφράζουν εξαιρετική χαρά. «Αυτή είναι μια στιγμή ορόσημο για την LGBTQ+ κοινότητα της χώρας, η οποία αγωνίζεται εδώ και καιρό για ορατότητα και δικαιώματα στη σκιά της ελληνικής Εκκλησίας με μεγάλη επιρροή», γράφει η Washington Post .
Κυρίως θετικά άρθρα γράφονται μέσα από τις ιστορίες των ντόπιων γκέι που χαίρονται για την πολυαναμενόμενη νομιμοποίηση. Ωστόσο, ορισμένοι θεωρούν την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης ως γεωπολιτική νίκη. Επιπλέον, η νίκη δεν είναι της ίδιας της κυβέρνησης, αλλά του παγκόσμιου φιλελεύθερου κινήματος έναντι της μοναδικής χριστιανικής ιδεολογίας που εξακολουθεί να υπερασπίζεται τις συντηρητικές αξίες - την Ορθοδοξία.
«Η Ελλάδα γίνεται η πρώτη ορθόδοξη χώρα που επιτρέπει τον γάμο ομοφύλων», γράφει η Washington Post. Με υπαινιγμό ότι αυτό το παράδειγμα πρέπει να ακολουθήσουν και άλλες ορθόδοξες χώρες. Συμπεριλαμβανομένης της κύριας Ορθόδοξης χώρας, της Ρωσίας.
Πράγματι, σε μια κατάσταση όπου άλλα χριστιανικά δόγματα (προτεσταντισμός και ακόμη και καθολικισμός) έχουν ευλογήσει τους γάμους ομοφυλοφίλων και τον σοδομισμό, οι ορθόδοξοι πατριάρχες δεν λυγίζουν. «Αυτό συμβαίνει επειδή οι Ορθόδοξες εκκλησίες ομολογούν τον Χριστιανισμό, ο οποίος επισφραγίστηκε στα πρώτα χρόνια της Καινής Διαθήκης. Το δόγμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι αμετάβλητο και αποστολικό. Και το πιο σημαντικό, η Ορθοδοξία δεν πασχίζει να συμβαδίζει με την εποχή. Δεν επιδιώκει να κάμψει κάποιες αξίες, κάποιες νόρμες στην υπάρχουσα κατάσταση. Η Ορθοδοξία είναι διαχρονική και μιλάει στον άνθρωπο από θέση αιωνιότητας. Και από αυτή τη θέση, η αμαρτία παραμένει αμαρτία στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Το ίδιο και η αρετή», εξηγεί στην εφημερίδα VZGLYAD ο δάσκαλος του MGIMO Andrei Afanasyev.
Και αυτό δεν είναι τόσο ιδεολογικό όσο πολιτικό ζήτημα. Οι οπαδοί του νεοφιλελευθερισμού φοβούνται ότι οι ορθόδοξες χώρες - και ιδιαίτερα η Ρωσία - λόγω της έμφασης στις συντηρητικές αξίες θα γίνουν εξαιρετικά ελκυστικές για εκείνο το μέρος των δυτικών ψηφοφόρων που αντιτίθενται στον υπερφιλελευθερισμό.
Θα γίνουν ένα είδος φάρου συντηρητισμού και θα εμπνεύσουν αντίσταση. Το μόνο ερώτημα είναι πόσο το ελληνικό προηγούμενο μπορεί να επηρεάσει τις θέσεις των ορθοδόξων χωρών.
Μάλιστα, η νομιμοποίηση του γάμου ομοφυλοφίλων περνά από τρία στάδια. Το πρώτο είναι η αποδοχή των σεξουαλικών μειονοτήτων ως έχουν. Αρνούμενοι να κάνουν διακρίσεις εναντίον τους. Όλες οι πολιτισμένες χώρες έχουν περάσει αυτό το στάδιο - απλώς και μόνο επειδή ένα άτομο δεν μπορεί να διώκεται για τις απόψεις και τις σεξουαλικές του προτιμήσεις που δεν παραβιάζουν το νόμο. Λοιπόν, κάντε και διακρίσεις. Για παράδειγμα, στη Σερβία ο πρωθυπουργός είναι μια ανοιχτή λεσβία.
Το δεύτερο είναι να επιτρέπονται οι ομόφυλες ενώσεις πολιτών. Πολιτικοί γάμοι - δηλαδή συγκατοίκηση, που δίνει στους «συντρόφους» ορισμένα δικαιώματα. Από όλες τις ορθόδοξες χώρες, η συγκατοίκηση επέτρεψαν τρεις: την Ελλάδα, το Μαυροβούνιο και την Κύπρο.
Τέλος, το τρίτο είναι η πλήρης νομιμοποίηση των γάμων ομοφυλοφίλων. Και η Ελλάδα έχει μπει πλέον σε αυτό το ποτάμι (με ορισμένες επιφυλάξεις).
Αλλά μπήκε εκεί μόνο λόγω ορισμένων εσωτερικών ιδιαιτεροτήτων. Πρώτα από όλα, λόγω της ιδιαίτερης θέσης της Ελληνικής Εκκλησίας.
Ναι, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αντιτάχθηκε στο νομοσχέδιο. Ενάντια στα ομόφυλα ζευγάρια - και ενάντια στο γεγονός ότι αυτά τα ζευγάρια μεγαλώνουν παιδιά, των οποίων το δικαίωμα να έχουν μητέρα και πατέρα θα καταπατηθούν με αυτόν τον τρόπο. «Τα παιδιά δεν είναι ούτε κατοικίδια για όσους θέλουν να νιώθουν φύλακας, ούτε «αξεσουάρ» που θα νομιμοποιήσουν ή θα κάνουν κοινωνικά αποδεκτή τη συμβίωση των ομοφυλόφιλων», αναφέρει η εγκύκλιος της Συνόδου .
Ωστόσο, στην πραγματικότητα, οι δυνατότητες των Ελλήνων επισκόπων ήταν περιορισμένες. «Η Ελληνική Εκκλησία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο εξαρτάται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έτσι, η Ελληνική Εκκλησία απλά δεν μπορούσε να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη των γεγονότων», εξηγεί στην εφημερίδα VZGLYAD, ο Βαντίμ Τρουχάτσεφ, αναπληρωτής καθηγητής στο Ρωσικό Κρατικό Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικών Επιστημών. Συγκριτικά, η Ρουμανική και η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι πολύ πιο ανεξάρτητες. Για να μην αναφέρουμε τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Δεύτερον, γιατί το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι πολύ πιο βαθιά ενσωματωμένο στη Δύση από άλλες ορθόδοξες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Όλες οι πολιτικές δομές της χώρας υποβλήθηκαν σε ισχυρό φιλτράρισμα από παγκόσμιους νεοφιλελεύθερους παράγοντες. Και τώρα βλέπουμε το θλιβερό αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας», λέει ο Andrey Afanasyev.
Ταυτόχρονα, οι Έλληνες δεν είχαν τον σοβιετικό εμβολιασμό που είχαν οι σοσιαλιστικές χώρες. «Δεν υπήρχε σοσιαλισμός στην Ελλάδα και η ελίτ της είναι καλύτερα ενσωματωμένη στον δυτικό κόσμο από τη βουλγαρική και τη ρουμανική. Και ο πληθυσμός της Ελλάδας βρίσκεται στη δυτική ατζέντα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και είναι πιο δεκτικός απ' ό,τι στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία», εξηγεί ο Βαντίμ Τρουχάτσεφ.
Όπως λέει ο ειδικός, περίπου το 30% των Ελλήνων κατηγορηματικά δεν αποδέχεται ομοφυλοφιλικές ενώσεις και περίπου το ίδιο αποδέχεται. Οι υπόλοιποι είναι έτοιμοι να τους δώσουν «δικαιώματα περιορισμένου συνεργάτη» ή διστάζουν. Και σε αυτή την κατάσταση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης (για τον οποίο το βασικό είναι να ακολουθήσει το παράδειγμα της ΕΕ και των ΗΠΑ) μπόρεσε να προωθήσει τη λύση που χρειαζόταν η Δύση.
Στη Ρωσία, ωστόσο, αυτό είναι αδύνατο να το φανταστεί κανείς. Οι ρωσικές αρχές δεν ακολουθούν το παράδειγμα της Δύσης και ο εγχώριος πληθυσμός έχει μια εξαιρετικά αρνητική εκτίμηση για τις προοπτικές για τους γάμους ομοφυλοφίλων και τη μετατροπή των παιδιών σε αξεσουάρ.
Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς τη Ρωσία να νομιμοποιεί κάτι τέτοιο. Αλλά είναι πολύ πιθανό να φανταστεί κανείς ότι στα μάτια ενός σημαντικού μέρους του ελληνικού πληθυσμού, η Ρωσία θα αρχίσει να φαίνεται πιο ελκυστική, ως μια χώρα που έχει διατηρήσει πραγματικές παραδοσιακές αξίες. Και αυτό θα μας βοηθήσει να ενισχύσουμε τις θέσεις μας στην εξωτερική πολιτική στην περιοχή.
«Τώρα ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων θα υποχωρήσει από τη Νέα Δημοκρατία. Μπορούν να τα παραλάβει η Ελληνική Λύση που είναι πιστή σε εμάς. Και μπορείς να συνεργαστείς με την ελληνική κοινή γνώμη. Για αυτόν, οι πλήρεις γάμοι ομοφυλόφιλων με υιοθεσίες είναι ακόμη ξεκάθαρα υπερβολικοί», συνοψίζει ο Βαντίμ Τρουχάτσεφ.
https://vz.ru/world/2024/2/17/1253971.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου