Αλβανίας Αναστάσιος: «Η φτώχεια είναι η χειρότερη μορφή βίας»

Διεθνές συνέδριο οργανώθηκε πρόσφατα (6-8 Σεπτεμβρίου) στα Τίρανα, από την Κοινότητα του Αγίου Αιγιδίου με τη συνεργασία της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας και των Ρωμαιοκαθολικών με θέμα «Η ειρήνη είναι εφικτή».

Στο συνέδριο –που είχε μεγάλη συμμετοχή- εξετάστηκαν θέματα που συνδέονται με πολεμικές συρράξεις και τρόποι τερματισμού τους με την ενίσχυση της κοινής δράσης της διεθνούς κοινότητας για την ειρηνική συνύπαρξη των λαών. Συμμετείχαν θρησκευτικοί αρχηγοί με επικεφαλής τον Μακαριώτατο Προκαθήμενο της τοπικής Εκκλησίας κ. Αναστάσιο, ως επίσης και αρχηγοί κρατών, υπουργοί, εκπρόσωποι διεθνών οργανισμών και ακαδημαϊκοί.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εισήγηση του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας όπου επισημαίνεται η σχέση της ειρήνης με την θρησκεία και την προσωπική πίστη του καθενός, αλλά και το πώς στα χρόνια που διανύουμε εντείνεται η βία παγκοσμίως. Τα κυριότερα σημεία της εισήγησης του Μακαριώτατου έχουν ως εξής:

Η ειρήνη είναι πάντοτε εφικτή

«Αποτελεί ιδιαίτερη χαρά και τιμή για την Ορθόδοξο Αυτοκέφαλο Εκκλησία της Αλβανίας να είναι συνδιοργανώτρια της παρούσης 28ης Διεθνούς Συναντήσεως για την Ειρήνη, με την κοινότητα του Sant’ Egidio και τη Συνέλευση των Καθολικών Επισκόπων της Αλβανίας (Conference of Catholic Bishops of Albania).

Η Αλβανία, όπως είναι στους περισσοτέρους γνωστό, κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνος αντιμετώπισε σοβαρές δοκιμασίες και κυρίως ένα μακροχρόνιο αθεϊστικό διωγμό. Από το 1991, όμως, έχει εμπεδωθεί η θρησκευτική ελευθερία και συνάμα καλλιεργείται η ειρηνική συνύπαρξη των θρησκευτικών κοινοτήτων, καθώς επίσης και εκείνων που δεν ανήκουν σε κάποια θρησκευτική κοινότητα. Οι οδυνηρές αναμνήσεις από τις πολεμικές αιματοχυσίες του προηγουμένου αιώνα, τόσο από τους δύο παγκοσμίους πολέμους, όσο και από τις αιματηρές συγκρούσεις στο τέλος του στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων, συμβάλλουν στο να επιτείνεται ο πόθος για την ειρήνη σε όλες τις διαστάσεις της.

Κείμενο της Εύης Στατήρη από το νοσοκομείο - «Η κλεψύδρα του χρόνου έχει ήδη αρχίσει να τρέχει...»

Στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας μεταφέρθηκε εσπευσμένα την Κυριακή η απεργός πείνας Εύη Στατήρη, λόγω σοβαρού υπογλυκαιμικού επεισοδίου. Αφαίρεσε και τον ορό νερού και αλατιού, τη Δευτέρα.

Η 26χρονη, που έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 14 Σεπτεμβρίου διαμαρτυρόμενη για την παράταση της προφυλάκισής της πλέον του εξαμήνου και χωρίς κανένα άλλο επιβαρυντικό στοιχείο πέραν της σχέσης της με τον Γεράσιμο Τσάκαλο, τις τελευταίες τρεις μέρες υπέστη δύο σοβαρά επεισόδια υπογλυκαιμίας και κρίθηκε απαραίτητη η διακομιδή της στο νοσοκομείο.

Τη Δευτέρα, με κείμενό της, μέσα από το νοσοκομείο, αναφέρει:

«Ξημερώματα Κυριακής στις 2 π.μ. μεταφέρθηκα από την εξωτερική φρουρά της φυλακής στο νοσοκομείο Άγ. Παύλος λόγω υπογλυκαιμικού σοκ. Οι γιατροί εκεί διέγνωσαν την αναγκαιότητα της μεταφοράς μου σε εξωτερικό νοσοκομείο.

Επέστρεψα στη φυλακή και το πρωί της Κυριακής μετά την επίσκεψη των γιατρών Σ. Σακκά και Ο. Κοσμοπούλου ,οι γιατροί της φυλακής συνέταξαν επειγόντως παραπεμπτικό νοσηλείας μου.

Το μεσημέρι μεταφέρθηκα στο Γενικό Κρατικό Νικαίας.

Κατά την εισαγωγή μου αρνήθηκα να μου χορηγήσουν οποιονδήποτε άλλον ορό εκτός από ορό με νερό και αλάτι εξ’ αιτίας της έντονης υπότασης που παρουσίασα και ανησύχησε τους γιατρούς. Σήμερα Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου αφαίρεσα και αυτόν τον ορό νερού και αλατιού.

Η δολοφονία του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια

Σαν σήμερα στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας από τους Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη, της γνωστής οικογένειας των κοτζαμπάσηδων της Μάνης. Η δολοφονία του Καποδίστρια σήμανε και το τέλος της πρώτης, εν τω γεννάσθαι, απόπειρας αστικού εκσυγχρονισμού του νεαρού τότε ελληνικού κράτους.

Η εκλογή και η πρώτη περίοδος 

Στις 30 Μαρτίου 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, σε μία περίοδο που η Επανάσταση καρκινοβατούσε. Έπειτα από επίπονες διαβουλεύσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την εξασφάλιση της απαραίτητης υποστήριξης για το ελληνικό κράτος, έφτασε στο Ναύπλιο στις 7 Ιανουαρίου 1828, γενόμενος δεκτός με ζητωκραυγές και ενθουσιώδεις εκδηλώσεις από τον λαό. Δύο ημέρες αργότερα μετέβη στην Αίγινα, η οποία είχε κριθεί καταλληλοτέρα από το Ναύπλιο ως προσωρινή έδρα της Κυβέρνησης.

Η πρώτη επαφή του με την ηπειρωτική Ελλάδα υπήρξε αποκαρδιωτική, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο πολιτικό σκηνικό. Οι αντιπαλότητες που είχαν προκύψει μεταξύ των φατριών κατά τη διάρκεια της επανάστασης δεν είχαν κοπάσει, ενώ η χώρα είχε καταστραφεί και η οικονομία της τελούσε υπό πτώχευση.

Ο Καποδίστριας εκλήθη να κυβερνήσει με βάση το Δημοκρατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας, αλλά ως οπαδός της πεφωτισμένης δεσποτείας πίστευε ότι τα Συντάγματα και τα Κοινοβουλευτικά Σώματα ήσαν πρόωρα για το ασύστατο ακόμα κράτος. Πρέσβευε εις την αρχή του ενός ανδρός, έστω και υπό προθεσμία. Στις 18 Ιανουαρίου 1828 πέτυχε ψήφισμα της Βουλής περί αναστολής του Συντάγματος. Έτσι, κατέστη η μοναδική πηγή εξουσίας, συνεπικουρούμενος από το Πανελλήνιον, ένα συμβουλευτικό σώμα αποτελούμενο από 27 μέλη. Στη σύγκληση μιας νέας Εθνοσυνέλευσης στο άμεσο μέλλον παραπεμπόταν η ψήφιση του νέου Συντάγματος. Ο Καποδίστριας εγκαινίασε την περίοδο της απολυταρχίας, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το Σύνταγμα του 1843.

Ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος της 20/9/2015 (Α' Μέρος)

Ας κάνουμε μερικές παρατηρήσεις του εκλογικού αποτελέσματος και μετά θα τις συγκρίνουμε με τις προβλέψεις που είχαμε διατυπώσει με τις αναλύσεις μας.

1. Η αποχή αυξήθηκε σε επίπεδα ρεκόρ και αυτό χτύπησε όχι μόνον τα μικρά κόμματα όπως ήταν αναμενόμενο και μάλιστα επιδιωκόμενο από τα μεγάλα κόμματα, αλλά χτύπησε εξίσου και τα δύο μεγάλα κόμματα. Ο δικομματισμός δεν επιστρέφει. Έχει αναχωρήσει οριστικά. 

2. Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ διατήρησαν τα ποσοστά τους (ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει λιγότερο από μία μονάδα και η ΝΔ κερδίζει μόνον 0,3%) έχασαν σε αριθμό ψήφων.

3. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε από τον Ιανουάριο 320.000 ψήφους (ή το 14%) και η ΝΔ στο ίδιο χρονικό διάστημα έχασε 195.000 ψήφους (ή το 12%).

4. Συγκριτικά η ΝΔ έχει χάσει περισσότερες ψήφους γιατί α) ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης αναμφισβήτητα ένωσε όλες τις πτέρυγες της ΝΔ και β) γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε ψήφους προς την ΛΑΕ (155.000 ψήφους). Με μια τέτοια αφαίρεση, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει μόνον 165.000 ψήφους δηλαδή λιγότερες από της ΝΔ.

5. Τις συγκριτικά περισσότερες ψήφους έχασε το ΠΟΤΑΜΙ, από 375.000 (ή 6,05%) σε 225.000 ψήφους (ή 4,09%) δηλαδή έχασε το 40% της επιρροής του και σε απόλυτους αριθμούς έχασε 150.000 ψήφους. Πού πήγαν αυτοί οι άνθρωποι; Και γιατί; Θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε αργότερα.

Ο Τσίπρας κέρδισε, ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει

Οι αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό, το σενάριο των Βρυξελλών και ο κίνδυνος ενσωμάτωσης. 

Σε δύσκολη θέση ΝΔ-Ποτάμι

Ενα νέο πολιτικό σκηνικό αρχίζει να αναδύεται μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής. Δεν είναι αυτό που προέκριναν οι Βρυξέλλες, όταν στις αρχές Αυγούστου έδιναν πράσινο φως για πρόωρες εκλογές: Αντί να αποδυναμωθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει ενισχυμένος, γίνεται επικυρίαρχος στο χώρο της κεντροαριστεράς και τα σενάρια κυβερνήσεων ευρείας συνεργασίας ακυρώνονται εκ των πραγμάτων. Οι προτιμητέοι από τους Ευρωπαίους επίδοξοι κυβερνητικοί εταίροι του καταποντίστηκαν στις κάλπες ή έμειναν στη μέση της διαδρομής και θα βρεθούν στο περιθώριο των εξελίξεων για μεγάλο χρονικό διάστημα, προσπαθώντας να οικοδομήσουν νέο πολιτικό-κομματικό προφίλ.

Δίνοντας στην εκλογική αναμέτρηση το χαρακτήρααποϊδελογικοποιημένης αντιπαράθεσης «παλιού-νέου», η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε έναν πραγματικό θρίαμβο. Οι ψηφοφόροι αποδοκίμασαν το «παλιό» - το διεφθαρμένο, διαπλεκόμενο, πελατειακό πολιτικό σύστημα που οδήγησε τη χώρα στη δημοσιονομική κρίση και στα μνημόνια. Εδωσαν δεύτερη ευκαιρία στο «καινούργιο», που προσωποποιήθηκε στον Αλέξη Τσίπρα.

Οι νικητές των εκλογών έχουν τώρα τη δυνατότητα να κυβερνήσουν χωρίς τον «στενό κορσέ» των συνεργασιών που ήθελαν να τους επιβάλουν οι Ευρωπαίοι.

Μυτιλήνη: Βάρκα με πρόσφυγες συγκρούστηκε με εμπορικό πλοίο-Νεκρό ένα από τα οκτώ παιδιά που αγνοούνται

Χωρίς τέλος οι τραγωδίες στο Αιγαίο με ένα ακόμα ναυάγιο φουσκωτής βάρκας που μετέφερε πρόσφυγες να σημειώνεται σήμερα τα ξημερώματα. Συγκεκριμένα, μικρή φουσκωτή βάρκα με 46 πρόσφυγες να επιβαίνουν, ανάμεσά τους 9 μικρά παιδιάσυγκρούστηκε με εμπορικό πλοίο, ανοικτά του Αεροδρομίου Μυτιλήνης.

Οι ναυαγοί παρέμειναν για περίπου δύο ώρες μέσα στο νερό και εντοπίστηκαν από το ελικόπτερο της FRONTEX, το οποίο είχε απογειωθεί προκειμένου να μετάσχει στις έρευνες για τους αγνοούμενους του χθεσινού ναυαγίου.

Μέχρι στιγμής έχουν διασωθεί 24 πρόσφυγες ανάμεσά τους ένα βρέφος με τη μητέρα του και αγνοούνται άλλοι 22, ανάμεσά τους 7 μικρά παιδιά.

Πριν από λίγο, νεκρό βρέθηκε και μεταφέρθηκε στο λιμάνι της Μυτιλήνης ένα εξάχρονο κοριτσάκι από τα οκτώ συνολικά παιδιά που αγνοούνται από το σημερινό ναυάγιο.

Με το πρώτο φως της ημέρας δύο ομάδες δυτών από την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης και από το Σύνδεσμο Εφέδρων Καταδρομέων Λέσβου αναχώρησαν για το σημείο όπου εκτιμάται ότι σημειώθηκε το χθεσινό ναυάγιο και για την περιοχή όπου βρέθηκαν οι ναυαγοί σήμερα το πρωί. Από την Αθήνα αναμένονται και δύτες της ΜΥΑ του Λιμενικού Σώματος.

Η ουτοπία

του Εδουάρδο Γκαλεάνο

Είναι στον ορίζοντα… κάνω δύο βήματα, απομακρύνεται δύο βήματα. Κάνω δέκα βήματα και ο ορίζοντας τρέχει δέκα βήματα μακριά. Όσο και να περπατάω, δεν θα τη φτάσω ποτέ. Τι χρησιμεύει τότε η ουτοπία; Σ” αυτό χρησιμεύει: στο να περπατάς.

Αυτός είναι και ο στόχος του ηθικού θεάματος επίσης, να περπατάς. Το λάθος είναι να βλέπουμε το θέαμα σαν το νέο κόσμο. Αυτό κάνει τόσο το εξουσιαστικό όσο και το εμπορικό θέαμα, και με αυτόν το τρόπο το θέαμα γίνεται υποκατάστατο του ονείρου.

Το ηθικό θέαμα προσφέρει ένα διαφορετικό σχηματισμό. Αντί για υποκατάστατο του ονείρου, το ηθικό θέαμα είναι ένα όνειρο σε επίδειξη. Είναι ένα όνειρο το οποίο μπορούμε να δούμε, να το σκεφτούμε, να δράσουμε μέσα του, να το δοκιμάσουμε αν μας κάνει, αλλά όχι απαραίτητα και να το πραγματοποιήσουμε. Το ηθικό θέαμα είναι το μέσο, όπως τα όνειρα που παρουσιάζει, για να φανταστούμε νέες καταλήξεις. Σαν τέτοιο, το ηθικό θέαμα έχει τη δυνατότητα της δημιουργίας ενός εξωτερικού – σαν μια ψευδαίσθηση. Αυτή δεν είναι η παραίσθηση του να πιστεύεις πως έχει δημιουργήσει ένα εξωτερικό, αλλά μια ψευδαίσθηση που δίνει κατεύθυνση και κίνητρο που μπορεί να σε οδηγήσει εκεί.

Θα δώσω ένα παράδειγμα του ιδανικού ηθικού θεάματος, ένα που να περιλαμβάνει όλες τις παραπάνω ιδιότητες. Δε μπορώ. Δεν υπάρχει. Το ιδανικό ηθικό θέαμα είναι το ίδιο σαν όνειρο: κάτι στο οποίο να δουλεύεις και να περπατάς προς αυτό. Οι προοδευτικοί έχουν πολύ περπάτημα να κάνουν. Πρέπει να το κάνουμε αυτό με τα πόδια μας στο έδαφος, με καθαρή αντίληψη του πραγματικού (και φανταστικού) εδάφους. Αλλά πρέπει επίσης να ονειρευτούμε, γιατί χωρίς όνειρα δεν ξέρουμε προς τα πού περπατάμε.

Αν

Του Κώστα Λιβιεράτου

ΑΝ μπορούσαμε να σταθούμε για μια στιγμή στην αόρατη γραμμή που χωρίζει μα και συνδέει τα όνειρα και τα πράγματα, ίσως να βλέπαμε από κει την κοινωνία και την ιστορία να ανοίγονται σε ανεξάντλητες δυνατότητες και την αριστερά –σαν ένα πειραματικό εργαστήρι ριζοσπαστικών στρατηγικών, ιδεών και πρακτικών– να αναδύεται μέσα από το βάθος του χρόνου και να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Θα εμφανίζονταν τότε κάποιες υποθέσεις με κρίσιμες συνέπειες:

ΑΝ οι αριστεροί τολμούσαν να ομολογήσουν αυτό που οι περισσότεροι φευγαλέα διαισθάνονται, ότι η μεγάλη επανάσταση μπορεί να μην έρθει ποτέ, άρα το ζήτημα είναι τι γίνεται εδώ και τώρα· αν μπορούσαν να συλλάβουν τις μικρές επαναστάσεις στην καθημερινή ζωή, στην παραγωγή και την κατανάλωση, στη δουλειά και τη σχόλη, στην οικονομία αλλά και τον πολιτισμό·

ΑΝ συνειδητοποιούσαν ότι η αριστερά δεν είναι μόνο διαδικασίες, προγράμματα και στόχοι αλλά επίσης μύθοι και τέχνες, τελετουργίες και τρόπος ζωής, κι ότι, αντί να αναλώνονται ως αυτοανακηρυγμένη πρωτοπορία σε προετοιμασίες για κάτι που όλο έρχεται αλλά ποτέ δεν φτάνει, μπορούν να αναλάβουν πιο μεστές, οριζόντια σχεδιασμένες και αυτόφωτες δράσεις, σε ζωντανή επαφή με τον κόσμο γύρω τους·

ΑΝ αντί να συντηρούν ως πρότυπο τον αγωνιστή πλήρους απασχόλησης (που είναι οριακά το επαγγελματικό στέλεχος), ενθάρρυναν τη σκόρπια δύναμη των πολλών, δηλαδή τη δικτύωση σε οργανώσεις και κινήματα ανθρώπων διατεθειμένων να προσφέρουν τον λίγο αλλά πολύτιμο χρόνο τους και την επαγγελματική ή κοινωνική τους εμπειρία και δεξιότητα…

Ιγκλέσιας: Τζέρεμι, καλώς ήρθες στη μάχη ενάντια στη λιτότητα!

Η εκστρατεία σπίλωσης του Κόρμπιν έχει ήδη αρχίσει. Και πάλι ακούμε τις ίδιες προσβολές που άκουσε η ελληνική κυβέρνηση και που οι Podemos ακούσαμε επίσης. Ακούμε και το ίδιο είδος συγκατάβασης στις προειδοποιήσεις ότι το μόνο που θα καταφέρει ο Κόρμπιν, είναι να αποτελέσει μια φωνή αντιπολίτευσης που ποτέ δε θα κυβερνήσει. Κι όμως, σε όλη την Ευρώπη γινόμαστε ολοένα και πιο δυνατοί. Καλώς ήρθες Τζέρεμι.

* Άρθρο του Πάμπλο Ιγκλέσιας, επικεφαλής των Podemos, στον Guardian

Από το TVXS

Τι έκπληξη, τι περίεργο και τι ειρωνεία το ότι ένα μεγάλο μέρος των μέσων ενημέρωσης συγκρίνει τον βετεράνο των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, με τους Podemos. Τι είναι αυτό που κάνει το νέο ηγέτη ενός παλιού πολιτικού κόμματος, που ίδρυσαν τα βρετανικά συνδικάτα, να έχει κοινά στοιχεία με ένα κίνημα που γεννήθηκε μόλις πριν από 18 μήνες στην Ισπανία; Ουσιαστικά ένα πράγμα: Η αποτυχία του σοσιαλφιλελεύθερου «τρίτου δρόμου». 

Λέγεται συχνά για το κόμμα μου, ότι αντιπροσωπεύει το κίνημα των indignados, των αγανακτισμένων. Δεν είναι λάθος αλλά είναι μόνο η μισή εξήγηση. Αυτό το κίνημα στην Ισπανία αποτελεί έκφραση της αποτυχίας του νεοφιλελευθερισμού, της πολιτικής ιδεολογίας που κατέστρεψε την κοινωνική πρόνοια, τη βιομηχανία και τα συνδικάτα, που παρήγαγε κερδοσκοπικές φούσκες και κατανάλωση με βάση το χρέος και αποδείχτηκε ανίκανη να προσφέρει αποδεκτές λύσεις, όταν η χρηματοπιστωτική κρίση επιτάχυνε την καταστροφή των δημόσιων υπηρεσιών καθιστώντας πιο φτωχούς τόσο την εργατική όσο και τη μεσαία τάξη. Όταν η κρίση χτύπησε την Ισπανία, το Σοσιαλιστικό κόμμα PSOE, που παραδοσιακά ταυτίζονταν με το κράτος πρόνοιας, ήταν στην κυβέρνηση και δεν μπόρεσε να παράσχει μια εναλλακτική λύση.

Μονομερείς Ενέργειες όταν τους συμφέρει: Η Γερμανία καταργεί μονομερώς τη συνθήκη Σένγκεν και Κλείνει τα Σύνορα της

http://tvxs.gr/

Ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας Τόμας Ντε Μεζιέρ ανακοίνωσε πως η Γερμανία θέτει προσωρινά εκτός ισχύος τη συνθήκη Σένγκεν στα συνορα με την Αυστρία ώστε να εμποδίσει τη συνεχώς αυξανόμενη ροή προσφύγων που φτάνουν στη Βαυαρία μέσω της Αυστρίας. Λίγη ώρα νωρίτερα ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είχε ανακοινώσει πως είχε τηλεφωνική επικοινωνία με την Άνγκελα Μέρκελ και συμφώνησαν «να κρατήσουν ανοιχτά τα σύνορα μεταξύ των χωρών-μελών, χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη και περισσότερη αλληλεγγύη στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης».

Με την απόφασή της η Γερμανία καταργεί μια θεμελιώδη αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ελεύθερη μετακίνηση εντός Ευρώπης. Υπενθυμίζεται πως η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ είχε εξαπολύσει σφοδρή κριτική στη Βρετανία, όταν ο πρωθυπουργός της χώρας Ντέιβιντ Κάμερον είχε ζητήσει τον περιορισμό στη ελεύθερη μετακίνηση πληθυσμών εντός ΕΕ, απειλώντας με Brexit. Τότε η Μέρκελ είχε επισημάνει πως «θεμελιώδεις αρχές της Ευρώπης δεν μπορούν να τροποποιηθούν». 

Μέσα σε δύο εβδομάδες 63.000 πρόσφυγες έφθασαν στο Μόναχο, από τους οποίους περίπου 13.000 μόνο το Σάββατο. «Αυτή τη στιγμή η Γερμανία επαναφέρει προσωρινά τους μεθοριακούς ελέγχους στα εσωτερικά σύνορα (της ΕΕ). Το επίκεντρο (των ελέγχων) θα είναι αρχικά τα σύνορα με την Αυστρία», είπε ο Γερμανός υπουργός Μεζιέρ, επιβεβαιώνοντας σχετικά δημοσιεύματα που είχαν δει νωρίτερα το φως της δημοσιότητας. «Ο στόχος των μέτρων αυτών είναι να περιοριστεί η εισροή στη Γερμανία και να επανέλθουμε σε τακτικές διαδικασίες όταν μπαίνουν άνθρωποι στη χώρα» δήλωσε, προσθέτοντας ότι αυτό είναι αναγκαίο και για λόγους ασφαλείας.

Για να μη χαθούν οι μίζες

Του mitsos175.

«Θέλω, χωρίς να το εκμεταλλεύομαι πολιτικά, να σας δώσω τη γενική μας κατεύθυνση. Είμαστε υπέρ των επενδύσεων. Και να σας πω ότι για τη συγκεκριμένη επένδυση, εμείς θέλουμε να προχωρήσει, θέλουμε να ξεκινήσει. Πολύ περισσότερο αφού υπάρχουν και οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Θεωρούμε αδιανόητο να διώξουμε άλλη μια επένδυση από την Ελλάδα, η οποία φέρνει τόσες θέσεις εργασίας. Όλοι μιλάνε για δουλειές, όλοι λένε ότι η ανεργία είναι πολύ υψηλή και ότι ο μόνος τρόπος για να μειωθεί είναι οι επενδύσεις. Και όλοι αυτοί που μιλάνε υπέρ του ανέργου, διώχνουν τις επενδύσεις και αυξάνουν την ανεργία».

«Αυτό, δυστυχώς, είναι ένα γεγονός το οποίο το ζείτε και εσείς πολύ περισσότερο από τον οποιοδήποτε άλλο Έλληνα. Θέλω, λοιπόν, να εκπέμψω το μήνυμα -και σε εσάς και προς όλους- ότι δεν είναι προεκλογική εξαγγελία -γιατί το λέμε χρόνια ότι πιστεύουμε στις επενδύσεις- ότι μόλις γίνουμε κυβέρνηση θα ξαναλειτουργήσει όπως πρέπει η επένδυση για να φέρει θέσεις εργασίας. Είναι "πιστεύω" μας. Είναι δέσμευσή μας. Και για αυτό ακριβώς σας λέω ότι αυτή η δέσμευση θα υλοποιηθεί μετά τις 20 Σεπτεμβρίου»

Έτσι ξηγιέται ο Βαγγέλας, εκλεκτός του Μπόμπολα, διάδοχος του Σαμαρά στη γαλάζια συμμορία.

Πράγματι γλύφει καλύτερα το Μπόμπολα. Αφήστε το Σταύρο δεν τραβάει, ξεχάστε τον Αλέξη είναι ερασιτέχνης μαφιόζος, ψηφίστε τη γαλάζια συμμορία, να μη μείνει δέντρο όρθιο.

Ρούντολφ

Του Αύγουστου Κορτώ

1987 

Στην πυλωτή της πολυκατοικίας μας, ουρανοκατέβατος, έχει εμφανιστεί ο Ρούντολφ: ένα ημίαιμο λυκόσκυλο, φιλικό, καλοσυνάτο και παιχνιδιάρικο παρά τις κακουχίες της αδέσποτης ζωής του. Το όνομά του το ’χει σκαρφιστεί η μάνα μου, που την περίοδο εκείνη διαβάζει την αυτοβιογραφία του Νουρέγιεφ. 

Τον ίδιο καιρό στο σπίτι μας έχει αρχίσει η βασιλεία της Κακάμπας, μιας σιαμέζας καλομαθημένης και μοναχοκόρης, που όσες φορές έχουμε δοκιμάσει να τη συμφιλιώσουμε με τον Ρούντολφ, τον έχει κάνει κοτλέ απ’ τις νυχιές (αν και ο μεγαλόσωμος σκύλος, καθότι αγγελικού χαρακτήρα, δεν της έχει κάνει την παραμικρή αγριάδα). 

Ωστόσο τα μεσημέρια, μόλις γυρνάω απ’ το σχολείο, κλείνουμε το γατί στην κρεβατοκάμαρα με το κουρδιστό της ποντίκι και μπάζουμε τον Ρούντολφ -που περιμένει καρτερικά έξω απ’ την πόρτα μας- σαν παράνομο εραστή, και τον αφήνουμε να αλωνίσει για κανένα μισάωρο, ενώ συγχρόνως η Κατερίνα τον ταΐζει με φανατισμό εφάμιλλο της Λωξάνδρας. 

Την ανιδιοτέλεια της αγάπης θα μου την διδάξει στα οχτώ μου χρόνια αυτό το υπέροχο ζώο: σε κάθε μου ποδηλατάδα στη Νέα Παραλία θα τρέχει γαβγίζοντας πανευτυχής στο κατόπι μου, σε κάθε καβγά με τα γειτονόπουλα πάνω στο παιχνίδι θα στέκεται δίπλα μου βλοσυρός, και στο άκουσμα της φωνής μου θα μεταμορφώνεται σ’ έναν σίφουνα χαράς – κι όλα αυτά χωρίς να απαιτεί την παραμικρή ανταμοιβή. 

«Και να ξαποστείλουμε τους κακομούτσουνους»…

Του Θόδωρου Ντρίνια

Δεν είναι εύκολο να θυμηθεί κάποιος πότε ξανά οι Έλληνες οδηγήθηκαν στις κάλπες με τέτοια παντελή έλλειψη ελπίδας. Η απερχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πρόλαβε και κατέστρεψε όχι μόνο ό,τι ελάχιστο είχαν αφήσει όρθιο οι προηγούμενοι μνημονιακοί σε επίπεδο οικονομίας αλλά και την αίσθηση που είχε διαμορφωθεί σε ένα μεγάλο τμήμα του λαού ότι «κάτι θα γίνει, θα δεις» και θα χαλαρώσει η μέγγενη της εξάρτησης από τα μνημόνια και τους δανειστές.

Η πρόσφατη τηλεμαχία των πολιτικών αρχηγών και το όλο αξιοθρήνητο επίπεδο της προεκλογικής αντιπαράθεσης επιβεβαιώνουν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο αυτό το βαθύ αίσθημα απελπισίας και ανημπόριας. Η ουσιαστική αλαλία τόσο αυτών που θέλουν να μας (ξανα)κυβερνήσουν – είτε σαν κύριος κορμός είτε σαν κυβερνητικές τσόντες (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ συν ο απών αλλά ορμητικά ερχόμενος από τη λούμπεν γωνίτσα του Λεβέντης) – όσο και η πλήρης ανυπαρξία πραγματικού σχεδίου εξόδου από την κρίση από τους υπόλοιπους (ΚΚΕ, ΛΑ.Ε), τίποτα καλό δεν προοιωνίζονται για μετά τις εκλογές, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα. Ο ελληνικός λαός πηγαίνει στις κάλπες για τρίτη φορά μέσα σε 8 μήνες εν μέσω ενός ανατιναγμένου οικονομικού, κοινωνικού και γεωπολιτικού τοπίου, με το χειρότερο δυνατό πολιτικό προσωπικό, χωρίς κινήματα στη βάση της κοινωνίας και με καμένες όλες τις εφεδρείες που πίστευε ότι διέθετε. Θα πρέπει να είναι αθεράπευτα αισιόδοξος κάποιος για να πιστεύει ότι η συγκεκριμένη κάλπη θα δώσει λύσεις άλλες από αυτές που έχει ήδη δρομολογήσει η Μέρκελ, τη συνεπικουρία του θιάσου που μας κυβέρνησε για 7 μήνες.Είναι φανερό ότι αν κάποιος προχωρήσει στην παραπάνω εκτίμηση δεν έχει άλλη λύση μπροστά στις κάλπες από το άκυρο, το λευκό ή την αποχή καθώς αυτή η επιλογή αποτυπώνει πιο καθαρά από ποτέ την αναντιστοιχία ανάμεσα στις ανάγκες της πατρίδας και του ελληνικού λαού και την υπαρκτή κατάσταση των πολιτικών υποκειμένων που ζητούν την ψήφο μας. Βέβαια, η πλειοψηφία των συμπολιτών μας, είτε από συνήθεια είτε από υποχρέωση, θα βρεθεί στην κάλπη και θα επιλέξει κάποιο ψηφοδέλτιο τελικά. Αυτοί που θα το κάνουν έχουν παρ’ όλα αυτά τη δυνατότητα να τιμωρήσουν παραδειγματικά αυτούς που θέλουν να μας κυβερνήσουν, με δύο τρόπους.

Οταν το αίμα θα πάρει φωτιά

Στάθης

Η Ευρωπαϊκή Ενωση χύνει αίμα. Στο εσωτερικό της. Και γύρω της. Προκαλεί, συμμετέχει στους πολέμους κι επωφελείται απ’ αυτούς. Ταξικούς πολέμους στο εσωτερικό της, ιμπεριαλιστικούς πολέμους παντού αλλού. Λεηλατεί χώρες, προκαλεί μετακινήσεις πληθυσμών (που θυμίζουν πλέον τις μεταναστεύσεις της ύστερης αρχαιότητας, που υπέσκαψαν τη Ρώμη), δολοφονεί αυτούς τους πληθυσμούς καθ’ οδόν κι εν τέλει προσπορίζεται άφθονο υποπρολεταριάτο.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση αλλάζει - καταστρέφει τις αστικές δημοκρατίες και επιβάλλει διά της διευθυνόμενης ελεύθερης αγοράς την οικονομική φρίκη. Στην Ελλάδα έχει φορέσει γύψο τα μνημόνια, ενώ σε άλλες χώρες, προχωρημένες όπως η Φινλανδία, η Ευρώπη καταργεί γιορτές και αργίες, μειώνει τις ετήσιες άδειες κι αυξάνει τον ημερήσιο εργάσιμο χρόνο - κι όλα αυτά (και άλλα) χάριν της ανταγωνιστικότητας.

Ανταγωνιστικότητας εν σχέσει προς κάποιες άλλες χώρες, που, με τη σειρά τους, για να ανταγωνιστούν τη Φινλανδία θα καταργήσουν τα βαφτίσια (θα παίρνουμε όλοι έναν αριθμό) και τις κηδείες (τσουπ στον ομαδικό τάφο και τέλος - κοστίζει λιγότερο)...

Ενας διαρκής διαγωνισμός ανταγωνισμού προς τα κάτω εις όσα αφορούν το επίπεδο ζωής των λαών, μια διαρκήςκάθοδος στον Αδη. Η Ευρώπη αλλάζει «χωρίς να κοιτάζει τη δική μας μελαγχολία», αλλά κοιτάζοντας πώς θα μας βγάλει το λάδι. Λάδι απ’ τον εργαζόμενο, λάδι απ’ τον άνεργο, λάδι απ’ τον συνταξιούχο - βρόμικο λάδι, μούργα!..

«Ει δε Σύρος, τι το θαύμα;»

Παντελής Μπουκάλας 

Πάνε χρόνια τώρα. Σε ταξί. Από το ραδιόφωνο, ανάμεσα στις υπόλοιπες ειδήσεις, ακούγεται κάτι για την Αραβική Ανοιξη. «Μόνο εμείς δεν κάνουμε τίποτα», ακούω τον ταξιτζή, μεσογειακή θωριά, μάλλον να μονολογεί παρά μου απευθύνεται. Τα ελληνικά του, χωρίς τίποτε το ξενικό στην προφορά τους, υπαγόρευσαν το ερώτημά μου: «Εμείς; Εδώ; Στην Ελλάδα;». «Οχι. Εμείς εκεί. Στη Συρία. Στην πατρίδα μου», απαντά, δίνοντας με λίγες λέξεις τη γεωγραφία της πίκρας του. Προσπάθησα να τον πείσω, ξένος εγώ και μακρινός, πως η Ιστορία δεν έχει αφήσει απέξω τη Συρία και πως η τυραννία του Ασαντ θα βρει τους τιμωρούς της. Επέμενε. «Οχι. Δεν ξέρεις. Οι μισοί είμαστε φοβισμένοι κι οι άλλοι μισοί βολεμένοι. Και πολλοί φεύγουν. Οπως εγώ». Δεν είχα πολλά να προσθέσω.

Μπορεί να γύρισε στην πατρίδα του ο Σύρος ταξιτζής, για να πολεμήσει για την ελευθερία της, όταν ξέσπασε ένας εμφύλιος που ακόμα κρατάει, φονικότατος, και τόσο πλουτοφόρος για τις χώρες που εμπορεύονται («νομίμως» και εκνόμως) όπλα. Και να μπλέχτηκε έπειτα στον εμφύλιο μες στον εμφύλιο, με αντικαθεστωτικούς εναντίον αντικαθεστωτικών, τη μια φυλή ή φατρία κατά της άλλης, και με το αίμα να προκαλεί μια μέθη πολύ βαρύτερη από τη μέθη οποιασδήποτε ουσίας. Κι ίσως να ξαναπήρε τον δρόμο της προσφυγιάς, με την απελπισία μοναδικό εφόδιό του πια, όταν η βαρβαρότητα του Χαλιφάτου απέδειξε καλοκάγαθα τα λεγόμενα θηρία. Κι όταν η εδώ βασιλεύουσα μικρόνοια κήρυσσε από τηλεοράσεως πως η έξοδος των μυρίων έγινε επειδή οι άνθρωποι αυτοί, πένητες «ιδιοκτήτες» μιας γυμνής, γυμνότατης ζωής, πήραν το ρίσκο της προσφυγιάς δελεασμένοι τάχα από τα προσκλητήρια του ΣΥΡΙΖΑ· και όχι επειδή τους καταδίωκαν οβίδες, χημικά και μαζικές εκτελέσεις μπροστά στην κάμερα, σκηνοθετημένες από τη φασιστική μανία του «Ισλαμικού Κράτους».

Εισβολή στην Υεμένη! Στα ΜΜΕ καμία φωτογραφία από τα 3.000 παιδάκια που δολοφονήθηκαν ως απόψε...

Του Νίκου Κλειτσίκα

Στρατιωτική εισβολή στην Υεμένη... 3.000 παιδιά δολοφονήθηκαν και τα ΜΜΕ των τραπεζιτών και των πολυεθνικών δεν έχουν δημοσιεύσει ούτε μία φωτογραφία!

Δυνάμεις της Σαουδικής Αραβία, του Κατάρ, των Αραβικών Εμιράτων και του Μπαχρέιν, με την υποστήριξη της Αλ Κάιντα εισέβαλαν στην Υεμένη.

Αεροπορικοί βομβαρδισμού, βαρύ πυροβολικό, τανκ σπέρνουν το θάνατο. Δυνάμεις εξοπλισμένες από την “πολιτισμένη” δύση, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους “δανειστές” της πατρίδας μας!

Οι δυνάμεις εισβολής προχωρούν με στόχο την πρωτεύουσα της χώρας και η γενοκτονία είναι ήδη γεγονός.

Η εγκατάλειψη της Ιρανικής πρεσβείας από το διπλωματικό προσωπικό, είναι η βασική ένδειξη πως η σφαγή δεν θα μπορεί να συγκριθεί, παρά με την κόλαση.

Οι φωτογραφίες που στέλνουν οι κάτοικοι της Sanaa, κραυγάζουν για το έγκλημα. Φωτογραφίες που δεν δημοσιοποιούν τα ΜΜΕ. Καμία φωτογραφία ενός από τα 3.000 παιδιά που έχουν δολοφονήσει οι εγκληματίες των μοναρχικών δικτατορικών καθεστώτων, σε πλήρη συνεργασία και συντονισμό με τους φονιάδες της Αλ Κάιντα. Ο λαός της Υεμένης βιώνει την “αποκάλυψη” και η συνωμοσία των “πολιτισμένων” της Ευρωπαϊκής Ένωσης... βάρβαρο έγκλημα!

Τι υποκρισία...

Σκηνοθέτησαν τη φωτογράφιση του μικρού από τη Συρία, που πνίγηκε στα τουρκικά παράλια, για να τρομοκρατήσουν συναισθηματικά τη διεθνή κοινή γνώμη και να δείξουν ως ένοχο τον νόμιμα εκλεγμένο πρόεδρο της Συρίας Άσαντ και κρύβουν τη γενοκτονία του λαού της Υεμένης. 

Αντιδράσεις από την Αριστερά στη Γερμανία για τις ιδιωτικοποιήσεις και τo «άνοιγμα» της Fraport

Αντιδράσεις υπάρχουν στη Γερμανία όσον αφορά στο θέμα της ταχείας ιδιωτικοποίησης μέρους της κρατικής περιουσίας από την Ελλάδα, με παραχώρηση 14 αεροδρομίων στη Fraport.

Αναλυτικότερα, σε δημοσίευμα της Deutsche Welle αναφέρεται ότι η Fraport βρίσκεται πίσω από κάθε πτυχή της λειτουργίας του διεθνούς αεροδρομίου της Φρανκφούρτης στο κρατίδιο της Έσσης.

Ο χριστιανοδημοκράτης πρωθυπουργός του κρατιδίου της Έσσης, Φόλκερ Μπούφιερ, χαιρετίζει το άνοιγμα της Fraport στην Ελλάδα, διότι, όπως αναφέρει, μια τέτοια κίνηση ενισχύει τη θέση και του ίδιου του γερμανικού αερολιμένα διεθνώς. Ομοίως βλέπει το όλο θέμα και ο επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών στην τοπική βουλή, Τόρστεν Σέφερ Γκούμπελ.

Οι εκπρόσωποι των Πρασίνων στο κοινοβούλιο της Έσσης βλέπουν το θέμα από μία κάπως διαφορετική σκοπιά, καταλήγοντας όμως στο συμπέρασμα ότι οι επενδυτικές δραστηριότητες της Fraport στην Ελλάδα συμφέρουν εν τέλει και την τοπική κοινωνία της Έσσης και για έναν επιπρόσθετο λόγο. Σύμφωνα με τον βουλευτή των Πρασίνων Φρανκ Κάουφμαν το επενδυτικό άνοιγμα της Fraport θα οδηγήσει στην αποσυμφόρηση της εναέριας κυκλοφορίας πάνω από το γερμανικό κρατίδιο και ειδικότερα πάνω από την πόλη της Φραγκφούρτης, που επιβαρύνεται ήδη αρκετά.

Ο λευκός άνδρας σ’ εκείνη τη φωτογραφία

Τρέχουν στις τηλεοθόνες οι εικόνες του παγκοσμίου πρωταθλήματος στίβου. Αδύνατον να μην δω την τελειότητα των χειρονομιών, την ένταση των κορμιών, την ολοκληρωτική αυτοσυγκέντρωση αυτού που υπέφερε χρόνια προπονήσεων και παραιτήσεων γι αυτή την στιγμή.

Γυναίκες και άνδρες στο αποκορύφωμα της φυσικής φόρμας, που αγκαλιάζονται δίχως προβλήματα αντιπαλότητας, δίχως να δίνουν σημασία στις διαφορές του χρώματος στο δέρμα (στην Αϊτή, την περίοδο της εξέγερσης του 1803, απαριθμούνταν επίσημα 64, όλες αυστηρότατα ρατσιστικές οι μεν προς τις δε….), σε σημείο να αντηχεί χαστούκι στο πρόσωπο η εισβολή των τηλεειδήσεων που μας δείχνουν πνιγμένα κορμιά ή να ασφυκτιούν στα καμιόνια, σε πολλές αποχρώσεις του χρώματος (λευκών συμπεριλαμβανομένων, διότι ιρακινοί, κούρδοι, σύριοι, κλπ, κατά βάθος είναι ινδοευρωπαίοι όπως εμείς »αυτόχθονες» ιταλοβλάκες… ή ελληνοβλάκες, θα έλεγα εγώ ο μεταφράζων).

Ο πραγματικός κόσμος όπου κατοικούμε είναι πολύ λιγότερο πολιτισμένος. O »συναγωνισμός» πολύ λιγότερο ευγενής, διότι το διακύβευμα δεν είναι ένα μετάλλιο (και μια οικονομική ηρεμία που μπορεί να φτάσει μέχρι τον αληθινό πλουτισμό), όμως το mors tua, vita mea, ο θάνατός σου η ζωή μου. Φτιαγμένος από χώρους, πεποιθήσεις, σύνορα, που θα ήθελαν να διαιωνιστούν.

Ζούμε σε κόσμο όπου εμπορεύματα και κεφάλαιο »πρέπει» να κυκλοφορούν ελεύθερα, υπό την προϋπόθεση πως δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο τα ανθρώπινα όντα. Εκτός εάν έχουν ένα πορτοφόλι αρκετά γεμάτο. Η παγκόσμια αδελφοσύνη των σπορ συχνά είναι αυθεντική και ως εκ τούτου πανέμορφη; όμως σκεπάζει μια παγκόσμια πραγματικότητα αντίθετη. Που πρέπει να ξεπεραστεί δια συγκρούσεων.

Συγκλονιστικό: Ζώα πενθούν τον θάνατο αγαπημένου τους

Ο θάνατος και το πένθος δεν είναι μόνο… ανθρώπινα «προνόμια».

Στο ζωικό βασίλειο έχει αποδειχθεί ότι τα ζώα έχουν συναισθήματα και πολλές φορές υποφέρουν όπως οι άνθρωποι για το χαμό ενός δικού τους αγαπημένου.

Οι φωτογραφίες και τα βίντεο που ακολουθούν αποτελούν την πλέον περίτρανη απόδειξη, ότι τα ζώα πενθούν και θρηνούν το θάνατο ενός αγαπημένου τους «προσώπου».
Δείτε βίντεο και φωτογραφίες:

Αστυνομική βία στο λιμάνι της Μυτιλήνης

Όπως μεταδίδει η απεσταλμένη της «Εφ.Συν.» στη Μυτιλήνη, Ντίνα Δασκαλοπούλου, τις πρώτες πρωινές ώρες δυνάμεις καταστολής επιτέθηκαν με γκλομπ, εντελώς αναίτια, σε μετανάστες και πρόσφυγες που βρίσκονται επί μέρες εγκλωβισμένοι στο νησί.

Ιστορίες προσφύγων όπως τις αφηγήθηκαν σε αυτούς που τους προσφέρουν φαγητό και ανθρωπιά

Η Σαπφώ και οι βομβαρδισμοί στο Χαλέπι

Αν με ρωτούσε κάποιος τι με συγκλόνισε αυτό το καλοκαίρι, θα του έλεγα δύο φωτογραφίες. Και οι δύο απεικονίζουν το ίδιο βασικό θέμα. Το προσφυγικό. Αλλά δείχνουν δύο εντελώς διαφορετικές διαστάσεις. Η μία είναι η φωτογραφία του μικρού Aylan. Του 3χρονου Σύριου που το άψυχο σώμα του ξεβρασμένο στα τουρκικά παράλια και έμελλε να γίνει το σύμβολο για μια παγκόσμια κινητοποίηση με ένα απλό αίτημα: Είναι άνθρωποι. Και είναι καλοδεχούμενοι στο μέλλον που ψάχνουν. Το σύνθημα στο twitter ήταν #KiyiyaVuranInsanlik (humanity washed ashore ή Η ανθρωπιά ξεβράστηκε στην ακρογιαλιά). Ο κόσμος δεν έδειξε καμία ανθρωπιά σε αυτό το παιδί και σε χιλιάδες άλλα.

Όμως υπάρχουν και άνθρωποι που δείχνουν. Και έρχομαι στη δεύτερη φωτογραφία. Εκείνη της Σάντρας Τσιλιγκερίδου. Που αποτυπώνει σε μια και μόνο εικόνα όλη την έννοια της ανθρωπιάς: Μια σφιχτή αγκαλιά, για να ζεστάνει έναν άνθρωπο που χαροπάλευε επί 13 ώρες στα νερά του Αιγαίου.

Σε όλες αυτές τις εικόνες που βλέπουμε στα ελληνικά νησιά και στα βόρεια σύνορα έχει συμβεί και κάτι ελπιδοφόρο. Η αλληλεγγύη στην πράξη. Από οργανώσεις που βλέποντας την ανθρωπιστική κρίση, τρέχουν να βοηθήσουν. Δύο από αυτές είναι η «Κοινωνική Κουζίνα: Ο άλλος άνθρωπος» και η«Αγκαλιά».

Το έργο της Κοινωνικής Κουζίνας έχει παρουσιαστεί ξανά στηνHuffPost Greece. Δραστηριοποιείται 4 χρόνια τώρα και το τελευταίο διάστημα είχαν μεταφερθεί στην Μυτιλήνη. Έμειναν 25 ημέρες και τώρα θα πάνε ξανά. Έχουν μοιράσει μέχρι τώρα πάνω από 20.000 μερίδες φαγητό.

Η Αγκαλιά από την άλλη μετρά πολλά χρόνια προσφοράς στη Λέσβο. 10 για την ακρίβεια. Ψυχή της Αγκαλιάς ο παπά Στρατής, που μαζί με άλλους 3 τοπικούς εθελοντές στο χωριό Καλλονή, βοηθά τους πρόσφυγες από το 2007. Ο παπά Στρατής έφυγε από την ζωή την περασμένη Τετάρτη. Αυτό που έχει αφήσει πίσω του όμως είναι ανεκτίμητο. Μια Αγκαλιά που είναι ακόμη ανοιχτή για όλους αυτούς που έχουν ανάγκη.

Τι είπε ένας τρόφιμος ψυχιατρείου για τη φωτογραφία του πνιγμένου Αϊλάν

Ένας φίλος ψυχίατρος πόσταρε στο Facebook την ανάρτηση της Ιλντα Νταλί, η οποία είναι νοσηλεύτρια σε ψυχιατρική κλινική. Είναι ό,τι καλύτερο μπορείτε να διαβάσετε. Χωρίς κραυγές, χωρίς περιττά επίθετα. Μόνο οι σκέψεις ενός ανθρώπου που ξεχνάει ακόμα και ότι πήρε τα φάρμακά του και το όνομα της νοσηλεύτριας που τον προσέχει.

Αυτός ο άνθρωπος κάνει χώρο στο κρεβάτι του για κάποιον πρόσφυγα, ενώ όλοι οι υπόλοιποι παρακολουθούμε σοκαρισμένοι τον μικρό Αϊλάν και ψάχνουμε να βρούμε τι φταίει και βουρκώνουμε και τελικά αδιαφορούμε. Και δεν κάνουμε χώρο για κανέναν – ούτε καν στο κρεβάτι μας…

Το παραθέτω ως έχει:

Kαθομαι στο γραφειο με ανοιχτο τον υπολογιστη και μπαινει ενας τροφιμος για να μου ζητησει τα φαρμακα του που ειχε ξεχασει πως τα ηπιε. περναει η εικονα του νεκρου παιδιου στην παραλια και ακολουθει ο παρακατω διαλογος: 

-τι ειναι αυτο? 

-ενα παιδι 

-γιατι δεν το σηκωνουν? θα πνιγει 

Που να σε κρύψω γιόκα μου να μη σε φθάνουν οι κακοί..

Γράφει ο Παναγιώτης Κεΐσογλου

Σε σένα μιλάω πολιτισμένε ευρωπαίε που δεν ήθελες τους βρωμιάρηδες μετανάστές από τη Συρία πέρυσι στο Σύνταγμα γιατι σου χαλάγανε τον κιτσοστολισμό της πλατείας, σε σένα που δέχεσαι να βυθίζουν τα πλοία με τα γυναικόπαιδα ανοιχτά της Ιταλίας και είσαι χαρούμενος γι’ αυτό, σε εσένα που δεν θέλεις να κατσει το παιδί σου στο ίδιο θρανίο με το μαυρακι που "δεν ξέρουμε τι κουβαλάει”, σε σένα τραγικέ υπάνθρωπε φίλαγες το χέρι καθε χρυσαυγίτη για να ξεβρωμίσει ο τόπος. Αυτές οι εικόνες ας μη σε σοκάρουν γιατί είναι και δικό σου αλλά δυστυχώς και δικό.... μου έργο..

"Σκληρές εικόνες” λένε τα δελτία ειδήσεων. Αυτές οι σκληρές εικόνες, που δεν είναι απλώς σκληρές, είναι εικόνες που δείχνουν ότι τα ζώα είναι ανώτερα από ορισμένα δίποδα με ανθρωπόμορφη όψη, έχουν κατορθώσει να σκληρύνουν τα μάτια και τις ψυχές των ανθρώπων που τις προσπερνούν κάνοντας share στο facebook ή γράφοντας, καλή ώρα όπως και του λόγου μου, ένα κειμενάκι βαθυστόχαστο, μια μπούρδα δηλαδή. Και σε λίγα λεπτά άλλο ένα παιδάκι θα έχει πνιγεί. Δυστυχώς έχουμε γίνει σκληρόπετσοι, διότι τα μάτια μας πλέον έχουν συνηθίσει και η ψυχή το ίδιο. Αυτό ήταν, 3 λεπτά ασχολήθηκα και τέλος... Το είδα και αυτό... Πάμε για την επόμενη "σκληρή εικόνα" που θα αφομοιωθεί και αυτή από τα μάτια και τη ψυχή.

Να χαρώ εγώ τον δυτικό πολιτισμό μας, τα οργανομένα ευρωπαϊκά μας κράτη, αυτά που για να σώσουν μια τράπεζα συνεδριάζουν επί 24ώρου αλλά μπροστά στην εικόνα ενός νεκρού τρίχρονου αγοριού δήθεν σοκάρονται αλλά το ξεπερνάνε με μια απλή και δακρύβρεχτη ανακοίνωση. Και όλοι εμείς που τώρα δηλώνουμε σοκαρισμένοι από τις φωτογραφίες πνιγμένων παιδιων, ας μην κλαίμε και ας μην απορούμε που πήγε η ανθρωπιά και η αγάπη. Ας κλείσουμε τα μάτια για να μην βλέπουμε. Και για να εξιλεωθούμε ίσως πάμε και καμιά κουβερτα ως ένδειξη αλληλεγγύης για να μας δει ο κόσμος και μετα να κλειστούμε ξανά στο αποστειρωμένο καβούκι μας.

Ανταποδίδοντας την επίσκεψη

Πιτσιρίκος

Οι ορδές των προσφύγων και των μεταναστών από τις ασιατικές και αφρικανικές χώρες μπουκάρουν από παντού στην Ευρώπη, η οποία δεν μπορεί να τους σταματήσει. 

Πολλοί Ευρωπαίοι αγωνιούν για τα όσα θα προκαλέσει στις χώρες τους και στη ζωή τους η άφιξη εκατομμυρίων μεταναστών και προσφύγων. 

Καλό θα ήταν οι πολίτες της Ευρώπης να διαβάσουν την Ιστορία των χωρών τους. 

Πολλές ευρωπαϊκές χώρες ήταν αποικιοκρατικές δυνάμεις και ρήμαξαν επί αιώνες τις χώρες από τις οποίες προέρχονται οι σημερινοί πρόσφυγες και μετανάστες. 

Δεν είναι κανένα μυστικό πως ο πλούτος της Ευρώπης οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη λεηλασία των χωρών από τις οποίες έρχονται οι μετανάστες και οι πρόσφυγες. 

Και από αυτό τον πλούτο -που στερήθηκαν οι πολίτες των χωρών αυτών- επωφελήθηκαν οι Ευρωπαίοι πολίτες και οι χώρες τους. Ας μην ψάχνουμε λοιπόν για αθώους και ανήξερους. 

Πριν από τη σημερινή «εισβολή» μεταναστών και προσφύγων στην Ευρώπη, είχαν προηγηθεί πολλές άλλες εισβολές – εξαιρετικά αιματηρές και θανατηφόρες- στις χώρες αυτών των ανθρώπων.

Άνθρωποι και ποντίκια

Getting away with it, all messed up, τhat’s the living

James

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κάθε ζώο όταν βρίσκεται αντιμέτωπο με εχθρό έχει δύο επιλογές, fighting or fleeing, μάχη ή φυγή, πολεμάει ή την κοπανάει.

Όμως ο άνθρωπος, από τότε που ξεκίνησε να “χει κάτι ανθρώπινο, είχε τρεις στρατηγικές για ν” αντιμετωπίσει τον εχθρό του:

Τον πολεμά, τον αποφεύγει ή τον κάνει φίλο.

Καμία απ” αυτές τις στρατηγικές δεν είναι αρκετά αποτελεσματική, έτσι ο κόσμος συνεχίζει να είναι γεμάτος εχθρούς.

Όμως ποια απ” τις τρεις είναι η καλύτερη λύση;

~~

Όλοι οι άνθρωποι κατάγονται απ” τους homo που έφυγαν, μετανάστευσαν από την Αφρική στην Ασία κι από “κει σε ολόκληρο τον πλανήτη, ακόμα και στο πιο μακρινό νησί του Ειρηνικού. Μόλις τα τελευταία 10.000 χρόνια οι sapiens εγκαταστάθηκαν, έφτιαξαν πόλεις.

Μα κι απ” αυτές συνέχισαν να εξαπλώνονται, να φεύγουν, παντοτινοί νομάδες, ή -τουλάχιστον- να ονειρεύονται μια μικρή απόδραση το καλοκαίρι.

Το μαγικό και η θρησκεία είναι τρόποι φυγής. Πέρα απ” τις προσευχές και τον διαλογισμό, που σε κάνουν να «ξεφεύγεις», υπάρχει και το απόλυτο holiday resort, ο Παράδεισος, μακριά απ” τα προβλήματα και τις κακουχίες της πραγματικότητας.

Οι άνθρωποι παίρνουν ουσίες που τους βοηθάνε να «φεύγουν», από τότε που συνειδητοποίησαν ότι ο κόσμος είναι σκληρός ή/και βαρετός. Μανιτάρια και αλκοολούχα ποτά, ρίζες και κάνναβη, μουχλιασμένοι σπόροι και εκχυλίσματα, δεν υπάρχει κανένας πολιτισμός που να μην είχε το δικό του τριπάκι (η οποία λέξη προέρχεται απ” το trip, το ταξίδι).