Tρεις Πατριάρχες της Συρίας, χαστουκίζουν την υποκρισία της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας, http://nikosklitsikas.gr/

Τρεις φωτισμένοι ιεράρχες παραδίδουν μαθήματα πολιτισμού και δημοκρατίας στους νέο-αποικιοκράτες της δύσης. Με μια έκκληση, σε γλώσσα απλή και κατανοητή, λένε τα πάντα με λόγια που αγγίζουν την καρδιά του κάθε πολίτη αυτού του κόσμου. Λένε, όσα θα έπρεπε να λένε και να πράττουν οι πολιτικοί.

Αποκαλύπτουν την πολιτική σκοπιμότητα της δήθεν "μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας", της γερμανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης: Aυτή η Ευρώπη, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τη χιτλερική Γερμανία...

Ταυτόχρονα δείχνουν με την έκκληση άρσης του δολοφονικού εμπάργκο εναντίον του λαού της Συρίας, την "φτώχεια" κι υποτέλεια των δικών μας θρησκευτικών ταγών (Βαρθολομαίος, Ιερώνυμος), που για πέντε ολόκληρα χρόνια επίθεσης και σφαγών του λαού της Συρίας (με περισσότερους από 2.000.000 εκατομμύρια Ελληνορθόδοξων), όχι μόνον δεν πρόσφεραν κάποια βοήθεια, αλλά δεν τόλμησαν να κάνουν μια έστω υποκριτική δήλωση συμπάθειας και συμπαράστασης.

Δώσε πόνο Ισλανδία και ας μην νιώθουμε

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,

Στη χώρα μας γίνεται συχνά αναφορά από τα ΜΜΕ, στο θαύμα της Ιρλανδίας ή της Πορτογαλίας.

Μιλάνε για θαύματα σε δυο χώρες, όπου στην πρώτη μετανάστευσε το 8% του πληθυσμού της και στην δεύτερη οι εξώσεις έχουν πάρει δραματικές διαστάσεις, ενώ το ιδιωτικό χρέος έχει κυριολεκτικά απογειωθεί.

Δεν μιλάνε όμως ποτέ για την Ισλανδία και η εξήγηση είναι πολύ απλή.

Δεν είναι υπέρ των συμφερόντων των αφεντικών τους να μάθουμε τι έκανε η Ισλανδία, όταν βρέθηκε στην ίδια θέση με μας (βασικά βρέθηκε σε ακόμα χειρότερη, αλλά μικρή σημασία έχει αυτό).

Θα προσπαθήσω να πω κάποια πράγματα, χωρίς βέβαια να μπορώ να τα καλύψω όλα.

Προσπάθησα, επίσης, να τα περιορίσω, αλλά δεν μπορώ να αφιερώσω πολύ ώρα σε ένα κείμενο, οπότε ζητώ συγγνώμη αν είναι δύσπεπτο.

Α) Η μεγάλη ιστορία:

Το ιδιωτικό χρέος στην Ισλανδία έφτασε στο δυσθεώρητο 200% του ΑΕΠ της το 2003.

Ακόμα και τα επόμενα χρόνια, η φρενίτιδα των Ισλανδών ήταν μνημειώδης.

Μέχρι που φτάσαμε στην παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία χτύπησε και την Ισλανδία το 2008.

Ένοχοι οι Σακκάς - Σεϊσίδης. Αρνήθηκαν τις κατηγορίες τους

Σε ποινή φυλάκισης 33 μηνών και 32 μηνών κατά συγχώνευση καταδικάστηκαν ο Κ. Σακκάς και ο Μάριος Σεϊσίδης αντιστοίχως για αδικήματα που αφορούσαν στη σύλληψή τους.

Το Β' Αυτόφωρο Τριμελές έκρινε ένοχους τους δύο αναρχικούς για τις πράξεις της αντίστασης κατά της αρχής, της πλαστογραφίας και της κλοπής. Οι δύο αναρχικοί Μάριος Σεϊσίδης και Κώστας Σακκάς συνελήφθησαν στις αρχές Αυγούστου στη Λακωνία, όταν επιχείρησαν να αποφύγουν μπλόκο της αστυνομίας. Οι κατηγορίες που τους βάραιναν είναι αυτά της κλοπής (αφορά στο αυτοκίνητο με το οποίο κυκλοφορούσαν στην περιοχή της Λακωνίας), της πλαστογραφίας ( αφορά στις ταυτότητες και τις πινακίδες κυκλοφορίας), της αντίστασης κατά της αρχής, της ψευδούς ανωμοτί κατάθεσης και δύο παραβάσεων του ΚΟΚ.

Η εισαγγελέας του Β' Αυτόφωρου Τριμελούς, κατά την αγόρευσή της, ζήτησε την καταδίκη και των δύο για τα αδικήματα που τους αποδόθηκαν. Υποστήριξε ότι θα πρέπει να αθωωθεί ο Μάριος Σεϊσίδης μόνο για τα πταίσματα που αφορούν στο ΚΟΚ, καθώς δεν οδηγούσε το αυτοκίνητο. Πράγματι, νωρίτερα ο ίδιος ο Κ. Σακκάς κατά την απολογία του είπε πως εκείνος ήταν στη θέση του οδηγού.

Αρνήθηκαν τις κατηγορίες τους

Στη δικαστική αίθουσα τα μέτρα ασφαλείας ήταν δρακόντια, ενώ η ακροαματική διαδικασία για τους Μ. Σεϊσίδη και Κ. Σακκά ήταν μαραθώνια.

Τζιλ Στάιν: Οι ΗΠΑ έχουν και… αριστερή υποψήφια πρόεδρο

Μα ποια είναι επιτέλους αυτή η Τζιλ Στάιν; 

Τις τελευταίες εβδομάδες το όνομά της ακούγεται συνέχεια ακόμη και στα συστημικά αμερικανικά media που μέχρι τώρα δεν είχαν βήμα για εκείνη. 

Ο λόγος είναι ότι μέσα σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα αναδείχτηκε σε σοβαρή απειλή για την Χίλαρι Κλίντον υπό το σύνθημα, «Τζιλ, όχι Χιλ». 

Η Τζιλ Στάιν είναι η υποψήφια του Πράσινου Κόμματος των ΗΠΑ για το οβάλ γραφείο. Και δεν απειλεί τη Χίλαρι Κλίντον επειδή υπάρχει πιθανότητα να εκλεγεί πρόεδρος αλλά επειδή οι ψηφοφόροι του Μπέρνι Σάντερς δείχνουν να στρέφονται σε εκείνη, μετά την ήττα του στις εσωκομματικές εκλογές των Δημοκρατικών. 

Η Τζιλ Στάιν είναι ρωσο-εβραϊκής καταγωγής, γιατρός, οικολόγος και πολύ ενεργή ακτιβίστρια. Μάλισταπροέρχεται από τους κόλπους των Δημοκρατικών τους οποίους εγκατέλειψε το 1998 όταν το Κονγκρέσο - με πλειοψηφία τότε τους Δημοκρατικούς - κατήργησε το νόμο για τη διαφάνεια στη χρηματοδότηση των προεκλογικών εκστρατειών. 

Ρίο 2016: Εικόνες ντροπής δίπλα στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις! Περίοδος... εκπτώσεων λόγω Ολυμπιακών Αγώνων - Εκδίδονται ακόμα και 9χρονα παιδιά

- Χιλιάδες γυναίκες εκδίδονται δίπλα στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις 

- Εκπτώσεις για την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων έχουν επιβάλλει οι 

προαγωγοί 

- Εκδίδονται ακόμα και 9χρονα κορίτσια τα οποία οι προαγωγοί αγοράζουν από τις πάμφτωχες οικογένειές τους 

Πίσω από την... χρυσόσκονη και τα λαμπερά φώτα των Ολυμπιακών Αγώνων, σχεδόν πάντα, σε όσες πόλεις έχουν φιλοξενήσει τη διοργάνωση, κρύβεται μια καθημερινότητα μουντή που δεν έχει καμία σχέση με όσα φτάνουν στους δέκτες των τηλεοράσεων των δισεκατομμυρίων θεατών.

Η αντίθεση της εικόνας που μεταδίδεται με την πραγματικότητα, σπάνια έχει την απόκλιση που συναντά κανείς στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Κι αν στις υπόλοιπες πόλεις που φιλοξένησαν τους αγώνες, η καθημερινότητα έστω και για λίγο, πάγωσε δεν συμβαίνει το ίδιο και στην Βραζιλία. Εκεί, δίπλα ακριβώς από τις εγκαταστάσεις που διεξάγονται οι αγώνες συνεχίζει να λειτουργεί αδιάκοπα και η... σκοτεινή πλευρά της πόλης.

Άλλωστε μόλις πριν λίγες μέρες, η αστυνομία σκότωσε 3 μέλη συμμοριών που εικάζεται ότι διοικούν τη ζωή στις φαβέλες, έπειτα από ανταλλαγή πυροβολισμών στο βόρειο κομμάτι του Ρίο. Στους δρόμους της πόλης βρίσκονται ούτε λίγο, ούτε πολύ 85 χιλιάδες βαριά οπλισμένοι άνθρωποι των δυνάμεων καταστολής.

14 Αυγούστου 1954: Απόψε σκοτώσαν τον Πλουμπίδη…

Ο Νίκος Μπογιόπουλος 

Φορούσε μαύρο κοστούμι και άσπρο πουκάμισο. Ήταν ντυμένος σαν να πήγαινε σε γιορτή. Γύρω στις 5 το πρωί, πριν ακόμα ξημερώσει, κατεβαίνει από το αυτοκίνητο. Ο τόπος που είχε επιλεγεί ήταν η Αγία Μαρίνα, στο Δαφνί. Περνώντας δίπλα από τους δημοσιογράφους, δεμένος ακόμα με τις χειροπέδες, κοντοστέκεται. Τους χαιρετά.

«Γεια σας παιδιά. Μπράβο, όλο νιάτα βλέπω μπροστά μου. Σας εύχομαι καλή σταδιοδρομία, να “στε πάντα καλά. Βλέπετε εγώ σε λίγο φεύγω με ψεύτικες και άδικες κατηγορίες. Το Κόμμα μου, το ξέρω, θα βρει την αλήθεια και θα με δικαιώσει».

Λίγες ώρες αργότερα, οι εφημερίδες φέρνουν στην Αθήνα την είδηση: «Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ, αντιμετώπισε με απόλυτον ψυχραιμίαν τας σφαίρας του αποσπάσματος (…) δεν εδέχθη ούτε να κοινωνήση, ούτε να του δέσουν τους οφθαλμούς του»…

Ηταν 14 Αυγούστου 1954. Πριν από ακριβώς 61 χρόνια. Ο Νίκος Πλουμπίδης, ο φλογερός επαναστάτης, ο αλύγιστος κομμουνιστής, ο «κόκκινος δάσκαλος», ο διανοούμενος του λόγου και της πράξης, πέφτει νεκρός. Δολοφονημένος από το εκτελεστικό απόσπασμα της αμερικανοκρατίας και της ντόπιας πλουτοκρατίας.

Γιατί οι Ολυμπιακοί δεν αποτελούν πλέον μήλον της Eριδος

Σαματάς Μηνάς

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες (ΟΑ) του Ρίο το σύνθημα που επικρατεί είναι «Ολυμπιακοί Αγώνες για ποιους;». Από το 2012 για οικονομικούς κυρίως λόγους πολλές πόλεις αποσύρουν τις υποψηφιότητές τους για τη διοργάνωση μελλοντικών ΟΑ. Ετσι η Ρώμη αποσύρθηκε το 2012 για τους Θερινούς Αγώνες 2020, αν και είναι ξανά υποψήφια για τους Αγώνες 2024. Το 2014 η Στοκχόλμη απέσυρε την υποψηφιότητά της για τους Χειμερινούς ΟΑ του 2022 και ακολούθησαν η Κρακοβία (Πολωνία), το Λβιβ (Ουκρανία), το Οσλο, το Μόναχο και το Σεν Μόριτζ - Νταβός. Το 2015 ματαιώθηκε η υποψηφιότητα της Βοστώνης και κατόπιν δημοψηφίσματος και του Αμβούργου για την Ολυμπιάδα του 2024. Ας τεκμηριώσουμε πολύ συνοπτικά τους κυριότερους λόγους για τους οποίους οι σημερινοί ΟΑ έπαψαν να είναι το μήλον της εριδος και με δυσκολία πλέον αναλαμβάνεται η διοργάνωσή τους.

Το δυσθεώρητο κόστος διοργάνωσης και ο φόβος τρομοκρατικών επιθέσεων είναιοι βασικοί λόγοι που κάνουν ασύμφορη και μη ελκυστική την ανάληψη των ΟΑ ακόμη και από πόλεις πλουσίων χωρών όπως οι σκανδιναβικές, η Γερμανία και η Ελβετία. Απαιτούνται πολλά δισεκατομμύρια για τη διοργάνωση της μεγαλύτερης αθλητικής φιέστας του πλανήτη: οι Αγώνες της Αθήνας το 2004 κόστισαν γύρω στα 13 δισ. ευρώ, χωρίς αυτό να έχει ακόμη επίσημα εκτιμηθεί. Μόνο η ασφάλεια κόστισε 1,5 δισ. δολάρια, εξαπλάσια από τους Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000. Βέβαια το κόστος αυτό εξακοντίστηκε όχι μόνο λόγω τρομοκρατικής απειλής αλλά και από τις μίζες της Siemens προς τα κυβερνητικά πολιτικά κόμματα για την εξασφάλιση του συμβολαίου του περιβόητου συστήματος ασφάλειας C4I που δεν λειτούργησε, αν και κόστισε γύρω στα 260 εκατ. ευρώ, καθώς επίσης και από τους «λευκούς ελέφαντες», δηλαδή «βαριά» ολυμπιακά έργα που αποδείχθηκαν άχρηστα μετά τους Αγώνες. οι επόμενοι ΟΑ του Πεκίνου κόστισαν περίπου 12 δισ. δολάρια, του Λονδίνου 16,5 δισ. δολάρια και στο Σότσι της Ρωσίας το εκπληκτικό 51 δισ. δολάρια. Εφέτος στο Ρίο έχει προβλεφθεί ένα αρχικό κόστος 14,4 δισ. δολαρίων που έχει ήδη ξεπεραστεί έχοντας προκαλέσει κοινωνική αναταραχή.

«Ή θα χάσετε ή θα πεθάνετε»...

Ο θρυλικός ποδοσφαιρικός αγώνας του θανάτου, όπου η ανυπότακτη ουκρανική ομάδα Στάρτ διέλυσε την Ναζιστική παρά το τελεσίγραφο. Ελάχιστοι επέζησαν μετά το ματς...

Καλοκαίρι του 1941. Ο πλανήτης έχει παραδοθεί για τα καλά στις φλόγες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Στην Ευρώπη οι δυνάμεις του Χίτλερ προελαύνουν ;και το Σεπτέμβριο της ίδια χρονιάς καταλαμβάνουν ένα σημαντικό κέντρο της Σοβιετικής Ένωσης: την πόλη του Κιέβου.

Ο τερματοφύλακας της Ντιναμό που αρνήθηκε στο αφεντικό του να μετακινηθεί σε φιλογερμανική ομάδα

Η ιδεολογία του και η αγάπη για την πατρίδα δεν του επέτρεπε να γίνει έρμαιο στα χέρια των Ναζί.

Ο τερματοφύλακας της Ντιναμό Κιέβου, Νικολάι Τρούσεβιτς δεν πειθόταν στις προτροπές του αφεντικού του, Γκέοργκ Σβετσόφ, να αλλάξει ομάδα και να γίνει μέλος της φιλογερμανικής ποδοσφαιρικής ομάδας Ρουχ, που είχε συγκροτήσει.

Ο ίδιος ήξερε ότι χρωστούσε πολλά στον Σβετσόφ καθώς τον είχε σώσει από το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Νταρνίτσα, όταν οι Γερμανοί είχαν συλλάβει αυτόν κι άλλους χιλιάδες Ουκρανούς.

Χαρίλαος Φλωράκης: «Στις δύσκολες στιγμές, συμβουλεύομαι το μαξιλάρι.»

Συνέντευξη στον Γιώργο Δουατζή

Σεπτέμβριος 1989

Τα αυτοβιογραφικά πορτρέτα των πολιτικών αρχηγών του Γιώργου Δουατζή, εμφανίζονται για πρώτη φορά σε μορφή κειμένου στο Fractal, ώστε να μείνουν ως ιστορικά ντοκουμέντα στους Έλληνες και κυρίως στους μελετητές της ιστορίας μας, που αναζητούν αρχειακό υλικό.

Αποτελούν πλήρη και ακριβή απομαγνητοφώνηση των τηλεοπτικών εκπομπών, οι οποίες γυρίστηκαν τον Σεπτέμβριο 1989 και προβλήθηκαν από την ΕΡΤ τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Οι τρεις ηγέτες Ανδρέας Παπανδρέου (1919 – 1996) προέδρος του ΠΑΣΟΚ, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (1918 – ) προέδρος της Νέας Δημοκρατίας, και Χαρίλαος Φλωράκης (1914 – 2005) Γενικός Γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ, ήταν οι κυρίαρχοι της πολιτικής ζωής του τόπου, σε μία άκρως ταραγμένη πολιτική περίοδο, την επονομαζόμενη -κυρίως από τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ- Βρώμικο ΄89.

- Γεννηθήκατε πού;

- Γεννήθηκα στο Παλιοζογλώπι. Αυτό ήταν ένα είδος θέρετρο τα μετέπειτα χρόνια, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους. Παλιά όμως, ήταν ένα χωριό που εκεί μόνιμα ζούσαν οι κάτοικοι και μάλιστα το χαρακτηριστικό είναι ότι οι κάτοικοι αυτού του χωριού, οι περισσότεροι, ιδιαίτερα οι γυναίκες, δεν είχαν δει Τούρκο στα μάτια τους, γιατί όταν έκαναν οι Τούρκοι επιδρομές από κάτω από τον κάμπο, κατέφευγαν επάνω στα βουνά, στις σπηλιές, όπου ζούσαν μια-δυό μέρες, ξαναγύριζαν οι Τούρκοι κάτω στη βάση τους και επανέρχονταν. Σ’ αυτό το χωριό, λοιπόν, γεννήθηκα, αλλά είμαι γραμμένος στο Ζογλώπι στη Ραχούλα. Εκεί ο πατέρας μου είχε μια ξυλαποθήκη στην Καρδίτσα και έμενε με τη μάνα μου και τα άλλα τα αδέλφια μου και την αδελφή μου.

Σλ. Μιλόσεβιτς: Η αθώωση δεν έγινε ούτε ένα μονόστηλο

Πώς ο Σλ. Μιλόσεβιτς που χαρακτηρίστηκε «χασάπης των Βαλκανίων» και δικαιώθηκε στη Χάγη έγινε θύμα της δυτικής προπαγάνδας

«Είναι εγκληματίας πολέμου», «προκάλεσε γενοκτονία στη Βοσνία», «είναι φονιάς, είναι ο χασάπης των Βαλκανίων». Αυτοί δεν είναι παρά μερικοί μόνο από τους δεκάδες χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιήθηκαν απροκάλυπτα από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης της Δύσης, για τη δαιμονοποίηση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς· ενός απολύτως δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη, μιας χώρας στην οποία περισσότερα από 20 πολιτικά κόμματα λειτουργούν απολύτως ελεύθερα σεβόμενα τους νόμους και το Σύνταγμα. Ενας ηγέτης τον οποίον όμως οι μεγάλες δυνάμεις της Δύσης με «μακρύ χέρι» το ΝΑΤΟ επιθυμούσαν και κατάφεραν τελικά να τον βγάλουν από τη μέση με απώτερο σκοπό τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας - που ενωμένη μάλλον δεν βόλευε τα δυτικά γεωπολιτικά σχέδια αποσταθεροποίησης των Βαλκανίων.

Τελικά ο «εγκληματίας πολέμου» Μιλόσεβιτς, ο οποίος σύρθηκε στα διεθνή δικαστήρια «για να πληρώσει για τη γενοκτονία στη Βοσνία», κρίθηκε αθώος από το Δικαστήριο της Χάγης, αν και ο ίδιος δεν πρόλαβε να χαρεί την απονομή δικαιοσύνης, καθώς πέθανε στο κελί της φυλακής όπου κρατούνταν πριν από 10 χρόνια. Μια είδηση που πέρασε όμως στα «ψιλά» και δεν έπαιξε στο διεθνές δελτίο ειδήσεων.

Στον Μιλόσεβιτς αναφέρθηκε ωστόσο μέσα από μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανάλυσή του το Ron Paul Institute σχολιάζοντας τον τρόπο με τον οποίον ο πρώην πρόεδρος της Σερβίας αρχικά στοχοποιήθηκε, στη συνέχεια δαιμονοποιήθηκε κι εν τέλει εξοντώθηκε από τη Δύση. «Τα τελευταία 20 τόσα χρόνια σχολιαστές νεοσυντηρητικοί και φιλελεύθεροι, αυθεντίες, έχουν να μας πουν σε κάθε δυνατή ευκαιρία ότι ο Μιλόσεβιτς ήταν ένας δικτάτορας και ευθύνεται για τη γενοκτονία στα Βαλκάνια τη δεκαετία του 1990. Η προπαγάνδα του ΝΑΤΟ είπε τα ίδια και σε μια άλλη περίπτωση στο Ιράκ το 2003, με αποτέλεσμα σήμερα στη χώρα να επικρατεί το χάος» τόνιζε η ανάλυση.

Περί ολυμπισμού και αρχαίων ημών προγόνων «Η ολυμπιακή φλόγα,μια θαυμασία ιδέα του Δρος Γκέμπελς»!

Του Γιώργου Μητραλιά

Σε όλους αυτούς που κλαίνε και οδύρονται επειδή «εξαγριωμένοι Βραζιλιάνοι» πολίτες προσπαθούσαν σχεδόν κάθε μέρα να σβήσουν την «ολυμπιακή φλόγα», έχουμε να πούμε δυο πράγματα. Πρώτον, ότι τα ίδια και χειρότερα είχαν συμβεί στην πρώτη λαμπαδηδρομία του 1936 όταν –διορατικοί, όπως αποδείχτηκε- Τσέχοι πολίτες πετροβολούσαν τους γερμανόφωνους λαμπαδηδρόμους που διέσχιζαν τη χώρα τους, καθώς ήταν φανερό ότι η διαδρομή που ακολουθούσαν διέγραφε τα όρια του μεγάλου Τρίτου Ράιχ που θα γινόταν εφιαλτική πραγματικότητα τέσσερα χρόνια αργότερα. Και κατόπιν, ότι περιμένουμε εδώ και δεκαετίες με αδημονία τη στιγμή που αυτή η φλόγα θα σβήσει οριστικά και αμετάκλητα! Γιατί; Μα, απλούστατα επειδή «η ολυμπιακή φλόγα» είναι «μια θαυμάσια ιδέα του Δρος Γκέμπελς», όπως σωστά διαπίστωνε ο τίτλος του ολοσέλιδου άρθρου της «ημετέρας» Εστίας τον Αύγουστο του 1936…

Λοιπόν, ποιοι αρχαίοι ημών πρόγονοι, ποιες παρθένες ιέρειες, ποιες ιερές φλόγες και άλλα τέτοια «αρχαιοπρεπή» παραμύθια της Χαλιμάς; (1) Όλα αυτά που σύσσωμο το ελληνικό κράτος και το πολιτικό του προσωπικό, μαζί και οι 9 στους 10 επίσημοι διανοούμενοί του, μάς έχουν μάθει να πιστεύουμε ότι μας έρχονται κατευθείαν από την αρχαιότητα, γιορτάζουν φέτος μόλις την 80η επέτειο των γενεθλίων τους! Ήταν λοιπόν τέλη Ιουλίου του 1936, και λίγο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών του θριαμβεύοντα ναζισμού στο Βερολίνο, όταν στις ελληνικές εφημερίδες διαβάζαμε τα εξής αρχαιόπληκτα, πατριωτικά και επικολυρικά, που εξάλλου ελάχιστα διαφέρουν από τα αντίστοιχα τωρινά:

Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ- ΕΤΣΙ ΝΙΚΗΣΑΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!! ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ Η ΑΝΔΡΕΙΑ !!! ΤΟ ΕΚΑΝΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ!!!

Οι Εβραίοι εκαλλιέργησαν τη γη της πίστης. Οι Έλληνες εκαλλιέργησαν τη γη της γνώσης.

Οι εβραίοι ήσαν δήμιοι, οι έλληνες ήταν οι δικαστές.

Οι εβραίοι ήσαν αδίσταχτοι, οι έλληνες ήσαν ευγενικοί.

Για αυτό και νίκησαν οι εβραίοι τους έλληνες.

Εχρησιμοποίησαν σαν όπλο τους βέβαια το χριστιανισμό, 

ένα νόθο και μυσαρό παρασάρκωμα του σώματος τους, από τους ίδιους απόβλητο, 

και αφάνισαν την ωραία Ελλάδα. Ότι δεν εκατάφερε η ανδρεία, το κατάφερε ο δόλος!!!

ΤΟΥΣ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ; 

..Να μας πούνε δηλαδή, αν έχουνε ακουστά τα ονόματα:

Εμπεδοκλής, Αναξίμανδρος, Αριστόξενος ο Ταραντινός,

Διογένης ο Λαέρτιος, Αγελάδας, Λεύκιππος, Πυθαγόρας

ο Ρηγίνος, Πυθέας

που στον καιρό μας σημαίνουν αντίστοιχα

Αϊνστάιν, Δαρβίνος, Μπετόβεν, Έγελος, Μιχαήλ Άγγελος,

Μαξ Πλάνκ, Ροντέν, Κολόμβος.

Να μας μιλήσουν για κάποιους όρους σειράς και βάσης,

όπως σφαίρος στον Εμπεδοκλή,

κενό στο Δημόκριτο, εκπύρωση στον Ηράκλειτο,

μηδέν στον Παρμενίδη, κατηγορία στον Αριστοτέλη,

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν χωρίς να αντιληφθούν τι είναι η ζωή

Όταν συζητώντας, ανακαλύπτεις νέους ορίζοντες, αποκομίζεις πλούτο γνώσης, συναισθημάτων και μια γλυκιά γεύση για τη ζωή.

Ο πατέρας Φιλόθεος Φάρος, είναι ένας πεφωτισμένος κληρικός, θεολόγος και ψυχοθεραπευτής.

Έχει συγγράψει πάνω από δέκα βιβλία με κύρια θέματα τη ζωή του ανθρώπου, τον έρωτα, τον θάνατο και το πιο σημαντικό είναι ότι καταφέρνει με λόγια ψυχής να αφυπνίζει συνειδήσεις.

Η ελληνική κοινωνία νοσεί βαθιά, μπορεί να γιατρευτεί πάτερ και πώς;

Νομίζω ότι αυτό που απαιτείται είναι αλλαγή ήθους. Έχουμε δημιουργήσει ένα ήθος τις τελευταίες, τρεις ή τέσσερις, δεκαετίες το οποίο δεν είναι λειτουργικό, είναι ανθρωποκτόνο. Ο μέσος άνθρωπος έχει υιοθετήσει αυτό το ήθος και δεν έχει επίγνωση του γεγονότος ότι αυτό καταστρέφει την ζωή του και γενικότερα την κοινωνία. Ένα από τα χαρακτηριστικά αυτού του ήθους είναι ότι είναι αρκετά ατομικιστικό. Ο άνθρωπος πιστεύει ότι εξυπηρετεί το συμφέρον του όταν ενδιαφέρεται μόνο για αυτό και αδιαφορεί για οποιονδήποτε και οτιδήποτε άλλο. Νομίζει ότι έτσι κάνει το καλύτερο για τον εαυτό του, όμως αυτό είναι πλάνη, είναι απάτη δεν λειτουργούν έτσι τα πράγματα, ο κόσμος είναι μια ενότητα. Εάν ο διπλανός μου δεν είναι καλά, αργά η γρήγορα δεν θα είμαι και εγώ καλά.

Η σημερινή βασική αιτία της κρίσης έχετε αναφέρει ότι είναι η ‘χρεοκοπία των αξιών’.

Η μέρα του Γιάννη… MADE IN GREECE!

Ο Γιάννης άρχισε την ημέρα του νωρίς βάζοντας το ξυπνητήρι του (MADE IN SWITZERLAND) για τις 6 το πρωί…

Σηκώθηκε από το κρεβάτι του (MADE IN SWEDEN)

Έφτιαξε τον καφέ του (PRODUCED IN BRAZIL)

Ξυρίστηκε με την ηλεκτρική του μηχανή (MADE IN GERMANY)

Έβαλε αποσμητικό (MADE IN BELGIUM)

Φόρεσε το πουκάμισό του (MADE IN TURKEY),

τα jeans με φίρμα (MADE IN SRI LANKA) ,

κάλτσες (MADE IN EGYPT),

παπούτσια (MADE IN ITALY).

Έφτιαξε τα αυγά του στην καινούρια ηλεκτρική κουζίνα (MADE IN KOREA)

ΕΦΑΓΕ ΛΙΓΟ ΤΥΡΙ GOUDA ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ KAI ΜILNER ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

ΜΑΖΙ ΜΕ ΛΟΥΚΑΝΙΚΟ ΦΡΑΚΦΟΥΡΤΗΣ, ΚΑΙ ΤΟΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ.

ΜΕΤΑ ΔΥΟ ΜΗΛΑ ΧΙΛΗΣ, ΕΝΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ.

Έριξε μία ματιά στο laptop του (MADE IN JAPAN)

Ήλεγξε τα emails του κοιτάζοντας συγχρόνως το ρολόι του (MADE IN TAIWAN).

Μετά κλείδωσε την πόρτα (MADE IN CANADA),

Πατέρας Φιλόθεος Φάρος: Οτιδήποτε δεν έχει την ποιότητα της αµφιβολίας είναι επικίνδυνο

Κάθοµαι απέναντί του µε αφέλεια µικρού παιδιού. «Τι είναι ο Θεός, πάτερ; Τον έχετε συναντήσει; Η αιωνιότητα υπάρχει; Η ευτυχία;». Και ο 85χρονος πατέρας Φιλόθεος Φάρος απαντά µε γλώσσα αφοπλιστικά κατανοητή, ενίοτε αυστηρή και µε πολλή δόση αυτοκριτικής.

Γράφει: Θανάσης Φωτίου

Φωτογραφίες: Aρχείο Σπύρου Στάβερη

Σ’ένα δωµάτιο κάπου στο Παγκράτι, µε λιγοστό φως να µπαίνει από την κουρτίνα που καλύπτει το παράθυρο πίσω του, µιλήσαµε για τον Θεό, την αγάπη, τις σχέσεις των ανθρώπων… Άνθρωπος πνευµατικός - φωνή διαφορετική ο πατέρας Φιλόθεος Φάρος. «Οικτίρµων. Τι ωραία λέξη», µου είπε κάποια στιγµή. «Εγώ, ξέρετε, µεγάλωσα στην Τρούµπα, ο πατέρας µου είχε κουρείο εκεί. Κι είχα την ευκαιρία να γνωριστώ µε τους χασικλήδες και τις πόρνες της περιοχής. Σας διαβεβαιώνω, αγαπητέ µου, πως σ’ αυτούς τους ανθρώπους είδα περισσότερο Θεό απ’ ό,τι σε υποτιθέµενους ευσεβείς. Γιατί είδα ανθρώπους οικτίρµονες. Σπλαχνικούς».

Σε ποια ηλικία γίνατε ιερέας, πατέρα Φιλόθεε; Στα 32 µου.

Γιατί τόσο αργά; Γιατί σπούδαζα.

Και τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε; Είχα µια τάση, ένα ενδιαφέρον από µικρός, το οποίο όµως µού έφυγε στην εφηβεία. Εκεί, γύρω στα είκοσι µου, όταν σπούδαζα πλέον, είδα µια θεατρική παράσταση µε τον Κώστα Μουσούρη και την Έλλη Λαµπέτη, όπου αυτός υποδυόταν έναν επίσκοπο. Αυτό ήταν ένα ερέθισµα η παλιά εκείνη επιθυµία να επιστρέψει…

«Σοβαρός άνθρωπος» στην πολιτική

Του Χρήστου Γιανναρά

Κ​​άποιες συζητήσεις στη Βουλή ή στις κοινοβουλευτικές επιτροπές, τηλεοπτικά μεταδιδόμενες, δίνουν την εντύπωση στον πολίτη ότι διασώζονται ακόμα στο πολιτικό προσωπικό της χώρας περιπτώσεις ανθρώπων σοβαρών. Ας συμφωνήσουμε σε κάποια στοιχειώδη κριτήρια «σοβαρότητας»: Κατορθώνουν να δίνουν στον ακροατή-θεατή τους την αίσθηση ότι είναι έντιμοι και νηφάλιοι. Οτι διαθέτουν ευφυΐα, έστω και μέσου βεληνεκούς. Δεν είναι απαίδευτοι, δηλαδή έχουν επάρκεια γλωσσικής εκφραστικής, άρα και συλλογιστικής ικανότητας (ως γνωστόν: άνθρωπος χωρίς γλώσσα είναι άνθρωπος χωρίς σκέψη, αφού με τη γλώσσα σκεφτόμαστε). Διαθέτουν την αισθητική καλλιέργεια που προϋποθέτει η ενδυματολογική καλαισθησία.

Το πρώτο ερώτημα που γεννιέται από τη θέα αυτών των εξαιρέσεων: Γιατί η όποια ανθρώπινη ποιότητα υπάρχει στα κόμματα κρατιέται στην αφάνεια, δηλαδή αποκλείεται από την τηλεόραση; Γιατί οι «εκπρόσωποι τύπου» των κομμάτων και οι κομματικοί απεσταλμένοι στις τηλεοπτικές εκπομπές είναι, κατά κανόνα, μικρονοϊκοί, μονόχνωτοι, κωμικά δογματικοί, και επιπλέον άγλωσσοι, απαίδευτοι, ακαλαίσθητοι; Δεν έχουν τα κριτήρια οι αρχηγοί και οι επιτελείς των κομμάτων (και των κυβερνήσεων) να διακρίνουν ποιος τύπος «εκπροσώπου» τούς κολακεύει και ποιος τους δυσφημεί;

Μια εξήγηση θα ήταν, ίσως, το μοντέλο ή η συνταγή για «σαρωτικές επιτυχίες» στο πεδίο του εντυπωσιασμού των μαζών, που αποτέλεσαν στη μεταπολίτευση ο Μένιος Κουτσόγιωργας και ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος. Το κουτσαβάκικο ύφος, η αθυροστομία, η αναίδεια και θρασύτητα, το αδίστακτο ψέμα, οι έμμεσες απειλές (τσαμπουκάς), οι χυδαίοι υπαινιγμοί καταξιώθηκαν σαν «όπλα πολιτικής πάλης».

H αγέλη τής κατανάλωσης…

όχι άλλο χρήμα, όχι άλλη «οικονομία», όχι άλλη «σωτηρία», μά μιά τσέπη γυρεύω γεμάτη όνειρα..

Ό έλληνας ζεί και κινείται για το χρήμα, προσβάλλει και προσβάλλεται για το χρήμα βρίζει,περιφρονεί, αγανακτεί, υποφέρει, εξευτελίζει και εξευτελίζεται γι αυτό, αγαπάει σκέφτεται φιλοσοφεί και καθορίζεται αποκλειστικά γι αυτό με λίγα λόγια ή νεοελληνική κοινωνία είναι χρήμα είναι ένα σώμα οργανωμένο στην ύπαρξη του χρήματος και της κατανάλωσης και ευρύτερα προσκολλημένο αυστηρά στην ύπαρξη του κράτους-χρήμα-πολιτισμός του χρήματος καί πολιτισμός της καταναλωτικής «οικονομίας» του χρήματος, πού δεν έχει σημασία αν αυτό λέγεται ευρώ η δραχμή είτε οτιδήποτε άλλο εξυπηρετεί την αναπαραγωγή της ασθενικής και δουλικής της εξέλιξης.

Η προέκταση αυτής της άρρωστης «δεύτερης φύσης»? της ελληνικής κοινωνίας-κράτους είναι ό τρόπος βλέπει τον τόπο αυτό σαν μέσο κέρδους, επικράτησης ή ανάπτυξης του εξελικτικού καρκινικού «αμαξώματος» του ίδιου του έλληνα-κράτους. Καταπατά εξευτελίζει και οικειοποιεί (καί όχι ενσωματώνει) τά πάντα απονοηματοδοτεί απογυμνώνει και καταστρέφει ότι βρίσκεται γύρω και έξω απ αυτόν,την γή την θάλασσα τά πουλιά τά ζώα τά βουνά,τήν άγρια φύση το φινιστρίνι τού ήλιου όταν δύει,το βότσαλο,ακόμα καί την αέναη κίνηση του σύμπαντος,ό έλληνας-πολίτης δεν είναι ένας συμπαντικός πολίτης είναι ένας πολίτης-έρμαιο και σκουπίδι του κοινωνικοπολιτικού μικροοικονομικού και μακροοικοκονομικού βιομηχανικού τρόπου ζωής.

Ο έλληνας-κράτος φοβάται τον θάνατο γιατί δεν ζεί,γιατί αναβάλλει συνέχεια την ζωή του,γιατί φοβάται την εξέγερση, ό έλληνας δεν εξεγείρεται γιατί ακριβώς δεν νοιώθει ότι υπάρχει κάτι για να εξεγερθεί, οί πνευματικές, ψυχικές και βιολογικές λειτουργίες του είναι παγιωμένες στην λειτουργία του τρίπτυχου κατάπτυστου τυραννικού βδελύγματος χρήμα-κράτος-πολιτισμός της κατανάλωσης τής ύλης, δεν παράγει πιά αξίες παρά μόνο οικονομικές και όσες αφορούν το «συμπαντικό του στάτους», την κατοχή κινητών και ακινήτων την «πολεοδομική του ταυτότητα» την «εδαφική του επικράτεια» για εκμετάλλευση, την μπουρδελοποίηση των φυσικών στοιχείων,την χυλοποίηση του ήλιου ακόμα και την τετραγωνοποίηση του νερού.., έτσι,και γι αυτούς και πολλούς άλλους λόγους ποτέ και πουθενά και ειδικά εδώ καμμιά εξέγερση δεν μπορεί νάναι αληθινή και ελπιδοφόρα χωρίς την πνευματική επανάσταση μιάς ομάδας ή ενός λαού πού να μην έχει καταστρέψει προηγουμένως την τυραννική επικράτηση της ύλης και του οργανωμένου καρκινώματος πού λέγεται «σύγχρονη πολιτισμένη βιομηχανική τεχνοκρατική και τεχνολογική κοινωνία».

Οδυσσέας Ελύτης: Δεύτερη ζωή δεν έχει….!

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία;

Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Μούτρα. Νʼ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.

Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σʼ εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.

Η ΜΑΥΡΗ 4Η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1936 ΚΑΙ Ο ΧΑΣΑΠΗΣ ΜΑΝΙΑΔΑΚΗΣ

Με βασιλικό πραξικόπημα ο Ι. Μεταξάς διορισμένος «πρωθυπουργός» υποχρεώνει τη βουλή με την υποστήριξη του παλατιού στις 30 Απρίλη του 1936 να του παραχωρήσει με ψήφισμα απόλυτη ελευθερία κινήσεων. Ο βουλευτής Ηλείας Β. Στεφανόπουλος σημειώνει τότε: «Χρεωκοπήσαμεν ως κοινοβουλευτισμός, εξεπέσαμεν ως συνέλευσις και χάσαμε τον ψυχικόν σύνδεσμο προς τον λαόν. Διότι τι είδους ψυχικός σύνδεσμος είναι δυνατόν να διατηρηθή όταν ο μεν λαός φωνάζει δεν θέλω να με κυβερνήση ο Μεταξάς, ημείς δε αδιαφορούντες του απαντώμεν: Και όμως θα σε κυβερνήσει ο Μεταξάς».

Στις 4 Αυγούστου του 1936, ο Μεταξάς διαλύει τη βουλή και «αναστέλλει» το Σύνταγμα επικαλούμενος λόγους εσωτερικής ασφάλειας και κηρύσσει δικτατορία. Τον Σεπτέμβριο του 1936, προκειμένου η δικτατορία δημοσίευσε το φασιστικής – ναζιστικής έμπνευσης νόμο της περί «διώξεως του κομμουνισμού».

«Άρθρον 1ον. Τιμωρείται δια φυλακίσεως τριών τουλάχιστον μηνών και εκτόπισιν εξ μηνών μέχρι δύο ετών εις τόπον οριζόμενον διά της καταδικαστικής αποφάσεως:

α. Πας όστις εγγράφως, προφορικώς ή καθ’ οιονδήποτε άλλον τρόπον αμέσως ή εμμέσως επιδιώκει την διάδοσιν, ανάπτυξιν και εφαρμογήν θεωριών, ιδεών ή κοινωνικών συστημάτων τεινόντων είς την ανατροπήν του κρατούντος εν τη χώρα κοινωνικού καθεστώτος ή εις την απόσπασιν αυτονόμησιν μέρους της Επικράτειας ως και ο προσηλυτίζων εις τα θεωρίας, ιδέας και τα συστήματα ταύτα καθ’ οιονδήποτε τρόπο.»

Η παρέλαση του παλιού καινούργιου

Μπέρτολτ Μπρεχτ 

Στεκόμουν πάνω σ’ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει, 

μα ερχόταν σα Νέο. Σέρνονταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια 

που κανένας δεν είχε ξαναδεί

Βρομούσε νέες μυρουδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει.

Η πέτρα που πέρασε κατρακυλώντας ήταν η νεότερη εφεύρεση

Και τα ουρλιαχτά από τους γορίλες που βαράγανε τα στήθια τους

Συνθέτανε την πιο μοντέρνα μουσική.

Παντού μπορούσες να δεις τάφους ανοιχτούς που χάσκανε άδειοι 

καθώς το Νέο πλησίαζε την πρωτεύουσα.

Ολόγυρα στέκανε όσοι εμπνέονταν από τον τρόμο, κραυγάζοντας:

Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο, γίνεται και εσείς

νέοι σαν και εμάς! Κι αυτοί που ακούγανε, τίποτα άλλο δεν ακούγανε 

από τις κραυγές τους,

Μα αυτοί που βλέπανε, βλέπανε αυτά που δεν φωνάζονταν.

Έτσι το Παλιό έκανε την εμφάνισή του σε Νέο μασκαρεμένο,

Και έφερε αλυσοδεμένο μαζί του το Νέο να το παρουσιάσει σαν Παλιό.

Το νέο βάδιζε αλυσοδεμένο και ντυμένο με κουρέλια.

Αποκαλύπτονταν τα θεσπέσια μέλη του.

Το καρναβάλι των Ολυμπιακών και ο αποκλεισμός της Ρωσίας…

Σε λίγες μέρες αρχίζει το πλανητικό καρναβάλι των Ολυμπιακών Αγώνων: Καρναβάλι του ανελέητου κερδοσκοπικού ανταγωνισμού των ΥΠΕΡ-εθνικών μονοπωλίων… Θυμάστε αυτόν τον Αθάνατο Φρανκιστή, Χουάν Αντόνιο Σάμαρανγκ; Ήταν ο πιο ωμός, δηλαδή ο πιο «ειλικρινής», από τους Αθάνατους. Δεν έκρυβε την απόλυτη επιρροή των πολυεθνικών στον αθλητισμό.

Αυτό που καθορίζει την «Ολυμπιακή Αγορά» είναι η κυριαρχία των αθλητών-εμπορευμάτων-θεαμάτων και ο μανιασμένος πόλεμος των πολυεθνικών για τον έλεγχο αυτής της «Ολυμπιακής Αγοράς». 

Το συστατικό στοιχείο και ο κινητήριος μοχλός αυτής της εμπορευματικής αγοράς των μονοπωλίων (που αγκαλιάζει ΟΛΟΥΣ τους επιχειρηματικούς κλάδους) είναι η «ντόπα»: Η παραγωγή όλο και πιο εξελιγμένων και ΜΗ ανιχνεύσιμων αναβολικών. 

Και εδώ ακριβώς, στην ΑΓΟΡΑ του ΥΠΕΡ-κέρδους της «ντόπας», ο πόλεμος μεταξύ των πολυεθνικών, για τον έλεγχο της Ολυμπιακής Αγοράς», παίρνει λυσσώδεις διαστάσεις. 

Ο αδυσώπητος αυτός ανταγωνισμός των πολυεθνικών βιομηχανιών είναι που οδηγεί και στην αποκάλυψη κάποιων κρουσμάτων ντοπαρισμένων αθλητών. 

Αυτό που αποκρύβεται επιμελώς είναι τούτο: Ότι το ντοπάρισμα των αθλητών-εμπορευμάτων-θεαμάτων, είναι ο ΓΕΝΙΚΟΣ κανόνας και όχι η εξαίρεση, ΟΧΙ κάποια μεμονωμένα κρούσματα… 

Πουλημένη δημοσιογραφία παντού

Ομολογία Γερμανού δημοσιογράφου για προπαγάνδα που φέρνει πόλεμο…

«Υπήρξα δημοσιογράφος επί 25 χρόνια. Είχα σπουδάσει για να γράφω ψέματα, να προδίδω τις αρχές μου και να μην λέω την αλήθεια στον κόσμο. Βλέποντας όμως τον τελευταίο καιρό πως Αμερικανοί και Γερμανοί προσπαθούν να φέρουν τον πόλεμο στον κόσμο της Ευρώπης, τον πόλεμο με τη Ρωσία, να τον οδηγήσουν σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή… Αποφάσισα να σηκωθώ όρθιος και να πω ότι δεν είναι σωστό εκείνο που έχω κάνει στο παρελθόν:

Να χειραγωγήσω τους ανθρώπους να κάνω προπαγάνδα εναντίον της Ρωσίας. Και δεν είναι σωστό αυτό που έχουν κάνει συνάδελφοί μου στο παρελθόν, επειδή δωροδοκήθηκαν για να προδώσουν τον λαό, όχι μόνο στην Γερμανία, αλλά σ΄ ολόκληρη την Ευρώπη.

Έγραψα αυτό το βιβλίο ‘Bought Journalists‘ (Εξαγορασμένοι δημοσιογράφοι), επειδή φοβάμαι για ένα νέο πόλεμο στην Ευρώπη και δεν μ΄ αρέσει να ζήσουμε αυτή την κατάσταση και πάλι. Επειδή ο πόλεμος δεν έρχεται μόνος του. Υπάρχουν άνθρωποι που σπρώχνουν στον πόλεμο».

Πρόκειται για δήλωση “on camera” του γερμανoύ δημοσιογράφου Udo Ulfkotte, αρχισυντάκτη της μεγάλης κυκλοφορίας γερμανικής εφημερίδας,«Frankfurter Allgemeine». Ο ίδιος, αποκάλυψε ότι είχε εξαναγκασθεί να δημοσιεύσει με την υπογραφή του, εκθέσεις που του είχαν παραδοθεί από μυστικές υπηρεσίες, διακινδυνεύοντας αν αποκαλυφθεί αυτό, να απολυθεί.

Με αφορμή τον Νίκο

Την 1η Αυγούστου 1973, σαν σήμερα, έφευγε από τη ζωή ο Νίκος Ζαχαριάδης. 

Έχουν γραφτεί τόσα. Eχουν ειπωθεί ακόμα περισσότερα. Επιτρέψτε μου μια «μαρτυρία» διαφορετική, «προσωπική».

Ήταν χούντα. Εγώ πιτσιρικάς. Θυμάμαι τον πατέρα μου, όσες φορές το κυνηγητό δεν μεταφραζόταν για μας τα παιδιά στο «λείπει σε ταξίδι για δουλειές», στα συναπαντήματα με τους φίλους του (σσ: όσες φορές δεν «έλειπαν σε ταξίδι για δουλειές»…), στον αποχαιρετισμό, μισοχαμογελώντας, μισοσυνωμοτικά, να πετάνε πότε – πότε ο ένας στον άλλον εκείνη τη φράση: «Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαί σου και διάβαζε πολύ». Τί είναι αυτά που λένε, έλεγα από μέσα μου…

Αργότερα έμαθα ότι ήταν μια φράση που τη μοιραζόταν ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο ιστορικός γραμματέας του ΚΚΕ, με τους συντρόφους του. Ήταν η συμβουλή του, ένα παρασύνθημα, για να κρατηθούν όρθιοι στις φυλακές και στις εξορίες. Αλλά πάλι μου φαινόταν παράξενο: Πώς γίνεται να αγαπάς το κελί σου;… 

Στην πορεία κατάλαβα (νομίζω). Αυτό που λέγανε (νομίζω) ήταν ότι δεν παραιτείσαι ποτέ. Δεν σκύβεις ποτέ. Δεν συνθηκολογείς. Ποτέ. Παίρνεις δύναμη από ό,τι μπορεί να σου δώσει ζωή. Παίρνεις ζωή από την αγάπη για την ίδια τη ζωή. Από την αγάπη για την ομορφιά και το δίκιο. Από την αγάπη για τους ανθρώπους και τον τόπο σου. Ακόμα κι αν για τον τόπο σου, για την προκοπή του, χρειαστεί να ζεις μέσα στο «κελί» σου. Φροντίζεις το «κελί» σου, δεν το παρατάς, δεν απαρνιέσαι τον αγώνα και το όραμα να ξημερώσει το δίκιο στον τόπο σου. Και κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να είσαι παρών και ετοιμοπόλεμος σε αυτό τον αγώνα. Δεν καταθέτεις τα όπλα. Φροντίζεις να συντηρείς τις βιολογικές αντοχές σου, αλλά και τη σπίθα στο μυαλό σου. Αν είναι να γράψεις Ιστορία, να γίνεις μέρος του λαού που θα γράψει τη δική του Ιστορία, πρέπει να σε παίρνουν τα πόδια σου. Και να δουλεύει το μυαλό σου.

Σ. Χόκινγκ: Να ξαναορίσουμε την έννοια του πλούτου και της ιδιοκτησίας

Σε άρθρο του στην εφημερίδα Guardian ο διάσημος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους, που απειλείται από το ρόλο του πλούτου και του χρήματος στη σύγχρονη κοινωνία. 

Ο Χόκιγνκ με αφορμή το Brexit, καλεί σε αλλαγή των θεμελιωδών παραδοχών σχετικά με τον πλούτο, την ιδιοκτησία, το «“δικό μου” και “δικό σου”», μακριά από τον «στενόμυαλο ορισμό του πλούτου και από την αποτυχία μας να τον κατανέμουμε πιο δίκαια, τόσο στο εθνικό επίπεδο, όσο και πέραν των εθνικών συνόρων». 

«Αν δεν συμβεί αυτό δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για τη μακροπρόθεσμη προοπτική του είδους μας […] Πρέπει να μάθουμε να τον μοιραζόμαστε με περισσότερη δικαιοσύνη. Αν το κάνουμε αυτό, τότε δεν υπάρχει κανένα όριο σε εκείνα που οι άνθρωποι μπορούν να επιτύχουν από κοινού», σημειώνει. 

Ολόκληρο το άρθρο:

«Έχουν τα χρήματα σημασία; Μήπως ο πλούτος μας κάνει πιο πλούσιους; Αυτά μπορεί να φαίνονται κάπως περίεργα ως ερωτήματα για έναν φυσικό, όπως είμαι εγώ, αλλά θα προσπαθήσω να απαντήσω πως σχετίζονται. 

Η απόφασή του δημοψηφίσματος της Βρετανίας είναι μια υπενθύμιση ότι όλα συνδέονται μεταξύ τους και ότι, αν θέλουμε να κατανοήσουμε τη θεμελιώδη φύση του σύμπαντος, θα ήταν πολύ ανόητο να αγνοήσουμε το ρόλο που παίζει ο πλούτος και το χρήμα στην κοινωνία μας. 

Ίσως αυτή η νέα υποτέλεια γεννήσει μια νέα εθνική αντίσταση

Της Σμαράγδας Μιχαλιτσιάνου*

«Για πρώτη φορά, ζω σε μια κοινωνία, η οποία δείχνει να 'χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα». 

Ας ευχηθούμε το σχόλιο του Χρόνη Μίσσιου να τσιγκλίσει τη σκέψη όλων εμάς των μελλοθανάτων και επιτέλους να κάνουμε κάτι. Να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για να πάρουμε πίσω της ζωή μας. 

Αυτή την κουβέντα είπε «ο εραστής του ονείρου της κοινωνικής δικαιοσύνης» Χρόνης Μίσσιος δυο χρόνια πριν εγκαταλείψει αυτό τον κόσμο, το Νοέμβριο του 2012. Τη διαβάζω σήμερα και αισθάνομαι μια απέραντη ενοχή να μου καίει τα σωθικά. 

Γιατί δεν αντιδρά η κοινωνία που τα έχει χάσει πια όλα; Γιατί φοβάται το όνειρο; Υπάρχει απάθεια τριγύρω, ενώ γίνονται πράξη τα μέτρα του τρίτου πιο σκληρού μνημονίου, που φέρνει σαρωτικές αλλαγές στη ζωή μας από την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, περικοπές στην υγεία, μείωση του ακατάσχετου ορίου και σταδιακή αύξηση της προκαταβολής φόρου έως αλλαγές στον πτωχευτικό κώδικα και τόσα άλλα, η οργή δεν αφήνεται ούτε καν σαν ψίθυρος να εκδηλωθεί. 

Όχι δεν είναι κάποια επέτειος, απλά ήρθε ο καιρός να ξαναθυμηθούμε τον Χρόνη Μίσσιο για να πάρουμε ανάσες και να νοιώσουμε πια δυνατοί για να αντιμετωπίσουμε τα δυσκολότερα που έρχονται. 

Γιατί καταρρέει η ΕΕ;

Του Απόστολου Διαμαντή

Ένας προφήτης της σημερινής ευρωπαϊκής κρίσης υπήρξε ο Πωλ Βαλερύ. Το 1942 δίνει διαλέξεις στις Βρυξέλλες, στη Λυών και το Μονπελιέ. Ο πόλεμος και η ανάπτυξη του ναζισμού, ως ειδικής γερμανικής συνθήκης, δεν του είναι εντελώς απρόσμενα γεγονότα.

Ήδη από το 1919, στις Επιστολές του, είχε γράψει, με το απαράμιλλο, λαμπερό του στυλ: «Οι μεγάλες αρετές των γερμανικών φυλών γέννησαν περισσότερα δεινά απ’ όσα ελαττώματα δημιούργησε ποτέ η οκνηρία. Είδαμε, με τα ίδια μας τα μάτια, τη συνειδητή εργασία, την πιο στέρεη εκπαίδευση, την πιο σοβαρή πειθαρχία και προκοπή να βρίσκουν εφαρμογή σε τρομερά σχέδια. Τόσες φρικαλεότητες δεν θα ήταν δυνατές χωρίς τόση αρετή. Χρειάστηκε αναμφίβολα πολλή επιστήμη για να σκοτωθούν τόσοι άνθρωποι, να σκορπιστούν τόσα αγαθά, ν’ αφανιστούν τόσες πόλεις μέσα σε τόσο λίγο χρόνο, αλλά χρειάστηκαν εξίσου και ηθικά προσόντα. Γνώση και Καθήκον, είστε λοιπόν ύποπτα;».

Η έντονη προφητικότητα του λόγου του Πωλ Βαλερύ εντυπωσιάζει. Η ιστορική του αίσθηση, λεπτή και οξυδερκής είναι ένα μόνιμο χαρακτηριστικό του έργου του, το οποίο πολλές φορές μοιάζει να ανησυχεί σοβαρά για την τύχη του δυτικού πολιτισμού συνολικά, πράγμα που το βλέπουμε και στην τελευταία του διάλεξη για τον Βολταίρο το 1944, λίγο πριν πεθάνει.

Έτσι ο Βαλερύ γίνεται απόλυτα προφητικός αλλά και απόλυτα επίκαιρος, για όλες τις συνέπειες που έχει πάνω στον δυτικό πολιτισμό η παγκόσμια τάση της πολιτισμικής σύμφυσης εντελώς ασύμβατων πολιτισμών, όπως ο ισλαμικός και ο δυτικός. Η Ευρώπη απέναντι στην ιστορική κρίση δεν έχει τίποτε άλλο να αντιτάξει από την επιστροφή της στην κοινή μήτρα των λαών που την απαρτίζουν, δηλαδή τον ελληνορωμαϊκό και χριστιανικό κόσμο. Ανάμεσα στους δύο μεγάλους παγκοσμίους πολέμους ο Βαλερύ θα δει το μέλλον της Ευρώπης ζοφερό, καθώς μοιάζει να χάνει την στέρεη πηγή του το ευρωπαϊκό πνεύμα:

“Ασυλία” για την κακοποίηση ζώου

ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΓΕΝΝΑΕΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΚΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΕΞΩΘΗΣΕ ΣΚΥΛΟ ΣΕ ΠΤΩΣΗ ΑΠΟ ΟΡΟΦΟ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ

Επιμέλεια: Σωτήρης Σκουλούδης, Φίλιππος Καραμέτος

Διαφορετική τροπή και κρίσιμα ερωτηματικά για τη στάση των εισαγγελικών αρχών λαμβάνει η υπόθεση με τη βάναυση κακοποίηση του σκύλου στην πλατεία Αμερικής, μετά την κατάθεση της βασικής μάρτυρα για την υπόθεση, και κατοίκου της περιοχής, Μαρίας Μακρή. 

Κι ενώ στην αρχή η πληροφόρηση ήταν ότι οι δύο μάρτυρες που έχουν καταθέσει για το συμβάν μέχρι στιγμής δεν αναγνώρισαν τον δράστη -και για αυτόν το λόγο δεν προχώρησε η αυτόφωρη διαδικασία της σύλληψης που προβλέπει ο Νόμος-, όπως αναφέρει η Μαρία Μακρή στο zougla.gr, ο δράστης είναι γνωστός σε όλους, προσήχθη από την αστυνομία μετά τη δική της κλήση και η ίδια ανέφερε λεπτομερώς τα περιστατικά όπως τα έζησε, χωρίς καν να χρειαστεί να τον κατονομάσει, αφού καθ’ όλη τη διάρκεια της κατάθεσης ο ίδιος βρισκόταν στο διπλανό γραφείο του αστυνομικού τμήματος.

Αναφέρει η Μαρία Μακρή χαρακτηριστικά:

«Ο δράστης είναι απόλυτα αναγνωρίσιμος και η αστυνομία έχει το όνομα του φυσικά. Ο ίδιος μπήκε στο διαμέρισμα που του ανήκει, μαζί με τον διαχειριστή της πολυκατοικίας και πιθανότατα δικαστικό επιμελητή προκειμένου να αλλάξει τα κλειδιά, καθώς οι ενοικιαστές του, πολωνικής υπηκοότητας, δεν τον είχαν πληρώσει όπως έλεγε για αρκετούς μήνες. Εκείνη τη στιγμή απουσίαζαν και ο ίδιος βγήκε στη βεράντα όπου είδε τον σκύλο κι άρχισε να το απειλεί με μια σιδερένια σκάλα, ενώ μετά το στρίμωξε και το απειλούσε ενώ αυτό ούρλιαζε.

Τυριά, ψαράκι και γιατροί…

Περί ανθρώπινου κεφαλαίου και μετανάστευσης των νέων στο εξωτερικό

Του Τάσου Βαρούνη

Την περασμένη εβδομάδα δημοσιεύτηκε μια ενδιαφέρουσα μελέτη της Endeavor Greece (Διεθνής Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός Στήριξης της Επιχειρηματικότητας) σχετικά με τη μετανάστευση των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της κρίσης, το χρονικό διάστημα 2008-2016.

Τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά: Η εκτιμώμενη φυγή ανθρώπινου κεφαλαίου από τον Ιανουάριο 2008 μέχρι σήμερα είναι μεταξύ 350.000 (εκτίμηση Endeavor) και 427.000 (εκτίμηση ΤτΕ). Οι άνθρωποι αυτοί, κυρίως Ανώτερης/Ανώτατης Εκπαίδευσης, συνεισφέρουν ετησίως 12,9 δισ. ευρώ στο ΑΕΠ των χωρών υποδοχής (κυρίως Γερμανία και Αγγλία) και 9,1 δισ. ευρώ σε φορολογικά έσοδα, εκ των οποίων 7,9 δισ. ευρώ σε φόρους εισοδήματος και εισφορές και 1,2 δισ. ευρώ σε ΦΠΑ. Αθροιστικά, από το 2008 μέχρι και σήμερα, οι Έλληνες του brain drain έχουν παραγάγει περισσότερα από 50 δισ. ευρώ ΑΕΠ στις νέες «πατρίδες» τους. Μάλιστα, το ποσό που έχει δαπανήσει το ελληνικό κράτος για την εκπαίδευση των ανθρώπων αυτών υπολογίζεται στα 8 δισ. ευρώ. Μεταξύ όλων των εξαγόμενων «προϊόντων» της χώρας, το ανθρώπινο δυναμικό κατέχει την πρώτη θέση σε αξία με 12,9 δισ. ευρώ. Ακολουθούν τα προϊόντα πετρελαίου (7,2 δισ. ευρώ), τα προϊόντα αλουμινίου (1,3 δισ. ευρώ), τα φάρμακα (0,7 δισ. ευρώ), το ελαιόλαδο (0,5 δισ. ευρώ), τα ψάρια, οι ελιές, τα προϊόντα καπνού, τα πληροφοριακά συστήματα και τα τυροκομικά προϊόντα με 0,4 δισ. ευρώ, το βαμβάκι και τα ροδάκινα (0,3 δισ. ευρώ). Τέλος, είναι χαρακτηριστικό ότι περισσότεροι εργαζόμενοι (49%) παρά άνεργοι (43%) επιθυμούν να φύγουν από τη χώρα.

O πόλεμος των πολιτισμών και η Ελλάδα

Του Γιώργου Καραμπελιά

Ο Σάμιουελ Χάντιγκτον, πριν εικοσιπέντε χρόνια, μιλούσε ήδη για έναν «πόλεμο των πολιτισμών» που τείνει να διαιρέσει ακόμα και με ποταμούς αίματος τον σύγχρονο κόσμο, υποκαθιστώντας εν μέρει ή εν όλω τις ιδεολογικές ή τις πολιτικο-κοινωνικές αντιπαραθέσεις. Το βιβλίο του Χάντιγκτον κυκλοφόρησε αμέσως μετά την ειρηνιστική αυταπάτη του Φουκουγιάμα για το «Τέλος της Ιστορίας» ως ο αντίποδάς του. Ο Φουκουγιάμα υμνούσε τον ενιαίο μονοπολικό κόσμο που αναδυόταν μετά την κατάρρευση του σοβιετικού στρατοπέδου και την εποχή της παγκοσμιοποίησης, ενώ ο αντι-πολυπολιτισμικός Χάντιγκτον διέβλεπε την τεράστια σημασία των πολιτισμικών συγκρούσεων, που απειλούν με ρηγματώσεις την παγκοσμιοποίηση.

Τότε λοιπόν σηκώθηκε μια τεράστια κατακραυγή εναντίον του, τόσο στις χώρες της Δύσης όσο και στην Ελλάδα.

Ο Χάντιγκτον, ο οποίος ήταν ένας συντηρητικός συστημικός Αμερικανός συγγραφέας, επικρίθηκε έντονα τόσο από τους γνωστούς διανοουμένους της πολυπολιτισμικής παγκοσμιοποίησης, κατ’ εξοχήν της μπλερικής και της γαλλικής «χαβιαροαριστεράς», όσο και από την ελληνική διανόηση. Και αυτό διότι, για να δικαιολογήσει και την επίθεση της Δύσης εναντίον της Σερβίας, που βρισκόταν τότε σε πλήρη εξέλιξη, έβαζε στο ίδιο τσουβάλι τον ισλαμικό πολιτισμικό χώρο με τον… ορθόδοξο. Η Ελλάδα η Σερβία και η Ρωσία, για τον Χάντιγκτον δεν ανήκουν στην Ευρώπη, και συνιστούν έναν διαφορετικό πολιτισμό, τον ορθόδοξο, όπως και ο ισλαμικός. Κατά συνέπεια, η Δύση πρέπει να οργανωθεί αποκλείοντας τον ορθόδοξο χριστιανικό χώρο, όσο και τον μουσουλμανικό.Μάλιστα, επειδή εκείνη την περίοδο η επίθεση κατά της ορθόδοξης Σερβίας γινόταν σε συμμαχία με τους μουσουλμάνους, ενώ και στο Αφγανιστάν ήταν πρόσφατη η συμμαχία μεταξύ ισλαμιστών και Αμερικανών εναντίον των Ρώσων, γι’ αυτό και το κέντρο βάρος έμπαινε στην ορθοδοξία και όχι στο ισλάμ!

ΜΕΤΑΞΥ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ, ΛΕΒΕΝΤΗ ΚΑΙ ΘΟΔΩΡΑΚΗ, Ο ΠΛΕΟΝ ''ΑΠΛΗΣΤΟΣ'' ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ

...''ΘΕΛΕΙ''ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ!

Σε δείπνο για''8'' που έγινε πριν ένα μήνα στο σπίτι του Βασ. Κοντογιαννόπουλουκαι στο οποίο συμμετείχαν οι Κ. Σημίτης, Τ. Γιαννίτσης, Θοδ. Πάγκαλος, η Α. Διαμαντοπούλου, ο Γ. Φλωρίδης, ο Μιχ. Χρυσοχοϊδης, έδωσε το παρόν και οΓιάννης Στουρνάρας. 

Κατά το δείπνο, σύμφωνα με πληροφορίες που δεν διαψεύστηκαν, προτάθηκε, σχεδόν, ομόφωνα από τους παριστάμενους, στον Γ. Στουρνάρανα ηγηθεί για να ενώσει τη λεγόμενη (αόριστη και νεφελώδη) ''Κεντροαριστερά'' με στόχο τηνεξουσία. 

Μάλιστα, ο Θοδ. Πάγκαλος, βλέποντας διστακτικό τον Γ. Στουρνάρα, φέρεται να του είπε ότι πρέπει να αποφασίσει ''αν θέλει να γίνει πρωθυπουργός ή να μείνει υπάλληλος;''. 

H απόσταση για να φτάσει κάποιος στο δίλημμα να επιλέξει την υπαλληλία ή τηνπρωθυπουργία, φαίνεται ότι μοιάζει πολύ μικρή υπό μια προϋπόθεση: την αδίστακτη μνημονιακή προσήλωση.

Και αυτήν την διαθέτει και με το παραπάνω ο Γ. Στουρνάρας.

Ο ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΤΩΝ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ

Ο Γιάννης Στουρνάρας, ακραιφνής μνημονιακός, από τους λίγους εκ πεποιθήσεως και μέχρι το κόκκαλο, ήταν, ως Υπουργός Οικονομικών, εκ των πιο βασικών υπεύθυνων για σωρεία μεγάλωνσκανδάλων, για τα οποία θα έπρεπε να είχε καθίσει στο ειδώλιο (ποτέ δεν είναι αργά με μια άλλη κυβέρνηση). 

Οι εκλογικοί νόμοι, η Δεξιά και η Ιστορία

Του Άγγελου Μανταδάκη

Η Βουλή των Ελλήνων υιοθέτησε την απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα. Με τον νόμο που ψήφισε η Βουλή καταργείται το μπόνους των πενήντα εδρών για το πρώτο κόμμα, αποκτούν δικαίωμα ψήφου οι 17ρηδες και ισχύει επιτέλους η απλή αναλογική. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η πρόταση αυτή δεν συγκέντρωσε τις 200 ψήφους για πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά μας χρονικά, η Βουλή των Ελλήνων υιοθετεί την απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα. Ωστόσο, αυτή καθαυτή η ψήφισή της με 180 υπέρ από μόνη της αποτελεί μια μεγάλη νίκη των προοδευτικών δυνάμεων. Η επιχειρηματολογία της Δεξιάς απέναντι στην πρόταση της κυβέρνησης ήταν εξαιρετικά ανίσχυρη και τετριμμένη. Στηρίχτηκε απλά και μόνο στο σενάριο της ακυβερνησίας, το οποίο επικαλέστηκε ως σήμα κινδύνου. Η Δεξιά και ορισμένοι συμπαραστάτες της δεν δίστασαν να κατηγορήσουν την κυβέρνηση ότι λειτουργεί εκ του πονηρού, αφού ενδιαφέρεται μόνο για τα δικά της οφέλη. Όμως η ιστορία της Δεξιάς έχει λαμπρή παράδοση όσον αφορά τον εκλογικό νόμο και τη διαμόρφωση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Θα μπορούσε ο ιστορικός να συγγράψει ολόκληρο τόμο για τη συμπεριφορά της Δεξιάς στα εκλογικά πράγματα. Θα ξεκινήσουμε από το 1952 -τότε που τον εκλογικό νόμο υπαγόρευε ο Αμερικανός πρέσβης Πιουριφόι. Με πλειοψηφικό σύστημα και με τη σφραγίδα των ΗΠΑ, η ΕΔΑ με το 10% των ψήφων δεν εκπροσωπήθηκε στη Βουλή. Αποκορύφωμα -για να μην ξεχνιόμαστε- αποτέλεσε η καλπονοθεία των εκλογών του 1956. Εφαρμόστηκε από τη Δεξιά (ΕΡΕ, Καραμανλής) το λεγόμενο τριφασικό σύστημα, δηλαδή σε όσες Περιφέρειες είχαν μέχρι τρεις έδρες εφαρμόστηκε το πλειοψηφικό. Σε όσες είχαν από 4 έως 10 εφαρμόστηκε το πλειοψηφικό με περιορισμένη εκπροσώπηση του δεύτερου κόμματος. Σε όσες είχαν πάνω από 10 έδρες, αυτές μοιράζονταν στα δύο πρώτα κόμματα. Αποτέλεσμα; Η ΕΡΕ του Καραμανλή με 1.594.112 ψήφους, αν και ήρθε δεύτερη, εξέλεξε 165 βουλευτές και αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αντιθέτως, η Δημοκρατική Ένωση (Παπανδρέου, ΕΔΑ) με 1.620.007 ψήφους εξέλεξε μόλις 132. Το εκλογικό φιάσκο της ΕΡΕ ήταν προφανές.