«Νέα» λατινοαμερικανική Δεξιά;

Πηγή: teleSUR  

 

Η δεξιά περνάει μια πνευματική κρίση και αυτό την οδηγεί σε βίαιες ενέργειες, επιθέσεις, αιματοχυσίες και περιθωριοποίηση για τους λαούς.

Δεν είναι μόνο η δεξιά «σκέψη» που ξεχειλίζει από τις παλιές ή τις νέες εκκλησίες της. Δεν είναι μόνο η δεξιά «σκέψη» που ξεχειλίζει από τον συντηρητισμό ορισμένων ηθικιστικών αιρέσεων που ρυθμίζουν την κοινωνική συμπεριφορά για να υπερασπιστούν τις οικογενειακές επιχειρήσεις.

Δεν είναι μόνο οι δεξιές «ιδέες» που επιδεικνύουν κάποιες μαριονέτες μεταμφιεσμένες σε «πολιτικούς» με τις ρεφορμιστικές τέχνες εξημέρωσης για να πουλήσουν τον εαυτό τους ως αντιδραστικό εμπόρευμα ενάντια στις ιστορικές αλλαγές που προωθούν οι οργανώσεις βάσης. Οι δεξιοί ζουν μια πνευματική κρίση και αυτό τους οδηγεί στη βίαιη δράση, στις επεμβάσεις, στις απαγωγές, στις αιματοχυσίας και στην περιθωριοποίηση των λαών. Το ιδεολογικό ατόπημα της δεξιάς δεν είναι ένα δημοκρατικό παιχνίδι όπου οι «διαφορετικές απόψεις» αντιμετωπίζονται απλά ανταγωνιστικά, αλλά με"φωτιά και τσεκούρι".

Παύλος Σιδηρόπουλος

Αύρα Μπακούρου

O Παύλος Σιδηρόπουλος, σε ηλικία μόλις 42 ετών, έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του μία τεράστια μουσική κληρονομιά.

Όπως όλα εκείνα τα πυροτεχνήματα, άστραψε και αποχώρησε νωρίς. Σε ηλικία μόλις 42 ετών, έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του μία τεράστια μουσική κληρονομιά, όχι μόνο για τη ροκ μουσική σκηνή, αλλά για την Ελλάδα γενικότερα.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1948. Γόνος ευκατάστατης οικογένειας, ο Σιδηρόπουλος ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά, ανιψιός της πεζογράφου, παιδαγωγού και δημοσιογράφου, Έλλης Αλεξίου και της Γαλάτειας Καζαντζάκη, λογοτέχνιδος και πρώτης συζύγου του συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη.

Το ξεκίνημα της καριέρας του

Η μουσική του πορεία ξεκινά το 1970 από τη Θεσσαλονίκη, όπου σπουδάζει Μαθηματικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δεληγιαννίδη, με τον οποίο δημιουργούν το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας». Μαζί κυκλοφορούν τον δίσκο 45 στροφών «Το ξέσπασμα / Ο κόσμος τους» και συμμετέχουν στη συλλογή «Ζωντανοί στο κύτταρο». Από το 1972 έως το 1974 ενσωματώνονται στα «Μπουρμπούλια». Καρπός αυτής της συνεργασίας είναι το 7ινστο «Ο Ντάμης ο σκληρός».

Η Ακαδημία Αθηνών εξέλεξε ως τακτικό μέλος της για την έδρα «Θεατρική Τέχνη» τον σκηνοθέτη Στάθη Λιβαθινό

Ο σκηνοθέτης Στάθης Λιβαθινός φωτο via ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η Ακαδημία Αθηνών, κατά τη συνεδρίαση της Ολομέλειας της 5ης Δεκεμβρίου 2024, εξέλεξε τον σκηνοθέτη Στάθη Λιβαθινό ως τακτικό μέλος της, στην προκηρυχθείσα έδρα «Θεατρική Τέχνη», στη Β’ Τάξη των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών.

Ακολουθεί το βιογραφικό του κ. Λιβαθινού, όπως δημοσιεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών:

Ο κ. Λιβαθινός γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη, ενώ σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Είναι αριστούχος απόφοιτος του διάσημου Τμήματος Θεάτρου του Κρατικού Ινστιτούτου Θεάτρου της Ρωσίας στη Μόσχα (GITIS, Государственный институт театрального искусства) στη Σκηνοθεσία και στην Υποκριτική Θεάτρου.

Η Γαλλία αποκάλυψε τον “ζουρλομανδύα” της λιτότητας που οδηγεί σε βέβαιο και σύντομο πλέον θάνατο την Ευρώπη! Κίνηση απελπισίας του τυχοδιώκτη Μακρόν να “σπάσει” το μέτωπο της Αριστεράς – καλεί στα Ηλύσια μόνον τους Σοσιαλιστές

Ότι ο Μπαρνιέ ήταν ένας εντολοδόχος των Βρυξελλών, της Φραγκφούρτης (ΕΚΤ) αλλά και των Γάλλων τραπεζιτών, το γνώριζαν ακόμα και οι “κλοσάρ” στα “μπιανλέ” του Παρισιού! Το ότι θα αποδεικνυόταν τόσο σύντομα “αναλώσιμος” αφήνοντας τον “Λουδοβίκο” Μακρόν γυμνό … δεν το περέμενε ίσως κανείς εντός των “τειχών” της Βαστίλης (εξουσίας) στα Ηλύσια Πεδία!

Αυτό που συνειδητοποιούν πλέον όλοι και μάλιστα “βίαια” εν μεσω των τεκτονικών σεισμικών δονησεων που αναμένεται να προκαλέσειστην Ευρώπη η νέα επιστροφή Τραμπ, είναι οτι πλέον είναι στον αέρα οι δημοσιονομικές πολιτικές εν συνόλω στην ΕΕ, εξαιτίας της μείζωνος πολιτικής κρίσης που επέφεραν στην Γαλλία.

Ο μόνος που επιμένει να δίνει την προσωπική του μαχη οπισθοφυλακής είναι ο ίδιος ο Μακρόν, που ακολουθεί πλέον πολιτικές πρακτικές “τσαρλατάνου” !

Ποντάρει ως μια ύστατη πρσπάθεια σε μια συνεργασία των Σοσιαλιστών με τη δεξιά και γι αυτό «σπάει» το μέτωπο της Αριστεράς και καλεί στο Ελιζέ μόνο τους Σοσιαλιστές!

Το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (Parti Socialiste) δήλωσε σήμερα έτοιμο να συζητήσει με τον πρόεδρο Μακρόν και τη δεξιά στη βάση «αμοιβαίων παραχωρήσεων» για να σχηματισθεί μια νέα κυβέρνηση εν μέσω σοβαρής πολιτικής κρίσης.

Όλα αυτά που θέλω να ρωτήσω τον εαυτό μου και ξεχνάω

Γελωτοποιός

Νομίζω ότι η αυτογνωσία είναι απ’ τα σημαντικότερα προτερήματα κάθε ανθρώπου. Ή μήπως είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να πάθεις;

Τι προτιμάμε; Να μάθουμε όλη την αλήθεια για τον εαυτό μας ή να ζούμε σε μια καλοφτιαγμένη αυταπάτη; Είναι σαν τα δυο χάπια του Matrix.

Για να είσαι ο εαυτός σου πρέπει πρώτα να μάθεις ποιος είσαι – και να το αποδεχτείς.

Και η χειρότερη/καλύτερη ερώτηση είναι: Μπορούμε πραγματικά να καταλάβουμε ποιοι είμαστε;

Τι ξέρει το ψάρι για το νερό που μέσα του κολυμπάει όλη του τη ζωή; Τι γνωρίζουμε εμείς για την κοινωνία που μέσα της ζούμε;

Ένα κορίτσι που μεγαλώνει σε μια κοινωνία όπου το γυναικείο σώμα πρέπει να κρύβεται, η παρθενιά να φυλάσσεται, θα το θεωρήσει θέσφατο, και θα επιλέξει «ελεύθερα» να το κάνει.

Γάλλος μισθοφόρος στο Κουρσκ: «Οι Ρώσοι προχωρούν και εμείς υποχωρούμε – Μας εντοπίζουν πολύ γρήγορα»

Από iskra

Στα όριά τους και οι Ουκρανοί στρατιώτες: «Δεν έπρεπε να είμαστε εδώ!»

Όταν το Ουκρανικό Επιτελείο σχεδίαζε, επί χάρτου, την επίθεση στο Κουρσκ, πίστευε ότι θα αιφνιδιάσει τους Ρώσους, αναγκάζοντάς τους, μεταξύ άλλων, να αποδεσμεύσουν δυνάμεις από το ανατολικό μέτωπο αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική.

Τρεις μήνες μετά, όμως, τα ουρανικά και μισθοφορικά στρατεύματα διαψεύδουν τα αρχικά σχέδια ενώ αποκαλυπτική είναι η εξομολόγηση Γάλλου μισθοφόρου.

«Οι Ρώσοι προχωρούν και εμείς υποχωρούμε. Το πεζικό προσπαθεί να αποκρούσει την επίθεση των ρωσικών στρατευμάτων, τα οποία γίνονται όλο και πιο σκληρά στην μάχη.

Αυτό είναι πολύ δύσκολο έδαφος. Το λέμε «The landing». Αυτή είναι η δεντροστοιχία όπου κρυβόμαστε από τα drones. Μας εντοπίζουν πολύ γρήγορα.»

Μονάδες δίχως κίνητρο να συνεχίσουν, ενισχύσεις που δεν φτάνουν ποτέ, ανελέητοι ρωσικοί βομβαρδισμοί και βασανιστική αϋπνία, θερίζουν τον στρατό εισβολής που έφτιαξε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι για την εισβολή στη ρωσική επικράτεια.

Γάλλος μισθοφόρος στο Κουρσκ: «Οι Ρώσοι προχωρούν και εμείς υποχωρούμε – Μας εντοπίζουν πολύ γρήγορα»

Από iskra

Στα όριά τους και οι Ουκρανοί στρατιώτες: «Δεν έπρεπε να είμαστε εδώ!»

Όταν το Ουκρανικό Επιτελείο σχεδίαζε, επί χάρτου, την επίθεση στο Κουρσκ, πίστευε ότι θα αιφνιδιάσει τους Ρώσους, αναγκάζοντάς τους, μεταξύ άλλων, να αποδεσμεύσουν δυνάμεις από το ανατολικό μέτωπο αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική.

Τρεις μήνες μετά, όμως, τα ουρανικά και μισθοφορικά στρατεύματα διαψεύδουν τα αρχικά σχέδια ενώ αποκαλυπτική είναι η εξομολόγηση Γάλλου μισθοφόρου.

«Οι Ρώσοι προχωρούν και εμείς υποχωρούμε. Το πεζικό προσπαθεί να αποκρούσει την επίθεση των ρωσικών στρατευμάτων, τα οποία γίνονται όλο και πιο σκληρά στην μάχη.

Αυτό είναι πολύ δύσκολο έδαφος. Το λέμε «The landing». Αυτή είναι η δεντροστοιχία όπου κρυβόμαστε από τα drones. Μας εντοπίζουν πολύ γρήγορα.»

Μονάδες δίχως κίνητρο να συνεχίσουν, ενισχύσεις που δεν φτάνουν ποτέ, ανελέητοι ρωσικοί βομβαρδισμοί και βασανιστική αϋπνία, θερίζουν τον στρατό εισβολής που έφτιαξε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι για την εισβολή στη ρωσική επικράτεια.

Έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας: Το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων

Η έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας βρήκε επαρκείς αποδείξεις για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το Ισραήλ έχει διαπράξει και συνεχίζει να διαπράττει γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων στην κατεχόμενη Λωρίδα της Γάζας, ανέφερε η οργάνωση σε μια νέα έκθεση-ορόσημο που δημοσιεύθηκε σήμερα.

Η έκθεση με τίτλο «Νιώθεις Σαν Να Μην Εισαι Άνθρωπος»: Η γενοκτονία του Ισραήλ Κατά των Παλαιστινίων στη Γάζα (‘You Feel Like You Are Subhuman’: Israel’s Genocide Against Palestinians in Gaza), τεκμηριώνει πώς, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του επίθεσης που εξαπέλυσε μετά τις φονικές επιθέσεις υπό την ηγεσία της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023, το Ισραήλ σκόρπισε τον όλεθρο και την καταστροφή στις/στους Παλαιστίνιες/ους στη Γάζα με θράσος, αδιάκοπα και με πλήρη ατιμωρησία.

«Η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας καταδεικνύει ότι το Ισραήλ προέβη σε πράξεις που απαγορεύονται από τη Σύμβασης για την Πρόληψη και Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας, με συγκεκριμένη πρόθεση να καταστρέψει τις/τους Παλαιστίνιες/ους στη Γάζα. Οι πράξεις αυτές περιλαμβάνουν δολοφονίες, πρόκληση σοβαρών σωματικών ή ψυχικών βλαβών και σκόπιμη επιβολή στους Παλαιστίνιους στη Γάζα συνθηκών ζωής που υπολογίζεται ότι θα επιφέρουν τη φυσική τους εξόντωση. Κάθε μήνα που περνά, το Ισραήλ αντιμετωπίζει τους Παλαιστίνιους στη Γάζα ως μια υποδεέστερη ομάδα ανθρώπων ανάξια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας, αποδεικνύοντας την πρόθεσή του να επιφέρει τη φυσική τους εξόντωση», δήλωσε η Agnès Callamard, Γενική Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας.

Η φωτογραφία της ημέρας – “Χιόνια και χιονάθρωποι”

Επιστολή Ρωμανού από τη φυλακή: Αρνούμαι το κατηγορητήριο στο σύνολό του

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου, ήταν η μέρα όπου ο χρόνος σταμάτησε για άλλη μια φορά για εμένα. Κουκουλοφόροι της αντιτρομοκρατικής, χειροπέδες, κρατητήρια, τηλεοπτικές κάμερες, δελτία ειδήσεων, δημοσιογραφικά σενάρια, αστυνομικές θεωρίες. Πίσω από αυτό το γνώριμο μοτίβο και την επικοινωνιακή καταιγίδα ενοχής, υπάρχει μία άλλη πραγματικότητα.

Είναι τα τραύματα που επαναφέρονται και επιδράνε πολλαπλασιαστικά, τσακίζοντας οικογένειες, καταστρέφοντας ανθρώπινες σχέσεις, εκμηδενίζοντας όνειρα, ελπίδες, σχέδια μίας ζωής που καταδικάζεται για άλλη μία φορά στον θάνατο του παγωμένου χρόνου.

Επειδή η γλώσσα της αλήθειας δεν μπορεί να κρυφτεί, επαναλαμβάνω, αρνούμαι το κατηγορητήριο στο σύνολό του. Ένα κατηγορητήριο αίολο, αβάσιμο, διογκωμένο, αστήριχτο, που προκύπτει καταχρηστικά, δημιουργώντας περισσότερα ερωτήματα από τις απαντήσεις που πραγματικά δίνει. Ακολουθώντας την πάγια πολιτική λογική του αντιτρομοκρατικού νόμου ο οποίος δημιουργεί μια κατηγορία διωκόμενων η οποία βρίσκεται εκτός του νομικού δικαίου, αφού όλοι είναι ένοχοι μέχρι αποδείξεως του εναντίον. Η γλώσσα που μίλησε το σύστημα έβγαλε ήδη την καταδίκη της. Έγινα ένα περιφερόμενο λάφυρο προς πάσης φύσεως εκμετάλλευση. Ένα έκθεμα στις προθήκες των μουσείων του ψεύδους και της λήθης. Με κρεμασμένη την ταμπέλα του «τρομοκράτη» στο παράρτημα «ένοχοι παντός καιρού», προς παρατήρηση από συνήθως αφελείς, αλλά κυρίως τρομαγμένους και φιλήσυχους επισκέπτες.

ΣΥΡΙΖΑ: Προσπάθεια να σώσουν οτιδήποτε κι αν σώζεται, της Όλγας Μοσχοχωρίτου

ByΌλγα Μοσχοχωρίτου

Ή πώς να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα

Η τελευταία τραγελαφική διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η τρίτη και η φαρμακερή κατά τη λαϊκή έκφραση, εάν εξαιρέσουμε τις μεμονωμένες αποχωρήσεις στελεχών και μελών που πλέον δεν μπορούν να καταμετρηθούν (π.χ ο Πέτρος Κόκκαλης που ίδρυσε την πολιτική κίνηση ΚΟΣΜΟΣ).

Την πρώτη μαζική αποχώρηση της αριστερής αντιπολίτευσης , εκείνη που έγινε μετά την ματαίωση της λαϊκής ετυμηγορίας όπως εκφράστηκε στο Δημοψήφισμα του Ιουλίου του ’15, την οπισθοχώρηση και υπογραφή του τρίτου μνημονίου στο τέλος του καλοκαιριού , την ξορκίζουν όλοι κι αυτοί που έφυγαν κι αυτοί που έμειναν, επιθυμώντας να την θάψουν στα βάθη του πολιτικού τους ασυνείδητου.

Οι τελευταίες εξελίξεις όμως, οδήγησαν το κόμμα να χάσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή, να αρκεστεί σε 26-27 βουλευτές – γεγονός πρωτοφανές, τουλάχιστον μεταπολιτευτικά. Το δε πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, με ευθύνη των στελεχών και της ηγεσίας του, βυθίστηκε στη γελοιότητα , έρμαιο στη χλεύη των αντιπάλων του και όχι μόνον…

Και είναι γνωστό πως μια πολιτική ακόμα και στρατιωτική ήττα , μπορεί να είναι προάγγελος μιας μεγαλύτερης νίκης, στο πεδίο της πραγματικής μάχης ή της ηθικής και της Ιστορίας, ενώ η γελοιότητα ρίχνει, βυθίζει τους συμμετέχοντες στην ανυποληψία. Κι απ’ αυτήν δεν συνέρχεσαι.

Συνάντηση: Μητσοτάκη - Ανδρουλάκη

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ.!

- «Θέλω να έχουμε ανοιχτό δίαυλο εποικοινωνίας»

Την πρώτη του συνάντηση μετά την ανάληψη των καθηκόντων του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ,Νίκος Ανδρουλακης με τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, στο γραφείο του στη Βουλή.Η συνάντηση γίνεται μέσα σε ένα κλίμα έντασης μεταξύ των δύο κομμάτων, κυρίως για οικονομικά θέματα, με κυρίαρχο αυτό της φορολογίας.

«Κάθε πράγμα στον καιρό του, χαίρομαι που μας δίνεται αυτή η ευκαιρία θέλω να έχουμε ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας», είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την έναρξη της συνάντησης.

Κατά την άφιξη του ο πρωθυπουργός είχε ένα σύντομο διάλογο με τους δημοσιογράφους.

ΔΗΜ:«Τι έχει για κέρασμα;»

ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: «Ό,τι ζητήσει ο φιλοξενούμενος.»

“Ολομέτωπη” Χαρίτση στην Σακελλαροπούλου: “Διευκόλυνε επιδιώξεις Μητσοτάκη και κυβέρνησης”

Επιμένει η ΝΕΑΡ στην πρόταση Χρ. Ράμμου για ΠτΔ. Και ενώ ήδη η πρόταση αυτή έχει προκαλέσει αναταραχή και ζυμώσεις σε όλους τους χώρους, στο πολιτικό σκηνικό καθώς η πολιτική της εμβέλεια σαφέστατα ξεπερνά την κλασική σημειολογία του πολιτειακού θεσμού εν προκειμένω, σκληρή κριτική στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως προς τον τρόπο άσκησης των καθηκόντων της άσκησε εκ νέου ο Αλέξης Χαρίτσης.

«Ο/η πρόεδρος της Δημοκρατίας θεωρώ ότι πρέπει να παίζει τον συνταγματικό του ρόλο. Θα πρέπει να προστατεύει το δημόσιο συμφέρον και θα πρέπει να αντιτίθεται σε κάθε προσπάθεια καταρράκωσης των θεσμών και του κράτους δικαίου νομίζω ότι η κα Σακελλαροπούλου με τη στάση της σε πολλές περιπτώσεις διευκόλυνε τις επιδιώξεις του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης», είπε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στα Παραπολιτικά ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς. Είπε δηλαδή δημοσίως κάτι που λόγω σεβασμού στο θεσμό δεν έχουν πει αρκετοί που θα ήθελαν να το πουν. Και δεν αναφερόταν μόνο στο θέμα των υποκλοπών.

Αφού διευκρίνισε πως η Νέα Αριστερά έχει εξασφαλίσει προφανώς την έγκριση του ίδιου του Χρήστου Ράμμου, υποστήριξε πως «εμείς δεν πετάμε πυροτεχνήματα στον αέρα».

Hegel: Πώς νοείται το αληθινό Συγκεκριμένο;

Γκέοργκ Χέγκελ 1770–1831

Από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο

§1

Όλοι ή σχεδόν όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν –και αναλόγως μοχθούν– να αντιμετωπίζουν τα πράγματα της ζωής με λιγότερο ή περισσότερο συγκεκριμένο τρόπο. Έτσι, στην καθημερινή μας –θεωρητική και πρακτική– συμπεριφορά είμαστε ήδη οικειωμένοι σχετικά με το «συγκεκριμένο» και το «αφηρημένο». «Συγκεκριμένο», ας πούμε, είναι ό,τι συζητάμε εδώ και τώρα ή ό,τι βλέπουμε, ακούμε, γευόμαστε κ.λπ., γενικώς ό,τι προσλαμβάνουμε δια της τρέχουσας κουβέντας και δια των αισθήσεων. Σε ένα παρόμοιο περίπου περιβάλλον της καθημερινής γλώσσας, αίσθησης και σκέψης τοποθετείται και το αφηρημένο. Αυτή η συνηθισμένη χρήση των δύο εννοιών άλλοτε συμπίπτει με ό,τι αποδεικνύει η ίδια η πράξη ως συγκεκριμένο ή αφηρημένο, άλλοτε όχι. Απέναντι στην τρέχουσα αντίληψη για τις εν λόγω έννοιες, η φιλοσοφία ορθώνει τις δικές της διερευνήσεις γύρω από το αφηρημένο και το συγκεκριμένο. Μια πρώτη διερεύνηση μας λέει πως το «αφηρημένο» και το «συγκεκριμένο», ανεξάρτητα από τη φιλοσοφική θεωρία ή κατεύθυνση, αποτελούν δομικά στοιχεία της φιλοσοφικής σύλληψης ως τέτοιας, δηλαδή της βαθύτερης περίσκεψης του ανθρώπου. Μια δεύτερη διαπιστώνει πως το αυθεντικό συγκεκριμένο χωρεί πέρα και πάνω από το κοινώς αποδεκτό ως συγκεκριμένο. Τι έχει να μας πει ο Χέγκελ επ’ αυτού; Από άποψη γενικής αρχής, η φιλοσοφική του γλώσσα οικοδομεί όλα τα νοηματικά και δια-νοηματικά της σύνολα πάνω στα θεμέλια της διαλεκτικής αφηρημένου και συγκεκριμένου. Το συγκεκριμένο, στην εγελιανή του σύλληψη, είναι η έννοια και όχι το αισθητό, όχι το κατ’ αίσθηση, το άμεσα δεδομένο, το εύρημα της αισθητηριακής εμπειρίας.

§2

Μαργαρίτα Καραπάνου: «Το να ξεχνάς είναι το μεγάλο μυστικό των δυνατών ανθρώπων...»

Μαργαρίτα Καραπάνου

«Το να ξεχνάς είναι το μεγάλο μυστικό των δυνατών ανθρώπων. Το να θυμάσαι και να αναμασάς είναι η έσχατη ανθρώπινη αδυναμία, και το πληρώνουν πάντα οι άλλοι. Αλλά βέβαια το πληρώνεις πάντα κι εσύ.»

«Ο έρωτας είναι σατανικός: αναιρεί συνέχεια ό,τι υπόσχεται και υπόσχεται συνέχεια ότι σκοπεύει να αναιρέσει στο μέλλον.»

«Ξαπλωμένοι στο ξέφωτο ακούγαμε τις ζωές μας σαν παραμύθι. Κάναμε συγκρίσεις. Ήταν σαν να βάζαμε τάξη σε δυο ετερόκλητα σπίτια, σαν να πετούσαμε ένα έπιπλο για να κρατήσουμε ένα άλλο.. Προσπαθούσαμε να φυλάξουμε τις καλές στιγμές και ν’ αφανίσουμε τον πόνο, τις ενοχές, την ασχήμια, την απελπισία.»

«Κι οι άνθρωποι που μας αγαπούν μας γδέρνουνε, σαν τον Καίσαρα. Πρέπει ν’ αφήνουμε στον άλλο την ελευθερία να μας δείχνει την αγάπη του όπως θέλει, όπως ξέρει, όπως μπορεί, αρκεί να μη μας καταστρέφει. Κι ο έρωτας τι είναι; Νυχιές αγάπης είναι, σημάδια, ίχνη που αφήνει ο άλλος μέσα σου. Εγώ αυτό που φοβάμαι πάνω απ όλα είναι η ησυχία, η σιωπή. Θέλω ανεξίτηλα σημάδια, ζωή.». Άλκη, για μένα ο έρωτας είναι λευκή μαγεία!»

«Τη ζωή μας τη φτιάχνουμε. Αν θέλεις τη δυστυχία θα την έχεις. Η ευτυχία τρομάζει, συμφωνώ, είναι πολύ πιο δύσκολη. Πρέπει να σπάσεις πολλές αντιστάσεις για να φτάσεις τους άλλους. Φαίνεται παράδοξο αλλά η δυστυχία είναι εύκολη. Ενώ πρέπει να αγαπάς πολύ τον εαυτό σου για να τον αφήσεις ελεύθερο να ευτυχήσει. Πρέπει να αισθάνεσαι ότι το αξίζεις. Αλλιώς δεν αντέχεις τη χαρά.»

Νότιος Κορέα: Υπό την επήρεια του Κιμ, ή της διαφθοράς; Γιατί ο Yoon Suk Yeol κήρυξε στρατιωτικό νόμο;

του Παναγιώτη Καυγά*

Η ξαφνική κήρυξη στρατιωτικού νόμου από τον Πρόεδρο Yoon Suk Yeol το βράδυ της Τρίτης κατέπληξε το έθνος των Κορεατών, αφήνοντας την μεγάλη πλειοψηφία αγανακτισμένους για την «αυθόρμητη» δράση του, σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές, την Τετάρτη. (Kwak Yeon Soo)

Σε έκτακτη ενημέρωση τύπου, που μεταδόθηκε ζωντανά το βράδυ της Τρίτης, ο Yoon αναφέρθηκε στους πολιτικούς του αντιπάλους ως «υποστηρικτές της Βορείου Κορέας και αντικρατικές δυνάμεις που απεργάζονται την διάλυση του κράτους», τους κατηγόρησε δε ότι προσπαθούν να παραλύσουν την κυβέρνησή του και να υπονομεύσουν τη συνταγματική τάξη. Τόνισε ότι το σκεπτικό πίσω από την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου είναι η «εξάλειψη των αντικρατικών δυνάμεων που έχουν εμπλακεί σε καταστροφικές ενέργειες με σχέδια για την ανατροπή του καθεστώτος καθώς και την υπονόμευση της χώρας».

Η ξαφνική κήρυξη στρατιωτικού νόμου από τον Yoon, ακολουθούμενη από την απόρριψή της από το νομοθετικό σώμα, το κοινοβούλιο, περίπου δυόμισι ώρες αργότερα, ήρθε μετά από μήνες νομοθετικού αδιεξόδου μεταξύ της κυβέρνησης και του Δημοκρατικού Κόμματος της Κορέας (DPK) της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Γαλλία: Κατέρρευσε η κυβέρνηση Μπαρνιέ – «Πέρασε» η πρόταση μομφής

Από iskra

Δεκτή κατά πλειοψηφία έγινε η πρόταση μομφής από το «Νέο Λαϊκό Μέτωπο» κατά της κυβέρνησης Μπαρνιέ στη γαλλική Εθνοσυνέλευση. Υπέρ της πρότασης ψήφισαν 331 βουλευτές. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά από το 1962. Η κρίση στη Γαλλία βαθαίνει με τον προϋπολογισμό (2025) να βρίσκεται στον «αέρα» μετά την πτώση της κυβέρνησης.

Τον πρώτο λόγο έχει πλέον ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Εμανουέλ Μακρόν ο οποίος οφείλει να διορίσει εκ νέου πρωθυπουργό και να προχωρήσει μαζί του στο σχηματισμό της νέας κυβέρνησης.

Μέχρι το Σάββατο ο νέος πρωθυπουργός

Σύμφωνα με πληροφορίες (Reuters) ο Μακρόν θα προχωρήσει άμεσα στον διορισμό νέου πρωθυπουργού. Μία από τις πηγές του ειδησεογραφικού πρακτορείου είπε ότι πρόθεση του Μακρόν είναι να έχει διοριστεί ο νέος πρωθυπουργός μέχρι το Σάββατο, όταν ηγέτες από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, συγκεντρωθούν στο Παρίσι για την επαναλειτουργία του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων. «Τίποτα δεν έχει αποφασιστεί», απάντησε το Ελιζέ σε σχετική ερώτηση.

ΣΥΡΙΖΑ: 163 εναντίον 74.285

Σάκης Μουμτζής

Αν ρωτήσουμε έναν βέρο αριστερό, με μαρξιστική παιδεία, θα μας πει ότι το 163 στην πολιτική είναι μεγαλύτερο από το 74.285. Διότι ως γνωστόν στον μαρξισμό - λενινισμό η πλειοψηφία δεν είναι μια ποσοτική έννοια, αλλά μια ποιοτική. Δηλαδή σημασία δεν έχει το πόσοι, αλλά το ποιοι! Συνεπώς, τα 163 «μπαρουτοκαπνισμένα» μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από τον «όχλο» των 74.285 ψηφοφόρων που ψήφισαν τον Στέφανο Κασσελάκη, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω θα πρέπει να είναι και ευχαριστημένος που δεν του έχουν κόψει κανένα αυτί. (Μέχρι στιγμής).

Η απόφαση να μην είναι υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης είναι οριστική, όπως ισχυρίζονται οι «σωματοφύλακες» του Α. Τσίπρα. Ο ίδιος ο Κασσελάκης διαμηνύει ότι θα είναι υποψήφιος και καλεί τους φίλους του να πάνε να ψηφίσουν μαζικά στις εκλογές για τους συνέδρους. 230.000 είναι τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης ότι και οι μισοί να προσέλθουν την Κυριακή στις κάλπες, ο Κασσελάκης θα καταγάγει έναν θρίαμβο. Οι μηχανισμοί της Αριστεράς δε μπορούν να αντιπαρατεθούν ευθέως στο πλήθος. Τσακίζονται.

Όμως έχουν άλλα όπλα στα χέρια τους που είμαι σίγουρος ότι θα ενεργοποιήσουν για να νοθεύσουν τη θέληση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Σε τέτοιες μεθοδεύσεις κουβαλούν σωρεία διδακτορικών τίτλων. Όταν μια «φράξια» στην Αριστερά - διότι οι «σωματοφύλακες» αποτελούν φράξια - αποφασίσει να δράσει, δεν ορρωδεί μπροστά σε τίποτα.

Αυτά ο Κασσελάκης δεν τα γνωρίζει γιατί είναι χθεσινός και δεν διετέλεσε ποτέ αριστερός. Πιστεύει ότι - όπως ακριβώς γίνεται, τις περισσότερες φορές, στις ψηφοφορίες των αστικών κομμάτων - οι περισσότεροι θα επικρατήσουν. Στις διαδικασίες της Αριστεράς επικρατούν πάντα, στο τέλος, οι μηχανισμοί. Τι είναι όμως αυτοί οι μηχανισμοί;

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης ως γενικό σημείο αναφοράς (και γιατί θα ήθελαν να μην είναι)

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ 

Μια υποσημείωση και μια παρόρμηση

Βασίλης Ραφαηλίδης ήταν ένας τύπος που κάπνιζε πίπα και φορούσε σκουρόχρωμα γυαλιά. Που έγραφε πολύ και δεν ήταν φλύαρος, που μιλούσε πολύ και δεν ήταν φαφλατάς. Που είχε λεπτό και διατρητικό χιούμορ και ταυτόχρονα άφηνε σύξυλο το σύστημα ολάκερο με την αδιαμφισβήτητη ευρυμάθεια και την πολιτική του σοβαρότητα. Το επάγγελμά του ήταν κριτικός κινηματογράφου και ασφαλώς γι’ αυτό δεν διαφήμιζε κινηματογραφικά προϊόντα. Έγραφε όλη του τη ζωή για σινεμά, έκανε παρέα με τους ανθρώπους του σινεμά, υπερασπίστηκε όσο λίγοι το σινεμά. Πήρε μέρος στην ίδρυση και την αρχισυνταξία δυο εκ των πρώτων σημαντικών θεωρητικών κινηματογραφικών περιοδικών της χώρας και τα χρησιμοποίησε σαν δούρειο ίππο για να μιλήσει για όλον τον σύγχρονο πολιτισμό, ελληνικό και ξένο, καλλιτεχνικό και θεαματικό. Ήταν ένας ακόμα πολιτικοποιημένος άνθρωπος. Κι υπό αυτή την ιδιότητα, διαβάστηκε πολύ, ακούστηκε πολύ και ακόμη πιο πολύ πολλοί θεώρησαν ότι μπορούν να του μοιάσουν. Ωστόσο κάτι λείπει από την εξίσωση όσων θέλουνε να τον μιμηθούν. Ό,τι και να έλεγε, όπως και να δρούσε, με ό,τι και να ασχολήθηκε, αυτό που έκανε, σε τελική ανάλυση, είναι να διοχετεύει στο κοινό τη μαρξιστική του ένταξη. Η πολιτική θέση ασφαλώς και δεν αποτελεί κάποιο κίνητρο μιμητισμού. Είναι αυτό που είναι. Θέση με πολιτικές συνέπειες.

Δεν θα μιλήσω για τον Ραφαηλίδη σαν να τον γνώρισα. Θα σημειώσω δυο τρία πράγματα για κάποια ζητήματα που συμβαίνουν γύρω μας, και γύρω από τον κινηματογράφο, θεωρώντας πως ο Ραφαηλίδης θα επικουρούσε κάπως κι αυτός και θα στοχαζόταν με στόχο να συνεχίζει να δημιουργεί ρωγμές.

Ο γραπτός λόγος για τον κινηματογράφο βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Μπήκε στα πανεπιστήμια. Ενσωματώθηκε στις πολιτισμικές σπουδές. Ενεργοποίησε ό,τι θετικό αλλά και αρνητικό μπορεί να σημαίνει αυτή η εξέλιξη. Η πιο λαϊκή τέχνη, με την έννοια της μάζας των ανθρώπων η οποία τον παρακολουθεί, αλλά και η πιο βιομηχανική ταυτόχρονα, με την έννοια των λίγων που κερδοφορούν και συνεχίζουν όπως πάντοτε να σχεδιάζουν για το πώς θα συμβεί αυτό, συχνά αντιμετωπίζεται σαν ένα ιδιόμορφο, ιδιαίτερο και κυρίως αποκομμένο από την πραγματική ζωή αντικείμενο έρευνας. Ενώ ο κινηματογράφος δίνει τη δυνατότητα για μια πολλαπλή και δημοκρατική, καθώς όλοι τον προσεγγίζουν, ερμηνεία του, ενώ μπορεί να γίνει αφορμή και εργαλείο για μια εις βάθος συζήτηση σε ένα σύνολο, κοινωνικής υφής, ζητημάτων, συνεχίζει, ειδικότερα σήμερα, να λείπει η βασική μέθοδος ανάγνωσής του, μέθοδος άλλωστε που λείπει από κάθε τι που εφάπτεται εγγενώς με τον ανθρώπινο πολιτισμό. Με άλλα λόγια είναι εμφανές πως η διαλεκτική σύνθεση των πραγμάτων έχει αδυνατίσει ορατά. Κι αυτό συμβαίνει ενώ ο κινηματογράφος, ως αφηγηματική φύση, αποτελεί την επιτομή της διαλεκτικής μεθόδου.

Η ΕΕ έχει καθοριστικό ρόλο στο Κυπριακό, λέει ο Εκπρόσωπος

Το Κυπριακό είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καθοριστικό ρόλο να διαδραματίσει σε αυτό, δήλωσε, την Παρασκευή, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης, αναφερόμενος στην έκθεση προόδου της ΕΕ για την Τουρκία.

Ανέφερε ότι η ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα, στις 30 Οκτωβρίου, «αποτυπώνει την ιδιαίτερη σημασία που αποδίδει η ΕΕ στη συνέχιση και την πρόοδο των συνομιλιών για επίλυση του Κυπριακού».

«Ιδιαίτερης σημασίας» αξιολογείται το νέο στοιχείο της φετινής έκθεσης ως προς την αναφορά σε “σταδιακή, αναλογική και αναστρέψιμη εμπλοκή της ΕΕ με την Τουρκία”, στοιχείο που ανάγεται και εναρμονίζεται με τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Απριλίου του 2024, σημείωσε ο Εκπρόσωπος.

Συγκεκριμένα, ανέφερε, στην έκθεση σημειώνεται ότι η εποικοδομητική στάση της Τουρκίας είναι απαραίτητη για να προχωρήσει η προσπάθεια, «και τονίζεται η σημασία που αποδίδεται στην επανέναρξη και στην πρόοδο στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, για την περαιτέρω ενίσχυση των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας».

WSJ: Αν κερδίσει τις εκλογές, ο Τραμπ θα επιστρέψει στον Λευκό Οίκο «για πάντα»

@REUTERS/Τζέι Πολ  Κείμενο: Elizaveta Shishkova

Εάν ο υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ κερδίσει τις εκλογές, η επιστροφή του στον Λευκό Οίκο θα μπορούσε να είναι «απόδειξη ανθεκτικότητας» και τιμωρία για το Δημοκρατικό Κόμμα για τα λάθη του Τζο Μπάιντεν και της Καμάλα Χάρις, πιστεύει η Wall Street Journal.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η επιστροφή του Τραμπ στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών θα είναι ένα γεγονός ορόσημο που μπορεί να ονομαστεί «επιστροφή για τους αιώνες». Η δημοσίευση πιστεύει ότι αυτό θα είναι απόδειξη της επιμονής και της ικανότητάς του να εκπροσωπεί τα συμφέροντα εκείνων των Αμερικανών που θεωρούν τους εαυτούς τους υποεκπροσωπούμενους στην πολιτική, αναφέρει η Izvestia .

Οι δημοσιογράφοι σημείωσαν επίσης ότι μια τέτοια επιστροφή θα ήταν μια «άξια τιμωρία» για το Δημοκρατικό Κόμμα, δεδομένων των πολλαπλών αποτυχιών του νυν Προέδρου Τζο Μπάιντεν και της Αντιπροέδρου Καμάλα Χάρις. Ωστόσο, οι συντάκτες πιστεύουν ότι ο Τραμπ μπορεί να μην έχει σαφή κατανόηση των σχεδίων του για μια δεύτερη θητεία.

Σε μια δεύτερη θητεία, ο Τραμπ είναι πιθανό να επικεντρωθεί στις πολιτικές περιορισμού, λένε οι συγγραφείς. Υποδηλώνουν επίσης ότι η νίκη του είναι δυνατή μόνο με μια μικρή διαφορά, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυξημένες κομματικές εσωτερικές διαμάχες τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Τα φανταστικά σχέδια του Ζελένσκι στοίχισαν στην Ουκρανία δεκάδες χιλιάδες ζωές

Κείμενο: Ananstasia Kulikova, Evgeniy Pozdnyakov

Ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι χαρακτήρισε την επιχείρηση των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων στην περιοχή του Κουρσκ το κλειδί για την επιτυχή ολοκλήρωση της σύγκρουσης. Ωστόσο, ο δυτικός Τύπος επικρίνει τις ενέργειες των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων στη συνοριακή περιοχή. Σύμφωνα με τους New York Times, αυτό το βήμα του Κιέβου ήταν που οδήγησε στις κολοσσιαίες εδαφικές απώλειες της χώρας τον Οκτώβριο του 2024. Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν υποστηρίζουν αυτή την επιχείρηση των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων και γιατί ο Zelensky δίνει τόση σημασία σε αυτήν;

Οι New York Times χαρακτήρισαν τις εδαφικές απώλειες του ουκρανικού στρατού τον Οκτώβριο «τις μεγαλύτερες από το καλοκαίρι του 2022». Αξίζει να σημειωθεί ότι η δημοσίευση συνδέει το ισχυρό επίτευγμα της Ρωσίας με την επιχείρηση των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων στη συνοριακή περιοχή: το γραφείο του Ζελένσκι «αδυνάτισε τη θέση του στο Ντονμπάς, μεταφέροντας τις πιο έμπειρες μονάδες από εκεί στην περιοχή του Κουρσκ».

Οι έτοιμες για μάχη μονάδες αντικαταστάθηκαν από μονάδες άμυνας τρομοκρατών με κυρίως πολίτες. «Πάρα πολλοί επαγγελματίες μαχητές των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων έχουν κολλήσει στη συνοριακή περιοχή και η Μόσχα έχει αρκετή δύναμη για να εκμεταλλευτεί τυχόν αδυναμίες στις ουκρανικές θέσεις», σημειώνει ο Pasi Paroinen, στρατιωτικός ειδικός στη φινλανδική ιδιωτική εταιρεία πληροφοριών Black Bird Group.

Την ίδια στιγμή , το BBC γράφει ότι οι αποτυχίες της Ουκρανίας κάνουν τις δυτικές χώρες να αμφιβάλλουν για την ανάγκη περαιτέρω υποστήριξής της. Ωστόσο, ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι έχει διαφορετική εκτίμηση για την επιχείρηση στην περιοχή του Κουρσκ. Κατά τη γνώμη του , μια επιτυχημένη επιχείρηση μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο και θα χρησιμοποιηθεί για τακτικούς σκοπούς για την επίλυση της σύγκρουσης.

Νίκη με λιγότερες ψήφους: Το περίεργο εκλογικό σύστημα των ΗΠΑ, ο ρόλος των εκλεκτόρων και οι προσφυγές στο Κογκρέσο

Ο Ντόναλντ Τραμπ νίκησε τη Χίλαρι Κλίντον στις προεδρικές εκλογές του 2016, παρά το γεγονός ότι η Δημοκρατική υποψήφια είχε συγκεντρώσει σχεδόν τρία εκατομμύρια περισσότερες ψήφους.

Το 2000 ο Τζορτζ Ου. Μπους κέρδισε τον Αλ Γκορ, ο οποίος όμως είχε μισό εκατομμύριο περισσότερες ψήφους. Οι αμερικανικές εκλογές βασίζονται σε ένα ιδιαίτερο σύστημα.

Στην καρδιά του συστήματος αυτού βρίσκονται οι εκλέκτορες του Σώματος των Εκλεκτόρων. Στα δύο προαναφερθέντα παραδείγματα ο υποψήφιος που τελικά κέρδισε στις εκλογές είχε καταφέρει να συγκεντρώσει 270 εκλέκτορες.

Το εκλογικό σύστημα των ΗΠΑ χρονολογείται από το 1787 και ορίζει τους κανόνες για την εκλογή προέδρου, με έμμεσο τρόπο και σε ένα γύρο. Οι ιδρυτές των ΗΠΑ θεώρησαν ότι αυτό το σύστημα αποτελεί έναν συμβιβασμό μεταξύ της άμεσης εκλογής προέδρου από τους πολίτες και την εκλογή προέδρου από το Κογκρέσο.

Στη διάρκεια των δεκαετιών και έπειτα από νίκες σοκ έχουν κατατεθεί πολλές προσφυγές στο Κογκρέσο με στόχο την τροποποίηση του εκλογικού συστήματος, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Οι εκλέκτορες είναι 538 και στην πλειονότητά τους πρόκειται για τοπικούς αξιωματούχους του κόμματός τους. Τα ονόματά τους δεν εμφανίζονται στα ψηφοδέλτια, στα οποία αναγράφονται μόνο τα ονόματα των υποψήφιων προέδρων και αντιπροέδρων των δύο κομμάτων.

Τσίπρας: «Εδώ είμαι , δεν έφυγα» είπε όταν ρωτήθηκε πότε θα επιστρέψει Από iskra

Από iskra

Μια από τις σπάνιες φορές που ο Τσίπρας είπε την αλήθεια…

Δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ και για τον τόπο πράγματι ο Τσίπρας δεν έφυγε !

Το παρασκήνιο μάλιστα από το οποίο συνεχίζει ο Αλ.Τσίπρας να είναι παρών στην πολιτική είναι μάλλον πολύ χειρότερο και με χειρότερες διαλυτικές συνέπειες για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για τον τόπο .

Κ.Μ.

O Αλέξης Τσίπρας σε συζήτηση που είχε με δημοσιογράφους και στο σχόλιο που του έκαναν ότι πρέπει να επιστρέψει απάντησε «εδώ είμαι, δεν έφυγα».

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έμεινε, όμως, μόνο σε αυτά. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ερώτηση που του έγινε για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Άστα… Ας πούμε κάτι ευχάριστο…»

«Αισθάνομαι ότι έχει υποβαθμιστεί πάρα πολύ ο κοινοβουλευτικός διάλογος με τον κατακερματισμό με τα πολλά κόμματα. Πάντοτε η Βουλή ήταν ένα σημείο αναφοράς», πρόσθεσε ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας.

Ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε σε αυτές τις δηλώσεις λίγη ώρα μετά τη συνέντευξη του Στέφανου Κασσελάκη στον ΑΝΤ1.

Γερμανικές επανορθώσεις: …ιδού και το πήδημα!

από Άρδην - Ρήξη 

του Γιάννη Χαραλαμπίδη από το radiome.gr

Εκ προοιμίου γνωρίζω καλώς πόσο δυσάρεστος θα γίνω. Αλλά τα όρια ανοχής μου στην υποκρισία και τη σπέκουλα φαίνεται ότι όσο περνούν τα χρόνια γίνονται στενότερα. Η -άστοχη ίσως και μάλλον άνευ αντικειμένου, αλλά οπωσδήποτε θεσμική και εθιμοτυπική- επίσκεψη του Προέδρου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Στάινμαϊερ στην Ελλάδα έγινε αφορμή για να επανέλθει στο προσκήνιο το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων.

Πέρα όμως από τα τετριμμένα, δεν γίνεται να μην τεθεί το ερώτημα, γιατί αφού το ζήτημα των επανορθώσεων παραμένει ζωντανό, και πρέπει να παραμένει κατά την άποψή μου, γιατί η Ελλάδα δεν κάνει κάτι για αυτό, αλλά αρκείται στο να το θυμίζει απλά σε διάφορους τόνους και με διάφορες αφορμές; Γιατί δεν επιλέγει μια στρατηγική διεκδίκησης πέρα από την ρηματική υπενθύμιση; Υπάρχει, αλήθεια, κάποιος που πιστεύει ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας θα μεταβάλει ξαφνικά την πάγια εδώ και δεκαετίες πολιτική της και θα προχωρήσει σε διμερή διαπραγμάτευση για να ρυθμίσει το ζήτημα; Προφανώς και δεν υπάρχει καμία περίπτωση.

Οπότε τι εξυπηρετεί αυτή η τακτική της υπενθύμισης αν δεν καταλήγει ποτέ σε ένα δια ταύτα; Γιατί δεν επιλέγεται η σταδιακή διεκδίκηση από την ισχυρότερη νομικά προς την πιο αμφιλεγόμενη αξίωση; Γιατί τότε θα πρέπει υποχρεωτικά να στραφεί η ελληνική κυβέρνηση στο κατοχικό δάνειο, το οποίο όμως δεν προσφέρει ιδιαίτερα επικοινωνιακά οφέλη, τουλάχιστον όχι όσα οι αποζημιώσεις των καταστροφών. Και φυσικά η διεκδίκηση του αναγκαστικού δανείου πρέπει να γίνει αποκλειστικά μέσω της δικαστικής οδού.

Καταγγελίες που σοκάρουν από τον Στέφανο Κασσελάκη για όσα κάνουν τις τελευταίες ώρες οι πραξικοπηματίες του ΣΥΡΙΖΑ

Αυτή τη στιγμή γίνεται μία πρωτόγνωρη επιχείρηση αλλοίωσης του εκλογικού σώματος που θα ψηφίσει αύριο και μεθαύριο, Σάββατο και Κυριακή, για εκλογή συνέδρων.
Έχουμε δεχθεί εκατοντάδες καταγγελίες από μέλη που δεν βρίσκουν το όνομά τους στις λίστες που έχει στείλει η Κουμουνδούρου στις ΟΜ.
Έχουν αφαιρεθεί μέλη που είναι χρόνια στον ΣΥΡΙΖΑ! Έχουν αφαιρεθεί ακόμα και συντονιστές ΟΜ! Έχουν αφαιρεθεί και πολλοί υποψήφιοι σύνεδροι!
Σας ζητώ, στο όνομα της Δημοκρατίας:
Καταρχάς να είστε ΨΥΧΡΑΙΜΟΙ. Η Δημοκρατία είναι πάντα ψύχραιμη.
Να είστε εκεί, στην κάλπη, αύριο και μεθαύριο.
Μην αφήσετε κανέναν να σας αφαιρέσει το συνταγματικό σας δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.
Η Δημοκρατία δεν πρόκειται να γίνει παρωδία.
Απευθυνθείτε:
Στο organotiko@syriza.gr για καταγγελίες αποκλεισμού από τις λίστες.
Όσοι έχετε εγγραφεί μέσω του isyriza.gr είναι πολύ σημαντικό να στείλετε e-mail στο contact@isyriza.gr για να βεβαιωθείτε ότι έχετε εγγραφεί στις ΟΜ για να ψηφίσετε.
Αριστερά ίσον Δημοκρατία.
Υπερασπιστείτε την με πείσμα και με πάθος.
Είναι μία μάχη που υπερβαίνει τα πρόσωπα.
Είναι Ζήτημα Δημοκρατίας.

"η κρινόμενη δομική ιδιοτυπία του ΣΥΡΙΖΑ Π-Σ"

Τάσσος Ν. Δίκας

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ  Η ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Θεσμοθετημένες τάσεις, ομάδες

και παράλληλες δομές

Οκτώ χρόνια πριν, τον Οκτώβριο του 2016, έγραψα το άρθρο - ανάλυση:"Η ιδιαιτερότητα του ΣΥΡΙΖΑ: Aπό το χθες στο αύριο". Τις απόψεις εκείνες συνοπτικά διατύπωσα από το βήμα του 2ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ (Οκτώβριος 2016)

-Διαπίστωνα στο κεφάλαιο 7 -"Tο συμμετοχικό εργαστήρι πολιτικής", ότι oι τάσεις, αντικειμενικά, δεν μπόρεσαν να συνεισφέρουν ως όφειλαν (με θεωρητικές επεξεργασίες, ειδικές ανοικτές συζητήσεις και άλλες ανοικτές πρωτοβουλίες, να «δικαιολογήσουν» την έννοια του ρεύματος) με παράλληλη αποσαφήνιση και εμπλουτισμό ενός πολιτικού προβληματισμού ερμηνείας της πολιτικής ιδιαιτερότητας (αλλά και αντιφατικότητας) που ιστορικά «έλαχε» στον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα της ευρωπαϊκής αριστεράς να κληθεί αφετηριακά να κυβερνήσει μέσα σ ένα πρωτοφανές ιδιαίτερο από κάθε σκοπιά περιβάλλον (μνημόνια) .

Τον ρόλο αυτό σε κάποιο βαθμό το έπαιξε (και σωστά) το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς.

-Eκτιμούσα ότι οι τάσεις (ως μη ολοκληρωμένες ιδεολογικοπολιτικές σφαιρικότητες) δεν υποβοηθούν την δυναμική ανοικτού κόμματος εσωτερικά (προς τα μέλη και από τα μέλη), αλλά ούτε και στην εξωστρέφεια του ΣΥΡΙΖΑ προς τους πολίτες, ιδιαίτερα όσων αποτελούν το εκλογικό του στήριγμα και που εξ ορισμού αποτελούν το πλέον κοντινό του ακροατήριο.

-Επεσήμανα ότι αναπόδραστα -πέρα από καλές προθέσεις- ενέχουν μέσα τους το στοιχείο του μηχανισμού που αποτελεί ξεπερασμένη αντίληψη πολιτικής λειτουργίας ισοτίμων πολιτών-μελών.

-Διευκρίνιζα ότι το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι η ύπαρξή τους γίνεται περισσότερο αισθητή όσο ανεβαίνει κανείς τα υφιστάμενα οργανωτικά του κλιμάκια. Αντίθετα, είναι αδιάφορα είτε και «ενοχλητικά» για το ευρύ σώμα των υποστηρικτών και των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

-Τόνιζα ότι αντικειμενικά -και πέρα από προθέσεις- δημιουργούνται ιδιότυπες εσωτερικότητες που δεν υποβοηθούν στην όσμωση όλων των μελών σε όλα τα επίπεδα ισόρροπα ανεξαρτήτων «εσωτερικής» τοποθέτησης και ότι αντίθετα δημιουργείται μία ομαδοποιημένη συνύπαρξη επί μέρους μηχανισμών εκλογικών -και όχι μόνον- που πολλές φορές είχαν παλαιότερα προσδιοριστεί και ως “κόμματα” μέσα στο κόμμα…