Με την ευκαρία της συμπλήρωσης των 100 χρόνων από το (φυσικό) θάνατο του Βλαντίμιρ Ίλιτς η granma αναφέρεται με ένα μακροσκελές βιογραφικό στο μεγάλο επαναστάτη, τον ηγέτη των Μπολσεβίκων συγγραφέα ενός τεράστιου θεωρητικού και πρακτικού πονήματος βασισμένου στον μαρξισμό
Αναλυτικά
Λένιν: Δεν υπήρξε άνθρωπος πιο κατανοητός από τον ταπεινό εργάτη, πιο κατανοητός από την εργατική τάξη, πιο κατανοητός από τις μάζες. Ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν, ο κύριος ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία και ιδρυτής του πρώτου Κράτους Εργατών και Αγροτών στον κόσμο, έφυγε από τη ζωή στις 21 Ιανουαρίου 1924, πριν από εκατό χρόνια, αλλά οι ιδέες και οι συνεισφορά του στην επαναστατική θεωρία αποκτούν δύναμη κάθε μέρα που περνάει, κάθε μέρα που έρχεται.
Αυτός ο Ρώσος επαναστάτης και μπολσεβίκος ηγέτης ήταν συγγραφέας ενός θεωρητικού και πρακτικού έργου βασισμένου στον μαρξισμό, το οποίο, όταν ενώθηκε με τις θεωρίες του Καρλ Μαρξ και του Φρίντριχ Ένγκελς, αποτέλεσε το θεωρητικό εκείνο υπόβαθρο και σύνολο γνωστό ως Μαρξισμός-Λενινισμός.
Αν και είναι γνωστός διεθνώς γνωστός ως Λένιν, το πραγματικό του όνομα ήταν Vladimir Ilyich Ulianov. Γεννήθηκε στο Σιμπίρσκ, στις 22-Απρ-1870, τέταρτο παιδί μιας οικογένειας αφιερωμένης στη λαϊκή εκπαίδευση και τη διάδοση του πολιτισμού. Ο πρωτότοκος γιος εκτελέστηκε όταν ο μελλοντικός Λένιν ήταν έφηβος, για συμμετοχή σε προετοιμασίες επίθεσης στον Τσάρο Αλέξανδρο Γ’.
Το 1887, ο Volodya (όπως αποκαλούνταν από αυτούς που αναφέρονταν στο όνομά του εκεί στη Ρωσία) μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Kazán για να σπουδάσει Νομικά, αφού ολοκλήρωσε το γυμνάσιο με υψηλές τιμητικές διακρίσεις, αλλά σύντομα θα αποβληθεί για τις αντιτσαρικές του δραστηριότητες.
Αποφασισμένος να πάρει πτυχίο, έδωσε εξετάσεις κατά μόνας και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, πάντα συνδεδεμένος με τους μαρξιστικούς κύκλους και το εκεί προλεταριακό κίνημα αυτής της πόλης. Το 1894 δημοσίευσε μια επιχειρηματολογική κριτική στους λαϊκιστές και συνελήφθη για τη συμμετοχή του στη νεοϊδρυθείσα Ένωση Αγώνα για τη Χειραφέτηση της Εργατικής Τάξης.
Στη φυλακή, ο Λένιν έγραψε το βιβλίο που θα εκδώσει αργότερα το 1889, με τον τίτλο Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Ρωσία, χρησιμοποιώντας ως αγγελιοφόρους την αδελφή του Άννα και τη Ναντέζντα Κρούπσκαγια, η οποία επίσης συνελήφθη αργότερα. Γνωρίστηκαν εξόριστοι στη Σιβηρία και παντρεύτηκαν εκεί το 1898.
Σε ηλικία 30 ετών, ξεκίνησε την πρώτη του εξορία στην Ελβετία, όπου συνέχισε ένα παλιό έργο: την έκδοση της Iskra (La Chispa), μιας εφημερίδας σε εθνική εμβέλεια. Τον Δεκέμβριο του 1901 άρχισε να υπογράφει ως Λένιν, αντί για το όνομά του ή τα ψευδώνυμα K. Tulin ή V. Ilin.
Η εμφάνιση, τον Μάρτιο του 1902, του βιβλίου “Τι να κάνουμε”, ενός από τα σημαντικότερα έργα του, τον αναγνώρισε ως ηγέτη των Ρώσων Μαρξιστών. Ο Λένιν έριξε τότε την ιδέα _ως επιτακτική ανάγκη για μια οργάνωση επαγγελματιών επαναστατών και υπερασπίστηκε την ιδέα του Κόμματος νέου τύπου ως πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Αυτό το έργο εξαπέλυσε διαμάχη στο Δεύτερο Συνέδριο των Ρώσων Σοσιαλδημοκρατών σχετικά με το πώς να δομηθεί το Κόμμα, το οποίο ολοκλήρωσε την οριστική ρήξη μεταξύ των οπαδών του Λένιν, που ονομάζονταν Μπολσεβίκοι (πλειοψηφία) και τους αντίπαλους, τους Μενσεβίκους (μειοψηφία). Το 1905, ο Λένιν επέστρεψε στη Ρωσία συμμετέχοντας σε μια αυθόρμητη επανάσταση και μετά την ήττα των λαϊκών μαζών, αναγκάστηκε να φύγει ξανά στην εξορία. Εκείνα τα χρόνια της ακμής της αντίδρασης συγκέντρωσε και ενίσχυσε τις τάξεις των Μπολσεβίκων, στην προσπάθειά του να σφυρηλατήσει ένα μαρξιστικό επαναστατικό κόμμα.
Το 1916 δημοσίευσε το “Ιμπεριαλισμός, ανώτερη φάση του καπιταλισμού”, ένα κείμενο στο οποίο ανέλυσε το αστικό σύστημα με τα σύγχρονα χαρακτηριστικά του και υποστήριξε, αντικρούοντας άλλες θέσεις, ότι η σοσιαλιστική επανάσταση ήταν δυνατή, ακόμη και σε καθυστερημένες χώρες όπως η Ρωσία.
Επέστρεψε στην πατρίδα του τον Απρίλιο του 1917. Ένα ευρύ λαϊκό κίνημα ανατρέποντας τον τσαρισμό βρισκόταν σε δυαδισμό εξουσιών μεταξύ της αστικής προσωρινής κυβέρνησης και των σοβιέτ των εργατών, των αγροτών και των στρατιωτών που οργανώθηκαν σε όλο το έθνος. Ο Λένιν πέρασε στην παρανομία, καθώς υπήρχε ένταλμα σύλληψης εναντίον του και στις 23 Οκτωβρίου (10η, σύμφωνα με το ρωσικό ημερολόγιο της εποχής), η Κεντρική Επιτροπή του Μπολσεβίκικου Κόμματος υιοθέτησε την πρότασή του για εξέγερση.
Μόλις κέρδισαν την εξουσία, ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι εξέδωσαν τρία διατάγματα: το Διάταγμα για τη Γη, το οποίο προέβλεπε την κρατική ιδιοκτησία γης και παρέδιδε γη στους αγρότες, αυτό της Ειρήνης, μέσω του οποίου η Ρωσία βγήκε από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που ξεκίνησε το 1914. και αυτό των Εθνοτήτων, με το οποία παραχωρήθηκε στα πρώην έθνη που υποτάχθηκαν από τον Τσαρισμό η επιλογή της ανεξαρτησίας ή της ενσωμάτωσης στη Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία, μετέπειτα _ΕΣΣΔ.
Για χρόνια, ειδικά μεταξύ 1918 και 1920, οι αντεπαναστατικές δυνάμεις προσπαθούσαν να ανατρέψουν το εκκολαπτόμενο Σοβιετικό Κράτος, με την υποστήριξη των δυτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα της Γαλλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο στρατός της αντεπανάστασης, που διοικούνταν από πρώην τσαρικούς στρατηγούς, ηττήθηκε από τον Κόκκινο Στρατό που αποτελείτο από αγρότες και εργάτες. Η χώρα μισοκαταστράφηκε, η οικονομία χτυπήθηκε και ο λιμός εξαπλώθηκε ευρέως σε μεγάλες περιοχές. Η μεγαλύτερη πρόκληση της Επανάστασης έγινε τότε η οικονομική ανασυγκρότηση, ένα έργο που ο Λένιν αντιμετώπισε αμέσως.
Η κεντρική ιδέα του σχεδίου του ήταν να αναδιοργανώσει τις μικρές ατομικές αγροτικές οικονομίες, να τις μετατρέψει σε μεγάλα μηχανοποιημένα συλλογικά αγροκτήματα και να ενισχύσει τον ρόλο του κράτους στην οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Οι πιο σημαντικές προϋποθέσεις για να τεθεί η μικροαγροτική οικονομία σε σοσιαλιστικούς δρόμους συνεργασίας ήταν η νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης και η εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας, η συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αγρότες υπό την ηγεσία της πρώτης, ο ηγετικός ρόλος της ιδιοκτησίας ολόκληρου του λαού και η ανάπτυξη της βαριάς βιομηχανίας.
Ο Λένιν κατάλαβε ότι το κράτος της δικτατορίας του προλεταριάτου έπρεπε όχι μόνο να κατευθύνει αλλά να μπει επικεφαλής της συνεργασίας, να παρέχει κάθε είδους βοήθεια στην ύπαιθρο, συμπεριλαμβανομένης της τεχνικής, οικονομικής και πολιτιστικής βοήθειας, και έδωσε μεγάλη σημασία στις χορηγικές οργανώσεις που σχηματίζονταν από εργάτες σε εργοστάσια και βιομηχανικές εγκαταστάσεις.
Οι ιδέες του για τη μετάβαση των αγροτικών εργατικών μαζών σε συλλογικές μορφές οργάνωσης της εργασίας στη γεωργία άσκησαν επίσης επαναστατική επιρροή στους εργάτες των καπιταλιστικών χωρών, ιδιαίτερα στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Στις 30-Αυγ-1918, έγινε στόχος επίθεσης, του Fanny Roid Kaplan, ενός μετριοπαθούς σοσιαλιστή, που οδήγησε σε ένα ευρύ κίνημα εκκαθάρισης εντός της τάξης των επαναστατών. Παρά τις δυσκολίες του εμφυλίου πολέμου, ο Λένιν δεν υποβίβασε τις διεθνιστικές αρχές του και στις 2- Μαρτ-1919, στη Μόσχα, εγκαινίασε το Πρώτο Συνέδριο της Τρίτης Διεθνούς, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τα εργατικά, κομμουνιστικά και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στην Ασία. Προκειμένου να ενσωματωθούν οι διαφορετικές εθνικότητες της ρωσικής επικράτειας, ο Λένιν διακήρυξε, στις 30-Δεκ-1922, τη δημιουργία της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ).
Τον Μάρτιο του 1922 παρευρέθηκε για τελευταία φορά σε συνέδριο του Κόμματος. Ένα μήνα αργότερα υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για να αφαιρεθούν οι σφαίρες που είχαν παραμείνει στο σώμα του από την επίθεση που υπέστη το 1919 και που είχαν προκαλέσει σοβαρές συνέπειες. Έκτοτε, είχε μόνο μικρά στάδια στα οποία βελτιώθηκε εν μέρει. Ακόμα κι έτσι, είχε τη δύναμη να υπαγορεύσει τη λεγόμενη “διαθήκη” του, στην οποία εξέφραζε τον μεγάλο φόβο του για τον αγώνα εξουσίας, μεταξύ του Λέοντος Τρότσκι και του Ιωσήφ Στάλιν, μέσα στο κόμμα.
Στις 21-Ιαν-1924, σε ηλικία 54 ετών, μια εγκεφαλική αιμορραγία έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο άνδρας που απεχθάνονταν τη λατρεία της προσωπικότητας ταριχεύτηκε και εκτέθηκε σε ένα πανηγυρικό μαυσωλείο στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, στους πρόποδες των τειχών του Κρεμλίνου. Πάνω από δέκα εκατομμύρια άνθρωποι πέρασαν από το φέρετρό του για να αποτίσουν τον τελευταίο φόρο τιμής… Από τον Σεπτέμβριο του 2012 έως τον Μάιο του 2013, το μαυσωλείο υποβλήθηκε σε εκτεταμένες εργασίες αποκατάστασης για πρώτη φορά και στη συνέχεια άνοιξε ξανά, πλήρως ανακαινισμένο.
Με αφορμή τα εκατό χρόνια από τη γέννησή του, στις 22-Απρ-1970, ο Comandante en Jefe Φιντέλ Κάστρο Ρουζ είχε πει: ” Αν λεγόταν ή αν ρωτούνταν μήπως υπάρχει κάποιος πιο παρεξηγημένος από τον Λένιν, θα έπρεπε να πούμε όχι. Αλλά, από την άλλη πλευρά, θα έπρεπε να ειπωθεί ότι δεν υπήρχε άνθρωπος πιο κατανοητός από τον ταπεινό εργάτη, πιο κατανοητός από το λαό, πιο κατανοητός από τις μάζες σαν τον Λένιν. Το παράδοξο μεταξύ της τεράστιας “ακατανοησίας” και της απέραντης κατανόησης που έβρισκε πάντα στις μάζες είναι εκπληκτικό, και αυτό ήταν καθοριστικός παράγοντας σε κάθε μία από τις πιο κρίσιμες και πιο δύσκολες στιγμές αυτής της επαναστατικής διαδικασίας: οι συνθήκες εν μέσω των οποίων ο Λένιν υπερασπίζεται τη θέση της κατάληψης της εξουσίας και την ευκαιρία να το κάνει, υποστηριζόμενος από τις κομματικές δυνάμεις των Μπολσεβίκων που είχε σφυρηλατήσει για σχεδόν 20 χρόνια, και από μια χούφτα ανδρών, από τους μαθητές που ήταν ικανοί να το καταλάβουν”.
https://atexnos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου