Aυτό που βλέπεις δίπλα είναι ένα εντυπωσιακά μεγάλο γλυπτό, το οποίο βρίσκεται εντυπωσιακά μακριά από οπουδήποτε: στην αργεντινή πόλη Ushuaia, στη Γη του Πυρός. Είναι το μνημείο για τους πεσόντες στον Πόλεμο των Malvinas (πες τα και Falklands).
Είναι μια πιστή αναπαράσταση των Νησιών με φόντο τον ουρανό και ολίγη από Ανδεις. Ήμουν τυχερός εκείνη την παγωμένη μέρα του 2007 και η φωτογραφία βγήκε ονειρεμένη.
Περίεργη ιστορία τα Νησιά και ο καβγάς Αργεντινής-Βρετανίας. Κάπου είχα διαβάσει κάτι εξαιρετικά εύστοχο και αρκετά βρετανικό: «είναι η κλασική περίπτωση ιστορίας, όπου και οι δύο πλευρές έχουν τα επιχειρήματά τους και στο τέλος κερδίζουν οι δικηγόροι».
Κόσμος πήγε και ήρθε εκεί στην άκρη του Νότιου Ατλαντικού ήδη από τον 16ο αιώνα. Θαλασσοπόροι, επενδυτές, καταριανοί, η εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός», το ισπανικό στέμμα και πάει λέγοντας. Κάποια στιγμή τα Νησιά έγιναν δικά μας, δηλαδή αργεντινά.
Το 1833, όμως -σύμφωνα με μία εκδοχή- κουβαλήθηκαν οι Βρετανοί, έγινε ένα τζέρτζελο, πιο μπερδεμένο και από το να κάνεις διακανονισμό για ληξιπρόθεσμα χρέη στο Δημόσιο, έδιωξαν τους ελάχιστους Argentos και έβαλαν ταμπέλα βρετανική.
Μετά κουβάλησαν και μερικούς κακομοίρηδες να βόσκουν αρνιά, διότι σου λέει, τι να τα βόσκεις στην Ουαλία τι να τα βόσκεις εκεί κάτω. Πράσινο εδώ, πράσινο και εκεί. Ψωφόκρυο εδώ, ψωφόκρυο και εκεί.
Οι Βρετανοί βέβαια ισχυρίζονται ότι δεν έδιωξαν κανέναν, αλλά ότι οι ελάχιστοι Argentos έφυγαν μόνοι τους, μόλις τους είδαν. Προφανώς είχαν ακούσει για τα όργια που γίνονται το καλοκαίρι στη Ζάκυνθο και είπαν να πέσουν στα παγωμένα νερά του Νότιου Ατλαντικού να γλιτώσουν. Δεν ξέρω εσύ, αλλά εγώ το βρίσκω σχετικά πειστικό αυτό το επιχείρημα. Έχεις αντικρύσει μεθυσμένους Βρετανούς σε καλοκαιρινό νησί;
Εγώ ένα καλοκαίρι στην Ίο είχα έναν Αγγλο να μου πιάνει τον κώλο από τη μια και μια Αγγλίδα να μου τραβάει το χέρι από την άλλη. Τους φώναξα ένα «las malvinas son argentinas, hijos de puta» και με άφησαν ήσυχο.
Μην στα πολυλογώ, τα πράγματα έγιναν χειρότερα με την ιδέα της αργεντινής δικτατορίας να κάνει εισβολή το 1982. Τραγικό λάθος. Θα μου πεις, οι στρατιωτικοί -μετά τους πολιτικούς- είναι η πλέον ανίκανη φάρα. Έστειλαν κάτι ταλαίπωρα αγοράκια να πολεμήσουν και εμφανίστηκε ο Βρετανικός Στόλος με επικεφαλής τον υιό της λατρεμένηςΕλισάβετ και τα λιάνισε κανονικότατα.
Πώς να σου κάνει λοιπόν εντύπωση που οι κάτοικοι μόλις πριν λίγο ψήφισαν με 99,8% να παραμείνουν υπό το Στέμμα της λατρεμένης; Πρόσεξε: της λατρεμένης, διότι όταν μετά από 2.500 χρόνια το Στέμμα θα περάσει (μοιραία) σε άλλο κεφάλι, δεν ξέρω πώς θα το ανιμετωπίσουν.
Φυσικά, επειδή διαβάζω διάφορες αρλούμπες αριστερά και δεξιά, καλό είναι να ακούσεις την αλήθεια.
Διότι μέχρι να γίνει η εισβολή της Αργεντινής Χούντας, το Λονδίνο τους κατοίκους των Νησιών (Kelpers, αποκαλούνται οι κάτοικοι) τους είχε πιο χεσμένους και από όσο η τρόικα την ελληνική κυβέρνηση «συνευθύνης».
Για να σου δώσω να καταλάβεις, στις αρχές του 1980 είχαν στείλει άνθρωπο εκεί κάτω να τους πει με τρόπο ότι το χαράτσι θα παραμείνει στο λογαριασμό της ΔΕΗ και ότι εκείνοι καλό είναι να συνηθίζουν στην ιδέα ότι θα περάσουν υπό αργεντινό έλεγχο.
«Δεν βγαίνω μάνα μου, άμα με γυρίσεις ανάποδα ούτε πένα δεν θα πέσει» τους είπε ο εκπρόσωπος του Λονδίνου, διότι κόστιζε ακριβά στη Βρετανία η διατήρηση της αποικίας. Έξαλλοι έγιναν οι Kelpers, ευτυχώς βγήκε ο τοπικός Πάνος (εντελώς) Καμμένος και ξέρασε τρία κιλά υδατάνθρακες και εκεί έκλεισε το θέμα. Φαντάζεσαι να είχε ραδιοφωνική εκπομπή ο Τράγκας, τι θα έλεγε;
Κατάλαβες λοιπόν; Σαν αριθμούς τους έβλεπαν τους φουκαράδες. Έλα όμως που ήρθε η Αργεντινή Χούντα να κάνει τη μεγαλύτερη ηλιθιότητα και άλλαξαν τα δεδομένα. Ξαφνικά, οι «αριθμοί» έγιναν άνθρωποι! Που έπρεπε να προστατευθούν. Ασε που είχε και εκλογές μπροστά της η Θάτσερ, οπότε πάμε να δοξάσουμε και να δοξαστούμε. Και ηλατρεμένη Ελισάβετ σήκωσε τον γιόκα της να πάει να πολεμήσει. Που αν είχε ρωτήσει καμιά καφετζού να της πει τα χαΐρια και των υπόλοιπων, ΟΛΟΥΣ θα τους είχε στείλει εκεί κάτω να ησυχάσει.
Υπάρχει και μια ακόμα πιο ενδιαφέρουσα πτυχή της ιστορίας, κάνε λίγο υπομονή με τη φλυαρία μου. Που λες, εκεί κατά τη δεκαετία του 1970, ένας βουλευτής των Εργατικών (τότε ήταν στην κυβέρνηση) πήγε εκεί κάτω να δει τι παίζει. Έφριξε ο άνθρωπος: βοσκοί, κατάθλιψη, αλκοόλ, εγκληματικότητα, φτώχεια και μηδέν προοπτική. Πιο χάλια, μόνο στην Ελλάδα.
Έφτιαξε λοιπόν μια έκθεση με ιδέες για το τι μπορεί να γίνει για να προκόψουν αυτοί οι 1.800 φουκαράδες. Γύρισε πίσω στο Λονδίνο, παρέδωσε την έκθεση, η οποία όμως ξεχάστηκε σε ένα συρτάρι. Είχαν, βλέπεις, άλλες σκοτούρες τότε στη Βρετανία.
Μετά το 1983, όταν η Θάτσερ εξαργύρωσε στις κάλπες τη νίκη στον πόλεμο, κάποιος θυμήθηκε την ξεχασμένη σε συρτάρι έκθεση του 1970.
Την πάει λοιπόν στην πρωθυπουργό, η οποία την ανοίγει και τι ανακαλύπτει; Ότι την έκθεση θα μπορούσε κάλλιστα να την είχε γράψει η Λούκα Κατσέλη και η νέα της παρέα στον ΣΥΡΙΖΑ. Κοντολογίς, έλεγε ότι για να προκόψουν αυτά τα ρεμάλια στα Νησιά, χρειάζονται Κράτος! Να τους σπουδάσει, να τους ταΐσει, να τους βρει δουλειά, να στήσει μπίζνα με τις αλιευτικές άδειες, να τους προστατεύει γενικώς. Και ειδικώς.
Κανονικά, η Θάτσερ θα έπρεπε να σκίσει την έκθεση και να έχει φάει και τα χαρτάκια, καθότι εκείνα τα χρόνια πάλευε να διαλύσει ό,τι είχε σχέση με το Κράτος.
Όμως η Maggie δεν ήταν ηλίθια επιπέδου Κατσέλη. Σου λέει, για 1.800 νοματαίους μπορώ να γίνω και εγώ σοσιαλίστρια-κρατίστρια-φιλάνθρωπος.
Και έπιασε την έκθεση και την υλοποίησε κατά γράμμα. Ακου και το πιο αστείο: το Λονδίνο δαπανά 23.000 ευρώ για την ασφάλεια και την ευημερία του κάθε κάτοικου των Νησιών. Σκέψου δηλαδή να σου έδινε το Κράτος επίδομα 1.000 ευρώ το μήνα για να είσαι ασφαλής, υγιής, μορφωμένος. Τα ακούτε αυτά εκεί στη Βρετανία; Για εσάς πόσα χαλάει;
Έτσι, τα Νησιά έγιναν παράδεισος: οι αλιευτικές άδειες γέμισαν τα ταμεία, οι κάτοικοι σπουδάζουν δωρεάν στη Βρετανία, δωρεάν νοσοκομεία, έχουν και ένα σκασμό Στρατό να τους φυλάει, έχουν και τουρισμό, έχουν και ΑΟΖ.
Με λίγα λόγια: οι Kelpers θα έπρεπε να φτιάξουν άγαλμα στον ελεεινό δικτάτορα που έκανε την εισβολή το 1982. Από εκεί που η Βρετανία τους είχε χεσμένους, έγιναν πάμπλουτοι. Έστω και στην άκρη του κόσμου.
Όψιμοι πατριώτες. Με τη τσαγιέρα στο χέρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου