Το προσφυγικό δράμα σε ένα «κλικ» Συγκλονιστική εικόνα: Πρόσφυγας κουβαλάει την τυφλή γυναίκα και το μωρό του!

Η οικογένεια έφτασε στη Λέσβο, μεταφέρθηκε στο hot spot της Μόριας, ενώ μετά την καταγραφή τους, θα πάνε στο Καρά ΤεπέΜπορεί οι προσφυγικές ροές προς τα νησιά του Αιγαίου να έχουν μηδενιστεί ακόμα όμως και αυτές οι ελάχιστες συνεχίζουν να συγκλονίζουν. 

Την Κυριακή, στην παραλία της Κάγιας, κοντά στη Σκάλα Συκαμνιάς, για πρώτη φορά μετά από αρκετούς μήνες, έφτασε μια βάρκα με πρόσφυγες, όπου στην πλειοψηφία τους ήταν από το Ιράκ. 

Έκπληκτοι Έλληνες και ξένοι που ήταν στην ακτή, μαζί με τον πατέρα Χριστόφορο, έναν ορθόδοξο ιερέα που υπηρετεί στον εκεί καταυλισμό πρώτης στάσης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, ο οποίος είχε σπεύσει να βοηθήσει, είδαν να βγαίνει από τη βάρκα ένας νεαρός πρόσφυγας. 

«Η εικόνα του μας συγκλόνισε όλους» λέει ο πατέρας Χριστόφορος. Στην πλάτη του κουβαλούσε τη νεαρή τυφλή γυναίκα του ενώ στην αγκαλιά του είχε το λίγων μηνών μωρό τους.

«Είχε αυτός ο άνθρωπος ένα απίστευτο μεγαλείο ψυχής, μια μοναδική δύναμη» λέει ο Στρατής Τσουλέλλης, πρόεδρος της Φωτογραφικής Εταιρείας Μυτιλήνης που κολυμπούσε εκεί και απαθανάτισε τη στιγμή. Και συνεχίζει: «Μείναμε όλοι να βλέπουμε αυτόν τον πρόσφυγα να κατεβαίνει από τη βάρκα έχοντας την τυφλή γυναίκα του στους ώμους του και το μωρό τους στα χέρια του». Μαζί στη βάρκα κι άλλες πολλές γυναίκες με παιδιά οι περισσότερες από το Ιράκ.

Άκου, Τζήμερε…

Νίκος Μπογιόπουλος

Όπως έχουμε επαναλάβει πρόκειται περί ευγενικότατου κυρίου. Το όνομά του «Τζήμερος». Αν δεν σας θυμίζει τίποτα – πολύ λογικό – είναι εκείνος που είχε πει για τα παιδιά που πέθαναν από το μαγκάλι στη Λάρισα προ τριετίας ότι ο θάνατός τους δεν οφειλόταν στα ελλιπή οικονομικά τους μέσα, αλλά στην ελλιπή τους παιδεία, μιας και δεν γνώριζαν τις βλαβερές συνέπειες του μονοξειδίου του άνθρακα…

Αυτήν την ανθρωπιστική προσέγγιση, πάντως, όταν χάθηκε το άλλο παιδί στη Θεσσαλονίκη, πάλι από το μαγκάλι, ο Τζήμερος δεν την επανέλαβε. Από θρασυδειλία; Όχι. Μάλλον επειδή εκείνο το κοριτσάκι ήταν καλή μαθήτρια…

Αργότερα – όπως είχε εντοπίσει ο Ν. Σαραντάκος- ο Τζήμερος είχε κάνει μια ανάρτηση στο τουίτερ του με αφορμή επιγραφή σε κάποια ΔΟΥ. Ο καλός και μορφωμένος αυτός άνθρωπος – ο Τζήμερος – συμπεριέλαβε και όλα τα αποδεικτικά στοιχεία για να επιβεβαιώσει το ευφυές του σχόλιο. Ιδούη ανάρτηση του Τζήμερου:

«Όταν ο κόσμος τρώει σοκολάτα, τρώει τη σάρκα μου»

Η μαρτυρία ενός παιδιού σκλάβου στις φυτείες που προμηθεύουν κακάο τις βιομηχανίες της δύσης. Όσα παιδιά επιχείρησαν να αποδράσουν και πιάστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν ανελέητα.

Το 1528, ο Ερνάν Κορτές, ο εξερευνητής που κατέκτησε το Μεξικό, έφερε στην Ισπανία το δέντρο “Theobroma cacao”, το αγαπημένο κακαόδεντρο των Μάγια και των Αζτέκων. Οι Ισπανοί επεξεργάστηκαν τους καρπούς του δέντρου, πρόσθεσαν ζάχαρη και το γευστικότατο ρόφημα επεκτάθηκε σε όλη την Ευρώπη. Τον 19ο αιώνα δημιουργήθηκε η πρώτη μπάρα σοκολάτας, απ’ τον Ολλανδό Coenraad Johannes van Houten.

Πλέον, οι φυτείες κακάο αποτελούσαν μία απ’ τις σημαντικότερες πηγές πλούτου για τους Ευρωπαίους, που είχαν επεκτείνει την κυριαρχία τους σε όλη τη Λατινική Αμερική και την Αφρική.

Το 1880 οι Πορτογάλοι οργάνωσαν τις πρώτες φυτείες κακάο στην Αφρική, στο νησί Σάο Τομέ και Πρίνσιπε. Η δουλεία είχε καταργηθεί το 1875, αλλά στις φυτείες κακάο ο χρόνος φαίνεται ότι κυλούσε πιο αργά, καθώς οι συνθήκες εργασίας δεν άλλαξαν καθόλου.

Κάθε χρόνο πέθαινε το 11% των εργατών, περισσότεροι από τους οποίους είχαν απαχθεί απ’ την Αγκόλα και δούλευαν παρά τη θέλησή τους.

“Το τι δεν πρόδωσες εσὺ να μου πεις…”

Νίκος Μπογιόπουλος

Τις ώρες της καταχνιάς, ευτυχώς, υπάρχει η αγκαλιά των ποιητών μας.

Και εκεί, προστατευμένοι, μπορούμε να ξαναδιαβάσουμε τα λόγια τους τα περασμένα, τα σημερινά:

«Φοβάμαι - έγραφε το ‘83 - 

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

“Δώστε τη χούντα στο λαό”.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που σου 'κλειναν την πόρτα

μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο

να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που γέμιζαν τις ταβέρνες

και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια

κάθε βράδυ

και τώρα τα ξανασπάζουν

όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη

και έχουν και “απόψεις”.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν

και τώρα σε λοιδορούν

γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο».

«Οι Podemos αναγκάστηκαν να μαλακώσουν τον λόγο τους»

«Ο Τσίπρας ήρθε αντιμέτωπος με ένα κανονικό πραξικόπημα και υποχώρησε. Κατ’ εμέ, ορθά έπραξε αφού δεν είχε άλλη επιλογή» δηλώνει στην «ΕΦ.ΣΥΝ» Φεράν Μοντέσα

Κορίνα Βασιλοπούλου

«Ζούμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Είναι η πρώτη φορά στα σαράντα χρόνια της ισπανικής δημοκρατίας που θα επαναληφθούν οι βουλευτικές εκλογές. Και όπως φαίνεται από όλα τα γκάλοπ, το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών θα είναι ένα παζλ εξίσου περίπλοκο με εκείνο της 20ής Δεκεμβρίου». Ο συνομιλητής μας, ο Ισπανός Φεράν Μοντέσα, έχει δει κι έχει κάνει πολλά.

Μέλος της παράνομης φοιτητικής νεολαίας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ισπανίας επί Φράνκο, έχει διατελέσει εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και εκδότης. Σήμερα είναι γενικός διευθυντής της ισπανικής έκδοσης της «Monde Diplomatique» και ανάμεσα στις πολλές άλλες δραστηριότητές του, συντονίζει τη Σχολή Κριτικής Σκέψης (Escuela de Pensamiento Critico) υπό τη διεύθυνση του Ιγνάθιο Ραμονέ.

«Αν έχουν δίκιο τα γκάλοπ», μας λέει ο Φεράν Μοντέσα, «το μπλοκ της Αριστεράς (PSOE- Unidos Podemos) θα μπορούσε να αγγίξει την πλειοψηφία που είναι απαραίτητη για τον σχηματισμό κυβέρνησης και με τη στήριξη κάποιων εθνικιστικών κομμάτων. Εάν συμβεί αυτό, το Σοσιαλιστικό όμμα (PSOE) θα κρατά το κλειδί της μελλοντικής κυβέρνησης στην Ισπανία. Κι αυτό μπορεί να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας στο εσωτερικό του».

Η Δασκάλα

Καθώς στεκόταν μπρος στην τάξη της την Ε' δημοτικού, την πρώτη ημέρα του σχολείου η νέα Δασκάλα του σχολείου, η κυρία Τζοβάνα είπε στα παιδιά ένα ψέμα. Όπως οι περισσότερες δασκάλες, κοίταξε τους μαθητές της και είπε ότι τους αγαπούσε όλους το ίδιο. Ότι όλοι τους ήταν καλά παιδιά. Αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Ένα παιδί ήταν διαφορετικό και της προξενούσε απέχθεια.

Κάπου στο βάθος, μόνο του, με χαμηλωμένο το κεφάλι ήταν ένα μικρό αγόρι, ο Μανούσος. Ο Μανούσος δεν έπαιζε με τα άλλα παιδιά. Ήταν παραμελημένος με τσαλακωμένα πάντα ρούχα. Ανέδιδε διάφορες οσμές, σημάδι ότι χρειαζόταν μπάνιο. Δεν μιλούσε ποτέ, δεν απαντούσε στις ερωτήσεις. Η πρώτη σκέψη της Δασκάλας ήταν «Τι μπελάς μου φορτώθηκε φέτος. Αυτό το χαζό παιδί μου χαλάει την αρμονία της τάξης. Τι μου το φέρανε εδώ; Άντε τώρα, εγώ πρέπει να κανονίζω να πάει σε κανένα ίδρυμα.»

Φερόταν όσο μπορούσε καλύτερα στο Μανούσο επιστρατεύοντας το ψεύτικο χαμόγελο και την υπομονή της. Αλλά αυτός ποτέ δεν μιλούσε. Η Τζοβάνα το αποφάσισε, δεν μπορούσε να γίνει τίποτε άλλο. Ο Μανούσος έπρεπε να φύγει από τη τάξη της. Με αυτό το σκοπό λοιπόν, θα έπρεπε να συντάξει τα απαραίτητα έγγραφα για το μπελά που την βρήκε, για να καλέσει την κοινωνική υπηρεσία να τον πάνε κάπου αλλού. Μία συγκεκριμένη παράγραφος της αναφοράς ζητούσε το ιστορικό του μαθητή. «Ω Θεέ μου, πρέπει να κοιτάξω και τον ατομικό φάκελο και όλα τα χαρτιά αυτού του χαζού. Αυτό σημαίνει ότι ένα απόγευμα πρέπει να το χαραμίσω για αυτόν. Τι να κάνω, αφού είναι για το καλό της τάξης και τη δική μου ψυχική ηρεμία θα πρέπει να το κάνω.» 

Θρίαμβος του BREXIT – Μήνυμα Ανεξαρτησίας για τα Έθνη της Ευρώπης!

Καιρός να πάρουμε κι εμείς την πατρίδα μας πίσω

Το Brexit μια στρατηγική ήττα της Γερμανίας και των ΗΠΑ

Tου Γιώργου Καραμπελιά 

Το Brexit αποτέλεσε το αποκορύφωμα μιας περιόδου αλλεπάλληλων πληγμάτων στην παγκοσμιοποίηση, κατεξοχήν σ’ ό,τι αφορά στην Ευρώπη: Η κρίση στην Ιβηρική χερσόνησο που οδηγεί σε δεύτερες εκλογές στην Ισπανία, η παρ’ ολίγον εκλογή ακροδεξιού προέδρου στην Αυστρία, η άνοδος της ακροδεξιάς «Εναλλακτικής για την Γερμανία», της Μαρίν Λεπέν στην Γαλλία, η εκλογή δημάρχων των «Πέντε αστέρων» στη Ρώμη και το Τορίνο, το μεγάλο κοινωνικό κίνημα που συγκλονίζει τη Γαλλία εδώ και τρεις σχεδόν μήνες, γνώρισαν την κορύφωσή τους με την ψήφο των Βρετανών υπέρ του Brexit.

Πρόκειται για ένα ράπισμα σ’ αυτό που αποκαλούμε παγκοσμιοποίηση· ένα ράπισμα που προήλθε από τα λαϊκά στρώματα και τους περιθωριοποιημένους πολίτες της Βρετανίας. Τα στοιχεία είναι αδιάσειστα και αμάχητα: Στα κέντρα των μητροπόλεων, κατεξοχήν του Λονδίνου, αλλά και στο Μάντσεστερ και το Λίβερπουλ,υπερψηφίστηκε η παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση – μάλιστα στο κέντρο του Λονδίνου το «Παραμένω» συγκέντρωσε το 75% των ψήφων και στο ευρύτερο μητροπολιτικό Λονδίνο το 59%. Αντίθετα, στις υποβαθμισμένες περιοχές που πλήττονται από την αποβιομηχανοποίηση και αντιμετωπίζουν πολύ πιο έντονα τον ανταγωνισμό των μεταναστών, το «Αποχωρώ» ξεπέρασε το 60%, συχνά ακόμα και το 70%. Και τα αποτελέσματα θα ήταν ακόμα πιο σαρωτικά εάν οι Σκωτσέζοι και οι Βορειο-ιρλανδοί δεν ψήφιζαν υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε. εξαιτίας της αντίθεσής τους με την αγγλική κυριαρχία!

Στην πραγματικότητα δηλαδή, το 60% των ψηφοφόρων της Αγγλίας και της Ουαλίας ψήφισε μαζικά υπέρ της εξόδου, όταν μάλιστα ληφθεί υπόψη και το υψηλό σχετικά ποσοστό της εκλογικής συμμετοχής. Δηλαδή, οι Άγγλοι πολίτες των λαϊκών στρωμάτων απάντησαν με τον τρόπο τους στην παγκοσμιοποίηση που είχε εγκαινιαστεί πάνω στις πλάτες τους από την Μάργκαρετ Θάτσερ.

Ζήτω το Brexit! Εμπρός για Grexit!

Με μονομερή διαγραφή χρέους και διάλυση της ΕΕ!

Λαός περήφανος – Νοικοκύρης στον τόπο του!

“Μπαίνοντας στο ατμόπλοιο, αναρωτήθηκα ανήσυχος: «Με ποια σημαία ταξιδεύει: νορβηγική, γερμανική, αγγλική;» Και τότε είδα να κυματίζει στην πρύμνη η αγγλική σημαία – η σημαία που έδωσε άσυλο σε τόσους Ρώσους, Ιταλούς, Γάλλους, Ούγγρους και άλλους εξόριστους. Από τα βάθη της καρδιάς μου χαιρέτησα τη σημαία.”

Πέτρος Κροπότκιν

[Περιγραφή της δραπέτευσής του 

από την τσαρική Ρωσία του 1876. 

Στο βιβλίο Αναμνήσεις, 1899]

Σήμερα η Μεγάλη Βρετανία, με το Brexit, θα επανέλθει στην κανονικότητά της. Η κανονικότητά της είναι η αστική δημοκρατία η οποία παραμερίζεται από κάθε χώρα της ΕΕ προς όφελος του διευθυντηρίου των Βρυξελών και της ιδεολογίας του νεοφιλελεύθερου φασισμού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αστική δημοκρατία καθώς και οι εκάστοτε εσωτερικές της θεσπισμένες κατακτήσεις στο επίπεδο των κοινωνικών ελευθεριών και του εργατικού δικαίου δεν παραχωρήθηκαν από το κράτος και τις άρχουσες τάξεις. Κάθε δικαίωμα και ελευθερία που εξυπηρετεί τα λαϊκά στρώματα είναι κατακτημένη με αγώνες και θυσίες των ίδιων των λαών. Ο μηχανισμός της ΕΕ αποτελεί ένα κατασκεύασμα ολοκληρωτικής διακυβέρνησης το κουμάντο της οποίας έχει ο γερμανικός ιμπεριαλισμός. Την δεκαετία του 1930 ο ναζισμός υπήρξε μορφή του γερμανικού ιμπεριαλισμού ενώ σήμερα ο νεοφιλελεύθερος φασισμός στο εσωτερικό της ΕΕ αποτελεί τον γερμανικό ιμπεριαλισμό της εποχής μας.Το διευθυντήριο των Βρυξελών καταλαμβάνει χώρες, καταστρέφει οικονομίες, προκαλεί γενοκτονία σε λαούς για να εξυπηρετήσει κυρίως τον γερμανικό ιμπεριαλισμό. Από τις Βρυξέλες εκπονούνται σχέδια ερήμην των λαών και κατασκευάζονται δήθεν Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις για να τα προωθήσουν τόσο εντός της ΕΕ όσο και εκτός. Μόνη λύση για τους λαούς της Ευρώπης είναι η διάλυση της ΕΕ με κινήματα σε κάθε χώρα ξεχωριστά τα οποία θα απαιτήσουν λαϊκή ανεξαρτησία και κοινωνική ελευθερία. Στην περίπτωση της Μεγάλης Βρετανίας ένα τμήμα της αστικής της τάξης έσπρωξε την χώρα σε έξοδο από την ΕΕ για τα δικά της συμφέροντα. Αυτό δεν αναιρεί ότι το αποτέλεσμα της εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ θα φέρει τριγμούς στο δολοφονικό οικοδόμημα της ΕΕ, θα δώσει ένα μεγάλο χαστούκι στον γερμανικό ιμπεριαλισμό και θα αναπτερώσει τα κινήματα στην Ευρώπη σε επαναστατική κατεύθυνση!

Έλεγχος μιας παράνομης κατάληψης από γερμανική ΜΚΟ που συγκεντρώνει διεθνώς δωρεές;

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑ, 

ιδιοκτήτριας του κτιρίου του ξενοδοχείου CITY PLAZA HOTEL.

Θέμα: Έλεγχος μιας παράνομης κατάληψης από γερμανική ΜΚΟ που συγκεντρώνει διεθνώς δωρεές;

Αθήνα, 22 Ιουνίου 2016

Συμπληρώνονται σήμερα δύο (2) μήνες από την βίαιη και παράνομη κατάληψη του κτιρίου που στέγαζε το ξενοδοχείο CITY PLAZA HOTEL. Η κατάληψη έγινε για την φιλοξενία προσφύγων. Εδώ και λίγες μέρες όμως έχει εμφανισθεί στο προσκήνιο μια γερμανική ΜΚΟ που συγκεντρώνει διεθνώς δωρεές υπό την μορφή «κρατήσεως δωματίων» (σε αλμυρές τιμές) στο CITY PLAZA για τους πρόσφυγες που φιλοξενούνται εκεί. Είναι όμως τα πράγματα τόσο «απλά» όσο φαίνονται; Με ποιο τρόπο πέρασε άραγε η διαχείριση της παράνομης κατάληψης στην γερμανική ΜΚΟ; Πόσα χρήματα άραγε συγκεντρώνονται και πού πάνε πραγματικά; Μήπως χρειάζεται ευρύτερη δημοσιογραφική έρευνα; 

Συμπληρώνονται λοιπόν σήμερα δύο (2) μήνες από την βίαιη και παράνομη κατάληψη του κτιρίου που στέγαζε το ξενοδοχείο CITY PLAZA HOTEL, του οποίου κτιρίου είμαι δια της εταιρείας μου η μοναδική ιδιοκτήτρια. Το κτίριο του ξενοδοχείου κτίσθηκε το 1974 και μέχρι το 2009 το νοίκιαζε η οικογένειά μου (παππούς, πατέρας, εγώ) στην εταιρεία της ίδιας οικογενείας επιχειρηματιών για την τουριστική-επιχειρηματική του εκμετάλλευση ως CITY PLAZA HOTEL. Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν λίγα από τα ψέματα που κυκλοφορούν ευρέως και παρουσιάζουν την υπόθεση σαν μια δήθεν «ανθρωπιστική κατάληψη ενός εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου που εγκαταλείφθηκε από την ιδιοκτήτρια του, επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει τους εργαζόμενους και καταλήφθηκε για έναν ιερό σκοπό: την αφιλοκερδή εγκατάσταση προσφύγων»:

1./ Δεν χρωστώ τίποτε σε κανέναν εργαζόμενο, αφού ουδέποτε το ξενοδοχείο λειτούργησε από την οικογένειά μου ως τουριστική επιχείρηση. Αν κάποιος χρωστάει σε εργαζόμενους, αυτός είναι ο επιχειρηματίας που λειτουργούσε τουριστικά-επιχειρηματικά το ξενοδοχείο επί 35 χρόνια. Τον οποίον επιχειρηματία εξανάγκασα σε αποχώρηση, αφού δεν εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις του και μάλιστα ενώ, όπως φημολογείται, είχε εισπράξει κάποιες επιδοτήσεις, χωρίς να πληρώσει εργαζόμενους ή εμένα. Με συμφωνία μας τα κινητά πράγματα και ο εξοπλισμός του ξενοδοχείου περιήλθαν σε μένα, πράγμα που άλλωστε και χωρίς συμφωνία μας θα συνέβαινε, αφού προβλέπεται ρητώς από τον νόμο για μισθωτές που οφείλουν μισθώματα (ενέχυρο επί των κινητών πραγμάτων).

Το αυγό έσπασε, το φίδι έρπει στη Γαλλία

Ο Νίκος Γιαννόπουλος γράφει για το ναζιστικό φαινόμενο που κάνει δυναμική παρουσία στα γήπεδα της Γαλλίας.

Είναι πραγματικά κρίμα που δεν βρίσκεται στη ζωή τούτη την εποχή ο Βασίλης Ραφαηλίδης. Τώρα που το τέρας του ναζισμού έχει αναγεννηθεί από τις στάχτες του ο πιο προικισμένος αντιφασίστας γραφιάς θα έδινε στις ημέρες μας τρομερό ρεσιτάλ. Κατά το διαδικτυακώς λεγόμενο θα τρόλαρε χωρίς έλεος τους απανταχού φασίστες με το βιτριολικό του χιούμορ χωρίς φυσικά να εξαιρεί τους φασίστες του Euro 2016.

Φαντάζονται τον εαυτό τους μεγάλο

Προφανώς το έχετε αντιληφθεί ότι στα γήπεδα της Γαλλίας παρελαύνει καμαρωτό-καμαρωτό το φίδι (που βγήκε πια από το αυγό του). Η μεγάλη πλάκα είναι ότι τα ερπετά αυτά προέρχονται από σχεδόν όλες τις χώρες. Οσο πιο φτωχές οι χώρες, τόσο πιο πολλά και τα ερπετά. Ξάφνου, όλοι μιλάνε για κάτι μεγάλο. Τη μεγάλη Ρωσία, τη μεγάλη Ουγγαρία, τη μεγάλη Αλβανία, τη μεγάλη Κροατία. Ολοι φαντάζονται τον εαυτό τους γίγαντα. Και προσπαθούν-με τη βία- να κοντύνουν τους άλλους.

Μαύρισαν οι οθόνες των τηλεοράσεων, των υπολογιστών, των τάμπλετ και των κινητών από τα γεροδεμένα παιδιά που επιδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία την εθνική τους “ανωτερότητα”, δηλαδή τη βαθιά άγνοια και ηλιθιότητά τους. Συγκρούονται στους δρόμους με άλλους που επίσης πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι, οι πιο...υποψιασμένοι από αυτούς μάλιστα βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία, ταξίδεψαν στη Γαλλία για να εξάγουν το τεράστιο κόμπλεξ τους.

Είτε με Remain είτε με Brexit, η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Η στυγερή δολοφονία της Τζο Κοξ θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στο βρετανικό δημοψήφισμα. Οι υπέρμαχοι του Remain υπολογίζουν σε μεταστροφή του εκλογικού σώματος προς όφελός τους. Tο τελικό αποτέλεσμα όμως δεν είναι καθόλου βέβαιο γιατί το δημοψήφισμα έχει προκαλέσει βαθύτατη ταξική αναταραχή στη Βρετανία.

Το ταξικό ρήγμα

Μια έντονη διαμάχη αναμφίβολα υπάρχει ανάμεσα στους έχοντες και κατέχοντες, με το πλειοψηφικό κομμάτι να θέλει την παραμονή και το μειοψηφικό την έξοδο, το καθένα για τα δικά του συμφέροντα. Η διάσπαση είναι ορατή μέσα στο Συντηρητικό Κόμμα, αλλά από μόνη της δεν θα αρκούσε ποτέ για να προκαλέσει γενικευμένη κοινωνική αναταραχή. Το δημοψήφισμα έφερε στην επιφάνεια ένα πολύ βαθύτερο κοινωνικό ρήγμα. 

Συγκεκριμένα, η πλειοψηφία των λαϊκών και εργατικών στρωμάτων στη Βρετανία – ιδίως στην Αγγλία – έχει ταχθεί υπέρ της εξόδου. Αλλά δυστυχώς τα πολιτικά οφέλη τα έχει δρέψει μια σκληρή Δεξιά, ακόμη πιο νεοφιλελεύθερη από αυτή που κυβερνάει, η οποία στρέφεται κατά των μεταναστών. Τα αίτια αυτών των σύνθετων και αντιφατικών εξελίξεων απαιτούν προσεκτική ανάλυση. 

Η Βρετανία έχει ζήσει σε καθεστώς μόνιμης λιτότητας στα χρόνια που ακολούθησαν τη γιγαντιαία κρίση του 2008-9. Το λαϊκό στοιχείο αντιμετωπίζει συνεχή πίεση στους μισθούς, ανασφάλεια, κακές νέες θέσεις εργασίας, περικοπές στην κοινωνική πρόνοια, στεγαστική κρίση στο Λονδίνο, έλλειψη προοπτικής για τη νεολαία. Υπάρχει διάχυτη αίσθηση κοινωνικής αδικίας και ατιμωρησίας για τους υπεύθυνους της κρίσης. Τα λαϊκά στρώματα θεωρούν ότι το πολιτικό σύστημα, οι μεγάλες τράπεζες και επιχειρήσεις, καθώς και μια κάστα προνομιούχων, κυβερνούν χωρίς να δίνουν λόγο σε κανένα. 

Μόνο Οι Ηλίθιοι Είναι Έντιμοι (;)

«Είναι θλιβεροί οι καιροί, όταν η εντιμότητα ονομάζεται αφέλεια και η ειλικρίνεια λέγεται ηλιθιότητα».

Πσέρβα-Τετμάιερ Κ.

«Σε μια παρέα μεθυσμένων όλοι απεχθάνονται εκείνον που δεν πίνει».

Κινεζική παροιμία

«Ο ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ’ αὐτήν». 

Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, 8,7

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ζούμε σ’ έναν διεφθαρμένο κόσμο. Ένας απόλυτα έντιμος άνθρωπος, αν καταφέρει να επιβιώσει, θα χαρακτηριστεί από όλους ηλίθιος. Όμως υπάρχουν τέτοια «παράξενα όντα», απόλυτα έντιμα;

Υπάρχουν άνθρωποι αδιάφθοροι, αναμάρτητοι; Τίμιοι άνθρωποι που όχι μόνο δεν έχουν κάνει κάτι ανέντιμο, αλλά τους δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουν και το απέφυγαν;

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πει ποτέ ψέματα -ή τουλάχιστον δεν είπαν όλη την αλήθεια, που δεν έχουν αγνοήσει έναν νόμο ή κανόνα (οδικής κυκλοφορίας έστω), που δεν έχουν κρύψει κάτι απ’ την εφορία -έστω μια απόδειξη;

Ίσως το πρόβλημα να είναι πιο φιλοσοφικό. Να κλέβεις απ’ το κράτος, όταν εκείνο προσπαθεί να σε εξοντώσει προς όφελος των «κοτζαμπάσηδων», είναι ανέντιμο ή αυτοάμυνα;

Κι αν νόμος είναι η δουλεία, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η ιδιωτικοποίηση κάθε φυσικού πόρου, τότε η εναντίωση σου σ’ αυτά είναι ανεντιμότητα;

Έντιμο είναι το νόμιμο; Ποιος ορίζει τι είναι αμαρτία; Το κράτος; Η ιδεολογία και η θρησκεία; Κάποιος υπέρτατος ηθικός νόμος που βρίσκεται μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου, όπως ισχυριζόταν ο Καντ;

Μήπως η «εντιμότητα» είναι άλλη μια λέξη που καθένας ερμηνεύει διαφορετικά και που έχει σημασία μόνο σε κλειστά συστήματα, θρησκευτικά, κρατικά, ιδεολογικά, καλλιτεχνικά;

Μήπως έντιμοι υπάρχουν μόνο στις ταινίες;

ΦΟΝΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΕ!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Ωμά θα το θέσουμε το ζήτημα: οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες είναι αυτές που οργάνωσαν τη δολοφονία της βουλευτίνας των Εργατικών Τζο Κοξ, με στόχο να επηρεάσουν καταλυτικά την έκβαση τουδημοψηφίσματος την Πέμπτη για την παραμονή ή όχι της Αγγλίας στην ΕΕ; Αν όντως έχει συμβεί αυτό, είναι προφανές ότι οι μυστικές δημοσκοπήσεις της υπηρεσίας εσωτερικής ασφάλειας MI5 έδιναν ως πιθανότατη τη νίκη της εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ. Η δολοφονία της Τζο Κοξ θα πετύχει να αλλάξει την έκβαση του δημοψηφίσματος υπέρ της παραμονής στην ΕΕ της Αγγλίας;

Αυτό θα το δούμε τη νύχτα της Πέμπτης 23 Ιουνίου, οπότε θα έχουμε και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Αν πάντως η δολοφονία της βουλευτού Τζο Κοξ μεθοδεύτηκε από τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες, το βρετανικό κατεστημένο πρέπει να βρίσκεται σε κατάσταση πανικού.

Ως θύμα δολοφονίας, η Τζο Κοξ ήταν το ιδανικό θύμα. Μια πρωτοεκλεγμένη γυναίκα βουλευτής, γλυκιά σαραντάρα, μητέρα δύο μικρών παιδιών, τριών και πέντε χρονών, που θα μεγαλώσουν ορφανά. Η Τζο Κοξ ανήκε στην ακραία δεξιά πτέρυγα του Εργατικού Κόμματος. Πρώτα απ' όλα ήταν υπέρ μιας συνολικής, γενικής επίθεσης εναντίον της Συρίας για να επιτευχθεί η ανατροπή τουΜπασάρ αλ-Άσαντ. Δεύτερον, όχι μόνο ήταν υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ, αλλά τάχθηκε και κατά του ηγέτη των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν, θεωρώντας ότι δεν τάχθηκε με επαρκή για την ίδια αποφασιστικότητα υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ! Μιλάμε για τον Κόρμπιν, ο οποίος έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι το “Ναι” στην παραμονή της Αγγλίας στην ΕΕ θα είναι αποτέλεσμα πρωτίστως των οπαδών του Εργατικού Κόμματος υπέρ της ΕΕ!

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα ότι...

Του Mario De Andrade 

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα ότι, μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα… Αισθάνομαι όπως εκείνο το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση. Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί ο φθόνος και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...

Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.

Ποιός κινδυνεύει να καταρρεύσει από το Brexit, η Βρετανία, ή η ΕΕ;

Καθώς η ψήφος υπέρ της εξόδου από την ΕΕ στη Βρετανία αποκτά δυναμική επικράτησης, οι διεθνείς αγορές αρχίζουν και παραπαίουν. 

Τα διεθνή αρπακτικά εκδίδουν ανακοινώσεις επικείμενης "καταστροφής" σε περίπτωση εξόδου. Μια ψήφος ναι την επόμενη εβδομάδα στο λεγόμενο Brexit θα ήταν μια "οικονομική καταστροφή για το Ηνωμένο Βασίλειο και πολιτική καταστροφή για την ΕΕ," δήλωσε ο πρόεδρος της Deutsche Bank AG, Paul Achleitner σε δείπνο το βράδυ της Τετάρτης στη Νέα Υόρκη από το Αμερικανικό Συμβούλιο για τη Γερμανία.

Άλλοι ηγέτες γνωστών τραπεζικών γιγάντων που έπαιξαν και παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκόσμια ύφεση, ο πρόεδρος της JP Morgan Chase & Co., Jamie Dimon και της HSBC Holdings Plc, Stuart Gulliver, έχουν εκδώσει, επίσης, προειδοποιήσεις εναντίον μιας πιθανής εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ μετά το δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου. Τα στελέχη τους έχουν προβλέψει αναταράξεις της αγοράς, μακροχρόνια αβεβαιότητα για το Ηνωμένο Βασίλειο και περικοπές στις θέσεις εργασίας του χρηματοπιστωτικού κλάδου του Λονδίνου, αν οι χρηματιστικές επιχειρήσεις μεταφέρουν δράσεις τους στην Ήπειρο. 

Βέβαια, η κοινή λογική λέει ότι από την στιγμή που ανησυχούν τόσο πολύ οι δήμιοι της οικονομίας και της κοινωνίας, οι Αλ Καπόνε της παγκόσμιας τραπεζικής και χρηματιστικής αγοράς, αυτό είναι καλό μαντάτο για τους εργαζόμενους και την πραγματική οικονομία. Ο λόγος είναι απλός. Αν η Βρετανία φύγει από την ΕΕ θα είναι υποχρεωμένη να στηριχθεί περισσότερο σε εθνικές ρυθμίσεις και εθνικές πολιτικές με έμφαση πρωτίστως στην πραγματική οικονομία.

Η μεγάλη αναδιανομή της ακίνητης περιουσίας 1941-44. Αντίστοιχη της σημερινής

Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα.75 χρόνια μετά τη μεγαλύτερη αναδιανομή γης, ακίνητων και εισοδημάτων, από την κατοχή του 1941, η ιστορία επαναλαμβάνεται με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Φτωχούς και άνεργους, καταχρεωμένους από τη συνεχή φοροληστεία και τα χαράτσια από τη μία και μαυραγορίτες, τοκογλύφους, τραπεζίτες και το κράτος από την άλλη, στην υπηρεσία των δεύτερων, όπως και τότε, να πρωτοστατούν στη δεύτερη μεγαλύτερη απόπειρα βίαιης αναδιανομής του κόπου και του ιδρώτα εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων των δύο τελευταίων γενεών και με σχεδιασμούς που ξεπερνούν τους σημερινούς χρεοφειλέτες στις τράπεζες και το κράτος που χρησιμοποιούνται ως εμπροσθοφυλακή των σχεδιασμών που στοχεύουν στο σύνολο της λαϊκής ιδιοκτησίας που προορίζεται να αποτελέσει τη μεγάλη πηγή κερδοφορίας του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού.

Οι μαυραγορίτες, χίτες και ταγματασφαλίτες της κατοχής, τοκογλύφοι, συνεργάτες των Γερμανών αναδείχτηκαν στη πλειοψηφία τους σε μεγαλονυκοκυραίους, εισοδηματίες , νομοταγείς πολίτες αφού πλούτισαν πατώντας πάνω στα συντρίμμια της ζωής εκατομμυρίων Ελλήνων συμπολιτών. Αυτοί αποτέλεσαν την μεσοαστική και αστική τάξη. Τροφοδότησαν με τους γόνους και τους απογόνους τους το σάπιο σημερινό αστικοκοινοβουλευτικό πολίτευμα, αφού πρώτα φρόντισαν να εκτελέσουν, φυλακίσουν, εξορίσουν, εξανδραποδίσουν με κάθε τρόπο και μέσο τον εχθρό λαό που πολέμησε στα βουνά τους κατακτητές. Σήμερα επιχειρούν εκ νέου ένα απίστευτο ρεσάλτο, μαζί με το μεγάλο κεφάλαιο και τη διεθνή τάξη των τοκογλύφων, που αποκαλούνται αγορές και επενδυτές, με στόχο ένα νέο, άκοπο πλουτισμό, που μπορεί να εδραιώσει τη κυριαρχία και τα κέρδη τους και τα επόμενα χρόνια, επιχειρώντας με τη νέα κατοχή, την ισοπέδωση κοινωνικών κεκτημένων και δικαιωμάτων που επιδιώκουν, να επιβάλλουν το ξεπέρασμα της κρίσης του συστήματος και του χρήματος πατώντας πάνω σε χιλιάδες κατεστραμμένες ζωές και πτώματα, όπως και τότε …

Μπιλ Γκέιτς: Σε συνθήκες ακραίας φτώχειας είναι καλύτερο να έχεις κότες παρά υπολογιστή

Είναι προτιμότερο να εκτρέφει κανείς κοτόπουλα παρά να έχει ηλεκτρονικό υπολογιστή προκειμένου να μπορέσει να γλιτώσει από την ακραία φτώχεια, συμβουλεύει ο Μπιλ Γκέιτς, ο πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη και ιδρυτής της Microsoft.

"Μου φαίνεται ότι είναι προφανές πως όποιος ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας θα ήταν καλύτερα αν είχε κότες", έγραψε ο πολυεκατομμυριούχος επιχειρηματίας στο blog του, το GatesNotes.com

Ο Γκέιτς, η περιουσία του οποίου ανέρχεται στα 75 δισεκατομμύρια δολάρια, εξήγησε ότι το ίδρυμα Μπιλ και Μελέιντα Γκέιτς συνεργάζεται με τη μη κυβερνητική οργάνωση Heifer International για να μοιράσει 100.000 κότες σε οικογένειες της υποσαχάριας Αφρικής που ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα.

Ο στόχος, σύμφωνα με τον Γκέιτς, είναι το 30% των οικογενειών που ζουν σε αγροτικές περιοχές να εκτρέφουν εμβολιασμένες κότες, από 5% που είναι σήμερα. Η επένδυση αυτή είναι αποτελεσματική γιατί, όπως υποστηρίζει, η εκτροφή κοτόπουλων δεν στοιχίζει πολύ. Επιπροσθέτως, οι κότες αναπαράγονται γρήγορα και τα αυγά και το κρέας τους συνιστούν σημαντικά διατροφικά προϊόντα.

Η εκτροφή κοτόπουλων είναι ένας τρόπος για να ενισχυθεί επίσης ο ρόλος των γυναικών, σημείωσε. "Επειδή πρόκειται για μικρά πτηνά που ζουν κοντά στα σπίτια, σε πολλούς πολιτισμούς συνδέονται άμεσα με τις γυναικείες εργασίες, σε αντίθεση με τα κοπάδια βοοειδών ή κατσικιών. Ο γυναίκες που πουλάνε κοτόπουλα τείνουν να επενδύουν τα κέρδη τους στις οικογένειές τους", υπογράμμισε επίσης ο Γκέιτς.

Από το "Μένουμε Ευρώπη" του Σόιμπλε, με άλλη μάσκα στο Σύνταγμα με το "Παραιτηθείτε"!‏

Από τον Στέφανο Τζουμάκα.

Α. Η Κρίση είναι σε εξέλιξη. Η κρίση στρατηγικής όλων των κομμάτων του συστήματος, είναι πανθομολογούμενη. Οι ηθοποιοί ανεβάζουν το ίδιο έργο, σε νέα διασκευή, σε νέα βερσιόν! Πάντα υπήρχαν και κομπάρσοι ! Απολογητές, ρεβανσιστές και κατεργάρηδες! Ιδιαίτερα οι κατεργάρηδες!

Η ελληνική δεξιά στην υπηρεσία της «Γερμανικής Ευρώπης», με τα ορφανά της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας, στο Σύνταγμα! Από το «Μένουμε Ευρώπη» της Γερμανικής Ευρώπης του Σόιμπλε, με άλλη μάσκα σήμερα, στο Σύνταγμα,με το «Παραιτηθείτε»!

Η «γερμανική Ευρώπη» είναι στη γωνία πανευρωπαϊκά, απομονώνεται υπέρ μιας Ευρώπης της ισοτιμίας και της δημοκρατίας και οι εγχώριοι παρακοιμώμενοι της διαπλοκής, κάνουν ακτιβισμό υπέρ της ταχείας εφαρμογής της στρατηγικής της λιτότητας, της υποτίμησης της χώρας και της φτηνή και φτωχοποιημένης χώρας, υπέρ των εχόντων και κατεχόντων σε παρασιτικές δραστηριότητες!

Άντε να γελάσει και το χειλάκι των Σόιμπλε, Τουσκ που με τις ανόητες δηλώσεις τους, αβαντάρουν τα δύο δεξιά στρατόπεδα που τάσσονται υπέρ του Brexit στη Μεγάλη Βρετανία! Και η μια πλευρά της δεξιάς υπέρ της εξόδου υπό τον πρώην δήμαρχο του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον και η άλλη, υπό τον όχι μόνο εθνικιστή Νάιτζελ Φάρατζ. Παραστάσεις δίνουν, αγοράζουν δυσαρέσκεια! Και το τρίτο στρατόπεδο της δεξιάς υπό τον Κάμερον, που πήγαινε για μαλλί και κινδυνεύει να απομακρυνθεί. .Οι πολίτες της γηραιάς Αλβιόνος ξέρουν, έχουν δίπλα τους τη Γερμανική δεξιά που κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα, τόσο με τη στρατηγική αποτυχία της λιτότητας, όσο και με τη μεταναστευτική της πολιτική.

Τα τελευταία λόγια του Άρη Βελουχιώτη πριν αυτοκτονήσει

«Έζησα 42 χρόνια. Και καλά και άσχημα. Σκεφτείτε τώρα τι θα κάνετε εσείς»…Αποκεφαλίστηκε, τα άκρα του τεμαχίστηκαν και κρεμάστηκε σε πλατεία στα Τρίκαλα

Πριν από 71 χρόνια, στις 15 Ιουνίου του 1945, στη χαράδρα του Φάγκου στον Αχελώο ποταμό, ο Άρης Βελουχιώτης έδωσε τέλος στη ζωή του.

Ο Βελουχιώτης, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Θανάσης Κλάρας, ήταν η μεγαλύτερη φυσιογνωμία του αντιστασιακού αγώνα.

Ο άνθρωπος που πίστεψε και οργάνωσε το αντάρτικο, ο αρχηγός του ΕΛΑΣ (Εθνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Αγώνα) και στέλεχος του ΚΚΕ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η δράση του στην αντίσταση ήταν πλούσια και αποτελεί ένα ιστορικό πρόσωπο με πολλούς υποστηρικτές, αλλά και επικριτές, ανάμεσα στους ιδεολογικούς του αντιπάλους. Την περίοδο πριν από την αυτοκτονία, ο Βελουχιώτης ήταν σε ρήξη με το ΚΚΕ. Είχε διαφωνήσει με τη συμφωνία της Βάρκιζας, αν και την υπέγραψε, όπου οι κομμουνιστές παρέδωσαν τον οπλισμό τους και αποστρατεύτηκαν.

Ίδρυσε το Μέτωπο Εθνικής Ανεξαρτησίας (ΜΕΑ) και τον νέο ΕΛΑΣ με στόχο τον αγώνα εναντίον των Άγγλων. Η δράση του ήταν ενάντια στην απόφαση του κόμματος το οποίο κατηγορούσε ότι «πρόδωσε τον απλό αντάρτη». Ανέβηκε στα ορεινά της κεντρικής Ελλάδας, ενώ ο Ζαχαριάδης τον χαρακτήρισε «τυχοδιωκτικό και ύποπτο στοιχείο» βγάζοντας απόφαση με σύνθημα «ούτε φαϊ, ούτε νερό στον Άρη». Το σίγουρο είναι, ότι τις τελευταίες ημέρες της ζωής του ήταν κυνηγημένος από πολυάριθμο στρατό και ένιωθε προδομένος από τους συντρόφους του, αν και ο ίδιος δεν ακολούθησε την κομματική γραμμή, την οποία θεωρούσε λανθασμένη.

Είναι Οι Γυναίκες Το Ισχυρό Φύλο;

Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι μουσικοί της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης, μιας απ’ τις σημαντικότερες του κόσμου, ήταν κυρίως άντρες (με ποσοστό που έφτανε το 90% υπέρ των αντρών κάποιες φορές).

Οι ακροάσεις για τη φιλαρμονική ήταν πολύ αυστηρές και απαιτητικές και καθόλου αντι-φεμινιστικές. Άντρες και γυναίκες είχαν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις όταν έπαιρναν μέρος σε αυτές. Και οι κριτές (άντρες και γυναίκες στο ίδιο ποσοστό) σίγουρα δεν ήταν σεξουαλικά προκατειλημμένοι. Έτσι νόμιζαν.

Γιατί οι γυναίκες δεν τα κατάφερναν τόσο καλά στη κλασική μουσική (και στη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης); Για τον ίδιο λόγο που δεν καταφέρνουν αρκετά καλά στις επιστήμες, στις τέχνες, στα μαθηματικά, στην πολιτική και στις επιχειρήσεις: Όχι επειδή παίζουν ένα αντρικό παιχνίδι, αλλά επειδή παίζουν στο γήπεδο των αντρών.

Πρόσφατα αποφασίστηκε να γίνονται τυφλές ακροάσεις στη φιλαρμονική της Νέας Υόρκης. Αυτό σημαίνει ότι οι κριτές ακούνε τον μουσικό να παίζει και δεν τον βλέπουν ούτε γνωρίζουν το όνομά του και το φύλο του. Έτσι (ξαφνικά και «αδικαιολόγητα») το ποσοστό αντρών-γυναικών μουσικών στην ορχήστρα όχι μόνο εξισορροπήθηκε, αλλά πλέον υπάρχουν περισσότερες γυναίκες από άντρες.

Συμπέρασμα: Ακόμα κι όταν προσπαθούσαν να είναι απροκατάληπτοι, οι κριτές (άντρες-γυναίκες) λειτουργούσαν σεξιστικά: Μια γυναίκα δεν είναι τόσο καλή μουσικός όσο ένας άντρας (όλοι το ξέρουν αυτό).

ΑγανακτισΜένουμε Ευρώπη

Γράφει ο Ρεμπελίσκος

Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, είμαι ακόμα βαθιά συγκινημένος. Μόλις γύρισα από τους #παραιτηθείτε και η εμπειρία που έζησα είναι τόσο δυνατή που θα ήταν εγωιστικό να την κρατήσω για τον εαυτό μου.

Ο κόσμος είχε τρομερό παλμό, τουλάχιστον όπου είχε σκιά. Αυτό ήταν πολύ κουραστικό για τους ανθρώπους που μοίραζαν τυπωμένα πλακάτ και σφυρίχτρες στον κόσμο, γιατί έπρεπε να τους κυνηγάνε παντού τριγύρω. Ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός και οι διοργανωτές ξελαρυγγιάστηκαν για να τους μαζέψουν όλους σε ένα σημείο που να δείχνουν πολλοί για τα πλάνα των δελτίων ειδήσεων. Μόλις έπεσε ο ήλιος τα κατάφεραν.

Καταρχάς, οφείλω να τονίσω την απογοήτευσή μου. Όσο κι αν έψαξα, ούτε τον Άδωνη είδα, ούτε τον Δένδια, ούτε καν τον Χειμωνά. Άδικα ρωτάγανε διάφορα παππούδια άμα ήρθε κανένας πολιτικός. Μόνο τον Τζήμερο με την ντουντούκα του είδα και την Ελένη Λουκά με την Παναγία της και έναν κύριο με τον Χριστό. Για την τελευταία, μην γελάτε. Ή καλύτερα περιμένετε να γελάσετε όταν θα μπει στη Βουλή.

Επεισόδια, συγκρούσεις και τραυματίες στη Γαλλία για τα εργασιακά

Επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών ξέσπασαν σήμερα στο Παρίσι κατά τη διάρκεια διαδήλωσης κατά του νέου εργασιακού νόμου. Τραυματίστηκαν τουλάχιστον 26 άτομα, πολίτες και αστυνομικοί ενώ έχουν γίνει 15 συλλήψεις.

Τα επεισόδια ξεκίνησαν όταν μερίδα διαδηλωτών άρχισαν να πετούν αντικείμενα κατά τον αστυνομικών. Μάλιστα κάποιοι εισέβαλαν σε οικοδομή, ξήλωσαν δοκάρια και παλέτες κι άρχισαν να τα πετούν. Οι δυνάμεις της αστυνομίας απάντησαν με χρήση γκλοπ και δακρυγόνων. 

Τις διαδηλώσεις οργάνωσαν φοιτητικές οργανώσεις και συνδικάτα. 

Ο πύργος του Άιφελ έμεινε κλειστός καθώς οι υπεύθυνοι είπαν ότι δεν μπορούν να εγγυηθούν για την ασφάλεια των επισκεπτών. Μάλιστα, έξω από τον Πύργο είχε αναρτηθεί επιγραφή: «Το μνημείο είναι κλειστό - Πανεθνική απεργία».

Droneworld: η εποχή των κηφήνων

Της Ζαϊρας Κωνσταντοπούλου

Πριν δύο μήνες περίπου προβλήθηκαν στα δελτία των 20:30 και στα διεθνή Μέσα πλάνα από την βομβαρδισμένη και εγκαταλελειμμένη Συρία. Οι εικόνες αυτές τραβήχτηκαν και μεταδόθηκαν από μια κάμερα που ήταν τοποθετημένη πάνω σε ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος (UAV), γνωστότερου ως drone. Πριν λίγες ημέρες είδα πρώτη φορά drone στο κέντρο της Αθήνας. Στην παρέλαση πάλι, της 25ης Μαρτίου τα drones του στρατού έκαναν επίσημα την πρώτη τους εμφάνιση στο ελληνικό κοινό.

Καλώς ήρθατε στην εποχή των drones…

Τα drones, που στην κυριολεξία σημαίνουν κηφήνες, είναι αρκετά δημοφιλή εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αρκεί κάποιος να αναλογιστεί ότι από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 τα βλέπουμε σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ενώ δεν είναι λίγες και οι τηλεοπτικές σειρές και τα animation που τα προβάλλουν, εξοικειώνοντας και απενοχοποιώντας τους τηλεθεατές με την ύπαρξη και τη χρήση τους.

Η παρουσία τους ωστόσο δε μένει μόνο στις οθόνες, καθώς τα drones έχουν πολλές χρήσεις. Η Amazon θέλει να αποστέλλει βιβλία με drones, στην Αυστραλία τα χρησιμοποιούν για να εντοπίζουν τους καρχαρίες, η Google μέχρι το 2017 θέλει να μεταφέρει τα εμπορεύματα της με drones (1), στην Τεχεράνη μεταφέρουν φορτία μεθαμφεταμίνης, ενώ στην Β. Ντακότα ψηφίστηκε νόμος όπου η αστυνομία θα διαθέτει drones εξοπλισμένα με οπλισμό όπως: τέιζερ, λαστιχένιες σφαίρες, δακρυγόνα κ.α. (2). Η χρήση τους, πάλι, για στρατιωτικούς σκοπούς είναι ακόμα μεγαλύτερη (3). Η μεγάλη διάδοση της χρήσης των UAV έχει σήμερα δημιουργήσει τεράστια βιομηχανία, η οποία όπως είναι αναμενόμενο, προκαλεί αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο (4).

Λέσχη Μπίλντερμπεργκ...

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ξέρετε πώς εξηγείται η συμμετοχή του κ. Μητσοτάκη στην περιβόητη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ που συνεδριάζει από προχτές στη Δρέσδη; Απλό: Πήγε εκεί για «να παλέψει» για τις ελληνικές θέσεις.

Από πού συνάγεται αυτό το συμπέρασμα; Εξίσου απλό: Επειδή αυτό είχε ισχυριστεί και ένας άλλος προσκεκλημένος της Λέσχης, όταν κλήθηκε να απαντήσει στη Βουλή για την δική του συμμετοχή, το 2005: Πήγα για να παλέψω για τις ελληνικές θέσεις, είχε δηλώσει. Ήταν ο κ.Γιώργος Παπανδρέου… 

Άλλωστε είναι γενικώς αποδεκτό ότι η παρουσία Ελλήνων πολιτικών σε τέτοιες Λέσχες γίνεται για το καλό του τόπου. Όπως, για παράδειγμα, η παρουσία το 2014 του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν πρωθυπουργού κ.Τσίπρα στην (πιο «ανοιχτή» είναι αλήθεια από την Μπίλντερμπεργκ) Λέσχη Αμπροσέτι.

Ήταν σε εκείνη την περίφημη συνάντηση του Κόμο, που ο κ.Τσίπρας εξηγούσε την συμμετοχή του πλάι σε τραπεζίτες (από τον Σάδερλαντ της Goldman Sachs μέχρι τον Τρισέ) και σε μεγιστάνες και εξέχοντες πολιτικούς (από τον Μαρτσιόνε της Fiat μέχρι τον Ντάισελμπλουμ), με αναρτήσεις στο τουίτερ του τύπου: 

«Η Αριστερά έχει καινοτόμες ιδέες, με περιεχόμενο, για την οικοδόμηση μιας διαφορετικής Ευρώπης»και

«Στην Ιταλία παρουσιάζουμε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την αναπτυξιακή επανεκκίνηση της Ευρώπης»…

Συνεπώς, για να επιστρέψουμε στην Μπίλντερμπεργκ, το γεγονός ότι ένας ακόμα αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως ο κ.Μητσοτάκης, συμμετέχει σε ένα μυστικό κονκλάβιο, που το συνοδεύουν αναρίθμητες ιστορίες συνωμοσιολογίας (κάποιοι λένε συνωμοσίας), δεν πρέπει να μας απασχολεί καθόλου...

Η Μπραζίλια και το καπνεργοστάσιο «Κεράνη»

Του Γεράσιμου Δεληβοριά

Το 1960 δεν υπήρχε τηλεόραση στην Ελλάδα. Δεν υπήρχε ούτε η «Μηχανή του Χρόνου» να μας θυμίζει τα περασμένα. Υπήρχαν όμως τα «Ελληνικά Επίκαιρα» που προβάλλονταν στους κινηματογράφους, συνήθως πριν από την ταινία.

Το καλοκαίρι του 1960, το πρώτο θέμα των «Επικαίρων», ήταν η μεταφορά της βραζιλιανής πρωτεύουσας από το Ρίο ντε Τζανέϊρο, στην ολοκαίνουργια φουτουριστική Μπραζίλια, που χτίζονταν τέσσερα χρόνια.

Έκθαμβοι οι Έλληνες θεατές, έβλεπαν την αστραπιαία σχεδόν μεταφορά κρατικών αξιωματούχων, δημοσίων υπαλλήλων, δημοσίων εγγράφων, ραφιών και καρεκλών στις νέες τους εγκαταστάσεις και γραφεία, ενώ δεν παρέλειπαν να γελάσουν όταν ο φακός εστίαζε σε κάποιο ξεχασμένο καπέλο ή ντοσιέ.

Πριν από λίγες βδομάδες, έγινε μια απόπειρα παρόμοιας μεταφοράς και στην Αθήνα. Όχι φυσικά στην έκταση της Μπραζίλιας. Απλά, ένας από τους υπουργούς των Οικονομικών σκέφθηκε να κάνει και κάποια οικονομία (ώστε να φανεί και λιγάκι ο καημένος), μεταφέροντας όλες τις υπηρεσίες του Υπουργείου στο ανακαινισμένο κτίριο της καπνοβιομηχανίας «Κεράνη».

Και εκεί επάνω συνάντησε την αντίσταση, όχι των ίδιων των υπαλλήλων του υπουργείου μέσω των συνδικαλιστικών οργάνων τους, αλλά ενός καθ’ ύλην τελείως αναρμόδιου, του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, με γελοία, αλλά όπως φάνηκε πολύ πειστικά επιχειρήματα.

Κανονικά θα έπρεπε, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, όλες οι Δημόσιες υπηρεσίες να έχουν μεταφερθεί σε έναν και μοναδικό χώρο, ώστε να μπορούν οι διοικούντες να ελέγχουν το έργο και την αποτελεσματικότητα τους και οι πολίτες να απαλλαγούν από την ταλαιπωρία της μετάβασης από το ένα υπουργείο στο άλλο καθώς οι υπηρεσίες και οι αρμοδιότητες άσχετων μεταξύ τους υπουργείων αλληλοκαλύπτονται δημιουργώντας σύγχυση.

Ξενοφών Ζολώτας: «Αυτοί οι δύο θα χρεοκοπήσουν τη χώρα»

TVXS 

Περικλής Βασιλόπουλος

Ήταν 3 Ιανουαρίου 1990, αργά το βράδυ και ενώ οι διάδρομοι της Βουλής ήσαν σχεδόν άδειοι, στο γραφείο του πρωθυπουργού της οικουμενικής κυβέρνησης Καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα επικρατούσε μια απίστευτη ένταση και υπερκινητικότητα. Το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών (Κωνστ. Μητσοτάκης, Ανδρέας Παπανδρέου, Χαρίλαος Φλωράκης - πρόεδρος Συνασπισμού της Αριστεράς) δεν ενέκρινε το έκτακτο σχέδιο 10 σημείων που πρότεινε ο κ. Καθηγητής και η χώρα κινδύνευε με άμεση χρεοκοπία και στάση πληρωμών.

Το ήξεραν ή το υποψιάζονταν ελάχιστοι και η καθημερινότητα στην χειμωνιάτικη Αθήνα ήταν απολύτως ομαλή παρά τις γνωστές και οικείες έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις. Άλλωστε παντού στον δυτικό κόσμο η πτώση του τείχους του Βερολίνου, η διάλυση του υπαρκτού σοσιαλισμού και το άνοιγμα των βόρειων συνόρων της χώρας είχαν προκαλέσει μια γενικευμένη αίσθηση αισιοδοξίας.

Στην Ελλάδα είχαν προηγηθεί δύο εκλογικές αναμετρήσεις με την πρώτη να οδηγεί στην συγκρότηση της κυβέρνησης Τζαννετάκη με συνεργασία ΝΔ-Συνασπισμού και η δεύτερη στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα. Ήταν μια κυβέρνηση γέφυρα που θα οδηγούσε την χώρα ομαλά στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση μέσα όμως από ένα σχέδιο συναινετικής Εθνικής Ανασυγκρότησης που θα οδηγούσε τη χώρα σε μια νέα πορεία. Γι’αυτό ο Ζολώτας αποφάσισε ως πρωθυπουργός να συγκροτήσει την περίφημη τότε άγνωστη σήμερα Επιτροπή Αγγελόπουλου (Άγγελος Αγγελόπουλος, Καθηγητής Οικονομίας, νεανικός φίλος του Ξ. Ζολώτα, υπουργός της «Κυβέρνησης του Βουνού» ΠΕΕΑ και της Κυβέρνησης Εθν. Ενότητας τον Οκτώβριο Δεκέμβριο 1944).

Η κοινωνία τακτοποιεί τα "ματωμένα σεμεδάκια της" στο κομοδίνο

Του Γιάννη Αθανασιάδη

Σε προηγούμενη ανάρτηση μου περί του φαινομένου της κανονικότητας της κοινωνίας, εν μέσω της τραγωδίας που ζει η χώρα μας και στην διατύπωση "πόσο αυτή με τρομάζει", έλαβα πολλά και ενδιαφέροντα σχόλια από φίλους που με ειλικρίνεια προσπαθούσαν να εξηγήσουν το φαινόμενο.

Θα ήθελα λοιπόν, να αποτυπώσω την δική μου εκδοχή και να αιτιολογήσω γιατί με τρομάζει.

«Όταν πριν πολλά χρόνια, σκοτώθηκε ο Νικήτας* με την μηχανή, εγώ κι ο Γιώργος, θεωρήσαμε υποχρέωσή μας σαν φιλαράκια και συνταξιδιώτες με τις εντούρο μας να περάσουμε από το σπίτι του για να συλλυπηθούμε τους γονείς του.

Η κυρα Μαίρη, η μητέρα του Νικήτα, ήταν ένας πολύ ήπιος και πρόσχαρος άνθρωπος και πάντα μας συμβούλευε με τέτοιο τρόπο ώστε να μην φαίνεται ότι απευθυνόταν στον Νικήτα.

Ο πατέρας του απέφευγε τα πολλά πολλά μαζί μας (έτσι τουλάχιστον πιστεύαμε εμείς).

Εκείνο το τραγικό απόγευμα βρισκόταν στη δουλειά του και πήγε κατ' ευθείαν στο νοσοκομείο.

Φτάνοντας στο σπίτι του Νικήτα βρήκαμε την κυρα Μαίρη να σκουπίζει την μικρή αυλή μπροστά από την σκάλα που οδηγούσε στην πόρτα του σπιτιού, σαν να μην ειχε συνείδηση της τραγωδίας.

Μας έκανε εντύπωση που δεν ήταν κανείς άλλος στο σπίτι.

Ανεβείτε είναι ανοιχτά, μας είπε, και έρχομαι να σας φτιάξω καφεδάκι.

Σιωπηλά ανεβήκαμε και μπήκαμε στο χωλάκι περιμένοντας όρθιοι.

Ήρθε σκουπίζοντας τα χέρια της με μια πετσέτα και μπήκε κατ ευθείαν στην κουζίνα για να βάλει το μπρίκι του καφέ.

Ο καπιταλισμός βρυχάται και οι κοινωνίες αντιδρούν

Στέλιος Ελληνιάδης

Η Αμερική παράγει. Όχι μόνο προϊόντα. Τα πάντα. Και κυρίως πολιτική. Ήταν και, κατά κάποιο τρόπο, παρέμεινε σαν πολλές χώρες σε μία. Με πάρα πολλές ομοιότητες, με σημαντικά ενοποιητικά στοιχεία, αλλά και με εξίσου σημαντικές διαφορές σε φυλές, θρησκείες, κουλτούρες, πεποιθήσεις και συμφέροντα. Εάν δεν υπήρχε η τηλεόραση που ισοπεδώνει τις διαφορές και τείνει στο να κατασκευάσει ένα τύπο ανθρώπου, που βλέπει, ακούει και καταναλώνει, οι διαφορές θα ήταν πολύ πιο ευδιάκριτες, έντονες και αντιπαραθετικές.

Βέβαια, δίπλα στην τηλεόραση είναι χτισμένο ένα ολόκληρο σύστημα που επιτηρεί, κατευθύνει, καταστέλλει και τιμωρεί. Και αποτρέπει τη συνειδητοποίηση και την ενδυνάμωση της τάσης για συγκρούσεις και ανατροπές που προκαλεί από τη φύση της η μεγαλύτερη και σημαντικότερη διαφορά/αντίθεση που διαπερνάει οριζοντίως και καθέτως την αμερικάνικη κοινωνία, την εγγενή στο σύστημα, αλλά ραγδαία εξελισσόμενη σε αρνητική κατεύθυνση για τους πολίτες -τους λαούς, τη μάζα, την κοινωνία- οικονομική ανισότητα, η βιαιότητα της οποίας, γιατί η βιαιότητα είναι ενσωματωμένη στην ανισότητα, ενισχύει και αναδεικνύει όλες τις άλλες διαφορές και ανισότητες, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα, του οποίου οι εκφάνσεις είναι πολυποίκιλες, συχνά απρόβλεπτες, και το οποίο εκρηκτικό μείγμα προκαλεί αλυσιδωτές εκρήξεις, οι οποίες εάν δεν ελεγχθούν και δεν κατασταλούν, θα μπορούσαν να προκαλέσουν ακόμα εντονότερες και απειλητικότερες για την παρούσα τάξη πραγμάτων απείθειες, αστάθειες, συγκρούσεις και ανατροπές. 

Αυτές οι εσωτερικές διαφορές, ανισότητες και αντιθέσεις, ενεργές και λανθάνουσες, από περιοχή σε περιοχή, από χρώμα σε χρώμα, από τάξη σε τάξη, από κουλτούρα σε κουλτούρα κι από μπλοκ συμφερόντων σε μπλοκ συμφερόντων, γεννάει την πολιτική. Γεννάει την πολιτική, η οποία όσο κι αν ασφυκτιά κάτω από το βάρος της κεντρικής, της κρατούσας πολιτικής, όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα, τα βάρη δυσβάστακτα και η εσωτερική πίεση στα άτομα και στα σύνολα ατόμων μεγαλώνει, αναζητεί τρόπους και μέσα εξωτερίκευσης, για να εκφραστεί, να εκτονωθεί ή να επιφέρει με τη δυναμική της αλλαγές στο ισχύον καθεστώς.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ Ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

«Ο Φρίντριχ Ένγκελς είπε κάποτε:

"Η αστική κοινωνία βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα: ή πέρασμα στο σοσιαλισμό ή ξανακατρακύλισμα της ανθρωπότητας στη βαρβαρότητα".

Τι σήμαινε όμως "ξανακατρακύλισμα στη βαρβαρότητα" από το σημερινό επίπεδο του ευρωπαϊκού πολιτισμού; Μέχρι σήμερα διαβάζουμε, αναμφισβήτητα, τα λόγια αυτά χωρίς να εμβαθύνουμε στο νόημα που κρύβουν και τα παραθέτουμε χωρίς να προαισθανόμαστε την τρομερή βαρύτητά τους. Σήμερα όμως, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας για να καταλάβουμε τι σημαίνει κατρακύλισμα της αστικής κοινωνίας στη βαρβαρότητα».

Ρόζα Λούξεμπουργκ (*)

Στην αρχή του χρόνου πραγματοποιήθηκε στο Νταβός το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ με κεντρικό θέμα την «τέταρτη βιομηχανική επανάσταση», δηλαδή την ραγδαία ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, την εισαγωγή στην παραγωγική διαδικασία όλο και περισσότερων τεχνολογικών δυνατοτήτων και τις επιπτώσεις της που αυτή θα έχει στην ζωή των ανθρώπων.

Οι άρχοντες του κεφαλαίου δεν έκρυψαν τα λόγια τους: Όπως προέκυψε από την έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 15 μόλις χώρες, η αυτοματοποίηση της παραγωγής με την ένταξη στην παραγωγική διαδικασία της ρομποτικής, θα έχει ως αποτέλεσμα να έχουν χαθεί μέχρι το 2020 πάνω από 7 εκατομμύρια θέσεις εργασίας!

Με άλλα λόγια: Ενώ η ανθρώπινη διάνοια και ο ανθρώπινος μόχθος επιφέρουν μια ασύλληπτη επιστημονική πρόοδο, αυτή η πρόοδος με την συνεπαγόμενη δυνατότητα αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας, παρότι μπορεί να εξασφαλίσει τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, την καλύτερη ποιότητα ζωής, περισσότερο ελεύθερο χρόνο για τους εργαζομένους, εγκιβωτισμένη καθώς είναι στο πλαίσιο των εκμεταλλευτικών παραγωγικών σχέσεων, όχι μόνο δεν βελτιώνει τη ζωή των ανθρώπων αλλά μετατρέπεται σε εισιτήριο μαζικής ανεργίας!

Παρά τη συνωμοσία σιωπής και παραπληροφόρησης, η κοσμογονία του Μπέρνι Σάντερς προελαύνει!

Του Γιώργου Μητραλιά

Προσοχή, αυτό που συμβαίνει με τον Μπέρνι Σάντερς, το κίνημά του και τις αμερικανικές προκριματικές εκλογές ίσως να μην έχει προηγούμενο στην ιστορία της παραπληροφόρησης και της πλύσης εγκεφάλου των πολιτών από μέρους των καθεστωτικών ΜΜΕ! Και όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά σε ολάκερο τον πλανήτη!...

Εξηγούμεθα αρχίζοντας με ένα παράδειγμα από την πιο «καυτή» επικαιρότητα: Στις αρχές αυτού του μήνα και επί μερικές μέρες, η είδηση από τις ΗΠΑ που κυριαρχούσε στα παγκόσμια ΜΜΕ, και φυσικά και στην Ελλάδα, ήταν το οικτρό τέλος του γορίλα στο Σινσινάτι. Στο ίδιο όμως χρονικό διάστημα, ο Μπέρνι Σάντερς πρωταγωνιστούσε στα εξής γεγονότα που αποσιωπήθηκαν εντελώς από όλα τα ΜΜΕ όλων των χωρών του κόσμου: Συγκέντρωνε τεράστια πλήθη (πολλές δεκάδες χιλιάδες) στις συγκεντρώσεις του σε μια ντουζίνα πόλεων της Καλιφόρνια, σπάζοντας κάθε ιστορικό ρεκόρ λαϊκής συμμετοχής σε προεκλογικές εκδηλώσεις στ​ις ΗΠΑ​. Συνέτριβε τον Ντόναλντ Τραμπ σε όλες τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν εκείνες τις μέρες, με διαφορές που πάντα ξεπερνούσαν τις 10 ποσοστιαίες μονάδες. Ανακοίνωνε –για πολλοστή φορά- ότι θα συνέχιζε τη μάχη του μέχρι τέλους και ότι θα διεκδικούσε το χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος στο τελικό Συνέδριό του στη Φιλαδέλφεια στα τέλη Ιουλίου. Και τέλος, έφτανε και ξεπερνούσε την παραπαίουσα Χίλαρι στις δημοσκοπήσεις για την αναμέτρησή τους στην Καλιφόρνια, ενώ μόλις πριν από ένα μήνα, αυτές οι δημοσκοπήσεις έφερναν την Χίλαρι να προηγείται ακόμα και με 18%.

Για όλα αυτά και για πάρα πολλά άλλα γεγονότα και εξελίξεις εκείνων των ημερών -που μπορούν να επηρεάσουν ή και να καθορίσουν το παρόν και το μέλλον της παγκόσμιας υπερδύναμης και ολόκληρου του κόσμου και του πλανήτη- δεν μάθατε το παραμικρό. Μηδέν. Απόλυτη σιωπή. Τα ΜΜΕ τα έκριναν …ανάξια λόγου και συνέχισαν απτόητα να μας μιλάνε είτε για τον γορίλα του Σινσινάτι είτε για την αναμέτρηση Χίλαρι-Τραμπ, αφήνοντας τεχνηέντως να εννοηθεί ότι τα πάντα έχουν τελειώσει, ότι τώρα έχουμε περάσει στα σοβαρά ζητήματα καθώς εκείνος ο «γραφικός» ασπρομάλλης «σοσιαλιστής» από το Βερμόντ είναι πια μακρινό παρελθόν. Όμως, το ίδιο ακριβώς δεν έχουν βαρεθεί να λένε εδώ και τουλάχιστον 3 μήνες, και θα το πουν και πάλι λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες στην Καλιφόρνια. Παρόλα αυτά, ο «γραφικός» ασπρομάλλης σοσιαλιστής όχι μόνο είναι πάντα εδώ αλλά και υπόσχεται έναν άκρως συναρπαστικό αντίλογο μέσα και έξω από το συνέδριο (Convention) του Δημοκρατικού κόμματος στα τέλη Ιουλίου, μαζί με αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές του!

Οι δρόμοι της Ιστορίας είναι απρόβλεπτοι

Σε λίγες μέρες οι Βρετανοί θα ψηφίσουν για την παραμονή ή την έξοδό τους από την ΕΕ. Για να αποτραπεί το BREXIT οι κυρίαρχες ελίτ στη Βρετανία και στην ΕΕ επιστράτευσαν όλη τη γκάμα τρομοκρατικών επιχειρημάτων που χρησιμοποιούν επί χρόνια στην Ελλάδα εναντίον της εξόδου από το ευρώ:… 

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Διεθνής απομόνωση, οικονομική καταστροφή, ακόμα και παγκόσμιος πόλεμος, τα τρία κακά της μοίρας τους των Βρετανών αν ψηφίσουν BREXIT. Το GREXIT (έξοδος από το ευρώ) και το BREXIT (έξοδος από την ΕΕ) δεν είναι βεβαίως το ίδιο πράγμα αλλά έχουν δυο σημαντικά κοινά σημεία: Το κεντρικό ζήτημα είναι αν ο κόσμος δικαιούται να αποφασίζει αυτοτελώς για την τύχη του, αμφισβητώντας τη θέληση του ευρωιερατείου. 

Το δεύτερο σημείο είναι ότι η παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ (και της Ελλάδας στο ευρώ) είναι εκ των ων ουκ άνευ όρος για να διατηρηθεί η πολιτική ενότητα των ποικίλλων ομάδων που συναπαρτίζουν το ευρωιερατείο, την κυβερνώσα ελίτ της ΕΕ. Αν φανεί ότι το ευρωιερατείο δεν είναι ικανό να συγκρατήσει την ενότητα της ΕΕ, όλο το οικοδόμημα θα καταρρεύσει, αργά ή γρήγορα. Η εφαρμογή της όποιας οικονομικής πολιτικής και όλων των άλλων αντιδημοφιλών μέτρων εξαρτάται ακριβώς από το αν πιστεύουμε ότι η συνοχή της ΕΕ είναι αδιαμφισβήτητη και οι αποφάσεις του ευρωιερατείου ακλόνητες. Γι’ αυτό τα δημοψηφίσματα, στην καταστραμμένη Ελλάδα ή στην πάμπλουτη Ολλανδία, περιφρονούνται, οι δρόμοι αστυνομοκρατούνται, οι διαδηλωτές ποδοπατούνται, η Δημοκρατία, σκιά του εαυτού της, γελοιοποιείται. Το επίμαχο σε κάθε περίπτωση είναι να αποκλειστεί η αίσθηση ότι ο υποτελής πληθυσμός έχει την ελάχιστη πιθανότητα να αποφασίσει για οτιδήποτε αυτοτελώς. Γι αυτό, αντίστροφα, το κεντρικό ζήτημα είναι η Εθνική Ανεξαρτησία.

ΥΣΤΑΤΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Κώστας Γ. Μαμέλης 2.6.2016

Ας κρατήσουμε το δάκρυ μας για το βράδυ, τη νύχτα το δάκρυ, είτε τιμής, είτε μνήμης, είτε συγνώμης μοιάζει με σαπφείρινο μαβί, όταν θα λογαριάσουμε τι εκπροσωπούσε για όλους εμάς ο αυθεντικός και γενναίος σύντροφός μας Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, πόσο θετικό απολογισμό ζωής κατέλιπε, πόσο τροφοδότησε με τη στάση ζωής του την κατανόηση «οι Ιθάκες τι σημαίνουν»

Γιαυτό.

Σα πρόκες να καρφώνονται οι λέξεις. Να μην τις παίρνει ο άνεμος, είπε ο ποιητής της πόλης μου κι επέβαλε μαζί με τα παιδιά της Αριστερής Πρωτοβουλίας, τα πολιτικά παιδιά του, το βαρύτατο-το δυσβάστακτο καθήκον του ύστατου χαιρετισμού.

Οι παλιότεροι το γνωρίζουν γιατί το βίωσαν, οι νεότεροι, όμως, πρέπει να θυμάστε πάντοτε ότι ήταν ένα πολύβουο και παθιασμένο σμάρι νιότης κι αφοσίωσης, εκεί, στη μεγάλη συνάντηση-ποταμό του Σεπτέμβρη του 1974.

Τότε, όταν η μέθεξη, τα όνειρα, οι ελπίδες, μας ώθησαν, σχεδόν εκόντες άκοντες, στη μεγάλη μήτρα του πανελλήνιου σοσιαλιστικού κινήματος, στην ειρηνική επανάσταση του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ήταν εκεί κι ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, ξεχωριστός μπροστάρης μες στους πρωτοπόρους, που «νωρίς εβγήκανε καταμπροστα στον Ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβια σα σημαία, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες».

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα: Από τη «ζεστασιά» της τάξης του, στο πλευρό αυτών που δε σηκώνουν τ’ άδικο

Γράφει ο Οικοδόμος //

Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας· ήταν ο ποιητής και θεατρικός συγγραφέας που με τη ζωή και το έργο του στάθηκε η αφορμή να γνωρίσουμε την Ισπανία του μόχθου, της αντίστασης και της προόδου.

Γεννήθηκε στις 5 Ιούνη του 1898 στο χωριό Φουέντε Βακέρος (κοντά στη Γρανάδα). Απόγονος εύπορης και μορφωμένης οικογένειας, είχε εξασφαλισμένη μια λαμπρή πορεία στη «ζεστασιά» της τάξης του. Όμως από νωρίς αποφάσισε ότι δεν θα ακολουθούσε την ήδη χαραγμένη ρότα. Αντικρίζοντας τον πόνο και την φτώχεια της μεγάλης μάζας των συμπατριωτών του συνειδητοποίησε τους «κανόνες» του συστήματος της εκμετάλλευσης και ακολούθησε ολόψυχα τον δρόμο της σύγκρουσης με την αδικία και τους εκφραστές της.

 Παντέρμη

Σκάβουν το χώμα οι πετεινοί

σκάβουν ζητώντας την αυγή

την ώρα που στα σκοτεινά

βγαίνει η Παντέρμη και γυρνά.

Μαύρη μαυρίλα είν’ η ψυχή της

κι ωχρό μπακίρι το πετσί της

τα στήθια της ωσάν τ’ αμόνια

που τα χτυπούν χωρίς συμπόνια.

―Παντέρμη τι ζητάς εδώ

μόνη σου δίχως σύντροφο;

―Κι αν είναι κάτι που ζητώ

πες μου, σε γνοιάζει εσένανε;

Ο μποξέρ που αρνήθηκε το «όνομα του σκλάβου»

«Η συνείδησή μου δεν με αφήνει να πυροβολήσω τα αδέρφια μου, σκουρόχρωμους ανθρώπους, φτωχούς, πεινασμένους ανθρώπους μέσα στην λάσπη, για την μεγάλη, ισχυρή Αμερική. Να τους πυροβολήσω γιατί; Ποτέ δεν με αποκάλεσαν νέγρο. Ποτέ δεν με λυντσάρισαν. Ποτέ δεν διέταξαν αγριόσκυλα να μου ορμήξουν».

Με αυτόν τον τρόπο αρνήθηκε να πάει να πολεμήσει εναντίον του Βιετνάμ ο σπουδαίος Μοχάμεντ Άλι. Ο θρύλος του μποξ, αλλά και της πάλης ενάντια στον ρατσισμό και τον πόλεμο, ο οποίος άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή σε ηλικία 74 ετών, στο Φοίνιξ της Αριζόνα. 

«Έπειτα από μάχη 32 χρόνων με τη νόσο του Πάρκινσον, ο Μοχάμεντ “Αλι πέθανε σήμερα σε ηλικία 74 ετών», ανακοίνωσε ο εκπρόσωπός του Μπομπ Γκάνελ. «Ο Μοχάμεντ “Αλι, τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, πέθανε το βράδυ» (Παρασκευής, τοπική ώρα), προστίθεται στην ανακοίνωση. 

Η κηδεία του θα τελεστεί στη γενέτειρά του, στο Λούισβιλ του Κεντάκι, διευκρίνισε ο εκπρόσωπος του διασημότερου πυγμάχου του πλανήτη, χωρίς να διευκρινίσει την ημερομηνία. «Η οικογένεια του “Αλι θα ήθελε να ευχαριστήσει όλους εκείνους που οι σκέψεις τους, οι προσευχές και η υποστήριξή τους ήταν κοντά του και ζητούν σεβασμό της ιδιωτικής ζωής». 

«ΓΡΑΙΚΩΣΑΣ»...

Του ΣΤΑΘΗ*

«Ταύτα δε (τα σλαυικά φύλα) ο ημέτερος εν θεία τη λήξει γενόμενος πατήρ και Ρωμαίων αυτοκράτωρ Βασίλειος των αρχαίων ηθών έπεισε μεταστήναι και γραικώσας και άρχουσι κατά τον ρωμαϊκόν τύπον υποτάξας και βαπτίσματι τιμήσας, της τε δουλείας ηλευθέρωσε των εαυτών αρχόντων και στρατεύεσθαι κατά των Ρωμαίοις πολεμούντων εθνών εξεπαίδευσεν...».

Με λίγες μόνον αράδες ο Λέων ο ΣΤ’ ο Σοφός στα «Τακτικά» στερεί από κάθε έδαφος τις θεωρίες για τον εκσλαυισμό των Ελλήνων, καθώς και για τη διακοπή της ιστορικής συνέχειας του ελληνισμού. Συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Αν

διαβάσετε προσεκτικά αυτές τις λίγες αράδες [οι οποίες με τη σειρά τους αποδεικνύουν επίσης την... ασυνέχεια(!) της ελληνικής γλώσσας], αν λοιπόν διαβάσετε αργά και προσεκτικά, θα εννοήσετε τι λέει ο Λέων ο ΣΤ’ σαν να διαβάζετε εφημερίδα.

Τι λέει λοιπόν ο κατά το προσωνύμιον Σοφός, για τους Σλαύους και τις Σκλαβηνίες που υπήρξαν στη βυζαντινή επικράτεια και τον ελλαδικό χώρο από τον 7ο έως τον 10ο αιώνα; Πρώτον ότι οι βασιλείς (η βυζαντινή διοίκηση) τους έπεισαν «των αρχαίων ηθών» να μετέχουν. Δεύτερον: «Γραικώσας» και «βαπτίσματι τιμήσας» δέχθηκε (πάντα η διοίκηση) Σλαύους αξιωματούχους να άρχουν και να άρχονται«κατά τον ρωμαϊκόν τύπον». Τρίτον (που όμως έκαναν πρώτο-πρώτο) δέχθηκαν και προσέλαβαν Σλαύους στρατιώτες και αξιωματικούς και «εξεπαίδευσαν στρατεύεσθαι κατά των Ρωμαίοις πολεμούντων εθνών» (σ.σ.: πρώτος προσέλαβε όχι φεδεράτους μόνον, αλλά τακτικούς στρατιωτικούς, Σλαύους, οΙουστινιανός ο Β’).

Αυτή είναι η δύναμη της Ιστορίας.