Το ΚΚΕ πρώτο ελληνικό κόμμα που αντιτίθεται στη ρατσιστική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία

Απόφαση σταθμό για το Κυπριακό, εξέδωσε το Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ), με την οποία στην ουσία αντιτίθεται στη ρατσιστική λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, την οποία χαρακτηρίζει συνομοσπονδιακή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η απόφαση του ΚΚΕ δεν συμφωνεί με τις θέσεις του ΑΚΕΛ, το οποίο αντίθετα ταυτίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σημειώνεται ότι στελέχη του Συνασπισμού είχαν υποστηρίξει το ρατσιστικό και φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, όταν ταυτίστηκαν με πρώην “αριστερούς” στο νησί, οι οποίοι ταυτίστηκαν με την πολιτική του τότε προέδρου του ΗΠΑ Τζόρτζ Μπους στο Κυπριακό.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ: ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Συνεδρίασε η ΚΕ του ΚΚΕ, εξέτασε τις συνολικές εξελίξεις στο Κυπριακό υπό το πρίσμα και των νέων δεδομένων. Κατέληξε στην ακόλουθη Απόφαση:

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας παρακολουθεί, μελετάει και τοποθετείται με ευθύνη στο κυπριακό πρόβλημα. Έχει σημαντική συνεισφορά στην καταδίκη της τουρκικής εισβολής – κατοχής, στην ανάδειξη του διεθνούς χαρακτήρα του προβλήματος, στην εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα της Κύπρου, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, Αρμένιους, Μαρωνίτες ή Λατίνους.

Το σκλαβοπάζαρο της παιδικής εργασίας

Γιώργος Μουργής

Συνολικός αριθμός και στοιχεία της παράνομης παιδικής εργασίας παγκόσμια δεν υπάρχουν. Οι εκτιμήσεις ΟΗΕ και UNICEF κάνουν λόγο για πάνω από 250 εκατομμύρια ανήλικα παιδιά, ηλικίας 5 έως 14 ετών, τα οποία εργάζονται σε σύγχρονα εργασιακά κολαστήρια, κάτω από σκληρές συνθήκες. Οι εργατικές νομοθεσίες ή η παγκόσμια «Σύμβαση Δικαιωμάτων του Παιδιού» αποτελούν κενό γράμμα ενάντια στην εργασιακή εκμετάλλευση και την παράνομη παιδική εργασία.

Τα σκήπτρα της παιδικής εργασιακής σκλαβιάς κρατά η Ασία, ενώ ακολουθούν οι χώρες του Ειρηνικού, η Αφρική, η Λατινική Αμερική και η Ευρώπη.

Στο μακρύ κατάλογο των ερευνών παγκόσμια, δεν βρίσκεις μόνο εντυπωσιακά νούμερα εργασιακού εξαναγκασμού παιδιών αλλά και σοκαριστικά στοιχεία σχετικά με τις συνθήκες και τον τρόπο με τον οποίο οι ανήλικοι βιώνουν μια στυγνή, ανελέητη καθημερινότητα.

Στην Ευρώπη εργάζονται παράνομα 300 ως 500 χιλιάδες ανήλικοι, θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, καθώς προωθούνται από χώρες του Τρίτου Κόσμου όπου κατοικούν.

Ο θλιβερός κατάλογος συμπληρώνεται από χιλιάδες εξαφανισμένα παιδιά που καταφθάνουν στις «ανεπτυγμένες χώρες», είτε για να χρησιμοποιηθούν σαν πειραματόζωα είτε για εμπόριο των οργάνων τους.

Πως η "ανυπακοή" ενός στρατηγού οδήγησε στο Έπος του 40! Η διαταγή Κατσιμήτρου

Το καλοκαίρι του 1940, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με την κλιμάκωση των ιταλικών προκλήσεων, η αληθινή δύναμη του Άξονα, η Γερμανία του Χίτλερ, προχωρούσε ακάθεκτη έχοντας καταλάβει χωρίς ουσιαστική αντίσταση σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη.

Όμως η Ιταλία του άλλου παρανοϊκού δικτάτορα, του Μουσολίνι, δεν είχε να επιδείξει επιτυχίες, παρά το πολύ σημαντικό μέγεθος της πολεμικής μηχανής της. Ο πραγματικός φόβος του Μουσολίνι ήταν ότι ο Χίτλερ θα κυριαρχούσε παντού και ότι για τη Ρώμη δεν θα έμενε τίποτα στη μοιρασιά της νέας τάξης πραγμάτων, όταν αυτή, όπως ήταν βέβαιοι οι δύο δικτάτορες, θα νικούσε. 

Έτσι ήταν που οι Ιταλοί άρχισαν τις προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας. Για περισσότερο από ένα μήνα πριν από τον τορπιλισμό της Έλλης, ιταλικά αεροσκάφη σε αρκετές περιπτώσεις έβαλλαν σποραδικά εναντίον ελληνικών πολεμικών πλοίων, επιχειρώντας να προκαλέσουν νευρικότητα και φόβο Ο ελληνικός εναέριος χώρος παραβιαζόταν συστηματικά. Όμως, σταθμίζοντας και το γεγονός ότι η Αγγλία δεν ήταν σε θέση να βοηθήσει πραγματικά -κανείς άλλος δεν πολεμούσε εκείνη τη στιγμή τον Άξονα, η Αθήνα του Μεταξά επιχειρούσε να διατηρήσει την ουδετερότητα της. Αλλά οι Ιταλοί αποφάσισαν να κλιμακώσουν. Στις 15 Αυγούστου τορπιλίζουν την Έλλη στην Τήνο, στους εορτασμούς της Παναγίας. Δύο ακόμα τορπίλες στόχευαν στα επιβατηγά πλοία που είχαν φέρει προσκυνητές από την Αθήνα, αλλά τελικά αστόχησαν, Ιταλικά αεροπλάνα επιχείρησαν ξανά να τα χτυπήσουν στο ταξίδι της επιστροφής, αλλά μονάδες του ελληνικού στόλου τα προστάτευσαν. Οι Ιταλοί δεν παραδέχθηκαν ότι ήταν εκείνοι που είχαν χτυπήσει. Φυσικά, όλοι γνώριζαν τα πάντα. Μα η Ελλάδα αποφάσισε να μη μιλήσει.

Στο φως ο απόρρητος φάκελος του Αρη Βελουχιώτη

Στο φως της δημοσιότητας φέρνει σήμερα η εφημερίδα Realnews ντοκουμέντα και αδημοσίευτες φωτογραφίες του Αρη Βελουχιώτη, που περιλαμβάνονται στον φάκελο που είχε δημιουργήσει η Ασφάλεια και ο οποίος σήμερα βρίσκεται στα αρχεία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.

Παρακάτω το κείμενο που υπογράφει ο Θάνος Μωριάτης:

Στις φωτογραφίες για πρώτη φορά απεικονίζεται ο Θανάσης Κλάρας, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, με κοστούμι, γραβάτα και καπέλο, φρεσκοξυρισμένος που σε τίποτα δεν θυμίζει τον αντάρτη με τη γενειάδα και τα μακριά μαλλιά.

Στον φάκελο του Αρη Βελουχιώτη εμπεριέχονται πολλά έγγραφα έως την εκτέλεσή του. Σε ένα από αυτά με τίτλο «Κομμουνιστής» σημειώνεται: «Κλάρας ή Αναστασιάδης, ή Δημητριάδης Ευθύμιος, ή Αθανάσιος του Δημητρίου.

Εκ Λαμίας ετών 30-33, συντάκτης Ριζοσπάστου, ανάστημα 1,65, αδύνατος χρώμα σιτόχρουν, κατώκει Κλεισόβης 8 ή 41 ή Σωκράτους 49, κατηγορούμενος επί παραβάσει του Α.Ν. 117 και μεταχθείς εις το ενταύθα Πλημμελειοδικείον (Αθηνών) την 5-6-1937 απέδρασεν μετ’ άλλων 6 συγκατηγορουμένων του εκ του κρατητηρίου του δικαστηρίου».

Αξίζει να σημειωθεί ότι το έγγραφο αρχειοθετήθηκε στον φάκελο του Αρη Βελουχιώτη στις 15-4-1938.

Σε άλλο έγγραφο της Γενικής Ασφάλειας Πειραιώς αναφέρονται τα εξής με τίτλο «Κομμουνιστής δημοσιογράφος της κομμουνιστικής εφημερίδος Ριζοσπάστης»:

«22/5/30: Συνελήφθη εντός της Εργατικής Λέσχης Αθηνών, ένθα έλαβε χώραν συγκέντρωσις των δρώντων κομμουνιστών προς εκλογήν αντιπροσώπων διά την Μόσχαν. Παραπεμφθείς εις το αυτοφ. Πλημ/κείον επί αδίκω επιθέσει, κατεδικάσθη εις φυλάκισιν 2 μηνών.

12/10/30: Συνελήφθη εις εξέδραν Ν. Φαλήρου, διότι τυγχάνων επί κεφαλής πολλών κομμουνιστών ήθελον ν’ ανέλθωσι επί των εις Ν. Φάληρον ελλιμενισμένων σοβιετικών πολεμικών πλοίων ίνα χαιρετίσωσι τους Ρώσσους ναύτας.

Νοέμβριος 1930: Συνελήφθη τον Ν/βριον 1930 διότι έλαβε μέρος εις απαγορευθείσαν κομμουνιστικήν συγκέντρωσιν. Παραπεμφθείς εις δίκην, κατεδικάσθη εις φυλάκισιν ενός έτους.

5/6/37: Εκτίων ποινήν φυλακίσεως εις Φυλακάς Αιγίνης και μεταφερθείς συνοδεία εις Πρωτοδικείον Αθηνών, ίνα δικασθή, απέδρασεν εκ της αιθούσης τούτου την 10.30 ώραν μετ’ άλλων κομμουνιστών».

28 Οκτώβρη: «Όλοι μαζί», ε; Αλήθεια;

Νίκος Μπογιόπουλος

«Να είμαστε όλοι μαζί», «να είμαστε ενωμένοι», «είδατε πόσα καταφέρνουμε όταν είμαστε όλοι ενωμένοι;»… όπως την 28η Οκτωβρίου 1940.

Τα γνωστά κλισέ. Τα ίδια και τα ίδια. 

Συγγνώμη, αλλά δεν θα συμμετάσχουμε σε αυτό το μεθύσι της γενικής συμφιλίωσης. Συγγνώμη, επίσης, που δεν διαβάζουμε ούτε την 28η Οκτώβρη, ούτε την ΕΑΜική αντίσταση, ούτε την Επανάσταση του ’21, ούτε τίποτα απ’ όσα προχώρησαν την Ελλάδα και τον κόσμο ένα βήμα μπροστά, ως αποτέλεσμα είτε της «ενότητας» των προβάτων με τους λύκους, είτε ως αποτέλεσμα της «διαπραγμάτευσης» των προβάτων με τους λύκους.

Άλλωστε αυτού τους είδους η «ενότητα» δεν υπήρξε ποτέ και πουθενά. Σε καμία περίοδο. Σε καμία κοινωνία αντιτιθέμενων συμφερόντων. Αλλού και όχι «μαζί» ήταν οι Έλληνες που μήδισαν από εκείνους που πολεμούσαν τους Πέρσες. Αλλού και όχι «μαζί» με εκείνους που πήγαν στο Βισί ήταν οι Γάλλοι που πολεμούσαν τους ναζί. Αλλού και όχι «μαζί» ήταν οι Καραϊσκάκηδες από τους Νενέκους. Αλλού και όχι «μαζί» ήταν ο Μαρτιν Λούθεν Κινγκ από τους Μακάρθι. Αλλιώς τιμούν την 28η Οκτώβρη αυτοί που δέχονταν τα βόλια του ναζί, με τους άλλους που ενώθηκαν με τον ναζί. 

Αυτό το «όλοι μαζί» υπάρχει μόνο στα «όλοι μαζί τα φάγαμε» των Πάγκαλων. Μόνο όσοι απουσίαζαν και απουσιάζουν από τους αγώνες και τις αγωνίες του ελληνικού λαού προσπαθούσαν και προσπαθούν – πάντα – να κρύψουν την απουσία τους πίσω από την «αθώα» φρασούλα: «Ολοι οι Ελληνες μαζί»…

Ο πόλεμος του 1940 - 41 με την πένα των Ελλήνων σκιτσογράφων- Αφιέρωμα

Γιάννης Αντωνόπουλος

Η στρατιωτική εισβολή της φασιστικής Ιταλίας εναντίον της Ελλάδας, σχεδόν ταυτόχρονα με την απόρριψη του ιταλικού τελεσιγράφου από τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά τα ξημερώματα της 28/10/1940, προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου συσπείρωση του ελληνικού λαού, έναν πρωτοφανή πατριωτικό ξεσηκωμό.

Ο πατριωτικός ενθουσιασμός, ο οποίος γιγαντώθηκε μετά τις πρώτες στρατιωτικές νίκες, κατέκλυσε τις σελίδες των εφημερίδων, τις συχνότητες των ραδιοφώνων και τις θεατρικές επιθεωρήσεις. Το χιούμορ, η γελοιοποίηση και ο εξευτελισμός του εχθρού υπήρξαν τα πλέον ισχυρά όπλα του ψυχολογικού πολέμου, που έλαβε χώρα στα μετόπισθεν της πολεμικής αναμέτρησης των αλβανικών βουνών.

Στην κατεύθυνση αυτή, της περιπαικτικής διάθεσης του ελληνικού λαού απέναντι στην ιταλική επίθεση που δέχτηκε η χώρα στις 28 Οκτωβρίου 1940, κινήθηκε από την πρώτη στιγμή η επίσημη ελληνική προπαγάνδα. Από όλα τα είδη προπαγάνδας που επιστρατεύτηκαν, εξαιρετικά αποτελεσματική αποδείχθηκε η τέχνη της γελοιογραφίας.

Πρόκειται για ένα είδος το οποίο στην Ελλάδα είχε ήδη γνωρίσει μεγάλη άνθηση, ήδη από τον 19ο αιώνα και αυτό, για τους εξής λόγους:

α. Εξαιτίας της λαϊκότητάς του, δηλαδή της δυνατότητας να επικοινωνεί με το κοινό με άμεσο τρόπο.

β. Στην πρόσληψη του μηνύματος δεν απαιτείται καν δυνατότητα ανάγνωσης και μπορεί να απευθύνεται σε αναλφάβητους.

Νεοθωμανισμός, στον δρόμο για το νέο Σουλτανάτο (μέρος B΄)

Του Γιώργου Ρακκά από το Άρδην τ. 104 

Σε ό,τι αφορά στο εσωτερικό της χώρας, το νεοθωμανικό κατεστημένο διολισθαίνει προς τον καθαρό ολοκληρωτισμό. Ο Ερντογάν θα επιδιώξει συνταγματική μεταρρύθμιση και εγκαθίδρυση ενός προεδρικού, εξαιρετικά συγκεντρωτικού μοντέλου. Στον αγώνα για την εξασφάλιση της αυξημένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, την οποία το κόμμα του δεν διαθέτει, χρησιμοποιεί κυρίως δύο εργαλεία: Μια στρατηγική συμμαχία με την ηγεσία του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP), με την οποία έχουν έλθει κοντά στο πλαίσιο του πολέμου εναντίον των Κούρδων. Τη δίωξη των βουλευτών του HDP, με σκοπό τη διενέργεια επαναληπτικών εκλογών και την ενίσχυση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνώντος κόμματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε αυτή την προσπάθεια η μία εξέλιξη ευνοεί την άλλη, καθώς, όσο εντείνεται ο αγώνας εναντίον του κουρδικού στοιχείου, άλλο τόσο διευρύνεται η επιρροή του Ερντογάν στις τάξεις των εθνικιστών, τόσο στην ηγεσία όσο και στη βάση του κόμματος.

Ενδεικτικό περιστατικό της ανοιχτής συμμαχίας του προεδρικού μεγάρου και της ηγεσίας του MHP, είναι η παρέμβαση της… αστυνομίας για τη ματαίωση ενός έκτακτου συνεδρίου, οργανωμένου από την εσωκομματική αντιπολίτευση των Εθνικιστών, προκειμένου να καταγγελθεί η φιλοερντογανική στροφή του Μπαχτσελί. Λίγες μέρες μετά, η ασυλία των Κούρδων βουλευτών θα αρθεί με τις σύμφωνες ψήφους της κοινοβουλευτικής ομάδας του MHP (1)…

Δεύτερον, με την έξωση του Νταβούτογλου, ο Ερντογάν ολοκληρώνει τις εσωκομματικές εκκαθαρίσεις. Πλέον, σε αυτό το μέτωπο, ο δρόμος για την ολοκλήρωση του νεοθωμανικού καθεστώτος είναι ανοιχτός: Ο νέος πρωθυπουργός, Μπιναλί Γιλντιρίμ, θεωρείται όχι μόνον αχυράνθρωπος του προέδρου, αλλά και ένας από τους πιο ένθερμους οπαδούς του ερντογανικού φαραωνισμού. Σύμφωνα με τον Μουσταφά Ακιόλ, δημοσιογράφο στη Χουριέτ: «Ο Γιλντιρίμ θήτευσε ως υπουργός μεταφορών και έχτισε ένα προφίλ πετυχημένου διαχειριστή μεγάλων κατασκευαστικών έργων, νέων αυτοκινητοδρόμων, τρένων υψηλής ταχύτητας, τούνελ, αεροδρομίων και γεφυρών» (2). Η ανάδειξή του σε πρωθυπουργό δίνει νέα ώθηση στη διαπλοκή του κράτους και του κατασκευαστικού τομέα και, μέσω αυτής, στην ανάδυση μιας νέας οικονομικής ελίτ, προσκολλημένης στο προεδρικό μέγαρο.

Νεοθωμανισμός, στον δρόμο για το νέο Σουλτανάτο (μέρος Α΄)

Του Γιώργου Ρακκά από το Άρδην τ. 104

Τον τελευταίο καιρό, η διεθνής σκηνή παρακολουθεί έκπληκτη τον πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν να μεθοδεύει συστηματικά, ανοικτά και απροκάλυπτα την εκτροπή του πολιτεύματος στη γείτονα χώρα.

Τα δυτικά ΜΜΕ αντιμετωπίζουν αυτή την εξέλιξη με μεγάλη έκπληξη, καθώς άλλοτε, κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, προέβαλλαν τον Τούρκο ηγέτη, εξυμνώντας τις δημοκρατικές του αρετές, ως κατ’ εξοχήν πρότυπο του ήπιου, δημοκρατικού, φιλελεύθερου και φιλοδυτικού ισλάμ. Δεν έχει περάσει και πολύς καιρός, εξάλλου, που το αμερικάνικο Τάιμ τον ανακήρυσσε, με αυτό το σκεπτικό, πρόσωπο της χρονιάς, το 2010.

Έκτοτε, βέβαια, ο ίδιος θα πολιτευτεί με τρόπο που αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο: Η υπερδεκαετής κυριαρχία του στα πολιτικά πράγματα της γείτονος θα σημάνει εν τέλει την απαρχή ενός νέου κύκλου αυταρχικής διολίσθησης του τουρκικού καθεστώτος, την ίδια στιγμή που, ιδίως από το 2010 και μετά, η τουρκική εξωτερική πολιτική θα επιδοθεί σε συστηματική πατρωνία του ισλαμικού φονταμενταλισμού, ιδίως μέσω της ανάμειξής της στην ανατροπή του καθεστώτος στη Λιβύη και στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας.

Επρόκειτο για οβιδιακή μεταμόρφωση; Μόνον στα μάτια εκείνων που πήραν στα σοβαρά το υποτιθέμενα δημοκρατικό, φιλελεύθερο και φιλοδυτικό προσωπείο με το οποίο εκδηλώθηκε η νεοθωμανική διακυβέρνηση καθ’ όλη τη δεκαετία του 2000.

Πίσω από αυτό, όμως, υπήρξε μια συστηματική μεθόδευση για την εξουδετέρωση των νευραλγικών θέσεων ισχύος του παλαιού κεμαλικού κατεστημένου, το οποίο μέχρι πρότινος ήλεγχε αποφασιστικά την οικονομική και πολιτική ζωή της Τουρκίας. Αυτές ακριβώς τις θέσεις έθιξε ο υποτιθέμενος εκδημοκρατισμός και η οικονομική φιλελευθεροποίηση της χώρας· υπό τον μανδύα του πρώτου, συντελέστηκε μια αλλαγή φρουράς στα δίκτυα ελέγχου του στρατού, της δικαιοσύνης, της κρατικής μηχανής. Η δεύτερη, επί της ουσίας στόχευε στο να πλήξει το κρατικοδίαιτο, ελεγχόμενο από τον στρατό, δίκτυο οικονομικών συμφερόντων και παράλληλα να ενισχύσει τη μικρή και μεσαία ισλαμική επιχειρηματικότητα των λεγόμενων τίγρεων της Ανατολίας, που ήταν αποκλεισμένη από τα ίδια δίκτυα της κρατικής πατρωνίας.

Πόσο κοντά είμαστε σε μια παγκόσμια σύρραξη;

Tου Σπύρου Παναγιώτου

Πυκνώνουν οι εστίες αντιπαράθεσης ΗΠΑ- Ρωσίας – Στο προσκήνιο γεωπολιτικοί επανασχεδιασμοί για τον έλεγχο ενεργειακών δρόμων

Η εποχή των σύγχρονων πολέμων, όπως προσδιορίστηκαν στην πρώτη περίοδο της Νέας Τάξης, περνά σε ένα πιο οξυμένο και ταυτόχρονα πιο σύνθετο επίπεδο. Τότε, οι συνθήκες κατάρρευσης και αποδυνάμωσης της Σοβιετικής Ενωσης και το κλίμα που διαμόρφωναν οι πανηγυρισμοί για τον «θρίαμβο της Δύσης έναντι των ολοκληρωτισμών», επέτρεψαν την εξαπόλυση ενός πολέμου για επαναχάραξη συνόρων και δημιουργία νέων συσχετισμών σε Μέση Ανατολή και Βαλκάνια. Οι πόλεμοι σε Αφγανιστάν και Ιράκ, ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας και η για πρώτη φορά παρουσία των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, ήταν οι ορατές πλευρές του πολέμου εκείνης της περιόδου. Οδήγησαν βέβαια σε ένα μακρόχρονο τέλμα των αμερικανικών δυνάμεων, που ουσιαστικά συνεχίζεται ως σήμερα, ενώ δοκιμάστηκε σε μεγάλη κλίμακα η πολιτική δημιουργίας χαοτικών καταστάσεων σαν το συνδυασμένο αποτέλεσμα της άρνησης των λαών της περιοχής να αποδεχθούν τα τετελεσμένα αλλά και ως μέθοδος επίλυσης των προβλημάτων που δημιούργησαν οι στρατιωτικές επεμβάσεις. 

Βασικό χαρακτηριστικό εκείνης της περιόδου ήταν ότι οι πόλεμοι πραγματοποιήθηκαν από μια συμμαχία προθύμων στις ΗΠΑ, χωρίς να εξασφαλίζεται πάντα η «νομιμότητα» των επεμβάσεων, δείκτης των αντιθέσεων του δυτικού κόσμου, ενώ στο πεδίο των μαχών συγκρούονταν οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις «δια αντιπροσώπων», δηλαδή, με την εμπλοκή περιφερειακών δυνάμεων ή τοπικών παραγόντων με ιδιαίτερες σχέσεις και επιδιώξεις αναφορικά με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία κλπ. 

«…η ανοχή πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή…»

Νίκος Μπογιόπουλος

«Αδιαφορώ... για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.

Πιστεύω... στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας.

Περιφρονώ... αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα "επώνυμους" πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, τη σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα.

Έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τραυματισμένη από την παιδική μου ηλικία προσωπικότητα, καταλήγοντας να πουλώ "λαχεία στον ουρανό" και προκαλώντας τον σεβασμό των νεοτέρων μου μια και παρέμεινα ένας γνήσιος Έλληνας και Μεγάλος Ερωτικός».

Χτες συμπληρώθηκαν 91 χρόνια από τη γέννηση του Μάνου Χατζιδάκι, στις 23 Οκτωβρίου του 1925.

Η αγάπη είναι ο φόβος...

Μανόλης Αναγνωστάκης

«Αυτή η ανεξέλεγκτη και χειμαρρώδης αντιστασιολογία, πόσω μάλλον από ανθρώπους που όψιμα ανακάλυψαν αυτό το ορυχείο, ομολογώ ότι με εκνευρίζει λίγο, με μελαγχολεί. Δεν διέπομαι από κανένα πνεύμα ρεβανσισμού και δεν αισθάνομαι καλά σε ένα κλίμα φραστικού παλικαρισμού που γίνεται εκ του ασφαλούς βέβαια. Είμαι ξένος σε αυτό το κλίμα. Κυρίως με ενοχλεί ο στόμφος, τα μεγάλα λόγια, η καθυστερημένη επίδειξη τίτλων και ευσήμων που για μένα ελάχιστοι τα δικαιούνται και αυτοί είναι εκείνοι που δεν τα προβάλλουν. Η ιστορία πλαστογραφήθηκε, εξευτελίστηκε, παραποιήθηκε. Το θέμα είναι να μην ξαναγράψουμε μια ιστορία πάλι με αποσιωπήσεις, εν ονόματι σκοπιμοτήτων δικών μας αυτή τη φορά. Αυτό μας ρίχνει σε έναν φαύλο κύκλο λειψής ενημέρωσης και κακής πληροφόρησης των νεότερων γενιών».Μανόλης Αναγνωστάκης

Μια μαρτυρία από το κραχ του ’29: Η αρχή της Μεγάλης Ύφεσης

Ταξίδια στο Χρόνο

Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’20, τα χρόνια που ακολούθησαν το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξαν χρόνια ευημερίας για τους περισσότερους Αμερικανούς. 

Η οικονομία βρισκόταν σε διαρκή ανάπτυξη, ενώ οι τιμές των μετοχών στα χρηματιστήρια είχαν εκτοξευτεί στα ύψη. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, περισσότεροι από 25 εκατομμύρια Αμερικάνοι είχαν τοποθετήσει χρήματα στο χρηματιστήριο, προκειμένου αυτά να «αβγατίσουν» και να αποκομίσουν σημαντικά κέρδη. 

Το «καλύτερο» για τους Αμερικανούς εκείνης της εποχής ήταν πως δεν χρειάζονταν πολλά χρήματα για να πάρεις μέρος σε αυτό το πάρτι. Μπορούσες εύκολα να δανειστείς χρήματα για να αγοράσεις μετοχές, χρησιμοποιώντας ως εγγύηση την αξία των ίδιων των μετοχών, που αγόραζες. 

Ωστόσο όπως αποδείχθηκε όλο αυτό το χρυσοφόρο οικοδόμημα δεν ήταν παρά ένα πύργος από τραπουλόχαρτα και ως τέτοιος κατάρρευσε, όταν ξεκίνησε η κατακόρυφη πτώση των τιμών των μετοχών. 

Φωτογραφικές στιγμές της περιόδου 1940 - 44 σε ένα βίντεο 12 λεπτών

Ένα ντοκιμαντέρ 12 λεπτών το οποίο περιλαμβάνει στιγμιότυπα από τον πόλεμο, την Κατοχή, την Αντίσταση και το αντάρτικο, μέχρι την Απελευθέρωση το 1944, παρουσίασε η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας.

Στο εν λόγω βίντεο περιλαμβάνονται φωτογραφίες τις οποίες συνέλεξε η τότε «Ελληνική Υπηρεσία Ενημέρωσης», πολλές εκ των οποίων είναι πρωτότυπες και ανέκδοτες.

Mέθοδος τεχνητής νοημοσύνης προβλέπει αυτόματα τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ

Μία πρωτοποριακή μέθοδο τεχνητής νοημοσύνης ανέπτυξαν δύο Έλληνες ειδικοί των υπολογιστών και ένας νομικός στη Βρετανία, η οποία μπορεί να προβλέπει με ακρίβεια σχεδόν 80% τις δικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) του Στρασβούργου.

Είναι η πρώτη μέθοδος διεθνώς που είναι σε θέση να προβλέψει αυτόματα τη δικαστική απόφαση ενός μεγάλου διεθνούς δικαστηρίου. Αναλύοντας το κείμενο της υπόθεσης, με τη βοήθεια ενός ειδικού αλγόριθμου μηχανικής μάθησης, προβλέπει εάν υπάρχει παράβαση κάποιου άρθρου της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Σε περίπου τέσσερις στις πέντε περιπτώσεις, το πρόγραμμα λογισμικού καταλήγει στις ίδιες αποφάσεις με αυτές των πραγματικών δικαστών.

«Η μέθοδος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από το Δικαστήριο, ώστε να ιεραρχεί τις υποθέσεις που εκδικάζει, με βάση το αν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα για παραβίαση κάποιου άρθρου, αλλά δεν πιστεύω ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη θα μπορούσε να αντικαταστήσει τους δικαστές», δήλωσε στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο επικεφαλής της έρευνας δρ Νικόλαος Αλετράς του Τμήματος Επιστήμης Υπολογιστών του University College του Λονδίνου (UCL).

Παπα- Ανδρέας Κεφαλογιάννης: «Άκου φασίστα. Δεν κάνω διάλογο με υμνητές του Ράιχ»

Ο εφημέριος Αγίου Γεωργίου Ανωγείων, Ανδρέας Κεφαλογιάννης, απάντησε μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook στον επικεφαλής της Χρυσής Αυγής στο Ηράκλειο, Οδυσσέα Πατεράκη.

Ο ίδιος συγκέντρωσε τα πυρά των χρυσαυγιτών εξαιτίας του κηρύγματος που είχε αναφωνήσει στην επέτειο του "Όχι", ενάντια στον φασισμό.

Ο πατέρας Ανδρέας γράφει χαρακτηριστικά:

«Άκου ΦΑΣΙΣΤΑ…

Τα εναντίον μου λιβελογραφήματα από χρυσαυγίτικους κονδυλοφόρους τα προσπερνάω, γιατί διάλογο με τους υμνητές του Ράιχ, που άφησε πίσω του 50 εκατομμύρια νεκρούς στην Ευρώπη, με τους νοσταλγούς των Νταχάου και των Άουσβιτς, τους συνεργάτες των Γερμανών, γνωστοί και ως "Γκεσταμπίτες", τους Φασίστες που ισοπέδωσαν το χωριό μου, τους χειροκροτητές και υποστηρικτές των Απριλιανών του ΄67, τους νεοφασίστες που δολοφονούν νέους ανθρώπους, τους νεοΝΑΖΙ που κηρύττουν το μίσος ΔΙΑΛΟΓΟ δεν ΚΑΝΩ.!!!!

Για όλους αυτούς έχει μιλήσει η ιστορία, η οποία τους έχει δικάσει και καταδικάσει.!

Ποτέ πια Φασισμός!!! Αρκετά τον έχει πληρώσει αυτός ο τόπος…Ας κλείσουμε μια και καλή στο ΧΡΟΝΟΝΤΟΥΛΑΠΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ το αυγό του φιδιού»".

Το τέλος της αληθινής δημοσιογραφίας ανοίγει το δρόμο του Ντόναλντ Τραμπ προς τη νίκη;

Του Νίκου Σταματάκη* 

Τρεις μόλις εβδομάδες πριν τις αμερικανικές εκλογές έχει ήδη αναδειχθεί ένας βέβαιος χαμένος. Πρόκειται για την παραδοσιακή δημοσιογραφία η οποία είναι κλινικά νεκρή, περιτυλιγμένη με πέπλο υποκρισίας και οριστικά υποταγμένη στον κομματισμό, (φαινόμενο πολύ οικείο σε μας τους Ελληνες, που το ονομάσαμε «στρατευμένη» δημοσιογραφία). 

Τα συστημικά μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ (με σημαιοφόρο την απαράδεκτη ΝΥ Τάιμς η οποία κατέρχεται πλέον τάχιστα στο επίπεδο της «Αυγής» και του «Ριζοσπάστη») διέβησαν τον Ρουβίκωνα και μετατράπηκαν σε κομματικά φερέφωνα. Ενώ λοιπόν μαίνεται το σύμπαν από τις απανωτές αποκαλύψεις των wikileaks όπου:

1) Αποδεικνύεται η ταύτιση των συστημικών ΜΜΕ και των υπευθύνων της προεκλογικής εκστρατείας της Χίλαρι (έσχατο σημείο καταισχύνης η «διόρθωση» των συνεντεύξεων της υποψήφιας πριν τη δημοσίευσή τους).

2) Συνεχίζονται οι αποκαλύψεις για το «Ιδρυμα Κλίντον» όπου μεταξύ άλλων το Κατάρ έδωσε $1 εκατομμύριο «δωράκι» γενεθλίων στον ανεκδιήγητο Μπιλ, ποιος ξέρει με τι ανταλλάγματα από την Χίλαρι, και οι «φίλοι του Μπίλ» («FOB») λυμαίνονται την ανθρωπιστική βοήθεια προς τους σεισμόπληκτους της Αϊτής τσεπώνοντας δεκάδες εκατομμύρια.

Όταν ο Μπομπ Ντίλαν συνάντησε τον Βάρναλη

Του Νίκου Σαραντάκου

Με τον τίτλο που διάλεξα να βάλω, υπάρχει φόβος να μου πείτε ότι επιδιώκω να προσελκύσω αναγνώστες με εντυπωσιακούς αλλά παραπλανητικούς τίτλους. Συναντήθηκαν ποτέ ο Κώστας Βάρναλης με τον Μπομπ Ντίλαν; Παρά τη μεγάλη διαφορά ηλικίας, θα μπορούσαν -θεωρητικά- να έχουν συναντηθεί, ας πούμε στη δεκαετία του 1960, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ. Χρησιμοποιώ μεταφορικά τον όρο «συνάντηση», κάτι που συμβαίνει συχνά όταν αναφερόμαστε σε συγγραφείς και γενικότερα σε ανθρώπους της τέχνης -συναντήθηκαν μέσα από το έργο τους.

Δεν νομίζω ότι ο ένας ήξερε το έργο του άλλου -η συνάντηση που λέω έγινε σε ουδέτερο έδαφος, σε ένα μνημόσυνο, αφού κι οι δυο αφιέρωσαν ένα έργο τους, ποίημα ο Βάρναλης και τραγούδι ο Ντίλαν, στον ίδιο νεκρό, σε έναν δεκατετράχρονο μαύρο που έπεσε θύμα άγριας ρατσιστικής δολοφονίας στην πολιτεία του Μισισιπή, τον Έμετ Τιλ.

Η δολοφονία του Έμετ Λιούις Τιλ έγινε στα τέλη Αυγούστου του 1955. Ο δεκατετράχρονος μαύρος, που κατοικούσε στο Σικάγο, είχε πάει για το καλοκαίρι σε συγγενείς στον Μισισιπή. Μαζί με άλλους μαύρους έφηβους μπήκε στο μπακάλικο του χωριού, που το κρατούσε η 21χρονη (λευκή) Καρολίνα Μπράιαντ, και της μίλησε με οικειότητα, ενώ φεύγοντας σφύριξε κολακευτικά (αργότερα μαθεύτηκε ότι ο Τιλ είχε σοβαρό πρόβλημα με το τραύλισμα και γι’ αυτό σφύριζε τα λόγια του).

Τέτοια τόλμη, από έναν ξενοφερμένο, έκανε αίσθηση στη μικρή κοινωνία όπου ο φυλετικός διαχωρισμός βασίλευε. Μερικές μέρες αργότερα, επέστρεψε ο σύζυγος της μπακάλισσας, που έλειπε σε εκδρομή για ψάρεμα, και όταν έμαθε τα καθέκαστα πήγε, μαζί με τον ετεροθαλή αδελφό του στο σπίτι όπου φιλοξενιόταν ο Έμετ Τιλ. Μπήκαν μέσα στις 2 το πρωί της 28ης Αυγούστου, άρπαξαν τον νεαρό, τον φόρτωσαν στο αυτοκίνητο και έφυγαν. Τον βασάνισαν, τον χτύπησαν, τον πυροβόλησαν, τον έριξαν στο ποτάμι. Δυο-τρεις μέρες αργότερα το παραμορφωμένο πτώμα του ανέβηκε στην επιφάνεια και βρέθηκε. Το κεφάλι του ήταν ένας άμορφος πρησμένος όγκος, και οι αρχές ήθελαν να θαφτεί χωρίς να ανοιχτεί το φέρετρο -αλλά η μητέρα του επέμεινε κι έτσι όλοι είδαν το φρικτό θέαμα.

Η κατάρρευση της ισλαμικής εσχατολογίας.

Γράφει ο mitsos175.

Σήμερα τουρκικές δυνάμεις κατέλαβαν το χωριό Dabiq. Το χωρίο αυτό, που βρίσκεται περίπου 10 Km από τα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία, δεν έχει ιδιαίτερη στρατηγική σημασία. Έχει όμως τεράστια συμβολική αξία για τους ισλαμοφασίστες.

Oι φανατικοί του ISIS χρησιμοποιούσαν την κατάληψη του χωριού στην προπαγάνδα τους για να στρατολογήσουν αφελείς, που πίστευαν ότι πλησιάζει τάχα το τέλος του κόσμου.

Τι έλεγε λοιπόν η προφητεία της ισλαμικής παράδοσης για αυτό το μέρος; Στο Dabiq θα δοθεί η αποφασιστικότερη μάχη της Αποκάλυψης. Οι μουσουλμάνοι θα πολεμούσαν τους χριστιανούς και τους συμμάχους και έπειτα από μια σκληρότατη μάχη με πολλές απώλειες εκατέρωθεν θα νικούσαν.

Αλλά τα πράγματα έγιναν πολύ διαφορετικά διαψεύδοντας κάθε προφητεία. Πρώτα από όλα πολέμησαν μεταξύ τους πρώην σύμμαχοι. Θα μπορούσαμε να πούμε αφεντικά - εργοδότες (Τουρκία) και μισθοφόροι - υπάλληλοι (ISIS). Οι θρησκόληπτοι βέβαια θεωρούν όλους τους άλλους κακούς, έτσι μέχρι χθες οι φασίστες του Ισλάμ έλεγαν τους Τούρκους συμμάχους των σταυροφόρων, πράγμα που έχει κάποια βάση, αν θεωρηθούν ως σταυροφόροι οι ΗΠΑ.

Δεύτερο αλλά κυριότερο, νίκησαν οι κακοί. Βέβαια νίκησαν τους χειρότερους, αλλά άντε τώρα να εξηγήσουν οι ισλαμιστές πως έχασαν μια κρίσιμη μάχη τόσο εύκολα. Για την ακρίβεια η μόνη μάχη που έπεσαν λίγες ντουφεκιές από κάποιους εναπομείναντες ηλιθίους ήταν εκεί. Σ' όλες τις άλλες περιοχές οι μισθοφόροι απλά παραδίνουν τα εδάφη τους στους Τούρκους. Τώρα προσπαθούν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, ενώ το ηθικό τους κατέρρευσε πλήρως.

Τσακαλώτος, Φίλης και Βούτσης πρώτοι στη νέα Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ - Όλα τα ονόματα

Με ποσοστό 93,54% επανεξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από το 2ο Συνέδριο του κόμματος ο Αλέξης Τσίπρας, γεγονός που δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς ήταν και ο μοναδικός υποψήφιος, με εκπλήξεις ωστόσο στην κατάταξη των νέων μελών της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.

Πρώτος με 1312 ψήφους ήρθε ο άτυπος επικεφαλής της ομάδας των 53+ και υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Με 1308 ψήφους στη δεύτερη θέση εκλέχθηκε ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, που έτυχε μεγάλης αποδοχής καθ’όλη τη διάρκεια του Συνεδρίου λόγω της στάσης του απέναντι στην Εκκλησία αναφορικά με τα Θρησκευτικά.

Στις επόμενες θέσεις ακολουθούν παραδοσιακά στελέχη του κόμματος. Τρίτος ήρθε ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, τέταρτος ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξάνθος που αποτελεί για πολλούς έκπληξη, πέμπτος ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης ενώ στην έκτη θέση εκλέχθηκε ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς, με 1106 ψήφους.

H σύνθεση της νέας Κεντρικής Επιτροπής και οι ψήφοι:

Σημειώσεις με αφορμή το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

Στέφανος Τζουμάκας

Με πολλά στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έχουμε αγωνισθεί και συμπορευθεί σε δύσκολους καιρούς, όπως ο αντιδικτατορικός αγώνας, έχουμε συνυπάρξει διωκόμενοι και συγκρατούμενοι. Και στη μεταπολίτευση παρόλες τις αντιπαραθέσεις μας είμαστε συναγωνιστές, στους κόλπους του προοδευτικού κινήματος .

Ακολούθησε η ήττα της δεξιάς και η δικαίωση αγώνων δεκαετιών του ελληνικού λαού με το ΠΑΣΟΚ . Η αντιδεξιά ρητορική και πολιτική της μετατόπισης προς το κέντρο δεν αρκούσε για τις ανάγκες της χώρας και της πλειοψηφίας των πολιτών. Στα ριζοσπαστικά οράματα μας για ένα σοσιαλιστικό κίνημα, επικράτησε η ΔΕΞΙΑ Σοσιαλδημοκρατία που οδήγησε σε παρακμή και εκφυλιστικά φαινόμενα με τελευταία βλαπτική πράξη την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ και σε νεοφιλελεύθερες επιδιώξεις της παρασιτικής ολιγαρχίας και της διαπλοκής. Πολλοί διαχωρίσαμε τη θέση μας σε αυτή τη μετάλλαξη σε διάφορες περιόδους με αποκορύφωμα τόσο τη λαφυραγώγηση εισοδημάτων στο χρηματιστήριο όσο και την καταστροφική ένταξη στο ΔΝΤ .

Όπως και τότε υπήρχαν λύσεις και δυνατότητες για τις προοδευτικές δυνάμεις, υπάρχουν και τώρα.

Χρειαζόμαστε σωστή ανάλυση και αποφάσεις με βάση ΑΡΧΕΣ , αλλά και με βάση το συσχετισμό των δυνάμεων. Ορίζοντας κάθε φορά το κύριο. Και το κύριο στη χώρα ήταν και είναι πρώτα από όλα η ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ στη προοδευτική πολιτική έναντι δεσμεύσεων μέσα και έξω από τη χώρα και με κυρίαρχες, δύο αντιλήψεις. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΓΙΟΙ ΣΚΟΠΟΙ ΧΩΡΙΣ ΑΓΙΑ ΜΕΣΑ κόντρα και ενάντια στη πρακτική του «σκοπού που αγιάζει τα μέσα» και κόντρα στη πρακτική ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος.

Χρήση κάνναβης: Οι επιπτώσεις στην υγεία όπως προκύπτουν από την έρευνα

Η κάνναβη είναι μακράν το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο ναρκωτικό και αποτελεί το ήμισυ του συνόλου των κατασχέσεων ναρκωτικών σε όλο τον κόσμο. Το γεγονός αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό αν λάβουμε υπόψη μας τις επιπτώσεις που έχει η χρήση της στη σωματική και ψυχική υγεία.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), περίπου 147 εκατομμύρια άνθρωποι (το 2,5% του παγκόσμιου πληθυσμού), κάνουν χρήση κάνναβης. Κατά την τρέχουσα δεκαετία, η κατάχρηση της κάνναβης έχει αυξηθεί ταχύτερα από την κατάχρηση κοκαΐνης και οπιούχων ναρκωτικών. Από το 1960 και μετά, η πιο γρήγορη αύξηση έχει παρατηρηθεί σε ανεπτυγμένες χώρες στη Βόρεια Αμερική, τη Δυτική Ευρώπη και την Αυστραλία. Η κάνναβη είναι πιο στενά συνδεδεμένη με την κουλτούρα των νέων και η ηλικία έναρξης είναι συνήθως χαμηλότερη από ό, τι για τα άλλα ναρκωτικά.

Κι ενώ πολλοί θεωρούν ότι πρόκειται για ένα "αθώο" ναρκωτικό, τα συμπεράσματα της επιστημονικής έρευνας "διαφωνούν". 

Σύμφωνα με μια σημαντική ανασκόπηση μελετών η οποία, η οποία συγκέντρωσε στοιχεία των τελευταίων περίπου 20 ετών και δημοσιεύτηκε το 2014 στο επιστημονικό περιοδικό Addiction,η χρόνια χρήση κάνναβης έχει σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχική και σωματική υγεία.

Όπως δείχνουν τα ευρήματά της, ένας στους 10 τακτικούς χρήστες κάνναβης κινδυνεύει να αναπτύξει σύνδρομο εξάρτησης, με το αντίστοιχο ποσοστό να αυξάνεται σε 1 στους 6 μεταξύ εκείνων που ξεκίνησαν την χρήση στην εφηβεία.

«Οι Επιζήσαντες» των Άνδεων: Ο κανιβαλισμός ως μέσο επιβίωσης

Το απόγευμα της 13ης Οκτωβρίου 1972, ένα αεροπλάνο της Πολεμικής Αεροπορίας της Ουρουγουάης που μετέφερε 40 αθλητές μαζί με παράγοντες μίας ομάδας ράγκμπι και το πενταμελές πλήρωμα, έπεσε σε μία βουνοκορφή στις Άνδεις στα σύνορα Χιλής και Αργεντινής, σε υψόμετρο 4.200 μέτρων. Από τους 45 επιβαίνοντες, οι 12 έχασαν τη ζωή τους στη συντριβή ή λίγο αργότερα. Ακόμη πέντε είχαν πεθάνει μέχρι το επόμενο πρωί, και ένας υπέκυψε στα τραύματά του μετά από οκτώ ημέρες. Οι υπόλοιποι 27 επιζώντες βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες που έφταναν έως και τους 40 βαθμούς Κελσίου υπό το μηδέν σε αυτό το υψόμετρο.

Τρεις ημέρες αργότερα ξεκίνησε μία επιχείρηση αναζήτησης του αεροπλάνου η οποία ακυρώθηκε μετά από οκτώ ημέρες καθώς δεν είχε αποφέρει αποτελέσματα έως τότε.

Οι επιζώντες είχαν στη διάθεσή τους ελάχιστες ποσότητες τροφής: μερικές σοκολάτες, διάφορα σνακ και μπουκάλια κρασί. Τις ημέρες που ακολούθησαν χώρισαν το φαγητό σε μερίδες και έλιωναν το χιόνι για να εξασφαλίσουν νερό. Στο βουνό, δεν υπήρχαν ζώα ή βλάστηση. Βλέποντας το φαγητό τους να λιγοστεύει οι επιζήσαντες σκέφτηκαν κάτι ανατριχιαστικό: να τραφούν από τη σάρκα των σωμάτων των νεκρών συνεπιβατών τους.

Στο βιβλίο του «Miracle in the Andes: 72 Days on the Mountain and My Long Trek Home», ο Nando Parrado αναφορικά με την εν λόγω απόφαση γράφει: 

To παγκόσμιο πρόβλημα της πείνας και η γη: Τέλος στην υποκρισία

(Φωτογραφία: Foter.com / CC BY)

Άραγε είναι αλήθεια ότι το πρόβλημα της πείνας στον κόσμο οφείλεται στην ανεπαρκή παραγωγή τροφίμων, που αδυνατεί να συμβαδίσει με τη συνεχή αύξηση του πληθυσμού; 

Όχι: «Η πείνα οφείλεται στο γεγονός ότι οι αυτοκρατορίες των πολυεθνικών κατέχουν το 80% του παγκόσμιου εδάφους, και πρόκειται για μονοκαλλιέργειες». Να κάποιος που μπορεί να μας διαφωτίσει.

«Οι πολυεθνικές κατέχουν το 80% του παγκόσμιου εδάφους, και πρόκειται για μονοκαλλιέργειες. Αυτό περιορίζει σημαντικά την ποικιλία των τροφίμων που καταναλώνουμε και καθιστά τη γεωργία ολοένα και πιο ευάλωτη στις κλιματικές αλλαγές. Επιπλέον εμείς καταναλώνουμε μόλις το 30% αυτών των τροφίμων· το άλλο μισό χρησιμοποιείται για την παραγωγή ζωοτροφών και βιοκαυσίμων στα εργοστάσια: εκατομμύρια στρέματα γης στην Αφρική αγοράστηκαν για την παραγωγή τους. Ως εκ τούτου, χρειαζόμαστε ένα νέο πρότυπο, που θα βασίζεται σε μια νέα ηθική και που θα επιτρέπει σε αγρότες μικρής κλίμακας την πρόσβαση στη γη. Χρειαζόμαστε ένα νέο τρόπο καλλιέργειας που δεν θα εξαρτάται πλέον από τους γαιάνθρακες.» Αυτό δήλωσε ο Miguel Altieri, καθηγητής πανεπιστημίου, σε συνέδριο αγροοικολογίας που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες στο Τορίνο, στο οποίο συμμετείχαν η Anuradha Mittal, διευθύντρια στο Oakland Institute, και o Yacouba Sawadogo, αγρότης από τη Μπουρκίνα Φάσο. Η λύση ήδη υπάρχει, αρκεί να εφαρμοστεί· και δεν θα πρέπει να συγχέεται με τη βιολογική ή τη βιοδυναμική καλλιέργεια.

Ορίστηκε το Εποπτικό Συμβούλιο του Υπερταμείου. Ποια είναι τα μέλη του. Πώς θα λειτουργεί

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο διορισμός των μελών του πρώτου Εποπτικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας, του Υπερταμείου.

Ειδικότερα σύμφωνα με την απόφαση που υπογράφει ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος διορίζονται ως μέλη του Εποπτικού Συμβουλίου οι:

α) Γεώργιος Σταμπουλής του Γεωργίου

β) Γεώργιος- Σπύρος Ταβλάς του Διονυσίου

γ) Όλγα Χαρίτου του Παναγιώτη

δ) Jacques, Henri, Pierre, Catherine Le Pape του Emile

ε) David Vegara Figueras του Jose Maria Vegara Carrio με πενταετή θητεία

Ο πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου, θα είναι ο κ. Le Pape, ο οποίος αναμένεται να εκλεγεί στην πρώτη συνεδρίαση του Εποπτικού Συμβουλίου.

..."η ιδιαιτερότητα του συριζα: από το χθες στο αύριο"...

τoυ Τάσσου Ν. Δίκα, αρχιτέκτονα *

Εισαγωγή

Σε κάθε συνέδριο πολιτικού κόμματος -ιδιαίτερα της αριστεράς- γίνεται προσπάθεια αφ ενός ιδεολογικού επαναπροσδιορισμού ή επιβεβαίωσης, πολιτικών, τακτικής και στόχων, σε σχέση με τη γενικότερη φιλοσοφία του (που εμπεριέχεται στις καταστατικές του αρχές) και στη συνολικότερη πολιτική – κομματική διαδρομή από το προηγούμενο συνέδριό του και αφ ετέρου για την επιβεβαίωση του στίγματος προς το αντίστοιχο κοινωνικό σύνολο που αναφέρεται, με βάση υπαρκτά και μετρήσιμα ιδεολογικά και πολιτικά στοιχεία της χρονικής συγκυρίας που διεξάγεται το συνέδριο.

Η συγκυρία του 2ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ είναι επιπρόσθετα απολύτως πολιτικά πρωτότυπη, δεδομένου ότι για πρώτη φορά αριστερό κόμμα συμμετέχει (ήδη με δεύτερο χρόνο στη διακυβέρνηση της χώρας) μέσα από διπλή εκλογική νίκη και μετά από ένα συνταρακτικό δημοψήφισμα (60% «όχι»). Αυτό γίνεται εν μέσω ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού πλαισίου που διαπερνά την Ευρώπη και Ευρωζώνη, προσπαθώντας να «ακροβατήσει» μεταξύ στόχων και απαιτήσεων της επιτροπείας των δανειστών – κρατών της Ε.Ε (και ταυτόχρονα του ΔΝΤ) και της προσπάθειας διάσωσης και ουσιαστικής ανάκαμψης – ανάπτυξης της κοινωνίας, με επίκεντρο τα πλέον ευαίσθητα κατώτερα οικονομικά - κοινωνικά στρώματα, συμπεριλαμβανομένης και της πληγείσας μεσαίας τάξης η οποία σε μεγάλο βαθμό έχει φτωχοποιηθεί.

Τάσσος Δίκας,ξηρόπαστέλ, 2002

1. Η εξαίρεση του κανόνα

Η ιδιαιτερότητα του ΣΥΡΙΖΑ -ως κόμμα- συνίσταται ότι αποτελεί ιστορικά εξαίρεση όπου ένα κόμμα της αριστεράς (το οποίο παραδοσιακά ακολουθούσε μονοψήφιο ποσοστό του πληθυσμού και μάλιστα κάτω του 5%), σε διάστημα λίγων ετών έφτασε να στηρίζεται εκλογικά και να υποστηρίζεται κοινωνικά από ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών, το οποίο με ποσοστό 36% το έφερε δύο φορές στη συγκυβέρνηση της χώρας σε διάστημα δύο ετών. Αυτό δεν σημαίνει κατ ανάγκη ότι το τμήμα αυτό του πληθυσμού προσχώρησε σε όλες τις ιδεολογικοπολιτικές του θέσεις, αλλά τουλάχιστον σημαίνει ότι το εμπιστεύθηκε, ανοίγοντας ταυτόχρονα δίαυλο επικοινωνίας με την ουσία της πολιτικής που το διέπει.

Η Απελευθέρωση της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου 1944 - Αφιέρωμα στα γεγονότα των ημερών κι ένα ντοκιμαντέρ

Σαν σήμερα 12 Οκτωβρίου έφυγαν
οι Γερμανοί από την Αθήνα το 1944 και ήρθε η Λευτεριά,που πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε εμφύλιο... για να φτάσουμε μετά από μια μεγάλη παρένθεση ελευθερίας και "ευημερίας" στη σημερινή οικονομική κατοχή και πάλι από τους ίδιους κατακτητές και πρόθυμους ντόπιους! 

Κύκλους κάνει η ιστορία και καλό είναι να την θυμόμαστε.

Ενα ντοκιμαντέρ και αποσπάσματα από τον Ριζοσπάστη θα είναι το δικό μας αφιέρωμα στην Απελευθέρωση της Αθήνας:

Ντοκιμαντέρ το οποίο παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο τα γερμανικά στρατεύματα αποχώρησαν από την πόλη της ΑΘΗΝΑΣ στις 12 Οκτωβρίου 1944. Προηγείται μία ιστορική αναδρομή στα γεγονότα τα οποία σημάδεψαν την περίοδο της Κατοχής, με τη συγκρότηση πολιτικών και στρατιωτικών αντιστασιακών οργανώσεων, τις διαβουλεύσεις που γίνονταν προς εξεύρεση πολιτικής λύσης σχετικά με τη διακυβέρνηση της ΕΛΛΑΔΑΣ μετά την Απελευθέρωσή της, και τις τελικές συμφωνίες που επιτεύχθηκαν (ΚΑΪΡΟ, ΚΑΖΕΡΤΑ).

Επίσης, μέσα από μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα, παρουσιάζονται οι προσπάθειες που έγιναν μεταξύ ΓΕΡΜΑΝΩΝ και αντιστασιακών οργανώσεων για απρόσκοπτη αποχώρηση των πρώτων από την ΑΘΗΝΑ, ενώ παράλληλα προβάλλεται ο ενθουσιασμός των ΑΘΗΝΑΙΩΝ για την Απελευθέρωση καθώς και οι επίσημες εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν με την επιστροφή της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας.

Εντίθ Πιαφ: Η γυναίκα που δεν μετάνιωσε για τίποτα

Σαν σήμερα, 10 Οκτωβρίου 1963,
έφυγε από τη ζωή, η Edith Piaf, η μεγαλύτερη ίσως τραγουδίστριας της γαλλικής σκηνής. Η επιτυχία, η δόξα, οι έρωτες αλλά και πολλές κακοτυχίες στιγμάτισαν την πολυτάραχη ζωή του μικρού σπουργιτιού με την μεγάλη φωνή. Η Εντίθ Τζοβάνα Γκασιόν, ή κατά κόσμον Εντίθ Πιάφ, ήρθε στον κόσμο στις 19 Δεκεμβρίου του 1915 στο Παρίσι. Γονείς της ήταν ο ακροβάτης του δρόμου Louis-Alphonse Gassion και η λυρική τραγουδίστρια Anita Maillard, γνωστή και με το ψευδώνυμο Line Marsa, η οποία και την εγκατέλειψε λίγες εβδομάδες αργότερα.

Για δυο περίπου χρόνια ζει με την γιαγιά της, από την πλευρά της μητέρας της, ενώ το 1917 ο πατέρας της, που περιοδεύει με το τσίρκο Ciotti, την πηγαίνει στην δική του μητέρα, ιδιοκτήτρια ενός οίκου ανοχής στο Bernay της Νορμανδίας.

To πρώτο πλήγμα στην υγεία της Edith έρχεται το 1919 όταν τυφλώνεται εξαιτίας εγκεφαλικής πάθησης. Δυο χρόνια αργότερα η όραση της θα επανέλθει χωρίς θεραπεία, ενώ την ίδια περίοδο θα ξεκινήσει τις περιοδείες με τον πατέρα της σε όλη την Γαλλία. Η δεκάχρονη πλέον Εντίθ τραγουδάει στους δρόμους, μην εκπληρώνοντας έτσι την επιθυμία του πατέρα της να την κάνει ακροβάτη.

Έχοντας ανακαλύψει τις φωνητικές της ικανότητες, στα 15 της εγκαταλείπει τον πατέρα της για να ζήσει στο Παρίσι, στους δρόμους του οποίου εργάζεται σαν τραγουδίστρια.

Μόλις στα 18 της θα κάνει το πρώτο της παιδί με τον Louis Dupont ,ένα κοριτσάκι τη Μαρσέλ, που θα πεθάνει όμως από μηνιγγίτιδα.

Στους δρόμους της Piggale θα γνωρίσει τον διευθυντή του τότε πιο δημοφιλούς καμπαρέ στα Ηλύσια Πεδία, Louis Leplee. Πρόκειται για τον άνθρωπο που την "βάφτισε" καλλιτεχνικά με το ψευδώνυμο "Mome Piaf" (μικρό σπουργίτι) και έβγαλε τον πρώτο της δίσκο το 1935.

Επιχείρηση ποινικοποίησης του Κινήματος ενάντια στους Πλειστηριασμούς

Το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς αναπτύσσεται ραγδαία σε όλη την Ελλάδα. Την περασμένη Τετάρτη, δεκάδες Ειρηνοδικεία σε όλη τη χώρα πλημμύρισαν με αγωνιζόμενους πολίτες οι οποίοι υπερασπίζονται τη λαϊκή περιουσία από τους τραπεζίτες, το κράτος και τα κυκλώματα των κορακιών-μαυραγοριτών. 

Μαζί με την κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, κλιμακώνεται και η κρατική καταστολή της παραδομένης νεομνημονιακής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η μαζική λαϊκή συμμετοχή στον αγώνα των Ειρηνοδικείων, έχει προκαλέσει πανικό στο Μαξίμου, το οποίο εκτός από χρήση ωμής βίας φτάνει σε σημείο να αυτογελιοποιείται εκδίδοντας ανακοινώσεις σαν και τη σημερινή (7-10-16), με τις οποίες ισχυρίζεται ότι η πρώτη κατοικία δεν διατρέχει κίνδυνο και ότι οι μόνοι πλειστηριασμοί που διεξάγονται στα Ειρηνοδικεία αφορούν σε βίλες πλουσίων στην Εκάλη. 

Την ίδια ώρα και καθόλου τυχαία, σε εξέλιξη βρίσκεται και η πρώτη προσπάθεια ποινικοποίησης των δράσεων του κινήματος ενάντια στους πλειστηριασμούς και η στοχοποίηση πρωτοπόρων αγωνιστών.

Ο Ηλίας και ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος στο Πταισματοδικείο Αθηνών 

Για πρώτη φορά, διενεργείται προκαταρκτική εξέταση που στοχοποιεί αγωνιστές του κινήματος ενάντια στους πλειστηριασμούς και συγκεκριμένα τον Ηλία Παπαδόπουλο και τον Λεωνίδα Παπαδόπουλο, οι οποίοι είναι και ιδρυτικά μέλη του Κινήματος Δεν Πληρώνω-Ενιαίο Μέτωπο. Στους δύο αγωνιστές αποδίδεται το αδίκημα της παρακώλυσης των πλειστηριασμών κατά τη διάρκεια δράσης του Κινήματος στο Ειρηνοδικείο Ιλίου.

Κυπριακό: Σωτήριον έτος 2016 μ.Χ.

Έρχεται η στιγμή των μεγάλων αποφάσεων

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου από την Ρήξη φ. 127

Στην έως τα τώρα γνωστή ως Κυπριακή Δημοκρατία, θα έχουμε φαίνεται σύντομα ένα πρωτότυπο παγκόσμιο φαινόμενο: Η λεγόμενη διεθνής έννομη τάξη να παρανομεί ανοιχτά προκειμένου να επιβραβευθεί ο εισβολέας και να γίνει μόνιμη και νόμιμη η τουρκική εισβολή-κατοχή του 1974. Ένα εξαρτώμενο από την Άγκυρα «Διζωνικό-Δικοινοτικό» προτεκτοράτο, που ούτε οι μεγαλύτεροι μαέστροι στην χάραξη συνόρων Εγγλέζοι, δεν θα φαντάζονταν! Με τη συναίνεση των ΝΑΙναίκων Ανα(ν)στασιάδηδων και την ανοχή (τουλάχιστον) των σταλινοΑΚΕΛικων.

Π ρόκειται πράγματι για μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Εδώ και δεκαετίες, η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει εμπλακεί σε έναν ατέρμονα «διάλογο» με τον κατακτητή, προκειμένου να βρεθεί μια (όποια) «λύση» με «βάση τις διαπραγματεύσεις». Ας δούμε το θέμα κατάματα. Είναι δυνατόν να υπάρξει «Λύση με βάση τις Διαπραγματεύσεις», ή, το Κυπριακό είναι Θέμα- Ζήτημα Εισβολής -Κατοχής-Εθνοκάθαρσης και Εποικισμού;

Μετά τα πρώτα χρόνια της Εισβολής από τους Τούρκους στην Κύπρο –από το 1974 ως σήμερα– άρχισε να συζητείται η περιβόητη «λύση». Όλοι θεωρούσαν ότι ο βασικός κορμός της θα ήταν η επιστροφή κατεχομένων εδαφών στους Ελληνοκύπριους με αντίστοιχη παραχώρηση συνταγματικών (και διοικητικών) δικαιωμάτων στους Τουρκοκύπριους.

Για σαράντα χρόνια η Ελληνοκυπριακή πλειοψηφία δίνει, αλλά… δεν παίρνει! Πρώτα δέχτηκε την ομοσπονδία, εν συνεχεία τη «Διζωνική- δικοινοτική» με πολιτική ισότητα, η οποία οδήγησε στο απαράδεκτο σχέδιο Ανάν, που ευτυχώς απέρριψε ο Ελληνισμός της Κύπρου.

Έκτοτε, η κυπριακή ηγεσία δέχτηκε ότι η μία κυριαρχία θα διαιρεθεί σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους. Η κυπριακή ηγεσία δέχτηκε εσωτερική ιθαγένεια για τα δύο συνιστώντα κράτη, που οι Τούρκοι τα θεωρούν ιδρυτικά. Δέχτηκε τόσα, που μετατρέπουν την ομοσπονδία σε συνομοσπονδία..

Αποχαιρέτα την επαρχία που ήξερες!

Γριούλες με τσεμπέρι γνέθουν άκοπα μαλλί στην ανέμη, καλοσυνάτοι άνδρες με ροζιασμένες χούφτες πίνουν το καφεδάκι τους με αργές, ανεπιτήδευτες κινήσεις, ροδομάγουλη ζωηρή «μαρίδα» πιλαλά ανέμελα σ’ ανθισμένους αγρούς. 

Σκηνές της εν Ελλάδι επαρχιακής ζωής; Μάλλον όχι. 

Κι αν ενυπάρχουν τα άνωθι, ως εικόνες, κάπου τυχαίως διάσπαρτα εις άπασα την επικράτειαν, το βέβαιον είναι ότι αποτελούν ισχνή μειοψηφία, συγκρινόμενη με το όλον τής εκτός των μεγαλοαστικών κέντρων καθημερινής πραγματικότητας. Όχι, δεν θα γίνει λόγος για το εάν ή σε τι βαθμό η ελλαδική επαρχία διακατέχεται από οιασδήποτε μορφής συντηρητικές λογικές, διότι το τί είναι συντηρητικό ή προοδευτικό (σχετιζόμενο βεβαίως πάντοτε με το εκάστοτε προσωπείο της εξουσίας) και σε τί αναλογία ο συνδυασμός τους λειτουργεί ή όχι απελευθερωτικά, αποτελεί αντικείμενο πολύ ευρύτερης συζήτησης. 

Ούτε θα αναφερθώ σε όσα τραγικά συνέβησαν στον αναφερθέντα γεωγραφικό χώρο (από τον εμφύλιο και δώθε) και πως σύσσωμος ο εξουσιαστικός συρφετός, αριστερόφρων και δεξιόφρων, έπαιξε άγρια πολιτικά παίγνια στις πλάτες των κατοικούντων εν αυτόν. Χιλιοειπωμένα και μιαρά. 

Ερέθισμα, αν μου επιτρέπετε, για τούτο το άρθρο υπήρξε όλη αυτή η περιρρέουσα παραφιλολογία, ακατάσχετος ή μη, περί της εκτός του μείζονος άστεως ειδυλλιακής (;) επαρχιακής ζωής. Κατανοώ φυσικά την ανθρώπινη ανάγκη να συνθέτει ουτοπίες φυγής, ουτοπίες δηλαδή που εννοιολογικά μεταφέρουν ακέραιο το ου(μη)-τόπος, δίχως ρεαλιστικά στηρίγματα για τον μετασχηματισμό του σε κάτι πραγματικό κι απτό. 

Η ΛΕΙΛΑ ΧΑΛΕΝΤ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ISIS, ΤΗ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥΣ

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Ο ISIS είναι μια εγκληματική οργάνωση που δημιούργησαν και χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ. ‘Οσο για τη Συρία, δεν ήταν μόνο η επέμβαση της Ρωσίας, που ήρθε άλλωστε μετά από αρκετά χρόνια πολέμου, ήταν και η ικανότητα της κυβέρνησης ‘Ασαντ να αμυνθεί, εξασφαλίζοντας ιδίως την οικονομική βιωσιμότητα και τη διατροφική επάρκεια της Συρίας, αλλά και έναν στρατό κανό να υπερασπίσει τη χώρα του,.υπογραμμίζει η Λεϊλά Χαλέντ, ηγετικό στέλεχος του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Το Λαϊκό Μέτωπο (PFLP) είναι η δεύτερη σε ισχύ, μετά τη Φατάχ, “συνιστώσα” της Oργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), έχει έδρα στη Δαμασκό και είναι η σημαντικότερη οργάνωση της παλαιστινιακής αριστεράς, με θέσεις πιο μαχητικές από αυτές της Φατάχ. Επωφεληθήκαμε της πρόσφατης επίσκεψης της Λεϊλά Χαλέντ στην Αθήνα, όπου συμμετείχε σε εκδήλωση της εφημερίδας “Δρόμος της Αριστεράς”, για να έχουμε για το ΑΠΕ-MΠE, από πρώτο χέρι, τις εκτιμήσεις ενός από τα πιο σημαντικά κέντρα των Παλαιστινίων για τα όσα δραματικά συμβαίνουν τώρα σε όλη τη Μέση Ανατολή.

Τρομοκράτης για τους Ισραηλινούς, η Χαλέντ υπήρξε παγκόσμιο σύμβολο της ένοπλης παλαιστινιακής αντίστασης, μετά τη συμμετοχή της σε μία από τις τέσσερις ταυτόχρονες αεροπειρατείες του Σεπτεμβρίου 1970, εμπνέοντας τραγούδια, ταινίες και έργα τέχνης διεθνώς. Οι Παλαιστίνιοι “απήντησαν”, και με αυτές τις αεροπειρατείες, στη δεινή ήττα που υπέστησαν με την κατάληψη των εδαφών τους από το Ισραήλ το 1967 και τη σφαγή τους στην Ιορδανία κατά τον “μαύρο Σεπτέμβρη” του 1970.

Eπειδή το PFLP ήταν μια μαρξιστική οργάνωση με διεθνιστική ιδεολογία, έγινε εύκολα “γέφυρα” με τους κύκλους τόσο της ευρωπαϊκής “αντιϊμπεριαλιστικής” αριστεράς (όπως π.χ. η TMRI, διεθνής οργάνωση που διηύθυνε ο ‘Ελληνας Μιχάλης Ράπτης-Pablo), όσο και της “τριτοκοσμικής”, όπως π.χ. οι Σαντινίστας της Νικαράγουας. Αυτές οι δυνάμεις συνέδραμαν και πρακτικά τη διεθνή (εκτός Αραβίας) ένοπλη δράση του PFLP. Αντίστροφα, στελέχη τους εκπαιδεύτηκαν στα παλαιστινιακά στρατόπεδα, μεταξύ των οποίων ‘Ελληνες αγωνιστές κατά της στρατιωτικής δικτατορίας και Κύπριοι σοσιαλιστές, που ήθελαν να προετοιμαστούν και δυναμικά για την απελευθέρωση του νησιού από την τουρκική κατοχή.

Μετά την Ελλάδα, θέλουν και την Κύπρο. Ρίχνοντας ζάρια θα παίρνουν αποφάσεις στο νέο Κυπριακό ”κράτος”.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Νομίζετε ότι κάνω πλάκα ή υπερβάλλω. Δυστυχώς, δεν κάνω πλάκα, κυριολεκτώ. Για πρώτη φορά στα παγκόσμια συνταγματικά χρονικά, εισάγεται ο θεσμός της … κλήρωσης, στη λειτουργία των σημαντικότερων θεσμών ενός κράτους!

Αυτό προβλέπεται, σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει έως τώρα, ως μία από τις δύο λύσεις στο νέο σχέδιο επίλυσης του κυπριακού, παραλλαγή επί τα χείρω του απορριφθέντος στο δημοψήφισμα του 2004 σχεδίου Ανάν. ‘Οταν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα διαφωνούν, προβλέπεται μηχανισμός λύσης των διαφορών, όπου οι εκπρόσωποί τους θα ισοψηφούν. Αν δεν βγάζει απόφαση, θα ρίχνουν δίφραγκο αποκλείοντας ένα από τα μέλη και διαλέγοντας έτσι πλειοψηφία και απόφαση. Κορώνα θα περνάει η ελληνική άποψη, γράμματα η τουρκική! (Εn passant, 82% των Κυπρίων είναι ‘Ελληνες). (Σκέφτονται και εναλλακτική, αν δεν περάσει η κλήρωση, να βάζουν ένα ξένο να αποφασίζει! Διερωτάται βέβαια κανείς εν τοιαύτη περιπτώσει γιατί δεν δίνουν απευθείας το νησί στους ξένους, να τελειώνουμε και με τις γραφειοκρατίες).Τι είναι τώρα αυτό; Καζίνο; Ανέκδοτο; Προποτζίδικο; Κι όμως. Τέτοια πράγματα δέχτηκε κιόλας, φαίνεται, στις διαπραγματεύσεις, η κυβέρνηση Αναστασιάδη. Η ρύθμιση που αναφέραμε είναι μόνο ενδεικτική. ‘Ολη η διαπραγμάτευση διαποτίζεται από την τουρκική και δυτική λογική δύο ισοτίμων κρατών σε συσκευασία ενός. Φοβούμεθα ότι αυτά τα υποστηρίζουν επίσης ηγεσία του ΑΚΕΛ και Αθήνα!

Οι γυναίκες τα κατάφεραν!

Μετά τις μαζικές κινητοποιήσεις κατά της πρότασης για ολική απαγόρευση των αμβλώσεων στη Πολωνία, ο υπουργός Επιστήμης και Ανώτατης Παιδείας Jarosław Gowin δήλωσε πως η συντηρητική κυβέρνηση του κόμματος Νόμος και Τάξη (PiS) θα αποσύρει την υποστήριξη της στην σχετική πρόταση, καθώς οι αντιδράσεις την «ανάγκασαν να το ξανασκεφτεί και την δίδαξαν την ταπεινότητα». 

Δεκάδες χιλιάδες Πολωνοί- και κυρίως γυναίκες - απείχαν χθες από τις δραστηριότητες τους ως κίνηση διαμαρτυρίας κατά των προτάσεων, που εάν είχαν υιοθετηθεί θα επέβαλε συνολική απαγόρευση, ακόμα και στις περιπτώσεις εγκυμοσύνης από βιασμό ή αιμομιξία. 

Παρά τον βροχερό καιρό, σχεδόν 30.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι ντυμένοι στα μαύρα, συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της Βαρσοβίας φωνάζοντας «Θέλουμε γιατρούς και όχι ιεραποστόλους!» και κρατώντας πλακάτ που έγραφαν «Δική μου η μήτρα, δική μου και η απόφαση».

«Η διαδήλωση ήταν μεγαλύτερη από το αναμενόμενο, όλοι ήταν έκπληκτοι», είπε η ακτιβίστρια Αγκνιέσκα Γραφ. «Η Βαρσοβία πλημμύρισε από γυναίκες στα μαύρα. Ηταν εκπληκτικό να νιώθεις αυτή την ενέργεια και την οργή, την συναισθηματική ένταση...»

Οι αποκαλούμενες «Μαύρες Διαδηλώσεις» φαίνεται ότι αντέστρεψαν την κοινή γνώμη στο θέμα των αμβλώσεων, με τις τελευταίες μετρήσεις να δείχνουν όχι μόνο μεγάλη υποστήριξη στην καταψήφιση της πρότασης αλλά και περαιτέρω απελευθέρωση των νόμων που ισχύουν ήδη. 

Οι ίδιες δημοσκοπήσεις δείχνουν μείωση των ποσοστών της κυβέρνησης στα χαμηλότερα επίπεδα από τις περσινές εκλογές, πράγμα που ίσως εξηγεί και την αλλαγή στάσης εκ μέρους της.

Le Monde: Το περίεργο παιχνίδι του ΔΝΤ στην Ελλάδα, η Γερμανία και αξιολόγηση

«Το προβληματικό (περίεργο) παιχνίδι του ΔΝΤ στην ελληνική κρίση» είναι ο τίτλος σημερινής ανάλυσης της εφημερίδας “Λε Μοντ”, στην οποία αναφέρεται πως οι περίπλοκοι συσχετισμοί ανάμεσα σε Ελλάδα, ΔΝΤ και Γερμανία για το χρέος, θυμίζουν κατάσταση «α λα Κάφκα».

Το δημοσίευμα θυμίζει ότι το θέμα συμμετοχής του ΔΝΤ στο τρίτο πρόγραμμα βοήθειας στην Ελλάδα, βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εδώ και ένα χρόνο και θα βρίσκεται και στις 24 Μαΐου.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Μοντ, «η συνάντηση της 24ης θα οδηγήσει κατά πάσα πιθανότητα στην απελευθέρωση μιας νέας δόσης βοήθειας. Οι τεχνικές όμως διαπραγματεύσεις για πιθανή αναδιάρθρωση του χρέους που διστακτικά ανοίχθηκαν στο Eurogroup στις 9 Μαΐου, σίγουρα θα αναβληθούν για αργότερα».

Ο λόγος, είναι προφανώς η θέληση του «ισχυρού» Γερμανού υπουργού οικονομικών Β. Σόιμπλε, που θέλει να συζητηθεί το χρέος μετά τις γερμανικές βουλευτικές του 2017. Το ΔΝΤ όμως, είναι δύσκολο να περιμένει έως τότε, γράφει στην ανάλυση της η “Λε Μοντ”. Εκτός εάν οι Ευρωπαίοι, του προτείνουν να αλλάξει τη σχέση πιστωτή προς την Αθήνα, με αυτή ενός απλού τεχνικού συμβούλου, στο πλαίσιο του προγράμματος βοήθειας.

Στην εκτενή της ανάλυση η Μοντ, αναφέρεται στις συγκεχυμένες συχνά σχέσεις του ΔΝΤ με τους Ευρωπαίους, και στον αμφισβητούμενο, ως προς την αποτελεσματικότητα, ρόλο του όσον αφορά την Ελλάδα.

Βαδίζει βάσει σχεδίου ο Ερντογάν: Οι φρουροί, οι λιμουζίνες, οι χάκερς και ο θρόνος στο Peninsula

 Γιώτα Χουλιάρα Νίκλαν

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Όσοι παρακολούθησαν με προσοχή τις «παραστάσεις» του Ταγίπ Ερντογάν στη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία ότι ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας βαδίζει βάσει σχεδίου που έχει καθορίσει από καιρό – ίσως και πριν εκλεγεί πρωθυπουργός. 

Βήμα βήμα υλοποιεί αυτό το σχέδιο, το οποίο υπολογίζω από τις δηλώσεις, τις κινήσεις και τις πράξεις του ότι κυριαρχείται από ακραίες εθνικιστικές και άλλες «μεγάλες» ιδέες. 

Ο ισλαμιστής ηγέτης της Τουρκίας βρίσκεται σε μία φάση προβληματική: Παίζει επίμονα με τον κίνδυνο και προκαλεί την τύχη του. Και αυτό το παιγνίδι του κινδύνου τον συναρπάζει. Είναι ολοφάνερο. Απόλαυσε και «μέθυσε» ως αυταρχικός άνθρωπος που είναι για το γεγονός ότι οι ηγέτες που συνάντησε στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών τον επισκέφθηκαν στο ξενοδοχείο «Peninsula» όπου διέμενε. Και ο ίδιος τους φέρθηκε «σουλτανικά», αφού στο εν λόγω ξενοδοχείο της αμερικανικής μεγαλούπολης μετέφερε και τον θρόνο του. 

Πριν φτάσει στη Νέα Υόρκη, προχώρησε σε μία κίνηση που θα μπορούσε να ακυρώσει το ταξίδι. Αλλά δεν έκανε πίσω. Μετέφερε με ειδική πτήση στην Αμερική τις προεδρικές του λιμουζίνες. Αρνήθηκε τα θωρακισμένα αυτοκίνητα που προσφέρει στους ξένους ηγέτες η αμερικανική κυβέρνηση. Και απαίτησε να τον φρουρούν μόνο οι δικοί του φρουροί. Λέγεται ότι βρέθηκαν στη Νέα Υόρκη 100 Τούρκοι αστυνομικοί για να τον προστατεύσουν. Πώς το δέχθηκε η αμερικανική κυβέρνηση; Κάποιος θα έλεγε ότι με τον ίδιο και τον αυτό τρόπο δρουν οι Αμερικανοί όταν πρόκειται για τον πρόεδρο Ομπάμα… Αλλά γεγονός είναι ότι δύσκολα το κατάπιαν.

Δεν εμπιστεύεται τους Αμερικανούς 

Ο Ταγιπ Ερντογάν δεν εμπιστεύεται τους Αμερικανούς. Και ένα περιστατικό που συνέβη στο ξενοδοχείο μείωσε ακόμα περισσότερο τον βαθμό εμπιστοσύνης. Αγνωστοι χάκερ έκλεψαν τα ηλεκτρονικά μηνύματα του υπουργού Ενέργειας Μπεράτ Αλμπαϊράκ, ο οποίος εντελώς… τυχαία είναι ο γαμπρός του. Ηταν ένα περιστατικό που του χάλασε το ταξίδι, λένε τουρκικές πηγές, διότι ο εν λόγω υπουργός έπαιζε παλαιότερα τον ρόλο του ταμία της οικογένειας. Οταν τον ενημέρωσαν, ο Ερντογάν έβγαλε φωνή μεγάλη, υποστηρίζουν οι πηγές. 

Στον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζόζεφ Μπάιντεν φέρθηκε με σκαιότατο τρόπο, άσχετα αν οι Αμερικανοί κάνουν τους… Κινέζους. Απαίτησε την παράδοση του ιμάμη Γκιουλέν, για να απαντήσει ο κ. Μπάιντεν ότι στην Αμερική αποφασίζει η Δικαιοσύνη και όχι ο εκάστοτε πρόεδρος. Και στη συνέχεια έθεσε με επιτακτικό τρόπο το θέμα του επιχειρηματία Ρεζά Ζαράμπ, ο οποίος θα δικαστεί για απάτες στην Αμερική. Στο κατηγορητήριο γίνεται αναφορά για τις σχέσεις τού εν λόγω κυρίου με την οικογένεια Ερντογάν. Ξέρετε τι σοφίστηκε να πει στον Αμερικανό αντιπρόεδρο για να διασώσει τον συνέταιρό του; Οτι οι Αμερικανοί εισαγγελείς και δικαστές που ανέλαβαν την υπόθεση είναι άνθρωποι του ιμάμη Γκιουλέν. 

Οι πάντες συνωμοτούν εναντίον του, πιστεύει ο Ερντογάν, και είναι τέτοια η τρικυμία στο μυαλό του που μπλέκει στο δίκτυο των συνωμοτών όλες τις φυλές του κόσμου. Για τους σοβαρούς αναλυτές στην Αμερική είναι μία επικίνδυνη περίπτωση για την ειρήνη στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. 

΄Εστειλε διπλό μήνυμα 

Οι δηλώσεις του την περασμένη Πέμπτη για τη Συνθήκη της Λοζάνης δεν είναι τυχαίες ούτε ήταν αυτό που λέμε «της στιγμής». Ο πρόεδρος της Τουρκίας δεν κάνει τίποτα χωρίς να το σκεφθεί. Ηταν προετοιμασμένος και γνώριζε τι έλεγε και τι ζητούσε. Για τον αυταρχικό Ερντογάν αυτή ήταν μία μεγάλη στιγμή, καθώς χτυπούσε ταυτόχρονα τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας Κεμάλ Ατατούρκ, που δήθεν χάρισε τα «τουρκικά» νησιά στην Ελλάδα, αλλά έστελνε και το μήνυμα στην Αθήνα ότι είναι δικά του και απαιτεί να του επιστραφούν…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ι: Ο Ντόναλντ Τραμπ ζήτησε να συναντήσει τον Πρόεδρο της Κύπρου, αλλά λόγω φόρτου εργασίας το ραντεβού δεν έγινε. Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων είδε τον Αλ Σίσι της Αιγύπτου και δεν είπε καλά λόγια για τον Ερντογάν. 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΙ: Την Ουάσιγκτον αναμένεται να επισκεφθεί ο υπουργός Εξωτερικών. Ο Νίκος Κοτζιάς επρόκειτο να πάει στις 14 Σεπτεμβρίου, αλλά δεν του το επέτρεψαν άλλες υποχρεώσεις. Η τουρκική στάση σε Αιγαίο και Κυπριακό τον ανησυχεί πολύ και επιθυμεί να κάνει μία καθαρή κουβέντα με τους Αμερικανούς…

http://www.geopolitics.com.gr/2016/10/peninsula.html