Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Νομίζετε ότι κάνω πλάκα ή υπερβάλλω. Δυστυχώς, δεν κάνω πλάκα, κυριολεκτώ. Για πρώτη φορά στα παγκόσμια συνταγματικά χρονικά, εισάγεται ο θεσμός της … κλήρωσης, στη λειτουργία των σημαντικότερων θεσμών ενός κράτους!
Αυτό προβλέπεται, σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει έως τώρα, ως μία από τις δύο λύσεις στο νέο σχέδιο επίλυσης του κυπριακού, παραλλαγή επί τα χείρω του απορριφθέντος στο δημοψήφισμα του 2004 σχεδίου Ανάν. ‘Οταν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα διαφωνούν, προβλέπεται μηχανισμός λύσης των διαφορών, όπου οι εκπρόσωποί τους θα ισοψηφούν. Αν δεν βγάζει απόφαση, θα ρίχνουν δίφραγκο αποκλείοντας ένα από τα μέλη και διαλέγοντας έτσι πλειοψηφία και απόφαση. Κορώνα θα περνάει η ελληνική άποψη, γράμματα η τουρκική! (Εn passant, 82% των Κυπρίων είναι ‘Ελληνες). (Σκέφτονται και εναλλακτική, αν δεν περάσει η κλήρωση, να βάζουν ένα ξένο να αποφασίζει! Διερωτάται βέβαια κανείς εν τοιαύτη περιπτώσει γιατί δεν δίνουν απευθείας το νησί στους ξένους, να τελειώνουμε και με τις γραφειοκρατίες).Τι είναι τώρα αυτό; Καζίνο; Ανέκδοτο; Προποτζίδικο; Κι όμως. Τέτοια πράγματα δέχτηκε κιόλας, φαίνεται, στις διαπραγματεύσεις, η κυβέρνηση Αναστασιάδη. Η ρύθμιση που αναφέραμε είναι μόνο ενδεικτική. ‘Ολη η διαπραγμάτευση διαποτίζεται από την τουρκική και δυτική λογική δύο ισοτίμων κρατών σε συσκευασία ενός. Φοβούμεθα ότι αυτά τα υποστηρίζουν επίσης ηγεσία του ΑΚΕΛ και Αθήνα!
Αυτό δεν θα είναι κράτος, θα είναι όμως ένας τρόπος να γελάει όλος ο πλανήτης μαζί μας – και, κυρίως, ο συντομότερος δρόμος για να γίνει Βοσνία η Κύπρος. Αν και, για να είμαστε ακριβείς, οι πόλεμοι στην Γιουγκοσλαβία επεβλήθησαν στους Σέρβους δια μονομερών ανακηρύξεων ανεξαρτησίας, της διεθνούς αναγνώρισής τους, κυρώσεων και βομβαρδισμών. Εδώ, θα προκαλέσουμε μόνοι μας την καταστροφή, συζητώντας και αποδεχόμενοι σαχλαμάρες.
Ο κορυφαίος συνταγματολόγος Δημήτρης Τσάτσος είπε το 2004 ότι μόνο παράφρων θα μπορούσε να συντάξει το σχέδιο Ανάν. Με αυτά που ακούμε ότι συζητούνται τώρα για το κυπριακό, οι αυτουργοί του νέου σχεδίου αξίζουν θέση όχι στο Δρομοκαίτειο, αλλά στην πτέρυγα των ιδιαιτέρως επικίνδυνων ψυχοπαθών.
Το σχέδιο Ανάν δεν το συνέταξαν ψυχοπαθείς, αλλά οι συνεργάτες ΓΑΠ και Κληρίδη, υπό την καθοδήγηση του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ (πρωτεργάτη της αιματηρής γιουγκοσλαβικής καταστροφής) και της βρετανικής “αυθεντίας” στο κυπριακό Ντέιβιντ Χάνεϊ. Κατά τον Καθηγητή Αλέξανδρο Κούτση, τον σημαντικότερο ίσως ‘Ελληνα ειδικό στο μεσανατολικό, που συμμετείχε στα προπαρασκευαστικά “Brain storms” του Ιδρύματος Κόκκαλη, τις “ιδέες” που απετέλεσαν τον κορμό του σχεδίου, τις διατύπωσαν πρώτοι Ισραηλινοί ειδικοί που συμμετείχαν. (Αν πιστέψουμε δε ένα άρθρο στα Επίκαιρα, το σχέδιο Ανάν το συνέταξε το ίδιο δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου που συνέταξε το ελληνικό Μνημόνιο και τις Δανειακές, οδηγώντας στην καταστροφή και υποδούλωση της Ελλάδας).
Αν το νέο σχέδιο Ανάν είναι, και είναι, παραλογισμός, αυτός δεν προκύπτει από ψυχοπάθεια, αλλά από το ότι οι κυβερνώντες σε Λευκωσία και Αθήνα προσπαθούν να ικανοποιήσουν τη θεμελιώδη επιδίωξη Δύσης και Τουρκίας που ήταν ανέκαθεν και διαρκώς η κατάργηση του κυπριακού κράτους, ως ανεξάρτητου, δημοκρατικού και κυρίαρχου κράτους. Αλλά βέβαια δεν μπορούν να το πουν.
Αυτό επετύγχανε ήδη, δια του δαιδάλου των διατάξεών του, μεγέθους 10.000 σελίδων, το σχέδιο Ανάν που, όπως είπε ένας άλλος συνταγματολόγος, ο κ. Βενιζέλος, “μπορείς να το ξετινάξεις” σε δύο λεπτά από πλευράς “διεθνούς, ευρωπαϊκού και συνταγματικού δικαίου”. Πίσω από την “Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία” του Ανάν, όπως και από την υπό διαμόρφωση Νέα Κύπρο των Αναστασιάδη και Ακιντζί, προβάλλει ξεκάθαρα το πραγματικό περιεχόμενο του νέου μορφώματος, ένα μεταμοντέρνο προτεκτοράτο της Δύσης, με αυξημένα τουρκικά δικαιώματα, που δεν θα είναι ούτε πραγματικά ενωμένο, ούτε κυπριακό, ούτε δημοκρατία, που, από τον καιρό του Θουκυδίδη και του Περικλή ορίζεται ως το των πλειόνων κράτος.
Υπάρχουν πολλά κράτη στα οποία θεσπίστηκαν ιδιαίτερες πρόνοιες για την προστασία των μειονοτήτων. Τέτοιες πρόνοιες δεν είναι όμως νοητό να φθάνουν στην κατάργηση του δικαιώματος της πλειοψηφίας. Ούτε υπάρχει κανένα κράτος στον κόσμο που να του απαγορεύονται τα μέσα επιβολής της κυριαρχίας του, δηλαδή στρατός και αστυνομία. Τέτοιοι όροι δεν επιβλήθηκαν ούτε σε Γερμανία και Ιαπωνία μετά το 1945.
Αν κάτι άλλωστε αποδεικνύουν οι ίδιες οι διαπραγματεύσεις είναι ότι οι δύο “κοινότητες” δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη η μία προς την άλλη. Οι επιδιώξεις τους είναι αμοιβαίως αποκλειόμενες. Η μεν επιθυμεί τη διατήρηση του κυπριακού κράτους, η δε τη διατήρηση αλώβητης της τουρκικής κυριαρχίας στη βόρειο Κύπρο, με επιπλέον δικαίωμα συγκυριαρχίας σε ολόκληρο το νησί.
Οι νομικοί παραλογισμοί και οι δημιουργικές ασάφειες που αφθονούν στο υπό διαπραγμάτευση σχέδιο θάκαναν και δύο αδελφικούς φίλους να τσακωθούν. (Η υποδαύλιση της ενδοκυπριακής αντιπαράθεσης υπήρξε ανέκαθεν το κύριο όπλο της Αυτοκρατορίας στο νησί). Αλλά εδώ δεν έχουμε καν αδελφικούς φίλους. ‘Εχουμε δύο κοινότητες πλήρεις δυσπιστίας και καχυποψίας. Οι Κύπριοι δεν έχουν άλλωστε συμμετάσχει στην προσπάθεια λύσης, δεν έχουν κουβεντιάσει σε τι συνθήκες θέλουν να ζουν, ούτε έχουν εκφέρει άποψη – οι διαπραγματεύσεις γίνονται εν κρυπτώ και εν παραβύστω, υπό την καθοδήγηση ξένων δυνάμεων. ‘Οχι μόνο οι νομικές βάσεις της επιδιωκόμενης λύσης είναι μια σαθρή συνταγή καταστροφής, δεν υπάρχει και καμία πολιτικο-ιδεολογική προϋπόθεση επιτυχίας του “πειράματος”.
Χωρίς κράτος, ο ελληνισμός της Κύπρου θα διατρέξει θανάσιμο κίνδυνο δικής του “¨Μικρασιατικής Καταστροφής”. Τέτοια λύση του κυπριακού θα επιφέρει επίσης σοβαρό πλήγμα στην Ελλάδα που, ήδη υπό τον ζυγό νεο-αποικιακού καθεστώτος, υπέστη τεράστια καταστροφή και κινδυνεύει με τελικό αφανισμό ως συγκροτημένη κοινωνία και κράτος στα αμέσως επόμενα χρόνια.
Δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες “Φιλελεύθερος” της Λευκωσίας και “Παρόν” της Αθήνας
http://www.konstantakopoulos.g
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου