«Ονομάζομαι Αχμέντ. Είμαι από την Συρία και ζω στην Τουρκία. Θα ήθελα να δώσω το νεφρό μου. Ομάδα Αίματος Α+… Τηλέφωνο 0………..»
«Με λένε Μοχάμεντ. Πουλάω το νεφρό μου για να μπορέσω να πάω στην Ευρώπη. Ζω στην επαρχία Χατάϊ στην Τουρκία. Κάλεσε στο κινητό μου 0……»
Είναι δύο από τις χιλιάδες αναρτήσεις σε μια κλειστή ομάδα του Facebook με τίτλο «Πωλήσεις νεφρών online» γραμμένη και στα αραβικά που ανανεώνεται καθημερινά από απελπισμένους ανθρώπους, που έφτασαν στο σημείο να μην διστάζουν να βγάλουν στο σφυρί ζωτικά τους όργανα, προσθέτοντας στην φτώχεια τους …και την αναπηρία.
Πρόκειται για μια ιδιόμορφη δημοπρασία, ένα αλλόκοτο αλισβερίσι που επιβεβαιώνει ότι το τράφινκινκ, η εμπορία ανθρώπινων οργάνων, η αγορά όχι μόνο υπάρχει αλλά αναπτύσσεται γεωγραφικά πλησιάζοντας την Ευρώπη. Αν μέχρι πρότινος οι φήμες περιορίζονταν στον φτωχό πληθυσμό της Ινδίας του Πακιστάν και της Αφρικής, τώρα αγγίζει πληθυσμούς οικείους στους Έλληνες (Σύριοι πρόσφυγες) και γειτονικές χώρες όπως η Τουρκία.
Την αλήθεια επιβεβαιώνει ο Πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) κ. Ανδρέας Καραμπίνης.
«Το εμπόριο οργάνων από πληθυσμούς εν κινδύνω που έχουν αυτή την στιγμή ανάγκη από πόρους για να επιζήσουνε, είναι ένα φαινόμενο γνωστό την τελευταία εικοσαετία, στον ιατρικό κόσμο. Είναι μια μορφή ιατρικού τουρισμού, σε χώρες του Τρίτου κόσμου. Τώρα τελευταία έχουμε στοιχεία ότι σε ορισμένα κράτη της Μεσογείου, κυρίως μετά την προσέλευση πολλών μεγάλων ροών προσφύγων και οικονομικών μεταναστών, υπάρχει μια τάση να εμπορεύονται μερικοί εξ αυτών τα όργανά τους, κυρίως των νεφρών τους για να μπορέσουν να πληρώσουν τη διαδρομή τους και τις πρώτες μέρες επιβίωσης. Είναι μια καταδικαστέα πράξη ένα έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητος που δεν μπορεί κανένας γιατρός Ευρωπαίος αλλά και σε όλο τον κόσμο να αποδεχθεί αυτή την αισχρή πραγματικότητα».
«Δεν είχα άλλη επιλογή»
Στην επαρχία Χατάϊ της Τουρκίας μετά από 6 χρόνια πολέμου στην Συρία, η εικόνα της φτώχειας είναι ορατή παντού. Τρία εκατομμύρια Σύριοι πρόσφυγες ζουν πλέον στην Τουρκία και εμπόδια όπως η γλώσσα, η δυσκολία εύρεσης εργασίας και η σφράγιση των συνόρων στην Ευρώπη έχουν δημιουργήσει αφόρητες συνθήκες διαβίωσης και μια μιζέρια οδηγώντας χιλιάδες ανθρώπους στο απόλυτο αδιέξοδο. Η αβεβαιότητα του αύριο για ορισμένους τους οδηγεί να αποφασίσουν να πουλήσουν ένα μέρος του σώματός τους ένα ζωτικό όργανο του εαυτού τους. Ας ζήσουν με ένα από τα δύο νεφρά φτάνει να ανοίξουν κάποιες προοπτικές, στους ίδιους ή τις οικογένειές τους.
Η Ουμομάρ πούλησε ένα νεφρό. Είναι 45 χρονών μητέρα τεσσάρων παιδιών και ήταν ανθοπώλης στην Συρία. Το 2015 σε έναν αεροπορικό βομβαρδισμό σκοτώθηκε ο άνδρας της και καταστράφηκε το μαγαζί της.
«Είναι τραγικό το ξέρω, αλλά δεν είχα επιλογή» «Ξέρω δεν έπρεπε να το κάνω και αισθάνομαι άσχημα, δεν έπρεπε να συμβεί… Είμαι τόσο θυμωμένη».
«Το πρόβλημα είναι άτι κανένας δεν νοιάζεται για εμάς. Υπάρχουν πολλές γυναίκες από την Συρία που αισθάνονται μόνες, χωρίς κανέναν και καμιά βοήθεια για να επιβιώσουν».
Η Ουμομάρ δέχθηκε να μιλήσει -μπροστά στην κάμερα- σε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ οδοιπορικό στην Τουρκία που μετέδωσε η γαλλογερμανική τηλεόραση ARTE ξεδιπλώνοντας το δράμα της:
«Πριν από τον πόλεμο στην Συρία ζούσαμε πολύ καλά. Είχαμε τον μισθό του συζύγου μου αλλά και τον δικό μου. Είχαμε μια καλή ζωή όλοι μας και μου άρεσε η δουλειά μου».
Μετά το θάνατο του συζύγου της η Ουμομάρ δεν έχει πλέον τίποτα.. Της προτείνουν την πώληση οργάνων και αποφασίζει να συναντήσει έναν αγοραστή που γνώρισε στα κοινωνικά δίκτυα.
Αυτός ζει στην Σαουδική Αραβία, η μεταμόσχευση θα γίνει στην Άγκυρα.
Μια παράνομη εγχείρηση καθώς επίσημα η πώληση οργάνων απαγορεύεται στην Τουρκία.
«Και βέβαια είχαμε επίσημα έγγραφα. Με την κατάσταση αυτή την στιγμή στην Τουρκία δεν είναι δύσκολο να προμηθευτείς. Ο κύριος είπε ότι ήμουν η ξαδέλφη του και θα του έδινα το νεφρό μου. Τα είχε όλα κανονίσει με τη διεύθυνση του νοσοκομείου και τους γιατρούς».
Η Ουμομάρ δείχνει αναλύσεις αίματος και τεστ συμβατικότητας που έκανε πριν την εγχείρηση. Όλα φαίνονται σαν να έγιναν νόμιμα και όπως πρέπει. Ένα νεφρό μπορεί να πουληθεί 100 χιλιάδες ευρώ. Η Ουμομάρ το έκανε για να μπορέσει να φύγει ο γιος της στην Γερμανία. Ο στόχος της ήταν όταν φτάσει να ζητήσει επανένωση της οικογένειάς της και να πάνε όλοι εκεί.
Αποκαλυπτικά στοιχεία
Σε πολλές μικρές πόλεις της Τουρκίας ο πληθυσμός των Σύριων προσφύγων ξεπερνά εκείνο των Τούρκων. Adana. Gaziantep, Hatay αλλά και σε συνοικίες της Κωνσταντινούπολης. Στους περισσότερους προσφυγικούς καταυλισμούς όλοι έχουν ακούσει για τη δυνατότητα μεταπώλησης νεφρών και ότι στην Τουρκία μπορεί να βρεθεί τρόπος να πραγματοποιηθεί μισονόμιμα, μισοπαράνομα… πάντως να γίνει.
Ο Ανδρέας Καραμπίνης που τον συναντήσαμε στο Ωνάσειο, δεν κρύβει την πεποίθησή του ότι το εμπόριο οργάνων βρίσκεται σε έξαρση. Άλλωστε πριν 6 μήνες στην Μαδρίτη είχε συμμετάσχει σε ημερίδα με εκπροσώπους από όλη την Ευρώπη όπου επιβεβαιώθηκε το τράφινκινκ και συγκεντρώθηκαν αποκαλυπτικά στοιχεία και από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
«Το επίσημο τουρκικό κράτος δεν αποδέχεται αυτή την πραγματικότητα», μας λέει και προσθέτει: «Έχουμε καταγγελίες πάρα πολλές στα διεθνή Φόρουμ ότι πραγματικά οι οικονομικοί μετανάστες και οι πρόσφυγες, είναι ευάλωτοι σε αυτή τη διαδικασία. Πρέπει να το ψάξουμε. Υπάρχουν πάρα πολλά sites που έχουν αυτή την στιγμή αγγελίες για να δώσει κανείς τα νεφρά του. Ξέρουμε ότι έγιναν κάποιες πειρατικές παρεμβάσεις στο Κόσοβο. Η Ελλάδα το καταγγέλλει. Η Ευρώπη το καταγγέλλει και δεν μπορούμε ως γιατροί να αποδεχθούμε αυτή την πρακτική και να την εφαρμόσουμε στη χώρα μας».
«Μπορεί να πέρασαν και από την Ελλάδα»
Κάπου στο Πεδίο του Άρεως συναντήσαμε τον εκπρόσωπο της Κοινότητας των Σύρων στην Ελλάδα κ. Αμπντούλ Νταρουίς, Δεν είναι μυστικό γι’ αυτόν ότι η φτώχεια και οι συνθήκες που επικρατούν στην Τουρκία έχουν οδηγήσει πολλούς συμπατριώτες του στην απελπιστική λύση της πώλησης κάποιου οργάνου και μπορεί κάποιοι από αυτούς να έφτασαν και στην Ελλάδα με ένα νεφρό.
«..Από την ώρα που έκλεισαν τα σύνορα με την Ευρώπη, η κατάσταση επιδεινώθηκε και οι Σύριοι στην Τουρκία δεν έχουν να φάνε.. Δεν υπάρχουν δουλειές, έχουν σκορπιστεί μέσα στη χώρα, δεν βρίσκονται σε ένα σημείο μέσα σε καταυλισμούς. Και πάρα πολύς κόσμος σκέφτεται να πουλήσει κάποιο όργανο γιατί το ποσό που πρέπει να πληρώσει για να πάει από την Τουρκία στην Γερμανία έχει φτάσει περίπου τα 10.000 ευρώ. Γι’ αυτό προσπαθούν να πουλήσουν ένα νεφρό και να βοηθήσουν να γλιτώσουν αυτοί που έχουν μείνει στην Συρία».
Προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς γίνεται το εμπόριο οργάνων.
Με τη βοήθεια του Αμπντούλ θα αποκρυπτογραφήσουμε τις αγγελίες γραμμένες στα αραβικά μέσα στα Κοινωνικά δίκτυα. Κάποιες Ομάδες απευθύνονται αποκλειστικά στους Σύριους πρόσφυγες της Τουρκίας.
Στην Ομάδα Πώλήσεις νεφρών Online η εικόνα τρομάζει. Όλες οι εθνικότητες από τις εμπόλεμες ζώνες και οι γνωστές εθνικότητες στις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές είναι εκεί για να πωλήσουν ένα νεφρό που είναι η πιο διαδεδομένη συναλλαγή.
«Ιρακινός 24 χρονών»… «Είμαι από την Αλγερία, δεν καπνίζω πουλάω το νεφρό μου», «Είμαι από τον Λίβανο». Αλλά και αγγελίες από γιατρούς ειδικευμένους σε μεταμοσχεύσεις και παραπομπές σε κλινικές. Μέσα από αυτές ξεχωρίζει μία του Ουέλ.
Η ομάδα των δημοσιογράφων του ARTE έρχεται σε επαφή στην Τουρκία μαζί του. Είναι υποψήφιος πωλητής και αποκαλύπτει πόσοι ανταποκρίθηκαν και από που στην αγγελία του. Ανάμεσα τους και μεσάζοντες. Κυκλώματα έτοιμα να αναλάβουν τα διαδικαστικά ….
Η συνομιλία είναι χαρακτηριστική:
– «Μα δεν είμαι συγγενής του…Πως θα γίνει η μεταμόσχευση αφού είναι παράνομη;».
– «Μην ανησυχείς όλα θα είναι νόμιμα εμείς θα τα κανονίσουμε».
Αλλά αν γίνεται στην Τουρκία με τέτοιο τρόπο γιατί να μην γίνει και στην Ελλάδα; Ο εκπρόσωπος των κοινότητας των Σύρων θα μας μιλήσει για μια μυστήρια υπόθεση εξαφάνισης μικρών παιδιών που οι γονείς τους πνίγηκαν στο πέρασμα προς την Μυτιλήνη, τα παιδιά πέρασαν από την Μόρια και μετά χάθηκαν τα ίχνη τους. Κάποιοι το συνέδεσαν με πιθανό εμπόριο οργάνων τίποτα όμως δεν αποδείχθηκε. Θέσαμε το ερώτημα στον Πρόεδρο του ΕΟΜ. Η Ελλάδα πώς θωρακίζεται από ένα ενδεχόμενο τράφικινγκ οργάνων;
Ο Ανδρέας Καραμπίνης είναι κατηγορηματικός:
«Στην Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να γίνει μεταμόσχευση, από οποιοδήποτε άτομο το οποίο δεν είναι στις λίστες μας, ο οποίος δεν έχει τεκμηριώσει την ανάγκη για μεταμόσχευση, και ο οποίος είναι αυτή την στιγμή αρκετά χρόνια στη χώρα μας, για να μπορέσει να δεχθεί αυτό το δώρο ζωής που του δίνει ο κάθε Έλληνας πολίτης σε αυτή τη χώρα. Δεν έχουμε και δεν μπορούμε να κάνουμε μεταμοσχεύσεις από τράφινκινκ στη χώρα μας. Είναι τεχνικά αδύνατο και ηθικά ανεπίτρεπτο. Και νομικά κολάσιμο».
Η αλήθεια είναι ότι η αφαίρεση των οργάνων, δεν γίνεται στο γκαράζ του σπιτιού μας. Γίνεται σε οργανωμένα χειρουργεία με αναισθησιολόγους, χειρουργούς και νοσοκόμες. Βέβαια δεν καταγράφονται στα πεπραγμένα του νοσοκομείου ή της κλινικής, ή καταγράφονται ως άλλες χειρουργικές επεμβάσεις «μαϊμού». Όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν χωρίς τη συμμετοχή και κάποιων διοικητικών υπαλλήλων που συμμετέχουν στην αλλοίωση των πρακτικών της κλινικής. Τελικά όλα αυτά δεν μπορούν να κουκουλωθούν χωρίς τη συμμετοχή και κάποιων υψηλά ιστάμενων που «φυλάνε τσίλιες» και ειδοποιούν για κάποιους επικείμενους ελέγχους. Και αν όλα αυτά είναι προφανή για τη χώρα μας, είναι στη γειτονική Τουρκία; Σίγουρα ένα θέμα που θα έχει συνέχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου