Για να αλλάξουμε τον κόσμο… πρέπει πρώτα να τον κατανοήσουμε

Για να αλλάξουμε τον κόσμο …πρέπει πρώτα να τον κατανοήσουμε. Πρέπει να κατανοήσουμε το μηχανισμό που δημιουργεί τις συνειδήσεις, να συνειδητοποιήσουμε δηλαδή τις προκαθορισμένες σχέσεις και την ταξική συγκρότηση της κοινωνίας που ζούμε. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει εάν δεν αλλάξουν εκ θεμελίων οι παραγωγικές σχέσεις.

Ο Καρλ Μαρξ το έχει θέσει καθοριστικά.

«Ο τρόπος παραγωγής της υλικής ζωής καθορίζει την πολιτική, κοινωνική και πνευματική πορεία της ζωής γενικά. Δεν είναι η συνείδηση των ανθρώπων που καθορίζει το Είναι τους, αντίθετα, το κοινωνικό Είναι που καθορίζει τη συνείδησή τους»«Οι άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την ιστορία, τη δημιουργούν όμως όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και που κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν. Η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σαν βραχνάς στο μυαλό των ζωντανών».

«Στην κοινωνική παραγωγή της ύπαρξής τους οι άνθρωποι έρχονται αναπόφευκτα σε καθορισμένες σχέσεις, οι οποίες είναι ανεξάρτητες από τη θέλησή τους, δηλαδή σε σχέσεις παραγωγής, που αντιστοιχούν σε μια ορισμένη βαθμίδα στην ανάπτυξη των υλικών δυνάμεων της παραγωγής. Το σύνολο αυτών των παραγωγικών σχέσεων αποτελεί την οικονομική δομή της κοινωνίας, την υλική βάση, πάνω στην οποία υψώνεται ένα νομικό και πολιτικό εποικοδόμημα και στην οποία αντιστοιχούν καθορισμένες μορφές κοινωνικής συνείδησης. Ο τρόπος παραγωγής των συνθηκών της υλικής ζωής καθορίζει τη γενική διαδικασία της κοινωνικής, πολιτικής και διανοητικής ζωής. Δεν είναι η συνείδηση που καθορίζει την ύπαρξη των ανθρώπων, αλλά η κοινωνική τους ύπαρξη καθορίζει τη συνείδησή τους. Σε ένα στάδιο της ανάπτυξης, οι παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας έρχονται σε σύγκρουση με τις υφιστάμενες παραγωγικές σχέσεις, ή, για να εκφράσουμε το ίδιο πράγμα με νομικούς όρους, με τις σχέσεις της ιδιοκτησίας, μέσα στο πλαίσιο των οποίων ως τότε είχαν κινηθεί. Οι σχέσεις αυτές, από μορφές ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, μετατρέπονται σε δεσμά τους. Τότε αρχίζει μια εποχή κοινωνικής επανάστασης. Οι αλλαγές στην οικονομική βάση, οδηγούν συντομότερα ή αργότερα στο μετασχηματισμό όλου του τεράστιου εποικοδομήματος».

Έτσι, συμπεραίνουμε ότι, καθόλου τυχαία δεν είναι η αποτυχία κάθε προοδευτικής ή αριστερής μεταρρύθμισης μέσα στα πλαίσια της ισχύουσας συνθήκης των παραγωγικών σχέσεων. Είναι μάλιστα η απόλυτη ουτοπία. Αντίστοιχη της σκέψης στην Ιταλική αριστερά του Ενρίκο Μπερλινγκουέρ που οραματίστηκε τον «ιστορικό συμβιβασμό» μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας εξυπηρετώντας στην ουσία τη μακροημέρευση της εξουσίας του κεφαλαίου και την υποταγή της εργατικής τάξης στις ορέξεις του.

Ανάρτηση από: http://www.inred.gr