ΑΜΟΚ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ
ΥΠΟΠΤΗ ΒΟΜΒΙΣΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ, ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Σε καθεστώς στρατιωτικού νόμου, χωρίς να έχει προηγηθεί στρατιωτικό πραξικόπημα, βρίσκεται η Γαλλία, στον απόηχο των αποτρόπαιων, τρομοκρατικών επιθέσεων του Ισλαμικού Κράτους. Το Παρίσι έχει μετατραπεί σε πόλη-φάντασμα, με τους δρόμους έρημους και το Λούβρο γεμάτο στρατιώτες. Όλες οι δημόσιες συγκεντρώσεις έχουν απαγορευτεί. Αστυνομικοί σπάνε πόρτες, πραγματοποιώντας έρευνες και συλλήψεις χωρίς δικαστικό ένταλμα. Μέχρι χθες, 139 άνθρωποι είχαν προσαχθεί σε αστυνομικά τμήματα και 117 είχαν τεθεί σε κατ' οίκον περιορισμό, υποχρεωμένοι να παρουσιάζονται τέσσερις φορές την ημέρα στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα, κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορούν ούτε να σπουδάσουν, ούτε να δουλέψουν. Η μεγαλύτερη μουσουλμανική κοινότητα της Ευρώπης- περίπου το 8% του γαλλικού πληθυσμού- ασφυκτιά στον κλοιό της αστυνομικής αυθαιρεσίας και της γενικευμένης ισλαμοφοβίας. Οι υπεράνω πάσης υποψίας για αριστερές συμπάθειες New York Times παραλληλίζουν, στο σημερινό κύριο ρεπορτάζ τους, την ατμόσφαιρα στο Παρίσι με το γερμανόδουλο καθεστώς του Βισί.
Όλα αυτά γίνονται με πλήρη κοινοβουλευτική κάλυψη. Η γαλλική Βουλή ενέκρινε τα έκτακτα μέτρα που ζήτησε ο “σοσιαλιστής” Φρανσουά Ολάντ (τρίμηνη παράταση της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, ενίσχυση του σχετικού, αυταρχικού νόμου του Ντε Γκωλ, από το 1955, επιβολή ενός είδους γαλλικού PATRIOT, κατ' αναλογία με την αντίστοιχη, “αντιτρομοκρατική” νομοθεσία του Τζορτζ Μπους την επομένη της 11ης Σεπτεμβρίου) με ψήφους 555 υπέρ έναντι μόλις έξι κατά και μιας αποχής. Η τραγωδία είναι ότι το ΚΚ Γαλλίας υπερψήφισε αυτά τα επονείδιστα μέτρα, μη τολμώντας να έρθει σε σύγκρουση με το κλίμα της καλλιεργούμενης, γενικευμένης τρομοϋστερίας. Οι επτά βουλευτές που, προς τιμήν τους, διαφοροποιήθηκαν προέρχονταν από τους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους. Μόνο το Αριστερό Κόμμα του Μελανσόν και το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα του Μπεζανσενό τάχθηκαν ανοιχτά εναντίον των μέτρων. Η μόνη συγκροτημένη αντιπολίτευση βρίσκεται εκτός κοινοβουλίου... και στη Γαλλία.
Αποτελεί γελοιότητα να πιστεύει κανείς ότι ο στραγγαλισμός των δημοκρατικών ελευθεριών και στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα φέρει μεγαλύτερη ασφάλεια στους Γάλλους πολίτες. Από το 1986 μέχρι σήμερα, η Γαλλία έχει ψηφίσει 20 (είκοσι!) αντιτρομοκρατικούς νόμους. Διαθέτει δύο αντιτρομοκρατικές μυστικές υπηρεσίες, δύο αντιτρομοκρατικές, ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας, συν τη στρατιωτική αστυνομία, τη διαβόητη Gendarmerie. Το Παρίσι βρισκόταν σε αστυνομικό κλοιό ήδη από το Γενάρη, μετά το λουτρό αίματος των τζιχαντιστών στο Charlie Hebdo και σε εβραϊκό παντοπωλείο του Παρισιού. Παρόλα αυτά, οι διωκτικές αρχές δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τις επιθέσεις των τζιχαντιστών που αιματοκύλισαν το Παρίσι και συγκλόνισαν τον κόσμο.
Εκεί που αποδεικνύεται όντως αποτελεσματική η εκστρατεία της κρατικής τρομοκρατίας είναι στο πεδίο της καταστολής των κοινωνικών αγώνων. Κάθε συγκέντρωση ή πορεία διαμαρτυρίας είναι εκτός νόμου. Απεργίες, όπως της Air France και των νοσηλευτών έσπασαν, χωρίς η κρατική ή ιδιωτική εργοδοσία να πάρει πίσω έστω και ένα αντεργατικό μέτρο. Η “εθνική ενότητα” για άλλη μια φορά γίνεται βασικό όπλο στον αδιάκοπο, χωρίς καμία ανακωχή, κοινωνικό πόλεμο του κεφαλαίου. Κι όλα αυτά, με τη συνενοχή μιας ορισμένης “Αριστεράς”. Ντροπή και θλίψη...
Μέσα σ' αυτό το κλίμα ήρθε η περίεργη, βομβιστική επίθεση στα γραφεία του ΣΕΒ, απέναντι από ένα χώρο, όπως η κυπριακή πρεσβεία, που θα έπρεπε κανονικά να φρουρείται σε εικοσιτετράωρη βάση. Παρόμοιες τρομοκρατικές ενέργειες μπορούν να λειτουργήσουν μόνο ως μοχλοί πίεσης για περιορισμό των δημοκρατικών και λαϊκών ελευθεριών, ιδιαίτερα στην πολύ φορτισμένη ατμόσφαιρα που περιβάλλει σήμερα την Ελλάδα και την Ευρώπη. Οι οργανώσεις των εργαζομένων, οι κινήσεις δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και η ριζοσπαστική Αριστερά οφείλουν να αποτρέψουν παρόμοια σενάρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου