Στέφανος Σαράφης

Ο Στέφανος Σαράφης (Τρίκαλα 1890-Αθήνα 1957) ήταν Έλληνας στρατιωτικός,επαναστάτης εναντίον της μοναρχίας, υποστράτηγος, ηγέτης του ΕΛΑΣ στην Εθνική Αντίσταση και εξέχουσα πολιτική φυσιογνωμία, αρχικά του Φιλελεύθερου-βενιζελικούχώρου και αργότερα της Αριστεράς.

Τα πρώτα χρόνια 

Ο Στέφανος Σαράφης το 1908 εισήλθε αρχικά στο Νομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του για να καταταχθεί εθελοντικά στον Ελληνικό Στρατό επηρεασμένος από τους εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής, όπως ο Μακεδονικός Αγώνας, η εξέγερση του Κιλελέρ, το Κίνημα των Νεοτούρκων, όπου και ακολούθησε το Κίνημα στο Γουδί. Έτσι εγκαταλείποντας τις σπουδές του επέστρεψε στη πατρίδα του και κατατάχθηκε εθελοντής στο σύνταγμα Τρικάλων λαμβάνοντας το βαθμό του λοχία. Λοχαγός του τότε ήταν ο Αλέξανδρος Οθωναίος με τον οποίο και συνδέθηκε στενά.

Περίοδος 1912-1920

Με το βαθμό του λοχία συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους και διακρίθηκε σε μάχες όπως στη Μάχη του Σαραντάπορου. Έπειτα εισήλθε σε Σχολή Αξιωματικών και αναβαθμίστηκε σε ανθυπολοχαγό. Το 1916 υποστηρίζοντας το βενιζελικό κίνημα που εκδηλώθηκε στη Θεσσαλονίκη και στη προσπάθειά του να μεταβεί κρυφά συνελήφθη και διατάχθηκε η φυλάκισή του στις στρατιωτικές φυλακές της Αθήνας (Παραπήγματα) απ΄όπου κατάφερε όμως να δραπετεύσει, να φθάσει στον προορισμό του και να τεθεί τελικά στην υπηρεσία του κινήματος. Το 1917, στη Θεσσαλονίκη, ονομάστηκε κατ΄ επιλογή λοχαγός, και στη συνέχεια, το 1918, διορίστηκε στο Υπουργείο Στρατιωτικών. Το 1919 ως Ταγματάρχης πήρε μέρος στηΜικρασιατική εκστρατεία στο επιτελείο της Μεραρχίας Κυδωνιών (Αϊβαλί) υπό τον Οθωναίο. Μετά την εκλογική ήττα όμως του Βενιζέλου (Νοέμβριος 1920) απομακρύνθηκε από το Μέτωπο και εκτοπίσθηκε ως βενιζελικός και φίλος του ΣτρατηγούΟθωναίου αρχικά στη Καλαμάτα και στη συνέχεια στο Γύθειο.

Περίοδος 1922-1940 

Η Ελένη Αρβελέρ διαλύει τους μύθους για την Αλωση: «Κερκόπορτα; Αστεία πράγματα»

Η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ θυμάται παλαιότερα τους- ξένους φοιτητές της στη Σορβόννη να της στέλνουν… συλλυπητήριο τηλεγράφημα κάθε 29η Μαΐου, την ίδια ώρα που τα περισσότερα Ελληνόπουλα αν τα ρωτούσες τι έγινε τη μέρα εκείνη δεν ήξεραν ακριβώς. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση αντιστράφηκε. Στην Ελλάδα έγινε, λίγο έως πολύ, μόδα να θυμόμαστε κάθε χρόνο τέτοια μέρα την Αλωση της Πόλης- μερικοί από κεκτημένη ταχύτητα ή άγνοια μιλούν για «εορτασμό», αντί για επέτειο, και να μην αρκούμαστε στον εορτασμό της έναρξης της Επανάστασης, κάθε 25 του Μαρτίου.

Μεγάλη η σημασία της Πόλης, θα πει κανείς, για τους Ελληνες. Σωστό. Οπότε και η συμβολική σημασία της Αλωσης είναι εξίσου μεγάλη. Εστω και αν η πολιορκία της από τους Οθωμανούς ήταν απλώς μία από τις πολλές, έστω και αν το κλίμα της εποχής ήταν τέτοιο, η κατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν τέτοια, που έκπληξη θα ήταν το να μην αλωθεί η Πόλη.

«Βρισκόμαστε στα μέσα του 15ου αιώνα, γύρω στο 1450. Η Πόλη είναι μια μικρή πόλη πια- έχει δεν έχει 70.000 κατοίκους, όταν άλλοτε είχε περάσει το μισό εκατομμύριο» αφηγείται στα «ΝΕΑ» η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, επιχειρώντας να βάλει για λογαριασμό μας τα πράγματα στη θέση τους, να καταγράψει αλήθειες και μύθους της Αλωσης έτσι όπως μόνο μία βυζαντινολόγος με τη δική της διαδρομή μπορεί να κάνει. «Η Πόλη έχει αποδεκατιστεί από την πανώλη και τις αλλεπάλληλες πολιορκίες των Τούρκων. Αλλά και από τις διαμάχες των Δυτικών, αφού οι προστριβές Γενοβέζων και Βενετσιάνων γίνονταν στο λιμάνι της μέσα. Υπήρχε και μια τάση ανεξαρτητοποίησης των λίγων χωρών που παρέμεναν ελεύθερες- όχι μόνο του Μυστρά που παρεμπιπτόντως έπεσε το 1460, επίσης στις 29 Μαΐου! Η κατάσταση ήταν μιας ανασφάλειας γενικής».

Την Τετάρτη δικάζεται ο Πέτρος που δεν κοίταξε την πάρτη του

Χρήστος Κάτσικας

Ο Πέτρος Καπετανόπουλος, που δικάζεται την Τετάρτη 1 Ιουνίου, είναι ένας άνθρωπος που σε μια κρίσιμη στιγμή δεν υποκλίθηκε στη λογική του «τι με νοιάζει εμένα;».

Το βράδυ του Σαββάτου της 21ης Ιουλίου στην περιοχή του Κολωνού, ακούγοντας φασαρία στο πάρκο απέναντι από το σπίτι του, κατέβηκε να δει τι συμβαίνει. Ένας άνθρωπος ήταν ριγμένος στο οδόστρωμα με χειροπέδες και αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ ασκούσαν υπερβολική και αδικαιολόγητη βία εναντίον του, πατώντας τον στην κοιλιά. Όταν ο Καπετανόπουλος ζήτησε εξηγήσεις από τους αστυνομικούς για την απαράδεχτη συμπεριφορά τους, οι ίδιοι τον συνέλαβαν και εν συνεχεία τού ασκήθηκε από την Εισαγγελία δίωξη.

Διαμαρτυρήθηκε για τον βασανισμό και τον εξευτελισμό του μετανάστη με τη λογική ερώτηση: «γιατί τον πατάς αφού τον έχεις ήδη συλλάβει;». «Αυτό που είδες δεν είναι τίποτα, αυτή είναι κλωτσιά», ήταν η απάντηση που εισέπραξε, με ένστολο να ξανακλωτσά επιδεικτικά στην κοιλιά τον συλληφθέντα, μέχρι που εκείνος σφάδαξε από τον πόνο.

Ο Πέτρος Καπετανόπουλος έκανε το αυτονόητο για κάποιον που θέλει να λέγεται άνθρωπος. Δεν σιώπησε μπροστά στην αστυνομική και ρατσιστική βία, δε φοβήθηκε να ζητήσει το λόγο από τους ένστολους βασανιστές ενός ανθρώπου που είχε ήδη συλληφθεί και ομολογήσει την κλοπή μιας τσάντας.

Την πράξη του αυτή την πλήρωσε. Συλλαμβάνεται και του προσάπτονται πλημμεληματικές κατηγορίες: «αντίσταση κατά της αρχής», «προσπάθεια ελευθέρωσης κρατουμένου» και «ψευδή ανωμοτί κατάθεση».

Νησί Μπαστόι: Αυτή είναι η «καλύτερη φυλακή του κόσμου»

Το νησί Bastoy στη Νορβηγία είναι μία φυλακή. Από την οποία ωστόσο, ουδείς θέλει να αποδράσει.

Την έχουν αποκαλέσει την «καλύτερη φυλακή του κόσμου». Τα δωμάτια είναι ευχάριστα, οι κρατούμενοι μπορούν να περιπλανηθούν όπου τους αρέσει στο νησί, να κάνουν σκι, να κολυμπήσουν και να ψαρέψουν.

Ωστόσο, το σημείο αιχμής δεν είναι ότι το Μπαστόι αντιμετωπίζει τους κρατούμενους ως ανθρώπινα όντα, αλλά ότι τους αντιμετωπίζει ως ενήλικες.

Οι φυλακές σε άλλα μέρη του κόσμου απαγορεύουν οποιοδήποτε μέταλλο θα μπορούσε να μετατραπεί σε όπλο. Οι κρατούμενοι στο Bastoy όμως, κυκλοφορούν ανάμεσα σε σφυριά και αλυσοπρίονα. Κόβουν δέντρα για να φτιάξουν έπιπλα, καλλιεργούν λαχανικά και εκτρέφουν ζώα.

Το Μπαστόι δεν είναι η πρώτη φυλακή στην οποία εκτίουν ποινή. Πρέπει πρώτα να περάσουν κάποιο χρονικό διάστημα σε μια συμβατική φυλακή και στη συνέχεια, να ζητήσουν τη μεταφοράς τους, έχοντας πείσει τις αρχές ότι επιθυμούν να αλλάξουν. Σε μια κανονική φυλακή, οι κρατούμενοι τρώνε με κουτάλι.

«Παίρνουν μόνο τρεις ή τέσσερις αποφάσεις την ημέρα, όπως πότε θα πάνε στην τουαλέτα». Στο Bastoy παίρνουν σχεδόν όσες αποφάσεις θα έπαιρναν αν ήταν ελεύθεροι.

Εις το όνομα του «λευκού χρυσού»

Για τους περισσότερους ανθρώπους στον κόσμο, το βαμβάκι είναι απαλό. Για εκατομμύρια πολίτες-δούλους του Ουζμπεκιστάν, το βαμβάκι είναι σκληρό κι απάνθρωπο. Το Ουζμπεκιστάν είναι η έκτη χώρα στον κόσμο σε παραγωγή βαμβακιού. Μαζί με το Τουρκμενιστάν, είναι οι δύο χώρες της Κεντρικής Ασίας που παράγουν και εξάγουν τις μεγαλύτερες ποσότητες βαμβακιού. 

Ιφιγένεια Κοντούη

Το προϊόν θεωρείται ο “λευκός χρυσός” στη χώρα των τριάντα εκατομμυρίων ανθρώπων, τόσο η παραγωγή όσο και οι εξαγωγές του αποτελούν ζήτημα εθνικής σημασίας οπότε ελέγχονται 100% από την κυβέρνηση. Από το 1991 που ο Islam Karimov, κήρυξε τη χώρα του ανεξάρτητο κράτος, η αγροτική πολιτική που χάραξε, βασίστηκε στα φτηνά εργατικά χέρια που διασφαλίζουν χαμηλό κόστος παραγωγής και άρα, μεγαλύτερα κέρδη από τις εξαγωγές.

Φτηνά εργατικά χέρια γιατρών, δασκάλων, φοιτητών...

Όταν λέμε «φτηνά», τι εννοούμε; Χαμηλά μεροκάματα; Απλήρωτες υπερωρίες; Όχι ακριβώς. Η μέθοδος είναι πιο πρωτότυπη: το κράτος επιτάσσει τους πολίτες του και τους εξαναγκάζει να δουλεύουν σαν σκλάβοι στα χωράφια του βαμβακιού! Όσοι δεν υποστηρίζουν τη χώρα στην παραγωγή του “λευκού χρυσού”, θεωρούνται προδότες και εχθροί του κράτους. Έτσι, ένα εκατομμύριο και πλέον, άνθρωποι εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις τακτικές θέσεις εργασίας τους και στέλνονται στα χωράφια του βαμβακιού για να εργαστούν για εβδομάδες σε άγριες συνθήκες. Η επίταξη δεν κάνει διακρίσεις στα επαγγέλματα: γιατροί, καθηγητές, επιχειρηματίες, όλοι στα βαμβάκια!

Είμαστε αιχμάλωτοι -αλλά έχουμε wi-fi.

«Ξέρεις πώς πέθανε ο τελευταίος τίγρης της Τασμανίας;» με ρωτάει ο Τηλέμαχος στο αυτοκίνητο.

Πάντα νοιαζόταν να διαβάζει για τα ζώα, σε εγκυκλοπαίδειες και σε βιβλία. Τώρα πια, σχεδόν έντεκα, ψάχνει στο διαδίκτυο για ό,τι θέλει να μάθει.

«Πέθανε στον ζωολογικό κήπο. Ήταν ο τελευταίος που υπήρχε και τον άφησαν να πεθάνει εκεί μέσα. Το 1936. Υπάρχει και βίντεο.»

Στη φωνή του διακρίνω θλίψη και απορία.

«Το ‘χω δει το βίντεο», του λέω προσέχοντας τον δρόμο.

Περιμένει να του πω κάτι ακόμα. Η απάντηση μου είναι χωρίς αξία.

«Γιατί τον αφήσαν να πεθάνει εκεί μέσα;»

«Δεν υπήρχε άλλος. Τι να έκαναν;»

«Να τον άφηναν ελεύθερο.»

«Πάλι θα πέθαινε.»

«Ναι, αλλά θα πέθαινε ελεύθερος.»

Ο Τηλέμαχος, ως παιδί, κι ως άνθρωπος ευαίσθητος, είδε το βίντεο κι ένιωσε την απόγνωση του τελευταίου τίγρη. Δεν σκέφτηκε κυνικά ή επιστημονικά. Ένιωσε.

Πίστεψε ότι θα ήταν καλύτερο να τον αφήσουν να φύγει. Να χαθεί στα δάση της Τασμανίας, να κυνηγήσει, να ψάξει μήπως βρει ένα τελευταίο θηλυκό -έναν αρσενικό έστω, για να πιούνε μπύρες αντικρίζοντας την εξάλειψη.

Σύγκρουση οικονομίας και γεωπολιτικής στην Ελλάδα...

Η αδυναμία των δανειστών να καταλήξουν σε συμφωνία στο χθεσινό Eurogroup (22 Μαΐου) καταδεικνύει πως η προσπάθεια της Ελλάδας για έξοδο από τον μνημονιακό κύκλο δεν είναι αποναρκοθετημένη. 

Οι προϋποθέσεις για να αλλάξει προσεχώς τόσο η ατζέντα όσο και η κατεύθυνση της χώρας υπάρχουν. Το πρόβλημα δεν θα είναι πλέον ο δανεισμός, η ρευστότητα και η δημοσιονομική σταθερότητα. 

Η ψήφιση των προαπαιτούμενων το βράδυ της περασμένης Πέμπτης δυνάμει κλείνει ένανκύκλο και ανοίγει έναν άλλο. Κλείνει τον κύκλο της χρεοκοπίας που άνοιξε το 2009 και υπό προϋποθέσεις ανοίγει τον κύκλο της ανασυγκρότησης, μέσω της διεθνοποίησης σημαντικού μέρους της δημόσιας και εν μέρει της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων.

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις θα κριθούν από την Ιστορία όχι από το κατά πόσον η Ελλάδαπαρέμεινε στην Ευρωζώνη, αλλά από από τη μαζική αλλαγή χεριών της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, από το γεγονός ότι για να καταστεί δυνατή αυτή η μεταβίβαση, φρόντισαν με συγκεκριμένες πολιτικές να υποτιμήσουν δραστικά την αξία των περιουσιακών στοιχείων του Έλληνα.

Με συνευθύνη των εγχώριων τραπεζιτών, κυβερνήσεις απέτυχαν πλήρως στο να αποτρέψουν τον ευτελισμό της αξίας τόσο της δημόσιας όσο και της ιδιωτικής περιουσίας. Αυτό έγινε δυνατό μέσω του βίαιου αποπληθωρισμού που επιβλήθηκε από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ.

Μαζική αποεθνικοποίησηΟι ιδιωτικές περιουσίες αλλάζουν μαζικά χέρια, λόγω των «κόκκινων δανείων» και της υπερφορολόγησης. Η δημόσια περιουσία δεν ιδιωτικοποιείται, όπως παραπλανητικά αναφέρεται.

Εμφανίστηκε ο πρώτος άνθρωπος στην Ελλάδα;

Μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους ξεκίνησε στην Αφρική. Ωστόσο σύμφωνα με νέα γερμανική έρευνα ο πρώτος άνθρωπος μπορεί να είχε εμφανιστεί στα Βαλκάνια, ίσως στην Ελλάδα.

Ο διαχωρισμός του ανθρώπινου είδους από τους ανθρωποειδείς πιθήκους ενδεχομένως να είχε ξεκινήσει μερικά εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια νωρίτερα από ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Μάλιστα η διαδικασία αυτή ενδέχεται να είχε γίνει στην Ευρώπη και όχι στην Αφρική, όπως υποστήριζε μέχρι σήμερα η κρατούσα θεωρία. Αυτή η νέα υπόθεση παρουσιάζεται για πρώτη φορά σήμερα σε μια δημοσίευση στο περιοδικό «PLOS One» από ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Τυβίγγης υπό την Μαντλέν Μπέμε -ειδικότερα από το Κέντρο Ερευνών για την Εξέλιξη του Ανθρώπινου Είδους και της Παλαιοπεριβαλλοντολογίας (HEP).

Η επιστημονική ομάδα βάσισε την έρευνά της σε δύο απολιθώματα που ήταν ήδη γνωστά και τα οποία μελετήθηκαν ενδελεχώς σε σχέση με τις περιβαλλοντικές συνθήκες που, βάσει υποθέσεων, επικρατούσαν πριν από πολλά εκατομμύρια χρόνια στα σημεία που εντοπίστηκαν τα απολιθώματα.

Από Ελλάδα και Βουλγαρία τα απολιθώματα

Η δήμαρχος Μαδρίτης τρομοκρατεί το κατεστημένο υιοθετώντας την Κοινωνική Οικονομία

Η «σούπερ γιαγιά» αριστερή δήμαρχος Μαδρίτης τρομοκρατεί το κατεστημένο υιοθετώντας την Κοινωνική Οικονομία Μετά την ανακοίνωση της δημάρχου της Βαρκελώνης – της 42χρονης ακτιβίστριας Άντα Κολάου - ότι θα κυκλοφορήσει Τοπικό Εναλλακτικό Νόμισμα παράλληλα με το ευρώ, για την ανάπτυξη του τοπικού εναλλακτικού εμπορίου και της κοινωνικής οικονομίας, την σκυτάλη πήρε η φοβερή γιαγιά των αγανακτισμένων της πλατείας Μανουέλα Καρμένα που έγινε δήμαρχος Μαδρίτης.

Η «πασιονάρια των αγανακτισμένων», αφού εξυγίανε τα οικονομικά του δήμου, μείωσε εντυπωσιακά το χρέος που κληρονόμησε από τη δεξιά, ακύρωσε πάνω από 2.000 διαταγές εξώσεων και γλίτωσε 70 οικογένειες που ζουν σε εργατικές κατοικίες σε βάρος των οποίων υπήρχαν διαταγές έξωσης, προχωρά στην οικονομική, νομική και θεσμική υποστήριξη της Αλληλέγγυας, Κοινωνικής και Συνεργατικής Οικονομίας, με βάση τις Ηθικές Τραπεζες, τα πανεπιστήμια και τις συλλογικότητες των γειτονιών, έξι χρόνια μετά το Κίνημα των Αγανακτισμένων 15Μ, υιοθετώντας στην πράξη τις προτάσεις του «για μια άλλη οικονομία».

Η δημοτική αρχή της Μαδρίτης θεσμοθέτησε το Συμβούλιο Αλληλέγγυας Κοινωνικής και Συνεργατικής Οικονομίας στο οποίο συμμετέχουν εκπρόσωποι της περιφερειακής κυβέρνησης της Μαδρίτης, των Πανεπιστημίων Κομπλουτένσε και Κάρλος Γ’, της περιφερειακής ομοσπονδίας συλλογικοτήτων από τις γειτονιές της Ισπανικής πρωτεύουσας, του Ευρωπαϊκού Δικτύου Αγώνα ενάντια στην Φτώχεια και τον Κοινωνικό Αποκλεισμό, της Εθνικής Ομοσπονδίας Ελεύθερων Επαγγελματιών, των εργαζομένων στις Κοινωνικές Επιχειρήσεις και τους συνεταιρισμούς αλλά και … του υπουργείου Οικονομίας!

Εγκρίθηκαν οι νέοι Οργανισμοί των υπουργείων

Οι νέοι Οργανισμοί του συνόλου των υπουργείων, καθώς και των πρώτων εποπτευόμενων φορέων εγκρίθηκαν στη διάρκεια της σημερινής συνεδρίασης του Κυβερνητικού Συμβουλίου Μεταρρύθμισης που έγινε στο Μέγαρο Μαξίμου υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και με εισηγήτρια την υπουργό Διοικητικής Ανασυγκρότησης Όλγα Γεροβασίλη.

Στη συνεδρίαση συμμετείχαν, επίσης, οι υπουργοί Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης, Οικονομίας και Ανάπτυξης Δημήτρης Παπαδημητρίου, Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς, Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, Επικρατείας Χριστόφορος Βερναρδάκης και οι γενικοί γραμματείς της κυβέρνησης Μ. Καλογήρου και του υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης. Γ. Θεοδωράκης.

Σύμφωνα με το γραφείο τύπου του πρωθυπουργού:

-Οι νέοι Οργανισμοί προέκυψαν μετά από επιστημονική και ορθολογική διαδικασία αξιολόγησης με τα πορίσματα της διαδικασίας αξιολόγησης να αποτυπώνονται στις εκθέσεις λειτουργίας των οργανικών μονάδων κάθε φορέα.

-Η αξιολόγηση βασίστηκε σε αντικειμενικά και μόνο κριτήρια, όπως οι λειτουργικές ανάγκες του φορέα, η βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών, η αξιοποίηση των πόρων, η ενίσχυση της συνοχής και του συντονισμού, η άρση ενδεχόμενων επικαλύψεων αρμοδιοτήτων.

Μόνικα Ερτλ: Η γυναίκα που δολοφόνησε τον δολοφόνο του Τσε με τρεις σφαίρες στο σήμα της νίκης

Γράφει ο Γρηγόρης Τραγγανίδας

Ο πατέρας της την έλεγε «αγοροκόριτσο». Οτι ήταν το αγόρι που ήθελε και δεν απέκτησε. Οτι ήταν «μισό αγόρι». Οτι «πυροβολούσε σαν παλικάρι». Ηταν αδύνατον να χωρέσει στο ναζιστικό κεφάλι του πως ένα κορίτσι μπορεί να πυροβολήσει υπέροχα σαν κορίτσι.

Και ήταν αδύνατον να φανταστεί ποτέ, πώς θα χρησίμευε αυτή η ικανότητα στην μονάκριβη κόρη του, την «πεταλουδίτσα» του, όπως την φώναζε, την Πρωταπριλιά του 1971, όταν φύτευε τρεις σφαίρες σε σχήμα V, το σήμα της νίκης, στο στήθος του δολοφόνου του Τσε.

Γιατί οι ναζί δεν έχουν φαντασία.

Εχει όμως η ζωή.

Γεμάτος από την αυτοπεποίθηση της ατιμωρησίας και την αυταρέσκεια της κενότητας, ο Ρομπέρτο Κιντανίλια Περέιρο, γενικός πρόξενος της Βολιβίας στο Αμβούργο, υποδεχόταν την ελκυστική ξανθούλα Γερμανίδα που ζητούσε βίζα. Με κάποιο πρόσχημα τον ακολούθησε στο γραφείο του.

Ηταν πάντα πολύ προσεκτικός. Ποτέ δεν ένιωθε εντελώς ασφαλής, ακόμη και στην Γερμανία, στο διπλωματικό του πόστο.

Είχε τους λόγους του.

Να, όμως, που εκείνο το πρωινό της 1ης Απρίλη του 1971, το «εσωτερικό σύστημα ασφαλείας» του δεν δούλεψε.

Εδώ και 150 χρόνια στο «απόκρυφο» νησί δημιουργούν το πρώτο τεχνητό οικοσύστημα

Ένα πείραμα που διαρκεί εδώ και 150 χρόνια στο απομακρυσμένο νησάκι της Αναλήψεως στον Ατλαντικό Ωκεανό θα μπορούσε να μας βοηθήσει να κάνουμε τον Κόκκινο Πλανήτη, καταπράσινο. Και να μετοικίσουμε στον Άρη. Και ίσως επίσης να σώσουμε τη Γη. 

Η προσγείωση στο νησί θα μπορούσε να μοιάζει με προσγείωση στον Άρη. Βράχοι από λάβα σχηματίζουν κρατήρες σε μέγεθος γηπέδου ποδοσφαίρου. Τα σπίτια χαμηλά, λευκά και πανομοιότυπα θυμίζουν αποικίες από τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Στο νησί των 33 τετραγωνικών μιλίων που βρίσκεται νότια του ισημερινού, περίπου στη μέση μεταξύ Νότιας Αμερικής και Αφρικής, ζουν περίπου 800 Βρετανοί και Αμερικανοί πολίτες. 

Εκατοντάδες δορυφόροι παρατηρούν το νησί και καταγράφουν πράγματα απολύτως απόρρητα. Αν πατήσεις στο νησί τότε απέχεις πάνω από 1.000 μίλια από οποιαδήποτε ήπειρο. Η περιγραφή του National Geographic είναι καθηλωτική. Αυτό το νησί, το Νησί της Αναλήψεως, επέλεξαν οι επιστήμονες ενός άλλου αιώνα για να δημιουργήσουν το πρώτο τεχνητό οικοσύστημα του πλανήτη.

Δεν μοιάζει με κανένα άλλο μέρος πάνω στη Γη 

Ο Δαρβίνος πρώτος είπε αυτό που μετέπειτα στιγμάτισε το νησί της Αναλήψεως. Αποκάλεσε το νησί «απόκρυφο». Σχεδόν 200 χρόνια αργότερα όλοι επαναλαμβάνουν τη φράση του. Ο Δαρβίνος σταμάτησε στο νησί πηγαίνοντας από τα καταπράσινα Γκαλαπάγκος στην Αγγλία. Κι αν τα Γκαλαπάγκος ήταν η Εδέμ του, τότε το νησί της Αναλήψεως ήταν η κόλασή του. 

Ο δημιουργός του διαδικτύου μιλά για το μέλλον του internet και την τεχνητή νοημοσύνη

Ο δημιουργός του διαδικτύου Σερ Τιμ Μπέρνερς Λι σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην Die Welt, μιλά για το μέλλον του internet, τα περιβόητα fake news αλλά και την αυξανόμενη λογοκρισία σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο. 

Ο Μπέρνερς Λι αναφέρεται στο σύστημα διαφημίσεων της Google και το πως αυτό οδήγησε στη διάδοση των «ψεύτικων ειδήσεων» κατά τις εκλογές του 2016 και στην ουδετερότητα του διαδικτύου που είναι ιδιαίτερα σημαντική ειδικά σήμερα. 

Μιλά επίσης για την ανάγκη προστασίας της ιδιωτικότητας που θεωρεί θεμελιώδη, ενώ συμφωνεί με την άποψη ότι αν αυτά που θέλει κάποιος να μοιραστεί καθορίζονται από άλλους ανθρώπους, πολιτικές αρχές ή εταιρείες αυτό αλλάζει το πρότυπο της ελεύθερης δημοκρατίας. Απαντά επίσης στο αν η τεχνητή νοημοσύνη θα επιβληθεί της ανθρώπινης στο μέλλον αλλά και στο ερώτημα αν πιστεύει στο Θεό. 

Νιώθει ότι το δημιούργημά του - που θεωρήθηκε αρχικά όπλο για τη διαφάνεια -μετατρέπεται σε τέρας; 

Μέσα στις δεκαετίες έχω αλλάξει την απάντησή μου στο ερώτημα αυτό. Τις δυο πρώτες δεκαετίες θα απαντούσα κατ’ αρχήν ότι όταν κοιτάς στο διαδίκτυο, βλέπεις την ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα έχει καλές και κακές πλευρές. Το διαδίκτυο πρέπει να είναι ένας ακριβής καθρέφτης της ανθρωπότητας. Ως εκ τούτου σε αυτό θα βρεις και καλά πράγματα και φρικτά και ένδοξα. Αυτή ήταν η απάντησή μου για πολύ καιρό. 

Ξενοφών Ζολώτας: «Αυτοί οι δύο θα χρεοκοπήσουν τη χώρα»

Περικλής Βασιλόπουλο

Ήταν 3 Ιανουαρίου 1990, αργά το βράδυ και ενώ οι διάδρομοι της Βουλής ήσαν σχεδόν άδειοι, στο γραφείο του πρωθυπουργού της οικουμενικής κυβέρνησης Καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα επικρατούσε μια απίστευτη ένταση και υπερκινητικότητα. Το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών (Κωνστ. Μητσοτάκης, Ανδρέας Παπανδρέου, Χαρίλαος Φλωράκης - πρόεδρος Συνασπισμού της Αριστεράς) δεν ενέκρινε το έκτακτο σχέδιο 10 σημείων που πρότεινε ο κ. Καθηγητής και η χώρα κινδύνευε με άμεση χρεοκοπία και στάση πληρωμών.

Το ήξεραν ή το υποψιάζονταν ελάχιστοι και η καθημερινότητα στην χειμωνιάτικη Αθήνα ήταν απολύτως ομαλή παρά τις γνωστές και οικείες έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις. Άλλωστε παντού στον δυτικό κόσμο η πτώση του τείχους του Βερολίνου, η διάλυση του υπαρκτού σοσιαλισμού και το άνοιγμα των βόρειων συνόρων της χώρας είχαν προκαλέσει μια γενικευμένη αίσθηση αισιοδοξίας.

Στην Ελλάδα είχαν προηγηθεί δύο εκλογικές αναμετρήσεις με την πρώτη να οδηγεί στην συγκρότηση της κυβέρνησης Τζαννετάκη με συνεργασία ΝΔ-Συνασπισμού και η δεύτερη στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα. Ήταν μια κυβέρνηση γέφυρα που θα οδηγούσε την χώρα ομαλά στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση μέσα όμως από ένα σχέδιο συναινετικής Εθνικής Ανασυγκρότησης που θα οδηγούσε τη χώρα σε μια νέα πορεία. Γι’αυτό ο Ζολώτας αποφάσισε ως πρωθυπουργός να συγκροτήσει την περίφημη τότε άγνωστη σήμερα Επιτροπή Αγγελόπουλου (Άγγελος Αγγελόπουλος, Καθηγητής Οικονομίας, νεανικός φίλος του Ξ. Ζολώτα, υπουργός της «Κυβέρνησης του Βουνού» ΠΕΕΑ και της Κυβέρνησης Εθν. Ενότητας τον Οκτώβριο Δεκέμβριο 1944).

Τέταρτο Μνημόνιο: Από 1η Σεπτέμβρη ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί. Πως θα γίνονται, πως θα τους σταματήσουμε (μία πρώτη ιδέα)

Προαπαιτούμενο του μνημονίου (του 4ου του πούρου "αριστερού" ντε),με ειδική αναφορά μάλιστα,η έναρξη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών από 1/9/2017!

Όποιος δεν το κατάλαβε,ο πόλεμος κηρύχθηκε και επίσημα!

Μιλάνε για πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας!

Υ.Γ. Όπως δεν πέρασαν μέχρι τώρα οι κανονικοί πλειστηριασμοί,έτσι δεν θα περάσουν και οι ηλεκτρονικοί!Θα μας βρίσκεται μπροστά σας και σε κάθε σας βήμα!

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΗΛΕΚΤΟΡΝΙΚΟΙ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ ΘΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΥΣ.......Η ΠΡΩΤΗ ΙΔΕΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΧΕΣ ΣΕ ΓΡΑΦΕΙΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΩΝ, ΜΑΧΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΘΑ ΔΩΣΕΙ!

Τι προβλέπεται:

Με τα άρθρα 59 και 60 του νομοσχεδίου "Συνταξιοδοτικές διατάξεις Δημοσίου και τροποποίηση διατάξεων του ν. 4387/2016, μέτρα εφαρμογής των δημοσιονομικών στόχων και μεταρρυθμίσεων, μέτρα κοινωνικής στήριξης και εργασιακές ρυθμίσεις, Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2018-2021 και λοιπές διατάξεις", επέρχονται τροποποιήσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας προκειμένου να ρυθμιστεί δικονομικά η διενέργεια πλειστηριασμών με ηλεκτρονικά μέσα. Παρατίθενται ακολούθως τα άρθρα αυτά και η αιτιολογική τους έκθεση. 

Αιτιολογική Έκθεση

«Παρακαλώ, βιαστείτε»

Κ​​αι καμία ξένη γλώσσα να μην ξέρεις, αγγλικά, ιταλικά, αραβικά, αρκεί ο τόνος της φωνής για να καταλάβεις, όσα μηχανήματα κι αν μεσολαβούν, όσα παράσιτα κι αν υπάρχουν, ότι αυτός που ικετεύει λέει την αλήθεια.

Κ​​αι καμία ξένη γλώσσα να μην ξέρεις, αγγλικά, ιταλικά, αραβικά, αρκεί ο τόνος της φωνής για να καταλάβεις, όσα μηχανήματα κι αν μεσολαβούν, όσα παράσιτα κι αν υπάρχουν, ότι αυτός που ικετεύει λέει την αλήθεια. Μια αλήθεια που τίποτε δεν μπορεί να την αμφισβητήσει ή να τη διαψεύσει. Αυτός ακριβώς ο τόνος της φωνής του Σύρου γιατρού, τη στιγμή της ύστατης έκκλησής του, θα έπρεπε να πείσει τους Ιταλούς λιμενικούς ότι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν ένα συνηθισμένο περιστατικό. Το «Παρακαλούμε, βιαστείτε», μια φορά, δυο φορές, κι ύστερα το «Πεθαίνουμε, σας παρακαλώ», με όλη την προθανάτια απόγνωση πάνω τους, θα έπρεπε να τους πείσουν ότι στην περίπτωση αυτή δεν είχαν τίποτε να πουν η γραφειοκρατία και η χαρτογραφία. Και ότι καμία σημασία δεν είχε το πού ακριβώς βυθιζόταν το σαπιοκάραβο, πιο κοντά στην Ιταλία ή στη Μάλτα.

Ασέβεια απέναντι σε μελλοθάνατους να μετράς με τη μεζούρα τη ζώνη της ευθύνης σου και να τους ξαποστέλνεις. Και ύβρις να υπολογίζεις σαν πιο σοβαρό το ενδεχόμενο της «απώλειας περιουσιακού στοιχείου», ενός περιπολικού σκάφους δηλαδή, από την απόλυτη βεβαιότητα του ναυαγίου. Θα συνηθίζεται κι ο θάνατος φαίνεται. Και τα ναυάγια. Τα οποία αναφέρονται δέκατα πια ή δωδέκατα στα ελληνικά κανάλια.

Το σεξ στη Σοβιετική Ένωση

Ένα απολαυστικό αφήγημα του συγγραφέα, Ντενίς Ντραγκούνσκι, για την απόλαυση του σεξ την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσή, αλλά και για τα τεράστια ταμπού -που συχνά προκαλούν γέλιο και θλίψη μαζί- που υπήρχαν τότε. Αξίζει να το διαβάζετε μέχρι την τελευταία αράδα.

Στην ΕΣΣΔ, γύρω από το σεξ πάντα υπήρχε η ... αύρα ενός ταμπού, αν και το σεξ, εννοείται ότι “κυλούσε” κανονικότατα, πολύ συχνά μάλιστα, και διόλου λιγότερο από σήμερα. Αλλά το να το συζητάς δημόσια και μάλιστα να το δείχνεις στην TV; Απαπα! Ηταν ντροπή κι ανήθικο. Εχει ακουστεί ότι την περίοδο της περεστρόικα, κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής σύνδεσης Μόσχας – Βοστόνης, μια κυρία δήλωσε: “Εμείς στην ΕΣΣΔ δεν έχουμε σεξ”. Ήταν μια λάθος διατύπωση. Στην πραγματικότητα είπε ότι δεν δείχνουν σεξ στην τηλεόραση.

Νωρίτερα, το 1977, κυκλοφόρησε το βιβλίο του Γκεόργκι Βασιλιτσένκο “Γενική σεξοπαθολογία”, στο οποίο συνοψίζεται η εμπειρία του και περιγράφονται ζευγάρια που είχε παρακολουθήσει. Από την εμπειρία του συνάγεται ότι πολλές διαταραχές σημειώνονταν επειδή οι άνθρωποι δεν είχαν τρόπο να μιλήσουν γι 'αυτό. Στη συνουσία και στα γεννητικά όργανα είτε δίδονταν άσεμνα ονόματα και ονομασίες, είτε απλά ιατρικοί όροι. Ως είναι φυσικό, ούτε το ένα, ούτε το άλλο ενθαρρύνει μιάν ειλικρινή επικοινωνία.

Το 1978 προέκυψε σκάνδαλο, όταν προβλήθηκε στις οθόνες η ταινία “γυναίκα περίεργη”, όπου πρόκειται για τον έρωτα μεταξύ ενός νεαρού άνδρα και μιας ώριμης γυναίκας. Στην εφημερίδα Κομσομόλσκαγια Πράβντα δημοσιεύτηκε μια κριτική γι' αυτό το έργο που αποφαινόταν: Δεν υπάρχει τίποτε το περίεργο στο γεγονός ότι το ένα τρίτο τον γάμων στη Σοβιετική Ένωση καταλήγουν σε διαζύγιο. Τότε εργαζόμουν στην Διπλωματική ακαδημία και έφτασε η είδηση πρωί-πρωί από μια ελληνική εφημερίδα. Είχαν αναδημοσιεύσει οι εφημερίδες σ' όλο τον κόσμο, την επισήμανση για τα διαζύγια, με αφορμή το έργο. Πράγματι, ακόμη και σε σύγκριση με τη Δύση, ο αριθμός των διαζυγίων ήταν δυσανάλογα μεγαλύτερος.

ΠΩΣ Ο ΠΑΝΑΣ ΕΓΙΝΕ ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ΚΙ ΑΥΤΗ ΘΕΩΡΗΘΗΚΕ ΩΣ ΔΙΑΒΟΛΟΣ!

O καθένας μπορεί να βρεί στο διαδίκτυο και στις εγκυκλοπαίδειες πως οι Αρχαίοι Αρκάδες είχαν κόψει νόμισμα που είχε στην μια πλευρά του τον Δία και στην άλλη τον Πάνα, αυτόν τον κατσικοπόδαρο με τα κέρατα, αυτόν που οι χριστιανοί αργότερα ονόμασαν ως διάβολο! Κανείς δεν θα μπορoύσε να φανταστεί να υπήρχε σήμερα νόμισμα που να έχει στη μιά του πλευρά τον Χριστό ή την Παναγία, και στην άλλη το διάβολο…

Ο ΔΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΝ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΑΡΚΑΔΩΝ!,Τι να σημαίνει το αρχαίο αυτό νόμισμα? (που έκοψαν αργότερα και άλλες περιοχές της Ελλάδας) Πως οι αρχαίοι Ελληνες πίστευαν στον Διάβολο? Όχι, βέβαια…

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ.

Ας εξηγήσουμε με απλά λόγια το σημαντικό αυτό θέμα.

Ο Δίας γεννήθηκε στις πηγές της Νέδας, στο Λύκαιον όρος, στην ορεινή 

Τριφυλία, στο μέρος της Αρκαδίας που κοιτά προς την Τριφυλία, προς τον Κυπαρισσιακό κόλπο. Η Αρκαδία τότε έπιανε πολύ περισσότερη έκταση.

Τον μεγάλωσαν 3 νύμφες , μιά απ” αυτές ήταν η Νέδα. Το μόνο θηλυκό ποτάμι!. Υπάρχει και σήμερα χωριό Νέδα στην ορεινή Τριφυλία. Οι τελευταίες αρχαιολογικές έρευνες συμφωνούν πως η λατρεία του Δία κατόπιν πήγε στην Κρήτη, ενώ πρωτύτερα γεννήθηκε στην Αρκαδία…

Ο Πάνας επίσης γεννήθηκε στην Αρκαδία, υπάρχει και σήμερα χωριό-οικισμός “Παν” στο Δήμο Γορτυνίας, με λιγοστούς κατοίκους. Το αρχαίο όνομα της Αρκαδίας ήταν “Πανία”. Όταν γεννήθηκε ο Παν χάρηκαν οι θεοί πάντες, γι αυτό -ίσως- και ονομάστηκε “Παν’!Οι Αρκάδες

Όταν λέμε πως ο Δίας και ο Πάνας γεννήθηκαν στην Αρκαδία (προς Τριφυλία), εννοούμε πως οι αρχαίοι Έλληνες κάτοικοι των περιοχών αυτών , αυτοί επιννόησαν τους θεούς αυτούς. Αυτοί πρώτοι επιννόησαν το 12-άθεο και τους αλλους θεούς. Είχαν βγάλει ακόμα και την φήμη πως ήταν προσέληνοι, πως κατοικούσαν εκεί αυτόχθονες ακόμα και πριν προσαρτηθεί η σελήνη γύρω από τη γη! Έλεγαν πως ήταν οι μόνοι αυτόχθονες Ελληνες!

Η Ελλάδα σήμερα

  Στάθης Σταυρόπουλος  

Ο Αρειος Πάγος, το Ελεγκτικό Συνέδριο, το Συμβούλιο της Επικρατείας έχουν γίνει της πλάκας. Οι αποφάσεις τους δεν εφαρμόζονται, περιπίπτουν σε ανυποληψία. Για παράδειγμα η αντισυνταγματικότητα της μείωσης των συντάξεων – μα δεν τις μειώνουμε, λέει ο Κατρούγκαλος, τις επανυπολογίζουμε! Ο Καραγκιόζης στο τετράγωνο.

Οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης εν σχέσει με τις μνημονιακές υπαγορεύσεις δεν έχουν καμία αξία. Μπορούν να εκκρεμούν ή να κρέμονται απ’ τα δέντρα – αδιάφορον. Απ’ όταν ο Τσίπρας, διά της υπερψηφίσεως του τρίτου Μνημονίου με 223 ψήφους, νομιμοποίησε τα δύο προηγούμενα (που είχαν υπερψηφισθεί με λιγότερους των 180 ψήφων) η Δικαιοσύνη στη χώρα μας είναι δεσμώτης.

Ο εξευτελισμός της, δε, από την κυβέρνηση Τσίπρα είναι τέτοιος, ώστε το τέταρτο Μνημόνιο να απαιτεί την… ανικανότητα της Δικαιοσύνης να ανατρέπει μνημονιακές διατάξεις (διαταγές). Απαιτεί δηλαδή η Τετραρχία των Δυναστών-Δανειστών να δέσει η ελληνική κυβέρνηση (των τοποτηρητών) πισθάγκωνα τη Δικαιοσύνη, ώστε να μην μπορεί να ελέγχει τη συνταγματικότητα των νόμων. Κι αυτό με… κοινοβουλευτική ρύθμιση!!!

ΩΕξευτελισμός δίχως τέλος – διότι, άλλωστε, ποια συνταγματικότητα των νόμων; Το Σύνταγμα τελεί υπό το κατοχικό καθεστώς των Μνημονίων.

Υπό το ίδιο καθεστώς τελεί και η Βουλή. Καλείται κάθε λίγο και λιγάκι να ψηφίζει νόμους υπό καθεστώς έκτακτης ανάγκης – να γίνεται δηλαδή ο φερετζές μιας αδίστακτης οικονομικής δικτατορίας.

Τούτων και άλλων τέτοιων πολλών ένεκεν, ο εκφυλισμός του πολιτεύματος βαθαίνει (και μάλιστα χωρίς να μας κάνει εντύπωση). Για παράδειγμα, ο υπουργός Δικαιοσύνης (και όχι ο φυσικός τους δικαστής) θα μπορεί να αποφασίσει αν οι πράξεις ενός τραπεζικού στελέχους είναι παράνομες ή ακόμη-ακόμη αν, καίτοι παράνομες, θα έχουν το ακαταδίωκτο! Πρωτοφανή πράγματα! Που αν τα έκανε η Δεξιά, η Αριστερά (που τώρα γονάτισε) τότε θα ξήλωνε τα πεζοδρόμια.

Ρουβίκωνας: Τι συμβαίνει το βράδυ στο Πεδίον του Άρεως

«Παρέμβαση - περιπολία στο Πεδίο του Άρεως ενάντια στην μητροπολιτική αθλιότητα κράτους, δημοτικής αρχής, κοινωνικού κανιβαλισμού» όπως αναφέρουν, έκαναν μέλη του Ρουβίκωνα την προηγούμενη εβδομάδα.

Στο κείμενο που ανάρτησαν στο Ιndymedia καταγγέλλουν διακίνηση ναρκωτικών και πορνεία. Τα πρόσωπα και οι φωνές στο βίντεο το οποίο επίσης έχουν αναρτήσει είναι αλλοιωμένες.

Ακολουθεί το κείμενο του Ρουβίκωνα:

«Το τι θεωρείται μέρος των Εξαρχείων είναι ένα ερώτημα. Ένα όμως είναι βέβαιο: το πεδίο του Άρεως συνορεύει αλλά δεν ανήκει στα Εξάρχεια. Και κατά συνέπεια δεν υπόκειται στο περίφημο "Άβατο". Το πεδίο του Άρεως είναι ελεύθερο για την αστυνομική παρουσία, το κράτος μπορεί να είναι παρόν χωρίς διαμαρτυρίες, ο κάθε Καμίνης μπορεί εκεί, χαλαρά, να κάνει πράξη τα σχέδια του για μια "πολιτισμένη Αθήνα", με δυο λόγια είναι μια εικόνα του κέντρου όπως το κράτος και οι κολαούζοι του θα την ήθελαν. Γιαυτό και αποτελεί την μεγαλύτερη ίσως και την μόνη ανοιχτή, ημιεπίσημη πιάτσα παιδικής πορνείας στην Δυτική Ευρώπη.

Όλοι θυμόμαστε τους αγώνες κατοίκων και αλληλέγγυων να εξασφαλιστεί η ανοιχτή πρόσβαση όλων σε αυτόν τον μοναδικό πνεύμονα πρασίνου στην άθλια μητρόπολη. Τον αγώνα να μην καταλήξει στα χέρια της "ανάπτυξης", να μην κοπεί φιλέτα όπως διεκδικούσε για παράδειγμα ο εφοπλιστής και ιδιοκτήτης του ΑΝΤ1 Μίνωας Κυριακου μέσω του Πανελλήνιου ΓΣ του οποίου προεδρεύει. Τον αγώνα να μην περικλειστεί το πάρκο με κάγκελα και λουκέτα.

Συγκλονιστικό - Η σπαρακτική στιγμή μιας μητέρας πιθήκου που βλέπει το παιδί της να καταρρέει!

Η φωτογραφία τραβήχτηκε στο Τζαμπαλπούρ της Ινδίας

Μία σπαρακτική στιγμή από την οδύνη μιας μητέρας που βλέπει το παιδί της να καταρρέει. Ναι, πρόκειται για πιθηκίνα. Αλλά πόση σημασία έχει αυτό μπροστά σε ένα συναίσθημα που θεωρούμε ακόμη αποκλειστικά ανθρώπινο προνόμιο;

Η φωτογραφία τραβήχτηκε στο Τζαμπαλπούρ της Ινδίας, από την 31χρονη φωτογράφο Avinash Lodhi η οποία δήλωσε: «Αυτή η φωτογραφία είναι μέσα στην καρδιά μου γιατί σε όλη μου την φωτογραφική καριέρα δεν συνάντησα ποτέ κάτι τέτοιο. Ήταν τόσο γρήγορο που ούτε κατάλαβα τι συνέβη όταν τράβηξα την φωτογραφία, αλλά μόλις την είδα δεν μπορούσα να μιλήσω επί μια ώρα».

Πάντως, για την ιστορία να πούμε ότι το πιθηκάκι επανήλθε και είναι τώρα μια χαρά στην υγεία του, με την μαμά του σίγουρα να είναι η πιο ευτυχισμένη του κόσμου. Των πιθήκων και των ανθρώπων.

Chhaupadi: Ένα απάνθρωπο έθιμο για των γυναικών τις... «δύσκολες μέρες»

Τέλη Δεκέμβρη της περασμένης χρονιάς... Κάπου στα Ιμαλάϊα, σε μια ψευτοκαλύβα, στη μέση του πουθενά, ένα 15χρονο κορίτσι προσπαθεί να περάσει τη νύχτα... Ολομόναχη. Κρυώνει και φοβάται. Ανάβει μια φωτιά για να ζεσταθεί. Αποκοιμιέται. Εισπνέει τις αναθυμιάσεις. Δεν ξυπνάει ποτέ.

Ιφιγένεια Κοντού

Καλά, πώς βρέθηκε το κορίτσι μόνο του νυχτιάτικα; Δεν είχε οικογένεια; Γιατί κοιμόταν σε καλύβα; Α, τίποτα το ιδιαίτερο. Απλώς περνούσε τις μέρες του Chhaupadi.

Aκάθαρτες κι ανέγγιχτες εξαιτίας της περιόδου

Άγνωστο στον Δυτικό κόσμο, αλλά πολύ διαδεδομένο στο Νεπάλ, το Chhaupadi ή Chhaupadi Pratha είναι ένα τοπικό έθιμο που θεωρεί τις γυναίκες ακάθαρτες κατά τη διάρκεια της περιόδου τους [ή της λοχείας] και τις αποβάλλει για όλο το διάστημα της εμμηνόρροιας από το σπίτι, την οικογένεια και την κοινότητα αναγκάζοντάς τες να περάσουν τις – κατά κυριολεξία – δύσκολες μέρες του μήνα σε μια ελεεινή καλύβα σαν εξόριστες.

Η ίδια η λέξη ‘Chhaupadi’ είναι σύνθετη από το ‘’chhau’ που σημαίνει: “γυναίκες ανέγγιχτες” και το ‘’padi’’ που είναι κάποιος ρηματικός τύπος και μεταφράζεται ως: “το να είναι”. Όλο μαζί είναι μια μοναδική λέξη που περιγράφει την κατάσταση της γυναίκας που επειδή αιμορραγεί λόγω περιόδου, παραμένει ανέγγιχτη.

Ο ματωμένος Μάης του ’36 στη Θεσσαλονίκη - Η μεγάλη απεργία των καπνεργατών,που πνίγηκε στο αίμα

Την περίοδο 1931-1936 το απεργιακό κίνημα στη χώρα μας εμφανίζει ιδιαίτερη έξαρση, εξαιτίας της μεγάλης οικονομικής κρίσης, που ακολούθησε το Κραχ του 1929 και τη στάση πληρωμών της Ελλάδας το 1932. 

Οι απεργιακοί αγώνες έχουν πρωτόγνωρη μαζικότητα και συχνά καταλήγουν σε αιματηρές συγκρούσεις με την αστυνομία, με νεκρούς και τραυματίες.

Οι εργατικές κινητοποιήσεις φθάνουν στην κορύφωσή τους τον Μάιο του 1936 στη Θεσσαλονίκη, με τη μεγάλη απεργία των καπνεργατών, που πνίγηκε στο αίμα από την κυβέρνηση Μεταξά (12 νεκροί και πάνω από 200 τραυματίες).

Ο Γιάννης Ρίτσος εμπνεύσθηκε από μία φωτογραφία που είδε στον Ριζοσπάστη, με μία μάνα να θρηνεί τον νεκρό γιο της κι έγραψε την περίφημη ποιητική του σύνθεση Επιτάφιος, που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Το μεγάλο πογκρόμ των γκέι

Οι αρχές στην Τσετσενία πιέζουν τους γονείς να σκοτώσουν τα ίδια τους τα παιδιά, επειδή είναι gay. Αυτό αποκαλύπτουν οι μαρτυρίες θυμάτων, που κατάφεραν να δραπετεύσουν απ΄ την περιοχή αλλά και οι δημοσιογραφικές έρευνες. Γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση ακόμη και υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώ το θέμα τέθηκε και στη συνάντηση Μέρκελ - Πούτιν.

Ένας ανώνυμος άνδρας δηλώνει στο δίκτυο France 24: «Ανέκαθεν μας καταδίωκαν, αλλά ποτέ έτσι. Τώρα τους συλλαμβάνουν όλους. Σκοτώνουν ανθρώπους, κάνουν ό,τι θέλουν».

Μέσα από τις μαρτυρίες γίνεται σαφές, ότι πρόθεση του καθεστώτος είναι «να καθαρίσει το έθνος απ΄την ομοφυλοφιλία». Βασανίζουν τ΄άτομα με ηλεκτροσόκ ενώ τους στερούν το φαΐ για μέρες.

«Πιέζουν τους γονείς μας να μας σκοτώσουν», δηλώνει ένα άλλο θύμα. «Τους λένε: ή θα το κάνετε εσείς ή εμείς».

«Βασάνιζαν έναν άνδρα για δύο εβδομάδες και μετά κάλεσαν τους γονείς και τους αδερφούς του. Οι αρχές τους είπαν: Ο γιος σας είναι ομοφυλόφιλος – κανονίστε το ή αλλιώς θα το κάνουμε εμείς…»

Σύμφωνα μ΄έναν αυτόπτη μάρτυρα, η οικογένεια του τον πήγε στο δάσος και τον σκότωσε. Στη συνέχεια έθαψαν το σώμα του, χωρίς να το κηδέψουν.

Το ψευτο-δίλημμα Macron-Le Pen υπό το φως της Ιστορίας

Οδυσσέας Βουδούρης

Μέχρι το 1933, η κομμουνιστική αριστερά θεωρούσε τη σοσιαλδημοκρατία ως τον κύριο αντίπαλό της. Με συνέπεια να μην αντιληφθεί τον Ναζιστικό κίνδυνο. Το Γερμανικό ΚΚ πλήρωσε το τίμημα στα στρατόπεδα εξόντωσης, μαζί με πολλά άλλα θύματα βέβαια. Το Γαλλικό ΚΚ δεν έκανε το ίδιο λάθος και αντέταξε στην άνοδο των ακροδεξιών, το Λαϊκό Μέτωπο, σε συνεργασία με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.

Σήμερα, στη μνήμη της Γαλλικής αριστεράς, στριφογυρίζουν αυτά τα ιστορικά γεγονότα. Φοβάμαι ότι προσεγγίζει όμως το θέμα με έναν μηχανιστικό τρόπο, προχωρώντας σε ένα copy-paste , όπου ο Macron παίρνει τη θέση της σοσιαλδημοκρατίας και η Le Pen τη θέση του τότε φασισμού.

Ας επιχειρήσουμε μια πιο προσεκτική ανάλυση, αφήνοντας στην άκρη τις απατηλές ομοιότητες. Γιατί ο φασισμός της δεκαετίας του ’30 ήταν σε θέση να καταλάβει την εξουσία; Πολλές αιτίες βέβαια, αλλά μια ήταν καθοριστική. Ο φασισμός είχε την αποφασιστική στήριξη των καπιταλιστικών δυνάμεων της εποχής, που βλέπανε σε αυτόν το ανάχωμα κατά του «μπολσεβίκικου κινδύνου». Ένα ανάχωμα πιο αποτελεσματικό από οποιαδήποτε μαλθακή κεντρώα δύναμη. Είναι μεταθέσιμο αυτό το σχήμα στην σημερινή κατάσταση; Προφανώς όχι! Για πολλούς λόγους.

Ο πρώτος είναι ότι οι δικτατορίες, που επιβάλλονται με την ωμή βία, όλο και σπανίζουν. Οι δικτατορίες του προλεταριάτου, όπως και αυτές των συνταγματαρχών ή κάθε άλλη παραλλαγή, τείνουν να εξαφανιστούν. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι δεν υπάρχει πλέον «μπολσεβίκικος κίνδυνος» ή όποιο άλλο αντίπαλο δέος. Ο τρίτος και σημαντικότερος λόγος, είναι ότι οι οικονομικές δυνάμεις, που επέτρεψαν την αναρρίχηση του φασισμού στη δεκαετία του ’30, δεν χρειάζονται πλέον το φασιστικό ανάχωμα για να διατηρήσουν την κυριαρχία τους. Απόδειξη είναι ότι, αν ο νεοφιλελευθερισμός μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά δεινά, σίγουρα δεν υποστηρίζει την Marine Le Pen. Γιατί αυτή η ιστορική αλλαγή;

Τι τρέχει με την Ευρώπη, τη Λε Πεν και την Ελλάδα; Του Πολ Κρούγκμαν

Πολ Κρούγκμαν

Την Κυριακή διεξάγεται ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Οι περισσότεροι παρατηρητές αναμένουν, ο κεντρώος Εμμανουήλ Μακρόν να κερδίσει τη λευκή εθνικίστρια, Μαρίν Λε Πεν – παρακαλώ, ας σταματήσουμε να δίνουμε περισσότερη αξία στην πολιτική της, αποκαλώντας την «λαϊκισμό». Είμαι σίγουρος ότι οι κανόνες των Times μου επιτρέπουν να δηλώσω απερίφραστα ότι ελπίζω ειλικρινά, η κοινή λογική να μην κάνει λάθος. Μια νίκη της Λε Πεν θα αποτελούσε καταστροφή για την Ευρώπη και τον κόσμο.

Ωστόσο, πιστεύω επίσης, ότι έχει νόημα να θέσω μερικά ερωτήματα σχετικά με το τι τρέχει. Πρώτον, πώς έφτασαν τα πράγματα σ’ αυτό το σημείο; Δεύτερον, μια ήττα της Λε Πεν θα ήταν άραγε κάτι περισσότερο από μια ανάσα ανακούφισης εν μέσω της συνεχιζόμενης ευρωπαϊκής κρίσης;

Όπως ο καθένας σε αυτήν την πλευρά του Ατλαντικού, δεν καταφέρνω να δω εν μέρει τη Γαλλία παρά μέσα από ένα «Τραμπικό» πρίσμα. Είναι όμως σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι οι παραλληλίες μεταξύ της γαλλικής και της αμερικανικής πολιτικής υπάρχουν, παρά τις μεγάλες διαφορές στις βασικές οικονομικές και κοινωνικές τάσεις (που ισχύουν στις δύο χώρες).

Καταρχάς, ενώ η Γαλλία δέχεται σοβαρή κριτική -μεγάλο μέρος της οποίας προέρχεται από ιδεολόγους που επιμένουν ότι η γενναιοδωρία των κρατών πρόνοιας έχει καταστροφικά αποτελέσματα- διαθέτει στην πραγματικότητα μια αρκετά επιτυχημένη οικονομία. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, οι Γάλλοι μεταξύ 25 και 54 ετών -κατά την παραγωγικότερη ηλικιακή περίοδο του ανθρώπου δηλαδή- είναι σημαντικά πιο πιθανό να εργάζονται επ’ αμοιβή απ’ ότι οι αντίστοιχοι Αμερικανοί.

Ο τελικός της ντροπής!

Ντου, επεισόδια με τους αστυνομικούς και μάχες σώμα με σώμα ανάμεσα στους οπαδούς του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ συνθέτουν το παζλ του τελικού της ντροπής, ο οποίος διεξήχθη το βράδυ του Σαββάτου στο ακατάλληλο Πανθεσσαλικό!

Ξεφτίλα! Μόνο αυτή η λέξη μπορεί να περιγράψει όσα έγιναν στον Βόλο. Τα βλέπουν οι δήθεν αντικειμενικοί; Αυτή είναι η… εξυγίανσή τους; Αυτό είναι το ποδόσφαιρο που θέλουν; Γιατί δεν τα γράφουν;

Στο συνδρομητικό κανάλι γιατί δεν έδειξαν τα αίσχη που έγιναν μέσα στο γήπεδο; Τι ήθελαννα κρύψουν; Ο κόσμος βλέπει ποιοι ενδιαφέρονται για το ποδόσφαιρο και ποιοι το ρίχνουν στο βούρκο.

ΚΑΤΑΝΤΙΑ…

Δείτε τις χαρακτηριστικές φωτογραφίες:

Για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Γουδή

Κοινή τοποθέτηση επιστημονικών και περιβαλλοντικών φορέων για το Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή και τη χωροθέτηση του γηπέδου του ΠΑΟ:

Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση προωθείται η χωροθέτηση του γηπέδου του ΠΑΟ στο Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή, μαζί με άλλες παρεμβάσεις στο κέντρο της Αθήνας. 

Ειδικά η χωροθέτηση του γηπέδου έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με το θεσμοθετημένο πρόσφατα Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας (ΡΣΑ, Ν.4277/2014). 

Οι φορείς που υπογράφουν το παρόν είναι αντίθετοι με την χωροθέτηση του γηπέδου στο Γουδή, διότι:

Η ιδέα δημιουργίας μητροπολιτικών πάρκων υψηλού πρασίνου που συνδέει τους προστατευόμενους ορεινούς όγκους με τον αστικό ιστό μέσω "ζωνών διείσδυσης" του πρασίνου στην πόλη, είναι στοιχειώδης αρχή της “συμπαγούς πόλης”, αρχή που συνιστά βασική στρατηγική της οικιστικής πολιτικής, τόσο σε περιφερειακό όσο και σε εθνικό επίπεδο (Εθνικό Χωροταξικό/2008).

Το Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή έχει θεσμοθετηθεί με τον Ν.732/1977, βάσει του οποίου παραχωρείται μέρος του στους Δήμους Ζωγράφου, Αθηναίων και Χολαργού/Παπάγου, και μάλιστα “με σκοπό την δημιουργία χώρου πρασίνου (άλσους)”. 

Εντάσσεται από το 1979 στην περιοχή προστασίας του Υμηττού και στο “δίκτυο υπερτοπικών πόλων πρασίνου ήπιας αναψυχής, πολιτισμού και αθλητισμού” του ΡΣΑ/85. Η τελική του θεσμοθέτηση έγινε με νέο ΠΔ προστασίας Υμηττού το 2011 (ΦΕΚ 187/Δ/2011, Αρ 4) από τον Οργανισμό Αθήνας, μετά από ερευνητικά προγράμματα των Αρχιτεκτονικών Σχολών του ΕΜΠ και του Πανεπιστημίου Θράκης. 

Κοινωνική Οικονομία: Αυτά είναι τα... άγνωστα Εναλλακτικά Νομίσματα της Ευρώπης που φέρνουν ευημερία...

Γράφουν οι καθηγητές της Αλληλέγγυας Κοινωνικής και Συνεργατικής Οικονομίας στο ΤΕΙ Μεσολογγίου Δρ. Τάκης Νικολόπουλος και ο Δρ. Δημήτρης Καπογιάννης.

ΤΟΠΙΚΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ Ή ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ

Μέσα από μια οπτική της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας1.Στο πλαίσιο αντιμετώπισης της κρίσης και ειδικότερα της χρηματοοικονομικής - χρηματοδοτικής της διάστασης, και παραπέρα, απόπειρας διαφυγής από το σύστημα στο οποίο εν πολλοίς οφείλεται αυτή η κρίση, συναντάμε εναλλακτικές «εκ των κάτω» οικονομικές κινήσεις οι οποίες εγγράφονται σε ευρύτερους κοινωνικούς πειραματισμούς και κοινωνικές καινοτομίες.

Οι εναλλακτικές αυτές κινήσεις εμφανίζονται με ποικίλες και διαφορετικές μορφές και ποικίλους όρους πολλές από τις οποίες θα μπορούσαμε να τις συμπεριλάβουμε στην γενικότερη κατηγορία της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.

Σ’ αυτές τις κινήσεις εντάσσονται και τα τοπικά συμπληρωματικά (παράλληλα, κοινωνικά, εναλλακτικά) νομίσματα τα οποία αποσκοπούν κατ αρχήν στην αντιμετώπιση των μεγάλων απορρυθμίσεων των κυρίαρχων νομισμάτων και κυρίως της εξάρτησης, όλο και πιο επικίνδυνης, των νομισμάτων αυτών από τις κερδοσκοπικές αγορές (P. Viveret, 2006).

Τι πραγματικά συμβαίνει στην ΠΓΔΜ;

Από το όραμα του Ρήγα Φεραίου για την «βαλκανική ομοσπονδία», μέχρι την «έκλαμψη» της «Φεντερασιόν» - της Σοσιαλιστικής Εργατικής Ομοσπονδίας Θεσσαλονίκης που ένωσε την πολυεθνική εργατική τάξη της πόλης, έως τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο, την επέμβαση του ΝΑΤΟ, την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την δημιουργία εύθραυστων κρατικών οντοτήτων, ακόμη και προτεκτοράτων, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας. Δυστυχώς όμως μέχρι και σήμερα δεν κατάφερε να απομακρύνει τον κίνδυνο του εθνικισμού από την βαλκανική χερσόνησο.

Αντίθετα με χώρες όπως η Σερβία, η Κροατία και η Σλοβενία, οι οποίες κατάφεραν να καταστήσουν το εθνικό - κρατικό τους αφήγημα κυρίαρχο πάνω στα ερείπια της Γιουγκοσλαβίας, άλλες χώρες, όπως το Μαυροβούνιο, η Βοσνία - Ερζεγοβίνη και η ΠΓΔΜ, δυσκολεύονται περισσότερο. Μάλιστα, η τελευταία, εξακολουθεί να μην τα καταφέρνει, με αποτέλεσμα να διολισθαίνει σε καταστάσεις που παραπέμπουν περισσότερο σε Κόσοβο. Όπως το θέτει ο γεωπολιτικός αναλυτής και αρθρογράφος του Al Jazeera, Dimitar Bechev, πριν από μια δεκαετία, η ΠΓΔΜ έδωσε το παράδειγμα μιας πολυεθνικής δημοκρατίας, εύθραυστης και δυσλειτουργικής μεν, αλλά που, με κάποιο τρόπο, διατηρούσε τον προσανατολισμό της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Πρόσφατα, όμως, «μεταμορφώθηκε σε ένα μονοκομματικό κράτος, ένα αντίγραφο της Ουγγαρίας του Βίκτορ Ορμπάν» στην βαλκανική του εκδοχή, ένας «συνδυασμός παλιομοδίτικου πελατειακού κράτους και kitsch εθνικισμού».

ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ;

“Συνήθισαν να ξεπουλάνε σαν πόρνη την ανάσα μας και το βαφτίζουν ζωή!”

από τον Πάνο Σείκιλο

“Αναρωτιόμουν με ποιό δικαίωμα…

Με ποιό δικαίωμα σου παίρνουν το ψωμί από το στόμα, ουρλιάζοντας ότι εσύ φταις για τα δεινά που σου φόρτωσαν; 

Ποιος τους είπε ότι μπορούν να με πεινάσουν, για να χορτάσουν τούτοι κι οι εδώ υπηρέτες τους;

Ήταν για λίγο, μου είπαν, θα φτιάξουν όλα, θα δω, μου είπαν, θα μου μηνύσουν όταν τελειώσουν όλα και τότε θα τελειώσουν όλα! Στάχτη τα λόγια τους, σαν μιλά η πείνα. Αλλά ξέχασα, «ζούσα πάνω από τις δυνατότητές μου.» Ας έρθουν να μου το πουν τώρα. Τώρα που ρεύμα να ζεσταθώ δεν έχω, νερό να πιω δε βρίσκω…

Σκοτώνουν εκατοντάδες από εμάς, για την πολύτιμη ζωή του καθένα από δαύτους και τους ανεχόμαστε! Από το στόμα τους βγαίνει βούρκος, σαν μου λένε τί να κάνω! Έξω έβρεχε κι εκείνοι ούρλιαζαν ότι έχει λιακάδα.

Έξω χιόνιζε σου φώναζαν και σε είχαν πείσει από καιρό να μην ανοίξεις το παραθύρι σου, να δεις με τα μάτια σου την άνοιξη… Την κρίσιμη ώρα, έβγαλαν τις μάσκες τους και σου είπαν τι να μην φας, για να το φάνε εκείνοι. Τι να μην πιεις, για να το πιουν.

Τι να παρατήσεις στα σκουπίδια, να το καρπωθούν εκείνοι.

Όταν τα άγρια δασκαλεύουν τα ήμερα, τρόπους, μη διστάσεις να πεις ότι ο κόσμος μας αλώθηκε…

Γιωτόπουλος κατά Χριστόδουλου Ξηρού και Κουφοντίνα: Ο «βαψομαλλιάς» και ο «Ντόναλτσον»

Σε νέα επιστολή του, που δημοσιεύεται στην εφημερίδα Έθνος, την Πέμπτη, ο καταδικασμένος για την 17Ν Αλέξανδρος Γιωτόπουλος καταγγέλλει ότι στις φυλακές κρατούμενοι - υποχείρια «εκβιάζουν, χτυπάνε, μαχαιρώνουν, σκοτώνουν, τρομοκρατούν, χωρίς ποτέ να τιμωρούνται», κάνει λόγο για απαγωγές και αιματηρά επεισόδια εντός των φυλακών, ενώ επιτίθεται κατά του Χριστόδουλου Ξηρού και του Δημήτρη Κουφοντίνα. 

Συγκεκριμένα, χαρακτηρίζει επαναστάτη βαψομαλλιά τον Χριστόδουλο Ξηρό, χωρίς όμως να τον κατονομάζει, αναφέροντας ότι όταν παραβίασε τους όρους της άδειας, «παγίδεψε μια ομάδα αγωνιστών, παραμυθιάζοντάς τους ότι τάχα θα οργάνωνε τη δραπέτευσή τους από τον Κορυδαλλό». 

Σύμφωνα με τον Αλ. Γιωτόπουλο, οι «Πυρήνες» πήραν χαμπάρι τον Ξηρό και τον κατήγγειλαν και τον αντικατέστησαν στη θέση Α των φυλακών, με «τον κολλητό του, τον Ντόναλτσον της 17Ν», «φωτογραφίζοντας» τον Δημήτρη Κουφοντίνα. Σημειώνεται ότι ο Ντένις Ντόναλτσον ήταν στέλεχος του IRA και για μία 20ετία ήταν έμμισθος πράκτορας των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών, χωρίς να τον καταλάβει ποτέ κανένας. Επίσης, αναφέρεται και στις μυστικές συνθήκες κράτησης του δράστη πέντε φόνων στην Κύπρο, τον οποίο αποκαλεί «συμβολαιά», και την εμπλοκή του στη δολοφονία του δημοσιογράφου Σ. Γκιόλια. 

Η επιστολή αναλυτικά:

Νίκος Λουπάκης

Η κίνηση στις σύγχρονες σήραγγες, που αυξάνουν την άνεση των ταξιδιωτών, έχουν κάποιες ιδιαίτερες απαιτήσεις από τους οδηγούς, οι οποίοι οφείλουν να συμμορφώνονται με τα χαρακτηριστικά της κίνησης στους κλειστούς αυτούς χώρους, στους οποίους όλοι κατανοούμε ότι η διαχείριση ενός ακινητοποιημένου από βλάβη οχήματος και πολύ περισσότερο ενός ατυχήματος είναι πολύ πιο σύνθετη υπόθεση, από αντίστοιχες καταστάσεις σε ανοιχτά τμήματα της Εθνικής οδού. 

Η απόσταση Αθήνα - Θεσσαλονίκη έχει πλέον μικρύνει χρονικά, χάρη στην παράδοση στην κυκλοφορία των νέων τμημάτων της Εθνικής Οδού που συνδέει τις δύο μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας. Αναπόσπαστο τμήμα του σύγχρονου πλέον αυτοκινητόδρομου, χάρη στον οποίο η ασφάλεια όσων ταξιδεύουν οδικώς αυξήθηκε κατακόρυφα, αποτελούν και οι νέες σύγχρονες σήραγγες στα Τέμπη, μία εκ των οποίων είναι και η μεγαλύτερη των Βαλκανίων σε μήκος. Νέες σήραγγες παραδόθηκαν επίσης και στον άλλο μεγάλο αυτοκινητόδρομο, που συνδέει την Αθήνα με την Πάτρα, την θαλάσσια πύλη της χώρας με τη δυτική Ευρώπη.

Μια παγκόσμια γενοκτονία σε εξέλιξη

Τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αντιμετωπίζει αυτήν τη στιγμή η ανθρωπότητα. Στις 10 Μαρτίου, ο Stephen O'Brien, από τη γενική γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών για ανθρωπιστικές υποθέσεις, πληροφόρησε το Συμβούλιο Ασφαλείας ότι 20 εκατομμύρια άνθρωποι σε τρεις αφρικανικές χώρες - Νιγηρία, Σομαλία και Νότιο Σουδάν - καθώς και στην Υεμένη κινδυνεύουν να πεθάνουν αν δεν τους παρασχεθεί άμεσα τροφή και ιατρική βοήθεια. «Είμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο στην ιστορία», δήλωσε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε πως «Χωρίς συντονισμένη διεθνή δράση οι άνθρωποι απλώς θα πεθάνουν λιμό ή θα υποφέρουν και θα πεθάνουν από ασθένειες».

Michael T. Klare

Μεγάλους λιμούς έχει αντιμετωπίσει, βέβαια, η ανθρωπότητα αλλά ποτέ στην ιστορία σε τέτοια κλίμακα και σε τέσσερα μέρη ταυτόχρονα. Σύμφωνα με τον O'Brien, 7,3 εκατομμύρια άνθρωποι διατρέχουν κίνδυνο στην Υεμένη, 5,1 εκατομμύρια στην περιοχή της λίμνης Τσαντ της βορειοανατολικής Νιγηρίας, 5 εκατομμύρια στο Νότιο Σουδάν και 2,9 εκατομμύρια στη Σομαλία. Σε καθεμία από αυτές τις χώρες, κάποιοι θανατηφόροι συνδυασμοί πολέμου, επίμονης ξηρασίας και πολιτικής αστάθειας προκαλούν δραστικές περικοπές στα βασικά είδη διατροφής και νερού. Από τα 20 εκατομμύρια άτομα που κινδυνεύουν από θάνατο, περίπου 1,4 εκατομμύρια είναι μικρά παιδιά.

Παρά την σοβαρότητα της κρίσης, οι υπεύθυνοι των Ηνωμένων Εθνών παραμένουν σίγουροι ότι πολλοί από αυτούς που διατρέχουν κίνδυνο μπορούν να σωθούν αν υπάρξει επαρκής τροφή και ιατρική βοήθεια εγκαίρως και τα αντιμαχόμενα μέρη επιτρέψουν στα μέλη της ανθρωπιστικής βοήθειας να προσεγγίσουν εκείνους που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη.

Eλληνίδα που έζησε για δύο χρόνια στη Βόρεια Κορέα μιλά για την ζωή στην απομονωμένη χώρα: «Αυτή είναι η αλήθεια που δεν λέγεται»

Όλοι έχουν πάντα μια μεγάλη απορία σχετικά με την ζωή στην Βόρεια Κορέα. Τους τελευταίους μήνες απασχοελί την επικαιρότητα και έτσι το ενδιαφέρον έγινε ακόμα μεγαλύτερο.

Προ μηνών η Φραγκίσκα Μεγαλούδη έδωσε μια συνέντευξη στο newsbeast.gr για τη ζωή στην πιο απομονωμένη χώρα του κόσμου....Η συνέντευξη φυσικά είναι επίκαιρη καθώς τίποτα δεν άλλαξε από τότε.

«Στο αεροπλάνο επικρατεί απόλυτη ησυχία. “Καλώς ήρθατε στη γη των προγόνων μας”, η φωνή του πιλότου ακούγεται σοβαρή. Περάσαμε το τελευταίο σύνορο, πλέον έχουμε μπει στον εναέριο χώρο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας».

Με τη φράση αυτή, η Φραγκίσκα Μεγαλούδη ξεκινά την περιγραφή των όσων έζησε και είδε για δύο χρόνια στην πιο απομονωμένη χώρα του κόσμου. Στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας ή αλλιώς Βόρεια Κορέα, όπως την ξέρουν οι περισσότεροι. Ένα όνομα σχεδόν μύθος για τον μέσο Δυτικό λόγω των περιορισμένων πηγών πληροφόρησης για τα τεκταινόμενα στη χώρα, αλλά και εξαιτίας των δυσμενών σχέσεων με τον υπόλοιπο κόσμο που χρωματίζει τα σχετικά δημοσιεύματα.

Πόσα πραγματικά ξέρουμε ή νομίζουμε πώς ξέρουμε για τη Βόρεια Κορέα; Για παράδειγμα πόσο πιστευτό φαντάζει ότι σε σούπερ μάρκετ της χώρας κυκλοφορούν επώνυμα ελληνικά προϊόντα όπως φέτα, λάδι και χυμοί; Ότι οι κάτοικοι χρησιμοποιούν smartphones και φωτογραφικές μηχανές; Ότι παραπονιούνται δίχως φόβο σε έναν ξένο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν;

Θα γίνει μόνον … της Κορέας;

του Γ. Σιώζου

Μετά το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία, έρχεται η σειρά της Β. Κορέας. 

Όπου η παγκόσμια «Ειρήνη» απειλείται και τα «Ανθρώπινα» και «Δημοκρατικά» δικαιώματα «Παραβιάζονται», ο πυρσός του αγάλματος της «Ελευθερίας», αφήνει πίσω του νεκρούς, πρόσφυγες και αποκαΐδια. 

Η Ερημία ως Βασίλειο, εγκαθίσταται πλέον στις πυρίκαυστες υπό «Δημοκρατικοποίηση» χώρες.

Τα «Άνθη του Κακού», ο Σαντάμ και ο Καντάφι, χωρίς δίκες και με συνοπτικές διαδικασίες, ο πρώτος δια τηλεοπτικού απαγχονισμού και ο δεύτερος δια ανασκολοπισμού (κοινώς παλούκωμα), αναπαύονται στις «αγκάλες» των Ουρί του Παραδείσου. 

Η «Πολιτισμένη» Δύση και ιδιαιτέρως η Αμερική, παραδίδει μαθήματα «ήθους» και «Ανθρωπισμού», στις χώρες που το Ιστορικό τους ρολόι παραμένει «κολλημένο» στον «Μεσαίωνα». 

Μένει ο Ασαντ και η Συρία, εσχάτως δε και ο «Αιμοδιψής» Κιμ Γιονκ Ουν της Β. Κορέας. Ο τελευταίος άκουσον, άκουσον, δεν δίστασε να εκτελέσει δια Βομβαρδισμού!!! πολιτικό του αντίπαλο Στρατηγό, όπως μας πληροφορούν με τη «Σοβαρότητα» και την «Εγκυρότητα» που τα διακρίνουν, τα Ελληνικά και Δυτικά ΜΜΕ. 

Τσέρνομπιλ: Όταν άνοιξε η κόλαση - Οι άγνωστοι ήρωες που έλιωσαν ζωντανοί από τη ραδιενέργεια

Περίχωρα Κανταχάρ, Βορειοδυτικό Αφγανιστάν, Δεκέμβριος 1985

Ο ήλιος άρχιζε να ξεπροβάλλει πίσω από τα θεόρατα βουνά και έδινε ένα χρυσαφί χρώμα στην πόλη. Μέσα στην αεροπορική βάση και ενώ δεν είχε καλά - καλά ξημερώσει, επικρατούσε οργασμός. Φαντάροι μετέφεραν κιβώτια, μηχανικοί ελέγχανε τα ελικόπτερα, υπαξιωματικοί γέμιζαν καύσιμα και φόρτωναν με ρουκέτες και σφαίρες τα πολυβόλα και τα ρουκετοβόλα των θεόρατων, ταχύτατων και ευέλικτων σοβιετικών ελικοπτέρων Mil Mi 24. 

«Λοιπόν, σύντροφοι, θέλω να έχετε το μυαλό σας στην αποστολή μας. Δεν φύγαμε ακόμη με μετάθεση. Μία και σήμερα. Αύριο γυρνάμε στην πατρίδα, το ξαναλέω, όχι σήμερα. Σας θέλω συγκεντρωμένους. Θα προστατεύσουμε ένα κομβόι φορτηγών με τρόφιμα και πυρομαχικά για Καμπούλ. Θα πετάμε χαμηλά από την κοιλάδα Σαλάγκ. Στη γνωστή σε όλους “λεωφόρο του θανάτου”. Μόλις περάσει και το τελευταίο φορτηγό, φύγαμε. Αναλαμβάνουν άλλοι. Προσοχή, δεν θέλω εξυπνάδες. Οι μουτζαχεντίν έχουν εφοδιαστεί με Stinger από τους Αμερικάνους. Δεν παίζουμε με αυτά. Ό,τι κρίνουμε ύποπτο, ακόμη και ένα κοπάδι πρόβατα, το ισοπεδώνουμε». 

Ο κυβερνήτης του ελικοπτέρου Mil Mi 24 Λεονίντ Ιβάνοβιτς Κρίστιτς, που μαζί με άλλα πέντε ελικόπτερα θα περιφρουρούσαν από αέρος τα φορτηγά, μίλησε στους συναδέλφους του. Πετούσαν μαζί περισσότερους από 17 μήνες και είχαν επιβιώσει σε άπειρες αποστολές. Είχαν δεθεί όλοι μεταξύ τους, όπως συμβαίνει σε κάθε πόλεμο, με δεσμούς ισχυρότερους και από συγγενικούς.