Το νησί Bastoy στη Νορβηγία είναι μία φυλακή. Από την οποία ωστόσο, ουδείς θέλει να αποδράσει.
Την έχουν αποκαλέσει την «καλύτερη φυλακή του κόσμου». Τα δωμάτια είναι ευχάριστα, οι κρατούμενοι μπορούν να περιπλανηθούν όπου τους αρέσει στο νησί, να κάνουν σκι, να κολυμπήσουν και να ψαρέψουν.
Ωστόσο, το σημείο αιχμής δεν είναι ότι το Μπαστόι αντιμετωπίζει τους κρατούμενους ως ανθρώπινα όντα, αλλά ότι τους αντιμετωπίζει ως ενήλικες.
Οι φυλακές σε άλλα μέρη του κόσμου απαγορεύουν οποιοδήποτε μέταλλο θα μπορούσε να μετατραπεί σε όπλο. Οι κρατούμενοι στο Bastoy όμως, κυκλοφορούν ανάμεσα σε σφυριά και αλυσοπρίονα. Κόβουν δέντρα για να φτιάξουν έπιπλα, καλλιεργούν λαχανικά και εκτρέφουν ζώα.
Το Μπαστόι δεν είναι η πρώτη φυλακή στην οποία εκτίουν ποινή. Πρέπει πρώτα να περάσουν κάποιο χρονικό διάστημα σε μια συμβατική φυλακή και στη συνέχεια, να ζητήσουν τη μεταφοράς τους, έχοντας πείσει τις αρχές ότι επιθυμούν να αλλάξουν. Σε μια κανονική φυλακή, οι κρατούμενοι τρώνε με κουτάλι.
«Παίρνουν μόνο τρεις ή τέσσερις αποφάσεις την ημέρα, όπως πότε θα πάνε στην τουαλέτα». Στο Bastoy παίρνουν σχεδόν όσες αποφάσεις θα έπαιρναν αν ήταν ελεύθεροι.
Η Νορβηγία έχει το χαμηλότερο ποσοστό υποτροπής στη Σκανδιναβία, αλλά και στην Ευρώπη: Δύο χρόνια μετά την αποφυλάκιση, μόνο το 20% των πρώην κρατουμένων επιστρέφει στη φυλακή. Αντίθετα, σύμφωνα με μελέτη που διενεργήθηκε σε 29 αμερικανικές πολιτείες, που ακολουθούν ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο σωφρονισμού, το ποσοστό υποτροπής στις ΗΠΑ είναι διπλάσιο.
Οι Αμερικανοί που επισκέπτονται το Μπαστόι δεν πιστεύουν στα μάτια τους. Γιατί η ασφάλεια είναι τόσο χαλαρή; Πού είναι οι (θανατηφόροι) ηλεκτρικοί φράκτες και οι φρουροί με τις καραμπίνες;
Κάποτε ο Νέλσον Μαντέλα είχε πει: «Κανείς δεν μπορεί να πει ότι ξέρει πραγματικά ένα λαό μέχρις ότου βρεθεί μέσα στις φυλακές του».
Όπως γράφει ο Εconomist, παρόλο που οι φυλακές σε όλον τον κόσμο έχουν βελτιωθεί τις τελευταίες δεκαετίες, δεν είναι τόσο αποτελεσματικές όσο θα έπρεπε, είτε όσον αφορά την καταπολέμηση της εγκληματικότητας, είτε για την ελαχιστοποίηση των συνεπειών στην κοινωνία. Πολλοί μάλιστα, συμμερίζονται την άποψη του πρώην υπουργού Εσωτερικών της Βρετανίας Douglas Hurd ότι «η φυλακή είναι ένας ακριβός τρόπος για να γίνει κάποιος χειρότερος».
Σε αριθμούς
Σύμφωνα με το think-tank, Institute for Criminal Policy Research, αυτή τη στιγμή υπάρχουν τουλάχιστον 10,3 εκατ. έγκλειστοι παγκοσμίως. Ο αριθμός αυτός δεν συμπεριλαμβάνει (λόγω έλλειψης στοιχείων) τη Βόρεια Κορέα και την Ερυθραία.
Από το 2000 ο αριθμός των φυλακισμένων στον κόσμο έχει αυξηθεί κατά 20%, λίγο παραπάνω από την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού που είναι 18%.
Στη Νότια Αμερική, τη Νοτιοανατολική Ασία και τη Μέση Ανατολή σημειώθηκε αιφνίδια αύξηση των αριθμών κρατουμένων (145%, 75% και 75%).
Στην Ευρώπη οι αριθμοί μειώθηκαν κατά 21%. Την ίδια περίοδο, η εγκληματικότητα παγκοσμίως έχει μειωθεί.
Υπάρχουν φυλακές πραγματικά κολαστήρια. Ο υπερπληθυσμός και η κακοδιαχείριση επιτρέπουν σε φύλακες και κρατουμένους να κάνουν ό, τι τους αρέσει.
Μπορεί στην περίμετρο των βραζιλιάνικων φυλακών να περιπολούν βαριά οπλισμένοι φρουροί, όμως κουμάντο κάνουν τα αφεντικά των συμμοριών. Οι βαρόνοι των ναρκωτικών συνεχίζουν να ελέγχουν τις αυτοκρατορίες τους μέσω κινητού τηλεφώνου.
Τις πρώτες δύο εβδομάδες του 2017, τουλάχιστον 125 κρατούμενοι σκοτώθηκαν σε πόλεμο συμμοριών στη Βραζιλία. Σε φυλακή στο Manaus, τα κομμένα κεφάλια, χέρια και πόδια στοιβάζονταν στο πάτωμα.
Σύμφωνα με στοιχεία, ο κανόνας διεθνώς είναι ο υπερπληθυσμός.
Η Αμερική κλείνει στη φυλακή περισσότερους ανθρώπους από οποιαδήποτε άλλη πλούσια χώρα. Αρκετά κράτη προσπαθούν να βρουν εναλλακτικές για τους μη βίαιους εγκληματίες, εν μέρει για να εξοικονομήσουν χρήματα, εν μέρει επειδή κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τελικά, ο εγκλεισμός πάρα πολλών ανθρώπων για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για τη δημόσια ασφάλεια.
Οι χώρες που οδηγούν στη φυλακή τους λιγότερους ανθρώπους τείνουν να είναι είτε οι πιο φιλελεύθερες (όπως Σουηδία, Φινλανδία), είτε αυτές που είναι πολύ φτωχές για να χτίσουν πολλές φυλακές.
Οι κρατούμενοι του Bastoy μπορούν να αρχίσουν να εργάζονται εκτός νησιού 18 μήνες προτού αποφυλακιστούν.
Στόχος είναι να διασφαλιστεί ότι κάθε πρώην κρατούμενος θα μπορεί να έχει στέγη, εισόδημα και απασχόληση.
Η ηλικία είναι επίσης ζωτικής σημασίας: Περίπου το 68% των κρατουμένων στις ομοσπονδιακές φυλακές των ΗΠΑ που αποφυλακίζονται πριν από την ηλικία των 21 ετών επιστρέφουν σε 8 χρόνια. Στα άτομα άνω των 60 ετών, το ποσοστό είναι μόλις 16%.
Τα προγράμματα αποκατάστασης που επικεντρώνονται σε άλλους παράγοντες πέραν του εγκλήματος, όπως οι δημιουργικές ικανότητες, η φυσική κατάσταση και η αυτοεκτίμηση, δεν μειώνουν την εγκληματική συμπεριφορά, υποστηρίζει ο Edward Latessa από το Πανεπιστημίου του Cincinnati.
Ίσως το καλύτερο εργαλείο είναι η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία (CBT). Δεν πρόκειται για έναν κύκλο στον οποίον οι έγκλειστοι μιλούν για τους «δαίμονες» τους, αλλά για μία προσέγγιση που βοηθά τους ανθρώπους να κατανοήσουν τί είναι αυτό που πυροδότησε την παραβατική συμπεριφορά -τους ανθρώπους, τους τόπους και τα γεγονότα - που τους έσπρωξαν στο έγκλημα.
Διαβάστε περισσότερα για τη φυλακή Μπαστόι: Ένα διαφορετικό σωφρονιστικό σύστημα
http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/prison-break-mesa-sti-fylaki-nisi-mpastoi-sti-norbigia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου