Κάτι αλήθεια συμβαίνει εκεί …σαν τοπίο του βυθού, αλλά με άλλο νόημα και ρυθμό από του Σαββόπουλου στο σχετικό τραγούδι. Τοπίο πιο σκοτεινό και αβέβαιο.
Στη μεγάλη χώρα των πλανητικών σχεδίων κάθε μέρα σχεδόν συμβαίνει και από ένα ηχηρό γεγονός. Στη Νέα Ορλεάνη, στο Λας Βέγκας, στη Νέα Υόρκη, με λίγα ή πολλά θύματα, πραγματοποιούνται επιθέσεις που σκορπούν τρόμο.
Τα χτυπήματα δεν είναι τυχαία, ούτε οι δράστες. Οι ύποπτοι του Λας Βέγκας και της
Νέας Ορλεάνης υπηρετούσαν στον αμερικανικό στρατό. Η σημαία του ISIS επιτείνει
τη ισλαμοφοβία καθώς ελάχιστοι Αμερικάνοι ξέρουν τη συνεργασία του ISIS με το
Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Η βομβιστική επίθεση με αυτοκίνητο Τέσλα (που παράγει η
αυτοκινητοβιομηχανία του Έλον Μασκ) στο ξενοδοχείο του Τραμπ μας υποδεικνύει το νέο πρόεδρο να απειλείται. Κάποιοι βυσσοδομούν εναντίον του (ένας νέος άξονας του κακού; Εσωτερικός και εξωτερικός) Κι όσο διαβάζουμε τις
λεπτομέρειες τόσο μεγαλύτερες απορίες δημιουργούνται. Μα καλά ο πύργος του
Τραμπ αφύλακτος; Στην Αμερική; Που εξάγει κρατική τρομοκρατία, αστυνόμευση
και παρακολουθήσεις;
Τι, αλήθεια, μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά;
Η χώρα ζει στη ανασφάλεια ύστερα από τόσες δεκαετίες ηγεμονικής κυριαρχίας στον κόσμο; Ένας λαός που μπαίνει στη ζώνη της ασφυκτικής πίεσης από τις επιλογές των κυρίαρχων και ξεσπά με διάφορους τρόπους, καθώς τα μαζικά κινήματα δεν φάνηκαν αρκετά επαρκή ώστε να πείσουν για μια εναλλακτική πρόταση; Η αγανάκτηση των καταπιεσμένων του πλανήτη που αποφάσισαν να δράσουν στην καρδιά του θηρίου, μήπως και το ματώσουν, όπως ματώνουν αυτοί πολλά χρόνια τώρα;
Ή ενεργοποίηση των βαθύτατων εκείνων μηχανισμών που προετοιμάζουν το έδαφος για τις επερχόμενες σαρωτικές αλλαγές, τις οποίες έχει προαναγγείλει ο Ντόναλντ Τράμπ;
Όπως μπορούμε να καταλάβουμε σήμερα πολύ καλά, εκείνη η απροσδόκητη επίθεση στο Καπιτώλιο ακριβώς πριν τέσσερα χρόνια, στις 6 Ιανουαρίου του 2021, πριν αναλάβει ο τότε νέος πρόεδρος Τζον Μπάιντεν, δεν ήταν μια κίνηση κάποιων γραφικών εξτρεμιστών της δεξιάς. Η αξία και η σημασία της στη διατήρηση του ρεύματος Τραμπ, της βαθύτερης και πιο ακροδεξιάς πολιτικής που εκφράζει και ανταποκρίνεται στα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά της βαθειάς Αμερικής, είναι πλέον προφανής.
Ακολουθώντας με συνέπεια αυτή την πορεία, που χάραξε η επίθεση στο Καπιτώλιο, ο Ντ. Τραμπ εξελέγη και πάλι πρόεδρος, κερδίζοντας, αν όχι την υποστήριξη, τουλάχιστον την αποδοχή της πλειοψηφίας των ψηφισάντων Αμερικανών, μεταξύ αυτών της μεγάλης πλειοψηφίας των εργατικών στρωμάτων. Και επειδή η υποστήριξη είναι μια πολύ σύνθετη και δύσκολη υπόθεση, πιο σύνθετη και πιο δύσκολη από την ψήφο, και επειδή πριν αναλάβει ο νέος πρόεδρος επαγγέλλεται σαρωτικές αλλαγές που θα δημιουργήσουν πιθανά σοκ στο σώμα της χώρας, η ψυχολογική προετοιμασία είναι απαραίτητη, με κάτι πιο απτό από τις δηλώσεις. Κι αυτό είναι ο φόβος. Ο διαδεδομένος, αόριστος και πανταχού παρών φόβος, που παραλύει τα αισθήματα, διαλύει τη λογική σκέψη και αποσπά συναινέσεις για τα πιο ακραία μέτρα, προκειμένου να «προστατευτεί» ο λαός και η χώρα από τους «τρομοκράτες». Τους όποιους τέλος πάντων ονομαστούν έτσι.
Εξ άλλου η υπόθεση είναι από παλιότερα γνωστή. Οι κυβερνώντες και οι κυρίαρχοι της χώρας, οι υπηρεσίες και οι κρατικοί μηχανισμοί, εισέπραξαν πολλαπλώς τα οφέλη που προκάλεσε το χτύπημα των δίδυμων πύργων του 2001.
Τα σενάρια συνωμοσίας λένε πως οι υπηρεσίες το ήξεραν και άφησαν να εξελιχθεί, προκειμένου να το αξιοποιήσουν κατάλληλα. Άλλα, ακόμη πιο ακραία, λένε πως έγινε με τη συμμετοχή της μυστικών υπηρεσιών. Αυτά μπορεί να είναι, και μάλλον είναι δημιουργήματα της φαντασίας. Όμως έχουν μια πραγματική βάση. Όπως λέει και ο Ηρακλής Πουαρό κάθε φορά που αναζητεί το δολοφόνο, ποιος έχει κίνητρο, κερδίζει;
Και οι ΗΠΑ, αξιοποίησαν τότε με τον καλύτερο τρόπο αυτή την ευκαιρία. Ασφάλεια αντί ελευθερίας στο εσωτερικό, ψηφίζοντας σειρά νόμων που κατοχύρωναν το αυταρχικό κράτος και παίρνοντας ανάλογα πρακτικά μέτρα αστυνομικού χαρακτήρα, με την ενεργή ή σιωπηλή συναίνεση των Αμερικάνων και με αφοπλισμένους όσους έβλεπαν τι έρχεται.
Στο εξωτερικό το δόγμα Μπους έλεγε πως οι ΗΠΑ δεν θα διστάσουν να επιτεθούν πρώτες σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, σε περίπτωση που κρίνουν ότι απειλούνται από τρομοκράτες ή από άλλες χώρες. Και ακολούθησαν όσα ακολούθησαν, Αφγανιστάν, Ιράκ…
Να θυμίσουμε πως από το 1997 κίνηση ακροδεξιών είχε δημιουργήσει το «Σχέδιο για έναν νέο αμερικανικό αιώνα». Σ΄ αυτήν συμμετείχαν γνωστά γεράκια, Ντικ Τσέινι, Ντόναλντ Ράμσφελντ, Πολ Γούλφοβιτς, Ρίτσαρντ Περλ και άλλοι. Σύνολο δεκαοχτώ που υπέγραφαν τη σχετική πρόταση.
Το σχέδιο προέβλεπε τη χάραξη μιας νέας εξωτερικής πολιτικής που θα βασίζεται στην αρχή ότι μόνον υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ μπορεί ο κόσμος να γίνει «ελεύθερος, δημοκρατικός και σταθερός». Και για να επιτευχθεί αυτό, η Αμερική δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να αναζητεί «παθητικά» διεθνείς συμμαχίες, αλλά οφείλει να αναλαμβάνει την ευθύνη που απορρέει από τη συντριπτική της οικονομική, πολιτική και στρατιωτική της υπεροπλία και να χαράσσει το μέλλον του κόσμου.
Τότε το σχέδιο απορρίφθηκε από τον Μπιλ Κλίντον και τον πρεσβύτερο Μπους.
Τον Ιανουάριο του 2001 ανέλαβε ο Μπους ο νεώτερος, 43ος πρόεδρος των ΗΠΑ, και από τους δεκαοχτώ που υπέγραφαν την επιστολή του «νέου αιώνα» οι δέκα έγιναν μέλη της κυβέρνησής του.
Να θυμίσουμε πως έκθεση της ομάδας, η οποία δημοσιεύτηκε λίγο πριν από τις εκλογές του 2000, ανέφερε ότι η αλλαγή της αμερικανικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής θα χρειαζόταν αρκετό χρόνο, εκτός «εάν σημειωνόταν ένα καταστροφικό συμβάν με καταλυτικές συνέπειες, όπως ένα νέο Περλ Χάρμπορ».
Δεν χρειάστηκε ως να περάσει πολύς καιρός. Ένα χρόνο μετά συνέβη το ευχόμενο Περλ Χάρμπορ, οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, που οδήγησαν στην εξαγγελία του νέου δόγματος Μπους.
Μια χώρα που εξασκεί αυτή την πολιτική δεκαετίες τώρα, κυρίως στις εξωτερικές της κτήσεις, δεν είναι πιθανόν να την εφαρμόζει τώρα και στη δική της – καθώς μάλιστα υπάρχει και το επιτυχημένο προηγούμενο; Δηλαδή, την ποικίλη και προφανή αξιοποίηση των αλλεπάλληλων «τρομοκρατικών» χτυπημάτων. Στρατηγική της έντασης και τους χάους λέγεται. Είδαμε να την
προκαλούν και να την αξιοποιούν οι Αμερικάνοι στη Χιλή και τη Συρία, σε
διαφορετικές κλίμακες.
Η προεδρία Τραμπ έχει ήδη αρχίσει. Η συνέχεια ακολουθεί. Δυσοίωνη.
https://kommon.gr/paremvaseis/item/20666-ti-alitheia-symvainei-stin-ameriki-tou-thanasi-skamnaki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου