Με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες και τα ανεπίσημα κείμενα τα οποία έχουν κυκλοφορήσει, ο καθηγητής Σπ. Λαπατσιώρας προχωρεί σε κάποιες πρώτες επισημάνσεις σχετικά με το νέο Μνημόνιο. Μια πιο πλήρης ανάλυση αποτελεί αντικείμενο άλλου κειμένου.
Α) Μάλλον το πιο εντυπωσιακό στοιχείο αποτελεί η συνομολόγηση των εταίρων του Μνημονίου ότι αποτελεί στόχο ο κατώτερος μισθός να προσεγγίσει -ώστε να είναι συγκρίσιμο, με όρους και κριτήρια ανταγωνιστικότητας- επίπεδα κατώτερων μισθών όπως αυτά που συναντάμε σε χώρες της Νότιο Ανατολικής - Κεντρικής Ευρώπης και της Πορτογαλίας, μέχρι το τέλος του Ιουλίου του 2012, και μάλιστα με εμπλοκή των κοινωνικών εταίρων.
Ας δούμε μερικούς αριθμούς που δείχνουν τον στόχο με βάση τον τρόπο που υπολογίζει η Εurostat τον κατώτερο μισθό. Στην Ελλάδα, με τα ισχύοντα αυτή τη στιγμή, έχουμε κατώτερο μισθό 876 ευρώ. Τιμές - στόχοι είναι να εναρμονιστεί αυτός με έναν δείκτη που θα περιλαμβάνει κατώτερους μισθούς όπως: της Βουλγαρίας, 138 ευρώ, Τσεχίας 310, Εσθονίας 290, Ουγγαρία 295, Πορτογαλίας 565, Ρουμανίας 161, Σλοβακίας 327, Κροατίας 373 (πηγή Eurostat).
Αποτελεί απόφαση πρωτοφανούς έντασης κοινωνικού πολέμου ενάντια στον κόσμο της εργασίας, η οποία θα έχει σοβαρές συνέπειες για την ελληνική κοινωνία και τον τρόπο που λειτουργεί.
Το ότι οι νέοι αντιμετωπίζονται ως ειδική κατηγορία που θα λαμβάνει μειωμένο μισθό κατά 10% δείχνει τη θέση που επιφυλάσσουν γι’ αυτούς και εκτός από κοινωνικά άδικη -οιονεί νομοθέτηση εξαθλίωσης- αποτελεί αναποτελεσματική παρέμβαση ως προς τη μείωση της ανεργίας στους νέους. Η χαλάρωση της νομοθετικής προστασίας και οι ατομικές συμβάσεις θα οδηγήσουν τους εργαζόμενους σε δυσμενέστερες συνθήκες.
Β) Τα μέτρα τα οποία έρχονται προς ψήφιση συνεχίζουν να κινούνται στην αδιέξοδη λογική του πρώτου Μνημονίου να μεταστραφεί η ελληνική οικονομία σε εξαγωγική οικονομία σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Πρόκειται για πολιτικές και μέτρα τα οποία έχουν ως μέσο και προϋπόθεση την ύφεση. Δεν αποτελεί η ύφεση ατύχημα και «παράπλευρη απώλεια» και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί προϊόν της μη-εφαρμογής του Μνημονίου. Πρόκειται για πολιτικές και μέτρα τα οποία, καθώς οδηγούν στην αύξηση της ανεργίας και στην εκκαθάριση κεφαλαίων, καταστρέφουν παραγωγικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, όπως ομολογείται και από τις προηγούμενες εκθέσεις της τρόικας.
Οι στόχοι του νέου Μνημονίου βαθαίνουν την ύφεση και οξύνουν τις κοινωνικές ανισότητες και συγκρούσεις, με αμφίβολα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα για τους στόχους που θέτουν, εξόδου από την ύφεση της ελληνικής οικονομίας ως Ελντοράντο υποτιμημένης εργασίας. Οι ημερομηνίες εξόδου από την κρίση ομολογούνται ως αόριστες και στο μακρινό μέλλον. Πρόκειται για ασκήσεις επί χάρτου και πειράματα επί των ανθρώπινων ζωών και της αξιοπρέπειας.
Με βάση ό,τι περιλαμβάνεται στο κείμενο που κυκλοφορεί, η μείωση της εσωτερικής ζήτησης, την οποία συνεπάγεται το πρόγραμμα, με δεδομένη την ευρωπαϊκή διολίσθηση στην ύφεση και γενικότερα την κάμψη των ρυθμών ανάπτυξης των κύριων οικονομικών και εμπορικών εταίρων για το 2012, κάνει τις εκτιμήσεις για ύφεση μόνο 4%-5% υπεραισιόδοξες. Θα πρέπει να αναμένουμε, με βάση τις πολιτικές που περιγράφονται στο πρόγραμμα, με δεδομένη και τη νέα μείωση των δημόσιων επενδύσεων, νέο έτος βαθιάς ύφεσης για την ελληνική οικονομία.
Σπύρος Λαπατσιώρας
http://www.avgi.gr