Σαν σήμερα, πριν από 71 χρόνια κι ενώ η Ευρώπη βυθιζόταν στη δίνη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα γερμανικά στρατεύματα κατέφθασαν στην Αθήνα ανοίγοντας μία σκληρή και μαύρη σελίδα τριάμιση ετών για την ελληνική πρωτεύουσα.
Ο εφιάλτης άρχισε από τα ξημερώματα της ημέρας (Κυριακής του Θωμά) όταν ακούγονταν παντού απανωτές εκρήξεις, που προέρχονταν από αποθήκες πυρομαχικών, στην προσπάθεια των Ελλήνων να καταστρέψουν τα πολεμοφόδια, ώστε να μην πέσουν στα γερμανικά χέρια.
Η πόλη είναι έρημη. Οι περισσότεροι Αθηναίοι, κλεισμένοι στα σπίτια τους, ακούνε τον ραδιοφωνικό σταθμο που εκπέμπει τα τελευταία ελεύθερα μηνύματα.
«Προσοχή! Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών ύστερα από λίγο δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και θα μεταδίδει ψέμματα! Έλληνες! Μην τον ακούτε! Ο πόλεμός μας συνεχίζεται και θα συνεχισθεί μέχρι της τελικής νίκης! Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!» ήταν ένα από αυτά.
Οι πρώτοι Γερμανοί μοτοσικλετιστές εμφανίστηκαν στην κάθοδο της Λεωφόρου Κηφισίας περίπου στις 8:00 και στη συνέχεια, οι γερμανικές μηχανοκίνητες μονάδες διέσχισαν τις λεωφόρους Βασιλίσσης Σοφίας και Αμαλίας, έστριψαν στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και σταμάτησαν μπροστά στα Προπύλαια της Ακρόπολης.
Στις 8:45 ύψωσαν τη σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό στην Ακρόπολη επιβεβαιώνοντας την κατοχή της πόλης. Την ημέρα εκείνη λέγεται ότι ο εύζωνας φρουρός της Ακρόπολης, ο Κωνσταντίνος Κουκίδης, μην αντέχοντας την παράδοση του Ιερού Βράχου στους Γερμανούς έπεσε στο κενό τυλίγοντας πάνω του την ελληνική σημαία, την οποία αρνήθηκε να παραδώσει στον γερμανό διοικητή της συγκεκριμένης φρουράς. Την ίδια ώρα, γερμανικα΄αεροπλάνα πέταγαν πάνω από τη βουβή Αθήνα.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα, μόλις αντίκρισε τις γερμανικές δυνάμεις, δηλητηριάστηκε και πέθανε λίγες μέρες μετά.
Το πρωτόκολλο παράδοσης της πόλης υπεγράφη λίγο μετά τις 10:00 σε καφενείο στους Αμπελόκηπους («Παρθενών») στη γωνία της λεωφόρου Αλεξάνδρας με την οδό Έσλιν. Η ελληνική αντιπροσωπεία (οι δήμαρχοι Αθηνών και Πειραιώς, Πλυτάς και Μανούσκος, ο νομάρχης Αττικής Πεζόπουλος, ο στρατιωτικός διοικητής στρατηγός Καβράκος και ο συνταγματάρχης Κανελλόπουλος ως διερμηνέας) παρέδωσαν την πόλη στον αντισυνταγματάρχη Ότο Φον Σέιμπεν.
«Κύριοι, εξ ονόματος του Φύρερ σας δηλώ ότι ερχόμεθα ως φίλοι, οι δε κάτοικοι των Αθηνών ουδέν έχουν να φοβηθούν» είπε ο γερμανός αντισυνταγματάρχης Φον Σέιμπεν μετά την υπογραφή του πρωτοκόλλου μεταξύ άλλων. Δυστυχώς, οι Αθηναίοι δεν φαντάζονταν καν τι θα ακολουθούσε τα επόμενα 3,5 χρόνια.
Στην Αθήνα πήγαν και ιταλικά στρατεύματα, ακολούθησε ένας φρικτός χειμώνας με έλλειψη τροφίμων που οδήγησε σε λιμό και σε εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους (300.000). Οι πρώτες αντιστασιακές δράσεις δεν άργησαν να έρθουν με χαρακτηριστικότερη αυτή του Μανώλη Γλέζου και του Λάκη Σάντα που κατέβασαν τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη στα τέλη Μαΐου, όμως χρειάστηκε καιρός για τη λύτρωση.
Τα γερμανικά στρατεύματα αποχώρησαν τελικά στις 12 Οκτωβρίου του 1944 βάζοντας τέλος σε μία τρομακτική περίοδο για την Αθήνα και την Ελλάδα.
Σήμερα, οι εποχές αυτές μπορεί να φαίνονται μακρινές και ο φόβος του πολέμου να μην υπάρχει καν. Όμως αυτή τη στιγμή η Ελλάδα είναι υπό ένα είδος κατοχής. Χωρίς όπλα, άρματα μάχης και βομβαρδιστικά, αλλά μέσω τους χρέους και των πακέτων «στήριξης» της γερμανοκρατούμενης Ε.Ε. Ό,τι δεν κατάφεραν η Βέρμαχτ και ο Χίτλερ το '40 το καταφέρνει σταδιακά το Βερολίνο και η Μέρκελ σήμερα, με έμμεσο, αργό και αποτελεσματικό τρόπο...