Φελνίκος
Σήμερα λέω να σας διηγηθώ μια ιστορία του Λέοντα Τολστόι. Είναι νομίζω πολύ διδακτική και επίκαιρη και οπωσδήποτε θα βρείτε πολλές ομοιότητες με τα συμβαίνοντα στα καθ’ ημάς. Είτε με την κυβέρνηση είτε με την τρόικα.
Εγώ απλώς σημειώνω ότι βρισκόμαστε στην τρίτη και τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος. Η πιθανότητα -μετά την κρατική κυριαρχία και το δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο- να χάσουμε και το τελευταίο οχυρό, την παραμονή στην ευρωζώνη, δεν θα πρέπει μετά το Φθινόπωρο, να θεωρείται μικρή.
Ένας χωρικός πήγαινε στην πόλη για να πουλήσει το γάιδαρο και την κατσίκα του. Στο λαιμό της κατσίκας κρεμόταν ένα κουδουνάκι. Το χωρικό τον είδαν τρεις κλέφτες και άρχισαν να λένε συναμεταξύ τους: «Εγώ θα του κλέψω την κατσίκα χωρίς να με πάρει χαμπάρι», είπε ο πρώτος κλέφτης. Ο άλλος είπε: «Εγώ μπορώ να πάρω το γάιδαρο μέσα από τα χέρια του». Και ο τρίτος λέει: «Αυτό δεν είναι τίποτα. Εγώ μπορώ να του κλέψω ακόμα και τα ρούχα που φοράει».
Ο πρώτος κλέφτης σίμωσε κρυφά την κατσίκα, της έβγαλε το κουδουνάκι, το κρέμασε στην ουρά του γαϊδάρου, πήρε την κατσίκα και χάθηκε μέσα στα σπαρτά. Σε μια στροφή του δρόμου, κοιτάζει ο χωρικός και βλέπει πως του λείπει η κατσίκα. Άρχισε λοιπόν να την ψάχνει. Τότε τον σίμωσε ο δεύτερος κλέφτης και τον ρώτησε τι ψάχνει. Ο χωρικός είπε πως του ‘κλεψαν την κατσίκα. Ο δεύτερος κλέφτης τότε του είπε: «Την είδα εγώ την κατσίκα σου. Τώρα μόλις, εκεί στο δάσος, έτρεχε ένας άνθρωπος με μια κατσίκα. Μπορείς να τον πιάσεις».
Ο χωρικός παρακάλεσε να του κρατήσει λίγο το γάιδαρο κι έτρεξε να φτάσει τον άλλον με την κατσίκα. Ο δεύτερος κλέφτης πήρε το γάιδαρο κι εξαφανίστηκε. Όταν γύρισε ο χωρικός και είδε πως του πήραν και το γάιδαρο, έβαλε τα κλάματα. Κλαίγοντας τράβηξε το δρόμο. Εκεί που πήγαινε, συνάντησε κάποιον που καθόταν στην όχθη μιας λίμνης κι έκλαιγε. Ο χωρικός τον ρώτησε τι έπαθε και κλαίει. Ο άνθρωπος του είπε πως του ‘δωσαν ένα σακί χρυσάφι και του είπαν να το πάει στην πόλη. Μόλις όμως έφτασε σ’ αυτόν εδώ τον τόπο, κάθισε να ξεκουραστεί κι αποκοιμήθηκε. Τότε ήρθαν κάποιοι και του πήραν το σακί με το χρυσάφι και το πέταξαν στη λίμνη.
Ο χωρικός τον ρώτησε γιατί δεν μπαίνει να βγάλει το χρυσάφι από το νερό. Ο άνθρωπος εκείνος είπε: «Φοβάμαι. Δεν ξέρω κολύμπι. Σ’ εκείνον όμως που θα μου το βγάλει, θα δώσω είκοσι χρυσά». Ο χωρικός χάρηκε μόλις το άκουσε, και σκέφτηκε: «Ο Θεός μου δίνει αυτή την τύχη μια και μου κλέψαν τα ζωντανά μου». Έβγαλε τα ρούχα του, μπήκε στο νερό. Όμως τσουβάλι με χρυσό δεν βρήκε. Όταν βγήκε, είδε πως δεν υπήρχαν τα ρούχα του. Ήταν ο τρίτος κλέφτης που του ‘κλεψε τα ρούχα του.
Με το μνημόνιο μας έκλεψαν κυριαρχία και δικαιώματα. Με τη δανειακή σύμβαση δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο. Να προσέξουμε τώρα, μήπως με πρόσχημα την επαναδιαπραγμάτευση και την ανάγκη για νέο «κούρεμα» του χρέους, χάσουμε και την ευρωζώνη, για την οποίαν έγιναν όλα. Αν ακούσετε τίποτε υποσχέσεις για χρυσό που βρίσκεται στο βάθος της λίμνης, ετοιμαστείτε να χάσουμε και τα ρούχα μας.
Υστερόγραφο: Αν κάποιοι από εσάς θέλετε αντί για την τρόικα να αναγνώσετε την ιστορία με …εσωτερικούς όρους, με την τρικομματική κυβέρνηση, μπορείτε να το κάνετε. Θα βρείτε -και παρά τα περί του αντιθέτου προεκλογικώς λεχθέντα- πολλά που ήδη μας έκλεψε και θα συνεχίσει να μας κλέβει, μέχρι να μας αφήσει, όπως βασίμως πιθανολογείται, τελικά γυμνούς…
http://www.matrix24.gr