Με ρωτάς

Σαν με ρωτάς 

γιατί οι δρόμοι στένεψαν, απάντηση δεν βρίσκω
ούτε γιατί στον ουρανό το μπλε έγινε γκρίζο
Ούτε το σούρουπο γιατί πιο γρήγορα ζυγώνει
τα όνειρά μας τώρα πια, ομίχλη τα κυκλώνει.



Γιατί λιγόστεψε το φως, θάμπωσαν οι εικόνες;
πως χάθηκε το κόκκινο από τις ανεμώνες;
Γιατί στο ανθογυάλι μας μαράθηκαν τα κρίνα;
Ακόμα και τα αηδόνια μας, σωπάσανε και εκείνα...

Πως έσβησε απ' τα μάτια μας η σπίθα και η λάμψη
γιατί ο ήλιος βάλθηκε γοργά να προσπεράσει;
Γιατί η σιωπή στα χείλη μας, συννεφιασμένη η μνήμη...
και το χρυσάφι στα μαλλιά; Πως έγινε ασήμι;

Πες μου πως έγινε αυτό, τα μάτια σου μου λένε.
Γιατί η ζωή μας άλλαξε κι εγώ αναρωτιέμαι...
Ίσως να φταίει μάτια μου, γι' αυτό που μας συμβαίνει
ο χρόνος που διαβήκαμε... ο χρόνος που διαβαίνει...

ΚαΤερίνη.