«Γράφω για κείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν
για τους εργάτες που γυρίζουνε το βράδυ με τα μάτια κόκκινα απ’ τον άμμο
για σας χωριάτες, που ήπιαμε μαζί στα χάνια τις χειμωνιάτικες νύχτες του αγώνα
ενώ μακριά ακουγότανε το ντουφεκίδι των συντρόφων μας.
Γράφω να με διαβάζουν αυτοί που μαζεύουν τα χαρτιά απ’ τους δρόμους
και σκορπίζουνε τους σπόρους όλων των αυριανών μας τραγουδιών
γράφω για τους καρβουνιάρηδες, για τους γυρολόγους και τις πλύστρες.
Γράφω για σας
αδέρφια μου στο θάνατο
συντρόφοι μου στην ελπίδα
που σας αγάπησα βαθιά κι απέραντα
όπως ενώνεται κανείς με μια γυναίκα.
Κι όταν πεθάνω και δε θα ΄μαι ούτε λίγη σκόνη πια μέσα στους δρόμους σας
τα βιβλία μου, στέρεα κι απλά
θα βρίσκουν πάντοτε μια θέση πάνω στα ξύλινα τραπέζια
ανάμεσα στο ψωμί και τα εργαλεία του λαού.»
Ο ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1922 και μεγάλωσε στο Μεταξουργείο. Από το Γυμνάσιο κιόλας είναι και δηλώνει ποιητής. Η Κατοχή τον βρίσκει στη Νομική Σχολή, που δεν τελείωσε. Παλεύει μέσα από τις γραμμές της ΕΑΜικής Αντίστασης. Το 1940 γνωρίστηκε με τον Γιάννη Ρίτσο και παρέμεινε ο πιο αγαπημένος του φίλος μέχρι το θάνατό του. Ο Τάσος Λειβαδίτης πρωτοεμφανίστηκε στα Γράμματα μέσα από το περιοδικό «Ελεύθερα Γράμματα» του Δημήτρη Φωτιάδη. Μεταπολεμικά, συνεργάστηκε και με τη «Νέα Εστία», ενώ υπήρξε ιδρυτικό μέλος του βραχυχρόνιου περιοδικού «Θεμέλιο».
Το 1946 παντρεύτηκε με την φύλακα - άγγελο της ζωής του Μαρία Στούπα, ενώ το 1947 εξορίστηκε στη Μακρόνησο και ακολούθησαν η Λήμνος και ο Αϊ-Στράτης, μέχρι το 1952, χρονιά που εξέδωσε τα πρώτα του βιβλία «Μάχη στην άκρη της νύχτας» και «Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας».
Το 1953 δημοσιεύει το «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου», για το οποίο τού απονέμεται το πρώτο βραβείο Ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία, ενώ το 1955 δικάστηκε στο Πενταμελές Εφετείο για το έργο αυτό.
Το 1961 γράφει το σενάριο της ταινίας «Συνοικία το Ονειρο», όπου ακούγονται τα τραγούδια «Βρέχει στη φτωχογειτονιά» και «Σαββατόβραδο» όλα σε δικούς του στίχους, τα οποία μαζί με άλλα του τραγούδια θα συμπεριλάβει αργότερα ο Θεοδωράκης στο δίσκο του «Πολιτεία».
Το 1965, εκδίδονται σε τόμο με τίτλο «Ποίηση 1952-65» όλες οι μέχρι τότε ποιητικές του συλλογές.
Από το 1967 έως το 1972 ο ποιητής βυθίζεται στη σιωπή. Μένει άνεργος και για λόγους επιβίωσης διασκευάζει ή μεταφράζει, με το ψευδώνυμο Ρόκκος, έργα λογοτεχνικά για περιοδικά ποικίλης ύλης. Το 1972, εκδίδει το βιβλίο «Νυχτερινός επισκέπτης». Το 1976 και το 1979, του απονέμεται το Β' και Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τα βιβλία του «Βιολί για μονόχειρα» και «Εγχειρίδιο ευθανασίας», αντίστοιχα.
Το 1982 νοσηλεύεται με έμφραγμα, ενώ το 1987 εκδόθηκε ο δεύτερος τόμος με τα μέχρι τότε έργα του με τον τίτλο «Ποίηση Β».
Ο Τάσος Λειβαδίτης «έφυγε» στις 30 Οκτώβρη 1988, το μήνα «με τα μαραμένα φύλλα και τις εξεγέρσεις», όπως έγραψε ο ίδιος. Το 1990 ολοκληρώθηκε και ο τρίτος τόμος των Απάντων του με τίτλο «Ποίηση Γ».
(Τα βιογραφικά στοιχεία από εδώ.)
Ο Τάσος Λειβαδίτης έφυγε στις 30 του Οκτώβρη, πριν 24 χρόνια.
Πηγή: στηθάγχη