Αρθρο του/της: Γιάννης Καλαμίτσης
ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ είναι για να πάρουν από μισθούς, συντάξεις και απολύσεις 9 ή 13 δισεκατομμύρια. Δεν έχω καταλάβει ακριβώς πόσα θα είναι. Κι αν μας δώσουν μια δίχρονη επιμήκυνση, τότε θα χρειαστεί να βρούμε, από κάπου, συνολικά 19 δισ.
Μου το εξήγησε, από τηλεοράσεως, ο κύριος Βορίδης, ο βουλευτής με το ψυχρό βλέμμα.Μου είναι αδύνατον να υπολογίσω τι έχω πληρώσει -σε άμεσους και έμμεσους φόρους και σε έκτακτες εισφορές και χαράτσια- από τότε που άρχισα να εργάζομαι και να φορολογούμαι. Πλήρωσα αυτά τα ανυπολόγιστα ποσά στο Κράτος και τι πήρα από αυτό;
Νομοθετική εξουσία της προκοπής δεν έχω. Οι βουλευτές μου δεν βούλονται ελευθέρως αλλά υπακούουν ως πρόβατα στον τσομπάνη αρχηγό.
Εκτελεστική εξουσία της προκοπής δεν έχω. Μέχρι κι ο Μπίστης και ο Μπουμπούκος γίναν υφυπουργοί!
Υπηρεσίες υγείας, ανάλογες με τα όσα έχω πληρώσει, δεν έχω. Αν είχα, δεν θα μπορούσαν να έχουν ανθίσει και να χοντροκονομάνε τόσα και τόσα ιδιωτικά νοσοκομεία, τόσες και τόσες κλινικές, τόσα και τόσα εξεταστικά κέντρα.
Δημόσια παιδεία της προκοπής δεν έχω. Αν είχα, δεν θα χρειαζόταν, πέρυσι, να βγάζουν φωτοτυπίες, ελλείψει βιβλίων, κι εφέτος δεν θα κατέβαιναν σε απεργίες οι καθηγητές, Οκτώβρη και Νοέμβρη μήνα, διαμαρτυρόμενοι επειδή λείπουν καθηγητές από τα σχολεία.Δικαιοσύνη δεν έχω. Αν είχα, δεν θα χρειαζόμουν δέκα και δεκαπέντε χρόνια για να πάρω μια απόφαση. Να την παίρνω όταν πια δεν μου είναι χρήσιμη.
Εξυπηρέτηση από τις υπηρεσίες του Δημοσίου δεν έχω. Η γραφειοκρατία με πνίγει και με εξοντώνει. Για να φέρω σε πέρας μια υπόθεσή μου πρέπει να χάσω από πέντε έως και δέκα μεροκάματα, τρέχοντας από το ένα γραφείο στο άλλο.
Κι αν πετύχω να τελειώσω!
Δρόμους δεν έχω. Μια διαδρομή τριών χιλιομέτρων, σε έναν από τους αστικούς δρόμους, σε αφήνει με μια καραμπινάτη μετατόπιση σπονδύλων. Οι ελληνικοί δρόμοι είναι η χαρά των ορθοπεδικών.
Σε ένα τραγούδι που ερμηνεύει η αείμνηστη Σωτηρία Μπέλου, σε μουσική Ηλία Ανδριόπουλου και ποίηση Μιχάλη Μπουρμπούλη, οι δύο τελευταίοι στίχοι λένε: «Δεν μπορώ το αίμα μου να δίνω, σε μια άρρωστη συνέχεια πατρίδα!».
Αυτοί οι στίχοι γίνονται από σήμερα το σύνθημά μου. Δηλώνω ευθαρσώς ότι ΤΕΡΜΑ Η ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ! ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΧΑΜΕΝΟ ΑΙΜΑ!
Real.gr
Palmografos.com
ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ είναι για να πάρουν από μισθούς, συντάξεις και απολύσεις 9 ή 13 δισεκατομμύρια. Δεν έχω καταλάβει ακριβώς πόσα θα είναι. Κι αν μας δώσουν μια δίχρονη επιμήκυνση, τότε θα χρειαστεί να βρούμε, από κάπου, συνολικά 19 δισ.
Μου το εξήγησε, από τηλεοράσεως, ο κύριος Βορίδης, ο βουλευτής με το ψυχρό βλέμμα.Μου είναι αδύνατον να υπολογίσω τι έχω πληρώσει -σε άμεσους και έμμεσους φόρους και σε έκτακτες εισφορές και χαράτσια- από τότε που άρχισα να εργάζομαι και να φορολογούμαι. Πλήρωσα αυτά τα ανυπολόγιστα ποσά στο Κράτος και τι πήρα από αυτό;
Νομοθετική εξουσία της προκοπής δεν έχω. Οι βουλευτές μου δεν βούλονται ελευθέρως αλλά υπακούουν ως πρόβατα στον τσομπάνη αρχηγό.
Εκτελεστική εξουσία της προκοπής δεν έχω. Μέχρι κι ο Μπίστης και ο Μπουμπούκος γίναν υφυπουργοί!
Υπηρεσίες υγείας, ανάλογες με τα όσα έχω πληρώσει, δεν έχω. Αν είχα, δεν θα μπορούσαν να έχουν ανθίσει και να χοντροκονομάνε τόσα και τόσα ιδιωτικά νοσοκομεία, τόσες και τόσες κλινικές, τόσα και τόσα εξεταστικά κέντρα.
Δημόσια παιδεία της προκοπής δεν έχω. Αν είχα, δεν θα χρειαζόταν, πέρυσι, να βγάζουν φωτοτυπίες, ελλείψει βιβλίων, κι εφέτος δεν θα κατέβαιναν σε απεργίες οι καθηγητές, Οκτώβρη και Νοέμβρη μήνα, διαμαρτυρόμενοι επειδή λείπουν καθηγητές από τα σχολεία.Δικαιοσύνη δεν έχω. Αν είχα, δεν θα χρειαζόμουν δέκα και δεκαπέντε χρόνια για να πάρω μια απόφαση. Να την παίρνω όταν πια δεν μου είναι χρήσιμη.
Εξυπηρέτηση από τις υπηρεσίες του Δημοσίου δεν έχω. Η γραφειοκρατία με πνίγει και με εξοντώνει. Για να φέρω σε πέρας μια υπόθεσή μου πρέπει να χάσω από πέντε έως και δέκα μεροκάματα, τρέχοντας από το ένα γραφείο στο άλλο.
Κι αν πετύχω να τελειώσω!
Δρόμους δεν έχω. Μια διαδρομή τριών χιλιομέτρων, σε έναν από τους αστικούς δρόμους, σε αφήνει με μια καραμπινάτη μετατόπιση σπονδύλων. Οι ελληνικοί δρόμοι είναι η χαρά των ορθοπεδικών.
Σε ένα τραγούδι που ερμηνεύει η αείμνηστη Σωτηρία Μπέλου, σε μουσική Ηλία Ανδριόπουλου και ποίηση Μιχάλη Μπουρμπούλη, οι δύο τελευταίοι στίχοι λένε: «Δεν μπορώ το αίμα μου να δίνω, σε μια άρρωστη συνέχεια πατρίδα!».
Αυτοί οι στίχοι γίνονται από σήμερα το σύνθημά μου. Δηλώνω ευθαρσώς ότι ΤΕΡΜΑ Η ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ! ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΧΑΜΕΝΟ ΑΙΜΑ!
Real.gr
Palmografos.com