Του Πολ Κρούγκμαν
Για να κατανοήσουμε αυτό που μόλις συνέβη πρέπει να αναρωτηθούμε τι πραγματικά διακυβεύεται. Ποια είναι τελικά τα αίτια της διαφωνίας; Η απάντηση και στα δύο ερωτήματα είναι το μέλλον του κράτους πρόνοιας. Οι προοδευτικοί θέλουν να διατηρήσουν τα επιτεύγματα του Νιου Ντιλ και να βελτιώσουν το εθνικό σύστημα υγείας ώστε να γίνουμε μια κανονική ανεπτυγμένη χώρα που εγγυάται τη βασική υγειονομική περίθαλψη των κατοίκων της. Η Δεξιά θέλει να γυρίσει το ρολόι στη δεκαετία του 1930 αν όχι στον 19ο αιώνα.
Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους οι προοδευτικοί μπορούν να χάσουν τη μάχη. Ο πρώτος θα ήταν μια ήττα στο ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης με το Κογκρέσο να ψηφίζει την ιδιωτικοποίηση του συστήματος ή με την εγκατάλειψη της προσπάθειας από τους Δημοκρατικούς στο πλαίσιο ενός Μεγάλου Συμβιβασμού. Ο δεύτερος θα ήταν η λιμοκτονία του συστήματος από τους Ρεπουμπλικάνους. Τα φορολογικά έσοδα θα μπορούσαν να μειωθούν τόσο πολύ ώστε να μην μπορεί να συνεχιστεί η χρηματοδότηση των ασφαλιστικών προγραμμάτων.Τα καλά νέα για τους προοδευτικούς είναι ότι ο πρώτος κίνδυνος φαίνεται να αποφεύχθηκε τουλάχιστον προς το παρόν με την εκλογική ήττα του Ρόμνεϊ. Τα κακά νέα είναι ότι η συμφωνία δεν αναπληρώνει τα φορολογικά έσοδα που χάθηκαν από τις φοροαπαλλαγές του Μπους. Στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, ο πρόεδρος Ομπάμα χάραζε διαρκώς γραμμές, τις οποίες στη συνέχεια διέγραφε υποχωρώντας σε νέες θέσεις. Αν κάποια στιγμή σταματήσει να υποχωρεί, η συμφωνία μπορεί να μην αποδειχτεί κακή. Αν όμως το κάνει, ίσως να σημαδοτοτήσει τη σπατάλη τόσο της θητείας του όσο και των ελπίδων όσων τον στήριξαν.
(αποσπάσματα από το πρωτοχρονιάτικο σχόλιο του Κρούγκμαν στην εφημερίδα “New York Times”)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου