Είναι ελάχιστοι αυτοί που δεν συμμερίζονται την άποψη πως η Ελλάδα πέρασε τετρακόσια χρόνια φρικτής σκλαβιάς κάτω από τον βάρβαρο ζυγό των Τούρκων. Ζούσαμε σε σκοτάδι αμάθειας και γι’ αυτό επινοήσαμε το κρυφό σχολειό από φωτισμένους καλόγερους που μας κράτησαν Ελληνες και χριστιανούς. Και φυσικά οι βάρβαροι Τούρκοι ουδέποτε έπαψαν να μας απειλούν. Και γι’ αυτό χρειάζεται η αμυντική θωράκιση της χώρας μας. Ολα αυτά, βέβαια, είναι ένας ανιστόρητος μύθος που καλλιεργείται από εθνικιστές όλου του πολιτικού φάσματος, με κύριους ωφελημένους την Ακρα Δεξιά και τους νεοναζιστές.
Ας βάλουμε μερικά ερωτήματα σε κάθε καλόπιστο άνθρωπο που έχει ενδώσει σ’ αυτό τον μύθο, χρησιμοποιώντας αδιάσειστα στοιχεία. Η Τουρκία συγκροτήθηκε ως κράτος το 1923, συνεπεία της Επανάστασης των Νεότουρκων το 1912, που επέβαλε στον σουλτάνο Αβδούλ-Χαμίτ ένα Σύνταγμα με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Οταν ήρθαν στην εξουσία, με τον Κεμάλ πρόεδρο της Δημοκρατίας, έδιωξαν τον σουλτάνο, κατάργησαν τη θρησκευτική παιδεία, απαγόρεψαν την πολυγαμία και έδωσαν τα ίδια δικαιώματα στις γυναίκες. Το κράτος πια δεν είναι ισλαμικό, αλλά πολιτικό, εγκαταλείπουν το αραβικό αλφάβητο και το αντικαθιστούν με το λατινικό, ενώ αλλάζουν και το ημερολόγιό τους και στη θέση του βάζουν το γρηγοριανό. Δηλαδή, αυτό που χρησιμοποιούμε και εμείς. Και ο Μουσταφά Κεμάλ, με απόφαση του Κοινοβουλίου, γίνεται Ατατούρκ, δηλαδή πατέρας όλων των Τούρκων.
Πώς είναι δυνατόν ένα κράτος που ιδρύθηκε το 1923 να μας κατακτήσει το 1453; Την Ελλάδα κατέκτησε ή την Κωνσταντινούπολη βάζοντας οριστικό τέλος στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία; Μήπως μπερδεύουμε σκοπίμως του Οσμανήδες με το τουρκικό κράτος; Ξέρει κανείς να μας πει πού και πότε υπήρξε Τουρκική Αυτοκρατορία; Για να δούμε τώρα τι μας λέει και η Ιστορία. Το 1299, ο Οσμάν ή Οθμάν, επικεφαλής ενός μικρού εμιράτου, αρχίζει σιγά σιγά να κατακτά βυζαντινές εκτάσεις χτίζοντας την αυτοκρατορία του, στην οποία δίνει το όνομά του: Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οπως έκανε και ο Τσιν (Chin) με την Κίνα (China).
Στο απόγειό της, στα τέλη του 17ου αιώνα, με τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, γίνεται μια τεράστια παγκόσμια δύναμη και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ευρωπαϊκής Ιστορίας (ασχέτως αν δεν διδάσκεται). Από την Ουγγαρία, την Κροατία, τη Βοσνία μέχρι την Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν. Ολη η Β. Αφρική στα χέρια τους, από Τυνησία μέχρι Υεμένη, με τον ενδιάμεσο χώρο δικό τους. Μπροστά σε αυτές τις αχανείς εκτάσεις, αυτό που λέμε Ελλάδα ήταν μια μικρή επαρχία, όπως ήταν και επί Ρωμαίων και Βυζαντινών. Καμιά εθνική γλώσσα δεν είχε απαγορευτεί και καμιά θρησκεία. Και μην ξεχνάμε πως οι διωκόμενοι Εβραίοι από όλη την Ευρώπη, και ιδίως από την Ισπανία, βρήκαν άσυλο σε οθωμανικά εδάφη. Ο μεγάλος επαναστάτης Ρήγας Φεραίος δεν είχε υπόψη του κανένα εθνικό κράτος. Ηθελε μια αντι-αυτοκρατορία, με τη μορφή της Βαλκανικής Ομοσπονδίας. Η εθνική ιδέα είναι απαραίτητη για έναν απελευθερωτικό αγώνα, αλλά το έθνος εδραιώνεται μετά την ίδρυση του κράτους. Αφορμή για όλα αυτά είναι το αγαπημένο σίριαλ του ελληνικού λαού, που απ’ ό,τι μαθαίνω κάνει θραύση και στην Τουρκία -είναι μια χολιγουντιανή, σε κακέκτυπο βέβαια, παραχάραξη της Ιστορίας.
Ο Σουλεϊμάν ήταν ένας μεγάλος πολιτικός, στρατιωτικός, νομοθέτης (έτσι τον λένε οι Τούρκοι) που έφτασε την αυτοκρατορία του στην απόλυτη ακμή της. Αυτό όμως δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για τους λαούς της αυτοκρατορίας του. Πείνα, φόροι, τυραννία, εύκολες σφαγές, βασανιστήρια, φυλακές, ανασκολοπισμοί. Δηλαδή είχε την ίδια συμπεριφορά με κάθε άλλο αυτοκράτορα. Γιατί όσο πιο μεγάλη είναι η εξουσία τόσο πιο μεγάλη είναι η τυραννία. Κάθε αυτοκράτορας έχει μέσα του, στο DNA του, λίγο ή πολύ, κάτι από Χίτλερ.
Το σίριαλ εστιάζεται κυρίως στο χαρέμι και τις σουλτάνες του Σουλεϊμάν και κάνει παιδαριώδεις αναφορές στα ιστορικά γεγονότα. Και δεν μαθαίνουμε τίποτα από την Ιστορία. Γινόμαστε ερευνητές του χαρεμιού και σκεφτόμαστε τι να γίνεται άραγε μέσα στο χαρέμι και ο φακός δεν μας το δείχνει. Και έτσι έχουμε ένα είδος τσόντας με φερετζέ, κατάλληλο για όλες τις ηλικίες. Από τη γιαγιά ώς τον εγγονό. Και από αυτούς τους τηλεθεατές ένα 27% πρέπει να ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ας γυρίσουμε στην Τουρκία και στους εξοπλισμούς. Η χώρα αυτή είναι 16η οικονομική δύναμη στον κόσμο και έχει 90 εκατ. κατοίκους. Μπορεί να κάνεις πόλεμο με μια τέτοια χώρα; Και μπαίνει το πρόβλημα των εξοπλισμών. Τι χρειάζονται; Μήπως αξίζουν μόνο για τις μίζες των πολιτικών; Και δυστυχώς αυτό είναι βέβαιο. Εχουμε πια και τις αποδείξεις.
perkor29@gmail.com
Πηγη:efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου