Το «βρώμικο ’89» είχες έναν Χαρίλαο Φλωράκη στην ηγεσία, στα μάτια του οποίου μπορούσες να καταλάβεις ότι έχει εξαπατηθεί και όχι εξαπατήσει. Σήμερα, στην ηγεσία του ΚΚΕ έχεις έναν άνθρωπο που ο φθόνος ξεχειλίζει στο βλέμμα του.
του Νίκου Μωραΐτη στο altsantiri
Για πρώτη φορά στην πολύχρονη ιστορία του, το ΚΚΕ βρίσκεται σε τέτοια κρίση ιδεών.
Αρτηριοσκληρωμένο το έλεγαν; Εμμονικό; Κανείς όμως δεν μπορούσε να αμφισβητήσει τη σταθερότητα των απόψεών του, αλλά και κάτι ακόμα: τη συσπείρωση των ψηφοφόρων του.
Έβλεπα την Κυριακή τα μέλη του κόμματος να κρατούν το δικό τους ψηφοδέλτιο έξω από τα εκλογικά κέντρα. Μα ένας να μην πλησιάζει να το πάρει! Ένας! Οι δημοσκοπήσεις είπαν ότι το 40-60% των ψηφοφόρων του κόμματος έριξε στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του «όχι», ακυρώνοντας τη γραμμή Κουτσούμπα για άκυρο, αλλά δεν χρειάζεται κανείς να καταφύγει σε κάτι τόσο ανυπόληπτο όσο οι ελληνικές δημοσκοπήσεις για να διαπιστώσει του λόγου το αληθές. Όποιος έχει φίλους ή γνωστούς ψηφοφόρους του ΚΚΕ, ξέρει ότι οι περισσότεροι έγραψαν τον γραμματέα στα παλιά τους τα παπούτσια.
Ενός κακού, όμως, μύρια έπονται. Ο εξευτελισμός ενός τόσο ιστορικού και βαθιά αγωνιστικού κόμματος δεν σταματάει στη «γραμμή» της Κυριακής, αλλά συνεχίζεται.
Ο γ.γ. του ΚΚΕ είπε ότι μετά το «όχι» του ελληνικού λαού δεν δικαιούται να φέρει η κυβέρνηση συμφωνία με σκληρά μέτρα. Πόσο αριβίστας πρέπει να είσαι για να επικαλείσαι μία ψήφο την οποία τόσο σκληρά πολέμησες;
Το βράδυ των εκλογών, η βουλευτής Διαμάντω Μανωλάκου, καλεσμένη του ALPHA, προσπαθούσε να εξηγήσει τα ανεξήγητα, έκθαμβη μπροστά στο 61,3% του «όχι», λέγοντας επί λέξει: «το όχι είχε προπαγάνδα, είχε τραπεζάκια, εκλογικούς αντιπροσώπους. Το ναι δεν είχε προπαγάνδα»! Η βουλευτής του ΚΚΕ είδε ως προπαγάνδα τους ανθρώπους του «όχι» με τα αυτοκόλλητα στα εκλογικά κέντρα και όχι τον ορυμαγδό της τηλεοπτικής διαφήμισης και της διακαναλικής τρομοκρατίας, που έφτασε σε σημεία πρωτοφανή για μία δυτική δημοκρατία. Αν αυτό δεν είναι πολιτική τύφλωση, τι είναι;
Το αποκορύφωμα αποτελεί η χθεσινοβραδινή παρουσία της Λιάνας Κανέλλη στο MEGA, σε ένα παραλήρημα κατά της δραχμής αλλά και υπέρ των δημοσιογράφων που εγκαλεί η ΕΣΗΕΑ για την προπαγανδιστική τους δράση στην προεκλογική περίοδο! Πώς να μην αγαπάει η Λιάνα Κανέλλη τα κανάλια; Αφού πάντα καλούν εκπροσώπους του ΚΚΕ και πάντα τους φέρονται με το γάντι. Οι πολιτευτές του ΚΚΕ προσφέρουν το καλύτερο άλλοθι στους παρουσιαστές της διαπλοκής, αφού και «πολυφωνία» διαφημίζουν, και «μονοφωνία» υπόσχονται, καταφερόμενοι μονόπλευρα κατά του ΣΥΡΙΖΑ.
«Ωραία τα λέει η Λιάνα», έγραψε ένας νεοφιλελεύθερος φίλος μου στο Facebook. Και πώς να μην τη βρει ωραία, αφού όσα έλεγε θα μπορούσε να τα έχει πει ένας εκπρόσωπος της ΝΔ;
Για δεύτερη φορά στην Ιστορία του, το ΚΚΕ περνά κρίση ταυτότητας.
Η πρώτη ήταν το 1989, όταν συμμάχησε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη προκειμένου να οδηγήσουν από κοινού τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο. Πολιτική πράξη εκπορευόμενη από το μίσος για τον πολιτικό εκείνο που είχε «κλέψει» τα συνθήματα της Αριστεράς.
Και η δεύτερη ιστορική αστοχία του ΚΚΕ, η τωρινή, πάλι σε μίσος οφείλεται. Στο μίσος απέναντι στους «διασπαστές» του 1993, που έγιναν κυβέρνηση ενώ το Κόμμα έμεινε στο 5,5%.
Οι δύο, όμως, περιπτώσεις δεν είναι ομοειδείς. Διότι το «βρώμικο ’89» είχες έναν Χαρίλαο Φλωράκη στην ηγεσία, στα μάτια του οποίου μπορούσες να καταλάβεις ότι έχει εξαπατηθεί και όχι εξαπατήσει. Σήμερα, στην ηγεσία του ΚΚΕ έχεις έναν άνθρωπο που ο φθόνος ξεχειλίζει στο βλέμμα του. Έναν πολιτικό «καμικάζι», που θα κάνει ό,τι μπορεί για να σκάσει η βόμβα πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ, κι ας ξέρει ότι θα σκοτωθεί και ο ίδιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου