Στάζαν καυτή προτεραιότητα της ανάγκης, οι πυρσοί απ’ τα δάχτυλα τους.
Έτρεχε ασθμαίνων κι ο ιδρώτας απ’ το οδοιπορικό του αγγίγματος.
Μέσα απ’ τα στόματα, ανασασμοί εύφλεκτοι πυροδοτούσαν έκρυθμες στιγμές.
Ανίσχυρες οι λέξεις πνίγονταν στο θολό βυθό των χειλιών.
Μικρές περπατησιές του φεγγαρόφωτου
ιχνηλατούσαν θαμμένες λαχτάρες κάτω απ’ το δέρμα.
Και μια σιγή να φυλλορροεί απ' τα μάτια, τα ανείπωτα χρόνων.
~ . ~
Κι εκείνοι…
Ανίσχυροι να εναντιωθούν στο κάλεσμα
δραπέτευαν ζωές σεσημασμένες, ο ένας μέσα απ’ τη σάρκα του άλλου
χωρίς ερωτήματα..
χωρίς γιατί..
~ . ~
Συναντήθηκαν σ’ ένα διπλό του Αύγουστου φεγγάρι,
πάνω στην ανταλλαγή σελήνης με σιωπή.
Εκεί που το πεπρωμένο σκάλιζε σκυθρωπό
την επιτύμβια στήλη του αύριο.
Εκεί που ο θάνατος του χθες γλεντούσε.
Κάπου εκεί…
Σ’ αθανασία των στιγμών μετουσιώθηκαν δυο παραχαραγμένες ανομίες.
Δυο ατελείς πλαστογραφίες ζωής ..αν θες…
Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου