«Κα­τα­δι­κά­στε με, δεν έχει ση­μα­σία, η Ιστο­ρία θα με δι­καιώ­σει»!

En cuanto a mí, sé que la cárcel será dura como no la ha sido nunca para nadie, preñada de amenazas, de ruin y cobarde ensañamiento, pero no la temo, como no temo la furia del tirano miserable que arrancó la vida a setenta hermanos míos. Condenadme, no importa, La historia me absolverá. (Όσο για μένα, ξέρω ότι η φυ­λα­κή θα είναι σκλη­ρή, όπως ποτέ δεν υπήρ­ξε για κα­νέ­ναν, με απει­λές, βά­σα­να και δειλή σκλη­ρό­τη­τα, αλλά δεν φο­βά­μαι, γιατί δεν φο­βά­μαι τη μανία του άθλιου τυ­ράν­νου που δο­λο­φό­νη­σε εβδο­μή­ντα αδέλ­φια Κα­τα­δι­κά­στε, δεν έχει ση­μα­σία, η Ιστο­ρία θα με απαλ­λά­ξει [δι­καιώ­σει]).

Με τού­τες τις λέ­ξεις έκλει­νε την ιστο­ρι­κή του απο­λο­γία, στις 6 Οκτώ­βρη 1953 ενώ­πιον του δι­κα­στη­ρί­ου του Σα­ντιά­γκο, ο Φι­ντέλ Κά­στρο, κα­τη­γο­ρού­με­νος για την επί­θε­ση στους στρα­τώ­νες της Μον­κά­δα στις 26 του Ιούλη του ίδιου έτους.

Η επί­θε­ση εκεί­νη, 66 χρό­νια πριν, ση­μα­το­δό­τη­σε την απαρ­χή της μα­ζι­κής εξέ­γερ­σης κατά της δι­κτα­το­ρί­ας του Φουλ­χέν­σιο Μπα­τί­στα, που πέντε χρό­νιο αρ­γό­τε­ρα, θα γκρε­μί­ζο­νταν ολο­κλη­ρω­τι­κά από τις επα­να­στα­τι­κές δυ­νά­μεις.

Η επι­χεί­ρη­ση στους στρα­τώ­νες της Μον­κά­δα μπο­ρεί να απέ­τυ­χε, καθώς ελά­χι­στοι από τους επα­να­στά­τες της Μον­κά­δα κα­τά­φε­ραν να επι­ζή­σουν ενώ ο ίδιος ο Κά­στρο συ­νε­λή­φθη και κα­τα­δι­κά­στη­κε σε φυ­λά­κι­ση. Ωστό­σο ήταν αρ­κε­τή ώστε να ανά­ψει τη σπίθα για την προ­ε­τοι­μα­σία του ένο­πλου αγώνα.

Έπει­τα από δύο χρό­νια φυ­λά­κι­σης ο Φι­ντέλ απε­λευ­θε­ρώ­θη­κε και αυ­το­ε­ξο­ρί­στη­κε στο Με­ξι­κό όπου ξε­κί­νη­σε την ορ­γά­νω­ση της αντε­πί­θε­σης ενά­ντια στο δι­κτα­το­ρι­κό κα­θε­στώς. Εκεί, μέσω του αδελ­φού του Ραούλ, συ­νά­ντη­σε για πρώτη φορά τον αρ­γε­ντί­νο για­τρό Ερ­νέ­στο Τσε Γκε­βά­ρα που, λίγα χρό­νια αρ­γό­τε­ρα, έμελ­λε να ανα­δει­χθεί ως μια από τις πλέον εμ­βλη­μα­τι­κές μορ­φές της κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης.

Ου­σια­στι­κά η 26η Ιού­λη- από την οποία πήρε το όνομα του το επα­να­στα­τι­κό Movimiento 26 deJulio «Κί­νη­μα της 26ης Ιούλη» – ση­μα­το­δό­τη­σε τον προ­άγ­γε­λο του τριε­τούς ένο­πλου επα­να­στα­τι­κού αγώνα (1956-1959) που οδή­γη­σε στην απε­λευ­θέ­ρω­ση της Κού­βας από το αι­μα­το­βαμ­μέ­νο κα­θε­στώς του Μπα­τί­στα και τους βο­ρειο­α­με­ρι­κα­νούς ιμπε­ρια­λι­στές – πά­τρω­νες του.

Η ση­μαία του κι­νή­μα­τος 26 de Julio

Την 1η Γε­νά­ρη του 1959, έπει­τα από τη με­γά­λη νίκη στην Σάντα Κλάρα, οι επα­να­στά­τες με επι­κε­φα­λής τον Φι­ντέλ έμπαι­ναν θριαμ­βευ­τι­κά στην Αβάνα. Ο δι­κτά­το­ρας Μπα­τί­στα είχε ήδη εγκα­τα­λεί­ψει τη χώρα και το κα­θε­στώς είχε κα­ταρ­ρεύ­σει.

Σή­με­ρα, 66 χρό­νια από την επί­θε­ση στη Μον­κά­δα και (πλέον) στο Año 60ο de la revolución – 60+ χρό­νια από το θρί­αμ­βο της Επα­νά­στα­σης, μπο­ρούν να βγουν χρή­σι­μα συ­μπε­ρά­σμα­τα από τον αγώνα του μι­κρού αλλά ηρω­ι­κού λαού της Κού­βας.

Η Κούβα, παρ’ ότι ξε­κί­νη­σε από πολύ χα­μη­λό επί­πε­δο πα­ρα­γω­γι­κών δυ­νά­με­ων, κα­τά­φε­ρε με την στή­ρι­ξη της ΕΣΣΔ και των άλλων σο­σια­λι­στι­κών χωρών να ξε­πε­ρά­σει τε­ρά­στια εμπό­δια, ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις, τον οι­κο­νο­μι­κό, εμπο­ρι­κό και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό ανη­λεή πό­λε­μο του εγκλη­μα­τι­κού εμπάρ­γκο των ΗΠΑ.

Σε σύ­ντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα, η σο­σια­λι­στι­κή οι­κο­δό­μη­ση στην Κούβα απέ­δει­ξε την ανω­τε­ρό­τη­τά του σο­σια­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος προ­σφέ­ρο­ντας κα­τα­κτή­σεις– σε μια σειρά το­μείς της κοι­νω­νι­κής ζωής- που απο­τε­λούν ακόμη και σή­με­ρα άπια­στο όνει­ρο για τους ερ­γα­ζό­με­νους στον κα­πι­τα­λι­στι­κό κόσμο.

Ο αγώ­νας της ερ­γα­τι­κής τάξης της Κού­βας για την οι­κο­δό­μη­ση μιας κοι­νω­νί­ας χωρίς εκ­με­τάλ­λευ­ση αν­θρώ­που από άν­θρω­πο ανέ­δει­ξε ένα νέο σύ­στη­μα αξιών, όπως αυτή του διε­θνι­σμού, της ανι­διο­τε­λούς αλ­λη­λεγ­γύ­ης και προ­σφο­ράς, όπλι­σε με δύ­να­μη το διε­θνές κί­νη­μα αλ­λη­λεγ­γύ­ης των λαών και απο­δυ­νά­μω­σε τους ντό­πιους και ξέ­νους φο­ρείς της αντε­πα­νά­στα­σης.

Στο δρόμο που κλη­ρο­νό­μη­σε από την Επα­νά­στα­ση, προς την κα­τεύ­θυν­ση της εμ­βά­θυν­σης και ενί­σχυ­σης των σο­σια­λι­στι­κών σχέ­σε­ων πα­ρα­γω­γής, κλεί­νο­ντας τ’ αυτιά του στις «σει­ρή­νες» του ρε­φορ­μι­σμού, ο κου­βα­νι­κός λαός μπο­ρεί και πρέ­πει να πο­ρευ­τεί -και πο­ρεύ­ε­ται ήδη, έχο­ντας την αμέ­ρι­στη αλ­λη­λεγ­γύη και στή­ρι­ξη του ερ­γα­τι­κού-λαϊ­κού κι­νή­μα­τος, των ερ­γα­ζο­μέ­νων, κάθε χώρας, απ’ άκρη σε άκρη της γης.

Όλη η απο­λο­γία του Φι­ντέλ εδώ:

Αφίσα του Κου­βα­νέ­ζι­κου ΚΚ για την επί­θε­ση στη Μον­κά­δα

Ρε­πορ­τάζ της Granma (όρ­γα­νου της ΚΕ του ΚΚ Κού­βας) -El mundo celebra, junto a Cuba, este 26 de julio (με μη­νύ­μα­τα από προ­σω­πι­κό­τη­τες και απλούς αν­θρώ­πους φί­λους της Κού­βας απ’ όλο τον κόσμο)

[πηγή] & [Ατέ­χνως]

βλ και [Μον­κά­δα]

Επι­μέ­λεια Ομάδα ¡H.​lV.S!

https://atexnos.gr/condenadme-no-importa-la-historia-me-absolvera/