Εγώ θα ξανανέβω στον Πενταδάκτυλο. Αν δεν προλάβω να με πάτε σεις. Μου το χρωστάτε!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Μου είπαν: Είσαι μικρός. Αν κάνεις ένα ακόμα βήμα θα σε αφανίσουν.

Είπα: Αν...

δεν το κάνω θα είμαι ακόμα πιο μικρός (...)

(...) όσος μού έμεινε χρόνος ανήκει στον αγώνα για λευτεριά και δικαίωση.

Τότε μόνο θα αναπαυθώ ζωντανός ή νεκρός,

όταν λεύτεροι πορευτούμε στον λεύτερο Πενταδάκτυλο.

Εγώ θα ξανανέβω στον Πενταδάκτυλο.

Αν δεν προλάβω να με πάτε σεις. Μου το χρωστάτε!»

Βάσος Λυσσαρίδης

30 Αυγούστου 1974... η δολοφονική επίθεση εναντίον του Βάσου Λυσσαρίδη κι ο θάνατος του Δώρου...

Στην Κύπρο μας, το μετερίζι του Ελληνισμού και της Πατρίδας... όλα ἦταν ὅλα σιωπηλά,

γιατί τὰ 'σκιαζε ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά...

Το προδοτικό πραξικόπημα, έργο της αμερικανοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών -με αποτέλεσμα την τουρκική εισβολή με τη βοήθεια του ΝΑΤΟ-, πραγματοποιούσε τους στόχους των προστατών-συμμάχων μας κι οι ορδές του Αττίλα εισβάλλουν ανενόχλητες στην Κύπρο.

Η χούντα είχε καταρρεύσει κι οι λεγόμενοι «συνετοί και ρεαλιστές», όπως κι οι σημερινοί "μεταρρυθμιστές, εκσυγχρονιστές" της κοσμοπολίτικης "αριστεράς" και δεξιάς, γνήσιοι συνεχιστές τους, πρόθυμοι για υποταγή ζητούσαν το συμβιβασμό... να δοθεί «γη και ύδωρ», προβάλλοντας το γνωστό: "Δεν υπάρχει άλλη λύση".

Ο "εθνάρχης" της δεξιάς ήταν σαφής κι η φράση του, εκτελώντας τα συμβόλαια των συμμάχων μας, μας στοιχειώνει μέχρι σήμερα -με μοναδική εξαίρεση την περίοδο της πρωθυπουργίας του Ανδρέα Παπανδρέου με το "Αμυντικό Δόγμα"-... Κ. Καραμανλής... «Η Κύπρος κείται μακράν»!

Ορισμένοι, «αδιόρθωτοι, ασυμβίβαστοι, απροσκύνητοι» δεν καταθέτουν τα όπλα του αγώνα της Λευτεριάς.

Κρατούσαν ψηλά το λάβαρο της Αντίστασης και μπροστάρης ήταν ο Βάσος Λυσσαρίδης, ο απροσκύνητος σοσιαλιστής που δεν εξαγοράστηκε ως σήμερα από το υπερεθνικό κεφάλαιο, από το διευθυντήριο των Βρυξελλών.

Ο τελευταίος σοσιαλιστής ηγέτης στην Ευρώπη που δεν προσκύνησε τους "ισχυρούς".

Το πρωί της 30ης Αυγούστου 1974, οι γνωστοί άγνωστοι οπλοφόροι έστησαν ενέδρα στο Βάσο Λυσσαρίδη, στην καρδιά της Λευκωσίας, κοντά στα Γραφεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΔΕΚ.

Ο τόπος του μαρτυρίου, ένα περίπτερο κοντά στην Πλατεία Ελευθερίας. Ο δολοφόνος ενέδρευσε για το Βάσο Λυσσαρίδη που βρισκόταν στο αυτοκίνητο μαζί με τον Οργανωτικό Γραμματέα της ΕΔΕΝ Δώρο Λοΐζου και τη σύζυγό του, αλλά ο δολοφόνος αστόχησε.

Ο Βάσος Λυσσαρίδης και η γυναίκα του Δώρου επέζησαν.

Ο Δώρος κείτονταν νεκρός.

Με την απόπειρα δολοφονίας του Βάσου Λυσσαρίδη, ξένοι και ντόπιοι συνωμότες, προσδοκούσαν τον αποκεφαλισμό του αντιστασιακού κινήματος, που θα διευκόλυνε την επιβολή μιας λύσης τουρκοποίησης της Κύπρου, χωρίς την ενοχλητική αντίδραση της αντιστασιακής ηγεσίας.

Οι σφαίρες δεν βρήκαν το στόχο τους, αλλά το εκλεκτό παλικάρι της Κύπρου... ο αγωνιστής ποιητής Δώρος Λοΐζου, έπεφτε νεκρός.

Με τα μαλλιά ριγμένα πίσω, με το ματωμένο πρόσωπο ανάποδα φυτευόταν στο χώμα για να γίνει κήρυκας και σηματοδότης στον αγώνα που θα ακολουθούσε και που ακόμα και σήμερα συνεχίζεται, ώστε να αποτραπούν νέα προδοτικά σχέδια Ανάν, που τα έχουν βαπτίσει στο όνομα του "ρεαλισμού" το ξεπούλημα της Κύπρου μας με τα εύηχα επίθετα "διζωνική, ομοσπονδία".

Γέννημα θρέμμα του λαού, διανοούμενος μαζί και αγωνιστής, εραστής της ελληνικής γλώσσας και της ελληνικής ιστορίας, σοσιαλιστής και πάνω απ’ όλα ποιητής.

Ένας «επικίνδυνος ποιητής» για το κατεστημένο, την αδικία, τους αμερικανοτσολιάδες και γερμανοτσολιάδες.Προφητικοί οι στίχοι του Δώρου...

«να πυροβοληθεί χωρίς προειδοποίηση

"φρουρός στις αυλάδες του κόσμου

με την αγάπη για όπλο του

και τους στίχους φυσέκια"»

Έφυγε ο Δώρος της Αντίστασης και του αγώνα, ο Δώρος της ποίησης και του οράματος.

Η δολοφονία του μήνυμα και υποθήκη για συνέχιση και καταξίωση ενός αγώνα που δεν έχει ακόμα δικαιωθεί.

Σήμερα, μετά από 45 χρόνια, συνεχίζεται η κατοχή της μαρτυρικής Νήσου, οι κίνδυνοι για ολοκληρωτικό, εθνικό αφανισμό όχι μόνον δεν έχουν εξαλειφθεί, αλλά μέσα από μνημόνια και τη δικτατορία των τραπεζών, τις έρευνες του φασίστα Ερντογάν σε κυρίαρχο χώρο της Κύπρου με την ένοχη σιωπή της Ευρώπης του 4ου Ράιχ προχωρούν σε οριστικό διαμελισμό της μαρτυρικής Κύπρου και βρίσκουν σύμφωνους, ή δήθεν διαφωνούντες για τα "μάτια του κόσμου" τους «συνετούς και ρεαλιστές»...

Σήμερα, που η κατοχή ντροπιάζει τον ελληνισμό, αλλά δεν ενοχλεί τους "πολιτισμένους" της "μεγάλης δημοκρατικής οικογένειας", της Ευρωπαϊκής Ένωσης των τραπεζιτών κι η θυσία του Δώρου παραμένει αδικαίωτη...

Αποτελεί χρέος η συνέχιση της αντίστασης και του αγώνα.

Αυτό είναι το νόημα και η επιταγή από την υπέροχη θυσία του Δώρου Λοΐζου.

Αυτό είναι το πατριωτικό-δημοκρατικό-αριστερό καθήκον για το σήμερα και το αύριο. Το οφείλουμε στην ανάπαυση των ψυχών που δολοφονήθηκαν από τους "συμμάχους" μας και προστάτες μας. Δεν επιτρέπεται να ξεχνούν οι Ελεύθεροι του κόσμου.

"Δεν έχω διαφυγή. Με κυνηγά ο αιχμάλωτος Πενταδάκτυλος"...

Η παρακαταθήκη του Πολέμαρχου του Ελληνισμού και της Πατρίδας πρέπει σ' αυτές τις μέρες πλήρους υποταγής να αποτελέσουν εφαλτήριο Αντίστασης.

Μετά την παράδοση της Μακεδονία μας... να μην παραδοθεί η Κύπρος μας!

Καμία συνομιλία, καμία διαπραγμάτευση για Ομοσπονδία, Διζωνική και ξεπούλημα της Κύπρου μας.

Το οφείλουμε στο αίμα των νεκρών μας!

"Πάντως εμείς θα τους αντισταθούμε.

Όποιοι κι αν είναι. Όσο δυνατοί κι αν είναι"

Δώρος Λοίζου

Η αληθινή ιστορία για την Αντίσταση στη Χούντα, τους ακολούθους της και τα διχοτομικά τους σχέδια για την Κύπρο... που τρομοκρατεί τους συμβιβασμένους και την αποσιωπούν!

Η κηδεία Δώρου

Ο Αγωνιστής της Αντίστασης και Ποιητής Δώρος Λοίζου, δολοφονήθηκε άνανδρα από τους φασίστες στις 30 Αυγούστου 1974 στην απόπειρα κατά της ζωής του Βάσου Λυσσαρίδη.

 ★ Υ.Γ. Με τιμά η αγάπη κι η φιλία με τον γιατρό...

Δύο πρόλογοι του σε βιβλία μου [εξαντλημένα και συνεπώς οι δεσμοί χωρίς εμπορική σκοπιμότητα]με κάνουν περήφανο που βρέθηκα μαζί του, κοντά του σεμνός μαθητής μπροστά στον μεγάλο Δάσκαλο της Λευτεριάς και της Αντίστασης.

- Το ελληνικό φοιτητικό κίνημα και ο αντιδικτατορικός αγώνας στην Ιταλία

- Κώστας Τσίμας - Σελίδες Ζωής, Αγώνες για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία

Στα τέλη του '70 αρχές του '80, μαζί με τον Νεοκλή Θεοδώρου κάναμε προσπάθειες να γίνει γνωστή η Κυπριακή τραγωδία στην Ιταλία. Με τη βοήθεια της ιταλικής ΓΣΕΕ (CGIL, τότε υπό την επιρροή από το κομουνιστικό και σοσιαλιστικό κόμμα) και της ελληνικής ΓΣΕΕ με τον Αντώνη Λυραντωνάκη, φέραμε στην Ιταλία για επαφές κι εκδηλώσεις με τα ιταλικά συνδικάτα τον Κύπριο συνδικαλιστή σ. Ρένο Πρέντζα, τότε Γενικό Γραμματέα της Δημοκρατικής Εργατικής Ομοσπονδίας Κύπρου - ΔΕΟΚ.

Αργότερα, το 1982 ήρθε στην Ιταλία ο Γιατρός και για πρώτη φορά έγινε γνωστή η Κυπριακή τραγωδία σε όλα τα πολιτικά κόμματα.

Ιταλία... Βάσος Λυσσαρίδης, Gianni Palumbo - Γερουσιαστής, Νίκος Κλειτσίκας... πριν 37 χρόνια... πάντα για τη μαρτυρική Κύπρο μας

Με τον Maurizio Valenzi, μέλος Πολιτικού Γραφείου ΚΚΙ και Δημάρχου Νάπολης και την καθηγήτρια Jolanda Capriglione...

«Οι αναμνήσεις είναι η δύναμή μας.

Ας μην αφήσουμε ποτέ να σβηστούν από τη μνήμη

οι ηρωικοί σταθμοί της Ιστορίας μας

κι όταν η νύχτα επιχειρεί να ξανάρθει,

εμείς ας βάλουμε φωτιά στις μεγάλες επετείους,

όπως θα ανάβαμε πυρσούς»

Βίκτωρ Ουγκό, από γράμμα στον Λουί Μπλανκ (1877)


http://www.press-gr.com/2019/08/blog-post_9070.html?fbclid=IwAR0ge5MNyrCZstwqZHtJorovRGuziae2lxZKYHcr8wIiltlr5zFwg8j6L-w