Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ έκανε εκ νέου την εμφάνισή του στο προσκήνιο μέσα από μια συνέντευξη στη Wall Street Journal. Μόλις πριν από λίγο καιρό είχε δώσει άλλη μια στο Bloomberg.
Προφανώς δεν χρειάζεται να καταβάλλει κανείς ιδιαίτερη προσπάθεια να καταλάβει ή να πείσει ότι οι εμφανίσεις του το τελευταίο εξάμηνο δεν είναι καθόλου τυχαίες.
Πέρα από το γεγονός ότι η επανεμφάνιση ενός πρώην πολιτικού – και μάλιστα αυτού του μεγέθους – σηματοδοτεί από μόνη της και ανεξάρτητα από το περιεχόμενο των όποιων δηλώσεών του, τη πρόθεση των κέντρων εξουσίας να επιστρατεύσουν το σύνολο των διαθέσιμων εφεδρειών τους και εκτός του ότι η κυκλοφορία του νέου βιβλίου του θα μπορούσε να θεωρηθεί μια εύλογη αιτία που δικαιολογεί την επαναφορά του βετεράνου της διπλωματίας στο προσκήνιο, δεν είναι λίγοι οι λόγοι για τους οποίους ο πυρήνας του κατεστημένου της Συλλογικής Δύσης επιχειρεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις παρεμβάσεις του και να καταστήσει την κάθε φράση του, μνημείο της πολιτικής σκέψης και υπόδειγμα διπλωματικών χειρισμών, στην σύγχρονη παντοκρατορία του απόλυτου κενού, του οικουμενικού Τίποτε, της ολοκληρωτικής χειραγώγησης και πολλών άλλων συνοδών χαρακτηριστικών στην φρενήρη πορεία της Συλλογικής Δύσης, που παραπαίει στον ορίζοντα της Μαύρης Τρύπας, πλήρους παρακμιακού δυναμικού.
Η ρηχότητα του πολιτικού λόγου και η κραυγαλέα καταστροφικότητα των πράξεων από τις επιλογές του φτηνού πολιτικού προσωπικού που κυριαρχεί στο πολιτικό πόντιουμ της Συλλογικής Δύσης, σε συνδυασμό με τη δίψα του κοινού για ένα στοιχειωδώς λογικοφανή τουλάχιστον λόγο, αλλά κυρίως για μια λιγότερο οδυνηρή και δυσοίωνη προοπτική από εκείνη που σαφώς προδιαγράφεται καθιστά τον Κίσινγκερ στη συλλογική συνείδηση, ένα γκόλεμ που ενσαρκώνει το Βούδα και την Πυθία ταυτόχρονα.Ολόκληρο το άρθρο εδώ:Η γριά αλεπού πάντα κάτι θέλει και στριφογυρνάει στο παζάρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου