Πρωτογενές πλεόνασμα πολιτικής εξαπάτησης

seisaxthiablog
Του Πέτρου Αργυρίου

Μια μέρα μόλις μετά την Πρωταπριλιά θα μιλήσουμε για το μεγαλύτερο ψέμα του 2013: Το πρωτογενές πλεόνασμα και την ανάκαμψη που αυτό σηματοδοτεί.

Μετά από 3 μαύρα χρόνια, όπου η οικονομική δραστηριότητα εξανεμίστηκε και ο όποιος παραγωγικός ιστός της χώρας διαλύθηκε, ήρθαν το 2013 τα πρώτα καλά νέα να μας στηρίξουν στην ατέλειωτη απελπισία μας της μεταμόρφωσής μας σε δουλοπάροικους.
Το πρόγραμμα. Το πρόγραμμα δουλεύει! Μάθαμε στην μνημονιακή μηχανή του κιμά να κάνει κάτι χρήσιμο. Εντάξει, δεν την κάναμε και την κότα με τα χρυσά αυγά αλλά τουλάχιστον παράγει πλέον κάτι: Πρωτογενές πλεόνασμα.
Σταματήστε τα τυπογραφεία. Κατεβάστε τις καραμπίνες από τους κροτάφους. Ανάψτε καντήλια στους άγιους Στουρνάρα και Σαμαρά.

Το πρόγραμμα δουλεύει. Απόδειξη; Έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα!
Το ακούς Μήτσο από τα Γρεβένα; Καίτη από την Κομοτηνή; Μανώλη από την Άνδρο; Τα ακούς Ελλάδα;
Το πρόγραμμα δουλεύει. ΔΟΥΛΕΥΕΙ.
Σκατά στα μούτρα σας. Το πρόγραμμα δε δουλεύει. Η κυβέρνηση σας δουλεύει. Η μηχανή του κιμά φτιάχνει περισσότερο κιμά μόνο αν την ταΐσεις περισσότερο κρέας. Ανθρώπινο κρέας. Αυτό σχεδιάστηκε να κάνει. Αυτό ξέρει να κάνει. Αυτό κάνει.
Πως γίνεται Μήτσο και Καίτη και Μανώλη το ΑΕΠ να συρρικνώνεται, οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμό να έχουν φτάσει στα όρια τους (όσον αφορά τους μικρομεσαίους), το «λίπος» στην ελληνική κοινωνία να γίνει πολυτηγανισμένο λάδι και τα έσοδα του κράτους να είναι περισσότερα από τα έξοδά του; Γίνεται η αγουρίδα μέλι; Εμ δε γίνεται.
Το πρωτογενές πλεόνασμα της τρικομματικής είναι απλά ένας ακόμη εμπαιγμός, χειρότερος ακόμη και από τα ισοδύναμα και που λίγο υπολείπεται του τα λεφτά υπάρχουν. Και όπως ακριβώς τα ισοδύναμα, το πρωτογενές πλεόνασμα είναι ένα ανέκδοτο παρόμοιας χυδαιότητας με εκείνα που βγήκαν για τους εβραίους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Άλλωστε η ίδια η χώρα λίγο απέχει από το να γίνει στρατόπεδο συγκέντρωσης ή έστω άσυλο ανιάτων:
«Σήμερα θα φάτε χοιρινό.
Σκασμός γουρούνια».
Αυτή είναι η έννοια τόσο των ισοδύναμων όσο και του πρωτογενούς πλεονάσματος. Τι σημαίνει; Ότι η κυβέρνηση σε ταϊζει με το παξιμάδι που έκανε το σκατό σου. Αυτό ακριβώς σημαίνει.
Ας δούμε λοιπόν ποιο είναι αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα της κυβέρνησης και πως το παρήγε. Όπως εύστοχα παρουσιάζεται σε δημοσίευμα της Αυγής στις 3/1/2013 γραμμένο από τον Παναγόπουλο Θάνο: «Στα 9,35 δισ. ευρώ έχει διαμορφώσει η στάση πληρωμών του κράτους τα “φέσια” του προς τους ιδιώτες (ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου και εκκρεμείς επιστροφές φόρων) στο τέλος του Νοεμβρίου και χάρη σε αυτά …η κυβέρνηση “πανηγυρίζει” για… πρωτογενές πλεόνασμα 2.314,1 ευρώ!
Μόνο τα φέσια του ΕΟΠΥΥ υπερβαίνουν το ποσό για το οποίο πανηγυρίζει η κυβέρνηση…
Η στάση πληρωμών του ελληνικού Δημοσίου, που μεταφράζεται σε “φέσια” 9,35 δισ. ευρώ, “κατάφερε” να δημιουργήσει μια “μαγική εικόνα” στα δημόσια οικονομικά, όπως είναι η διαμόρφωση στην ίδια περίοδο ενός πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 2.314,1 εκατ. ευρώ. Ειδικότερα, σύμφωνα με στοιχεία που επίσης ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομικών, τα ταμειακά στοιχεία για το πρωτογενές ισοζύγιο (δηλαδή αυτό χωρίς τις δαπάνες για τόκους) της γενικής κυβέρνησης, σε μη ενοποιημένη βάση, εμφάνιζαν πλεόνασμα της τάξεως των 2,3 δισ. ευρώ το εντεκάμηνο του 2012, έναντι ελλείμματος 3,6 δισ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2011 (ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας έκανε λόγο για “θετικές εξελίξεις” και “προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, προσαρμογής και πειθαρχίας που αποδίδει καρπούς”).» (http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=740352)
Τι σημαίνει αυτό; Τίποτε άλλο από αυτό που ήδη έχουμε πει: Το σκατό μας παξιμάδι.
Από τους δημιουργούς της υπερπαραγωγής «Πληρώ τα κριτήρια του Ευρώ κάνοντας πλουσιότερη την Goldman Sachs» μας έρχεται φέτος το «Πρωτογενές πλεόνασμα: Η ανάκαμψη» με τη χρήση της μηχανής δημοσιονομικών εφφέ Creative Logistics. Για τους νοσταλγούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου να πούμε ότι η μηχανή δημοσιονομικών εφφέ Creative Logistics είναι τα παλιά καλά διπλά βιβλία, ένα για το εξωτερικό και ένα για εσωτερικό. Για λογιστική απάτη δηλαδή.
Το κόλπο είναι παλιό αλλά πρώτη φορά ελληνική κυβέρνηση το χρησιμοποιεί σε τέτοια έκταση. Και δεν αφορά μόνο τα φέσια στο εσωτερικό, τη στάση πληρωμών που αποτελεί τον κορμό του «Πρωτογενούς Πλεονάσματος». Αφορά και τις καθυστερήσεις εκταμιεύσεων τακτικών υποχρεώσεων του κράτους προς τους Έλληνες πολίτες. Κάθε φορά που καθυστερούν μισθούς συντάξεις, δήθεν για το Πάσχα των Καθολικών ή γιατί τα νησιά του Πάσχα μετανάστευσαν, είναι για να φανεί λίγο ακόμη εκείνο από το λαχταριστό πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο όμως δεν τρώγεται με τίποτε.
Με άλλα λόγια, το καλό μας κράτος λειτουργεί ως μπράβος των ξένων τοκογλύφων και πρέπει να τους αποδεικνύει με κάθε δυνατό τρόπο ότι τους φέρνει όλο και περισσότερες εισπράξεις από την οικονομική και αστυνομική τρομοκρατία που ασκεί σε ελληνικά χωριά, πόλεις και γειτονιές, στο σπίτι του καθενός από εμάς (όσος φυσικά ακόμη αντέχουμε να έχουμε σπίτια από τα οποία το κράτος σαν κακός νοικάρης, σαν να ταν δικά μας κάνει έξωση)
Σκατά στα μούτρα σας. Το πρόγραμμα δεν λειτουργεί. Δεν υπάρχει καμιά χαραμάδα φωτός σε αυτό που οι κυβερνητικοί απατεώνες βάπτισαν «πρωτογενές πλεόνασμα». Το πρόγραμμα κάνει ανθρώπους, κοινωνίες και ανθρώπους κιμά, να μπορούν να ρουφάν οι διεθνείς τοκογλυφικές μύγες, να μη χαλάνε και το σάλιο τους.
Αυτό κάνει το πρόγραμμα. Μας κάνει κιμά. Δεν κάνει τίποτε άλλο. Είναι ένα πρόγραμμα μαζικών ακρωτηριασμών και μεταμοσχεύσεων οργάνων από τους φτωχούς στους πλούσιους.
Ζώα. Ταϊστε τα παιδιά σας με το πρωτογενές πλεόνασμα.
Μήπως; Μήπως λέω; Σάμπως οι παμπόνηροι καταφερτζήδες έλληνες πολιτικοί ξεγέλασαν τους ξένους; Μήπως η ανάπτυξη είναι στην επόμενη στροφή;
Να το ξανατονίσω. Σκατά στα μούτρα μας. Τους μόνους που ξεγελάν οι πολιτικοί απατεώνες είναι κάποιους Έλληνες που χρειάζονται επειγόντως μεταμόσχευση εγκεφάλου.
Ας δούμε λοιπόν για το περίφημο «πρωτογενές πλεόνασμα» μια περιγραφή που μας έρχεται από το μακρινό 2011 και δεν έχει πέσει έξω ούτε σε ένα σίγμα από ένα μέχρι και πρόσφατα άγνωστο σε μένα Blog (http://aplous.blogspot.gr/2011/09/blog-post_24.html) του οποίου ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την πανάρχαια μυστικιστική υπερδύναμη της … λογικής. Αξίζει να το παραθέσουμε αυτούσιο:
«Ας περάσουμε λοιπόν τώρα στη συνταγή σωτηρίας. Πού βρίσκεται ο μύθος ο οποίος αφορά στον όρο «πρωτογενές πλεόνασμα»; Όπως μπορείς να διαπιστώσεις από τους παραπάνω συνειρμούς, η λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας, με την προϋπόθεση ότι επιθυμούμε να διατηρήσουμε το βιοτικό μας επίπεδο, δε μπορεί να είναι η αυστηρή λιτότητα. Είναι σα να προσπαθούμε να αγγίξουμε την ταχύτητα του φωτός χωρίς να απειρίσουμε τη μάζα μας. Περιστέλλοντας δημόσιες δαπάνες, αφαιρούμε ρευστότητα από την αγορά και τελικά συρρικνώνουμε το ΑΕΠ. Είναι αδύνατο να επιτύχουμε, αλλά κυρίως, να διατηρήσουμε σε βάθος χρόνου, πρωτογενές πλεόνασμα, διατηρώντας παράλληλα το ΑΕΠ στο ίδιο επίπεδο. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να «κατρακυλήσουμε» σε ένα επίπεδο ΑΕΠ, τέτοιο, που να διαμορφώνεται τουλάχιστον κατά το ήμισυ από πρωτογενή παραγωγή και εισαγόμενο συνάλλαγμα. Αυτό φυσικά θα σημάνει την κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου σε βαθμό που θα προσεγγίζει αυτό των Βαλκανικών χωρών και ταυτοχρόνως την εκτίναξη του δημοσίου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ. Αν δεν αυξηθεί παράλληλα, σε απόλυτο αριθμό, αλλά και ως ποσοστό του εθνικού εισοδήματος, η συμμετοχή του εισαγόμενου συναλλάγματος σε αυτό (το ΑΕΠ), το πρωτογενές πλεόνασμα που θα επιτυγχάνουμε τα πρώτα χρόνια (με την προϋπόθεση ότι δε θα έχουμε καταρρεύσει στο ενδιάμεσο), δε θα συνδέεται πραγματικά με την παραγωγή μας, αλλά με τη ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων και την απομύζηση των αποταμιεύσεων. Με λίγα λόγια, θα τρώμε από τις σάρκες μας ώστε να παρουσιάζουμε ένα εύθραυστο πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο θα χρησιμοποιείται στο σύνολο του για την εξυπηρέτηση των τόκων του δημοσίου χρέους. Κάποια στιγμή όμως, αρκετά σύντομα, θα εξαντληθεί αυτή η δυνατότητα και τότε, θα αρχίσει νέα κατάρρευση του ΑΕΠ, σε τέτοιο βαθμό που η συμμετοχή της ιδιωτικής κατανάλωσης και της παροχής υπηρεσιών θα μειωθεί πέραν του 50%. Σε αυτό το στάδιο θα έχουμε επιστρέψει στο βιοτικό επίπεδο των πρώτων μεταπολεμικών ετών, οπότε και θα δουλεύουμε μόνο για την επιβίωση μας, στην απολύτως κυριολεκτική της έννοια, καθώς η πλεονάζουσα παραγωγή θα οδηγείται στην εξυπηρέτηση των τόκων του δημοσίου χρέους και με την προϋπόθεση ότι αυτή, μεταφρασμένη σε νομισματική αξία, θα μπορεί να καλύπτει αυτή τη δαπάνη. Μπερδεύτηκες; Λοιπόν, τα σενάρια δεν είναι πάρα πολλά και στα παραθέτω εν συντομία.

Σενάριο 1: Αυστηρή λιτότητα, χωρίς σημαντική αύξηση του εισαγόμενου συναλλάγματος.

Το σενάριο 1 είναι η πολιτική που ακολουθείται από την Τρόικα τώρα και αποβλέπει σε πρώτη φάση στον ισοσκελισμό δαπανών-εσόδων και σε δεύτερη στην ανάπτυξη. Το αποτέλεσμα που μπορεί να αναμένει κανείς από αυτό το σενάριο είναι δραματική μείωση του ΑΕΠ σε επίπεδο που ένα εύθραυστο πρωτογενές πλεόνασμα θα μπορέσει (αμφίβολο) να επιτευχθεί για μικρό χρονικό διάστημα και θα βασίζεται κυρίως στην εκποίηση περιουσιακών στοιχείων και τη μείωση των αποταμιεύσεων. Το σενάριο 1 οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία καθώς λόγω της κατάρρευσης του ΑΕΠ, το χρέος ως ποσοστό του, καθίσταται μη βιώσιμο (εξαρχής ήταν μη βιώσιμο), ενώ σε μικρό βάθος χρόνου τίθεται και σε αμφιβολία η δυνατότητα εξακολουθητικής παραγωγής πρωτογενούς πλεονάσματος σε τέτοιο βαθμό που αυτό θα συνεχίσει να καλύπτει την ετήσια δαπάνη που αφορά στους τόκους. Φυσικά, πριν μπορέσουν να συμβούν όλα αυτά, θα έχει προηγηθεί καθολική αποδόμηση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος με χαοτικές συνέπειες.

Σ.σ. Η Αργεντινή πτώχευσε, ούσα, πρωτογενώς, πλεονασματική.

Σενάριο 2: Ήπια λιτότητα με σημαντική αύξηση του εισαγόμενου συναλλάγματος.

Το σενάριο 2 προϋποθέτει, είτε την ανακεφαλαιοποίηση των Ελληνικών τραπεζών, ώστε αυτές να διοχετεύσουν ρευστότητα σε επιχειρηματίες που επιθυμούν να επενδύσουν σε εξωστρεφείς δραστηριότητες, σε ικανό βαθμό που θα αντισταθμίσει τη συρρίκνωση του ΑΕΠ λόγω περιστολής δαπανών, είτε την επανεπένδυση των συσσωρευμένων κερδών που λιμνάζουν, από όλα τα προηγούμενα έτη. Το σενάριο αυτό είναι, θεωρητικά, το ιδανικό, καθώς εξομαλύνει τη στρέβλωση που υπάρχει στη σύνθεση του ΑΕΠ, δηλαδή την υψηλή συμμετοχή, σε αυτό, της ιδιωτικής κατανάλωσης και της παροχής υπηρεσιών, με τρόπο που δε σοκάρει την οικονομία οδηγώντας την σε αιφνίδιο θάνατο. Δυστυχώς, αυτό το σενάριο συγκεντρώνει μηδαμινές πιθανότητες υλοποίησης, αφού η ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών προϋποθέτει απώλεια της παντοδυναμίας τους, καθώς ο έλεγχος τους θα περιέλθει σε μεγάλο βαθμό στο κράτος, το οποίο ελέγχεται κατά κύριο λόγο από το τραπεζικό σύστημα. Η επανεπένδυση δε, των λιμναζόντων κερδών, είναι επίσης μια απίθανη εκδοχή, καθώς το «κεφάλαιο» προτιμά να επανεπενδύει τα συσσωρευμένα κέρδη σε χρηματοπιστωτικά προϊόντα και όχι σε παραγωγικές διαδικασίες.

Σενάριο 3: Συντεταγμένη χρεοκοπία εντός του ευρώ με παραγραφή χρέους τουλάχιστον στο 70% του συνόλου.

Το πιθανότερο σενάριο από όλα. Ουσιαστικά είναι το σενάριο 1, το οποίο όμως υλοποιείται με απώτερο στόχο την ελεγχόμενη πτώχευση και όχι την πραγματική έξοδο από την κρίση με διάσωση του βιοτικού επιπέδου. Η πτώση του ΑΕΠ θα είναι τέτοια που η συμμετοχή της ιδιωτικής κατανάλωσης και της παροχής υπηρεσιών σε αυτό δε θα ξεπερνά το 50%. Αυτό θα επιτευχθεί αποκλειστικά μέσω της μείωσης των δαπανών και της σκληρής φορολογίας και όχι μέσω της εξωστρεφούς επενδυτικής δραστηριότητας. Το κοινωνικό κράτος θα περιοριστεί αισθητά, θα υπάρξει ραγδαίος αποπληθωρισμός των ημερομισθίων και απαξίωση όλων των περιουσιακών στοιχείων. Και σε αυτό το σενάριο η κατάρρευση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος θα πρέπει να θεωρείται κάτι περισσότερο από βέβαιη.

Σενάριο 4: Μονομερής παύση εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους.

Εντάξει, να είμαστε ειλικρινείς. Αυτό το σενάριο απαιτεί πολύ μεγάλα @ρχίδι@, κυρίως από τους ίδιους τους πολίτες, αφού οδηγεί στην έξοδο από το ευρώ και στην ανεξέλεγκτη κατάρρευση της οικονομίας. Με λίγα λόγια, θα πεινάσουμε. Τουλάχιστον για μια επταετία. Όσοι πιστεύουν ότι τώρα πεινάνε, απλώς δεν έχουν αντικειμενική άποψη για την πείνα. Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση έχουμε πιθανότητες να απαλλαγούμε οριστικά από το βόρβορο πολιτικό προσωπικό που μας εξουσιάζει όλα αυτά τα χρόνια και να αναδείξουμε ηθικά στοιχεία με όραμα και διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς. Αν τη βγάζεις με ένα κομμάτι ψωμί και πολύ διάβασμα, είμαι μαζί σου. Παύση πληρωμών τώρα! Αν όμως έχεις σκοπό να μου κλαίγεσαι και να γκρινιάζεις ότι δεν αντέχεις, σε προειδοποιώ, θα φας πολύ ξύλο!»
Τα σενάρια του τότε παραμένουν ως έχουν και τώρα. Διάλεξε και πάρε λαέ. Θα φάμε χοιρινό καλά μου PIGS, καλά μου γουρουνάκια. Το λίπος τελείωσε. Πλέον τρώμε μόνο τις σάρκες μας.
Δεν υπάρχει καμία διέξοδος στην πολιτική που ακολουθείται. Καμία. Δεν υπάρχει ελπίδα. Δεν υπάρχει χαραμάδα. Οι πολιτικοί νταβατζήδες που μας λέγαν «ναι αλλά τι άλλη επιλογή είχαμε» λειτούργησαν απλά ως Χάροι που μας περνάν στον άλλο κόσμο. Τον τρίτο κόσμο. Και ίσως και τον κάτω κόσμο.
Ξαναξεκινήστε τα τυπογραφεία. Πάρτε τις καραμπίνες μακριά από τους κροτάφους και τα παιδιά σας και στρέψτε τα στους υπαίτιους της εθνικής καταστροφής και τα εκτελεστικά τους όργανα. Μην ανάβετε καντήλια σε κάνεναν. Ρίξτε καντήλια σε όποιον από τους αλήτες βρείτε στο δρόμο σας. Και παντόφλες. Και κλούβια αυγά. Και σκατά. Σκατά στα μούτρα τους. Να χουν το πρωτογενές πλεόνασμα που τους αξίζει οι κοπριές.