Θα έχουν ενδιαφέρον αν ισχύουν τα όσα διαβάζουμε:«Δεν ψηφίζουμε αν δεν ψηφίσει η ΔΗΜΑΡ» φέρεται να δηλώνουν κάποιοι από το ΠΑΣΟΚ, προσπαθώντας να πιέσουν – υποτίθεται – τη ΔΗΜΑΡ, αναφορικά με την επέκταση του χαρατσιού μέσω ΔΕΗ και για έναν ακόμα χρόνο!
Το πρώτο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι οι ίδιοι αποφάσισαν ήδη για την αναγκαιότητα του, ξεχνώντας για μία ακόμη φορά τα όσα έλεγαν λίγο καιρό πριν.
Το δεύτερο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι πλέον ο ετεροπροσδιορισμός αποκτά μόνιμα χαρακτηριστικά: Τι σημαίνει δεν ψηφίζω αν δεν ψηφίσει ο άλλος; Η συμφωνείς και ψηφίζεις ή διαφωνείς και καταψηφίζεις! Απλά είναι τα πράγματα…
Χωρίς στρατηγική , χωρίς πυξίδα πορεύεται το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ στο μοναχικό δρόμο της αυτό – περιθωριοποίησης. Εξαφανισμένο πολιτικά, αδύναμο οργανωτικά και χαμένο μέσα στις αντιφάσεις των όποιων πολιτικών του επιλογών.
Έχοντας πετάξει την ευκαιρία ενός πολιτικού Συνεδρίου στα σκουπίδια, βλέπει να σταθεροποιείται στα χαμηλότερα δυνατά δημοσκοπικά ποσοστά του, κινδυνεύοντας σε περίπτωση εκλογών να βρεθεί πιο χαμηλά και από εκεί!
Γνωρίζουν, φαντάζομαι, στην ηγετική του ομάδα, ότι στον προεκλογικό διπολισμό θα είναι ο αδύναμος κρίκος είτε προς τη μια είτε προς την άλλη πλευρά.
Γνωρίζουν, φαντάζομαι, ότι οι συνάξεις των 20 ή 30 ατόμων ανά νομό, σημαίνουν οργανωτικό θάνατο.
Οι φωνές περί απεμπλοκής από την Κυβέρνηση, προσκρούουν στο τοίχος της αμετανόητης εμμονής στην συγκυβέρνηση, μπας και μπορέσουν να εισπράξουν κάτι επιπλέον από τα θετικά αποτελέσματα – που θεωρούν ότι θα υπάρξουν – μιας πολιτικής, που όμως εξακολουθεί να συγκρούεται με την πλειοψηφία της κοινωνίας.
Νομίζουν αυτάρεσκα ότι μπορούν να σηματοδοτήσουν εξελίξεις ή τουλάχιστον να τις επηρεάσουν. Για αυτό ρίχνουν και στο τραπέζι τον κυβερνητικό ανασχηματισμό, κάποιοι προβάρουν υπουργικά κουστούμια, άλλοι μιλούν για προγραμματικές συμφωνίες και επικαιροποίηση τους, αλλά δεν θέλουν να δούνε την πραγματικότητα.
Και αυτή λέει με απλά λόγια ότι είναι εγκλωβισμένοι στο αδιέξοδο μιας πορείας που οι ίδιοι έφτιαξαν!
Γιατί αδιέξοδο είναι να ζητάς, να απαιτείς, να προτείνεις αγνοώντας το πολιτικό σου ανάστημα. Αυτό που μίκραινες επικίνδυνα, τόσο που να μη σου δίνουν σημασία.
Γιατί αδιέξοδο είναι να κινείσαι μονίμως με συντροφιά το φόβο: Είτε το φόβο του να προκαλέσεις εκλογές, είτε το φόβο του να προκληθούν από άλλους εκλογές.
Γιατί το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.
Είναι η μοίρα όσων αποφασίζουν να αποκτήσουν δορυφορική σχέση με τους υπάρχοντες «πόλους» στο πολιτικό σύστημα.
Είναι η μοίρα όσων επιλέγουν, όχι να διαμορφώνουν αλλά να ακολουθούν τις εξελίξεις.
Στην πολιτική ποτέ δεν είναι αργά να αντιληφθείς τη λάθος πορεία. Αρκεί να είσαι διατεθειμένος να την αλλάξεις. Και κυρίως να μπορείς να την αλλάξεις!
http://ra64.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου