γράφει ο Σταμάτης Θεοδωρόπουλος
Δράκοι βγαλμένοι από την πιο νοσηρή φαντασία, εισβάλουν μέσα απ' την τηλεόραση. Με καυτές φλογισμένες ανάσες, βγάζουν δημοσιογραφικά διαγγέλματα κουνώντας απειλητικά τα άψογα - από το μανικιούρ -νύχια τους.
Μεταφορείς του τρόμου η ειδικότητα τους.
Προβοκάτορες της όποιας δημοκρατικής ομαλότητας ,ερπετά διγλώχινα με μάτια αστραφτερά και κραυγή στεντόρεια προσπαθούν τάχα να εξυγιάνουν τη χώρα κλείνοντας τα νοσοκομεία της ,κλείνοντας τα ασφαλιστικά ταμεία ,διαλύοντας την ‘’άχρηστη’’ παιδεία .
Σε καλούν να μην αντιστέκεσαι για το καλό του τόπου σου και να στρατευτείς μαζί τους.
Εν-δυό-Εν-δυό Εν-δυό. Σκηνή animation από σφυριά παρελαύνοντα των Floyd. Νεο-φασίστες προελαύνουν. Φορείς απαιτούμενης ασφυξίας...
Συνδικαλιστικά αποφάγια μιας άλλης εποχής ,ξεχασμένοι φορείς, ''yes men'' κυβερνητικών εντολών και ‘’τακτοποίησης’’ της εργατιάς του παρελθόντος σε ρόλο κόπρου του Αυγεία.
Πανηγυρίζουν.
Ρητορική Λένιν, ψυχή χαιρέκακου μικροαπατεώνα, πρακτική και δομή Cosa Nostra. Ο ‘’Νονός’’ πανηγυρίζει γελώντας τρανταχτά για την πρόσφατη επανεκλογή του και οι παρατρεχάμενοι (θλιβερά τσιράκια) γυαλίζουν –εκ νέου- τις καρέκλες τους.
Σε εγκαλούν να σεβαστείς τον θεσμό, που οι ίδιοι εξευτέλισαν.
Ο σχεδιασμός απέδωσε. Ο πατερναλισμός μετατράπηκε σε τσουνάμι παρασέρνοντας τις ζωές όλων. Και αυτών που μπήκαν με τη βία στην ανεργία και αυτών που απέμειναν “απασχολούμενοι”.
Οι “παρατρεχάμενοι» (χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ) ανακράζουν εξστασιασμένοι…’’ΝΑΙ είμαστε νικητές!!! Οι συσχετισμοί είναι καλύτεροι..!!!’’
…….Σιωπή…..απορία…..
Ποιοι νικητές;
Ποιοι συσχετισμοί;
…Απλά ψήφισαν λιγότεροι..
Όσοι απέμειναν από το θάνατο ,όσοι απέμειναν από την αυτοκτονία..
αλλά που να το καταλάβετε...
Ποιες καλύτερες ποσοστώσεις;
Ο συνδικαλισμός είναι στα νούμερα προειλημμένων αποτελεσμάτων ;
Ποια νούμερα ρε νούμερα;...
''Είναι αργά για δάκρυα Στέλλα...''
Η λύση στην Ελλάδα μόνο πολιτική μπορεί να είναι με το χάλι και την απαξίωση όλου του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος.
Π-Ο-Λ-Ι-Τ-Ι-Κ-Η !!!!!
Αν δεν γίνει αντιληπτή, σε όσους συνδικαλίζονται-μαστε, η αναγκαιότητα για ριζική αλλαγή, για μια νέα αρχή τότε – δυστυχώς – δεν αποτελούμε τίποτε άλλο παρά βαρίδια σε κάθε έφοδο προς τα εμπρός και μέγα πρόβλημα για τον ίδιο το λαό.
Οι πρακτικές και οι τακτικές που επέβαλαν ως λειτουργικό σύστημα ,οι πάλαι ποτέ κραταιές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ από τη δεκαετία του '80 ως το σήμερα και οι οποίες συντηρούσαν και συντηρούν ''Βασιλείς'' -''πρίγκιπες'' και πριγκιπάτα ,αυλές-αυλάρχες και υποτακτικούς, τι σχέση μπορεί να έχουν με το κίνημα και με οτιδήποτε αριστερό;
Η αριστερά οφείλει από τη θέση της απέναντι στην κοινωνία και το λαό αλλά και από την ιδεολογική της ταυτότητα και καθαρότητα, να ξεκαθαρίσει άμεσα την σαπίλα που επέβαλαν όλοι αυτοί οι τυχάρπαστοι διαμεσολαβητές των κυβερνήσεων, να απαλλαχτεί δια παντός από τους βιαστές του εργατικού κινήματος, από τα παράσιτα που βλέποντας τον καταποντισμό του δικού τους καραβιού και θέλοντας να διατηρήσουν τη θέση του ''Καπετάνιου'' όπως είχαν συνηθίσει όλα τα χρόνια, χαμογελούν με περίσσιο θράσος κλείνοντας το μάτι με νόημα. Ύφος συγνώμη σας σκούντηξα; Ε όχι κύριε δεν με σκουντήξατε συμβάλλατε τα μέγιστα να ξεπουληθεί αυτή η χώρα και συγνώμη για τον θάνατο της δεν χωράει.
Θα τους αφήσουμε να κλείνουν το μάτι η θα τους το μαυρίσουμε μια και καλή;
Βάζουμε''τελεία'' σε αυτούς και ανοίγουμε ''παύλα''.
Ξεκινάμε με νέα πρόταση. Ανασυσταίνουμε και ανασυγκροτούμε το συνδικαλιστικό κίνημα.Αυτό μας πρέπει.
Βραδιάζει… Ώρα για ύπνο κι όνειρα…
Ονειρεύομαι πως ήμουν λέει στο κρεβάτι και χτυπούσε το ξυπνητήρι .Σηκωνόμουν ,ετοιμαζόμουν για τη δουλειά, φιλούσα σύζυγο και παιδιά. Έφευγα – έφτανα. Εργαζόμουν ,καλαμπούρια με τους συναδέλφους, δουλειά με αγάπη για το αντικείμενο. Επέστρεφα σπίτι, αγκαλιές με τα παιδιά. Ζεστό φαΐ στο τραπέζι και τα νέα της ημέρας. Απογευματινός καφές και βραδάκι με φίλους, κρασάκι και καλαμπούρι ,δύναμη για την επόμενη. Αισιοδοξία για το μέλλον…
Ίσως γι’αυτό ο κόσμος προτιμά τον ύπνο από τον ξύπνιο… Δικαίωμα στο όνειρο..Εγκλώβισαν τη ζωή στο όνειρο μετατρέποντας τη μέρα σ'εφιάλτη…
Πόσο κοστίζουν σε ένα κράτος όλα αυτά που εμπεριέχει το όνειρο; ΤΙΠΟΤΑ!
Γιατί υποχρέωσαν ένα λαό στη δυστυχία με την απώλεια του απλού ,καθημερινού;
Γιατί περί αυτού πρόκειται...
Γιατί δεν αφήνουν τον εργαζόμενο να προσφέρει στην αλυσίδα ανασυγκρότησης αλλά τον υποχρεώνουν στην ανεργία;
Η απάντηση απλή...
''...Super-αγορά η Ελλάς...''
Πωλούνται Εταιρείες/Οργανισμοί/Ανθρώπινο δυναμικό.
Οι απολυμένοι της ΕΡΤ και ΔΕΣΦΑ, αύριο ΔΕΗ ,μεθαύριο ΕΥΔΑΠ –ΕΥΔΑΘ και πάει λέγοντας είναι η αιτία του λουκέτου των μικρών καταστημάτων της γειτονιάς..Δεν είχαν πελάτες τη Λάτση και τη Βαρδινογιάννη…
ΔΙΚΑΙΩΜΑ και υποχρέωση μας το όνειρο να το κάνουμε πράξη και για να συμβεί αυτό χρειάζεται συστράτευση κι όχι διαχωρισμοί που δεν ενδιαφέρουν τον φοβισμένο μεν αλλά ονειροπόλο και ελπίΖΩΝΤΑ που περιμένει στωικά.
ΤΡΕΙΣ ΕΝΤΕΚΑ / τρεις δώδεκα ,εδώ δεν χωράει.Πέταξε το πουλάκι για τέτοιες λογικές και πρακτικές και πίσω δε γυρίζει.
ΤΩΡΑ ΜΙΛΑΜΕ και πράττουμε ενωτικά για την τύχη ενός Λαού, δεν παίζουμε Λόττο.
Ήρθε η ώρα να κάνουμε το όνειρο πράξη.
Το οφείλουμε και στην ιστορία εκτός απ'τα παιδιά μας για το μέλλον τους.
Και μπορούμε,τουλάχιστον όσο αυτό είναι και παραμένει φρέσκο στη μνήμη μας.
Ο Ιούλης είναι κοντά και μας χαμογελάει.
Πολυτέλεια αναβολής ..δεν υπάρχει...
Μετά τιμής και συντροφικότητας Σταμάτης Θεοδωρόπουλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου