της Μαρίας Λούκα
«Όσους διασώθηκαν τους είχαν βάλει να κάτσουν στον ήλιο για να ζεσταθούν. Εξι άτομα μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με υποθερμία, ανάμεσα τους κι ένα παιδί που το έστειλαν στην Αθήνα γιατί δε μπορούσαν να το αντιμετωπίσουν. Πριν από λίγη ώρα έβγαλαν τις σωρούς από 18 άτομα που είχαν εγκλωβιστεί στο αμπάρι, ανάμεσα τους ήταν δύο γυναίκες έγκυοι και δύο έφηβοι. Ξεβράστηκαν άλλα τέσσερα πτώματα και δεν ξέρουμε τι άλλο θα βγάλει η θάλασσα…» ακούω στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής μια φωνή που ζορίζεται να μείνει σταθερή. Μόνο οι διακοπές της και οι ανάσες που βαραίνουν υποδηλώνουν ότι αυτό που συμβαίνει εδώ και καιρό στο Αιγαίο δεν είναι ρεπορτάζ αλλά εκείνο το έσχατο σημείο που καταρρέει η λογική.
Η θάλασσα του Αιγαίου, το βασικό μοτίβο στην ποίηση του Ελύτη, σήμα κατατεθέν στις διαφημίσεις του ΕΟΤ και ρομαντική καρτ ποστάλ από εκείνο το καλοκαίρι που δε θα ξεχάσεις, δε βγάζει πια ονειροπόληση, ούτε συμβολίζει την επιθυμία για ταξίδι. Βγάζει δυστυχία, αφού τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή ναυάγησαν σε κάποιο σαπιοκάραβο του σύγχρονου δουλεμπορίου και το ταξίδι σταμάτησε μεσοπέλαγα. Το γαλάζιο πότισε με το αίμα εκατοντάδων προσφύγων από τη Συρία, το Αφγανιστάν, την Αίγυπτο και όλες τις άλλες ανοιχτές πληγές του κόσμου.
Αυτή τη φορά ήταν από τη Σομαλία και την Ερυθραία σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των διασωστών. Το σκάφος που επέβαιναν αναποδογύρισε περίπου 4,5 ναυτικά μίλια ανοιχτά του Αγίου Κωνσταντίνου στη Σάμο. Σύμφωνα με τις πρώτες μαρτυρίες των ναυαγών που επιβίωσαν, ήταν συνολικά 65 οι πρόσφυγες που βρίσκονταν στο σκάφος. Ορισμένοι αγνοούνται ακόμα. Στη Σομαλία που σπαράσσεται από εμφύλιες συγκρούσεις και ακραία φτώχεια, το προσδόκιμο ζωής φτάνει τα 51 έτη. Για κάποιους απ’ αυτούς που ξεκίνησαν αυτό το ταξίδι με την προσδοκία να διαβούν τις πύλες της «πολιτισμένη Ευρώπης», αποδείχθηκε ότι το Αιγαίο έχει πολύ μικρότερο προσδόκιμο ζωής.
Θυμάμαι όταν η Ελλάδα ανέλαβε την ευρωπαϊκή προεδρία, το ζήτημα της μετανάστευσης παρουσιάστηκε ως ένας από τους βασικούς άξονες παρέμβασης. Μεταξύ των προτεραιοτήτων, διαβάζω, από την επίσημη ιστοσελίδα της ελληνικής προεδρίας συγκαταλέγεται « η πρόληψη και η καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης και η εξάλειψη της παράνομης διακίνησης προσώπων». Ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός για την επόμενη εξαετία «Ορίζοντας 2020» προβλέπει 4.648 δις για την περαιτέρω ανάπτυξη του Ευρωπαϊκού συστήματος «περίφραξης» των συνόρων. Η Ευρώπη επενδύει δισεκατομμύρια για να οχυρωθεί απέναντι στον πόνο και την εξαθλίωση, κλείνει τα σύνορα της απέναντι στην ετερότητα και θεμελιώνει το όραμα της «Ευρώπης – φρούριο» στια στάχτες της σημαντικότερης κληρονομιάς της, του ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Αντικαθιστά τις αρχές του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης με το ιδεολόγημα της «ασφάλειας» τροφοδοτώντας επί της ουσίας τα πολιτικά σχέδια που βασίζονται στην ξενοφοβία και το ρατσισμό.
Και η Ελλάδα καταρτίζει μακάβριες λίστες στην Πάλαιρο, το Φαρμακονήσι και τη Σάμο, μοιράζει χαρτιά διοικητικής απέλασης, στοιβάζει τους ναυαγούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και επαίρεται για τις προσπάθειες ανακοπής των μεταναστευτικών ροών. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την «τραγική φιγούρα», όπως θα γράψουν στις λεζάντες τους πολλά ΜΜΕ, της σορού μιας γυναίκας που κρατούσε στην αγκαλιά το μωρό της την ώρα του ναυαγίου.
Πηγη:vice.com
«Όσους διασώθηκαν τους είχαν βάλει να κάτσουν στον ήλιο για να ζεσταθούν. Εξι άτομα μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με υποθερμία, ανάμεσα τους κι ένα παιδί που το έστειλαν στην Αθήνα γιατί δε μπορούσαν να το αντιμετωπίσουν. Πριν από λίγη ώρα έβγαλαν τις σωρούς από 18 άτομα που είχαν εγκλωβιστεί στο αμπάρι, ανάμεσα τους ήταν δύο γυναίκες έγκυοι και δύο έφηβοι. Ξεβράστηκαν άλλα τέσσερα πτώματα και δεν ξέρουμε τι άλλο θα βγάλει η θάλασσα…» ακούω στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής μια φωνή που ζορίζεται να μείνει σταθερή. Μόνο οι διακοπές της και οι ανάσες που βαραίνουν υποδηλώνουν ότι αυτό που συμβαίνει εδώ και καιρό στο Αιγαίο δεν είναι ρεπορτάζ αλλά εκείνο το έσχατο σημείο που καταρρέει η λογική.
Η θάλασσα του Αιγαίου, το βασικό μοτίβο στην ποίηση του Ελύτη, σήμα κατατεθέν στις διαφημίσεις του ΕΟΤ και ρομαντική καρτ ποστάλ από εκείνο το καλοκαίρι που δε θα ξεχάσεις, δε βγάζει πια ονειροπόληση, ούτε συμβολίζει την επιθυμία για ταξίδι. Βγάζει δυστυχία, αφού τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή ναυάγησαν σε κάποιο σαπιοκάραβο του σύγχρονου δουλεμπορίου και το ταξίδι σταμάτησε μεσοπέλαγα. Το γαλάζιο πότισε με το αίμα εκατοντάδων προσφύγων από τη Συρία, το Αφγανιστάν, την Αίγυπτο και όλες τις άλλες ανοιχτές πληγές του κόσμου.
Αυτή τη φορά ήταν από τη Σομαλία και την Ερυθραία σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των διασωστών. Το σκάφος που επέβαιναν αναποδογύρισε περίπου 4,5 ναυτικά μίλια ανοιχτά του Αγίου Κωνσταντίνου στη Σάμο. Σύμφωνα με τις πρώτες μαρτυρίες των ναυαγών που επιβίωσαν, ήταν συνολικά 65 οι πρόσφυγες που βρίσκονταν στο σκάφος. Ορισμένοι αγνοούνται ακόμα. Στη Σομαλία που σπαράσσεται από εμφύλιες συγκρούσεις και ακραία φτώχεια, το προσδόκιμο ζωής φτάνει τα 51 έτη. Για κάποιους απ’ αυτούς που ξεκίνησαν αυτό το ταξίδι με την προσδοκία να διαβούν τις πύλες της «πολιτισμένη Ευρώπης», αποδείχθηκε ότι το Αιγαίο έχει πολύ μικρότερο προσδόκιμο ζωής.
Θυμάμαι όταν η Ελλάδα ανέλαβε την ευρωπαϊκή προεδρία, το ζήτημα της μετανάστευσης παρουσιάστηκε ως ένας από τους βασικούς άξονες παρέμβασης. Μεταξύ των προτεραιοτήτων, διαβάζω, από την επίσημη ιστοσελίδα της ελληνικής προεδρίας συγκαταλέγεται « η πρόληψη και η καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης και η εξάλειψη της παράνομης διακίνησης προσώπων». Ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός για την επόμενη εξαετία «Ορίζοντας 2020» προβλέπει 4.648 δις για την περαιτέρω ανάπτυξη του Ευρωπαϊκού συστήματος «περίφραξης» των συνόρων. Η Ευρώπη επενδύει δισεκατομμύρια για να οχυρωθεί απέναντι στον πόνο και την εξαθλίωση, κλείνει τα σύνορα της απέναντι στην ετερότητα και θεμελιώνει το όραμα της «Ευρώπης – φρούριο» στια στάχτες της σημαντικότερης κληρονομιάς της, του ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Αντικαθιστά τις αρχές του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης με το ιδεολόγημα της «ασφάλειας» τροφοδοτώντας επί της ουσίας τα πολιτικά σχέδια που βασίζονται στην ξενοφοβία και το ρατσισμό.
Και η Ελλάδα καταρτίζει μακάβριες λίστες στην Πάλαιρο, το Φαρμακονήσι και τη Σάμο, μοιράζει χαρτιά διοικητικής απέλασης, στοιβάζει τους ναυαγούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και επαίρεται για τις προσπάθειες ανακοπής των μεταναστευτικών ροών. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την «τραγική φιγούρα», όπως θα γράψουν στις λεζάντες τους πολλά ΜΜΕ, της σορού μιας γυναίκας που κρατούσε στην αγκαλιά το μωρό της την ώρα του ναυαγίου.
Πηγη:vice.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου