ΣΥΡΩΝ ΑΝΑΒΑΣΙΣ

Το διαμάντι των ασσυροχαλδαίων στη δίνη της Μ. Ανατολής

Από τα προϊστορικά χρόνια, η περιοχή της εγγύς Μεσοποταμίας αναφερόταν στο έπος του Γιλγαμές ως τόπος συγκρούσεων μεταξύ των τότε αυτοκρατοριών που έζησαν φυσικές όσο και ανθρώπινες καταστροφές. Αργότερα, τόσο στη Βιβλική όσο και στην ύστερη ρωμαϊκή εποχή, υπήρξε σημαντικός δίαυλος για τις εμπορικές διαδρομές με αποτέλεσμα τις συνεχείς διαμάχες των βασιλείων για τον έλεγχο του. Η σπουδαιότητα της διόδου δεν έπαψε να είναι φανερή τόσο κατά την περίοδο των σταυροφοριών όσο και αρκετά αργότερα κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. 

Έχοντας να αντιπαλέψει μια γεωγραφία ανάμεικτη, η χώρα που προέκυψε με την συνθήκη των Σάικς-Πικό ως γαλλικών συμφερόντων περιοχή μαζί με το Λίβανο, είχε μια ποικιλία φυλών, θρησκειών και εθνοτήτων αργότερα. Δίπλα σε ένα επίσης νεότευκτο Ιράκ με φυλετικούς δεσμούς, αγκαλιά με ένα Λίβανο όπου είχε πάντα ανάμειξη, κάτω από μια Τουρκία με την οποία οι σχέσεις δεν ήταν ποτέ καλές λόγω της διαφιλονικούμενης περιοχής της Αντιόχειας και πάνω από ένα εχθρικό Ισραήλ με το οποίο από την ίδρυση του δεν έπαψε να έχει πολεμικές αναμετρήσεις και αψιμαχίες, η χώρα κατάφερε να διατηρήσει μια ανάπτυξη κατά τα ειωθότα με σχοινοβασία ισορροπιών τόσο στα εξωτερικά όσο και στα εσωτερικά θέματα. 

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ήταν αναγκασμένη να συμμαχήσει με το Ανατολικό Μπλοκ καθότι το Ισραήλ ως κύριος εχθρός ήταν βασικός σύμμαχος των Η.Π.Α στην περιοχή. Μια Παναραβική Δημοκρατία με συμβάλλοντα μέρη την ίδια τη Συρία και την Αίγυπτο αποδείχθηκε θνησιγενής. Παρέμεινε στο πλευρό της Σοβιετικής Ένωσης με όλους τους αμυντικούς εξοπλισμούς και όχι μόνο, να προέρχονται από τους βόρειους συμμάχους τους. 

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης δοκιμάστηκε σκληρά λόγω της έλλειψης της βοήθειας που ελάμβανε ως προωθημένη βάση τόσο του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας όσο και του Βόρειου σε έκτακτες ανάγκες. Η χώρα όμως δεν έπαψε να αποτελεί κρίσιμο σημείο ελέγχου της Ανατολικής Μεσογείου ακριβώς απέναντι από τη Κύπρο, το αβύθιστο αεροπλανοφόρο των Βρετανών, και ανάμεσα σε δυο λυκόφιλους όπως το Ισραήλ και η Τουρκία. 

Έχοντας αντιληφθεί το ΝΑΤΟ την φθορά που υπήρξε στην Συρία όπως και στη Λιβύη σε ζητήματα αμυντικών εξοπλισμών και της χαλάρωσης του εσωτερικού ελέγχου των υπηκόων-πολιτών, εφαρμόστηκε μια πολιτική διείσδυσης από μισθοφόρους με τη βοήθεια των μυστικών υπηρεσιών αραβικών κρατών όπως η Σ. Αραβία και το Κατάρ με αποτέλεσμα αυτά τα κράτη-παρίες όπως αναφερόταν συχνά πυκνά στις Η.Π.Α μαζί με τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν, να υπεισέλθουν σε μια πολυδιαμάχη τόσο εμφύλια όσο και εξωγενής. 

Τόσο τα πετρελαϊκά αποθέματα των δυο χωρών όσο και η προσπάθεια απεξάρτησης των κεντρικών τραπεζών τους από ξένα κέντρα εξουσίας, αποτέλεσαν τα πρώτα την αιτία και η δεύτερη την αφορμή επέμβασης στα εσωτερικά των δυο χωρών με τα αποτελέσματα όπως έχουν διαμορφωθεί ήδη. Και αν η Λιβύη επέστρεψε στην εποχή των Πειρατών, η Συρία αντιστέκεται στη πλήρη απαξίωση της με νύχια και με δόντια. 

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι χωρίς τη δυναμική επέμβαση της Ρωσίας στο θέατρο των επιχειρήσεων, η Συρία θα είχε πάψει να αποτελεί μια συμπαγή χώρα παρά τις έντονες διαφοροποιήσεις εσωτερικά. Το διαφαινόμενο μέλλον της περιλαμβάνει την καντονοποίηση περιοχών ώστε να αμβλυνθούν οι διενέξεις αφού όμως πρώτα ηττηθεί ο βασικός εχθρός του ΙΣΙΣ και των παραφυάδων του. 

Εκεί ακριβώς βρίσκεται και το κλειδί των εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή. Το σχέδιο της παράκαμψης της πετρελαϊκής οδού του Περσικού Κόλπου με την κατασκευή αγωγών οι οποίοι θα έχουν έξοδο στις Συριακές ακτές φαίνεται να αγκομαχά και πιθανόν να μην καταστεί εφικτό. Μόλις κλείσει το διάκενο των 80 χιλιομέτρων στα τουρκοσυριακά σύνορα, αυτομάτως εξαφανίζεται και η όποια γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και για αυτό προσπαθεί με λύσσα να εμποδίσει τόσο την ενοποίηση των κουρδικών δυνάμεων όσο και να καθυστερεί με το αζημίωτο την προέλαση των συριακών. Δυστυχώς αυτή η πολυμέτωπη διένεξη θα αποτελέσει και την αφορμή εισόδου του ΝΑΤΟ στην διαμάχη με την χρήση προβοκάτσιας. 

Είναι τέτοια η απομόνωση της Τουρκίας σε διπλωματικό επίπεδο, που της επιφυλάσσετε να παίξει τον ρόλο της Ιφιγένειας ώστε να λειτουργήσει ως ανάχωμα στην επέκταση της Ρωσικής επιρροής στα εδάφη που απώλεσε μετά το υποτιθέμενο τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Η τύφλωση που έχει επιδείξει η ηγεσία της είναι και εκείνη που θα οδηγήσει στην οριστική της διάλυση με ταυτόχρονες όμως αλλαγές συνόρων σε όλο των περίγυρο της. 

Καθώς τα σενάρια που εξυφαίνονται για την τελική εξέλιξη της αναμέτρησης συμπεριλαμβάνουν και πυρηνικά χτυπήματα ως εκφοβιστικό εργαλείο αρχικά αλλά με καθόλου σίγουρη την αποφυγή τους ως έσχατο όπλο, οι πολεμικές μηχανές είναι έτοιμες να δώσουν την μάχη που θα κρίνει το μέλλον της Μέσης Ανατολής και θα προετοιμάσει τις εξελίξεις για τις επόμενες συγκρούσεις παγκοσμίως. 

Ένα είναι το νέο Δεδομένο. Η Ρωσία πάτησε γερά στη Μέση Ανατολή και ήρθε για να μείνει ως πόλος συσπείρωσης και σταθερότητας σε αντίθεση με τη στρατηγική της αποσάθρωσης των Η.Π.Α. Και φυσικά κανένα βασίλειο, εμιράτο ή χαλιφάτο δεν είναι σε θέση να αντισταθεί ακόμα και αν ανοίξει τους κρουνούς των πετροδολάριων τα όποια έχουν και αυτά ημερομηνία λήξης. 

Η παρουσία του Νατοϊκού στόλου στο Αιγαίο δεν έχει να κάνει σε καμιά περίπτωση με την αντιμετώπιση του προσφυγικού ρεύματος των απεγνωσμένων ανθρώπων που έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης με κάθε τρόπο. Είναι μια προτοποθέτηση στη μελλοντική απαγόρευση διάπλου εχθρικών πλοίων και προσπάθεια αποκλεισμού όλης της ναυτικής ζώνης από το Βόσπορο μέχρι και τη Κύπρο. Και θα περιμένουμε να δούμε και την δική μας συμμετοχή η μη, σε όλους αυτούς τους σχεδιασμούς όπου καμιά χώρα της περιοχής δεν μπορεί να είναι σίγουρη για την ακεραιότητα της. 

Μέσα από αυτή την ασίγαστη διαμάχη αυτό που θα εισπράξουμε όσοι βρεθούμε μπλεγμένοι, είναι καταστροφή τόσο των υποδομών μας όσο και την πλήρη διάλυση των ζωών μας όπως τις ξέραμε μέχρι τώρα. Το δράμα των προσφύγων δεν θα χτυπήσει απλώς τη πόρτα μας. Θα είναι κομμάτι και της δικής μας ζωής. Δυστυχώς βάλαμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα και τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο αφήσαμε την άμυνα μας σε ξένα χέρια. Αυτό θα το πληρώσουμε με το αίμα μας και σύντομα μάλιστα. Οπότε εγκαρτέρηση και σθένος για να αντέξουμε τη επερχόμενη καταστροφή. Αν τα καταφέρνουν οι Σύριοι πρέπει να τα καταφέρουμε και εμείς. Αλλιώς θα διαγραφούμε από την Ιστορία δια παντός. Και εμείς και αυτοί και αυτοί που θα μας διαγράψουν μαζί. 

Υ.Γ Είθε να μην δουν τα μάτια μου το αήττητο Πολεμικό μας Ναυτικό να ναυλοχεί στη Σαλαμίνα και ξένοι στόλοι να σουλατσάρουν στο Αιγαίο διαμοιράζοντας τα ιμάτια της πατρίδας μας. Καλύτερα να τα κλείσω για πάντα.

Γιάννης Φιλίππου Ηλεκτρον. Μηχανικός, Αναλυτής Διεθνών Εξοπλισμών & Άμυνας

http://sioualtec.blogspot.gr/2016/03/blog-post_85.html