Του Κώστα Γιαννιώτη
«ΑΘΑΝΑΤΟΣ»!... ανέκραξε βουρκωμένος ο λαός!
«Αθάνατος», ανέκραξαν... ψιθυριστά κι αυτοί που παριστάνουν τους κυβερνώντες!
Κι ο λαός τους κοίταξε λοξά!
Γι` αυτό και για να γίνει πιστευτός ο πόνος τους, κατακεραύνωσαν όλους τους «λαϊκιστές», σαν και του λόγου μου, δηλώνοντας ότι η «πολιτεία» ευγνωμονούσα αυτόν που έπεσε εν ώρα καθήκοντος θα αναλάβει την οικονομική φροντίδα της οικογένειάς του!
Οι οπαδοί και οι κομματικοί χειροκροτητές, εκστασιασμένοι από τη μεγαλοθυμία των «πολιτικών» τους, ανάσαναν ανακουφισμένοι, σκούπισαν περήφανοι τα «δάκρυά» τους και ξεκίνησαν για το κοντινότερο ουζερί, να πνίξουν τη «θλίψη» τους για το χαμό του ΗΡΩΑ!
Απόφοιτοι της ΜΣΚΓ (Μεγάλης Σχολής Κομματικών Γενίτσαρων) δεν επέτρεψαν στον λοβοτομημένο εγκέφαλό τους να κάνει έστω και τον παραμικρό συνειρμό, έστω και μια παραπανίσια σκέψη!
Όχι μόνο αυτό, αλλά δεν ντράπηκαν ούτε μπροστά στα παλικάρια και τους ΗΡΩΕΣ, που σήκωναν στους ώμους τους τα απομεινάρια του αδερφού τους, οδηγώντας τον προς τη στερνή κατοικία του!
Δεν ντράπηκαν, γιατί τα παλικάρια, εκείνες τις ώρες, είχαν το στόμα κλειστό, τα δόντια σφιγμένα και τη σκέψη καρφωμένη στη σκιά του αδερφού τους που κινούσε για τ` αστέρια!
Το αύριο, όμως, δεν είναι μακριά και όντας έξυπνοι άνθρωποι, αυτά τα παλικάρια θα τους ζητήσουν –και επιβάλλεται να το κάνουν- «διευκρινήσεις»!
Και θα ρωτήσουν...
Γιατί, ρε πολιτική αλητεία, με κατατάσσεις στη χορεία των επαιτών;
Γιατί, περιμένεις το χαμό μου για να φροντίσεις την οικογένειά μου;
Γιατί, όσο βρίσκομαι ακόμα εν ζωή, παλεύοντας καθημερινά με το χάροντα στα μαρμαρένια αλώνια του ουρανού μας, με θεωρείς αναλώσιμο υλικό που δεν έχει την ανάγκη να βλέπει την οικογένειά του να ζει με αξιοπρέπεια;
Γιατί δεν μου δίνεις αυτά που θεωρούνται αυτονόητα για να πετώ απ` άκρη σ` άκρη των συνόρων μας χωρίς την μαυρίλα της επιβίωσης της οικογένειάς μου;
Γιατί -ενώ με τη δική μου καθημερινή εξόντωση κοιμάσαι ήσυχος- με θεωρείς κατώτερο από τους νταβατζήδες σου «δανειστές» και παίρνεις από το τραπέζι μου για να το σερβίρεις σ` αυτούς;
Γιατί ακόμα και το χαμό μου τον χρησιμοποιείς για να ανκηρύξεις τον εαυτό σου... μεγάθυμο, προσφέροντας... ελεημοσύνη στην οικογένειά μου, από αυτά που της έκλεβες τόσα χρόνια;
Γιατί αναγκάζεις την οικογένειά μου να στέκει ευγνωμονούσα για την «ελεημοσύνη σου», και να μην απολαμβάνει αξιοπρεπή διαβίωση σαν αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά της και σαν αποτέλεσμα του ιδρώτα και της αγωνίας του πατέρα, ζώντος ή πεσόντος;
Γιατί οι τόσοι λακέδες των κομμάτων σας, σαν τον κάθε Καρανίκα, έχουν την ανάγκη της αξιοπρεπούς διαβίωσης, που τους παρέχεις, και η δική μου οικογένεια όχι;
Γιατί, ενώ με την ενέργειά σου αποδεικνύεις ότι μόνο με την... «ελεημοσύνη» σου μπορεί μια οικογένεια να ζήσει αξιοπρεπώς, με έχεις τόσα χρόνια στην αναξιοπρέπεια των 1170 ευρώ;
Κι αν αυτό είναι μιζέρια και δυστυχία, γιατί καταδικάζεις αυτόν το λαό, που υπερασπίζομαι με τη ζωή μου καθημερινά, σε ακόμα πιο επώδυνη θέση, στην εξαθλίωση και την καταφρόνια των 480 ευρώ;
Τελικά, γιατί με κοροϊδεύεις και δεν δηλώνεις καθαρά ότι με θεωρείς περιττό, αφού δεν χρειάζεται να υπερασπίζομαι μια πατρίδα που την Εθνική Ανεξαρτησία της έχετε επισήμως και με την ψήφο σας απαρνηθεί και βαλθήκατε όλοι μαζί να ξεπουλήσετε;
Η κοινωνία σιγοβράζει!
Οι «ελεημοσύνες» –με οποιαδήποτε μορφή- δεν ακουμπάνε, πλέον, την πλειοψηφία της κοινωνίας! Αντιμετωπίζονται ήδη με χλευασμό!
Πλησιάζει η στιγμή που τέτοια, τόσα και ακόμα περισσότερα αμείλικτα ερωτήματα θα πέσουν στο τραπέζι όλων των λακέδων των «δανειστών», όχι μόνο από τους ΗΡΩΕΣ μας, αλλά κι από ολόκληρη την ελληνική κοινωνία!
Πηγή: dromosanoixtos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου