Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2019

Κι αν ο Ανδρόνικος έχει κάνει λάθος με τον τάφο της Βεργίνας;

ΟΜανόλης Ανδρόνικος είναι η πλέον εμβληματική μορφή της ελληνικής αρχαιολογίας. Έχοντας περάσει πλέον στην ιστορία ως ο επιστήμονας που αποκάλυψε τους βασιλικούς τάφους στην Βεργίνα το 1977, τεκμηριώνοντας τη δύναμη και τον πλούτο της ακμάζουσας Μακεδονίας του Φιλίππου του Β’ και του Αλέξανδρου, αλλά και «στοιχειώνοντας», κατ’ άλλους, την πολιτιστική, αλλά και την εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους δεδομένου του ιστορικού και σύγχρονου γεωπολιτικού βάρους της περιοχής,
ουδείς τόλμησε να διαταράξει την υστεροφημία του με επιστημονικές αμφισβητήσεις. 

Τουλάχιστον όχι «φωναχτά».

Για όλα όμως υπάρχει η πρώτη φορά. Και αυτή για τον - γεννημένο σαν σήμερα, 23 Οκτωβρίου του 1919 - Μ. Ανδρόνικο, ήρθε μόλις τον περασμένο Απρίλιο, όταν η ιστορικός, Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, δήλωσε δημοσίως, ότι ο επιφανής νεκρός στην Βεργίνα είναι ο ίδιος ο Αλέξανδρος, γνωστός και ως Μέγας και όχι ο πατέρας του.

Εξηγώντας τη θεωρία της στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, η πρώτη γυναίκα πρυτάνισσα του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, σημείωνε: «Στο νεκροκρέβατο του λεγομένου Φιλίππου (στη Βεργίνα) βλέπουμε ένα Διόνυσο και έναν σάτυρο. Όταν ο Αλέξανδρος φτάνει στην Τύρο, συναντά τέτοια αντίσταση που νομίζει ότι πρέπει να την εγκαταλείψει. Το βράδυ, βλέπει στον ύπνο του έναν σάτυρο και ως μαθητής του Αριστοτέλη καταλαβαίνει σα- τύρος, ότι η “Τύρος δική σου”. Μένει και παίρνει την Τύρο. Όταν ο Αλέξανδρος έγινε ο κατακτητής των κατακτητών έστειλε στους Έλληνες μία προσταγή: να τον κάνουν θεό. Οι Σπαρτιάτες είπαν ότι αφού θέλει να γίνει θεός ας γίνει. Οι Αθηναίοι άρχισαν κουβέντα. Ο Δημάδης, αν θυμάμαι καλά, φίλος του Αλεξάνδρου, τους είπε να τον κάνουν 13ο Ολύμπιο. Οι Αθηναίοι θύμωσαν και έβαλαν πρόστιμο στο Δημάδη. Και αυτός τους είπε: “Όποιος κρατάει τον ουρανό, χάνει τη γη”. Οι Αθηναίοι φοβήθηκαν ότι ο Αλέξανδρος θα έστελνε ένα άγημα και έτσι τον έκαναν Διόνυσο. Και βγήκε ο περίφημος ο Διογένης και είπε: “Αν κάνατε αυτόν Διόνυσο, εμένα να με κάνετε σέραπι”. Διόνυσος και σέραπις επάνω στο νεκροκρέβατο (στον βασιλικό τάφο στη Βεργίνα) καταλαβαίνουμε ότι θα μπορούσε να είναι μόνο του Αλεξάνδρου και όχι του Φιλίππου».

Από τα λεγόμενα της Αρβελέρ προκύπτει, ότι η πεποίθηση πως ο Αλέξανδρος τάφηκε στην Αλεξάνδρεια είναι ένα είδος ατεκμηρίωτης συλλογικής «αυτοπειθούς»: «Στο "χρονικό της Βεργίνας" ο Ανδρόνικος λέει: "όταν είδα τον Μεγαλέξανδρο στη ζωφόρο, στεφανηφόρο, είπα ‘Μεγαλέξανδρος’, αλλά όντας σίγουρος ότι ο Μεγαλέξανδρος είναι θαμμένος στην Αλεξάνδρεια τον απέκλεισα κι έτσι απέκλεισα τον Φίλιππο Γ’, γιατί αυτός ήταν απόλεμος, καθυστερημένος... οπότε δε μου έμενε παρά ο Φίλιππος Β’..."Κι έτσι έχουμε όλη τη Βεργίνα ως μνημείο του Φίλιππου Β’, γιατί όλοι είναι πεπεισμένοι ότι ο Αλέξανδρος είναι στην Αλεξάνδρεια. Υπάρχουν πάνω από πενήντα μνείες ότι ο Αλέξανδρος είναι στην Αλεξάνδρεια. Τις έπιασα μία μία. Όλες οι μνείες για την ταφή του Αλεξάνδρου στην Αλεξάνδρεια είναι τρεις αιώνες μετά. Μέσα στον τάφο του λεγομένου Φιλίππου υπάρχει το ομοίωμα του Αλεξάνδρου. Λέω στον Ανδρόνικο "Βρε Μανώλη, είναι δυνατόν βασιλεύς βασιλεύων να είναι μέσα σε τάφο, αν είναι ο Φίλιππος; Γιατί, αν ήταν ο Φίλιππος τότε ο Αλέξανδρος ήταν βασιλεύς βασιλεύων και τον βάζουν μέσα σε τάφο;”. "Έλα βρε Ελένη, ο Αλέξανδρος είναι θαμμένος στην Αλεξάνδρεια", μου είπε».

Σύμφωνα με την Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα που στηρίζουν τη θεωρία της για το που βρίσκεται το τάφος του Αλέξανδρου είναι «αυτό των Αμερικανών». «Οι Αμερικανοί ανθρωπολόγοι, βρήκαν ένα σκελετό εκτός του τάφου, αλλά στη Βεργίνα. Ο σκελετός φέρνει ένα τραύμα στην κνήμη, ακριβώς όπως ήταν του Φιλίππου. Οπότε, ο σκελετός αυτός που είναι και μεγαλύτερος από το θώρακα που έχουν βρει στη Βεργίνα και ο οποίος θώρακας είναι ακριβώς ο ίδιος που φορούσε ο Μεγαλέξανδρος στη μάχη των Γαυγαμήλων, στο περίφημο ψηφιδωτό της Πομπηίας. Οπότε, οι Αμερικανοί λένε ότι αποκλείεται να είναι ο Φίλιππος στον τάφο της Βεργίνας. Επίσης, στο σκελετό του λεγόμενου Φιλίππου βρέθηκαν ίχνη ενός ορυκτού, που λέγεται χουντίτις. Κανείς δεν ήξερε τι ήταν και το έστειλαν στο Δημόκριτο και ο υπεύθυνος είπε ότι το ορυκτό είναι μόνο αιγυπτιακό και το χρησιμοποιούσαν στην Αίγυπτο για τις μούμιες. Από κάτι τέτοια λέω να ξυπνήσουμε. Έχουμε το Μέγα Αλέξανδρο στη Βεργίνα. Άλλωστε, υπάρχει ένα ολόκληρο βιβλίο του Παπαζώη, ο οποίος από την αρχή φώναζε ότι ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος και όχι ο Φίλιππος. Όλοι δέχονται ότι σε έναν από τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας, υπάρχει ο σκελετός του μικρού Αλεξάνδρου, του γιου του δηλαδή. Αυτόν τον βρήκαν στεφανωμένο. Είναι όλοι σίγουροι ότι είναι ο μικρός. Τι περιμένουν για να κάνουν την οστεϊκή ανάλυση του μικρή με τη Βεργίνα; Την έχουν κάνει και είπαν ότι έχει σχέση. Βεβαίως, αν είναι ο μπαμπάς του έχει σχέση. Είπαν ότι έχει σχέση, επειδή είναι ο Φίλιππος, ο παππούς του. Αν όμως κάνουν και την ανάλυση του «Αμερικανού» Φιλίππου θα ξέρουμε ότι αν και τα τρία συνάδουν, σίγουρα έχουμε τον Αλέξανδρο στη Βεργίνα. Αλλά δεν το κάνουν αυτό…».

Η ίδια παραθέτει τα γεγονότα με χρονική ακολουθία: «Όταν πεθαίνει ο Αλέξανδρος στη Βαβυλώνα, τον μεταφέρουν στη Δαμασκό. Αν πρόκειται να πάει να ταφεί στην Αλεξάνδρεια δεν είναι ο δρόμος από τη Βαβυλώνα στη Δαμασκό, αλλά από την άλλη μεριά. Στη Δαμασκό, έχει πάει αντιπρόσωπος του Περδίκκα, αντιβασιλέα του Μακεδόνα, για να πάρει τον Αλέξανδρο. Εκεί καταφθάνει ο Πτολεμαίος ο Αιγύπτιος και κλέβει τη σωρό και τη μεταφέρει στη Μέμφιδα, περιμένοντας να κάνει το μαυσωλείο στην Αλεξάνδρεια. Στη Μέμφιδα υπάρχουν δύο φρουροί Μακεδόνες. Το μαυσωλείο στην Αλεξάνδρεια γίνεται μετά από 20 χρόνια. Η ελληνιστική εποχή είναι γεμάτη σκοτωμούς και φόνους. Είναι μία αιματηρή εποχή της ελληνικής ιστορίας. Οι φρουροί Μακεδόνες μεταφέρουν τον Αλέξανδρο τον οποίο έχουν θάψει ελληνικό τω τρόπω, δηλαδή τον έχουν κάψει, χωρίς να καούν τα κόκκαλα και τον έχουν βάλει με τα πορφυρά μέσα, αυτά που βρήκαν στη Βεργίνα. Οπότε φτάνει ξανά στη Δαμασκό και από εκεί η Ευρυδίκη και ο άντρας της ο Φίλιππος Γ’ τον μεταφέρουν στη Μακεδονία. Γιατί δε γίνεται ντόρος στη Μακεδονία; Γιατί η βασίλισσα Ευρυδίκη είναι αυτή που διοικεί και είναι η πρώτη εχθρός της Ολυμπιάδας. Αν φτάσει ο Αλέξανδρος, γιος της Ολυμπιάδας στη Μακεδονία, η Ολυμπιάδα θα είναι η πρώτη των πρώτων, οπότε η Ευρυδίκη χάνει κάθε φήμη και αίγλη. Οπότε, ή κρατά στο σκελετό μυστικό ή τον θάβουν με διακριτικότητα. Έχουμε ένα επίγραμμα του 1ου αιώνος από το Μακεδόνα ποιητή Αδαίο, που γράφει “Αν θέλεις να υμνήσεις τον τύμβο του Αλεξάνδρου ψάξε τον σε δύο ηπείρους”, η μία είναι η Αίγυπτος εκεί όπου όλος ο κόσμος νομίζει ότι θάφτηκε, η άλλη; Αυτά αναφέρω στο βιβλίο και κανείς δε μιλάει».

Ο Λουκιανός έχει γράψει ότι ο Αλέξανδρος θα ήθελε να ξαναζήσει για να δει όσα ιστορούνται για εκείνον, όπως σημειώνει η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ στο βιβλίο της. Και προσθέτει: «Λέει και κάτι άλλο πολύ σοβαρό. Ότι πολύς αγώνας θα γίνει μετά το θάνατό του μεταξύ των επιγόνων. Ο Μέγας Αλέξανδρος ζούσε σε μία εποχή που ήξερε ότι γύρω του υπάρχουν φιλοδοξίες, ματαιοδοξία και όλα τα πράγματα τα τελείως ανθρώπινα, τα οποία κάνουν αυτή τη στιγμή και οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία να μην έχουμε σίγουρη απάντηση».

Το μυστήριο του θανάτου του

Αν ο τόπος ταφής του Αλέξανδρου είναι το «άγιο δισκοπότηρο» της αρχαιολογίας, η αιτία του θανάτου του στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ., κάπου στη Βαβυλώνα, στη νεαρή - ακόμη και για την εποχή -ηλικία των 32 ετών, είναι πραγματικό ιστορικό μυστήριο.

Τη στιγμή του θανάτου του ο Αλέξανδρος έχει χτίσει μια αυτοκρατορία που εκτεινόταν από τη σημερινή Αλβανία μέχρι το Ανατολικό Πακιστάν και ακριβώς εκείνη τη στιγμή ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση του γκρεμίσματός της από τους διαδόχους και η γέννηση του Ελληνιστικού κόσμου.

Οι περισσότεροι ιστορικοί αποδίδουν τον θάνατο του Αλέξανδρου σε ασθένεια. Μεταξύ άλλων έχουν ενοχοποιηθεί ο τυφοειδής πυρετός, η ελονοσία, η ευλογιά, η λευχαιμία, μόλυνση απ΄ το τραύμα στον πνεύμονα, από μάχη στη Νότια Ασία το 325 πΧ, ο αλκοολισμός… ακόμη και το πένθος από το θάνατο του Ηφαιστίωνα, του στενού φίλου του.

Φυσικά, όταν ο λόγος γίνεται για ιστορικές προσωπικότητες όπως ο Αλέξανδρος και όσο η επιστήμη δεν έχει καταλήξει οριστικά, το αντικειμενικό κενό έρχεται να το καλύψει η συνωμοσιολογία και η αδιέξοδη επιστημονική εικοτολογία. Μπορεί αυτός ο δρόμος να μην καταλήγει πουθενά - ακριβώς διότι δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ούτε το αντίθετό του - αλλά είναι πραγματικό κελεπούρι για το Χόλιγουντ. ΕΤσι, η εκδοχή ότι ο Αλέξανδρος δολοφονήθηκε κέρδισε για πρώτη φορά αρκετούς οπαδούς στο ευρύ κοινό το 2004, χάρη στην ταινία του Ολιβερ Στόουν.

Στον επίλογο του εν λόγω μπλοκμπάστερ, ο στρατηγός του Αλέξανδρου, Πτολεμαίος - διά στόματος Αντονι Χόπκινς - αναφέρει: «Η αλήθεια είναι ότι εμείς τον σκοτώσαμε. Με τη σιωπή μας, συναινέσαμε, γιατί δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε άλλο». Λίγο αργότερα διατάζει τον γραφιά να σβήσει τα λόγια του και υπαγορεύει: «Θα γράψεις ότι πέθανε από ασθένεια, τελείως αποδυναμωμένος».

Ωστόσο, η ιδέα ότι οι στρατηγοί πιέστηκαν υπερβολικά και συνωμότησαν ώστε να σκοτώσουν τον αρχηγό τους, προκειμένου να τον σταματήσουν, δεν προκύπτει μόνο από τη φαντασία του Αμερικανού σκηνοθέτη.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι ούτε οι ανώτεροι διοικητές του Αλέξανδρου ήταν πρόθυμοι να τον ακολουθούν παντού. Στην Ινδία, το 325 π.Χ., ο στρατός οργάνωσε απεργία, όταν διατάχθηκε να προελάσει προς τον Γάγγη. Ακόμα και οι πιο υψηλόβαθμοι αξιωματικοί πήραν μέρος στην ανταρσία. Αυτό το επεισόδιο αναγνωρίζεται από ορισμένους ως ο πρόδρομος της μετέπειτα συνωμοσίας δολοφονίας, από τη στιγμή που ο Αλέξανδρος, ακόμα και λίγο πριν τον θάνατό του, σχεδίαζε νέες μεγάλες εκστρατείες.

Τα γραπτά του Πτολεμαίου παραμένουν αμφισβητούμενα. Ωστόσο, ο Αρριανός και ο Πλούταρχος τα επικύρωσαν ως την πιο αξιόπιστη καταγραφή των τελευταίων ημερών του Αλέξανδρου. Ισχυρίζονται πως ο Αλέξανδρος έκανε πυρετό, αφότου έφυγε πιωμένος από το σπίτι του Μηδία. Ο πυρετός χειροτέρεψε στην διάρκεια των 10-12 επόμενων ημερών, μέχρι που τον οδήγησε σε μια παραλυτική κατάσταση. Δεν μπορούσε ούτε να μιλήσει, ούτε να κινηθεί. Αποχαιρέτησε τα στρατεύματά του κουνώντας μόνο τα βλέφαρα και πέθανε μία μέρα μετά.

Όμως, μελετητές με επικεφαλής τον αυστραλιανό Brian Bosworth, πιστεύουν ότι είναι πιθανό τα έγγραφα αυτά να έχουν παραποιήσει την αλήθεια. Η διαφορετική εκδοχή αναφέρει πως ο Αλέξανδρος, ενώ βρισκόταν στον Μηδία, κατανάλωσε μια τεράστια κούπα με κρασί και ένιωσε οξύ πόνο. Από εκείνη τη στιγμή, άρχισε να έχει σπασμούς και να παραληρεί, αλλά δεν ανέβασε πυρετό.

Με βάση αυτά τα στοιχεία, ο Αλέξανδρος θα μπορούσε να έχει δηλητηριαστεί και γι' αυτό ο Πλούταρχος έσπευσε να το αρνηθεί στα γραπτά του.

Πολλοί Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς υπέδειξαν ως ένοχο τον Αντίπατρο, τον στρατηγό που ο Αλέξανδρος είχε αφήσει να διοικεί τη Μακεδονία και δύο από τους γιους του. Ο Αντίπατρος μπορεί όντως να είχε λόγο να θέλει τον Αλέξανδρο νεκρό, καθώς την άνοιξη του 323 π.Χ. ο βασιλιάς τον απομάκρυνε από τη θέση του και τον έφερε στη Βαβυλώνα. Με σκοπό να εκδικηθεί, ο Αντίπατρος φέρεται να έφερε μαζί του μια τοξίνη από τον ποταμό Στύγα. Μάλιστα, αυτή η ουσία ήταν τόσο δυνατή, που μπορούσε να μεταφερθεί μόνο σε κέρατο.

Μέχρι πρόσφατα, οι ιστορικοί απέρριπταν αυτήν την ιστορία ως αποκύημα της φαντασίας. Ίσως ήταν ένα πολιτικό σχέδιο, που θα έβλαπτε τον Αντίπατρο, ο οποίος ήταν υποψήφιος για την εξουσία μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου και είχε πολλούς εχθρούς, ισχυρότερο όλων την Ολυμπιάδα. Άλλωστε, ακόμα και η υποψία ότι ένας ελληνικός ποταμός μπορεί να έχει τοξικές ιδιότητες φαίνεται παράλογη. Το 1913, ο καθηγητής J.G. Frazer ισχυρίστηκε ότι ο ποταμός Στύγας, ο οποίος σήμερα ονομάζεται Μαυρονέρι, δεν περιέχει τοξίνες. 'Έτσι, το θέμα δεν ανακινήθηκε για σχεδόν έναν αιώνα. 

Ωστόσο, το 2010 στη Βαρκελώνη, η ιστορικός Adrienne Mayor και η τοξικολόγος Antoinette Hayes, εξήγησαν ότι στον ασβεστόλιθο γύρω από το Μαυρονέρι γίνεται να αναπτυχθεί ένα θανατηφόρο βακτήριο, που ονομάζεται calicheamicin. Αυτά τα βακτήρια, που ενδέχεται να εξαφανίστηκαν στην διάρκεια των αιώνων, μπορούν να προκαλέσουν θάνατο, παρόμοιο με αυτόν του Αλέξανδρου, δικαιολογώντας ακόμα και τον υψηλό πυρετό του.

Η προσέγγιση Mayor-Hayes, η οποία αντιστοιχεί τις αρχαίες τοξίνες με τα συμπτώματα του θανάτου του Αλέξανδρου, γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Νεοζηλανδού τοξικολόγου Leo Schep και του ντετέκτιβ της Scotland Yard, John Grieve, τον σκότωσαν κατά λάθος οι γιατροί που τον κούραραν, με υπερβολική δόση σκόνης από ελλέβορα. «Ο ελλέβορας, παρά τους όποιους κινδύνους του, ήταν η αγαπημένη συνταγή πολλών αρχαίων γιατρών, λόγω του άμεσου αποτελέσματος που είχε», σημειώνει ο Βρετανός κλασικιστής R.Stoneman. Συμπληρώνει μάλιστα πως «ήταν εύκολο να χορηγήθηκε λάθος δόση. Θα μπορούσε ακόμα και να υπήρξε εσφαλμένη ανάγνωση της ετικέτας».

Ωστόσο, η τοξικολογία δεν είναι μια ακριβής επιστήμη, ιδιαίτερα όταν ασκείται με απόσταση 2.300 χρόνων. Το County Regional Poison Center του Λος Άντζελες, στο οποίο ο συγγραφέας Graham Phillips, απαρίθμησε τα συμπτώματα του Αλέξανδρου, υποστηρίζει πως μόνο η στρυχνίνη θα μπορούσε να τον έχει σκοτώσει. Ο Phillips υποστηρίζει στο βιβλίο του ότι ο μοναδικός άνθρωπος που είχε πρόσβαση στη στρυχνίνη και κίνητρο να σκοτώσει τον Αλέξανδρο ήταν η σύζυγός του, Ρωξάνη, η οποία αγανάκτησε για τους δύο μετέπειτα γάμους του. Αυτή η άποψη, που διαδόθηκε κατά τον 17ο αιώνα με την αγγλική τραγωδία «The Rival Queens», δεν στηρίζεται σε βάσιμες αποδείξεις.

Το αρσενικό έρχεται στο προσκήνιο το 2004, με το βιβλίο του μυθιστοριογράφου Paul Doherty, το οποίο δίνει έμφαση σε ένα μακάβριο κομμάτι των στοιχείων που αναφέρει ο Πλούταρχος και αργότερα ο Ρωμαίος συγγραφέας Quintus Curtius: το σώμα του Αλέξανδρου δεν διασπάστηκε, ακόμη και μετά την έκθεσή του, εν είδει προσκυνήματος, στις καλοκαιρινές θερμοκρασίες της Βαβυλώνας για περισσότερο από μια εβδομάδα.

Γίνεται άνθρωποι που κανονικά θα έπρεπε να είναι αφοσιωμένοι στον Αλέξανδρο, να τον ήθελαν νεκρό; Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να αποκλειστεί. Μάλιστα, σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, τους τελευταίους μήνες της ζωής του, ο Αλέξανδρος αντιμετωπιζόταν με φόβο και δυσπιστία από τους στενότερους συνεργάτες τους. Μετά την ανταρσία στην Ινδία, οι στρατηγοί ήξεραν πως μόνο ο θάνατος θα τον σταματούσε από το να κατακτήσει τη Δύση.

Εάν το ταριχευμένο σώμα του Μεγαλέξανδρου βρεθεί ποτέ, μπορεί επιτέλους να μάθουμε τι προκάλεσε τον θάνατό του. Μέχρι τότε, ο καθένας μπορεί να αναπτύσσει τη δική του θεωρία. Ένα είναι βέβαιο: Το χάος και η κατάρρευση των επόμενων δεκαετιών δεν μοιάζει καθόλου με αποτέλεσμα προγραμματισμένης δολοφονίας. Αν στόχος των στρατηγών ήταν να γυρίσουν σπίτι, απέτυχαν παταγωδώς. Αλλά το συναρπαστικό μυστήριο παραμένει…





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου