Η κατάχρηση του όρου φασισμός καθιστά δυσχερή την συναγωγή ερμηνευτικών γενικών κριτηρίων. Βέβαια, είναι προτιμότερο να τον ψάχνει κανείς παρά να τον παραμελεί. Έτσι κι αλλιώς, η ερμηνεία των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών γεγονότων απαιτεί οξυδερκή εξέταση μέσα σε συγκεκριμένα ιστορικά και κοινωνικά πλαίσια.
Όμως, ας ταλαιπωρήσω λίγο τους δύσπιστους: Ο φασισμός είναι η πολιτική οργάνωση που συμπύκνωσε τις τρομακτικές δυνατότητες της δυτικής κυριαρχίας, του αποικισμού και του ιμπεριαλισμού, επιβάλλοντας ταυτόχρονα έναν εργαλειακό ορθολογισμό που χαρακτήριζε ανέκαθεν την κεφαλαιοκρατική παραγωγή και την αστική κοινωνία ως κοινωνία της αγοράς.
Εσύ δύσπιστε ταλαντεύεσαι; Θέλεις να αμυνθείς με τρόπο μυωπικό αμφιβάλλοντας για όσα γράφω; Ή μήπως θέλεις να παραμείνεις αξιοπρεπώς στο άρθρο, να το προχωρήσεις και να σκεφτείς τα απόβλητα της σοφίας μου που θα σου παρουσιάσω;
Ό,τι κι αν αποφασίσεις, εγώ θα αποτολμήσω το άνοιγμα και θα ανακατέψω πολλές αλυσίδες ιδεών για να φτάσω σε μια αλήθεια.
Την δική μου!
Τελεία και παύλα!
Ο προάγγελος της ολοκληρωτικής τάξης πραγμάτων, που αναδύθηκε στην Ευρωπαϊκή ήπειρο ακόμα και πριν το μεσοπόλεμο, ήταν οι ακραίες ταξικές διακρίσεις τις οποίες παράγει αναπότρεπτα ο νόμος της υπεραξίας και της οικονομίας της αγοράς. Ο φασισμός αποτελεί τον ιδεολογικό κυνισμό του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος. Η ταυτότητα του καπιταλιστή ιδιοκτήτη των μέσων παραγωγής αντανακλάται στο πρόσωπο του φασίστα αρχηγού των ταγμάτων εργασίας τα οποία έδρευαν στα βιομηχανικά κατασκευασμένα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Δεν θα ενταφιάσω το γεγονός, πως το Άουσβιτς κτίστηκε το 1940 αρχικά ως στρατόπεδο συγκέντρωσης για να στεγάσει κρατούμενους, εργάτες σκλάβους, με σκοπό να αναπτυχθεί ως μια καπιταλιστική επιχείρηση στην υπηρεσία των Γερμανών βιομηχάνων.
Άλλωστε, τα φασιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα οποία ομοίαζαν αρχιτεκτονικά με τα καπιταλιστικά εργοστάσια, με τους συμμετρικούς υψικαμίνους και τα ευθυγραμμισμένα παραπήγματα των εργατών-δούλων, δεν βρίσκονταν έξω από την ευρωπαϊκή «φιλελεύθερη» ολοκληρωτική κουλτούρα των εκτεταμένων δικτύων των wogkhouses στα οποία εγκλείονται εκατοντάδες χιλιάδες φτωχοί και άποροι: άνδρες, γυναίκες, παιδιά που με αντάλλαγμα ένα πιάτο φαί δούλευαν σε καταναγκαστική εργασία στα εργοστάσια των βιομηχάνων: 7 ημέρες την εβδομάδα ήλιο με ήλιο…
Στην φιλελεύθερη ιδεολογία, οι ανθρωπιστικές θεσμίσεις, όπου έγιναν δεκτές, έγιναν ως μέσα παραγωγικής αξιοποίησης του πλούτου και μόνον. Διότι, με την ωφελιμιστική έννοια που δίνει ο φιλελευθερισμός στην κοινωνική τάξη των «αρίστων», εκχώρησε τη πολιτική δύναμη στους οικονομικά ισχυρούς, οι οποίοι έχουν έναν στόχο: την επιδίωξη του κέρδους το οποίο με την σειρά του καταλήγει σε αυτό που ανέκαθεν ήταν: στην επιδίωξη κοινωνικής ισχύος.
Σύμφωνα με την διατύπωση του φιλοσόφου και μεταπολεμικά προέδρου του Ιταλικού Φιλελεύθερου Κόμματος, Benedetto Croce: «Ο φασισμός δεν μπορεί παρά να είναι η γέφυρα για την αποκατάσταση ενός πιο αυστηρού φιλελευθέρου καθεστώτος στο πλαίσιο ενός πιο ισχυρού κράτους».(Marcel Gauchet: Η Άνοδος της Δημοκρατίας Τόμος ΙΙΙ Εκδόσεις Πόλις σελ 326)
Δεν διαφωνώ καθόλου!
Αλήθεια, γνωρίζουμε ποιο ήταν το απόφθεγμα του φασισμού το οποίο προκάλεσε ένα είδος ηθικής έξαψης στους ασήμαντους μικροαστούς ανθρωπάκους δημιουργώντας τους την αίσθηση και την κυνική ελπίδα πώς θα μπορούσαν να επωφεληθούν οικονομικά;
Να σας το πω: «ανοίξτε τον δρόμο για τον ικανό».
Αυτό το απάνθρωπο ιδεολόγημα, ένας κοινωνικός δαρβινισμός πέραν κάθε λογικού ορίου, οδηγεί τον εργάτη μικροαστό να φοβάται ότι ο γείτονας φτωχός εργάτης, ο πρόσφυγας, ο μετανάστης ή ο Εβραίος θα του πάρει και θα του φάει το ψωμί.
Ο Εβραίος;
Τι έγινε;
Διεγείρεται η φαντασία σας και η περιέργειά σας;
Μα στην φασιστική Γερμανία ο αντισημιτισμός υπήρξε μια βαλβίδα ασφαλείας για να κάτσουν ήσυχα οι εφεδρικές στρατιές ανέργων και οι φοβισμένοι μικροαστοί που φοβόντουσαν μην και προλεταριοποιηθούν. Ο πιο βασικός λόγος της απάθειας απέναντι στον φασισμό της πλειοψηφίας των Γερμανών, ήταν αυτή η βαλβίδα ασφαλείας∙ δηλαδή, η καλοσχεδιασμένη συνωμοσία του διεθνούς εβραϊσμού που είχε ως στόχο να εβραιοποιήσουν την Γερμανία μέσω της οδού της αφομοίωσης. Ένας φυλετικός εισοδισμός, ώστε οι Εβραίοι να κατορθώσουν να παρεισφρήσουν παντού.
Άρα, για να προστατευτεί το ανόθευτο τευτονικό αίμα θα πρέπει να υπάρξει μια βίαιη διαχωριστική γραμμή βιολογικού τύπου: αν θες εσύ ο καθαρόαιμος να ζήσεις πρέπει ο «άλλος» να πεθάνει!
Μόνο που η εβραϊκή βαλβίδα ασφαλείας δεν ήταν δημιούργημα του φασισμού αλλά μίγμα δανεισμένο από τον καθολικισμό, τον προτεσταντισμό και τις μεγαλοαστικές ευρωπαϊκές τάξεις, κυρίως από την γαλλική αστική διανόηση που ανακάτευε τον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό με τον εθνικισμό.
Ούτε βέβαια το ιδεολόγημα της «φυσικής επιλογής» και της «επιβίωσης του ικανού» είναι πρωτόλεια θεωρήματα του φασισμού. Η εξελικτική θεωρία, υπό την ευρεία έννοια, στην ιεραρχία των ειδών, δηλαδή η πάλη μεταξύ των ειδών για την επιβίωση, που εξολοθρεύει τους λιγότερο ικανούς, έγινε κατά τον 19° αιώνα από φιλελεύθερους στοχαστές όπως ο Άγγλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Χέρμπερτ Σπένσερ ή από στοχαστές όπως ο Φρίντριχ Βίλχελμ Νίτσε και συνεχίστηκε ακόμα και τον 20ο αιώνα με τον Λούντβιχ Χάινριχ φον Μίζες, αλλά και τον δικό μας Νίκο Καζαντζάκη.
Η εξελικτική θεωρία αποτέλεσε έναν τρόπο μεταγραφής του πολιτικού λόγου σε όρους βιολογικούς. Ο μη «ικανός» άνθρωπος κατηγοριοποιήθηκε ως βιολογικός κίνδυνος για την φυλή και το αίμα.
Ωραία…
Καλά ως εδώ. Αλλά τι γίνεται με τα αφηγημένα φασιστικά μίση εναντίον του εβραιομπολσεβικισμού;
Ακόμα και αυτό το αφήγημα δεν είναι δημιούργημα τον φασιστών, αλλά της πρώτης Πολωνικής κυβέρνησης. Η Πολωνία απέκτησε εδάφη και δημιουργήθηκε ως ανεξάρτητο κράτος στις 11 Νοεμβρίου 1918, όταν η Γερμανία και η Αυστρο-Ουγγαρία έβλεπαν την ήττα κατά πρόσωπο στον Μεγάλο Πόλεμο. Η υπό διαμόρφωση νέα Πολωνία περιέβαλε τις πόλεις του Μπρέστ Λιτόφσκ, Γκρόντνο και Βίλνιους που βρισκόταν υπό κατοχή του γερμανικού στρατού υπό τη διοίκηση του Ober Ost , απότοκο της συνθήκης ειρήνης που υπέγραψε ο Τρότσκι με τον Γερμανό στρατηγό τον Max Hoffman. Ο νεοσυσταθείς Πολωνικός στρατός κατέλαβε αυτές τις περιοχές, που ανήκαν πριν από τη συνθήκη του Μπρέστ Λιτόφσκ στη Λιθουανία, τη Λευκορωσία και τη βόρεια Ουκρανία. Μην αμελούμε το γεγονός πως την εποχή εκείνη οι επαναστατικές δυνάμεις των μπολσεβίκων είχαν την προσοχή τους αποσπασμένη λόγω του πολέμου με τους λευκούς και τις δυτικές δυνάμεις που τους βοηθούσαν.
Από την εδραίωση της οκτωβριανής επανάστασης και μετά, οι άρχουσες τάξεις και η καθολική εκκλησία της Πολωνίας αντιμετώπιζαν τους πολυπληθείς Πολωνούς Εβραίους ως Μπολσεβίκους οι οποίοι συνωμοτούν εναντίον της ένδοξης πολωνικής φυλής. Η πολωνική λέξη που περιέγραφε την Εβραιομπολσεβίκικη συνωμοσία ήταν «Zydokomuna». (Robert Blobaum. Antisemitism and Its Opponents in Modern Poland Cornell University Press. https://www.ucis.pitt.edu/nceeer/2003-817-09-Blobaum.pdf)
Ιδεολογική νομιμοποίηση πριν από την εμφάνιση του φασισμού στην Εβραιομπολσεβίκικη συνωμοσία είχε δώσει ο ευγονιστής Σερ Ουίνστον Λέοναρντ Σπένσερ-Τσώρτσιλ, ο οποίος πάντα έπαιζε στην αυλή του βέβαιου και του οριστικού. Αφού ήταν διάνοια…Εμβριθής, καθώς είχε την ικανότητα να ανακατεύει μόνο την επιφάνεια των πραγμάτων και με την ιδεοκρατία που τον διέκρινε, έδινε την εντύπωση ενός στέρεου ιδεολόγου που πάντα έβρισκε το κατάλληλο απόφθευγμα για να περάσει από την μια θέση στην άλλη.
Τούτων δοθέντων, τι να πω εγώ τώρα;
Ότι ήταν τόσο επιφανειακός που ίσα μπορούσε να σταθεί στα πόδια του;
Δεν θα το πω!
Εγώ αγαπώ την πολυφωνία και την ελευθερία της άποψης…κυρίως όταν εκθέτει αυτόν που την εκφέρει!
Υπάρχει και το μοτίβο της εβραϊκής συνωμοσίας κατά της χριστιανικής κοινωνίας που συγκροτείται ιστορικά από την Γαλλική Επανάσταση, η οποία προετοιμάσθηκε από μία εβραϊκή συνωμοσία, η οποία συνέδεσε τους Ελευθεροτέκτονες και τους Πεφωτισμένους της Βαυαρίας εναντίον της χριστιανικής Ελέω θεού βασιλείας!
Και τσουπ!
Αποκεφαλίστηκε στην γκιλοτίνα ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ που έχει λάβει την εντολή της εξουσίας από τον Θεό στον οποίο και μόνο λογοδοτούσε…
Ναι. Ξέρω πως έφυγα λίγο από το θέμα, αλλά τι να κάνω που η historia magista vitae, που αν το μεταφράσουμε θα έχουμε την φράση : Η Ιστορία κυβερνάει την ζωή!
Αλλά ποιο ήταν το θέμα;
Α ναι, ο φασισμός ή ίσως ο καπιταλισμός…
Όμως όχι!
Δεν θα αναλωθώ άλλο σε τυπολογικούς ορισμούς του φασισμού.
Δεν το κάνω ούτε στο νέο μου βιβλίο που παραδόθηκε στις Εκδόσεις ΚΨΜ και προγραμματίστηκε να βρίσκεται στα ράφια των βιβλιοπωλείων τον Απρίλιο του 2020. Το βιβλίο έχει τίτλο «Τα Ζάρια του Δαρβίνου. Μια γενεαλογία του Ευρωπαϊκού φασισμού».
Πάρτε βαθιά ανάσα:
Το βιβλίο είναι μια εξίσωση που ξεκινά από τον μύθο του Ευρωπαϊκού διαφωτισμού, περνάει στην επινόηση ή την διαμόρφωση της ινδοευρωπαϊκής φυλής που έπρεπε να αποκοπεί από τον εβραϊκό αδαμιαίο μύθο, στην αποικιοκρατία, τον ρατσισμό, την ιεράρχηση των φυλών, στον χαρακτηρισμό ορισμένων φυλών ως καλών και ορισμένων άλλων ως κατώτερων, στην ευγονική και στην φαντασίωση μιας σωματικής τελειότητας, στην δαρβινική κοινωνία της τυποποίησης και της ταξινόμησης, στις Νιτσεϊκές ιδέες της σκληρότητας και του μισογυνισμού που ασπάστηκε ο Καζαντζάκης, στη διαμόρφωση του μύθου των Αρίων: της φυλής του τευτονικού πολιτισμού με ρίζες στην αρχαία Σπάρτη, τον κινηματογράφο και πώς χρησιμοποιήθηκε κατά τον μεσοπόλεμο για την ενίσχυση των υπαρχουσών λαϊκών προκαταλήψεων, την ολυμπιάδα του Μονάχου, τον ρόλο των Εβραιών στην Ευρώπη, τον ρόλο της θρησκείας, την αγάπη της αστικής τάξης προς τον φασισμό, τον ρόλο μεγάλων καπιταλιστικών εταιρειών, τον καταμερισμό εργασίας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης τύπου Άουσβιτς και τις ομοιότητές τους με τις καπιταλιστικές βιομηχανίες της εποχής, όπου η παραγωγή και η εξόντωση πλέκονταν, στους θαλάμους αεριών και τις βιομηχανοποιημένες σφαγές που προκάλεσαν οι φασίστες στην ΕΣΣΔ, την φασιστική μέθοδο της παστερίωσης και της αποτέφρωσης των πτωμάτων, την εξαγωγή χρυσών δοντιών και στην αρπαγή των χρήσιμων πραγμάτων των θυμάτων για να καταλήξω στο…Κατίν!
Ανάμεσα σε όλα αυτά, θα παρελάσουν οι πρωταγωνιστές της εποχής, διανοούμενοι και πολιτικοί με κύρος, οι οποίοι με λόγια δικά τους, δυστυχώς γι αυτούς, θα κάνουν τα πράγματα οξύτερα.
Στην δυτική, ευρωπαϊκή και βορειοαμερικανική κουλτούρα-από λόγιες πραγματείες, φιλοσοφικά δοκίμια, ανθρωπολογικά περιοδικά έως ταξιδιωτικούς οδηγούς- ο ρατσισμός, η φυλετική υγιεινή, η καθαρότητα του αίματος, ο ευγονισμός, ο κοινωνικός δαρβινισμός, η απάνθρωπη θεωρία της φυσικής επιλογής και οι βιολογικές θεωρίες, βρήκαν ιδιαίτερα γόνιμο έδαφος.
Σε αυτό το ιδεολογικό υπόβαθρο, σε αυτές τις κοσμοθεωρίες, και σε αυτές τις πρακτικές διάχυτες και ριζωμένες στον φιλελεύθερο αγγλοσαξονικό κόσμο, στηρίχτηκε ο φασισμός. Και βρήκε ενθέρμους υποστηριχτές και εκπροσώπους σε πλατιά στρώματα διανοουμένων, επιστημόνων, φιλοσόφων, γιατρών κτλπ, οι οποίοι προέρχονταν από το αστικό πολιτικό φάσμα των: φιλελεύθερων, συντηρητικών δεξιών, εθνικιστών ακόμα και μερικών σοσιαλιστών.
Ως εδώ όμως…
Άλλα στοιχεία δεν θα δώσω.
Γι’ αυτό σας παρακαλώ, να μην ενθουσιάζεστε υπερβολικά γιατί δεν πρόκειται να σας αποκαλύψω από τώρα ποιες είναι οι προθέσεις μου. Υπομονή μέχρι τον Απρίλιο. Τότε, αν βέβαια αποδεχτείτε την πρόκλησή μου, θα μπορέσετε να τις διερευνήσετε μόνοι σας, διαβάζοντας τις τυπωμένες σελίδες.
Επιτρέψτε μου όμως να έχω την βεβαιότητα πως, ό,τι θα διαβάσετε σε αυτό το βιβλίο, σας αφορά.
Πρέπει να σας αφορά!
Γιατί όπως έχω γράψει: Σήμερα επανεμφανίζονται οι υπεράνω κάθε ορθολογικού λόγου απόλυτες αλήθειες όπως: η θρησκεία, οι επιστολές του Ιησού, τα μαντζούνια του Αγίου Όρους- δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν- το αίμα, η φυλή, η ελληνική ψυχή, η σημαία είναι παγιωμένες για ένα μεγάλο κοινωνικό στρώμα. Αρέσει δεν αρέσει σε τέτοιου επιπέδου εκφυλιστικές-μεταφυσικές αξίες, αυτό το μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας (το οποίο ανεξαρτήτως μορφώσεως διαθέτει αδρανή παραγωγή πνεύματος) στηρίζεται για να αρχίσει την θλιβερή του μέρα.
Δυστυχώς, από την πνευματική αθλιότητα και τις εμπορικές ατραξιόν του Βελόπουλου, την εθνικολαϊκή υστερία του Μπογδάνου, την αρχαιομακεδονικοελληνικορθόδοξη- με λίγο SS- κληρονομιά του Μιχαλολιάκου, τους ραδιοτηλεανθρώπους βουλευτές με την ιδιότητα παραγωγής «σοβαρής» φασιστικής ιδεολογίας, τύπου Γεωργιάδη, τον καθημερινό, έμμεσο αλλά πανίσχυρο, φασισμό του Βορίδη, μέχρι το φιλελεύθερο μέτωπο της χώρας το οποίο μας ενημερώνει με την φωνή του φρικαλέου Πορτοσάλτε ότι «οι πρόσφυγες πρέπει να φοβούνται ότι θα πνιγούν στο Αιγαίο, αλλιώς θα συνεχίσουν να έρχονται», δεν απέχουμε ούτε ένα τσιγάρο δρόμο.
Προσοχή λοιπόν γιατί τίποτα, έστω και με άλλες ιδεολογικές συνθέσεις και πρακτικές, δεν αποκλείεται. Ο φασισμός ενδημεί στην εύκολα μεταβαλλόμενη κοινωνία μας.
Το υλικό που θα παρουσιάσω στο βιβλίο «Τα ζάρια του Δαρβίνου», εκτός του ότι το τοποθετώ ενάντια στην τρέχουσα αναθεώρηση της ιστορίας, είναι τεράστιο, πολυσύνθετο και περίπλοκο. Και τα πάντα είναι αλληλοσυνδεδεμένα και αλληλοεξαρτώμενα.
Τον πρόλογο έγραψε ο δημοσιογράφος Διονύσης Ελευθεράτος ,συγγραφέας των βιβλίων: «Εξουσία τι μπάλα παίζεις» και «Λαμόγια στο Χακί», ενώ τον επίλογο υπογράφει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Κούλαλης.
Όμως, εσύ μελλοντικέ μου αναγνώστη θα κρατάς το συμπέρασμα…
https://www.imerodromos.gr/oysiodi-systatika-toy-fasismoy/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου