Αισθάνομαι την ανάγκη να δηλώσω ότι μοιράζομαι την ανησυχία μεγάλης μερίδας συμπατριωτών μου μετά το διάγγελμα του πρωθυπουργού. Διότι το να κάνει ένας πρωθυπουργός διάγγελμα, την ώρα που οι Τούρκοι παραβιάζουν την ελληνική υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο και τη στιγμή που τα πολεμικά πλοία των δύο κρατών είναι παρατεταγμένα σε θέση μάχης, σημαίνει ότι κάτι βαρυσήμαντο έχει να δηλώσει.
Ή κάποιο σοβαρό μήνυμα έχει να στείλει στην απέναντι πλευρά, κάτι που αλλάζει τα μέχρι τώρα δεδομένα και το οποίο οι Τούρκοι πρέπει να γνωρίζουν πριν προβούν σε κάποια μοιραία κίνηση ή κάποιο μήνυμα αποφασιστικότητας θέλει να στείλει στο εσωτερικό της χώρας, με σκοπό να τονώσει το ηθικό των ελλήνων και να επιβεβαιώσει την εμπιστοσύνη τους στους θεσμούς εν όψει εξελίξεων ή να αναγγείλει κάποια συμφωνία ή κάποια είδηση αποκλιμάκωσης της έντασης ή ακόμη, στην απευκταία περίπτωση, να ανακοινώσει την κήρυξη πολέμου με την Τουρκία.
Το πρόσφατο διάγγελμα, σε πείσμα όσων επιβάλλει η λογική, έγινε αφήνοντας να πλανώνται περισσότερα ερωτηματικά από όσες οι απαντήσεις που τυχόν έδωσε. Μερικά από τα ερωτήματα που γεννήθηκαν στους περισσότερους έλληνες και τα οποία κυκλοφορούν ήδη στα κοινωνικά δίκτυα εν είδει τρολ ή εν είδει σοβαρού προβληματισμού, είναι τα εξής.
Γιατί ο πρωθυπουργός αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει διάγγελμα ενώ δεν είχε τίποτε καινούργιο να ανακοινώσει; Γιατί όλα αυτά τα οποία επανέλαβε στο διάγγελμα για πολλοστή φορά, δεν μπορούσε να τα έχει πει μέσω μιας ανακοίνωσης ή έστω μέσω κάποιας συνέντευξης σε ένα από τα πολλά κανάλια που συστηματικά και ενθέρμως τον υποστηρίζουν; Το ερώτημα είναι ειλικρινές και κρύβει αγωνία για το τι «παίζεται» κρυφά πίσω από όσα φανερά συμβαίνουν. Κρύβει όμως και ανησυχία για το τι είναι αυτό που ο πρωθυπουργός, ως εκ της θέσης του, γνωρίζει αλλά δεν θέλει ή δεν πρέπει ή δεν μπορεί να το πει.
Γιατί ένα διάγγελμα ενός πρωθυπουργού σε κρίσιμη στιγμή για την πατρίδα του πρέπει να είναι μαγνητοσκοπημένο; Δεδομένης της κρισιμότητας της στιγμής και της σοβαρότητας της κατάστασης, ο ελληνικός λαός θέλει να γνωρίζει ότι ο αρχηγός του κράτους είναι στο γραφείο του, ζωντανός, όρθιος και αποφασιστικός για να κινεί τα νήματα. Η εικόνα ενός πρωθυπουργού - κονσέρβα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, προκαλεί δυσοίωνους συνειρμούς και αισθήματα είτε ανευθυνότητας, είτε, πολύ χειρότερα, ηττοπάθειας, που οι πολίτες αυτής της χώρας δεν θέλουν ούτε να σκεφτούν. Κι ύστερα «σέρνεται» και μια φημολογία ότι ο πρωθυπουργός την ώρα του διαγγέλματος ήταν αλλού. Επειδή το ενδεχόμενο αυτό γεμίζει με ανησυχία και φόβο τους έλληνες σε μια κρίσιμη στιγμή για την πατρίδα, αν πράγματι ο πρωθυπουργός είχε πάει για μπάνιο ας το πουν επιτέλους, για να καθησυχαστεί τουλάχιστον η μεγάλη ανησυχία ότι κάτι άλλο, πιο σοβαρό συμβαίνει, που τον αναγκάζει να μην παρουσιάζεται ζωντανά. Στην προκειμένη περίπτωση η ανευθυνότητα είναι ίσως το μικρότερο κακό…
Ο πρωθυπουργός ξεκίνησε το διάγγελμά του με την καθησυχαστική φράση: «Η Ελλάδα ούτε απειλείται, ούτε εκβιάζεται». Και αναμέναμε όλοι να ακούσουμε τι πρωτοβουλίες προτίθεται να αναλάβει ο πρωθυπουργός, ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις δηλαδή μιας χώρας που δεν απειλείται και δεν εκβιάζεται, την ώρα που και τα δύο αυτά συμβαίνουν. Αδίκως όμως αναμέναμε, όπως απεδείχθη από τη συνέχεια του διαγγέλματος. Καμία αναφορά σε πρωτοβουλίες αντιμετώπισης της τουρκικής προκλητικότητας και του εκβιασμού που γεννά η διενέργεια ερευνών από πλευράς τουρκικού ερευνητικού σκάφους εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας δεν ανακοινώθηκαν. Τώρα, πως γίνεται να μην εκβιαζόμαστε και συγχρόνως να μην κάνουμε τίποτε για να αποτρέψουμε τους Τούρκους από το να μας εκβιάζουν, αυτό πράγματι παραμένει μεγάλο ερωτηματικό…
Προχωρώντας το διάγγελμα, με ικανοποίηση οι έλληνες ακούσαμε τον πρωθυπουργό να γίνεται πιο αποφασιστικός. «Τίποτε δεν θα μείνει αναπάντητο», είπε. Και όλοι ανέμεναν να ανακοινώσει την απάντησή του απέναντι στην αμφισβήτηση και την ιταμή παραβίαση του ελληνικού κυριαρχικού χώρου από τους Τούρκους. Αδίκως όμως, γιατί καμία απάντηση δεν έδωσε, ούτε φαίνεται να σχεδιάζει να δώσει ο έλληνας πρωθυπουργός. Εκτός αν ως απάντηση θεωρεί τον θόρυβο που κάνουν οι μηχανές των ελληνικών πλοίων για να εμποδίσουν την ακρίβεια των παράνομων, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τουρκικών μετρήσεων εντός της δικής μας υφαλοκρηπίδας.
Με ανακούφιση ακούσαμε όλοι στο διάγγελμα τον πρωθυπουργό να επαναλαμβάνει την προσκόλληση της Ελλάδας στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Η δήλωση ήταν καθησυχαστική, γιατί μετά τη Συμφωνία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, υπήρξε μια ανησυχία για το θέμα αυτό. Αφού στη Συμφωνία αυτή η Κρήτη, παρά το γεγονός ότι ως μεγάλο νησί προβλέπεται στο Διεθνές Δίκαιο να έχει πλήρη επήρεια, λήφθηκε τελικά υπόψη με μειωμένη. Το ίδιο συνέβη και με τις θαλάσσιες περιοχές της Δωδεκανήσου που θεωρούνται γκρίζες ζώνες από την Τουρκία, άποψη στην οποία προσχώρησαν τελευταία και οι ΗΠΑ, τα οποία αντίθετα με όσα προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, εξαιρέθηκαν από την ΑΟΖ στη συμφωνία που πρόσφατα υπογράψαμε. Ο καθησυχασμός από τη δήλωση μετεξελίχθηκε αργότερα σε μεγάλη ανησυχία, όταν διαπιστώθηκε ότι ο πρωθυπουργός ουδεμία αναφορά έκανε στο ζήτημα αυτό, που να αποκαθιστά τις αποκλίσεις της Συμφωνίας με την Αίγυπτο από όσα το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας επιβάλλει. Το ερώτημα λοιπόν που δημιουργήθηκε σε όλους μετά το διάγγελμα είναι πως είναι δυνατόν να ζητάμε από την Τουρκία τον σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, όταν ούτε εμείς οι ίδιοι το λαμβάνουμε υπόψη μας όταν υπογράφουμε συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Αίγυπτο.
Ένα ακόμη ερώτημα που έμεινε αναπάντητο από το πρωθυπουργικό διάγγελμα, είναι ότι με τόση προσκόλληση στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και εφόσον θεωρούμε την υπογραφή συμφωνίας για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Ιταλία ως νόμιμο δικαίωμά μας, γιατί αφήσαμε να υπογραφεί η Συμφωνία με την Αίγυπτο όταν είμασταν ήδη με την πλάτη στον τοίχο, όταν δηλαδή οι Τούρκοι παραβίαζαν ήδη την ελληνική ΑΟΖ; Τι έκανε τόσον καιρό η ελληνική διπλωματία και δεν προετοίμαζε την ελληνική απάντηση απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα; Η παροιμία «όταν έπρεπε δεν έβρεχε και τώρα χαλαζώνει» είναι παραπάνω από χαρακτηριστική για την ελληνική αδράνεια στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Υπάρχει και ένα σημείο πάντως, που από πρώτη άποψη δικαιώνει την αποφασιστικότητα που ο πρωθυπουργός προσπάθησε να δείξει ότι διαθέτει στην αντιμετώπιση της κρίσης. Όπως ισχυρίζονται και πολλά φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, η υπογραφή της Συμφωνίας με την Αίγυπτο ήταν ράπισμα προς τους Τούρκους, τους οποίους η υπογραφή αυτή ενόχλησε τόσο, ώστε σε αντίποινα, να επαναφέρουν τα σκάφη τους εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Υπάρχει όμως εδώ και μια άποψη που αν είναι αληθής, είναι περισσότερο από ανησυχητική και χρήζει απάντησης, η οποία πάντως δεν δόθηκε στο διάγγελμα. Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, ο Ερντογάν πριν λίγο καιρό αποχώρησε από τα Δωδεκάνησα, ύστερα από συμφωνία με τον Μητσοτάκη, υπό τη διαμεσολάβηση της γερμανικής προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν πράγματι έγινε τέτοια συμφωνία πρώτον γιατί παραμένει κρυφή; Δεύτερον τι υποσχέσεις έδωσε στους Τούρκους η Ελλάδα; Και τρίτον, είναι αλήθεια ότι η ελληνική πλευρά υποσχέθηκε να μην προχωρήσει σε καμιά κίνηση που, αν και σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο, θα ενοχλούσε τους Τούρκους; Διότι αν κάτι τέτοιο συνέβη και δόθηκαν τέτοιες υποσχέσεις, εκτός από το γεγονός ότι πάρα πολύ κακώς δόθηκαν, δεν είναι και τόσο… ηρωική πράξη η παραβίασή τους από ελληνικής πλευράς! Η αθέτηση υποσχέσεων που δίνουμε δεν είναι ράπισμα προς τον αντίπαλο, αλλά μάλλον δείγμα της δικής μας αναξιοπιστίας…
Αν δεν δοθούν άμεσα πειστικές απαντήσεις στα κρίσιμα αυτά ερωτήματα, πολύ φοβάμαι ότι κανείς δεν δικαιούται να κοιμάται ήσυχος μετά το διάγγελμα και με δεδομένη την κρίση στο Αιγαίο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου