Γιώργης-Βύρων Δάβος
«Το να ξυλοκοπάς ηλικιωμένους είναι ό,τι πιο δειλό. Ας έρθουν και οι άλλοι οπαδοί των άλλων συλλόγων, ας μην είναι χέστες (cagones)».
Καταδικασμένοι από τη νεοφιλελεύθερη απορρύθμιση της οικονομίας, του δημοσίου χαρακτήρα του κράτους και των κοινωνικών προγραμμάτων. οι συνταξιούχοι που για να ζήσουν με μόλις 300 δολάρια τον μήνα, καλούνται να επιλέξουν, εάν θέλουν να επιβιώσουν, είτε να τα ξοδέψουν σε φαγητό, είτε για φάρμακα, έχουν αποφασίσει να κατέβουν στους δρόμους και ν’ αντιμετωπίσουν τους «σιδηρόφρακτους» αστυνομικούς, που θα μπορούσαν να είναι τα παιδιά τους, που τους αντιμετωπίζουν με γκλομπ και σπρέι πιπεριού ή δακρυγόνα, που το καθένα τους αξίζει περισσότερο από τα 300 ευρώ της σύνταξής τους (285 για την ακρίβεια).
Τη στιγμή που, σύμφωνα με τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας στην Αργεντινή για τον Φεβρουάριο το κόστος για το βασικό ‘καλάθι αγαθών’ ανέρχεται για μία βασική οικογένεια τριών ατόμων στα 685,79. Επιπλέον, από τον Δεκέμβριο το πρόγραμμα ιατρικής ασφάλισης (PAMI) αναθεώρησε τα κριτήρια για την παροχή δωρεάν φαρμάκων, με αποτέλεσμα να μην έχουν κάλυψη όσοι συνταξιούχοι έχουν την «ατυχία» να κατέχουν ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο ή έστω λαμβάνουν μία σύνταξη λίγο πάνω από τα ψιχία των 300 δολαρίων. Τη στιγμή που, χάρις στον Μιλέι και τις πολιτικές του, η Αργεντινή έχει πάψει πλέον να αποτελεί μία «φθηνή χώρα σε δολάρια» κι έχει γίνει η ακριβότερη στη Λατινική Αμερική.
Εντούτοις, η απελπισία των συνταξιούχων, όπως και οι διαμαρτυρίες των άλλων κοινωνικών και επαγγελματικών στρωμάτων, με τον καιρό έμοιαζε να εξελίσσεται σε μία ρουτίνα και μία γραφική διαμαρτυρία γέρων, των»“γεροκατουρλήδων» (viejos meados) όπως τους αποκάλεσε προεκλογικά ο Μιλέι, που δεν είχαν τίποτε άλλο να κάνουν. Τουλάχιστον μέχρι την πορεία της 15ης Ιανουαρίου. Γιατί τότε οι τηλεθεατές σε όλη τη χώρα είδαν τη συνέντευξη στο Radio Grafica -ενός ιστορικού τηλεοπτικού σταθμού ενός 75χρονου, πρώην ταχυδρόμου Κάρλος Δαβλόβκι, ο οποίος κρατούσε τη σημαία της Αργεντινής και φορούσε την ερυθρόλευκη φανέλα της ομάδας Τσακαρίκα. Μίας ομάδας που ιδρύθηκε ως Club Atlético Chacarita Juniors, την Πρωτομαγιά 1906 από σοσιαλιστές αγωνιστές κοντά στο νεκροταφείο Chacarita και γι’ αυτό είναι γνωστή ως «νεκροθάφτης» (Fubrero). Το ειρωνικό είναι πως στην ίδια αυτή ομάδα στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 ένας νεαρός ονόματι Χαβιέρ Μιλέι, θα προσπαθήσει να κάνει καριέρα τερματοφύλακα κάτω από τα δοκάρια της!
Η εικόνα του κου Κάρλος και της φανέλας του να αντιστέκεται στα δακρυγόνα και τα ρόπαλα των αστυνομικών, μια ομάδα θαυμαστών της Τσακαρίτα αποφάσισε να συμμετάσχει στις διαδηλώσεις. Σιγά σιγά το σύνθημα δόθηκε και στις ενώσεις οπαδών κι άλλων ομάδων. Οι οποίες ανταποκρίθηκαν και με αποκορύφωμα τις 12 Μαρτίου όπου η πλατεία έξω από το Κογκρέσο είχε πλημμυρίσει από φιλάθλους με φανέλες όλων των ομάδων: από τη Ρίβερ Πλέιτ, τη Μπόκα Τζούνιορς, τη Σαν Λορένσο, τη Γιουνγκ Ολντ Μπόις ίσαμε μικρότερες ομάδες από χαμηλότερες κατηγορίες. Καταλύτης για την ανοίκεια τούτη συνένωση αντιπάλων χούλιγκανς κάτω από έναν ‘ευγενή’ σκοπό οι δηλώσεις του δον Κάρλος, που σύντομα έμελλαν να γίνουν σύνθημα: «το να ξυλοκοπάς ηλικιωμένους είναι ό,τι πιο δειλό μπορεί να κάνει κάποιος. Ας έρθουν και οι άλλοι οπαδοί των άλλων συλλόγων, ας μην είναι χέστες (cagones)». Μία δήλωση που αμέσως χτύπησε ένα ευαίσθητο νεύρο στους οπαδούς των ομάδων γιατί ξανάπιανε τη γνωστή δήλωση του «θεού» της Αργεντινής, του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ο οποίος το 1992, όταν τον είχαν ρωτήσει για μία διαδήλωση συνταξιούχων μπροστά από τα Δικαστήρια, είχε διατρανώσει: «εγώ στηρίζω μέχρι θανάτου τους συνταξιούχους, πώς θα μπορούσα να κάνω αλλιώς; Θα πρέπει να είναι κάποιος πολύ χέστης για να μην τους υπερασπίζεσαι;». Αίφνης η ποδοσφαιρική λατρεία στον Μαραντόνα συναντήθηκε με το πολιτικοποιημένο πνεύμα του και φόρτισε και με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης τους μαυλισμένους στη χαύνωση της μπάλας Αργεντινούς.
Η Τετάρτη που οι «χούλιγκανς» κατέβηκαν στους δρόμους μοιάζει να αποτελεί μία αποφασιστική καμπή στο κίνημα της κοινωνίας κατά του Μιλέι. Τα σοβαρά επεισόδια που σημειώθηκαν, κατά τη διάρκεια των οποίων υπήρξαν πολλές αυθαίρετες συλλήψεις (άνω των 100 ανθρώπων) και τραυματισμούς, ανάμεσά τους και δύο φωτορεπόρτερ, έδειξε πως ακόμη και συχνά αδιάφορα τμήματα της κοινωνίας αρχίζουν να ευαισθητοποιούνται απέναντι στην ακραία νεοφιλελεύθερη και τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης.
Μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση είχε την «πρόφαση» πως εκείνοι που αντιδρούν στα καταστροφικά για τον δημόσιο χαρακτήρα του κράτους μέτρα του Μιλεί ήσαν οι «κηφήνες» κι οι εκλεκτοί της «κάστας» που απομυζούν τα δημόσια ταμεία, οι εκλεκτοί της «κάστας», οι απόβλητοι δικαιωματιστές, φεμινίστριες, και LGTB+ κοινότητες, άθεοι κι εχθροί της οικογένειας και των θεσμίων του έθνους. Όμως, η κάθοδος των ποδοσφαιρικών οπαδών στους δρόμους και μάλιστα με συγκεκριμένο και δηλωμένο διάτορα στόχο, αυτόν του να προστατεύσουν τους ευάλωτους συνταξιούχους, έξαφνα μοιάζει να αναβαθμίζει σε ένταση, εύρος και συναίσθημα την αντίθεση στην κυβερνητική πολιτική. Η κοινωνία των πολιτών συσπειρώνεται γύρω από τις υλικές κακουχίες των συνταξιούχων και την ηθική διάσταση της καταστολής εναντίον τους. Και καθώς πολύς έως τώρα αδιάφορος κόσμος βλέπει ανθρώπους που μέχρι τώρα δεν δρούσαν με πολιτικά κριτήρια να παίρνουν το πλευρό τους ενδέχεται να κινητοποιηθεί ακόμη περισσότερο
.
Και τούτο είναι πολύ πιθανό, γιατί ήδη η κοινωνία της Αργεντινής βράζει από θυμό για την ωμότητα με την οποία αντιμετωπίσθηκε η διαδήλωση της 12ης Μαρτίου. Η κυβέρνηση του Χαβιέρ Μιλέι κατηγορεί τους συλληφθέντες και τους υπεύθυνους της πορείας των συνταξιούχων για εξέγερση, παραβίαση της συνταγματικής τάξης και εγκληματική οργάνωση κι η φιλόδοξη (δεδηλωμένη θαυμάστρια της δικτατορίας) υπουργός Ασφάλειας, Πατρίσια Μπούλριτς άσκησε διώξεις. Ανάμεσα στους κατηγορούμενους πολιτικοί και επικεφαλείς κοινωνικών οργανώσεων, δήμαρχοι και ηγετικά στελέχη οπαδικών οργανώσεων που βγήκαν στους δρόμους για να υποστηρίξουν τη διαδήλωση των συνταξιούχων στις 12 Μαρτίου, η οποία κατεστάλη από τις δυνάμεις ασφαλείας και άφησε σχεδόν 50 τραυματίες.
Στους στόχους της Μπούλριτς είναι ο Λεάνδρο Καπριότι, επικεφαλής των οπαδών της Chacarita Junior, ως «κύριος διοργανωτής της βίαιης πορείας» και ο Μάριο Φίρμενιτς, πρώην αρχηγού της πολιτικής ομάδας Montoneros. Μάλιστα ο τελευταίος δεν ζει καν στην Αργεντινή! Ωστόσο το Υπουργείο θεωρεί πως από την Ισπανία, όπου ζει, συνέβαλε ενεργά στη διοργάνωση της διαδήλωσης μέσω ενός βίντεο, όπου καλεί τον κόσμο να στηρίξει τους συνταξιούχους στα αιτήματά τους για μια πιο αξιοπρεπή ζωή. Ομοίως κατηγορούνται για προτροπή σε βία δύο δήμαρχοι του Μπουένος Άιρες, οι Φερνάνδο Εσπινόσα και Φεδερίκο Οτερμίν, φανεροί αντίπαλοι της κυβέρνησης του Μιλέι.
Μόνο που για την Μπούλριτς τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θα ήθελε. Και τούτο γιατί η δικαστής Καρίνα Ανδράδε διέταξε να αφεθούν ελεύθεροι περίπου 100 από τους συλληφθέντες στη διαδήλωση. Κατά τη γνώμη της οι συλλήψεις ήσαν αυθαίρετες και θέτουν σε κίνδυνο τα συνταγματικά δικαιώματα διαμαρτυρίας και την ελευθερία της έκφρασης. «Οι ηλικιωμένοι πρέπει να έχουν την ελευθερία της έκφρασης, ένα συνταγματικό δικαίωμα. Αυτό ήταν το πλαίσιο [της διαμαρτυρίας]. Άσκησαν ένα συνταγματικό δικαίωμα. Δεν μου είπαν το ποινικό ιστορικό [των συλληφθέντων]. Οι συλλήψεις άρχισαν να γίνονται, αλλά δεν ενημερώθηκα και περνούσαν ώρες», τόνισε η θαρραλέα δικαστής.
Κάντε κλικ για να αποδεχτείτε cookies εμπορικής προώθησης και να ενεργοποιήσετε αυτό το περιεχόμενο
Πυρ και μανία η υπουργός Ασφάλειας διεμήνυσε πως θα υποβάλει κατηγορίες σε βάρος της Ανδράδε για παράβαση καθηκόντων δημόσιου λειτουργού. Σε μήνυμά της στο Χ έσταζε χολή ωρυόμενη πως «εμείς συλλαμβάνουμε τους βίαιους και τους αφήνουν ελεύθερους για να μπορέσουν να διαπράξουν ξανά εγκλήματα την επόμενη εβδομάδα. Είναι οργανωμένοι εγκληματίες και ‘μπαχαλάκηδες’ που επιδιώκουν ένα πράγμα: την αποσταθεροποίηση».
Μόνο που η Μπούλριτς δεν πείθει. Η κοινωνία βοά με τις εικόνες της καταστολής και τον άγριο τραυματισμό μίας συνταξιούχου από αστυνομικό. Το σχετικό βίντεο -που γίνεται ανάρπαστο στα ΜΚΔ- προκάλεσε την αυτεπάγγελτη παρέμβαση της εισαγγελίας για τη θεσμική βία (Procuvín) κατά της Μπούλριτς για τους τραυματισμούς της συνταξιούχου Μπεατρίς Μπλάνκο και του φωτογράφου Πάβλο Γκρίζο, ο οποίος εξακολουθεί να βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση.
Τα δημοσιογραφικά συνδικάτα εξέδωσαν πύρινες ανακοινώσεις, απαιτώντας να παραιτηθεί η Μπούλριτς, προειδοποιώντας για τους κινδύνους στην άσκηση της δημοσιογραφίας και για τις απειλές από τις ανεξέλεγκτες ενέργειες της εκτελεστικής εξουσίας και των κατασταλτικών μηχανισμών της.
Παράλληλα, δεκάδες σημαντικές προσωπικότητες από τους χώρους της διανόησης, της τέχνης, του πολιτισμού κλπ υπογράφουν αίτημα για να γίνει σεβαστό το δικαίωμα στη διαδήλωση και να εγγυηθεί το κράτος της ασφάλεια των συνταξιούχων ενόψει της νέας διαδήλωσης των συνταξιούχων και των λοιπών κοινωνικών ομάδων στις 19 Μαρτίου κατά της περικοπής του κράτους πρόνοιας. 
Ξαφνικά τα γεγονότα με πρωταγωνιστές τους συνταξιούχους και μία κοινωνική ομάδα, όπως οι ποδοσφαιρικοί οπαδοί, να ηγούνται του αγώνα για την προάσπιση του κοινωνικού χαρακτήρα του κράτους και την αξιοπρέπεια, ξυπνά και δίνει κίνητρα στην κοινωνία των πολιτών της χώρας.
Οι δύσπεπτες εικόνες των αστυνομικών να ξυλοφορτώνουν αδύναμους πρεσβύτες και νεαρούς με ποδοσφαιρικές φανέλες να ξεχνούν τις οπαδικές διαφορές τους και να υπερασπίζονται ηθικούς σκοπούς ενάντια σε μία αδυσώπητη εξουσία, θυμίζουν σελίδες από το δυστοπικό, μα τόσο προφητικό βιβλίο του Αδόλφο Μπιόι Κασάρες Ημερολόγιο του Πολέμου των Χοίρων: εκεί όπου ηλικιωμένοι -αργοί, εγωιστές και άχρηστοι- δέχονται επίθεση από συμμορίες δυνατών, αθλητικών και ανεγκέφαλων νέων.
Στο βιβλίο ο πόλεμος αυτός είναι μία διαπάλη που αφορά όλους γιατί αποτελεί μία μάχη απέναντι σε έναν ανίκητο εχθρό, το πέρασμα του χρόνου. Ενός χρόνου που οι νέοι αγνοούν και παραμερίζουν, μολονότι σύντομα θα βρεθούν στην αρπάγη του. Όπως οι αστυνομικοί, που σήμερα ρίχνουν στο έδαφος τους συνταξιούχους, όπως ακριβώς οι επόμενοι νέοι αστυνομικοί θα σπέρνουν τη βία πάνω τους όταν θα διαδηλώνουν σε μία μελλοντική στιγμή για τη δική τους αξιοπρέπεια. Και τότε ίσως θα αποζητούν κι εκείνοι κάποιους οπαδούς, που απηχώντας την πάλι επίκαιρη φράση του Μαραντόνα θα πάρουν το μέρος τους γιατί «θα πρέπει κανείς να είναι χέστης για να μην τους υπερασπισθεί».
Γιώργης-Βύρων Δάβος
Ο Γιώργης-Βύρων Δάβος εργάζεται ως δημοσιογράφος και κριτικός Τέχνης και διδάσκει Αισθητική στην Ακαδημία της Μπρέρα (Μιλάνου) και Κοινωνιογλωσσολογία και Λογική Φιλοσοφία της Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο του Βίγο (Ισπανία), ενώ στον ελεύθερο χρόνο του….γράφει.
https://kosmodromio.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου